คริสตจักรคาทอลิก
 คริสตจักรคาทอลิก | |
|---|---|
| Ecclesia Catholica | |
 มหาวิหารเซนต์ปีเตอร์นครวาติกัน | |
| การจัดหมวดหมู่ | คาทอลิก |
| พระคัมภีร์ | คัมภีร์ไบเบิล |
| เทววิทยา | เทววิทยาคาทอลิก |
| รัฐธรรมนูญ | พระสังฆราช[1] |
| สมเด็จพระสันตะปาปา | ฟรานซิส |
| การบริหาร | โรมัน คูเรีย |
| โบสถ์เฉพาะ sui iuris | คริสตจักรละตินและ 23 คริสตจักรคาทอลิกตะวันออก |
| สังฆมณฑล | |
| ตำบล | 221,700 |
| ภาค | ทั่วโลก |
| ภาษา | ภาษาละตินและภาษาพื้นเมืองของนักบวช |
| พิธีสวด | ตะวันตกและตะวันออก |
| สำนักงานใหญ่ | เมืองวาติกัน |
| ผู้สร้าง | พระเยซูตาม ประเพณีอันศักดิ์สิทธิ์ |
| ต้นทาง | ศตวรรษที่ 1 ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ , จักรวรรดิโรมัน[2] [3] |
| สมาชิก | 1.345 พันล้าน (2019) [4] |
| พระสงฆ์ | |
| โรงพยาบาล | 5,500 [5] |
| โรงเรียนประถมศึกษา | 95,200 [6] |
| โรงเรียนมัธยม | 43,800 |
| เว็บไซต์อย่างเป็นทางการ | www.vatican.va |
|
| ส่วนหนึ่งของซีรีส์เรื่อง |
| คริสตจักรคาทอลิก |
|---|
 |
| ภาพรวม |
 พอร์ทัลคริสตจักรคาทอลิก |
ริสตจักรคาทอลิกยังเป็นที่รู้จักในฐานะคริสตจักรโรมันคาทอลิกเป็นโบสถ์ที่ใหญ่ที่สุดคริสเตียนและใหญ่ที่สุดในศาสนา นิกายที่มีประมาณ 1.3 พันบัพติศมาคาทอลิกทั่วโลกณ [update]2019 [4] [7]ในฐานะที่เป็นสถาบันการศึกษาต่างประเทศทำงานอย่างต่อเนื่องที่เก่าแก่ที่สุดและใหญ่ที่สุดในโลก[8]มันมีบทบาทที่โดดเด่นในประวัติศาสตร์และการพัฒนาของอารยธรรมตะวันตก [9]คริสตจักรประกอบด้วย 24 คริสตจักรและเกือบ 3,500 สังฆมณฑลและeparchies ทั่วโลก . สมเด็จพระสันตะปาปาซึ่งเป็นบิชอปแห่งกรุงโรมเป็นบาทหลวงหัวหน้าของคริสตจักร[10]บาทหลวงแห่งกรุงโรมที่รู้จักในฐานะพระเห็น , เป็นผู้มีอำนาจปกครองกลางของคริสตจักร คณะบริหารของสันตะสำนักคือRoman Curiaมีสำนักงานหลักอยู่ในนครวาติกันซึ่งเป็นวงล้อมเล็กๆ ของกรุงโรมซึ่งมีพระสันตปาปา เป็นประมุข
ความเชื่อหลักของศาสนาคริสต์นิกายโรมันคาทอลิกที่พบในลัทธิ Niceneคริสตจักรคาทอลิกสอนว่ามันเป็นหนึ่งศักดิ์สิทธิ์คาทอลิกและเผยแพร่ศาสนาคริสตจักรที่ก่อตั้งโดยพระเยซูคริสต์ในของเขากรรมการใหญ่ , [11] [12] [หมายเหตุ 1]ว่าบาทหลวงเป็นผู้สืบทอดของพระคริสต์อัครสาวกและที่สมเด็จพระสันตะปาปาเป็นทายาทไปเซนต์ปีเตอร์เมื่อผู้ที่เป็นอันดับหนึ่งเป็นที่ปรึกษาโดยพระเยซูคริสต์[15]มันยืนยันว่ามันปฏิบัติตามความเชื่อดั้งเดิมของคริสเตียนที่สอนโดยอัครสาวก รักษาศรัทธาอย่างไม่มีข้อผิดพลาดผ่านพระคัมภีร์และประเพณีอันศักดิ์สิทธิ์ตามที่ตีความได้อย่างแท้จริงผ่านอำนาจปกครองของโบสถ์[16]ละตินคริสตจักรที่ยี่สิบสามโบสถ์คาทอลิกตะวันออกและสถาบันเช่นคำสั่งภิกขุ , ล้อมรอบวัดสั่งและคำสั่งซื้อที่สามสะท้อนให้เห็นถึงความหลากหลายของศาสนศาสตร์เน้นและจิตวิญญาณในโบสถ์[17] [18]
ของเจ็ดพิธีที่ศีลมหาสนิทเป็นหนึ่งในหลักการเฉลิมฉลองliturgicallyในมวล [19]คริสตจักรสอนว่าผ่านการถวายโดยพระสงฆ์ที่เสียสละขนมปังและไวน์กลายเป็นกายและพระโลหิตของพระเยซูคริสต์ พระแม่มารีเป็นที่เคารพสักการะเป็นPerpetual เวอร์จิน , แม่ของพระเจ้าและราชินีแห่งสวรรค์ ; เธอได้รับการยกย่องในความประพฤติและก้มหน้าก้มตา (20) คาทอลิกสอนสังคมเน้นการสนับสนุนสมัครใจสำหรับผู้ป่วยยากจนและทุกข์ผ่านผลงานขององค์กรและจิตวิญญาณแห่งความเมตตาคริสตจักรคาทอลิกดำเนินพันของโรงเรียนคาทอลิก , โรงพยาบาลและสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าทั่วโลกและเป็นผู้ให้บริการที่ไม่ใช่รัฐบาลที่ใหญ่ที่สุดของการศึกษาและการดูแลสุขภาพในโลก[21]บริการทางสังคมอื่น ๆ มีองค์กรการกุศลและเพื่อมนุษยธรรมมากมาย
คริสตจักรคาทอลิกมีอิทธิพลตะวันตกปรัชญา , วัฒนธรรม , ศิลปะ , ดนตรีและวิทยาศาสตร์ คาทอลิกอาศัยอยู่ทั่วทุกมุมโลกผ่านภารกิจ , พลัดถิ่นและการแปลงตั้งแต่ศตวรรษที่ 20 ส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในซีกโลกใต้เนื่องจากsecularisationในยุโรปและเพิ่มการประหัตประหารในตะวันออกกลางคริสตจักรคาทอลิกร่วมเป็นหนึ่งเดียวกับคริสตจักรอีสเทิร์นออร์ทอดอกซ์จนถึงการแตกแยกทางตะวันออก-ตะวันตกในปี 1054 โดยเฉพาะอย่างยิ่งการโต้แย้งกันอำนาจของพระสันตปาปา ก่อนสภาเมืองเอเฟซัสใน ค.ศ. 431 คริสตจักรแห่งตะวันออกยังร่วมในการมีส่วนร่วมนี้ เช่นเดียวกับคริสตจักรออร์ทอดอกซ์ตะวันออกก่อนสภาแห่ง Chalcedonใน ค.ศ. 451; ทั้งหมดแยกเป็นหลักมากกว่าความแตกต่างใน คริสต์ศาสนา ในศตวรรษที่ 16 การปฏิรูปทำให้นิกายโปรเตสแตนต์แตกสลายไปเช่นกัน ตั้งแต่ปลายศตวรรษที่ 20 คริสตจักรคาทอลิกได้รับการวิพากษ์วิจารณ์จากคำสอนเรื่องเพศการไม่สามารถบวชสตรีและการจัดการคดีล่วงละเมิดทางเพศที่เกี่ยวข้องกับพระสงฆ์
ชื่อ
คาทอลิก (จากภาษากรีก : καθολικός , โรมัน : katholikos , lit. 'สากล') ถูกใช้ครั้งแรกเพื่ออธิบายคริสตจักรในต้นศตวรรษที่ 2 [24]การใช้งานครั้งแรกที่รู้จักของวลีที่ว่า "คริสตจักรคาทอลิก" ( กรีก : καθολικὴἐκκλησία , romanized : เขา katholike ekklesia ) ที่เกิดขึ้นในจดหมายที่เขียนประมาณ 110 AD จากนักบุญอิกออชไปSmyrnaeans [หมายเหตุ 2]ในการบรรยายพิเศษ ( ค. 350 ) ของนักบุญซีริลแห่งเยรูซาเลมได้ใช้ชื่อ "คริสตจักรคาทอลิก" เพื่อแยกความแตกต่างจากกลุ่มอื่นที่เรียกตนเองว่า "คริสตจักร" [25] [26]แนวคิด "คาทอลิก" ถูกเน้นมากขึ้นในพระราชกฤษฎีกาDe fide Catolicaฉบับที่ 380 โดยTheodosius Iจักรพรรดิองค์สุดท้ายที่ปกครองทั้งฝั่งตะวันออกและตะวันตกของจักรวรรดิโรมันเมื่อก่อตั้งคริสตจักรของรัฐ จักรวรรดิโรมัน . [27]
นับตั้งแต่การแตกแยกทางตะวันออก-ตะวันตกในปี ค.ศ. 1054 คริสตจักรตะวันออกได้ใช้คำคุณศัพท์ "ออร์โธดอกซ์" เป็นคำคุณศัพท์ที่โดดเด่น (อย่างไรก็ตาม ชื่ออย่างเป็นทางการยังคงเป็น "นิกายออร์โธดอกซ์คาทอลิก" [28] ) และคริสตจักรตะวันตกร่วมกับพระเห็นได้ดำเนินการในทำนองเดียวกัน "คาทอลิก" รักษาคำอธิบายที่ยังหลังจากที่โปรเตสแตนต์ศตวรรษที่ 16 เมื่อผู้ที่หยุดที่จะอยู่ในการสนทนากลายเป็นที่รู้จักในฐานะ "โปรเตสแตนต์" [29] [30]
ในขณะที่ "คริสตจักรโรมัน" ถูกใช้เพื่ออธิบายสังฆมณฑลโรมของสมเด็จพระสันตะปาปาตั้งแต่การล่มสลายของจักรวรรดิโรมันตะวันตกและในยุคกลางตอนต้น (ศตวรรษที่ 6-10) "คริสตจักรโรมันคาธอลิก" ได้ถูกนำไปใช้กับทั้งคริสตจักร ในภาษาอังกฤษตั้งแต่การปฏิรูปโปรเตสแตนต์ในปลายศตวรรษที่ 16 [31] "โรมันคาธอลิก" ปรากฏเป็นครั้งคราวในเอกสารที่จัดทำขึ้นโดยสันตะสำนัก[หมายเหตุ 3]โดยเฉพาะอย่างยิ่งนำไปใช้กับการประชุมบิชอประดับชาติและสังฆมณฑลท้องถิ่น[หมายเหตุ 4]
ชื่อ "คริสตจักรคาทอลิก" สำหรับทั้งคริสตจักรถูกใช้ในคำสอนของคริสตจักรคาทอลิก (1990) และประมวลกฎหมายพระศาสนจักร (1983) ชื่อ "คริสตจักรคาทอลิก" ก็ยังใช้ในเอกสารของสองสภาวาติกัน (1962-1965), [32]แรกของสภาวาติกัน (1869-1870) [33]สภา Trent (1545-1563) [ 34]และเอกสารราชการอื่น ๆ อีกมากมาย [35] [36]
ประวัติศาสตร์
ศาสนาคริสต์จะขึ้นอยู่กับคำสอนของพระเยซูคริสต์ที่อาศัยอยู่และเทศน์ในศตวรรษที่ 1 ในจังหวัดของแคว้นยูเดียของจักรวรรดิโรมัน เทววิทยาคาทอลิกสอนว่าคริสตจักรคาทอลิกร่วมสมัยคือความต่อเนื่องของชุมชนคริสเตียนยุคแรกซึ่งก่อตั้งโดยพระเยซู[11]ศาสนาคริสต์แผ่ขยายไปทั่วจักรวรรดิโรมันตอนต้น แม้จะมีการกดขี่ข่มเหงเนื่องจากความขัดแย้งกับศาสนาประจำชาตินอกรีตจักรพรรดิคอนสแตนตินรับรองการปฏิบัติของศาสนาคริสต์ในปี 313 และกลายเป็นศาสนาประจำชาติในปี 380 ผู้รุกรานดั้งเดิมในดินแดนโรมันในศตวรรษที่ 5 และ 6 ซึ่งหลายคนเคยรับเอาศาสนาคริสต์อาเรียนในที่สุดก็นำนิกายโรมันคาทอลิกมาเป็นพันธมิตรกับตำแหน่งสันตะปาปาและอาราม
ในวันที่ 7 และ 8 ศตวรรษขยายมุสลิมล้วนต่อไปนี้การถือกำเนิดของศาสนาอิสลามนำไปสู่การปกครองอาหรับของทะเลเมดิเตอร์เรเนียนที่ตัดการเชื่อมต่อทางการเมืองระหว่างพื้นที่นั้นและภาคเหนือของยุโรปและอ่อนแอเชื่อมต่อวัฒนธรรมระหว่างกรุงโรมและไบเซนไทน์เอ็มไพร์ ความขัดแย้งที่เกี่ยวข้องกับผู้มีอำนาจในโบสถ์โดยเฉพาะอย่างยิ่งอำนาจของบิชอปแห่งกรุงโรมในที่สุด culminated ในEast-West แตกแยกในศตวรรษที่ 11 คริสตจักรแยกออกเป็นคาทอลิกและออร์โธดอกคริสตจักร ความแตกแยกก่อนหน้านี้เกิดขึ้นหลังจากสภาเมืองเอเฟซัส (431) และสภาคาลเซดอน(451). อย่างไรก็ตาม คริสตจักรตะวันออกสองสามแห่งยังคงอยู่ในการเป็นหนึ่งเดียวกับกรุงโรม และบางส่วนของคริสตจักรอื่นๆ บางแห่งได้จัดตั้งความเป็นหนึ่งเดียวกันขึ้นในศตวรรษที่ 15 และต่อมา ทำให้เกิดสิ่งที่เรียกว่าคริสตจักรคาทอลิกตะวันออก
พระราชวงศ์ทั่วยุโรปในช่วงต้นช่วยรักษากรีกและโรมันอารยธรรมคลาสสิกในที่สุดคริสตจักรก็กลายเป็นอิทธิพลที่โดดเด่นในอารยธรรมตะวันตกในยุคสมัยใหม่โบสถ์ยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาหลายแห่งได้รับการสนับสนุนจากคริสตจักร อย่างไรก็ตาม ศตวรรษที่ 16 เริ่มเห็นความท้าทายต่อคริสตจักร โดยเฉพาะอย่างยิ่งต่ออำนาจทางศาสนา โดยตัวเลขในการปฏิรูปโปรเตสแตนต์เช่นเดียวกับในศตวรรษที่ 17 โดยปัญญาชนทางโลกในการตรัสรู้ ขณะเดียวกันสเปนและโปรตุเกสสำรวจและมิชชันนารีแผ่อิทธิพลของคริสตจักรผ่านแอฟริกา, เอเชียและโลกใหม่
ในปี พ.ศ. 2413 สภาวาติกันที่หนึ่งได้ประกาศหลักคำสอนเรื่องความไม่ผิดพลาดของสมเด็จพระสันตะปาปาและราชอาณาจักรอิตาลีได้ผนวกกรุงโรม ซึ่งเป็นส่วนสุดท้ายของรัฐของสมเด็จพระสันตะปาปาที่จะรวมเข้าเป็นประเทศใหม่ ในศตวรรษที่ 20 รัฐบาลต่อต้านนักบวชทั่วโลก รวมทั้งเม็กซิโกและสเปน ข่มเหงหรือประหารชีวิตนักบวชและฆราวาสหลายพันคน ในสงครามโลกครั้งที่สองคริสตจักรประณามลัทธินาซีและการป้องกันหลายร้อยหลายพันของชาวยิวจากหายนะ ; อย่างไรก็ตาม ความพยายามของมันถูกวิพากษ์วิจารณ์ว่าไม่เพียงพอ หลังสงคราม เสรีภาพในการนับถือศาสนาถูกจำกัดอย่างเข้มงวดในประเทศคอมมิวนิสต์ซึ่งเพิ่งอยู่ในแนวเดียวกันกับสหภาพโซเวียตซึ่งหลายแห่งมีประชากรคาทอลิกจำนวนมาก
ในปี 1960 ที่สองสภาวาติกันนำไปสู่การปฏิรูปการสวดมนต์ของคริสตจักรและการปฏิบัติที่อธิบายว่า "การเปิดหน้าต่าง" โดยกองหลัง แต่การวิพากษ์วิจารณ์จากชาวคาทอลิกอนุรักษนิยม ในหน้าของการวิจารณ์ที่เพิ่มขึ้นจากทั้งภายในและภายนอกที่คริสตจักรได้ยึดถือหรือกรุณาธิคุณในหลาย ๆ ครั้งแย้งทฤษฎีเกี่ยวกับเรื่องเพศและเพศรวมทั้งการ จำกัด พระสงฆ์กับเพศชายและชี้ชวนคุณธรรมกับการทำแท้ง , การคุมกำเนิด , กิจกรรมทางเพศนอกสมรส, แต่งงานใหม่ ต่อไปนี้การหย่าร้างโดยไม่ต้องยกเลิกและต่อต้านการแต่งงานเพศเดียวกัน
ยุคอัครสาวกและตำแหน่งสันตะปาปา
พันธสัญญาใหม่โดยเฉพาะในพระวรสารบันทึกของพระเยซูและกิจกรรมการเรียนการสอนได้รับการแต่งตั้งอัครสาวกสิบสองของเขาและกรรมการใหญ่ของอัครสาวกสอนพวกเขาจะยังคงทำงานของเขา [37] [38]หนังสือกิจการของอัครสาวกเล่าถึงการก่อตั้งคริสตจักรคริสเตียนและการเผยแพร่ข่าวสารไปยังจักรวรรดิโรมัน [39] คริสตจักรคาทอลิกสอนว่ากระทรวงสาธารณะเริ่มต้นขึ้นเมื่อคริสตชนที่เกิดขึ้นห้าสิบวันนับจากวันที่พระเยซูคริสต์เชื่อว่าจะได้ฟื้นคืนชีพ [40]ในวันเพ็นเทคอสต์ เชื่อกันว่าอัครสาวกได้รับพระวิญญาณบริสุทธิ์ เพื่อเตรียมพวกเขาให้พร้อมสำหรับภารกิจในการเป็นผู้นำคริสตจักร[41] [42]คริสตจักรคาทอลิกสอนว่าวิทยาลัยของบาทหลวงนำโดยบิชอปแห่งโรมเป็นผู้สืบทอดต่ออัครสาวก[43]
ในบันทึกคำสารภาพของเปโตรที่พบในข่าวประเสริฐของมัทธิวพระคริสต์ทรงกำหนดให้เปโตรเป็น "ศิลา" ที่จะสร้างโบสถ์ของพระคริสต์[44] [45]คริสตจักรคาทอลิกพิจารณาบิชอปแห่งกรุงโรมสมเด็จพระสันตะปาปาที่จะสืบต่อไปเซนต์ปีเตอร์ [46]นักวิชาการบางคนระบุว่าปีเตอร์เป็นอธิการคนแรกของกรุงโรม[47] [หมายเหตุ 5]คนอื่นบอกว่าสถาบันของตำแหน่งสันตะปาปาไม่ได้ขึ้นอยู่กับความคิดที่ว่าเปโตรเป็นอธิการแห่งโรมหรือแม้แต่เคยอยู่ในโรม[48]นักวิชาการหลายคนเชื่อว่าโครงสร้างโบสถ์ของบาทหลวง/บาทหลวงพหูพจน์ยังคงอยู่ในกรุงโรมจนถึงกลางศตวรรษที่ 2 เมื่อโครงสร้างของบาทหลวงคนเดียวและพระอธิการพหูพจน์ถูกนำมาใช้[49]และต่อมานักเขียนได้ใช้คำว่า "บิชอปแห่งโรม" ย้อนหลัง แก่คณะสงฆ์ที่เด่นที่สุดในสมัยก่อนและแก่ตัวเปโตรเองด้วย[49]บนพื้นฐานนี้Oscar Cullmann , [50] Henry Chadwick , [51]และBart D. Ehrman [52]ตั้งคำถามว่ามีความเชื่อมโยงอย่างเป็นทางการระหว่าง Peter กับตำแหน่งสันตะปาปาสมัยใหม่หรือไม่เรย์มอนด์ อี. บราวน์ยังกล่าวอีกว่าเป็นเรื่องผิดสมัยที่จะพูดถึงเปโตรในแง่ของอธิการท้องถิ่นแห่งกรุงโรม แต่คริสเตียนในสมัยนั้นจะมองว่าเปโตรมี "บทบาทที่จะมีส่วนสำคัญต่อการพัฒนาบทบาทของตำแหน่งสันตะปาปาใน คริสตจักรต่อไป". บทบาทเหล่านี้ บราวน์กล่าวว่า "มีส่วนอย่างมากในการได้เห็นอธิการแห่งกรุงโรม บิชอปของเมืองที่เปโตรเสียชีวิต และที่ซึ่งเปาโลได้เห็นความจริงของพระคริสต์ ในฐานะผู้สืบทอดของปีเตอร์ในการดูแลคริสตจักรสากล" [49]
สมัยโบราณและจักรวรรดิโรมัน
|
| ส่วนหนึ่งของซีรีส์เรื่อง |
| สภาสากล ของคริสตจักรคาทอลิก |
|---|
 |
| สมัยโบราณ ( ค. 50 – 451) |
| ยุคกลางตอนต้น (553–870) |
| ยุคกลางตอนปลายและตอนปลาย (1122–1517) |
| ความทันสมัย (1545–1965) |
|
พอร์ทัลนิกายโรมันคาทอลิก |
สภาพในจักรวรรดิโรมันเอื้อต่อการแพร่กระจายของความคิดใหม่ เครือข่ายถนนและทางน้ำของจักรวรรดิช่วยอำนวยความสะดวกในการเดินทาง และPax Romanaทำให้การเดินทางปลอดภัย จักรวรรดิสนับสนุนการแพร่กระจายของวัฒนธรรมร่วมกับรากกรีก ซึ่งทำให้ความคิดสามารถแสดงออกและเข้าใจได้ง่ายขึ้น [53]
อย่างไรก็ตาม ศาสนาคริสต์ต่างจากศาสนาส่วนใหญ่ในจักรวรรดิโรมัน ศาสนาคริสต์ต้องการให้พรรคพวกของตนละทิ้งเทพเจ้าอื่น ๆ ทั้งหมด ซึ่งเป็นแนวทางปฏิบัติที่นำมาจากศาสนายิว (ดู การบูชารูปเคารพ ) การที่ชาวคริสต์ปฏิเสธที่จะเข้าร่วมงานเฉลิมฉลองนอกรีตหมายความว่าพวกเขาไม่สามารถมีส่วนร่วมในชีวิตสาธารณะได้มากนัก ซึ่งทำให้ผู้ที่ไม่ใช่คริสเตียน รวมถึงเจ้าหน้าที่ของรัฐ กลัวว่าคริสเตียนจะโกรธพระเจ้า และด้วยเหตุนี้จึงเป็นภัยคุกคามต่อสันติภาพและความเจริญรุ่งเรืองของจักรวรรดิ การกดขี่ข่มเหงที่เกิดขึ้นเป็นลักษณะเฉพาะของการเข้าใจตนเองของคริสเตียนจนกระทั่งศาสนาคริสต์ได้รับการรับรองในศตวรรษที่ 4 [54]
ใน 313 จักรพรรดิคอนสแตนติ 's พระราชกฤษฎีกาแห่งมิลาน legalized ศาสนาคริสต์และใน 330 คอนสแตนติย้ายเมืองหลวงของจักรวรรดิคอนสแตนติทันสมัยอิสตันบูล, ตุรกีในปี ค.ศ. 380 พระราชกฤษฎีกาแห่งเทสซาโลนิกาได้กำหนดให้คริสต์ศาสนานิซีนเป็นโบสถ์ประจำชาติของจักรวรรดิโรมันซึ่งเป็นตำแหน่งที่ภายในอาณาเขตที่เสื่อมโทรมของจักรวรรดิไบแซนไทน์จะคงอยู่จนกว่าจักรวรรดิจะสิ้นสุดลงในการล่มสลายของกรุงคอนสแตนติโนเปิลในปี ค.ศ. 1453 ในขณะที่ที่อื่นๆ คริสตจักรไม่ขึ้นกับ จักรวรรดิเป็นกลายเป็นโดยเฉพาะอย่างยิ่งชัดเจนกับEast-West แตกแยกในช่วงระยะเวลาของเซเว่นทั่วโลกประชุมห้าหลักเห็นโผล่ออกมาการจัดเรียงอย่างเป็นทางการในช่วงกลางศตวรรษที่ 6 โดยจักรพรรดิจัสติเนียนผมเป็นPentarchyของกรุงโรม, คอนสแตนติ , ออค , เยรูซาเล็มและซานเดรีย [55] [56]ใน 451 สภาแห่ง Chalcedonในหลักการของความถูกต้องที่โต้แย้ง[57]ยกระดับการมองเห็นของกรุงคอนสแตนติโนเปิลให้เป็นตำแหน่ง[58]จากค. 350 ถึง ค. 500 พระสังฆราชหรือพระสันตะปาปาแห่งกรุงโรมได้รับอำนาจเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องผ่านการแทรกแซงอย่างต่อเนื่องเพื่อสนับสนุนผู้นำนิกายออร์โธดอกซ์ในข้อพิพาทด้านเทววิทยาซึ่งสนับสนุนการอุทธรณ์ต่อพวกเขา[59]จักรพรรดิจัสติเนียนผู้ซึ่งอยู่ในพื้นที่ภายใต้การควบคุมของเขาได้กำหนดรูปแบบของการผ่าตัดคลอดโดยเด็ดขาด[60]ซึ่ง "เขามีสิทธิและหน้าที่ในการควบคุมโดยกฎหมายของเขาในรายละเอียดเพียงเล็กน้อยของการเคารพบูชาและระเบียบวินัย ความคิดเห็นทางเทววิทยาที่จะจัดขึ้นในคริสตจักร" [61]สถาปนาอำนาจของจักรพรรดิเหนือกรุงโรมและส่วนอื่น ๆ ของตะวันตกขึ้นใหม่โดยเริ่มยุคที่เรียกว่าสันตะปาปาไบแซนไทน์(537–752) ในระหว่างที่พระสังฆราชแห่งโรมหรือพระสันตะปาปาต้องการการอนุมัติจากจักรพรรดิในกรุงคอนสแตนติโนเปิลหรือจากตัวแทนของพระองค์ในราเวนนาเพื่อการถวาย และส่วนใหญ่ได้รับเลือกจากจักรพรรดิจากผู้ที่พูดภาษากรีก[62]ส่งผลให้ ใน "หม้อหลอมละลาย" ของประเพณีคริสเตียนตะวันตกและตะวันออกในงานศิลปะตลอดจนพิธีสวด[63]
ชนเผ่าดั้งเดิมส่วนใหญ่ที่บุกเข้ามาในจักรวรรดิโรมันในช่วงหลายศตวรรษต่อมาได้นำศาสนาคริสต์มาเป็นรูปแบบอาเรียนซึ่งคริสตจักรคาทอลิกประกาศว่านอกรีต . [64]ที่ทำให้เกิดความขัดแย้งทางศาสนาระหว่างผู้ปกครองดั้งเดิมและวิชาคาทอลิก[65]หลีกเลี่ยงเมื่อใน 497, โคลวิสผมที่ส่งไม้บรรทัดแปลงดั้งเดิมโรมันคาทอลิก allying ตัวเองกับพระสันตะปาปาและพระราชวงศ์[66] Visigoths ในสเปนตามผู้นำของเขาใน 589, [67]และ Lombards ในอิตาลีในช่วงศตวรรษที่ 7 [68]
ศาสนาคริสต์ตะวันตกโดยเฉพาะอย่างยิ่งผ่านอารามเป็นปัจจัยสำคัญในการรักษาอารยธรรมคลาสสิกด้วยศิลปะ (ดูต้นฉบับเรืองแสง ) และการรู้หนังสือ[69]ผ่านเขากฎ , เบเนดิกต์แห่งเนอร์เซี ย (ค. 480-543) ซึ่งเป็นหนึ่งในผู้ก่อตั้งของพระเวสเทิร์ทุ่มเทอิทธิพลอย่างใหญ่หลวงต่อวัฒนธรรมของยุโรปผ่านการจัดสรรมรดกทางจิตวิญญาณที่วัดในช่วงต้นคริสตจักรคาทอลิกและมี การแพร่กระจายของประเพณีเบเนดิกตินผ่านการอนุรักษ์และการถ่ายทอดวัฒนธรรมโบราณ ในช่วงเวลานี้ นักบวชไอร์แลนด์ได้กลายเป็นศูนย์กลางของการเรียนรู้และมิชชันนารีชาวไอริชในยุคแรกๆ เช่นColumbanusและโคลัมบาได้เผยแพร่ศาสนาคริสต์และก่อตั้งอารามทั่วทวีปยุโรป [1]
ยุคกลางและยุคฟื้นฟูศิลปวิทยา
|
| ส่วนหนึ่งของซีรีส์เรื่อง |
| ปรัชญาคาทอลิก |
|---|
   |
| จริยธรรม |
| โรงเรียน |
| นักปรัชญา |
 พอร์ทัลปรัชญา |
