เตชานันท์

Tachanunหรือ Taḥanun (ฮีบรู : תחנון "วิงวอน") เรียกอีกอย่างว่า nefilat apayim (ฮีบรู : נפילת אפיים " ก้มหน้า ") เป็นส่วนหนึ่งของเช้า ( Shacharit ) ของ ศาสนายูดายและตอนบ่าย ( Mincha ) หลังการสวด Amidah ซึ่ง เป็นศูนย์กลางของบริการสวดมนต์ของชาวยิว ทุกวัน นอกจากนี้ยังอ่านในตอนท้ายของบริการ Selichot งดเว้นในวันถือบวชวันหยุดของชาวยิวและโอกาสอื่นๆ อีกหลายครั้ง (เช่นต่อหน้าเจ้าบ่าวในสัปดาห์หลังแต่งงาน) ประเพณีส่วนใหญ่ท่องคำอธิษฐานอีกต่อไปในวันจันทร์และวันพฤหัสบดี

รูปแบบ

มีรูปแบบสั้นของ Tachanun และมีรูปแบบยาว รูปแบบยาวสงวนไว้สำหรับเช้าวันจันทร์และวันพฤหัสบดี ซึ่งเป็นวันที่อ่านโตราห์ในธรรมศาลา รูปแบบสั้นที่อ่านในตอนเช้าของวันธรรมดาและตอนบ่ายของวันธรรมดาประกอบด้วยสามย่อหน้าสั้น ๆ (ในบางชุมชนสอง)

ตามNusach Sefardและ พิธีกรรม Sephardic ส่วนใหญ่ Tachanun เริ่มต้นด้วยvidduy (คำอธิษฐานสารภาพ) และคุณสมบัติสิบสาม ประการ ในภาษาสเปนและโปรตุเกสและชุมชนชาวโมร็อกโกบางแห่ง จะอ่านเฉพาะใน Tachanun แบบยาวเท่านั้น ในคำอธิษฐานนี้มีการกล่าวถึงบาปหลายอย่างและหัวใจถูกทุบด้วยกำปั้นขวาเป็นสัญลักษณ์ระหว่างกล่าวถึงบาปแต่ละอย่าง ตามด้วยการกล่าวถึงคุณลักษณะแห่งความเมตตาสิบสามประการ ของ พระเจ้า โดยทั่วไปแล้ว Sephardim ไม่ได้วางมือไว้บนมือด้วยเหตุผลของ Kabbalistic แต่ชาวยิวสเปนและโปรตุเกสและชาวโมร็อกโกบางคนที่ไม่เคยยอมรับประเพณี Kabbalistic จำนวนมากก็วางศีรษะไว้บนมือของพวกเขา

สั้น เตชะนันท์

ใน ชุมชน Nusach Ashkenaz ส่วนใหญ่ Tachanun เริ่มต้นด้วยบทนำจาก II Samuel (24:14), ^[1]จากนั้นกล่าวต่อด้วยการสารภาพสั้น ๆ ว่าเราทำบาปและพระเจ้าควรตอบคำอธิษฐานของเรา ตามด้วยสดุดี 6 :2-11 ซึ่งกษัตริย์ดาวิดแต่งขึ้น - ตามต้นฉบับ - ขณะประชวรและเจ็บปวด ใน ชุมชน Nusach Sefard ส่วนใหญ่ พวกเขายังท่องโองการเหล่านี้ แม้ว่าหลังจากท่อง Vidui และคุณลักษณะสิบสามประการแล้วเท่านั้น

ในพิธีกรรม Sephardic พิธีกรรมของอิตาลีและRomaniote - นำมาใช้ใน ชุมชน Nusach Sefard บาง แห่งรวมถึงChabad - สดุดี 25 ถูกท่องเป็น Tachanun

ต่อหน้าคัมภีร์โตราห์บทนี้อ่านโดยให้ศีรษะพิงหลังมือซ้ายหรือแขนเสื้อ (ในชุมชน Ashkenazic ส่วนใหญ่ จะเอนมือไปทางขวาเมื่อสวมเทฟิ ลลิ นทางซ้าย^[2] )

