เซอร์เกย์ นิลุส

The Protocols
The Protocols of the Elders of Zion Versions of The Protocols Contemporary imprints of The Protocols
First publication of The Protocols
Programma zavoevaniya mira evreyami
Writers, editors, and publishers associated with The Protocols
Carl Ackerman Boris Brasol G. Butmi Charles Coughlin Natalie de Bogory Denis Fahey Henry Ford L. Fry H. A. Gwynne Harris Houghton Pavel Krushevan Ernest G. Liebold Sergei Nilus George Shanks Fyodor Vinberg Clyde J. Wright
Debunkers of The Protocols
Vladimir Burtsev Herman Bernstein Norman Cohn John Shelton Curtiss Philip Graves Michael Hagemeister Pierre-André Taguieff Lucien Wolf
Commentaries on The Protocols
The International Jew Mein Kampf
v t e

เซียร์เกย์ อเล็กซานโดรวิช นีลุส (เช่นเซอร์จิอุสและตัวแปร; รัสเซีย : Серге́й Алекса́ндрович Ни́лус ; 9 กันยายน [ OS 28 สิงหาคม] พ.ศ. 2405 – 14 มกราคม พ.ศ. 2472) เป็นนักเขียนด้าน ศาสนาชาวรัสเซีย ผู้ลึกลับและต่อต้านชาวยิวมากมาย

หนังสือของเขาVelikoe v malom i antikhrist, kak blizkaja politicheskaja vozmozhnost Zapiski pravoslavnogo ("ผู้ยิ่งใหญ่ภายในกลุ่มเล็กและกลุ่มต่อต้านพระเจ้า ความเป็นไปได้ทางการเมืองที่ใกล้เข้ามา หมายเหตุของผู้เชื่อออร์โธดอกซ์", 1903) เกี่ยวกับการมาของกลุ่มต่อต้านพระเจ้า ปัจจุบันเป็นที่รู้จักกันดีในข้อเท็จจริงที่ว่าในฉบับพิมพ์ครั้งที่สองในปี 1905 Nilus ตีพิมพ์The Protocols of the Elders of Zionเป็นบทสุดท้าย นี่เป็นครั้งแรกที่มีการตีพิมพ์ข้อความนี้ฉบับเต็มในรัสเซีย (มีรายงานว่าฉบับย่อได้รับการตีพิมพ์ในปี 1903 ในหนังสือพิมพ์Znamya ) เขาเขียนหนังสือเพิ่มเติมอีกหลายเล่ม ซึ่งส่วนใหญ่เกี่ยวกับหัวข้อเรื่องยุคสุดท้ายและกลุ่มต่อต้านพระคริสต์ ซึ่งจัดพิมพ์ระหว่างปี 1908 ถึง 1917 หลังจากการปฏิวัติรัสเซียคำ เตือนของเขาเกี่ยวกับการมาของกลุ่มต่อต้านพระเจ้าถูกตีความว่าเป็นคำเตือนถึงการปฏิวัติคอมมิวนิสต์ที่กำลังจะเกิดขึ้น และผลงานของเขาถูกห้ามในการโฆษณาชวนเชื่อต่อต้านโซเวียตในสหภาพโซเวียต

ชีวิต

Sergei Nilus เกิดเมื่อวันที่ 9 กันยายน [ OS 28สิงหาคม] พ.ศ. 2405 ในกรุงมอสโกเป็นบุตรชายของ Alexander Petrovich Nilus เจ้าของที่ดินในเขตปกครองของOrel พ่อของเขาเป็น ลูเธอ รัน จากวลิโนเนียนสกัด (นามสกุล Nilus เป็นรูปแบบของนิโคลัสในวลิโนเนียน) แม่ของเขามาจากขุนนางรัสเซีย Sergei รับบัพติศมาในพิธีกรรมรัสเซียออร์โธดอกซ์ ^[2]เขาศึกษากฎหมายและสำเร็จการศึกษาจากมหาวิทยาลัยมอสโกและเป็นผู้พิพากษาในทรานคอเคเซีย ต่อมาเขาย้ายไปที่บิอาร์ริตซ์อาศัยอยู่ที่นั่นกับผู้หญิงชื่อ Natalya Komarovskaya จนกระทั่งที่ดินของเขาล้มละลายและเธอก็เลิกความสัมพันธ์ แม้ว่าเขาจะเติบโตมาในความเชื่อแบบรัสเซียออร์โธ ดอกซ์ แต่ดูเหมือน Nilus จะไม่สนใจศาสนามากนักจนกระทั่งเกิดอุบัติเหตุกับม้าทำให้เขานึกถึงคำปฏิญาณในวัยเด็กที่ยังไม่บรรลุผลที่จะไปเยือน Troitse-Sergiyeva Lavra ต่อมาเขาได้พบกับนักบุญยอห์นแห่งครอนสตัดท์ซึ่งเขาให้เครดิตในการรักษาโรคติดเชื้อในลำคอและทำให้เขากลับไปสู่ความเชื่อดั้งเดิมของเขาอย่างเต็มที่