คริสตจักรคาทอลิกมีอิทธิพลเหนืออารยธรรมตะวันตกตั้งแต่ปลายสมัยโบราณจนถึงรุ่งอรุณของยุคใหม่[9]เป็นผู้สนับสนุนหลักของรูปแบบโรมาเนสก์ กอทิก เรอเนซองส์ แมนเนอริสต์ และบาโรกในศิลปะ สถาปัตยกรรม และดนตรี[70]บุคคลในยุคฟื้นฟูศิลปวิทยา เช่นRaphael , Michelangelo , Leonardo da Vinci , Botticelli , Fra Angelico , Tintoretto , Titian , BerniniและCaravaggioเป็นตัวอย่างของศิลปินทัศนศิลป์มากมายที่ได้รับการสนับสนุนจากโบสถ์[71]นักประวัติศาสตร์ Paul Legutko แห่งมหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ดกล่าวว่าคริสตจักรคาทอลิกคือ "ศูนย์กลางของการพัฒนาค่านิยม ความคิด วิทยาศาสตร์ กฎหมาย และสถาบันต่างๆ ซึ่งประกอบขึ้นเป็นสิ่งที่เราเรียกว่าอารยธรรมตะวันตก " [72]
การรุกรานของอิสลามครั้งใหญ่ในช่วงกลางศตวรรษที่ 7 ได้เริ่มต้นการต่อสู้อันยาวนานระหว่างศาสนาคริสต์และศาสนาอิสลามทั่วลุ่มน้ำเมดิเตอร์เรเนียนไบเซนไทน์เอ็มไพร์เร็ว ๆ นี้การสูญเสียดินแดนแห่งตะวันออกpatriarchatesของกรุงเยรูซาเล็ม , ซานเดรียและออคและได้รับการลดลงของคอนสแตนติเมืองหลวงของจักรวรรดิ อันเป็นผลมาจากการปกครองของอิสลามในทะเลเมดิเตอร์เรเนียนรัฐแฟรงก์ ซึ่งมีศูนย์กลางอยู่ห่างจากทะเลนั้น จึงสามารถพัฒนาเป็นอำนาจเหนือที่หล่อหลอมยุโรปตะวันตกของยุคกลางได้[73]การต่อสู้ของตูลูสและปัวตีเยหยุดการรุกของอิสลามในฝั่งตะวันตก และการล้อมกรุงคอนสแตนติโนเปิลที่ล้มเหลวก็หยุดยั้งการบุกโจมตีทางตะวันออก สองหรือสามทศวรรษต่อมา ในปี 751 จักรวรรดิไบแซนไทน์สูญเสียเมืองราเวนนาให้กับลอมบาร์ดซึ่งปกครองส่วนเล็กๆ ของอิตาลี รวมทั้งกรุงโรมที่ยอมรับอำนาจอธิปไตย การล่มสลายของราเวนนาหมายความว่าไม่มีการร้องขอการยืนยันโดย exarch ที่ไม่มีอยู่แล้วในระหว่างการเลือกตั้งในปี 752 ของสมเด็จพระสันตะปาปาสตีเฟนที่ 2และตำแหน่งสันตะปาปาถูกบังคับให้มองหาอำนาจทางแพ่งในที่อื่นเพื่อปกป้อง[74]ในปี ค.ศ. 754 ตามคำร้องขอเร่งด่วนของสมเด็จพระสันตะปาปาสตีเฟน กษัตริย์ผู้ส่งสารเปปินที่ชอร์ตได้พิชิตแคว้นลอมบาร์ดส์ จากนั้นเขาก็มีพรสวรรค์ดินแดนของอดีต exarchate ต่อสมเด็จพระสันตะปาปาจึงเริ่มต้นรัฐของสมเด็จพระสันตะปาปา . โรมและไบแซนไทน์ตะวันออกจะเจาะลึกถึงความขัดแย้งเพิ่มเติมในระหว่างการแตกแยกโฟเตียนของทศวรรษ 860 เมื่อโฟติอุสวิพากษ์วิจารณ์ภาษาละตินทางตะวันตกของการเพิ่มประโยคฟีลิโอหลังจากถูกคว่ำบาตรโดยนิโคลัสที่ 1 แม้ว่าความแตกแยกจะได้รับการกระทบยอด แต่ปัญหาที่ไม่ได้รับการแก้ไขจะนำไปสู่การแบ่งแยกเพิ่มเติม[75]
ในศตวรรษที่ 11 ความพยายามของHildebrand ของ Sovanaนำไปสู่การสร้างของวิทยาลัยพระคาร์ดินัลที่จะเลือกพระสันตะปาปาใหม่ที่เริ่มต้นด้วยสมเด็จพระสันตะปาปาอเล็กซานเด IIในการเลือกตั้งของสมเด็จพระสันตะปาปา 1061 เมื่ออเล็กซานเด II ตาย Hildebrand ได้รับเลือกให้เขาประสบความสำเร็จในขณะที่สมเด็จพระสันตะปาปาเกรกอรีปกเกล้าเจ้าอยู่หัวระบบการเลือกตั้งขั้นพื้นฐานของวิทยาลัยพระคาร์ดินัลซึ่ง Gregory VII ช่วยสร้างนั้นยังคงทำงานต่อไปในศตวรรษที่ 21 สมเด็จพระสันตะปาปาเกรกอรีที่ 7 ทรงริเริ่มการปฏิรูปเกรกอเรียนเพิ่มเติมเกี่ยวกับความเป็นอิสระของพระสงฆ์จากอำนาจทางโลก สิ่งนี้นำไปสู่ความขัดแย้งเรื่องการลงทุนระหว่างคริสตจักรกับจักรพรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ซึ่งมีอำนาจแต่งตั้งพระสังฆราชและพระสันตปาปา [76] [77]
ใน 1095 ไบเซนไทน์จักรพรรดิAlexius ฉันยื่นอุทธรณ์ไปยังสมเด็จพระสันตะปาปา Urban IIเพื่อขอความช่วยเหลือกับการต่ออายุการรุกรานของชาวมุสลิมในไบเซนไทน์จุคสงคราม , [78]ซึ่งทำให้เมืองที่จะเปิดตัวก่อนสงครามครูเสดมุ่งเป้าไปที่การช่วยงานไบเซนไทน์เอ็มไพร์และกลับดินแดนศักดิ์สิทธิ์ที่จะควบคุมคริสเตียน . [79]ในศตวรรษที่ 11 , ความสัมพันธ์ที่ตึงเครียดระหว่างคริสตจักรกรีกส่วนใหญ่และโบสถ์ละตินแยกพวกเขาในEast-West แตกแยกบางส่วนเนื่องจากความขัดแย้งมากกว่าอำนาจของสมเด็จพระสันตะปาปา สี่รณรงค์และการปล้นคอนสแตนติโนเปิลโดยพวกครูเซดที่ทรยศได้พิสูจน์ให้เห็นถึงการละเมิดขั้นสุดท้าย[80]ในยุคนี้ มหาวิหารแบบโกธิกที่ยิ่งใหญ่ในฝรั่งเศสแสดงถึงความภาคภูมิใจในศาสนาคริสต์
ในช่วงต้นศตวรรษที่ 13 คำสั่งของนักบวชถูกก่อตั้งโดยฟรานซิสแห่งอัสซีซีและโดมินิก เดอ กุซมานconventualia StudiaและStudia generaliaของคำสั่งภิกขุบทบาทใหญ่ในการเปลี่ยนแปลงของคริสตจักรสนับสนุนโรงเรียนโบสถ์และโรงเรียนวังเช่นที่ชาร์ลที่อาเค่นเข้าไปในมหาวิทยาลัยที่โดดเด่นของทวีปยุโรป[81] นักศาสนศาสตร์และนักปรัชญา เช่น นักบวชโดมินิกันโทมัส อควินาสศึกษาและสอนที่สตูดิโอเหล่านี้Summa Theologicaของควีนาสเป็นเหตุการณ์สำคัญทางปัญญาในการสังเคราะห์มรดกของนักปรัชญากรีกโบราณเช่นเพลโตและอริสโตเติลที่มีเนื้อหาของการเปิดเผยของคริสเตียน[82]
ความขัดแย้งระหว่างรัฐคริสตจักรที่เพิ่มมากขึ้นเป็นเครื่องหมายของศตวรรษที่ 14 เพื่อหนีความไม่แน่นอนในกรุงโรมผ่อนผัน Vใน 1309 เป็นครั้งแรกที่เจ็ดพระสันตะปาปาจะอาศัยอยู่ในเมืองที่มีป้อมของอาวิญงฝรั่งเศสในภาคใต้[83]ในช่วงระยะเวลาที่รู้จักกันเป็นอาวิญงโรมันตำแหน่งสันตะปาปาอาวีญงสิ้นสุดลงในปี 1376 เมื่อสมเด็จพระสันตะปาปาเสด็จกลับมายังกรุงโรม[84]แต่ตามมาในปี 1378 ด้วยความแตกแยกทางตะวันตกนาน 38 ปีโดยมีผู้อ้างสิทธิ์ในสันตะปาปาในกรุงโรม อาวิญง และ (หลังปีค.ศ. 1409) ปิซา[84]เรื่องนี้ได้รับการแก้ไขเป็นส่วนใหญ่ในปี ค.ศ. 1415–17 ที่สภาคอนสแตนซ์โดยผู้อ้างสิทธิ์ในกรุงโรมและปิซายินยอมที่จะลาออก และผู้อ้างสิทธิ์คนที่สามถูกคว่ำบาตรโดยพระคาร์ดินัล ซึ่งจัดการเลือกตั้งใหม่โดยตั้งชื่อว่ามาร์ติน วีโปป [85]
ในปี ค.ศ. 1438 สภาแห่งฟลอเรนซ์ได้ประชุมกัน ซึ่งมีการเสวนาที่เข้มข้นโดยเน้นไปที่การทำความเข้าใจความแตกต่างทางเทววิทยาระหว่างตะวันออกและตะวันตก โดยหวังว่าจะรวมโบสถ์คาทอลิกและนิกายออร์โธดอกซ์กลับคืนมา [86]คริสตจักรภาคตะวันออกรวมตัวกันหลายรูปส่วนใหญ่ของโบสถ์คาทอลิกตะวันออก [87]
อายุของการค้นพบ
อายุพบในต้นศตวรรษที่ 15 เห็นการขยายตัวของยุโรปตะวันตกของทางการเมืองและวัฒนธรรมที่มีอิทธิพลต่อทั่วโลก เนื่องจากบทบาทที่โดดเด่นของประเทศคาทอลิกอย่างสเปนและโปรตุเกสในลัทธิล่าอาณานิคมตะวันตก นิกายโรมันคาทอลิกจึงแพร่กระจายไปยังอเมริกา เอเชีย และโอเชียเนียโดยนักสำรวจ ผู้พิชิต และมิชชันนารี ตลอดจนการเปลี่ยนแปลงของสังคมผ่านกลไกทางสังคมและการเมือง ของการปกครองอาณานิคมสมเด็จพระสันตะปาปาอเล็กซานเดอร์ที่ 6ทรงได้รับสิทธิในอาณานิคมเหนือดินแดนที่เพิ่งค้นพบใหม่เกือบทั้งหมดในสเปนและโปรตุเกส[88]และระบบอุปถัมภ์ที่ตามมาอนุญาตให้เจ้าหน้าที่ของรัฐ ไม่ใช่วาติกัน ควบคุมการแต่งตั้งเสมียนทั้งหมดในอาณานิคมใหม่[89]ใน 1521 นักสำรวจชาวโปรตุเกสเฟอร์ดินานด์มาเจลลันทำแปลงคาทอลิกครั้งแรกในประเทศฟิลิปปินส์ [90] ที่อื่นๆ มิชชันนารีชาวโปรตุเกสภายใต้คณะเยซูอิตชาวสเปนฟรานซิส เซเวียร์ประกาศพระวรสารในอินเดีย จีน และญี่ปุ่น [91]อาณานิคมของฝรั่งเศสในทวีปอเมริกาเริ่มต้นในศตวรรษที่ 16 ที่จัดตั้งขึ้นเป็นคาทอลิกฝรั่งเศสประชากรและการห้ามไม่ใช่คาทอลิกจะชำระในควิเบก [92]
การปฏิรูปโปรเตสแตนต์และการต่อต้านการปฏิรูป
ในปี ค.ศ. 1415 แจน ฮุสถูกเผาบนเสาเพราะความนอกรีต แต่ความพยายามในการปฏิรูปของเขาสนับสนุนให้มาร์ติน ลูเธอร์พระภิกษุชาวออกัสติเนียนในเยอรมนี ซึ่งส่งวิทยานิพนธ์เก้าสิบห้าของเขาไปให้พระสังฆราชหลายคนในปี ค.ศ. 1517 [93]วิทยานิพนธ์ของเขาประท้วงคีย์ จุดคาทอลิกคำสอนเช่นเดียวกับการขายของหวานหูและพร้อมกับไลพ์ซิกอภิปรายนี้นำเขาไปสู่การคว่ำบาตรใน 1521 [93] [94]ในวิตเซอร์แลนด์ , Huldrych กลี , จอห์นคาลวินและอื่น ๆ ที่ปฏิรูปโปรเตสแตนต์วิพากษ์วิจารณ์คำสอนคาทอลิกต่อไป ความท้าทายเหล่านี้พัฒนาไปสู่การปฏิรูปซึ่งเป็นผู้ให้กำเนิดส่วนใหญ่โปรเตสแตนต์ นิกาย[95]และการเข้ารหัสลับโปรเตสแตนต์ภายในคริสตจักรคาทอลิก[96]ในขณะที่เฮนรี่ viiiกระทรวงมหาดไทยสมเด็จพระสันตะปาปาสำหรับการประกาศเป็นโมฆะเกี่ยวกับการแต่งงานของเขากับแคเธอรีนแห่งอารากอนเมื่อถูกปฏิเสธเขามีพระราชบัญญัติอำนาจสูงสุดทางศาสนาผ่านไปทำให้เขาหัวของคริสตจักรแห่งอังกฤษ , กระตุ้นอังกฤษการปฏิรูปและการพัฒนาในที่สุดย่าง [97]
การปฏิรูปมีส่วนทำให้เกิดการปะทะกันระหว่างนิกายโปรเตสแตนต์ชมัลคัลดิคกับจักรพรรดิคาธอลิกชาร์ลส์ที่ 5และพันธมิตรของเขา สงครามเก้าปีแรกสิ้นสุดลงในปี ค.ศ. 1555 ด้วยสันติภาพแห่งเอาก์สบวร์กแต่ความตึงเครียดอย่างต่อเนื่องทำให้เกิดความขัดแย้งที่รุนแรงยิ่งขึ้น— สงครามสามสิบปี —ซึ่งปะทุขึ้นในปี ค.ศ. 1618 [98]ในฝรั่งเศส ความขัดแย้งหลายชุดเรียกว่าสงครามฝรั่งเศสแห่ง ศาสนาเกิดขึ้นตั้งแต่ปี ค.ศ. 1562 ถึง ค.ศ. 1598 ระหว่างพวกฮิวเกนอต (นักลัทธิคาลวินชาวฝรั่งเศส) และกองกำลังของสันนิบาตคาทอลิกฝรั่งเศสซึ่งได้รับการสนับสนุนและให้ทุนสนับสนุนจากพระสันตะปาปาชุดหนึ่ง[99]สิ่งนี้จบลงภายใต้สมเด็จพระสันตะปาปาเคลมองต์ที่ 8ผู้ซึ่งยอมรับอย่างลังเลใจในพระราชกฤษฎีกาแห่งน็องต์ค.ศ. 1598 ของกษัตริย์เฮนรีที่ 4 ที่ยอมให้มีการยอมความทางแพ่งและทางศาสนาแก่ชาวโปรเตสแตนต์ชาวฝรั่งเศส[98] [99]
สภา Trent (1545-1563) กลายเป็นแรงผลักดันที่อยู่เบื้องหลังการปฏิรูปคาทอลิกในการตอบสนองต่อการเคลื่อนไหวของนิกายโปรเตสแตนต์ ตามหลักคำสอน มันยืนยันคำสอนของคาทอลิกส่วนกลาง เช่นการเปลี่ยนสภาพและข้อกำหนดสำหรับความรักและความหวังตลอดจนศรัทธาที่จะบรรลุถึงความรอด [100]ในศตวรรษต่อมา นิกายโรมันคาทอลิกได้แผ่ขยายไปทั่วโลก ส่วนหนึ่งโดยมิชชันนารีและลัทธิจักรวรรดินิยมถึงแม้ว่าการยึดครองประชากรยุโรปจะลดลงเนื่องจากการเติบโตของความสงสัยทางศาสนาในระหว่างและหลังการตรัสรู้ [11]
ตรัสรู้และยุคสมัยใหม่
|
| ส่วนหนึ่งของซีรีส์เรื่อง |
| จองล้างจองผลาญ ของคริสตจักรคาทอลิก |
|---|
|
พอร์ทัลนิกายโรมันคาทอลิก |
ตั้งแต่ศตวรรษที่ 17 เป็นต้นมา การตรัสรู้ได้ตั้งคำถามถึงอำนาจและอิทธิพลของคริสตจักรคาทอลิกที่มีต่อสังคมตะวันตก[102]ในศตวรรษที่ 18 นักเขียนเช่นVoltaireและEncyclopédistesได้เขียนวิพากษ์วิจารณ์ทั้งศาสนาและคริสตจักรคาทอลิก เป้าหมายหนึ่งของการวิพากษ์วิจารณ์ของพวกเขาคือการเพิกถอนพระราชกฤษฎีกาแห่งนองต์ในปี 1685 โดยพระเจ้าหลุยส์ที่ 14 แห่งฝรั่งเศสซึ่งยุตินโยบายที่ยืดเยื้อมานานนับศตวรรษของศาสนาโปรเตสแตนต์อูเกอโนต์ ขณะที่พระสันตะปาปาขัดขืนการผลักไส Gallicanismการปฏิวัติฝรั่งเศสในปี 1789 ได้เปลี่ยนอำนาจไปยังรัฐ ทำให้เกิดการทำลายล้างของคริสตจักร การสถาปนาศาสนาของเหตุผล , [103]และความทุกข์ทรมานของแม่ชีในช่วงรัชกาลแห่งความหวาดกลัว [104]ในปี ค.ศ. 1798 นายพลหลุยส์-อเล็กซานเดอร์ แบร์เธียร์ ของนโปเลียน โบนาปาร์ตบุกคาบสมุทรอิตาลีกักขังสมเด็จพระสันตะปาปาปีอุสที่ 6ซึ่งเสียชีวิตในที่คุมขัง นโปเลียนอีกครั้งหลังจากก่อตั้งคริสตจักรคาทอลิกในประเทศฝรั่งเศสผ่านความตกลง ค.ศ. 1801 [105]ในตอนท้ายของการสงครามนโปเลียนนำคืนชีพคาทอลิกและการกลับมาของพระสันตะปาปา [16]
ในปี 1854, สมเด็จพระสันตะปาปาปิอุสทรงเครื่องด้วยการสนับสนุนของส่วนใหญ่ที่ครอบงำของบาทหลวงคาทอลิกซึ่งเขาได้ปรึกษา 1851-1853 ที่ประกาศสมโภชเป็นความเชื่อในคริสตจักรคาทอลิก [107]ในปี 1870 ที่สภาวาติกันครั้งแรกยืนยันหลักคำสอนของสันตะปาปาถูกต้องเมื่อใช้สิทธิในแถลงการณ์ที่กำหนดไว้โดยเฉพาะ[108] [109]โดดเด่นระเบิดไปยังตำแหน่งที่คู่แข่งของconciliarismการทะเลาะวิวาทมากกว่านี้และปัญหาอื่น ๆ ที่ส่งผลในการเคลื่อนไหวที่แตกต่างที่เรียกว่าคริสตจักรคาทอลิกเก่าแก่ , [110]
อิตาเลียนผสมผสานของยุค 1860 เป็น บริษัท ที่สมเด็จพระสันตะปาปาสหรัฐอเมริการวมถึงโรมตัวเองจากปี 1870 เข้ามาในราชอาณาจักรอิตาลีเพราะฉะนั้นตอนจบพระสันตะปาปาของอำนาจชั่วในการตอบสนอง Pope Pius IX คว่ำบาตรKing Victor Emmanuel IIปฏิเสธการจ่ายเงินสำหรับที่ดินและปฏิเสธกฎหมายการค้ำประกันของอิตาลีซึ่งให้สิทธิพิเศษแก่เขา เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้ตัวเองอยู่ภายใต้อำนาจของอิตาลีที่มองเห็นได้ เขายังคงเป็น " นักโทษในวาติกัน " [111] ความขัดแย้งนี้ ซึ่งถูกกล่าวถึงในฐานะคำถามโรมันได้รับการแก้ไขโดยสนธิสัญญาลาเตรัน พ.ศ. 2472โดยที่สันตะสำนักยอมรับอธิปไตยของอิตาลีเหนือรัฐของสมเด็จพระสันตะปาปาในอดีตเพื่อแลกกับการจ่ายเงิน และการยอมรับของอิตาลีเกี่ยวกับอธิปไตยของสมเด็จพระสันตะปาปาเหนือนครวาติกันในฐานะรัฐอธิปไตยและรัฐอิสระใหม่ [112]
มิชชันนารีคาทอลิกโดยทั่วไปสนับสนุนและพยายามอำนวยความสะดวกในการพิชิตแอฟริกาของมหาอำนาจจักรวรรดิยุโรปในช่วงปลายศตวรรษที่สิบเก้า ตามคำกล่าวของนักประวัติศาสตร์ศาสนาเอเดรียน เฮสติงส์มิชชันนารีคาทอลิกมักไม่เต็มใจที่จะปกป้องสิทธิของชาวแอฟริกันหรือสนับสนุนให้ชาวแอฟริกันมองว่าตนเองเท่าเทียมกันกับชาวยุโรป ตรงกันข้ามกับมิชชันนารีโปรเตสแตนต์ซึ่งเต็มใจที่จะต่อต้านความอยุติธรรมในอาณานิคมมากกว่า [113]
ศตวรรษที่ 20
ในช่วงสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง การเรียกร้องสันติภาพจำนวนมากมาจากคริสตจักรคาทอลิก การริเริ่ม "Dès le début" ของสมเด็จพระสันตะปาปาเบเนดิกต์ที่ 15เมื่อวันที่ 1 สิงหาคม พ.ศ. 2460 ล้มเหลวเนื่องจากการปฏิเสธของฝ่ายที่ทำสงคราม[14]
รัฐบาลต่อต้านพระจำนวนหนึ่งเกิดขึ้นในศตวรรษที่ 20 กฎหมายคาลเลส ค.ศ. 1926 ที่แยกโบสถ์และรัฐในเม็กซิโกนำไปสู่สงครามคริสเตโร[115]ซึ่งมีพระสงฆ์กว่า 3,000 คนถูกเนรเทศหรือลอบสังหาร[116]โบสถ์ถูกทำลาย บริการเยาะเย้ย แม่ชีถูกข่มขืน และนักบวชที่ถูกจับกุมถูกยิง[115]หลังการปฏิวัติเดือนตุลาคม พ.ศ. 2460 การกดขี่ข่มเหงคริสตจักรและคาทอลิกในสหภาพโซเวียตยังคงดำเนินต่อไปในทศวรรษที่ 1930 ด้วยการประหารชีวิตและการเนรเทศนักบวช พระภิกษุ และฆราวาส การริบเครื่องมือทางศาสนา และการปิดโบสถ์[117] [118]ในปี 1936–39 สงครามกลางเมืองสเปนลำดับชั้นของคาทอลิกที่เป็นพันธมิตรกับพรรคชาตินิยมของฟรังโก ต่อต้านรัฐบาลแนวหน้ายอดนิยม[119]อ้างว่าเป็นเหตุให้พรรครีพับลิกันใช้ความรุนแรงต่อคริสตจักร[120] [121]สมเด็จพระสันตะปาปาปิอุสที่ 11กล่าวถึงสามประเทศนี้เป็น "สามเหลี่ยมที่น่ากลัว" [122] [123]
หลังจากการละเมิด 1933 Reichskonkordatระหว่างคริสตจักรและนาซีเยอรมนี , สมเด็จพระสันตะปาปาปิอุสออก 1937 พิมพ์ลายมือเอ็มไอที brennender Sorgeซึ่งประณามสาธารณชนประหัตประหารนาซีของคริสตจักรและอุดมการณ์ของพวกเขาNeopaganismและความเหนือกว่าทางเชื้อชาติ [127] [128] [129]คริสตจักรประณามการรุกรานโปแลนด์ในปี 2482 ที่เริ่มสงครามโลกครั้งที่สองและการรุกรานของนาซีในช่วงสงครามที่ตามมา[130]พันของพระสงฆ์คาทอลิกแม่ชีและพี่น้องที่ถูกขังอยู่ในประเทศที่ถูกครอบครองโดยพวกนาซีหรือถูกนำตัวไปยังค่ายกักกันทรมานและฆาตกรรมรวมทั้งเซนต์แมกโคลบีและอีดิ ธ สไตน์[131] [132]ในทางตรงกันข้าม นักบวชคาทอลิกเล่นบทบาทนำในรัฐบาลของฟาสซิสต์สโลวักสเตต ซึ่งร่วมมือกับพวกนาซี คัดลอกนโยบายต่อต้านกลุ่มเซมิติก และช่วยให้พวกเขาดำเนินการล้างเผ่าพันธุ์ในสโลวาเกียJozef Tisoประธานาธิบดีแห่งรัฐสโลวาเกียและบาทหลวงคาทอลิก สนับสนุนรัฐบาลของเขาในการเนรเทศชาวยิวสโลวาเกียไปยังค่ายกำจัด[133]
มันไม่เพียงเกี่ยวกับการต่อต้านแบบพาสซีฟเท่านั้น แต่ยังรวมถึงการเอาชนะลัทธิสังคมนิยมแห่งชาติด้วย ยกตัวอย่างเช่นกลุ่มต่อต้านคาทอลิกทั่วปุโรหิตเฮ็น Maierที่ถูกมักจะเรียกว่าไมล์สคริผ่านประสบความสำเร็จมากเกี่ยวกับแผนและสิ่งอำนวยความสะดวกการผลิตสำหรับV-1 บินทิ้งระเบิด , จรวด V-2 , เสือรถถัง , Messerschmitt ฉัน 163 Kometและ เครื่องบินลำอื่น ๆ ให้กับฝ่ายสัมพันธมิตรซึ่งพวกเขาสามารถกำหนดเป้าหมายโรงงานผลิตของเยอรมันได้ ข้อมูลส่วนใหญ่มีความสำคัญต่อOperation HydraและOperation Crossbowทั้งการปฏิบัติการที่สำคัญของOperation Overlord. เขาและกลุ่มของเขาแจ้ง OSS หน่วยสืบราชการลับของอเมริกาตั้งแต่เนิ่นๆ เกี่ยวกับการสังหารหมู่ชาวยิวในเอาชวิทซ์ ไมเออร์สนับสนุนสงครามนาซีในหลักการ "ระเบิดทุกลูกที่ตกใส่โรงงานอาวุธยุทโธปกรณ์ทำให้สงครามสั้นลงและไว้ชีวิตพลเรือน" [134]
Around 1943, Adolf Hitler planned the kidnapping of the Pope and his internment in Germany. He gave SS General Wolff a corresponding order to prepare for the action.[135][136] While Pope Pius XII has been credited with helping to save hundreds of thousands of Jews during the Holocaust,[137][138] the church has also been accused of having encouraged centuries of antisemitism by its teachings[139] and not doing enough to stop Nazi atrocities.[140] Many Nazi criminals escaped overseas after the Second World War, also because they had powerful supporters from the Vatican.[141] [142] [143]คำพิพากษาของปิอุสที่สิบสอง แหล่งข่าวทำให้ยากขึ้น เพราะเอกสารสำคัญของคริสตจักรสำหรับตำแหน่งของเขาในฐานะเอกอัครสมณทูต เลขาธิการแห่งรัฐและสมเด็จพระสันตะปาปาอยู่ในส่วนที่ถูกปิดหรือยังไม่ได้ดำเนินการ [144]
In dismembered Yugoslavia, the Church favored the Nazi-installed Croatian Catholic fascist Ustaše regime due to its anti-communist ideology and for the potential to reinstate Catholic influence in the region following the dissolution of Austria-Hungary.[145] It did not however formally recognise the Independent State of Croatia (NDH).[145] Despite being informed of the regime's genocide against Orthodox Serbs, Jews and other non-Croats, the Church did not publicly speak out against it, preferring to exert pressure through diplomacy.[146] In assessing the Vatican's position, historian Jozo Tomasevichเขียนว่า "ดูเหมือนว่าคริสตจักรคาทอลิกจะสนับสนุนระบอบการปกครองและนโยบายของ [Ustaše] อย่างเต็มที่" [147]