ย่อหน้าถัดไป " שומר ישראל ‎" ("ผู้พิทักษ์แห่งอิสราเอล") ท่องโดยนั่งแต่ตั้งตรง (บางชุมชนท่องเฉพาะวัน ถือ ศีลอด )

หลังจากจุดนี้ และตามด้วยคำว่า " va'anachnu lo neida " เป็นเรื่องปกติในหลายชุมชนที่จะลุกขึ้น และส่วนที่เหลือของย่อหน้าสุดท้ายจะอ่านขณะยืน คนอื่นๆ (โดยเฉพาะผู้ที่ไม่ได้ท่อง שומר ישראל ในแต่ละวัน) ยังคงนั่งแต่ตั้งตรงสำหรับข้อความนี้ Tachanun มักจะตามมาด้วย "half kaddish " ที่Shacharitและตามด้วย "full kaddish " ที่ MinchaและSelichot

ลอง เตชะนันท์

ลมุด ( Bava Kamma ) ทำเครื่องหมายวันจันทร์และวันพฤหัสบดีเป็น " eth ratzon " เวลาแห่งความปรารถนาดีจากสวรรค์ซึ่งมีแนวโน้มว่าจะได้รับคำวิงวอน ดังนั้นในเช้าวันจันทร์และพฤหัสบดี คำสั่งซื้อจะแตกต่างกันไปตามแบบกำหนดเอง:

ในNusach Ashkenaz [ ^3]คำอธิษฐานที่เริ่มยาว "ve-hu rachum" ถูกอ่านก่อน niflat apayim หลังจากสดุดีบทที่ 6 มีการเพิ่มบทสองสามบทที่มีบทว่า "Hashem elokey Yisra'el" จากนั้นบริการจะดำเนินต่อไปด้วย Shomer Yisra'el (ในบางชุมชนจะมีการท่องเฉพาะในวันถือศีลอด) และ Tachanun ก็สรุปได้ตามปกติ ในชุมชน Nusach Ashkenaz บางแห่ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในอิสราเอล พวกเขาได้นำธรรมเนียมดิกดิกมาใช้ในการท่อง Vidui และคุณสมบัติสิบสามประการในตอนต้นของ Tachanun ที่ยาวนาน; ^[4]ในบางสถานที่เหล่านี้ จะถูกละไว้ในช่วง เทศกาล Selichotซึ่งเป็นช่วงที่มีการท่อง Vidui และคุณสมบัติสิบสามประการก่อนเริ่มพิธี ดังนั้นพวกเขาจึงเปลี่ยนกลับไปใช้ธรรมเนียมเก่าที่จะไม่ท่อง

ในNusach Sefardคำสั่งคือ Vidui, คุณลักษณะสิบสามประการ, nefilat apayim, "ve-hu rachum", "Hashem elokey Yisra'el", Shomer Yisra'el และ Tachanun ได้รับการสรุปตามปกติ ^[5]

ในพิธีกรรมดิกมีสองรูปแบบ: ประเพณีเก่า (รักษาโดยชาวสเปนและโปรตุเกสและชาวยิวโมร็อกโกบางส่วน) คือการอ่านคุณลักษณะสิบสามประการ "Anshei Amanah Avadu" (ในวันจันทร์) หรือ "Tamanu me-ra'ot" ( ในวันพฤหัสบดี) คุณลักษณะอีกสิบสามประการ "al ta'as imanu kalah", Vidui, "ma nomar" คุณลักษณะอีกสิบสามประการ, "ve-hu rachum", nefilat apayim, "Hashem ayeh chasadech ha-rishonim" (ในวันจันทร์) หรือ "Hashem she'arit peletat Ariel" (วันพฤหัสบดี) และ Tachnun ก็สรุปเหมือนวันอื่นๆ ^[6]