ในปี 1903 Nilus ได้ตีพิมพ์หนังสือของเขาVelikoye v malom i antikhrist kak blizkaya politicheskaya vozmozhnost' Zapiski pravoslavnogo veruyushchego ( ผู้ยิ่งใหญ่ในคนตัวเล็กและมาร ความเป็นไปได้ทางการเมืองที่ใกล้เข้ามา บันทึกของผู้เชื่อออร์โธดอกซ์ ) ข้อความของพิธีสารปรากฏเป็นบทที่สิบสองของหนังสือฉบับปี 1905 Pyotr Stolypinประธานคณะรัฐมนตรีที่ได้รับการแต่งตั้งคนใหม่สั่งให้สอบสวนที่มาของข้อความ และในไม่ช้าก็พบว่าข้อความดังกล่าวปรากฏครั้งแรกในแวดวงต่อต้านยิวในปารีส ประมาณปี พ.ศ. 2440 หรือ พ.ศ. 2441

ในปี พ.ศ. 2449 นีลุสแต่งงานกับเยเลนา อเล็กซานดรอฟนา โอเซโรวา ซึ่งเคยทำหน้าที่เป็นหญิงรับใช้ของอเล็กซานดรา เฟโอโดรอฟนาจักรพรรดินีองค์สุดท้ายแห่งรัสเซีย ในปี พ.ศ. 2450 Nilus ย้ายไปที่อาราม Optinaซึ่งเขาอาศัยอยู่จนถึงปี พ.ศ. 2455 ในช่วงเวลานั้นเขาได้ตีพิมพ์หนังสือหลายเล่มเกี่ยวกับหัวข้อทางจิตวิญญาณ รวมถึงงานที่มีผู้อ่านกันอย่างแพร่หลายที่สุดของเขา ริมฝั่งแม่น้ำก็อด ภาพเหมือนของเขาในช่วงหลายปีที่ Optina และของStaretsออร์โธดอกซ์จำนวนมากอาศัยอยู่ที่นั่น Nilus ค้นพบเอกสารของNikolay Motovilovเจ้าของที่ดินชาวรัสเซียและFool for Christซึ่งเป็นลูกศิษย์ของนักบุญSeraphim แห่ง Sarov. Nilus ตีพิมพ์ต้นฉบับฉบับหนึ่งว่า "การเปิดเผยอันมหัศจรรย์ต่อโลก: การสนทนาของนักบุญเซราฟิมกับนิโคลัสอเล็กซานโดรวิชโมโตวิลอฟเกี่ยวกับการได้มาซึ่งพระวิญญาณบริสุทธิ์" ^[3] ต้นฉบับนั้นจะกลายเป็นหนึ่งในข้อความออร์โธดอกซ์ที่มีผู้อ่านมากที่สุดในยุคปัจจุบัน ในปี พ.ศ. 2455 สังฆราชได้รับรายงานว่านิลุสอาศัยอยู่ที่วัดกับภรรยาของเขา แม้ว่าจริงๆ แล้วครอบครัว Niluses จะไม่ได้อาศัยอยู่ในอาราม แต่เป็นแขกในบ้านหลังเล็กๆ ใกล้ ๆ กัน แต่ Nilus ได้รับคำสั่งจากสมัชชาให้ออกจาก Optina

Nilus เผยแพร่ The Protocolsหลายฉบับในรัสเซียในช่วงทศวรรษแรกของศตวรรษที่ยี่สิบ แม้ว่าสิ่งพิมพ์ในยุคแรกๆ จะเป็นภาษารัสเซีย แต่ ในไม่ช้า The Protocolsก็แพร่กระจายไปยังส่วนอื่นๆ ของยุโรปผ่านทางชาวต่างชาติที่ออกจากรัสเซียหลังการปฏิวัติในปี 1917 ข้อความภาษารัสเซียได้รับการพิมพ์ซ้ำในกรุงเบอร์ลินในปี 1922 เช่นกัน ในโซเวียตรัสเซีย นีลุสไม่สามารถตีพิมพ์งานเขียนใด ๆ เพิ่มเติมได้จนกว่าเขาจะเสียชีวิตในปี 2472