ในช่วงหลังสงครามรัฐบาลคอมมิวนิสต์ในยุโรปกลางและยุโรปตะวันออกจำกัดเสรีภาพทางศาสนาอย่างเข้มงวด [148]แม้ว่าพระสงฆ์และนักบวชบางคนจะร่วมมือกับระบอบคอมมิวนิสต์[149]อีกหลายคนถูกคุมขัง เนรเทศ หรือประหารชีวิต คริสตจักรเป็นผู้เล่นสำคัญในการล่มสลายของลัทธิคอมมิวนิสต์ในยุโรปโดยเฉพาะในสาธารณรัฐประชาชนโปแลนด์ [150]
ในปี 1949 ชัยชนะของคอมมิวนิสต์ในสงครามกลางเมืองจีนนำไปสู่การขับไล่มิชชันนารีต่างชาติทั้งหมด [151]รัฐบาลใหม่ยังได้ก่อตั้งคริสตจักรผู้รักชาติและแต่งตั้งบิชอป การนัดหมายเหล่านี้ในขั้นต้นถูกปฏิเสธโดยโรมก่อนที่หลายคนจะได้รับการยอมรับ [152] [ ต้องการแหล่งข้อมูลที่ดีกว่า ]ในช่วงทศวรรษ 1960 ระหว่างการปฏิวัติวัฒนธรรมคอมมิวนิสต์จีนได้ปิดสถานประกอบการทางศาสนาทั้งหมด เมื่อคริสตจักรจีนกลับมาเปิดอีกครั้งในที่สุด พวกเขายังคงอยู่ภายใต้การควบคุมของคริสตจักรผู้รักชาติ นักบวชคาทอลิกหลายคนยังคงถูกคุมขังในเรือนจำเนื่องจากปฏิเสธที่จะละทิ้งความจงรักภักดีต่อกรุงโรม [153]
สภาวาติกันที่สอง
สองสภาวาติกัน (1962-1965) แนะนำการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญที่สุดในการปฏิบัติที่คาทอลิกตั้งแต่สภา Trentสี่ศตวรรษก่อน[154]ริเริ่มโดยสมเด็จพระสันตะปาปายอห์นที่ 23คณะมนตรีสากลนี้ได้ปรับปรุงแนวทางปฏิบัติของคริสตจักรคาทอลิกให้ทันสมัย อนุญาตให้มีการกล่าวมิสซาในภาษาท้องถิ่น (ภาษาท้องถิ่น) และส่งเสริม "อย่างมีสติสัมปชัญญะ และการมีส่วนร่วมอย่างแข็งขันในพิธีเฉลิมฉลองทางพิธีกรรม" [155]ตั้งใจที่จะมีส่วนร่วมกับศาสนจักรอย่างใกล้ชิดยิ่งขึ้นกับโลกปัจจุบัน ( aggiornameto ) ซึ่งผู้ให้การสนับสนุนอธิบายไว้ว่าเป็น "การเปิดหน้าต่าง" [16] In addition to changes in the liturgy, it led to changes to the church's approach to ecumenism,[157] and a call to improved relations with non-Christian religions, especially Judaism, in its document Nostra aetate.[158]
อย่างไรก็ตาม สภาทำให้เกิดความขัดแย้งอย่างมีนัยสำคัญในการดำเนินการปฏิรูปของตน: ผู้เสนอ " วิญญาณของวาติกันที่ 2 " เช่นนักศาสนศาสตร์ชาวสวิสHans Küngกล่าวว่าวาติกันที่ 2 "ไม่ได้ไปไกลพอที่จะเปลี่ยนนโยบายของคริสตจักร[159] อนุรักษนิยมคาทอลิกเช่นอาร์คบิชอป Marcel Lefebvreอย่างไรก็ตาม วิพากษ์วิจารณ์สภาอย่างรุนแรง เถียงว่าการปฏิรูปพิธีกรรมนำไปสู่ "การทำลายพิธีบูชามิสซาและศีลศักดิ์สิทธิ์" ท่ามกลางประเด็นอื่นๆ[160]
คำสอนหลายอย่างของคริสตจักรคาทอลิกได้รับการตรวจสอบอย่างละเอียดมากขึ้นทั้งที่เกิดขึ้นพร้อมกันและตามสภา ท่ามกลางคำสอนนั้นคือการเรียนการสอนของคริสตจักรที่เกี่ยวกับความอยุติธรรมของการคุมกำเนิดการแนะนำการคุมกำเนิดแบบฮอร์โมนเมื่อเร็วๆ นี้(รวมถึง "ยาเม็ดคุมกำเนิด") ซึ่งบางคนเชื่อว่ามีศีลธรรมแตกต่างจากวิธีการก่อนหน้านี้ กระตุ้นให้จอห์นที่ 23 จัดตั้งคณะกรรมการเพื่อให้คำแนะนำแก่เขาเกี่ยวกับปัญหาทางศีลธรรมและศาสนศาสตร์ด้วยวิธีใหม่[161] [162]สมเด็จพระสันตะปาปาปอลที่ 6 ภายหลังได้ขยายขอบเขตของคณะกรรมการเพื่อตรวจสอบวิธีการทั้งหมดอย่างอิสระ และรายงานขั้นสุดท้ายของคณะกรรมการที่ยังไม่เผยแพร่มีข่าวลือว่าแนะนำให้อนุญาตอย่างน้อยวิธีการคุมกำเนิดบางวิธี เปาโลไม่เห็นด้วยกับข้อโต้แย้งที่นำเสนอ และในที่สุดก็ออกHumanae vitaeโดยบอกว่ามันสนับสนุนคำสอนของคริสตจักรอย่างต่อเนื่องเกี่ยวกับการคุมกำเนิด ได้รวมเอาวิธีการทางฮอร์โมนไว้อย่างชัดเจนว่าห้าม [หมายเหตุ 6]เอกสารนี้สร้างการตอบสนองเชิงลบอย่างมากจากชาวคาทอลิกจำนวนมาก [ จากใคร? ] [163]
จอห์น ปอล ที่ 2
ในปี 1978 สมเด็จพระสันตะปาปาจอห์น ปอลที่ 2ซึ่งเดิมเป็นบาทหลวงแห่งคราคูฟในสาธารณรัฐประชาชนโปแลนด์ทรงเป็นพระสันตะปาปาที่ไม่ใช่ชาวอิตาลีองค์แรกในรอบ 455 ปี สังฆราช 26 ปี 1/2 ปีของพระองค์เป็นหนึ่งในสังฆราชที่ยาวที่สุดในประวัติศาสตร์ [164] มิคาอิล กอร์บาชอฟประธานาธิบดีแห่งสหภาพโซเวียตให้เครดิตโป๊ปโปแลนด์ที่เร่งการล่มสลายของลัทธิคอมมิวนิสต์ในยุโรป [165]
จอห์นปอลที่สองพยายามที่จะการประกาศข่าวดีมากขึ้นโลกฆราวาสเขาก่อตั้งวันเยาวชนโลกเป็น "การพบปะกับพระสันตปาปาทั่วโลก" สำหรับคนหนุ่มสาว ปัจจุบันจัดขึ้นทุกสองถึงสามปี[166]เขาเดินทางมากกว่าพระสันตะปาปาอื่น ๆ ไปเยี่ยม 129 ประเทศ[167]และใช้โทรทัศน์และวิทยุเป็นเครื่องมือในการเผยแพร่คำสอนของคริสตจักร นอกจากนี้เขายังเน้นศักดิ์ศรีของการทำงานและสิทธิตามธรรมชาติของคนงานที่จะมีค่าจ้างที่เป็นธรรมและเงื่อนไขความปลอดภัยในexercens Laborem [168]พระองค์ทรงเน้นย้ำคำสอนของคริสตจักรหลายประการ รวมทั้งการตักเตือนทางศีลธรรมต่อการทำแท้งการุณยฆาตและต่อต้านการใช้อย่างแพร่หลายของโทษประหารชีวิตในEvangelium Vitae [169]
จากศตวรรษที่ 20 ปลายคริสตจักรคาทอลิกได้รับการวิพากษ์วิจารณ์สำหรับคำสอนของตนในเรื่องเพศ , ไม่สามารถที่จะให้ผู้หญิงบวชและการจัดการของกรณีล่วงละเมิดทางเพศ
ในปี 1992 วาติกันยอมรับข้อผิดพลาดในการข่มเหงกาลิเลโอเมื่อ 359 ปีก่อน เพื่อพิสูจน์ว่าโลกโคจรรอบดวงอาทิตย์ [170] [171]
ศตวรรษที่ 21
ในปี 2548 หลังจากการสิ้นพระชนม์ของยอห์นปอลที่ 2 สมเด็จพระสันตะปาปาเบเนดิกต์ที่ 16หัวหน้าชุมนุมเพื่อหลักคำสอนเรื่องศรัทธาภายใต้จอห์นปอลที่ 2 ได้รับเลือก เขาเป็นที่รู้จักสำหรับการส่งเสริมแบบดั้งเดิมคุณค่าของศาสนาคริสต์กับsecularisation , [172]และการใช้งานที่เพิ่มขึ้นของมวลชน Tridentineเท่าที่พบในโรมันสวดมนต์ของปี 1962 ซึ่งเขาชื่อ "แบบวิสามัญ" [173]ในปี 2555 วันครบรอบ 50 ปีของวาติกันที่ 2 การประชุมสมัชชาพระสังฆราชได้หารือกันเรื่องการประกาศข่าวประเสริฐแก่ชาวคาทอลิกที่ล่วงลับไปแล้วในประเทศที่พัฒนาแล้ว[174]เบเนดิกต์ลาออกในปี 2556 โดยกล่าวถึงความอ่อนแอของวัยชรา และกลายเป็นพระสันตะปาปาองค์แรกที่ทำเช่นนั้นในรอบเกือบ 600 ปี [175] การลาออกของเขาทำให้เกิดความขัดแย้งในหมู่ชาวคาทอลิกส่วนน้อย[ ใคร? ]ที่กล่าวว่าเบเนดิกต์ลาออกจากตำแหน่งสันตะปาปาไม่เต็มที่ [176]
พระสันตะปาปาฟรานซิส
Pope Francis, the current pope of the Catholic Church, succeeded Pope Benedict XVI in 2013 as the first pope from the Americas, the first from the Southern Hemisphere, and the first Pope from outside Europe since the Syrian Gregory III, who reigned in the 8th century. Pope Francis has been noted for his humility, emphasis on God's mercy, concern for the poor and the environment, as well as his commitment to interfaith dialogue. Media commentators Rachel Donadio of The Atlantic and Brandon Ambrosino of Vox credit Pope Francis with having a less formal approach to the papacy than his predecessors.[177][178]
Pope Francis is recognised[by whom?] for his efforts "to further close the nearly 1,000-year estrangement with the Orthodox Churches".[179] His installation was attended by Patriarch Bartholomew I of Constantinople of the Eastern Orthodox Church,[180] the first time since the Great Schism of 1054 that the Eastern Orthodox Ecumenical Patriarch of Constantinople has attended a papal installation.[181] On 12 February 2016, Pope Francis and Patriarch Kirill of Moscow, head of the largest Eastern Orthodox church, met in Havana, คิวบาออกแถลงการณ์ร่วมเรียกร้องให้มีความสามัคคีของคริสเตียนที่ได้รับการฟื้นฟูระหว่างคริสตจักรทั้งสอง นี่เป็นการพบกันระดับสูงครั้งแรกระหว่างคริสตจักรทั้งสองตั้งแต่การแตกแยกครั้งใหญ่ในปี 1054 [182]
In 2014, the Third Extraordinary General Assembly of the Synod of Bishops addressed the church's ministry towards families and marriages and to Catholics in "irregular" relationships, such as those who divorced and remarried outside of the church without a declaration of nullity.[183][184] While welcomed by some, it was criticised by some for perceived ambiguity, provoking controversies among individual representatives of differing perspectives.[185]
In 2017 during a visit in Egypt, Pope Francis reestablished mutual recognition of baptism with the Coptic Orthodox Church.[186]
ในปี พ.ศ. 2564 สมเด็จพระสันตะปาปาฟรานซิสได้ออกจดหมายเผยแพร่Traditionis Custodesซึ่งย้อนการอนุญาตบางส่วนที่บรรพบุรุษของเขามีพอที่จะเฉลิมฉลองรูปแบบวิสามัญของพิธีกรรมโรมันและเน้นย้ำความพึงพอใจของสมเด็จพระสันตะปาปาฟรานซิสที่มีต่อรูปแบบธรรมดา [187]
องค์กร
คริสตจักรคาทอลิกดำเนินตามระบอบการปกครองแบบบิชอปนำโดยบาทหลวงที่ได้รับศีลระลึกของคณะศักดิ์สิทธิ์ที่ได้รับเขตอำนาจศาลที่เป็นทางการของการกำกับดูแลภายในโบสถ์[188] [189]มีสามระดับของพระสงฆ์ สังฆราช ประกอบด้วยพระสังฆราชที่มีอำนาจเหนือพื้นที่ทางภูมิศาสตร์ที่เรียกว่าสังฆมณฑลหรือeparchy ; คณะสงฆ์ประกอบด้วยพระสงฆ์ที่บวชโดยพระสังฆราชและผู้ที่ทำงานในสังฆมณฑลท้องถิ่นหรือคณะสงฆ์ และสังฆมณฑล ประกอบด้วยสังฆานุกรที่ช่วยพระสังฆราชและนักบวชในบทบาทรัฐมนตรีที่หลากหลาย ในที่สุดผู้นำคริสตจักรคาทอลิกทั้งหมดก็คือบิชอปแห่งกรุงโรมหรือที่เรียกกันทั่วไปว่าสมเด็จพระสันตะปาปาซึ่งมีเขตอำนาจศาลเรียกว่าดูศักดิ์สิทธิ์ . ควบคู่ไปกับโครงสร้างของสังฆมณฑลเป็นสถาบันทางศาสนาที่หลากหลายซึ่งทำงานอย่างอิสระ มักอยู่ภายใต้อำนาจของพระสันตปาปาเท่านั้น แม้ว่าบางครั้งอยู่ภายใต้อธิการในท้องที่ สถาบันศาสนาส่วนใหญ่มีสมาชิกชายหรือหญิงเท่านั้น แต่บางสถาบันมีทั้งสองอย่าง นอกจากนี้สมาชิกฆราวาสยังช่วยงานพิธีกรรมหลายอย่างระหว่างพิธีบูชา
สันตะปาปา โรมัน คูเรีย และวิทยาลัยพระคาร์ดินัล
The hierarchy of the Catholic Church is headed[note 7] by the Bishop of Rome, known as the pope (Latin: papa; "father"), who is the leader of the worldwide Catholic Church.[195] The current pope, Francis, was elected on 13 March 2013 by papal conclave.[196]
 |
| Part of a series on the |
| Canon law of the Catholic Church |
|---|
|
พอร์ทัลนิกายโรมันคาทอลิก |
สำนักงานของสมเด็จพระสันตะปาปาเป็นที่รู้จักกันเป็นพระสันตะปาปา คริสตจักรคาทอลิกถือได้ว่าพระเยซูคริสต์พระสันตะปาปาก่อตั้งเมื่อให้กุญแจแห่งสวรรค์ไปเซนต์ปีเตอร์ เขตอำนาจศาลของเขาเรียกว่า " Holy See " ( Sancta Sedesในภาษาละติน) หรือ " Apostolic See " (หมายถึงการเห็นของอัครสาวกเปโตร) [197] [198]รับใช้พระสันตะปาปาโดยตรงคือRoman Curiaซึ่งเป็นหน่วยงานกลางที่ดูแลธุรกิจประจำวันของคริสตจักรคาทอลิก
สมเด็จพระสันตะปาปายังเป็นจักรพรรดิแห่งนครวาติกันอีกด้วย[19]นครรัฐเล็กๆ ที่ล้อมรอบด้วยกรุงโรมโดยสิ้นเชิงซึ่งเป็นหน่วยงานที่แตกต่างจากสันตะสำนัก ในฐานะประมุขของสันตะสำนัก ไม่ใช่ในฐานะประมุขแห่งรัฐนครวาติกัน ที่พระสันตะปาปารับทูตของรัฐและส่งผู้แทนทางการทูตของตนไปให้พวกเขา[200]พระเห็นยังฟาโรห์คำสั่งเครื่องราชอิสริยาภรณ์และเหรียญตราเช่นคำสั่งของความกล้าหาญที่มีต้นกำเนิดจากยุคกลาง
ในขณะที่มหาวิหารเซนต์ปีเตอร์ที่มีชื่อเสียงตั้งอยู่ในนครวาติกัน เหนือสถานที่ดั้งเดิมของสุสานเซนต์ปีเตอร์โบสถ์ของสมเด็จพระสันตะปาปาสำหรับสังฆมณฑลแห่งโรมคืออาร์คบาซิลิกาของนักบุญยอห์น ลาเตรันซึ่งตั้งอยู่ในเมืองโรม แม้ว่าจะเพลิดเพลินกับสิทธิพิเศษนอกอาณาเขตที่ได้รับการรับรอง ดูศักดิ์สิทธิ์
ตำแหน่งพระคาร์ดินัลเป็นยศศักดิ์ที่พระสันตะปาปามอบให้กับนักบวชบางคน เช่น ผู้นำในโรมันคูเรีย พระสังฆราชที่รับใช้ในเมืองใหญ่ๆ และนักศาสนศาสตร์ที่มีชื่อเสียง สำหรับคำแนะนำและความช่วยเหลือในการปกครองของสมเด็จพระสันตะปาปาอาจหันไปวิทยาลัยพระคาร์ดินัล [21]
หลังจากการสิ้นพระชนม์หรือการลาออกของพระสันตปาปา[หมายเหตุ 8]สมาชิกของวิทยาลัยพระคาร์ดินัลที่อายุต่ำกว่า 80 ปีทำหน้าที่เป็นวิทยาลัยการเลือกตั้งประชุมในที่ประชุมของสมเด็จพระสันตะปาปาเพื่อเลือกผู้สืบทอดตำแหน่ง [203]แม้ว่าที่ประชุมอาจเลือกชายคาทอลิกคนใดก็ได้เป็นพระสันตปาปา นับตั้งแต่ปี 1389 มีเพียงพระคาร์ดินัลเท่านั้นที่ได้รับเลือก [204]
กฎหมายแคนนอน
Canon law (Latin: jus canonicum)[205] is the system of laws and legal principles made and enforced by the hierarchical authorities of the Catholic Church to regulate its external organisation and government and to order and direct the activities of Catholics toward the mission of the church.[206] The canon law of the Latin Church was the first modern Western legal system[207] and is the oldest continuously functioning legal system in the West,[208][209] while the distinctive traditions of Eastern Catholic canon lawควบคุม 23 คาทอลิกตะวันออกโดยเฉพาะอย่างยิ่งคริสตจักร หมี่ iuris
กฎหมายของสงฆ์เชิงบวก ที่ยึดโดยตรงหรือโดยอ้อมบนกฎสวรรค์ที่ไม่เปลี่ยนรูปหรือกฎธรรมชาติ ได้รับอำนาจอย่างเป็นทางการในกรณีของกฎหมายสากลจากการประกาศใช้โดยสมาชิกสภาสูงสุด - สมเด็จพระสันตะปาปา - ซึ่งครอบครองอำนาจนิติบัญญัติ ผู้บริหาร และตุลาการทั้งหมดในตัวของเขา , [210]ในขณะที่กฎหมายเฉพาะได้รับอำนาจอย่างเป็นทางการจากการประกาศใช้โดยสมาชิกสภานิติบัญญัติที่ด้อยกว่าสมาชิกสภานิติบัญญัติสูงสุด ไม่ว่าจะเป็นสมาชิกสภานิติบัญญัติสามัญหรือสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรที่ได้รับมอบหมาย เนื้อหาสาระที่แท้จริงของศีลไม่ได้เป็นเพียงหลักคำสอนหรือศีลธรรมในธรรมชาติเท่านั้น แต่ยังครอบคลุมถึงสภาพของมนุษย์ทั้งหมด มีองค์ประกอบทั่วไปของระบบกฎหมายที่ครบถ้วน: [211]กฎหมาย ศาล ทนายความ ผู้พิพากษา[211]ก้องอย่างเต็มที่รหัสตามกฎหมายสำหรับละตินโบสถ์[212]เช่นเดียวกับรหัสสำหรับโบสถ์คาทอลิกตะวันออก[212]หลักการของการตีความทางกฎหมาย , [213]และบีบบังคับลงโทษ[214] [215]
กฎหมายของพระศาสนจักรเกี่ยวข้องกับชีวิตและองค์กรของคริสตจักรคาทอลิก และแตกต่างจากกฎหมายแพ่ง ในสาขาของตนเองจะบังคับใช้กฎหมายแพ่งโดยการตรากฎหมายเฉพาะในเรื่องต่างๆ เช่น การเป็นผู้ปกครองของผู้เยาว์เท่านั้น [216]ในทำนองเดียวกัน กฎหมายแพ่งอาจให้อำนาจในด้านกฎหมายแก่กฎหมายบัญญัติ แต่เฉพาะโดยการตรากฎหมายเฉพาะเท่านั้น เช่นเดียวกับการสมรสตามบัญญัติบัญญัติ [217]ปัจจุบันประมวลกฎหมายพระศาสนจักรปี 1983มีผลบังคับใช้กับคริสตจักรละติน [218] รหัส Canons of the Eastern Churches ในปี 1990 ที่แตกต่างกัน( CCEOหลังจากอักษรละติน) นำไปใช้กับคริสตจักรคาทอลิกตะวันออกที่ปกครองตนเอง [219]
คริสตจักรละตินและตะวันออก
|
| ส่วนหนึ่งของซีรีส์เรื่อง |
| โบสถ์เฉพาะ sui iuris ของคริสตจักรคาทอลิก |
|---|
  |
| โบสถ์บางแห่งจัดกลุ่มตามพิธีกรรม |
| Alexandrian Rite |
| พิธีอาร์เมเนีย |
| Byzantine Rite |
| พิธีกรรมซีเรียตะวันออก |
| พิธีกรรมละติน |
| พิธีกรรมทางตะวันตกของซีเรีย |
พอร์ทัลนิกายโรมันคาทอลิก พอร์ทัลศาสนาคริสต์ |
In the first thousand years of Catholic history, different varieties of Christianity developed in the Western and Eastern Christian areas of Europe. Though most Eastern-tradition churches are no longer in communion with the Catholic Church after the Great Schism of 1054, autonomous particular churches of both traditions currently participate, also known as "churches sui iuris" (Latin: "of one's own right") คริสตจักรที่ใหญ่ที่สุดและเป็นที่รู้จักมากที่สุดคือโบสถ์ลาตินซึ่งเป็นโบสถ์แบบตะวันตกเพียงแห่งเดียวที่มีสมาชิกมากกว่า 1 พันล้านคนทั่วโลก ค่อนข้างเล็กในแง่ของสมัครพรรคพวกเมื่อเทียบกับคริสตจักรละตินคือ 23 คริสตจักรคาทอลิกตะวันออกที่ปกครองตนเอง กับสมาชิกรวม 17.3 ล้านบาทของปี 2010 [update]. [220] [221] [222] [223]
คริสตจักรละตินปกครองโดยพระสันตะปาปาและพระสังฆราชสังฆมณฑลที่ได้รับการแต่งตั้งโดยตรงจากท่าน สมเด็จพระสันตะปาปาทรงแสดงบทบาทปิตาธิปไตยโดยตรงเหนือคริสตจักรละติน ซึ่งถือเป็นส่วนดั้งเดิมและยังคงเป็นส่วนสำคัญของศาสนาคริสต์ตะวันตกซึ่งเป็นมรดกของความเชื่อและขนบธรรมเนียมบางอย่างที่มีต้นกำเนิดในยุโรปและแอฟริกาตะวันตกเฉียงเหนือ ซึ่งบางส่วนได้รับการสืบทอดมาจากนิกายคริสเตียนจำนวนมากที่สืบเชื้อสายมาจากการปฏิรูปโปรเตสแตนต์[224]
คริสตจักรคาทอลิกตะวันออกปฏิบัติตามประเพณีและจิตวิญญาณของศาสนาคริสต์ตะวันออกและเป็นคริสตจักรที่ยังคงอยู่ในความเป็นหนึ่งเดียวกับคริสตจักรคาทอลิกหรือผู้ที่เลือกที่จะเข้าสู่ความเป็นหนึ่งเดียวกันอีกครั้งในศตวรรษหลังจากการแตกแยกระหว่างตะวันออกและตะวันตกและการแบ่งแยกก่อนหน้านี้ คริสตจักรเหล่านี้เป็นชุมชนของชาวคริสต์นิกายคาทอลิก ซึ่งรูปแบบการบูชาสะท้อนให้เห็นถึงอิทธิพลทางประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมที่แตกต่างกันมากกว่าความแตกต่างในหลักคำสอน
คริสตจักรsui iurisถูกกำหนดไว้ในประมวลกฎหมายพระศาสนจักรสำหรับคริสตจักรตะวันออกว่าเป็น "กลุ่มผู้นับถือศาสนาคริสต์ที่รวมกันเป็นหนึ่งโดยลำดับชั้น" ซึ่งได้รับการยอมรับจากสมเด็จพระสันตะปาปาในฐานะผู้มีอำนาจสูงสุดในเรื่องของหลักคำสอนภายในโบสถ์[225]คำนี้เป็นนวัตกรรมของCCEOเพื่อแสดงถึงความเป็นอิสระของคริสตจักรคาทอลิกตะวันออก[226]ซึ่งยังคงอยู่ในความเป็นหนึ่งเดียวกับสมเด็จพระสันตะปาปา แต่มีโครงสร้างการปกครองและประเพณีพิธีกรรมแยกจากคริสตจักรละติน[221]ในขณะที่ศีลของคริสตจักรละตินไม่ได้ใช้คำนี้อย่างชัดเจน แต่ก็ได้รับการยอมรับโดยปริยายว่าเทียบเท่า