ชุมชนดิกส่วนใหญ่ในปัจจุบันได้นำคำสั่งที่แตกต่างออกไป โดยยึดตามคับบาลาห์แห่งอารีย์ คำสั่งนี้รวมถึง vidui, "ma nomar", คุณลักษณะสิบสามประการ, nefilat apayim ซึ่งสรุปเป็นทุกวัน หลังจากนี้ คุณลักษณะอีกสิบสามประการคือ "อันเชอะมานาห์ อาวาดู" คุณลักษณะอีกสิบสามประการ "ทามานู เม-ราอ็อต" คุณลักษณะอีกสิบสามประการ "อัล ตาอิมานู กาลาห์" และตัชนุนลงท้ายด้วย "เว-ฮู ราชุม" ^[7]

ในพิธีกรรมของอิตาลีมีการท่องโองการหลายข้อจากดาเนียล - โองการเหล่านี้รวมอยู่ใน "ve-hu rachum" ที่อ่านในพิธีกรรมอื่น ๆ แต่การสวดอ้อนวอนในพิธีกรรมของอิตาลีนั้นสั้นกว่ามาก ตามมาด้วยคุณลักษณะสิบสามประการ, Vidui, "ma nomar", nefilat apayim, สดุดี 130, ชุดโองการจากเยเรมีย์และมีคาห์, piyyut เริ่มต้น "Zechor berit Avraham" (ซึ่งแตกต่างจาก selicha ที่มีชื่อเสียงของ Zechor Berit ที่รู้จักกันใน พิธีกรรมอื่น ๆ ) สดุดี 20 และทาชานุน จบเหมือนวันอื่น ๆ ^[8]

เดิมที พิธีของชาวเยเมนไม่ได้มีการเพิ่มเติมใดๆ ในวันจันทร์และวันพฤหัสบดี อย่างไรก็ตาม เนื่องจากอิทธิพลของชุมชนอื่น พวกเขาจึงได้ใช้คำสั่งต่อไปนี้: เนฟิลัท อะปายิม, คุณลักษณะสิบสามประการ, "อัล ตาอิมานู คาลาห์", วิดุย, "มา โนมาร์", คุณลักษณะอีกสิบสามประการ, "เว-ฮู ราชุม", " Hashem ayeh chasadech ha-rishonim" (ในวันจันทร์) หรือ "Hashem she'arit peletat Ariel" (ในวันพฤหัสบดี) และ Tachnun จะสิ้นสุดลงเช่นเดียวกับวันอื่นๆ ^[9]

ประวัติ

แหล่งที่มาของคำอธิษฐานอ้อนวอน ( Taḥanun ) "อยู่ในดาเนียล (9:3) และ I Kings (8:54) ซึ่งโองการเหล่านี้ระบุว่าการอธิษฐานควรตามด้วยการวิงวอนเสมอ จากสิ่งนี้นักปราชญ์ทั ลมุดิก ได้พัฒนานิสัยของ เพิ่มการวิงวอนเป็นการส่วนตัวต่อพระเจ้าตามคำอธิษฐานที่กำหนดไว้ (ตัวอย่างบางส่วนมีอยู่ในBabylonian Talmud , Berachot 16b) ในศตวรรษที่ 14 คำวิงวอนที่เกิดขึ้นเองเหล่านี้ได้รับการทำให้เป็นมาตรฐานและกลายเป็นคำอธิษฐานของ Tachanun" ^[10]

ประเพณีของการก้มตัวและวางใบหน้าบนมือซ้ายแนะนำโดยชื่อของ Tachnun ที่ใช้ในวรรณกรรม Halachic - nefilat apayim (ตามตัวอักษร 'ล้มหน้า') นอกจากนี้ยังเป็นการระลึกถึงการสังเวยรายวัน ที่ นำเข้ามาในพระวิหารซึ่งวางทางด้านซ้ายเพื่อสังหาร ควรคลุมแขนของบุคคลด้วยแขนเสื้อ ส่วนสูงหรือสิ่งปกคลุมอื่นๆ อิริยาบถนี้พัฒนาขึ้นในช่วงหลังยุคลมปราณ เป็นสัญลักษณ์ของการปฏิบัติดั้งเดิม ซึ่งผู้คนนอนคว่ำหน้าแตะพื้นเพื่อแสดงความอ่อนน้อมถ่อมตนและนอบน้อมต่อพระเจ้า ท่านี้ยังใช้โดยโมเสสและโยชูวาซึ่งซบหน้าลงต่อพระพักตร์พระเจ้าหลังจากทำบาปของลูกวัวทองคำ