หลังจากการล่มสลายของสหภาพโซเวียต ผลงานของ Nilus ได้รับการแก้ไขอีกครั้งในรัสเซีย โดยเริ่มในปี 1992 โดยผลงานที่รวบรวมไว้ของเขาจะมีทั้งหมด 5 เล่มในปี 2009

บรรณานุกรม

• 2446 "Великое в малом" ("ผู้ยิ่งใหญ่ในสิ่งเล็ก") ฉบับพิมพ์ครั้งที่ 2 พ.ศ. 2448 ฉบับพิมพ์ครั้งที่ 3 พ.ศ. 2454
• 2451 "Сила Божия и немощь человеческая" ("พลังของพระเจ้าและความอ่อนแอของมนุษย์")
• 1908 «Пшеница и плевелы» ("ข้าวสาลีและข้าวละมาน"), Holy Trinity-St. เซอร์เกอุส ลาฟรา.
• 2454 «На берегу Божьей реки» ("บนฝั่งแม่น้ำของพระเจ้า") ฉบับพิมพ์ครั้งที่ 2 2459; พิมพ์ซ้ำโดย Orthodox Christian Books and Icons, ซานฟรานซิสโก, แคลิฟอร์เนีย, 1969
• พ.ศ. 2454 (ค.ศ. 1911) “Святыня под спудом. Тайны православного монашеского духа» ("ความศักดิ์สิทธิ์ภายใต้บุชเชล ความลับของวิญญาณสงฆ์ออร์โธดอกซ์")
• 2454 «Близ грядущий антихрист и царство диавола на земле» ("มารที่กำลังมาและอาณาจักรของปีศาจบนโลกใกล้เข้ามาแล้ว"); พิมพ์ซ้ำปี 1992
• พ.ศ. 2460 «Близ есть при дверех. О том, чему не желают верить и что так близко» ("ใกล้ ๆ ที่ประตูรั้ว สิ่งที่พวกเขาไม่อยากเชื่อและอะไรอยู่ใกล้ ๆ"); พิมพ์ซ้ำ 1997, 2012, 2013.

ฉบับมรณกรรม:

• «ซ. อา. ฮิลลัส. Полное собрание сочинений» (รวบรวมผลงานในห้าเล่ม), มอสโก, 2009.

อ้างอิง

• Michael Hagemeister : "Vladimir Solov'ev และ Sergej Nilus: Apocalypticism and Judeophobia" ในReconciler and Polemicist (eds.) Wil van den Bercken, Manon de Courten, Evert van der Zweerde และ Vladimir Solov'ev (Leuven: Peeters, 2000) , หน้า 287–296. ไอ 90-429-0959-5
• Michael Hagemeister: "Sergei Nilus" ในลัทธิต่อต้านยิว สารานุกรมประวัติศาสตร์เรื่องอคติและการประหัตประหารเล่ม 1 2, หน้า 508–510, เอ็ด. Richard E. Levy (ซานตาบาร์บารา แคลิฟอร์เนีย: ABC-Clio, 2005) ไอ1-85109-439-3 
• ไมเคิล ฮาเกไมสเตอร์ (2003) นิลุส, เซอร์เก อเล็กซานโดรวิช ใน Bautz, Traugott (เอ็ด) Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (BBKL) (ในภาษาเยอรมัน) ฉบับที่ 21. นอร์ดเฮาเซ่น: เบาท์ซ. คอลัมน์ 1063–1067. ไอเอสบีเอ็น 3-88309-110-3.

ลิงค์ภายนอก

วิกิซอร์ซมีผลงานต้นฉบับโดยหรือเกี่ยวกับ:
เซอร์เกย์ นีลุส

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับเซอร์เก นีลุส

• Alexandre du Chayla , "Nilus and the Protocols", La Tribune Juive : Paris, 14 พฤษภาคม พ.ศ. 2464 แปลจากภาษาฝรั่งเศสโดย Herman Bernstein, New York, Covici, Friede [c. พ.ศ. 2478].
• บันทึกอัตชีวประวัติ แปลจากNa Beregu Bozhyei Rekiจัดพิมพ์โดย St. Elias Publications, Forestville, 1975
• Michael Hagemeister, "ระเบียบการของผู้เฒ่าแห่งไซอัน: ระหว่างประวัติศาสตร์และนิยาย"
• Michael Hagemeister, "พิธีสารของผู้เฒ่าแห่งไซอันและตำนานของการสมรู้ร่วมคิดของชาวยิวในรัสเซียหลังโซเวียต"
• Michael Hagemeister, "ในการค้นหาประจักษ์พยานเกี่ยวกับต้นกำเนิดของโปรโตคอลของผู้อาวุโสแห่งไซอัน: ฉบับเขียนด้วยลายมือที่หายไปจากห้องสมุดเลนิน" (ในภาษารัสเซีย)