บางคริสตจักรคาทอลิกตะวันออกมีการปกครองโดยพระสังฆราชที่ได้รับการเลือกตั้งโดยที่เถรของบาทหลวงของโบสถ์นั้น[227]คนอื่น ๆ กำลังมุ่งหน้าไปโดยอาร์คบิชอปที่สำคัญ , [228]อื่น ๆ อยู่ภายใต้ปริมณฑล , [229]และคนอื่น ๆ จะถูกจัดเป็น แต่ละeparchies [230]แต่ละคริสตจักรมีอำนาจเหนือรายละเอียดของภายในองค์กรของตนพิธีกรรมพิธีกรรม , ปฏิทินพิธีกรรมและด้านอื่น ๆ ของจิตวิญญาณของเรื่องเพียงเพื่ออำนาจของสมเด็จพระสันตะปาปา[231] Roman Curia มีแผนกเฉพาะคือCongregation for the Oriental Churchesเพื่อรักษาความสัมพันธ์กับพวกเขา [232]โดยทั่วไปแล้ว พระสันตะปาปาไม่ได้แต่งตั้งพระสังฆราชหรือพระสงฆ์ในคริสตจักรคาทอลิกตะวันออก โดยเลื่อนไปจากโครงสร้างการปกครองภายใน แต่อาจเข้าไปแทรกแซงได้ ถ้าเขารู้สึกว่าจำเป็น
สังฆมณฑล ตำบล องค์กร และสถาบันต่างๆ
แต่ละประเทศ ภูมิภาค หรือเมืองใหญ่ให้บริการโดยคริสตจักรเฉพาะที่เรียกว่าสังฆมณฑลในคริสตจักรละติน หรือearchiesในคริสตจักรคาทอลิกตะวันออก แต่ละแห่งดูแลโดยอธิการ ในปี 2008 [update]คริสตจักรคาทอลิกมี 2,795 สังฆมณฑล[234]พระสังฆราชในประเทศใดประเทศหนึ่งเป็นสมาชิกของการประชุมสังฆราชระดับชาติหรือระดับภูมิภาค[235]
เหรียญตราจะแบ่งออกเป็นตำบลแต่ละคนมีหนึ่งหรือมากกว่าพระสงฆ์ , พระหรือฆราวาสรัฐมนตรีของพระศาสนจักร [236]ตำบลมีหน้าที่รับผิดชอบในการเฉลิมฉลองพิธีศีลระลึกและการดูแลอภิบาลของฆราวาสในแต่ละวัน[237]ณ ปี 2016 [update]มี 221,700 ตำบลทั่วโลก[238]
ในคริสตจักรละตินผู้ชายคาทอลิกอาจทำหน้าที่เป็นพระลูกวัดหรือพระสงฆ์โดยได้รับศีลบวชผู้ชายและผู้หญิงอาจทำหน้าที่เป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงพิเศษของศีลมหาสนิทเป็นผู้อ่าน ( lectors ) หรือเป็นเซิร์ฟเวอร์แท่นบูชาในอดีต ผู้ชายและผู้ชายได้รับอนุญาตให้ทำหน้าที่เป็นเซิร์ฟเวอร์แท่นบูชาเท่านั้น อย่างไรก็ตาม ตั้งแต่ทศวรรษ 1990 เด็กหญิงและสตรีก็ได้รับอนุญาตเช่นกัน[239] [หมายเหตุ 9]
ชาวคาทอลิกที่ได้รับการอุปสมบท เช่นเดียวกับสมาชิกของฆราวาสอาจเข้าสู่ชีวิตที่ศักดิ์สิทธิ์ทั้งเป็นรายบุคคล เป็นฤาษีหรือพรหมจารีที่ถวายหรือโดยการเข้าร่วมสถาบันชีวิตที่ถวาย (สถาบันศาสนาหรือสถาบันทางโลก ) ที่จะรับสาบานยืนยันความปรารถนาของพวกเขาที่จะปฏิบัติตามสามพระเยซูเพ็ดทูลของความบริสุทธิ์ , ความยากจนและการเชื่อฟัง[240]ตัวอย่างของสถาบันชีวิตที่ถวายเป็นBenedictinesที่Carmelitesที่โดมินิกันที่Franciscansการเผยแผ่ศาสนาของมูลนิธิที่กองทหารของพระคริสต์และน้องสาวของเมอร์ซี่ [240]
"สถาบันทางศาสนา" เป็นคำที่ทันสมัยครอบคลุมทั้ง " ศาสนา " และ " เร่งเร้า " ซึ่งโดดเด่นครั้งในศีลกฎหมาย [241]คำว่า "ระเบียบทางศาสนา" และ "สถาบันทางศาสนา" มักจะถูกใช้เป็นคำพ้องความหมาย [242]
ด้วยวิธีการการกุศลของคาทอลิกและอื่น ๆ คริสตจักรคาทอลิกเป็นผู้ให้บริการการศึกษาและการดูแลสุขภาพที่ใหญ่ที่สุดในโลก [21]
สมาชิก
|
| Part of a series on the |
| Catholic Church by country |
|---|
 |
|
Catholicism portal |
Catholicism is the second largest religious body in the world, surpassed in size only by Sunni Islam.[243] Church membership, defined as baptised Catholics, was 1.345 billion at the end of 2019, which is 18% of the world population.[4] Brazil has the largest Catholic population in the world, followed by Mexico, the Philippines, and the United States.[244] Catholics represent about half of all Christians.[245]
Geographic distribution of Catholics worldwide continues to shift, with 18.7% in Africa, 48.1% in the Americas, 11.0% Asia, 21.2% in Europe, and 0.8% in Oceania.[4]
Catholic ministers include ordained clergy, lay ecclesial ministers, missionaries, and catechists. Also as of the end of 2019, there were 467,938 ordained clergy, including 5,364 bishops, 414,336 priests (diocesan and religious), and 48,238 deacons (permanent).[4] Non-ordained ministers included 3,157,568 catechists, 367,679 lay missionaries, and 39,951 lay ecclesial ministers.[246]
Catholics who have committed to religious or consecrated life instead of marriage or single celibacy, as a state of life or relational vocation, include 54,559 male religious, 705,529 women religious. These are not ordained, nor generally considered ministers unless also engaged in one of the lay minister categories above.[247]
Doctrine
Catholic doctrine has developed over the centuries, reflecting direct teachings of early Christians, formal definitions of heretical and orthodox beliefs by ecumenical councils and in papal bulls, and theological debate by scholars. The church believes that it is continually guided by the Holy Spirit as it discerns new theological issues and is protected infallibly from falling into doctrinal error when a firm decision on an issue is reached.[248][249]
It teaches that revelation has one common source, God, and two distinct modes of transmission: Sacred Scripture and Sacred Tradition,[250][251] and that these are authentically interpreted by the Magisterium.[252][253] Sacred Scripture consists of the 73 books of the Catholic Bible, consisting of 46 Old Testament and 27 New Testament writings. Sacred Tradition consists of those teachings believed by the church to have been handed down since the time of the Apostles.[254] Sacred Scripture and Sacred Tradition are collectively known as the "deposit of faith" (depositum fidei in Latin). These are in turn interpreted by the Magisterium (from magister, Latin for "teacher"), the church's teaching authority, which is exercised by the pope and the College of Bishops in union with the pope, the Bishop of Rome.[255] Catholic doctrine is authoritatively summarised in the Catechism of the Catholic Church, published by the Holy See.[256][257]
Nature of God
The Catholic Church holds that there is one eternal God, who exists as a perichoresis ("mutual indwelling") of three hypostases, or "persons": God the Father; God the Son; and God the Holy Spirit, which together are called the "Holy Trinity".[258]
Catholics believe that Jesus Christ is the "Second Person" of the Trinity, God the Son. In an event known as the Incarnation, through the power of the Holy Spirit, God became united with human nature through the conception of Christ in the womb of the Blessed Virgin Mary. Christ, therefore, is understood as being both fully divine and fully human, including possessing a human soul. It is taught that Christ's mission on earth included giving people his teachings and providing his example for them to follow as recorded in the four Gospels.[259] Jesus is believed to have remained sinless while on earth, and to have allowed himself to be unjustly executed by crucifixion, as a sacrifice of himself to reconcile humanity to God; this reconciliation is known as the Paschal Mystery.[260] The Greek term "Christ" and the Hebrew "Messiah" both mean "anointed one", referring to the Christian belief that Jesus' death and resurrection are the fulfilment of the Old Testament's messianic prophecies.[261]
The Catholic Church teaches dogmatically that "the Holy Spirit proceeds eternally from the Father and the Son, not as from two principles but as from one single principle".[262] It holds that the Father, as the "principle without principle", is the first origin of the Spirit, but also that he, as Father of the only Son, is with the Son the single principle from which the Spirit proceeds.[263] This belief is expressed in the Filioque clause which was added to the Latin version of the Nicene Creed of 381 but not included in the Greek versions of the creed used in Eastern Christianity.[264]
Nature of the church
The Catholic Church teaches that it is the "one true church",[11][265] "the universal sacrament of salvation for the human race",[266][267] and "the one true religion".[268] According to the Catechism, the Catholic Church is further described in the Nicene Creed as the "one, holy, catholic, and apostolic Church".[269] These are collectively known as the Four Marks of the Church. The church teaches that its founder is Jesus Christ.[270][37] The New Testament records several events considered integral to the establishment of the Catholic Church, including Jesus' activities and teaching and his appointment of the apostles as witnesses to his ministry, suffering, and resurrection. The Great Commission, after his resurrection, instructed the apostles to continue his work. The coming of the Holy Spirit upon the apostles, in an event known as Pentecost, is seen as the beginning of the public ministry of the Catholic Church.[40] The church teaches that all duly consecrated bishops have a lineal succession from the apostles of Christ, known as apostolic succession.[271] In particular, the Bishop of Rome (the pope) is considered the successor to the apostle Simon Peter, a position from which he derives his supremacy over the church.[272]
Catholic belief holds that the church "is the continuing presence of Jesus on earth"[273] and that it alone possesses the full means of salvation.[274] Through the passion (suffering) of Christ leading to his crucifixion as described in the Gospels, it is said Christ made himself an oblation to God the Father in order to reconcile humanity to God;[275] the Resurrection of Jesus makes him the firstborn from the dead, the first among many brethren.[276] By reconciling with God and following Christ's words and deeds, an individual can enter the Kingdom of God.[277] The church sees its liturgy and sacraments as perpetuating the graces achieved through Christ's sacrifice to strengthen a person's relationship with Christ and aid in overcoming sin.[278]
Final judgement
The Catholic Church teaches that, immediately after death, the soul of each person will receive a particular judgement from God, based on their sins and their relationship to Christ.[279][280] This teaching also attests to another day when Christ will sit in universal judgement of all mankind. This final judgement, according to the church's teaching, will bring an end to human history and mark the beginning of both a new and better heaven and earth ruled by God in righteousness.[281]
Depending on the judgement rendered following death, it is believed that a soul may enter one of three states of the afterlife:
- Heaven is a state of unending union with the divine nature of God, not ontologically, but by grace. It is an eternal life, in which the soul contemplates God in ceaseless beatitude.[282]
- Purgatory is a temporary condition for the purification of souls who, although destined for Heaven, are not fully detached from sin and thus cannot enter Heaven immediately.[283] In Purgatory, the soul suffers, and is purged and perfected. Souls in purgatory may be aided in reaching heaven by the prayers of the faithful on earth and by the intercession of saints.[284]
- Final Damnation: Finally, those who persist in living in a state of mortal sin and do not repent before death subject themselves to hell, an everlasting separation from God.[285] The church teaches that no one is condemned to hell without having freely decided to reject God.[286] No one is predestined to hell and no one can determine with absolute certainty who has been condemned to hell.[287] Catholicism teaches that through God's mercy a person can repent at any point before death, be illuminated with the truth of the Catholic faith, and thus obtain salvation.[288] Some Catholic theologians have speculated that the souls of unbaptised infants and non-Christians without mortal sin but who die in original sin are assigned to limbo, although this is not an official dogma of the church.[289]
While the Catholic Church teaches that it alone possesses the full means of salvation,[274] it also acknowledges that the Holy Spirit can make use of Christian communities separated from itself to "impel towards Catholic unity"[290] and "tend and lead toward the Catholic Church",[290] and thus bring people to salvation, because these separated communities contain some elements of proper doctrine, albeit admixed with errors. It teaches that anyone who is saved is saved through the Catholic Church but that people can be saved outside of the ordinary means known as baptism of desire, and by pre-baptismal martyrdom, known as baptism of blood, as well as when conditions of invincible ignorance are present, although invincible ignorance in itself is not a means of salvation.[291]
Saints and devotions
A saint (also historically known as a hallow) is a person who is recognised as having an exceptional degree of holiness or likeness or closeness to God, while canonisation is the act by which a Christian church declares that a person who has died was a saint, upon which declaration the person is included in the "canon", or list, of recognised saints.[292][293] The first persons honoured as saints were the martyrs. Pious legends of their deaths were considered affirmations of the truth of their faith in Christ. By the fourth century, however, "confessors"—people who had confessed their faith not by dying but by word and life—began to be venerated publicly.
In the Catholic Church, both in Latin and Eastern Catholic churches, the act of canonisation is reserved to the Apostolic See and occurs at the conclusion of a long process requiring extensive proof that the candidate for canonisation lived and died in such an exemplary and holy way that he is worthy to be recognised as a saint. The church's official recognition of sanctity implies that the person is now in Heaven and that he may be publicly invoked and mentioned officially in the liturgy of the church, including in the Litany of the Saints. Canonisation allows universal veneration of the saint in the liturgy of the Roman Rite; for permission to venerate merely locally, only beatification is needed.[294]
Devotions are "external practices of piety" which are not part of the official liturgy of the Catholic Church but are part of the popular spiritual practices of Catholics.[295] These include various practices regarding the veneration of the saints, especially veneration of the Virgin Mary. Other devotional practices include the Stations of the Cross, the Sacred Heart of Jesus, the Holy Face of Jesus,[296] the various scapulars, novenas to various saints,[297] pilgrimages[298] and devotions to the Blessed Sacrament,[297] and the veneration of saintly images such as the santos.[299] The bishops at the Second Vatican Council reminded Catholics that "devotions should be so drawn up that they harmonise with the liturgical seasons, accord with the sacred liturgy, are in some fashion derived from it, and lead the people to it, since, in fact, the liturgy by its very nature far surpasses any of them."[300]
Virgin Mary
|
| Part of a series on the |
| Mariology of the Catholic Church |
|---|
 |
|
Catholicism portal |