เนื่องจากโยชูวาซบหน้าลงต่อหน้าหีบพันธสัญญาประเพณีของชาวอัชเคนาซีคือให้ก้มศีรษะลงเฉพาะเมื่ออธิษฐานต่อหน้าหีบที่มีคัมภีร์โทราห์ มิฉะนั้นก็เหมาะสมที่จะนั่งโดยเงยหน้าขึ้น แหล่งข่าวหนึ่งกล่าวว่าหีบซึ่งบรรจุ Sefer Torah ที่ถูกต้อง (ไม่ใช่ Pasul) สามารถมองเห็นได้จากตำแหน่งที่คนหนึ่งนั่ง จากนั้นให้ก้มหน้าลง ถ้าไม่ใช่ก็คือไม่ใช่ ^[11]แหล่งข่าวเดียวกันรายงานถึงธรรมเนียมของห้องถัดไป และตั้งข้อสังเกตว่ามันไม่เป็นที่ยอมรับในระดับสากล

บทความนี้ยังมีสถานการณ์ที่ต้องก้มหน้าอีกสามสถานการณ์: (ก) สถานการณ์บางอย่างในกรุงเยรูซาเล็ม; (b) Sefer Torah โดยไม่มีหีบ; (c) ที่บ้าน ถ้ามีใคร "รู้ว่าคนในที่ชุมนุมท่อง Tachanun ในธรรมศาลาในเวลาใด^[11]ในบทความอื่น รับบี Moshe Feinstein อ้างว่า "เพราะเยรูซาเล็มเป็นเมืองศักดิ์สิทธิ์" มันก็เหมือนกับ ถ้าเราอยู่ในที่ประทับของ Sefer Torah มันยังสร้างกรณีสำหรับ "ในห้องเดียวกัน" และแนะนำว่า "ถ้าไม่เช่นนั้นคุณก็พูดว่านั่งโดยไม่ก้มหัวลง" ^[12]

เวอร์ชันที่ยาวกว่าที่อ่านในวันจันทร์และพฤหัสบดีนั้นมีแหล่งที่มาแบบคลาสสิก (ดูเช่น S. Baer, ​​Siddur Avodath Yisrael ) ถึงนักปราชญ์สามคนที่รอดพ้นจากการล่มสลายของชุมชนชาวยิวในดินแดนศักดิ์สิทธิ์โดยชาวโรมัน ขณะอยู่บนเรือเดินทางไปยุโรป พวกเขาถูกพายุพัด และทั้งสามคนก็ท่องคำอธิษฐานส่วนตัว หลังจากนั้นพายุก็สงบลง ปราชญ์เหล่านี้ไปตั้งชุมชนในยุโรป David Abudirhamกล่าวว่าคำว่า " rahum ve-chanun " ("เมตตาและกรุณา") เป็นจุดเริ่มต้นของส่วนถัดไป

วันที่ไม่นับวันที่เตชะนันท์

Tachanun ถูกละเว้นจากคำอธิษฐานในวันถือบวชวันหยุดและเทศกาลสำคัญทั้งหมด(รวมถึงChol HaMoed , ช่วงกลางของ Pesach และ Sukkot), Rosh Chodesh (พระจันทร์ใหม่), HanukkahและPurimเนื่องจากวันนี้มีลักษณะรื่นเริงและท่อง เตชนันท์ที่อาดูรเล็กน้อยคงไม่เหมาะ

ต่อไปนี้เป็นรายการของวันอื่นๆ ทั้งหมด "วันหยุดเล็กน้อย" เมื่อ tachanun ถูกแยกออกจากการละหมาด และมีการท่องสดุดี 126 ในช่วงBirkat HaMazon โดยทั่วไปจะถูกละเว้นจากการสวดมนต์มินชาในช่วงบ่ายก่อนหน้า เว้นแต่จะระบุไว้เป็นอย่างอื่น:

นอกจากนี้ยังไม่มีการท่องในบ้านของผู้ไว้อาลัย (เหตุผลแตกต่างกันไป: เพื่อไม่ให้เพิ่มความเศร้าโศกของผู้ไว้ทุกข์โดยเน้นการพิพากษาของพระเจ้า หรือเพราะบ้านของผู้ไว้อาลัยเป็นบ้านแห่งการพิพากษา และบ้านแห่งการตัดสินไม่เหมาะ สถานที่ขอความเมตตาดู การ สูญเสียในศาสนายูดาย ) และไม่มีการกล่าวต่อหน้าเจ้าบ่าวในsheva yemei hamishte (วันเฉลิมฉลองเจ็ดวันหลังจากการแต่งงานของเขาดูการแต่งงานในศาสนายูดาย ) อนึ่ง ตาชานุน ถูกละไว้ในธรรมศาลาเมื่อมีการเข้าสุหนัตในธรรมศาลาในเวลานั้น และเมื่อบิดาของทารกแซนเดก (ผู้ที่อุ้มทารกระหว่างเข้าสุหนัต) หรือโมเฮล (ผู้ที่ทำพิธีเข้าสุหนัต) อยู่ด้วย

ชุมชน Nusach Sefardบางแห่งละเว้น Tachanun ในช่วงมินชา โดยหลักแล้วเป็นเพราะการชุมนุมของHasidic มัก จะสวดมนต์มินชาหลังพระอาทิตย์ตก ซึ่งในกรณีนี้บางคนถือว่า Tachanun จำเป็นต้องละเว้น นอกจากนี้ ชุมชน Hasidic หลาย แห่งละเว้น Tachanun ในวันครบรอบการเสียชีวิตของRebbes ต่างๆ (ยกเว้นLubavitchที่กล่าวไว้) เนื่องจากถือเป็นวันสำหรับการต่ออายุและการเฉลิมฉลองทางศาสนา มีประเพณี Hasidic ที่จะละเว้น Tachanun ตลอดทั้งสัปดาห์ของ Purim (11-17 Adar) และตลอดทั้งสัปดาห์ของ Lag BaOmer (14-20 Iyar) ชุมชน Chasidic บางแห่งละเว้น Tachanun ในวันที่ 7 Adar เนื่องจากเป็นวันครบรอบการเสียชีวิตของ Moses นอกจากนี้ยังมีHasidic บางส่วนสาธุชนละเว้น Tachanun ในเช้าวันศุกร์ (เตรียมพร้อมสำหรับวันถือบวช) และบางกลุ่มแม้กระทั่งในเช้าวันอาทิตย์ (การฟื้นฟูจากวันถือบวช)

ในหลายประชาคม เป็นธรรมเนียมที่จะละเว้น Tachanun ในวันหยุดที่รัฐอิสราเอลกำหนด: Yom Ha'atzmaut (วันประกาศอิสรภาพ), 5 Iyar (ปีส่วนใหญ่ วันที่เปลี่ยนขึ้นอยู่กับวันในสัปดาห์); และ Yom Yerushalayim (วันครบรอบการรวมกรุงเยรูซาเล็มในปี 1967), 28 Iyar ชุมชนบางแห่งในพลัดถิ่นจะละเว้น Tachanun ในวันหยุดราชการในประเทศของตน (เช่นวันขอบคุณพระเจ้าในสหรัฐอเมริกา ) ^[13]

อ้างอิง

ลิงค์ภายนอก

• สารานุกรมยิว
• ห้องสมุดเสมือนของชาวยิว
• Napillath Panimมุมมองทางประวัติศาสตร์เกี่ยวกับ Tachanun จากมุมมองของ Yemenite และ Maimonidean
• คำอธิษฐานของพ่อของเรา มีการแปลและคำแนะนำเกี่ยวกับวิธีการอธิษฐาน Amidah และ Tachanun ตามMishneh Torah
• Tahanun ในสารานุกรมของชาวยิว
• รูปแบบของความรักในสารานุกรมของชาวยิว
• Rav Kook ในสดุดี 6, Tachanunสดุดีสำหรับ Ashkenazim