Catholic Mariology deals with the doctrines and teachings concerning the life of the Mary, mother of Jesus, as well as the veneration of Mary by the faithful. Mary is held in special regard, declared the Mother of God (Greek: Θεοτόκος, romanized: Theotokos, lit. 'God-bearer'), and believed as dogma to have remained a virgin throughout her life.[301] Further teachings include the doctrines of the Immaculate Conception (her own conception without the stain of original sin) and the Assumption of Mary (that her body was assumed directly into heaven at the end of her life). Both of these doctrines were defined as infallible dogma, by Pope Pius IX in 1854 and Pope Pius XII in 1950 respectively,[302] but only after consulting with the Catholic bishops throughout the world to ascertain that this is a Catholic belief.[303] In the Eastern Catholic churches, however, they continue to celebrate the feast under the name of the Dormition of the Mother of God on the same date.[304] The teaching that Mary died before being assumed significantly precedes the idea that she did not. St John Damascene wrote that "St Juvenal, Bishop of Jerusalem, at the Council of Chalcedon (451), made known to the Emperor Marcian and Pulcheria, who wished to possess the body of the Mother of God, that Mary died in the presence of all the Apostles, but that her tomb, when opened, upon the request of St Thomas, was found empty; wherefrom the Apostles concluded that the body was taken up to Heaven."[305])
Devotions to Mary are part of Catholic piety but are distinct from the worship of God.[306] Practices include prayers and Marian art, music, and architecture. Several liturgical Marian feasts are celebrated throughout the Church Year and she is honoured with many titles such as Queen of Heaven. Pope Paul VI called her Mother of the Church because, by giving birth to Christ, she is considered to be the spiritual mother to each member of the Body of Christ.[302] Because of her influential role in the life of Jesus, prayers and devotions such as the Hail Mary, the Rosary, the Salve Regina and the Memorare are common Catholic practices.[307] Pilgrimage to the sites of several Marian apparitions affirmed by the church, such as Lourdes, Fátima, and Guadalupe,[308] are also popular Catholic devotions.[309]
Sacraments
The Catholic Church teaches that it was entrusted with seven sacraments that were instituted by Christ. The number and nature of the sacraments were defined by several ecumenical councils, most recently the Council of Trent.[310][note 10] These are Baptism, Confirmation, the Eucharist, Penance, Anointing of the Sick (formerly called Extreme Unction, one of the "Last Rites"), Holy Orders and Holy Matrimony. Sacraments are visible rituals that Catholics see as signs of God's presence and effective channels of God's grace to all those who receive them with the proper disposition (ex opere operato).[311] The Catechism of the Catholic Church categorises the sacraments into three groups, the "sacraments of Christian initiation", "sacraments of healing" and "sacraments at the service of communion and the mission of the faithful". These groups broadly reflect the stages of people's natural and spiritual lives which each sacrament is intended to serve.[312]
The liturgies of the sacraments are central to the church's mission. According to the Catechism:
In the liturgy of the New Covenant every liturgical action, especially the celebration of the Eucharist and the sacraments, is an encounter between Christ and the Church. The liturgical assembly derives its unity from the "communion of the Holy Spirit" who gathers the children of God into the one Body of Christ. This assembly transcends racial, cultural, social—indeed, all human affinities.[313]
According to church doctrine, the sacraments of the church require the proper form, matter, and intent to be validly celebrated.[314] In addition, the Canon Laws for both the Latin Church and the Eastern Catholic Churches govern who may licitly celebrate certain sacraments, as well as strict rules about who may receive the sacraments.[315] Notably, because the church teaches that Christ is present in the Eucharist,[316] those who are conscious of being in a state of mortal sin are forbidden to receive the sacrament until they have received absolution through the sacrament of Reconciliation (Penance).[317] Catholics are normally obliged to abstain from eating for at least an hour before receiving the sacrament.[317] Non-Catholics are ordinarily prohibited from receiving the Eucharist as well.[315][318]
Catholics, even if they were in danger of death and unable to approach a Catholic minister, may not ask for the sacraments of the Eucharist, penance or anointing of the sick from someone, such as a Protestant minister, who is not known to be validly ordained in line with Catholic teaching on ordination.[319][320] Likewise, even in grave and pressing need, Catholic ministers may not administer these sacraments to those who do not manifest Catholic faith in the sacrament. In relation to the churches of Eastern Christianity not in communion with the Holy See, the Catholic Church is less restrictive, declaring that "a certain communion in sacris, and so in the Eucharist, given suitable circumstances and the approval of Church authority, is not merely possible but is encouraged."[321]
Sacraments of initiation
Baptism
As viewed by the Catholic Church, Baptism is the first of three sacraments of initiation as a Christian.[322] It washes away all sins, both original sin and personal actual sins.[323] It makes a person a member of the church.[324] As a gratuitous gift of God that requires no merit on the part of the person who is baptised, it is conferred even on children,[325] who, though they have no personal sins, need it on account of original sin.[326] If a new-born child is in a danger of death, anyone—be it a doctor, a nurse, or a parent—may baptise the child.[327] Baptism marks a person permanently and cannot be repeated.[328] The Catholic Church recognises as valid baptisms conferred even by people who are not Catholics or Christians, provided that they intend to baptise ("to do what the Church does when she baptises") and that they use the Trinitarian baptismal formula.[329]
Confirmation
The Catholic Church sees the sacrament of confirmation as required to complete the grace given in baptism.[330] When adults are baptised, confirmation is normally given immediately afterwards,[331] a practice followed even with newly baptised infants in the Eastern Catholic Churches.[332] In the West confirmation of children is delayed until they are old enough to understand or at the bishop's discretion.[333] In Western Christianity, particularly Catholicism, the sacrament is called confirmation, because it confirms and strengthens the grace of baptism; in the Eastern Churches, it is called chrismation, because the essential rite is the anointing of the person with chrism,[334] a mixture of olive oil and some perfumed substance, usually balsam, blessed by a bishop.[334][335] Those who receive confirmation must be in a state of grace, which for those who have reached the age of reason means that they should first be cleansed spiritually by the sacrament of Penance; they should also have the intention of receiving the sacrament, and be prepared to show in their lives that they are Christians.[336]
Eucharist
For Catholics, the Eucharist is the sacrament which completes Christian initiation. It is described as "the source and summit of the Christian life".[337] The ceremony in which a Catholic first receives the Eucharist is known as First Communion.[338]
The Eucharistic celebration, also called the Mass or Divine liturgy, includes prayers and scriptural readings, as well as an offering of bread and wine, which are brought to the altar and consecrated by the priest to become the body and the blood of Jesus Christ, a change called transubstantiation.[339][note 11] The words of consecration reflect the words spoken by Jesus during the Last Supper, where Christ offered his body and blood to his Apostles the night before his crucifixion. The sacrament re-presents (makes present) the sacrifice of Jesus on the cross,[340] and perpetuates it. Christ's death and resurrection give grace through the sacrament that unites the faithful with Christ and one another, remits venial sin, and aids against committing moral sin (though mortal sin itself is forgiven through the sacrament of penance).[341]
Sacraments of healing
The two sacraments of healing are the Sacrament of Penance and Anointing of the Sick.
Penance
The Sacrament of Penance (also called Reconciliation, Forgiveness, Confession, and Conversion[342]) exists for the conversion of those who, after baptism, separate themselves from Christ by sin.[343] Essential to this sacrament are acts both by the sinner (examination of conscience, contrition with a determination not to sin again, confession to a priest, and performance of some act to repair the damage caused by sin) and by the priest (determination of the act of reparation to be performed and absolution).[344] Serious sins (mortal sins) should be confessed at least once a year and always before receiving Holy Communion, while confession of venial sins also is recommended.[345] The priest is bound under the severest penalties to maintain the "seal of confession", absolute secrecy about any sins revealed to him in confession.[346]
Anointing of the sick
While chrism is used only for the three sacraments that cannot be repeated, a different oil is used by a priest or bishop to bless a Catholic who, because of illness or old age, has begun to be in danger of death.[347] This sacrament, known as Anointing of the Sick, is believed to give comfort, peace, courage and, if the sick person is unable to make a confession, even forgiveness of sins.[348]
The sacrament is also referred to as Unction, and in the past as Extreme Unction, and it is one of the three sacraments that constitute the last rites, together with Penance and Viaticum (Eucharist).[349]
Sacraments at the service of communion
According to the Catechism, there are two sacraments of communion directed towards the salvation of others: priesthood and marriage.[350] Within the general vocation to be a Christian, these two sacraments "consecrate to specific mission or vocation among the people of God. Men receive the holy orders to feed the Church by the word and grace. Spouses marry so that their love may be fortified to fulfil duties of their state".[351]
Holy Orders
The sacrament of Holy Orders consecrates and deputes some Christians to serve the whole body as members of three degrees or orders: episcopate (bishops), presbyterate (priests) and diaconate (deacons).[352][353] The church has defined rules on who may be ordained into the clergy. In the Latin Church, the priesthood is generally restricted to celibate men, and the episcopate is always restricted to celibate men.[354] Men who are already married may be ordained in certain Eastern Catholic churches in most countries,[355] and the personal ordinariates and may become deacons even in the Western Church[356][357] (see Clerical marriage). But after becoming a Catholic priest, a man may not marry (see Clerical celibacy) unless he is formally laicised.
All clergy, whether deacons, priests or bishops, may preach, teach, baptise, witness marriages and conduct funeral liturgies.[358] Only bishops and priests can administer the sacraments of the Eucharist, Reconciliation (Penance) and Anointing of the Sick.[359][360] Only bishops can administer the sacrament of Holy Orders, which ordains someone into the clergy.[361]
Matrimony
The Catholic Church teaches that marriage is a social and spiritual bond between a man and a woman, ordered towards the good of the spouses and procreation of children; according to Catholic teachings on sexual morality, it is the only appropriate context for sexual activity. A Catholic marriage, or any marriage between baptised individuals of any Christian denomination, is viewed as a sacrament. A sacramental marriage, once consummated, cannot be dissolved except by death.[362][note 12] The church recognises certain conditions, such as freedom of consent, as required for any marriage to be valid; In addition, the church sets specific rules and norms, known as canonical form, that Catholics must follow.[365]
The church does not recognise divorce as ending a valid marriage and allows state-recognised divorce only as a means of protecting the property and well-being of the spouses and any children. However, consideration of particular cases by the competent ecclesiastical tribunal can lead to declaration of the invalidity of a marriage, a declaration usually referred to as an annulment. Remarriage following a divorce is not permitted unless the prior marriage was declared invalid.[366]
Liturgy
Among the 24 autonomous (sui iuris) churches, numerous liturgical and other traditions exist, called rites, which reflect historical and cultural diversity rather than differences in belief.[367] In the definition of the Code of Canons of the Eastern Churches, "a rite is the liturgical, theological, spiritual, and disciplinary patrimony, culture and circumstances of history of a distinct people, by which its own manner of living the faith is manifested in each Church sui iuris".[368]
The liturgy of the sacrament of the Eucharist, called the Mass in the West and Divine Liturgy or other names in the East, is the principal liturgy of the Catholic Church.[369] This is because it is considered the propitiatory sacrifice of Christ himself.[370] Its most widely used form is that of the Roman Rite as promulgated by Paul VI in 1969 and revised by Pope John Paul II in 2002. In certain circumstances, the 1962 form of the Roman Rite remains authorised in the Latin Church. Eastern Catholic Churches have their own rites. The liturgies of the Eucharist and the other sacraments vary from rite to rite, reflecting different theological emphases.
Western rites
Part of a series on |
| Roman Rite mass of the Catholic Church |
|---|
 |
| A. Introductory rites |
|
| B. Liturgy of the Word |
| C. Liturgy of the Eucharist |
|
| D. Concluding rites |
| "Ite, missa est!" |
|
Catholicism portal |
The Roman Rite is the most common rite of worship used by the Catholic Church, with the Ordinary Form of the Roman Rite form of the Mass. Its use is found worldwide, originating in Rome and spreading throughout Europe, influencing and eventually supplanting local rites.[371] The present ordinary form of Mass in the Roman Rite, found in the post-1969 editions of the Roman Missal, is usually celebrated in the local vernacular language, using an officially approved translation from the original text in Latin. An outline of its major liturgical elements can be found in the sidebar.
In 2007, Pope Benedict XVI affirmed the licitness of continued use of the 1962 Roman Missal as an "extraordinary form" (forma extraordinaria) of the Roman Rite, speaking of it also as an usus antiquior ("older use"), and issuing new more permissive norms for its employment.[372] An instruction issued four years later spoke of the two forms or usages of the Roman Rite approved by the pope as the ordinary form and the extraordinary form ("the forma ordinaria" and "the forma extraordinaria").[373]
The 1962 edition of the Roman Missal, published a few months before the Second Vatican Council opened, was the last that presented the Mass as standardised in 1570 by Pope Pius V at the request of the Council of Trent and that is therefore known as the Tridentine Mass.[316] Pope Pius V's Roman Missal was subjected to minor revisions by Pope Clement VIII in 1604, Pope Urban VIII in 1634, Pope Pius X in 1911, Pope Pius XII in 1955, and Pope John XXIII in 1962. Each successive edition was the ordinary form of the Roman Rite Mass until superseded by a later edition. When the 1962 edition was superseded by that of Paul VI, promulgated in 1969, its continued use at first required permission from bishops;[374] but Pope Benedict XVI's 2007 motu proprio Summorum Pontificum allowed free use of it for Mass celebrated without a congregation and authorised parish priests to permit, under certain conditions, its use even at public Masses. Except for the scriptural readings, which Pope Benedict allowed to be proclaimed in the vernacular language, it is celebrated exclusively in liturgical Latin.[375] These permissions were largely removed by Pope Francis in 2021, who issued the motu proprio Traditionis custodes in order to emphasize the Ordinary Form as promulgated by Popes Paul VI and John Paul II.[187]
Since 2014, clergy in the small personal ordinariates set up for groups of former Anglicans under the terms of the 2009 document Anglicanorum Coetibus[376] are permitted to use a variation of the Roman Rite called "Divine Worship" or, less formally, "Ordinariate Use",[377] which incorporates elements of the Anglican liturgy and traditions,[note 13] an accommodation protested by Anglican leaders.
In the Archdiocese of Milan, with around five million Catholics the largest in Europe,[378] Mass is celebrated according to the Ambrosian Rite. Other Latin Church rites include the Mozarabic[379] and those of some religious institutes.[380] These liturgical rites have an antiquity of at least 200 years before 1570, the date of Pope Pius V's Quo primum, and were thus allowed to continue.[381]
Eastern rites
The Eastern Catholic Churches share common patrimony and liturgical rites as their counterparts, including Eastern Orthodox and other Eastern Christian churches who are no longer in communion with the Holy See. These include churches that historically developed in Russia, Caucasus, the Balkans, North Eastern Africa, India and the Middle East. The Eastern Catholic Churches are groups of faithful who have either never been out of communion with the Holy See or who have restored communion with it at the cost of breaking communion with their associates of the same tradition.[382]
The rites used by the Eastern Catholic Churches include the Byzantine Rite, in its Antiochian, Greek and Slavonic varieties; the Alexandrian Rite; the Syriac Rite; the Armenian Rite; the Maronite Rite and the Chaldean Rite. Eastern Catholic Churches have the autonomy to set the particulars of their liturgical forms and worship, within certain limits to protect the "accurate observance" of their liturgical tradition.[383] In the past some of the rites used by the Eastern Catholic Churches were subject to a degree of liturgical Latinisation. However, in recent years Eastern Catholic Churches have returned to traditional Eastern practices in accord with the Vatican II decree Orientalium Ecclesiarum.[384] Each church has its own liturgical calendar.[385]
Social and cultural issues
| Part of a series on |
| Catholic social teaching |
|---|
|
| Overview |
|
Catholicism portal |
Catholic social teaching
Catholic social teaching, reflecting the concern Jesus showed for the impoverished, places a heavy emphasis on the corporal works of mercy and the spiritual works of mercy, namely the support and concern for the sick, the poor and the afflicted.[386][387] Church teaching calls for a preferential option for the poor while canon law prescribes that "The Christian faithful are also obliged to promote social justice and, mindful of the precept of the Lord, to assist the poor."[388] Its foundations are widely considered to have been laid by Pope Leo XIII's 1891 encyclical letter Rerum novarum which upholds the rights and dignity of labour and the right of workers to form unions.
Catholic teaching regarding sexuality calls for a practice of chastity, with a focus on maintaining the spiritual and bodily integrity of the human person. Marriage is considered the only appropriate context for sexual activity.[389] Church teachings about sexuality have become an issue of increasing controversy, especially after the close of the Second Vatican Council, due to changing cultural attitudes in the Western world described as the sexual revolution.
The church has also addressed stewardship of the natural environment, and its relationship to other social and theological teachings. In the document Laudato si', dated 24 May 2015, Pope Francis critiques consumerism and irresponsible development, and laments environmental degradation and global warming.[390] The pope expressed concern that the warming of the planet is a symptom of a greater problem: the developed world's indifference to the destruction of the planet as humans pursue short-term economic gains.[391]
Social services
The Catholic Church is the largest non-government provider of education and medical services in the world.[21] In 2010, the Catholic Church's Pontifical Council for Pastoral Assistance to Health Care Workers said that the church manages 26% of health care facilities in the world, including hospitals, clinics, orphanages, pharmacies and centres for those with leprosy.[392]
The church has always been involved in education, since the founding of the first universities of Europe. It runs and sponsors thousands of primary and secondary schools, colleges and universities throughout the world[393][394] and operates the world's largest non-governmental school system.[395]
Religious institutes for women have played a particularly prominent role in the provision of health and education services,[396] as with orders such as the Sisters of Mercy, Little Sisters of the Poor, the Missionaries of Charity, the Sisters of St. Joseph of the Sacred Heart, the Sisters of the Blessed Sacrament and the Daughters of Charity of Saint Vincent de Paul.[397] The Catholic nun Mother Teresa of Calcutta, India, founder of the Missionaries of Charity, was awarded the Nobel Peace Prize in 1979 for her humanitarian work among India's poor.[398] Bishop Carlos Filipe Ximenes Belo won the same award in 1996 for "work towards a just and peaceful solution to the conflict in East Timor".[399]
The church is also actively engaged in international aid and development through organisations such as Catholic Relief Services, Caritas International, Aid to the Church in Need, refugee advocacy groups such as the Jesuit Refugee Service and community aid groups such as the Saint Vincent de Paul Society.[400]
Sexual morality
The Catholic Church calls all members to practise chastity according to their state in life. Chastity includes temperance, self-mastery, personal and cultural growth, and divine grace. It requires refraining from lust, masturbation, fornication, pornography, prostitution and rape. Chastity for those who are not married requires living in continence, abstaining from sexual activity; those who are married are called to conjugal chastity.[401]
In the church's teaching, sexual activity is reserved to married couples, whether in a sacramental marriage among Christians or in a natural marriage where one or both spouses are unbaptised. Even in romantic relationships, particularly engagement to marriage, partners are called to practise continence, in order to test mutual respect and fidelity.[402] Chastity in marriage requires in particular conjugal fidelity and protecting the fecundity of marriage. The couple must foster trust and honesty as well as spiritual and physical intimacy. Sexual activity must always be open to the possibility of life;[403] the church calls this the procreative significance. It must likewise always bring a couple together in love; the church calls this the unitive significance.[404]
Contraception and certain other sexual practices are not permitted, although natural family planning methods are permitted to provide healthy spacing between births, or to postpone children for a just reason.[405] Pope Francis said in 2015 that he is worried that the church has grown "obsessed" with issues such as abortion, same-sex marriage and contraception and has criticised the Catholic Church for placing dogma before love, and for prioritising moral doctrines over helping the poor and marginalised.[406][407]
Divorce and declarations of nullity
Canon law makes no provision for divorce between baptised individuals, as a valid, consummated sacramental marriage is considered to be a lifelong bond.[408] However, a declaration of nullity may be granted when the proof is produced that essential conditions for contracting a valid marriage were absent from the beginning—in other words, that the marriage was not valid due to some impediment. A declaration of nullity, commonly called an annulment, is a judgement on the part of an ecclesiastical tribunal determining that a marriage was invalidly attempted.[409] In addition, marriages among unbaptised individuals may be dissolved with papal permission under certain situations, such as a desire to marry a Catholic, under Pauline or Petrine privilege.[363][364] An attempt at remarriage following divorce without a declaration of nullity places "the remarried spouse … in a situation of public and permanent adultery". An innocent spouse who lives in continence following divorce, or couples who live in continence following a civil divorce for a grave cause, do not sin.[410]
Worldwide, diocesan tribunals completed over 49000 cases for nullity of marriage in 2006. Over the past 30 years about 55 to 70% of annulments have occurred in the United States. The growth in annulments has been substantial; in the United States, 27,000 marriages were annulled in 2006, compared to 338 in 1968. However, approximately 200,000 married Catholics in the United States divorce each year; 10 million total as of 2006[update].[411][note 14] Divorce is increasing in some predominantly Catholic countries in Europe.[413] In some predominantly Catholic countries, it is only in recent years that divorce was introduced (Italy (1970), Portugal (1975), Brazil (1977), Spain (1981), Ireland (1996), Chile (2004) and Malta (2011)), while the Philippines and the Vatican City have no procedure for divorce. (The Philippines does, however, allow divorce for Muslims.)
Contraception
The church teaches that sexual intercourse should only take place between a man and woman who are married to each other, and should be without the use of birth control or contraception. In his encyclical Humanae vitae[414] (1968), Pope Paul VI firmly rejected all contraception, thus contradicting dissenters in the church that saw the birth control pill as an ethically justifiable method of contraception, though he permitted the regulation of births by means of natural family planning. This teaching was continued especially by John Paul II in his encyclical Evangelium Vitae, where he clarified the church's position on contraception, abortion and euthanasia by condemning them as part of a "culture of death" and calling instead for a "culture of life".[415]
Many Western Catholics have voiced significant disagreement with the church's teaching on contraception.[416] Catholics for Choice, a political lobbyist group that is not associated with the Catholic Church, stated in 1998 that 96% of U.S. Catholic women had used contraceptives at some point in their lives and that 72% of Catholics believed that one could be a good Catholic without obeying the church's teaching on birth control.[417] Use of natural family planning methods among United States Catholics purportedly is low, although the number cannot be known with certainty.[note 15] As Catholic health providers are among the largest providers of services to patients with HIV/AIDS worldwide, there is significant controversy within and outside the church regarding the use of condoms as a means of limiting new infections, as condom use ordinarily constitutes prohibited contraceptive use.[420]
Similarly, the Catholic Church opposes artificial insemination regardless of whether it is homologous (from the husband) or heterologous (from a donor) and in vitro fertilisation (IVF), saying that the artificial process replaces the love and conjugal act between a husband and wife.[421] In addition, it opposes IVF because it might cause disposal of embryos; Catholics believe an embryo is an individual with a soul who must be treated as such.[422] For this reason, the church also opposes abortion.[423]
Due to the anti-abortion stance, some Catholics oppose receiving vaccines derived from fetal cells obtained via abortion. On December 21, 2020, and regarding COVID-19 vaccination, the Congregation for the Doctrine of the Faith emitted a document stating that "it is morally acceptable to receive Covid-19 vaccines that have used cell lines from aborted fetuses in their research and production process" when no alternative vaccine is available, since "the moral duty to avoid such passive material cooperation is not obligatory if there is a grave danger, such as the otherwise uncontainable spread of a serious pathological agent."[424][425] The document states that receiving the vaccine does not constitute endorsement of the practice of abortion, and that "the morality of vaccination depends not only on the duty to protect one's own health, but also on the duty to pursue the common good."[425] The document cautions further:
Those who, however, for reasons of conscience, refuse vaccines produced with cell lines from aborted fetuses, must do their utmost to avoid, by other prophylactic means and appropriate behavior, becoming vehicles for the transmission of the infectious agent. In particular, they must avoid any risk to the health of those who cannot be vaccinated for medical or other reasons, and who are the most vulnerable.[425]
Homosexuality
The Catholic Church also teaches that "homosexual acts" are "contrary to the natural law", "acts of grave depravity" and "under no circumstances can they be approved", but that persons experiencing homosexual tendencies must be accorded respect and dignity.[426] According to the Catechism of the Catholic Church,
The number of men and women who have deep-seated homosexual tendencies is not negligible. This inclination, which is objectively disordered, constitutes for most of them a trial. They must be accepted with respect, compassion, and sensitivity. Every sign of unjust discrimination in their regard should be avoided… Homosexual persons are called to chastity. By the virtues of self-mastery that teach them inner freedom, at times by the support of disinterested friendship, by prayer and sacramental grace, they can and should gradually and resolutely approach Christian perfection.[426]
This part of the Catechism was quoted by Pope Francis in a 2013 press interview in which he remarked, when asked about an individual:
I think that when you encounter a person like this [the individual he was asked about], you must make a distinction between the fact of a person being gay from the fact of being a lobby, because lobbies, all are not good. That is bad. If a person is gay and seeks the Lord and has good will, well who am I to judge them?[427]
This remark and others made in the same interview were seen as a change in the tone, but not in the substance of the teaching of the church,[428] which includes opposition to same-sex marriage.[429] Certain dissenting Catholic groups oppose the position of the Catholic Church and seek to change it.[430]
Holy orders and women
Women and men religious engage in a variety of occupations, from contemplative prayer, to teaching, to providing health care, to working as missionaries.[396][431] While Holy Orders are reserved for men, Catholic women have played diverse roles in the life of the church, with religious institutes providing a formal space for their participation and convents providing spaces for their self-government, prayer and influence through many centuries. Religious sisters and nuns have been extensively involved in developing and running the church's worldwide health and education service networks.[432]
Efforts in support of the ordination of women to the priesthood led to several rulings by the Roman Curia or popes against the proposal, as in Declaration on the Question of the Admission of Women to the Ministerial Priesthood (1976), Mulieris Dignitatem (1988) and Ordinatio sacerdotalis (1994). According to the latest ruling, found in Ordinatio sacerdotalis, Pope John Paul II affirmed that the Catholic Church "does not consider herself authorised to admit women to priestly ordination".[433] In defiance of these rulings, opposition groups such as Roman Catholic Womenpriests have performed ceremonies they affirm as sacramental ordinations (with, reputedly, an ordaining male Catholic bishop in the first few instances) which, according to canon law, are both illicit and invalid and considered mere simulations[434] of the sacrament of ordination.[435][note 16] The Congregation for the Doctrine of the Faith responded by issuing a statement clarifying that any Catholic bishops involved in ordination ceremonies for women, as well as the women themselves if they were Catholic, would automatically receive the penalty of excommunication (latae sententiae, literally "with the sentence already applied", i.e. automatically), citing canon 1378 of canon law and other church laws.[436]
Sexual abuse cases
From the 1990s, the issue of sexual abuse of minors by Catholic clergy and other church members has become the subject of civil litigation, criminal prosecution, media coverage and public debate in countries around the world. The Catholic Church has been criticised for its handling of abuse complaints when it became known that some bishops had shielded accused priests, transferring them to other pastoral assignments where some continued to commit sexual offences.
In response to the scandal, formal procedures have been established to help prevent abuse, encourage the reporting of any abuse that occurs and to handle such reports promptly, although groups representing victims have disputed their effectiveness.[437] In 2014, Pope Francis instituted the Pontifical Commission for the Protection of Minors for the safeguarding of minors.[438]
See also
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.svg){kind=link}
.jpg){kind=link}
- Anti-Catholicism
- Catechism of the Catholic Church
- Catholic Church by country
- Catholic spirituality
- Criticism of the Catholic Church
- Glossary of the Catholic Church
- List of Catholic religious institutes
- Lists of Catholics
- Role of Christianity in civilisation
Notes
- ^ While the Catholic Church considers itself to be the authentic continuation of the Christian community founded by Jesus Christ, it teaches that other Christian churches and communities can be in an imperfect communion with the Catholic Church.[13][14]
- ^ Quote of St Ignatius to the Smyrnaeans (c. 110 AD): "Wheresoever the bishop shall appear, there let the people be, even as where Jesus may be, there is the universal [katholike] Church."[25]
- ^ Examples uses of "Roman Catholic" by the Holy See: the encyclicals Divini Illius Magistri Archived 23 September 2010 at the Wayback Machine of Pope Pius XI and Humani generis Archived 19 April 2012 at the Wayback Machine of Pope Pius XII; joint declarations signed by Pope Benedict XVI with Archbishop of Canterbury Rowan Williams on 23 November 2006 Archived 2 March 2013 at the Wayback Machine and Patriarch Bartholomew I of Constantinople on 30 November 2006.
- ^ Example use of "Roman" Catholic by a bishop's conference: The Baltimore Catechism, an official catechism authorised by the Catholic bishops of the United States, states: "That is why we are called Roman Catholics; to show that we are united to the real successor of St Peter" (Question 118) and refers to the church as the "Roman Catholic Church" under Questions 114 and 131 (Baltimore Catechism).
- ^ Joyce, George (1913). . In Herbermann, Charles (ed.). Catholic Encyclopedia. New York: Robert Appleton Company.
Regarding Peter as the first Bishop of Rome, "It is not, however, difficult to show that the fact of his [Peter's] bishopric is so well attested as to be historically certain. In considering this point, it will be well to begin with the third century, when references to it become frequent and work backwards from this point. In the middle of the third century St. Cyprian expressly terms the Roman See the Chair of St. Peter, saying that Cornelius has succeeded to "the place of Fabian which is the place of Peter" (Ep 55:8; cf. 59:14). Firmilian of Caesarea notices that Stephen claimed to decide the controversy regarding rebaptism on the ground that he held the succession from Peter (Cyprian, Ep. 75:17). He does not deny the claim: yet certainly, had he been able, he would have done so. Thus in 250, the Roman episcopate of Peter was admitted by those best able to know the truth, not merely at Rome but in the churches of Africa and of Asia Minor. In the first quarter of the century (about 220) Tertullian (De Pud. 21) mentions Callistus's claim that Peter's power to forgive sins had descended in a special manner to him. Had the Roman Church been merely founded by Peter and not reckoned him as its first bishop, there could have been no ground for such a contention. Tertullian, like Firmilian, had every motive to deny the claim. Moreover, he had himself resided at Rome, and would have been well aware if the idea of a Roman episcopate of Peter had been, as is contended by its opponents, a novelty dating from the first years of the third century, supplanting the older tradition according to which Peter and Paul were co-founders and Linus first bishop. About the same period, Hippolytus (for Lightfoot is surely right in holding him to be the author of the first part of the "Liberian Catalogue" – "Clement of Rome", 1:259) reckons Peter in the list of Roman bishops…"[47] - ^ While ruling contraception to be prohibited, Pope Paul VI did, however, consider natural family planning methods to be morally permissible if used with just cause.
- ^ According to Catholic teaching, Jesus Christ is the 'invisible Head' of the Church[190][191][192] while the pope is the 'visible Head'.[193][194]
- ^ The last resignation occurred on 28 February 2013, when Pope Benedict XVI retired, citing ill health in his advanced age. The next most recent resignation occurred in 1415, as part of the Council of Constance's resolution of the Avignon Papacy.[202]
- ^ In 1992, the Vatican clarified the 1983 Code of Canon Law removed the requirement that altar servers be male; permission to use female altar servers within a diocese is at the discretion of the bishop.[239]
- ^ Other councils that addressed the sacraments include the Second Council of Lyon (1274); Council of Florence (1439); as well as the Council of Trent (1547)[310]
- ^ For an outline of the Eucharistic liturgy in the Roman Rite, see the side bar in the "Worship and liturgy".
- ^ Marriages involving unbaptised individuals are considered valid, but not sacramental. While sacramental marriages are insoluble, non-sacramental marriages may be dissolved under certain situations, such as a desire to marry a Catholic, under Pauline or Petrine privilege.[363][364]
- ^ The Divine Worship variant of the Roman Rite differs from the "Anglican Use" variant, which was introduced in 1980 for the few United States parishes established in accordance with a pastoral provision for former members of the Episcopal Church (the American branch of the Anglican Communion). Both uses adapted Anglican liturgical traditions for use within the Catholic Church.
- ^ With regard to divorce in the United States, according to the Barna Group, among all who have been married, 33% have been divorced at least once; among American Catholics, 28% (the study did not track religious annulments).[412]
- ^ Regarding use of natural family planning, in 2002, 24% of the U.S. population identified as Catholic,[418] but according to a 2002 study by the Centers for Disease Control and Prevention, of sexually active Americans avoiding pregnancy, only 1.5% were using NFP.[419]
- ^ According to Roman Catholic Womanpriests: "The principal consecrating Roman Catholic male bishop who ordained our first women bishops is a bishop with apostolic succession within the Roman Catholic Church in full communion with the pope."[435]
References
NOTE: CCC stands for Catechism of the Catholic Church. The number following CCC is the paragraph number, of which there are 2865. The numbers cited in the Compendium of the CCC are question numbers, of which there are 598. Canon law citations from the 1990 Code of Canons of the Eastern Churches are labelled "CCEO, Canon xxx", to distinguish from canons of the 1983 Code of Canon Law, which are labelled "Canon xxx".
- ^ Marshall, Thomas William (1844). Notes of the Episcopal Polity of the Holy Catholic Church. London: Levey, Rossen and Franklin. ASIN 1163912190.
- ^ Stanford, Peter. "Roman Catholic Church". BBC Religions. BBC. Retrieved 1 February 2017.
- ^ Bokenkotter 2004, p. 18.
- ^ a b c d e f "Pubblicati l'Annuario Pontificio 2021 e l'Annuarium Statisticum Ecclesiae 2019" (in Italian). L'Osservatore Romano. 25 March 2021. Archived from the original on 25 March 2020. Retrieved 29 March 2021.
- ^ Calderisi, Robert. Earthly Mission - The Catholic Church and World Development; TJ International Ltd; 2013; p.40
- ^ "Laudato Si". Vermont Catholic. 8 (4, 2016–2017, Winter): 73. Retrieved 19 December 2016.
- ^ Marty, Martin E. (29 April 2021). "Roman Catholicism". Encyclopedia Britannica. Retrieved 17 June 2021.
- ^ Mark A. Noll. The New Shape of World Christianity (Downers Grove, IL: IVP Academic, 2009), 191.
- ^ a b O'Collins, p. v (preface).
- ^ "Lumen gentium". www.vatican.va. Retrieved 11 October 2020.
- ^ a b c "Vatican congregation reaffirms truth, oneness of Catholic Church". Catholic News Service. Archived from the original on 10 July 2007. Retrieved 17 March 2012.
- ^ Bokenkotter 2004, p. 7.
- ^ "Responses to Some Questions regarding Certain Aspects of the Doctrine of the Church". Vatican.va. Archived from the original on 13 August 2013.
It is possible, according to Catholic doctrine, to affirm correctly that the Church of Christ is present and operative in the churches and ecclesial communities not yet fully in communion with the Catholic Church, on account of the elements of sanctification and truth that are present in them.
- ^ "Declaration on the Unicity and Salvific Universality of Jesus Christ and the Church Dominus Iesus § 17". Vatican.va.
Therefore, there exists a single Church of Christ, which subsists in the Catholic Church, governed by the Successor of Peter and by the Bishops in communion with him. The Churches which, while not existing in perfect Koinonia with the Catholic Church, remain united to her by means of the closest bonds, that is, by apostolic succession and a valid Eucharist, are true particular churches. Therefore, the Church of Christ is present and operative also in these Churches, even though they lack full communion with the Catholic Church since they do not accept the Catholic doctrine of the Primacy, which, according to the will of God, the Bishop of Rome objectively has and exercises over the entire Church. … 'The Christian faithful are therefore not permitted to imagine that the Church of Christ is nothing more than a collection—divided, yet in some way one—of Churches and ecclesial communities; nor are they free to hold that today the Church of Christ nowhere really exists, and must be considered only as a goal which all Churches and ecclesial communities must strive to reach.'
- ^ Holy Bible: Matthew 16:19
- ^ Catechism of the Catholic Church (2nd ed.). Libreria Editrice Vaticana. 2019. Paragraph 890.
- ^ Catechism of the Catholic Church (2nd ed.). Libreria Editrice Vaticana. 2019. Paragraph 835.
The rich variety of … theological and spiritual heritages proper to the local churches 'unified in a common effort shows all the more resplendently the catholicity of the undivided Church'.(cf. Second Vatican Council, Dogmatic Constitution on the Church Lumen gentium, 23)
- ^ Colin Gunton. "Christianity among the Religions in the Encyclopedia of Religion", Religious Studies, Vol. 24, number 1, page 14. In a review of an article from the Encyclopedia of Religion, Gunton writes: "[T]he article [on Catholicism in the encyclopedia] rightly suggests caution, suggesting at the outset that Roman Catholicism is marked by several different doctrinal, theological and liturgical emphases."
- ^ Catechism of the Catholic Church (2nd ed.). Libreria Editrice Vaticana. 2019. Paragraphs 1322–1327.
[T]he Eucharist is the sum and summary of our faith
- ^ "The Four Marian Dogmas". Catholic News Agency. Retrieved 25 March 2017.
- ^ a b c Agnew, John (12 February 2010). "Deus Vult: The Geopolitics of Catholic Church". Geopolitics. 15 (1): 39–61. doi:10.1080/14650040903420388. S2CID 144793259.
- ^ John Meyendorff, Catholicity and the Church, St Vladimirs Seminary Press, 1997, ISBN 0-88141-006-3, p. 7
- ^ Elwell, Walter; Comfort, Philip Wesley (2001), Tyndale Bible Dictionary, Tyndale House Publishers, pp. 266, 828, ISBN 0-8423-7089-7
- ^ MacCulloch, Christianity, p. 127.
- ^ a b Thurston, Herbert (1908). "Catholic". In Knight, Kevin (ed.). The Catholic Encyclopedia. 3. New York: Robert Appleton Company. Retrieved 17 August 2012.
- ^ "Cyril of Jerusalem, Lecture XVIII, 26". Tertullian.org. 6 August 2004. Retrieved 17 August 2012.
- ^ Edictum de fide catholica
- ^ "Eastern Orthodoxy", Encyclopædia Britannica online.
- ^ "catholic, adj. and n." Oxford English Dictionary Online. Oxford University Press, June 2014. Web. 7 August 2014. Excerpt: "After the separation of East and West 'Catholic' was assumed as its descriptive epithet by the Western or Latin Church, as 'Orthodox' was by the Eastern or Greek. At the Reformation, the term 'Catholic' was claimed as its exclusive right by the body remaining under the Roman obedience, in opposition to the 'Protestant' or 'Reformed' National Churches. These, however, also retained the term, giving it, for the most part, a wider and more ideal or absolute sense, as the attribute of no single community, but only of the whole communion of the saved and saintly in all churches and ages. In England, it was claimed that the Church, even as Reformed, was the national branch of the 'Catholic Church' in its proper historical sense." Note: The full text of the OED definition of "catholic" can be consulted here.
- ^ McBrien, Richard (2008). The Church. Harper Collins. p. xvii. Online version available Browseinside.harpercollins.com Archived 27 August 2009 at the Wayback Machine. Quote: "[T]he use of the adjective 'Catholic' as a modifier of 'Church' became divisive only after the East–West Schism… and the Protestant Reformation. … In the former case, the Western Church claimed for itself the title Catholic Church, while the East appropriated the name Orthodox Church. In the latter case, those in communion with the Bishop of Rome retained the adjective "Catholic", while the churches that broke with the Papacy were called Protestant."
- ^ "Roman Catholic, n. and adj". Oxford English Dictionary. Retrieved 24 October 2017.
- ^ "Documents of the II Vatican Council". Vatican.va. Archived from the original on 5 June 2004. Retrieved 4 May 2009.
Note: The pope's signature appears in the Latin version.
- ^ "Decrees of the First Vatican Council – Papal Encyclicals". 29 June 1868.
- ^ "The Bull of Indiction of the Sacred Oecumenical and General Council of Trent under the Sovereign Pontiff, Paul III." The Council of Trent: The Canons and Decrees of the Sacred and Oecumenical Council of Trent. Ed. and trans. J. Waterworth. London: Dolman, 1848. Retrieved from History.Hanover.edu, 12 September 2018.
- ^ "Catholic Encyclopedia: Roman Catholic". www.newadvent.org.
- ^ "Kenneth D. Whitehead". www.ewtn.com.
- ^ a b Bokenkotter 2004, p. 30.
- ^ Kreeft, p. 980.
- ^ Burkett, p. 263
- ^ a b Barry, p. 46.
- ^ Catechism of the Catholic Church (2nd ed.). Libreria Editrice Vaticana. 2019. Paragraph 1076.
The Church was made manifest to the world on the day of Pentecost by the outpouring of the Holy Spirit…
- ^ Herbermann, Charles, ed. (1913). . Catholic Encyclopedia. New York: Robert Appleton Company.
"He [the Holy Spirit] is essentially the Spirit of truth (John 14:16–17; 15:26), Whose office it is to … to teach the Apostles the full meaning of it [of the truth] (John 14:26; 16:13). With these Apostles, He will abide forever (John 14:16). Having descended on them at Pentecost, He will guide them in their work (Acts 8:29)… - ^ Catechism of the Catholic Church (2nd ed.). Libreria Editrice Vaticana. 2019. Paragraphs 880, 883.
- ^ Christian Bible, Matthew 16:13–20
- ^ "Saint Peter the Apostle: Incidents important in interpretations of Peter". Encyclopædia Britannica. Retrieved 8 November 2014.
- ^ Catechism of the Catholic Church (2nd ed.). Libreria Editrice Vaticana. 2019. Paragraphs 880–881.
- ^ a b Joyce, George (1913). . In Herbermann, Charles (ed.). Catholic Encyclopedia. New York: Robert Appleton Company.
- ^ "Was Peter in Rome?". Catholic Answers. 10 August 2004. Archived from the original on 12 December 2016. Retrieved 9 November 2014.
if Peter never made it to the capital, he still could have been the first pope, since one of his successors could have been the first holder of that office to settle in Rome. After all, if the papacy exists, it was established by Christ during his lifetime, long before Peter is said to have reached Rome. There must have been a period of some years in which the papacy did not yet have its connection to Rome.
- ^ a b c Brown, Raymond E. (2003). 101 Questions and Answers on the Bible. Paulist Press. pp. 132–134. ISBN 978-0-8091-4251-4.
- ^ Oscar Cullmann (1962), Peter: Disciple, Apostle, Martyr (2 ed.), Westminster Press p. 234
- ^ Henry Chadwick (1993), The Early Church, Penguin Books p. 18
- ^ Ehrman, Bart D (2006). Peter, Paul, and Mary Magdalene: The Followers of Jesus in History and Legend. US: Oxford University Press. p. 84. ISBN 978-0-19-530013-0.
Peter, in short, could not have been the first bishop of Rome, because the Roman church did not have anyone as its bishop until about a hundred years after Peter's death.
- ^ Bokenkotter 2004, p. 24.
- ^ MacCulloch, Christianity, pp. 155–159, 164.
- ^ Valliere, Paul (2012). Conciliarism. Cambridge University Press. p. 92. ISBN 978-1-107-01574-6.
- ^ Patriarch, Bartholomew (2008). Encountering the Mystery. Random House. p. 3. ISBN 978-0-385-52561-9.
- ^ Michalopulos, George C. (11 September 2009). "Canon 28 and Eastern Papalism: Cause or Effect?". Archived from the original on 10 January 2013.
- ^ Noble, p. 214.
- ^ "Rome (early Christian)". Cross, F. L., ed., The Oxford Dictionary of the Christian Church. New York: Oxford University Press. 2005
- ^ Ayer, Joseph Cullen, Jr. (1913). A Source Book for Ancient Church History: From the Apostolic Age to the Close of the Conciliar Period. New York: Charles Scribner's Sons. p. 538.
- ^ Ayer, p. 553
- ^ Baumgartner, Frederic J. (2003). Behind Locked Doors: A History of the Papal Elections. Palgrave Macmillan. pp. 10–12. ISBN 978-0-312-29463-2.
- ^ Duffy, Eamon. 1997. Saints & Sinners: A History of the Popes. Yale University Press. pp. 66–67
- ^ Le Goff, p. 14: "The face of the barbarian invaders had been transformed by another crucial fact. Although some of them had remained pagan, another part of them, not the least, had become Christian. But, by a curious chance, which was to leave serious consequences, these converted barbarians—the Ostrogoths, Visigoths, Burgundians, Vandals, and later the Lombards—had been converted to Arianism, which had become a heresy after the council of Nicaea. They had in fact been converted by followers of the 'apostle of the Goths', Wulfilas."
- ^ Le Goff, p. 14: "Thus what should have been a religious bond was, on the contrary, a subject of discord and sparked off bitter conflicts between Arian barbarians and Catholic Romans."
- ^ Le Goff, p. 21: "Clovis' master-stroke was to convert himself and his people not to Arianism, like the other barbarian kings, but to Catholicism."
- ^ Le Goff, p. 21
- ^ Drew, Katherine Fischer (2014). The Lombard Laws. University of Pennsylvania Press. p. xviii. ISBN 978-0-8122-1055-2.
- ^ Cahill, Thomas (1995). How The Irish Saved Civilization: The Untold Story of Ireland's Heroic Role from the Fall of Rome to the Rise of Medieval Europe. New York City: Penguin Random House.
- ^ Woods, pp. 115–27
- ^ Duffy, p. 133.
- ^ Woods Jr., Thomas. "Review of How the Catholic Church Built Western Civilisation". National Review Book Service. Archived from the original on 22 August 2006. Retrieved 16 September 2006.
- ^ Pirenne, Henri (1980) [1925]. Medieval Cities: Their Origins and the Revival of Trade. Frank D. Halsey (trans.). Princeton, NJ: Princeton University Press. pp. 27–32. ISBN 978-0-691-00760-1.
- ^ Richards, Jeffrey (2014). The Popes and the Papacy in the Early Middle Ages. Routledge. p. 230. ISBN 978-1-317-67817-5.
- ^ Walker, Willston (1985). History of the Christian Church. Simon and Schuster. pp. 250–251. ISBN 978-0-684-18417-3.
- ^ Vidmar, The Catholic Church Through the Ages (2005), pp. 107–11
- ^ Duffy, Saints and Sinners (1997), p. 78, quote: "By contrast, Paschal's successor Eugenius II (824–7), elected with imperial influence, gave away most of these papal gains. He acknowledged the Emperor's sovereignty in the papal state, and he accepted a constitution imposed by Lothair which established imperial supervision of the administration of Rome, imposed an oath to the Emperor on all citizens, and required the pope–elect to swear fealty before he could be consecrated. Under Sergius II (844–7) it was even agreed that the pope could not be consecrated without an imperial mandate and that the ceremony must be in the presence of his representative, a revival of some of the more galling restrictions of Byzantine rule."
- ^ Riley-Smith, p. 8
- ^ Bokenkotter 2004, pp. 140–141.
- ^ Phillips, Jonathan (2005). The Fourth Crusade and the Sack of Constantinople. Penguin Books. p. PT19. ISBN 978-1-101-12772-8.
- ^ Woods, pp. 44–48
- ^ Bokenkotter 2004, pp. 158–159.
- ^ Duffy, Saints and Sinners (1997), p. 122
- ^ a b Morris, p. 232
- ^ McManners, p. 240
- ^ Geanakoplos, Deno John (1989). Constantinople and the West. Madison, WI: University of Wisconsin Press. ISBN 978-0-299-11880-8.
- ^ Collinge, William J. (2012). Historical Dictionary of Catholicism. Scarecrow Press. p. 169. ISBN 978-0-8108-5755-1.
- ^ Koschorke, pp. 13, 283
- ^ Hastings (1994), p. 72
- ^ Koschorke, p. 21
- ^ Koschorke, pp. 3, 17
- ^ Lyons (2013), p. 17
- ^ a b Bokenkotter 2004, p. 215.
- ^ Vidmar, p. 184.
- ^ Bokenkotter 2004, pp. 223–224.
- ^ Fernández, Luis Martínez (2000). "Crypto-Protestants and Pseudo-Catholics in the Nineteenth-Century Hispanic Caribbean". Journal of Ecclesiastical History. 51 (2): 347–365. doi:10.1017/S0022046900004255. S2CID 162296826.
- ^ Bokenkotter 2004, pp. 235–237.
- ^ a b Vidmar, The Catholic Church Through the Ages (2005), p. 233
- ^ a b Duffy, Saints and Sinners (1997), pp. 177–178
- ^ Bokenkotter 2004, pp. 242–244.
- ^ Maxwell, Melvin. Bible Truth or Church Tradition, p. 70
- ^ Pollard, pp. 7–8
- ^ Bokenkotter 2004, pp. 283–285.
- ^ Herbermann, Charles, ed. (1913). . Catholic Encyclopedia. New York: Robert Appleton Company.
- ^ Collins, p. 176
- ^ Duffy, pp. 214–216
- ^ "John Paul II, General Audience". Vatican.va. 24 March 1993. Archived from the original on 10 August 2011. Retrieved 30 June 2011.
- ^ Leith, Creeds of the Churches (1963), p. 143
- ^ Duffy, Saints and Sinners (1997), p. 232
- ^ Fahlbusch, The Encyclopedia of Christianity (2001), p. 729
- ^ Kertzer, David I. (2006). Prisoner of the Vatican. Houghton Mifflin Harcourt. p. PT155. ISBN 978-0-547-34716-5.
- ^ D'Agostino, Peter R. (2010). "'Utterly Faithless Specimens': Italians in the Catholic Church in America". In Connell, William J.; Gardaphé, Fred (eds.). Anti-Italianism: Essays on a Prejudice. Palgrave Macmillan. pp. 33–34. ISBN 978-0-230-11532-3.
- ^ Adrian Hastings, The Church in Africa, 1450 - 1950, Oxford: Clarendon, 1996, 394 - 490
- ^ John Pollard "Papal Diplomacy and The Great War" (2014).
- ^ a b Chadwick, Owen, pp. 264–265
- ^ Scheina, p. 33.
- ^ Riasanovsky 617
- ^ Riasanovsky 634
- ^ Payne, p. 13
- ^ Alonso, pp. 395–396
- ^ Blood of Spain, Ronald Fraser p. 415, collective letter of bishops of Spain, addressed to the bishops of the world. ISBN 0-7126-6014-3
- ^ Fontenelle, Mrg R (1939), Seine Heiligkeit Pius XI, p. 164. Alsactia, France
- ^ Encyclical Divini Redemptoris, § 18 (AAS 29 [1937], 74). 1937. Libreria Editrice Vaticana (English translation Archived 9 September 2015 at the Wayback Machine)
- ^ Riebling, Mark (2015). Church of Spies. Basic Books. p. (flyleaf) "[Pius XII] sent birthday cards to Hitler - while secretly plotting to kill him.". ISBN 978-0-465-02229-8.
- ^ Burleigh, Michael (2007). Sacred Causes. Harper Perennial. p. 252 " 'They deplore the fact that the Pope does not speak,' Pius told the Jesuit rector of the Gregorian university in December 1942. 'But the Pope cannot speak. If he spoke, things would be worse.'".
- ^ Lapide, Pinchas (1967). Three Popes and the Jews. Hawthorne Books. pp. 214-15 "Rabbi André Ungar of Temple Emanuel, N.J., ... says, 'The Vatican itself gave permission, and perhaps encouragement for Jewish rescue work, the Vatican provided large sums of money, and on occasion the facilities of its diplomatic privileges to save Jews from the Nazis.'".
- ^ Rhodes, pp. 182–183
- ^ Rhodes, p. 197
- ^ Rhodes, pp. 204–205
- ^ Cook, p. 983
- ^ "Non-Jewish Victims of Persecution in Germany". Yad Vashem. Retrieved 28 October 2010.
- ^ Erika Weinzierl: Kirchlicher Widerstand gegen den Nationalsozialismus. In: Themen der Zeitgeschichte und der Gegenwart. Vienna 2004, ISBN 3-8258-7549-0, pp 76.
- ^ James Ward, Priest, Politician, Collaborator: Jozef Tiso and the Making of Fascist Slovakia, Ithaca: Cornell University Press, 2013, 202 - 245
- ^ Paul Vecsei "Der Priester, der unter das Fallbeil kam" In: Wiener Zeitung 13.3.2021; Elisabeth Boeckl-Klamper, Thomas Mang, Wolfgang Neugebauer: Gestapo-Leitstelle Wien 1938–1945. Vienna 2018, ISBN 978-3-902494-83-2, pp. 299–305; Hans Schafranek: Widerstand und Verrat: Gestapospitzel im antifaschistischen Untergrund. Vienna 2017, ISBN 978-3-7076-0622-5, pp. 161–248; Fritz Molden: Die Feuer in der Nacht. Opfer und Sinn des österreichischen Widerstandes 1938–1945. Vienna 1988, p. 122; Peter Broucek "Die österreichische Identität im Widerstand 1938–1945" (2008), p. 163; Hansjakob Stehle "Die Spione aus dem Pfarrhaus (German: The spy from the rectory)" In: Die Zeit, 5 January 1996; Christoph Thurner "The CASSIA Spy Ring in World War II Austria: A History of the OSS's Maier-Messner Group" (2017), pp 35; Bernhard Kreutner "Gefangener 2959: Das Leben des Heinrich Maier – Mann Gottes und unbeugsamer Widerstandskämpfer" (2021).
- ^ Iken, Katja. "Pius XII: Wie Adolf Hitler den Papst entführen lassen wollte". www.spiegel.de.
- ^ Online, Wiener Zeitung. "Hitler plante Entführung Pius' XII. - "Streng geheime" Berichte faschistischer Parteigrößen entdeckt". Weltpolitik Nachrichten - Wiener Zeitung Online.
- ^ Bokenkotter 2004, p. 192.
- ^ Deák, p. 182
- ^ Eakin, Emily (1 September 2001). "New Accusations Of a Vatican Role In Anti-Semitism; Battle Lines Were Drawn After Beatification of Pope Pius IX". The New York Times. Retrieved 9 March 2008.
- ^ Phayer (2000), pp. 50–57
- ^ Welle, Deutsche (1 March 2020). "The ratlines: What did the Vatican know about Nazi escape routes?". DW.COM. Retrieved 7 February 2021.
- ^ Opitz, Manuel (15 February 2014). "Rattenlinien: Fluchthilfe für Nazis - vom Vatikan und US-Agenten". Die Welt – via www.welt.de.
- ^ "NS-Fluchthelfer: Der "braune Bischof" und die Rattenlinie". Der Standard.
- ^ Rome, Philip Willan. "Judgment day: Vatican ready to open its Holocaust files to the world". The Times.
- ^ a b Phayer (2000), p. 32
- ^ Phayer (2000), p. 39
- ^ Tomasevich, Jozo (2001). War and Revolution in Yugoslavia, 1941-1945: Occupation and Collaboration. Stanford University Press. p. 555. ISBN 978-0-8047-7924-1.
- ^ "Pope Stared Down Communism in Homeland – and Won". CBC News. April 2005. Archived from the original on 23 December 2007. Retrieved 31 January 2008.
- ^ Smith, Craig (10 January 2007). "In Poland, New Wave of Charges Against Clerics". The New York Times. Retrieved 23 May 2008.
- ^ "Untold story of 1989". The Tablet. Retrieved 28 October 2010.
- ^ Bokenkotter 2004, pp. 356–358.
- ^ "China installs Pope-backed bishop". BBC News. 21 September 2007. Retrieved 28 October 2010.
- ^ Chadwick, p. 259
- ^ The Second Vatican Council Celebrating Its Achievements and the Future p. 86
- ^ "Constitution on the Sacred Liturgy Sacrosanctum Concilium". Vatican.va. 4 December 1963. Archived from the original on 21 February 2008. Retrieved 12 January 2012.
- ^ Duffy, pp. 270–276
- ^ Duffy, Saints and Sinners (1997), pp. 272, 274
- ^ Pope Paul VI (28 October 1965). "Nostra aetate: Declaration on the Relation of the Church to Non-Christian Religions". Archived from the original on 20 December 2008. Retrieved 16 June 2011.
According to Section 4: "True, the Jewish authorities and those who followed their lead pressed for the death of Christ; still, what happened in His passion cannot be charged against all the Jews, without distinction, then alive, nor against the Jews of today. Although the Church is the new people of God, the Jews should not be presented as rejected or accursed by God, as if this followed from the Holy Scriptures."
- ^ Bauckham, p. 373
- ^ O'Neel, Brian (3 April 2003). "Holier Than Thou: How Rejection of Vatican II Led Lefebvre into Schism". This Rock. San Diego: Catholic Answers. 14 (4). Archived from the original on 10 May 2010.
- ^ May, John F. (2012). World Population Policies: Their Origin, Evolution, and Impact. Springer. pp. 202–203. ISBN 978-94-007-2837-0.
- ^ Kinkel, R. John (2014). Papal Paralysis: How the Vatican Dealt with the AIDS Crisis. Lexington. p. 2. ISBN 978-0-7391-7684-9.
- ^ "Germain Grisez on "Humanae Vitae", Then and Now: The Dust Still Hasn't Settled, But There Are Signs of Hope". Zenit: The World Seen from Rome. 14 July 2003. Retrieved 16 November 2014.
- ^ "2 April – This Day in History". History.co.uk. Retrieved 28 October 2010.
- ^ Peter and Margaret Hebblethwaite and Peter Stanford (2 April 2005). "Obituary: Pope John Paul II". The Guardian. London. Retrieved 28 October 2010.
- ^ "WYD 2011 Madrid – Official Site – What is WYD?". Madrid11.com. 15 June 2011. Archived from the original on 22 June 2012. Retrieved 17 August 2012.
- ^ Maxwell-Stuart, P.G. (2006). Chronicle of the Popes: Trying to Come Full Circle. London: Thames & Hudson. p. 234. ISBN 978-0-500-28608-1.
- ^ John Paul II (15 May 1981). "Laborem exercens". Libreria Editrice Vaticana. Archived from the original on 27 October 2014. Retrieved 16 November 2014.
- ^ John Paul II (25 March 1995). "Evangelium Vitae". Libreria Editrice Vaticana. Archived from the original on 27 October 2014. Retrieved 16 November 2014.
- ^ Cowell, Alan (31 October 1992). "After 350 Years, Vatican Says Galileo Was Right: It Moves". The New York Times.
- ^ Montalbano, William D. (1 November 1992). "Vatican Finds Galileo 'Not Guilty'" – via www.washingtonpost.com.
- ^ Johnston, Jerry Earl (18 February 2006). "Benedict's encyclical offers hope for world". Deseret News. Archived from the original on 2 April 2015. Retrieved 12 September 2010. WebCitation archive
- ^ Gledhill, Ruth "Pope set to bring back Latin Mass that divided the Church" The Times 11 October 2006. Retrieved 21 November 2010 WebCitation archive
- ^ "Summary of the synod assemblies", Synodal Information, Rome, IT: The Vatican, 9 March 2005
- ^ Smith-Spark, Laura; Messia, Hada (13 February 2013). "Pope's resignation was not forced by health issues, spokesman says". CNN. Retrieved 30 March 2015.
- ^ Reuters (2 March 2021). "Former pope Benedict says 'fanatical' Catholics still won't believe he's not the pope". The Guardian. Retrieved 25 May 2021.
- ^ Donadio, Rachel (27 October 2019). "Pope Francis, the Revolutionary, Takes On the Traditionalists". The Atlantic. Retrieved 19 June 2021.
- ^ Ambrosino, Brandon (13 July 2018). "Everything you need to know about Pope Francis". Vox. Retrieved 19 June 2021.
- ^ Ritter, Karl, "Pope Francis reaches out to Jews", huffingtonpost.com, 16 March 2013. Retrieved 16 March 2013.
- ^ Demacopoulos, George E., "The extraordinary historical significance of His Holiness' presence at Pope Francis' installation as Bishop of Rome", Archon News (Order of St. Andrew the Apostle), 19 March 2013. Retrieved 19 March 2013.
- ^ Pelowski, Alton J. (May 2013). "Our Eastern Brothers". Columbia. pp. 20–23.
- ^ "Unity call as Pope Francis holds historic talks with Russian Orthodox Patriarch". BBC. 12 February 2016. Retrieved 13 February 2016.
- ^ Dias, Elizabeth (8 October 2013). "Pope Francis Calls Extraordinary Synod on Family and Marriage". Time. Retrieved 17 November 2014.
- ^ Twomey, Fr. D. Vincent (24 October 2014). "The "media synod" has eclipsed the real one". Catholic Herald. Retrieved 17 November 2014.
- ^ Echeverria, Eduardo (17 October 2014). "The Synod's Interim Report: Ambiguity and Misinterpretation". Crisis Magazine.
- ^ Miille, Andrew (3 May 2017). "Catholics and Copts Recognise Shared Baptism". The Philadelphia Trumpet. Retrieved 22 May 2017.
- ^ a b "New norms regarding use of 1962 Roman Missal: Bishops given greater responsibility". Vatican News. Vatican City. 16 July 2021. Retrieved 16 July 2021.
- ^ Catechism of the Catholic Church (2nd ed.). Libreria Editrice Vaticana. 2019. Paragraphs 880–883.
'[T]he Roman Pontiff [the pope], … has full, supreme, and universal power over the whole Church, a power which he can always exercise unhindered.' 'The college or body of bishops has no authority unless united with the Roman Pontiff, Peter's successor, as its head.' As such, this college has 'supreme and full authority over the universal Church; but this power cannot be exercised without the agreement of the Roman Pontiff.'
- ^ Van Hove, A. (1913). . In Herbermann, Charles (ed.). Catholic Encyclopedia. New York: Robert Appleton Company. "It is usual to distinguish a twofold hierarchy in the Church, that of order and that of jurisdiction, corresponding to the twofold means of sanctification, grace, which comes to us principally through the sacraments, and good works, which are the fruit of grace."
- ^ "Lesson 11: On the Church". Catholic News Agency.
- ^ Most, William G. "The Catholic Church is the Mystical Body of Christ". ewtn.com. Global Catholic Network.
- ^ "Christ's Headship". catholicculture.org.
- ^ "The Pope". newadvent.org.
- ^ "Lumen Gentium". vatican.va.
- ^ "Christ's Faithful – Hierarchy, Laity, Consecrated Life: The episcopal college and its head, the Pope". Catechism of the Catholic Church. Vatican City: Libreria Editrice Vaticana. 1993. Retrieved 14 April 2013.
- ^ "Habemus Papam! Cardinal Bergoglio Elected Pope Francis". News.va. Retrieved 14 March 2013.
- ^ Pelikan, Jaroslav (1985). Christian Tradition: A History of the Development of Doctrine, Volume 4: Reformation of Church and Dogma (1300–1700). University of Chicago Press. p. 114. ISBN 978-0-226-65377-8.
- ^ Feduccia (editor), Robert (2005). Primary Source Readings in Catholic Church History. Saint Mary's Press. p. 85. ISBN 978-0-88489-868-9.CS1 maint: extra text: authors list (link)
- ^ "Vatican City State – State and Government". Vaticanstate.va. Archived from the original on 22 July 2010. Retrieved 11 August 2010.
- ^ "Country Profile: Vatican City State/Holy See | Travel and Living Abroad". British Foreign and Commonwealth Office. 27 February 2012. Archived from the original on 31 December 2010. Retrieved 26 June 2012.
- ^ McDonough (1995), p. 227
- ^ Duffy (1997), p. 415
- ^ Duffy (1997), p. 416
- ^ Duffy (1997), pp. 417–418
- ^ Black's Law Dictionary, 5th Edition, pg. 771: "Jus canonicum"
- ^ Della Rocca, Manual of Canon Law, p. 3.
- ^ Berman, Harold J. Law and Revolution, pp. 86, 115.
- ^ Edward N. Peters, CanonLaw.info Home Page, accessed 11 June 2013.
- ^ Raymond Wacks, Law: A Very Short Introduction, 2nd Ed. (Oxford University Press, 2015) p. 13.
- ^ "Canon 331 - 1983 Code of Canon Law". Vatican.va.
- ^ a b Edward N. Peters, "A Catechist's Introduction to Canon Law", CanonLaw.info, accessed June-11-2013
- ^ a b Manual of Canon Law, pg. 49
- ^ "Code of Canon Law: text – IntraText CT". intratext.com.
- ^ "St. Joseph Foundation newsletter" (PDF). 30 (7). St. Joseph Foundation: 3. Cite journal requires
|journal=(help) - ^ Pink, Thomas. "Conscience·and·Coercion". First·Things. The Institute on Religion and Public Life. Retrieved 24 March 2015.
The 1983 Code of Canon Law still teaches that the Church has a coercive authority over the baptised, with the authority to direct and to punish, by temporal as well as spiritual penalties, for culpable apostasy or heresy.
- ^ Beal, John P. (2000). New Commentary on the Code of Canon Law. Paulist Press. p. 85. ISBN 978-0-8091-4066-4.
- ^ "Agreement between the Holy See and the Republic of Malta on the recognition of civil effects to canonical marriages and to the decisions of the ecclesiastical authorities and tribunals about the same marriages". Vatican.va. 3 February 1993. Archived from the original on 16 February 2014. Retrieved 6 August 2014.
- ^ "Code of Canon Law: Book I General Norms (1–6)". Intratext Library. Retrieved 3 April 2015.
- ^ "1990 Code of Canons of Oriental Churches, Canon 1". jgray.org. Retrieved 3 April 2015.
- ^ Ronald G. Roberson. "Eastern Catholic Churches Statistics 2010". CNEWA. Retrieved 30 April 2011.
- ^ a b Colin Gunton. "Christianity among the Religions in the Encyclopedia of Religion", Religious Studies, Vol. 24, number 1, p. 14. In a review of an article from the Encyclopedia of Religion, Gunton writes "… [T] he article [on Catholicism in the encyclopedia] rightly suggests caution, suggesting at the outset that Roman Catholicism is marked by several different doctrinal and theological emphases."
- ^ "Orientalium Ecclesiarum". Vatican Council II. 2. Archived from the original on 1 September 2000. Retrieved 30 April 2011.
- ^ Kevin R. Yurkus. "The Other Catholics: A Short Guide to the Eastern Catholic Churches". Catholic Education Resource Center. Retrieved 20 June 2017.
- ^ "General Essay on Western Christianity", "Western Church/Roman Catholicism" Overview of World Religions. Division of Religion and Philosophy, University of Cumbria. 1998/9 ELMAR Project. Accessed 26 March 2015.
- ^ "Code of Canons for the Eastern Churches, Title 2". intratext.com. 1992.
- ^ "Malankara Catholic Church sui iuris: Juridical Status and Power of Governance". Scribd.
- ^ "CCEO, Canons 55–150". Intratext.com (English Translation). 1990.
- ^ "CCEO, Canons 151–154". 1990.
- ^ "CCEO, Canons 155–173". 1990.
- ^ "CCEO, Canons 174–176". 1990.
- ^ "CCEO, Canon 27–28.". Intratext.com (English Translation). 1990.
- ^ "Congregation for the Oriental Churches: Profile". Rome: Vatican.va. Archived from the original on 14 May 2011. Retrieved 2 April 2015.
- ^ "PEW Research Center: Christian Population as Percentages of Total Population by Country 2010". Retrieved 13 October 2015.
- ^ Vatican, Annuario Pontificio 2009, p. 1172.
- ^ Annuario Pontifico per l'anno 2010 (Città di Vaticano: Libreria Editrice Vaticana, 2010)
- ^ Barry, p. 52
- ^ "Canon 519 1983 Code of Canon Law". Intratext.com.
The parish priest is the proper clergyman in charge of the congregation of the parish entrusted to him. He exercises the pastoral care of the community entrusted to him under the authority of the diocesan bishop, whose ministry of Christ he is called to share, so that for this community he may carry out the offices of teaching, sanctifying and ruling with the cooperation of other priests or deacons and with the assistance of lay members of Christ's faithful, in accordance with the law.
- ^ "Laudato Si". Vermont Catholic (Winter ed.). 8 (4): 73. 2016–2017. Retrieved 19 December 2016.
- ^ a b Acta Apostolicae Sedis 86 (PDF). 1994. pp. 541–542. Archived from the original (PDF) on 21 July 2015.; English translation)
- ^ a b "Canon 573–746". 1983 Code of Canon Law. Vatican.va. Archived from the original on 18 April 2016. Retrieved 9 March 2008.
- ^ "Google Scholar". scholar.google.com.
- ^ Cafardi, Nicolas P. "Catholic Law Schools and Ex Corde Ecclesiae", Theological Exploration, vol. 2. no. 1 of Duquesne University and in Law Review of University of Toledo, vol. 33
- ^ "Definition of Catholic Church on the Your Dictionary website". Yourdictionary.com. Retrieved 3 June 2020.
The Roman Catholic Church, which consists of 23 particular Churches in full communion with the Bishop of Rome. The Catholic Church is the world's second largest religious body after Sunni Islam.
- ^ "The Global Catholic Population". Pew Research Center. 13 February 2013. Retrieved 4 April 2021.
- ^ Chryssides, George D.; Wilkins, Margaret Z. (2014). Christians in the Twenty-First Century. p. 9. ISBN 978-1-317-54558-3.
Roughly half of all Christians worldwide are Roman Catholics
- ^ "News – Agenzia Fides". www.fides.org.
- ^ "Pontifical Yearbook 2016 and the Annuarium Statisticum Ecclesiae 2014: dynamics of a Church in transformation". press.vatican.va.
- ^ Catechism of the Catholic Church (2nd ed.). Libreria Editrice Vaticana. 2019. Paragraph 889.
[I]n order to preserve the Church in the purity of the faith handed on by the apostles, Christ who is the Truth willed to confer on her a share in his own infallibility.
- ^ Second Vatican Council. "Chapter III, paragraph 25". Lumen Gentium. Vatican. Archived from the original on 6 September 2014. Retrieved 24 July 2010.
by the light of the Holy Spirit … vigilantly warding off any errors that threaten their flock.
- ^ Catechism of the Catholic Church (2nd ed.). Libreria Editrice Vaticana. 2019. Paragraphs 80–81.
- ^ Paul VI, Pope (1964). "Lumen Gentium chapter 2, Paragraph 14". Vatican. Archived from the original on 6 September 2014. Retrieved 9 March 2008.
- ^ Catechism of the Catholic Church (2nd ed.). Libreria Editrice Vaticana. 2019. Paragraphs 888–892.
- ^ Catechism of the Catholic Church (2nd ed.). Libreria Editrice Vaticana. 2019. Paragraphs 85–88.
- ^ Schreck, pp. 15–19
- ^ Schreck, p. 30
- ^ Marthaler, preface
- ^ John Paul II, Pope (1997). "Laetamur Magnopere". Vatican. Archived from the original on 14 March 2015. Retrieved 21 March 2015.
- ^ Catechism of the Catholic Church (2nd ed.). Libreria Editrice Vaticana. 2019. Paragraphs 232–237, 252.
- ^ McGrath, pp. 4–6.
- ^ Catechism of the Catholic Church (2nd ed.). Libreria Editrice Vaticana. 2019. Paragraph 595.
- ^ Kreeft, pp. 71–72
- ^ "Greek and Latin Traditions on Holy Spirit". ewtn.com.
- ^ Catechism of the Catholic Church (2nd ed.). Libreria Editrice Vaticana. 2019. Paragraph 248.
- ^ Catechism of the Catholic Church (2nd ed.). Libreria Editrice Vaticana. 2019. Paragraphs 245–248.
- ^ William Cardinal Levada (29 June 2007). "Responses to Some Questions Regarding Certain Aspects of the Doctrine of the Church". Rome: Congregation for the Doctrine of the Faith. Archived from the original on 13 August 2013. Retrieved 26 November 2014.
- ^ "Pastoral Constitution on the Church in the Modern World GAUDIUM ET SPES § 45". Vatican.va. 7 December 1965. Archived from the original on 17 October 2012. Retrieved 4 April 2015.
- ^ Felici, Pericle, ed. (21 November 1964). "Dogmatic Constitution on the Church Lumen Gentium". Archived from the original on 6 September 2014. Retrieved 4 April 2015.
- ^ Paragraph 2, second sentence: "Dignitatis humanae". Archived from the original on 11 February 2012. Retrieved 20 June 2015.
- ^ Catechism of the Catholic Church (2nd ed.). Libreria Editrice Vaticana. 2019. Paragraph 811.
- ^ Kreeft, p. 98, quote "The fundamental reason for being a Catholic is the historical fact that the Catholic Church was founded by Christ, was God's invention, not man's;… As the Father gave authority to Christ (Jn 5:22; Mt 28:18–20), Christ passed it on to his apostles (Lk 10:16), and they passed it on to the successors they appointed as bishops." (see also Kreeft, p. 980)
- ^ Barry, p. 46
- ^ Catechism of the Catholic Church (2nd ed.). Libreria Editrice Vaticana. 2019. Paragraph 880.
- ^ Schreck, p. 131
- ^ a b Catechism of the Catholic Church (2nd ed.). Libreria Editrice Vaticana. 2019. Paragraph 816.
The Second Vatican Council's Decree on Ecumenism explains: 'For it is through Christ's Catholic Church alone, which is the universal help toward salvation, that the fullness of the means of salvation can be obtained. It was to the apostolic college alone, of which Peter is the head, that we believe that our Lord entrusted all the blessings of the New Covenant, in order to establish on earth the one Body of Christ into which all those should be fully incorporated who belong in any way to the People of God.' [Unitatis redintegratio 3 § 5.]
- ^ Catechism of the Catholic Church (2nd ed.). Libreria Editrice Vaticana. 2019. Paragraph 608.
- ^ Colossians 1.18
- ^ Barry, p. 26
- ^ "The paschal mystery in the sacraments of the church". Compendium of the Catechism of the Catholic Church. Vatican.va. 2005. Retrieved 14 December 2014.
- ^ Catechism of the Catholic Church (2nd ed.). Libreria Editrice Vaticana. 2019. Paragraphs 1021–1022, 1039, 1051.
The Last Judgment will reveal even to its furthest consequences the good each person has done or failed to do during his earthly life
- ^ Schreck, p. 397
- ^ Catechism of the Catholic Church (2nd ed.). Libreria Editrice Vaticana. 2019. Paragraphs 1038–1041.
- ^ Catechism of the Catholic Church (2nd ed.). Libreria Editrice Vaticana. 2019. Paragraphs 1023–1029, 1042–1050.
- ^ Catechism of the Catholic Church (2nd ed.). Libreria Editrice Vaticana. 2019. Paragraphs 1030–1032, 1054.
- ^ "Saints' Prayers for Souls in Purgatory". Ewtn.com. Retrieved 28 October 2010.
- ^ Catechism of the Catholic Church (2nd ed.). Libreria Editrice Vaticana. 2019. Paragraphs 1033–1037, 1057.
- ^ Catechism of the Catholic Church (2nd ed.). Libreria Editrice Vaticana. 2019. Paragraph 1058.
- ^ Catechism of the Catholic Church (2nd ed.). Libreria Editrice Vaticana. 2019. Paragraph 1037.
- ^ Christian Bible, Luke 23:39–43
- ^ "Library : The Hope of Salvation for Infants Who Die Without Being Baptised". Catholic Culture. 19 January 2007. Retrieved 28 October 2010.
- ^ a b "Christ's Church Subsists in the Catholic Church". ewtn.com. Retrieved 27 August 2015.
- ^ Fanning, William (1913). . In Herbermann, Charles (ed.). Catholic Encyclopedia. New York: Robert Appleton Company. (See: "Necessity of baptism" and "Substitutes for the sacrament")
- ^ Wilson, Douglas; Fischer, Ty (2005). Omnibus II: Church Fathers Through the Reformation. Veritas Press. p. 101. ISBN 978-1-932168-44-0.
The word 'hallow' means 'saint,' in that 'hallow' is just an alternative form of the word 'holy' ('hallowed be Thy name').
- ^ Diehl, Daniel; Donnelly, Mark (2001). Medieval Celebrations. Stackpole Books. p. 13. ISBN 978-0-8117-2866-9.
The word hallow was simply another word for saint.
- ^ "Beatification, in the present discipline, differs from canonisation in this: that the former implies (1) a locally restricted, not a universal, permission to venerate, which is (2) a mere permission, and no precept; while canonisation implies a universal precept" (Beccari, Camillo. "Beatification and Canonisation". The Catholic Encyclopedia. Vol. 2. New York, New York: Robert Appleton Company, 1907. Accessed 27 May 2009.).
- ^ Carroll, Michael P. (1989). Catholic Cults and Devotions: A Psychological Inquiry. McGill-Queen's University Press. p. 7. ISBN 978-0-7735-0693-0.
- ^ "Catholic Prayers, Novenas, Prayers of Jesus, Marian Prayers, Prayers of the Saints". EWTN. Archived from the original on 7 April 2015. Retrieved 4 April 2015.
- ^ a b "Popular Devotions". New Advent. Retrieved 4 April 2015.
- ^ "Pilgrimages". New Advent. Retrieved 4 April 2015.
- ^ Knight, Christopher (15 September 1994). "Art Review : Images of 'Santos': Fascinating Portrait of Catholic Devotion". Los Angeles Times. Retrieved 4 April 2015.
- ^ Sacrosanctum Concilium, 13
- ^ "Pope Benedict XVI. 1 January 2012 – Feast of Solemnity of the Blessed Virgin Mary". Vatican.va. 1 January 2012. Archived from the original on 2 July 2012. Retrieved 17 August 2012.
- ^ a b Barry, p. 106
- ^ Schaff, Philip (2009). The Creeds of Christendom. ISBN 1-115-46834-0, p. 211.
- ^ "People, Look East: The Dormition of Mary". CNEWA. 15 August 2021.
- ^ "What do we mean by "the sleep of Mary" or "the dormition of Mary"?". Catholic Straight Answers. 21 May 2013.
- ^ Schreck, pp. 199–200
- ^ Barry, pp. 122–123
- ^ Schreck, p. 368
- ^ Baedeker, Rob (21 December 2007). "World's most-visited religious destinations". USA Today. Retrieved 3 March 2008.
- ^ a b Catechism of the Catholic Church (2nd ed.). Libreria Editrice Vaticana. 2019. Paragraphs 1113–1114, 1117.
- ^ Kreeft, pp. 298–299
- ^ Catechism of the Catholic Church (2nd ed.). Libreria Editrice Vaticana. 2019. Paragraphs 1210–1211.
- ^ Catechism of the Catholic Church