โตราห์
| ส่วนหนึ่งของซีรีส์เรื่อง |
| คัมภีร์ไบเบิล |
|---|
 |
|
โครงร่างของหัวข้อที่เกี่ยวข้องกับพระคัมภีร์พอร์ทัลพระคัมภีร์ |
อัตเตารอต ( / T ɔːr ə , ที oʊ R ə / ; ฮิบรู : תּוֹרָה "การสอน", "การสอน" หรือ "กฎหมาย") รวมถึงห้าเล่มแรกของฮีบรูไบเบิลกล่าวคือ: ปฐม , พระธรรม , เลวีนิติ , ตัวเลขและเฉลยธรรมบัญญัติ [1]เมื่อใช้ในความหมายว่าโตราห์ความหมายเช่นเดียวไบเบิลหรือห้าหนังสือของโมเสสเป็นที่รู้จักกันในประเพณีของชาวยิวในชื่อโทราห์เขียน. หากมีวัตถุประสงค์เพื่อพิธีกรรมก็จะอยู่ในรูปของคัมภีร์โทราห์ ( Sefer Torah )
อย่างไรก็ตาม คำว่าโตราห์ยังสามารถใช้เป็นคำพ้องความหมายสำหรับพระคัมภีร์ฮีบรูหรือทานัค ซึ่งหมายถึงไม่ใช่แค่ห้าเล่มแรกเท่านั้น แต่ยังรวมถึงหนังสือฮีบรูไบเบิลทั้ง 24 เล่มอีกด้วย ถ้าในรูปแบบหนังสือที่ถูกผูกไว้จะเรียกว่าChumashและมักจะมีการพิมพ์ที่มีราบข้อคิด ( perushim )
สุดท้าย โตราห์ยังสามารถหมายถึงจำนวนรวมของการสอน วัฒนธรรม และการปฏิบัติของชาวยิว ไม่ว่าจะมาจากตำราในพระคัมภีร์ไบเบิลหรืองานเขียนของรับบีในภายหลัง หลังมักจะเป็นที่รู้จักกันในช่องปากโตราห์ [2]
ธรรมดาสำหรับความหมายเหล่านี้ โตราห์ประกอบด้วยต้นกำเนิดของชาวยิว: การเรียกของพวกเขาไปสู่การดำรงอยู่โดยพระเจ้าการทดลองและความทุกข์ยากของพวกเขาและพันธสัญญาของพวกเขากับพระเจ้าของพวกเขา ซึ่งเกี่ยวข้องกับการดำเนินตามวิถีชีวิตที่เป็นตัวเป็นตนในชุดของภาระผูกพันทางศีลธรรมและศาสนา และกฎหมายแพ่ง ( ฮาลาคา ) [1] “ เตารัต ” (เช่น Tawrah หรือ Taurat; อารบิก: توراة) เป็นชื่อภาษาอาหรับของโตราห์ในบริบทของหนังสือศักดิ์สิทธิ์ของอิสลามที่เชื่อว่าพระเจ้าประทานให้โดยพระเจ้าแก่บรรดาศาสดาในหมู่ลูกหลานของอิสราเอล และ มักหมายถึงพระคัมภีร์ฮีบรูทั้งเล่ม[3]
ในราบวรรณกรรมคำโตราห์หมายถึงทั้งห้าเล่ม ( ฮีบรู : תורהשבכתב , romanized : โตราห์ shebichtav "โตราห์ที่เขียน") และช่องปากโตราห์ ( ฮีบรู : תורהשבעלפה , romanized : โตราห์ shebe'al peh " โตราห์ที่พูดไว้") ปากโตราห์ประกอบด้วยการตีความและเครื่องขยายเสียงซึ่งตามประเพณีราบได้รับตกทอดจากรุ่นสู่รุ่นและเป็นตัวเป็นตนขณะนี้อยู่ในลมุดและมิด [4]ความเข้าใจของแรบบินิกคือคำสอนทั้งหมดที่พบในโตราห์ (ทั้งที่เป็นลายลักษณ์อักษรและด้วยวาจา) ประทานโดยพระเจ้าผ่านทางผู้เผยพระวจนะโมเสสบางส่วนที่ภูเขาซีนายและคนอื่นๆ ที่พลับพลาและคำสอนทั้งหมดถูกเขียนขึ้นโดยโมเสสซึ่งส่งผลให้ ในอัตเตารอตที่มีอยู่ในปัจจุบัน ตามรายงานของ Midrash อัตเตารอตถูกสร้างขึ้นก่อนการสร้างโลกและถูกใช้เป็นพิมพ์เขียวสำหรับการสร้าง[5]นักวิชาการพระคัมภีร์ส่วนใหญ่เชื่อว่าหนังสือที่เขียนเป็นผลงานของเชลยชาวบาบิโลน(ค. ศตวรรษที่ 6 ก่อนคริสตศักราช) โดยอิงจากแหล่งข้อมูลที่เป็นลายลักษณ์อักษรและประเพณีด้วยวาจาก่อนหน้านี้ และได้รับการแก้ไขครั้งสุดท้ายในช่วงหลังการเนรเทศ (ค. ศตวรรษที่ 5 ก่อนคริสตศักราช) [6] [7] [8]
ตามเนื้อผ้าคำพูดของโตราห์จะเขียนบนม้วนหนังสือโดยอาลักษณ์ ( sofer ) ในภาษาฮีบรู โตราห์ส่วนจะถูกอ่านต่อสาธารณชนอย่างน้อยหนึ่งครั้งในทุกสามวันในการปรากฏตัวของการชุมนุม [9] การอ่านอัตเตารอตต่อสาธารณชนเป็นหนึ่งในพื้นฐานของชีวิตในชุมชนของชาวยิว
ความหมายและชื่อ
คำว่า "โตราห์" ในภาษาฮีบรูมาจากรากศัพท์ ירה ซึ่งในการผันhif'il หมายถึง 'แนะนำ' หรือ 'สอน' (เปรียบเทียบเลวี 10:11 ) ความหมายของคำจึงเป็น "การสอน", "หลักคำสอน" หรือ "การสอน"; "กฎหมาย" ที่ยอมรับกันทั่วไปทำให้เกิดความรู้สึกผิด[10]กระทิงชาวยิวที่แปลพระคัมภีร์ไบเบิลฉบับใช้คำภาษากรีกNomosหมายถึงบรรทัดฐานมาตรฐานหลักคำสอนและต่อมา "กฎหมาย" คัมภีร์ไบเบิลภาษากรีกและลาตินเริ่มธรรมเนียมที่จะเรียกเพนทาทุก (หนังสือห้าเล่มของโมเสส) ว่าพระบัญญัติ. บริบทแปลอื่น ๆ ในภาษาอังกฤษรวมถึงกำหนดเอง ,ทฤษฎี ,คำแนะนำ , [11]หรือระบบ (12)
คำว่า "โตราห์" ถูกนำมาใช้ในความหมายทั่วไปที่จะรวมทั้งราบยูดายกฎหมายเขียน 'และช่องปากกฎหมายการให้บริการให้ครอบคลุมทั้งสเปกตรัมของเผด็จการชาวยิวคำสอนทางศาสนาตลอดประวัติศาสตร์รวมทั้งนาห์ที่มุด , มิดและอื่น ๆ และการตีความที่ไม่ถูกต้องของ "โตราห์" เป็น "กฎ" [13]อาจเป็นอุปสรรคต่อการทำความเข้าใจอุดมคติที่สรุปไว้ในคำว่าtalmud torah (תלמוד תורה, "การศึกษาของโตราห์") [4]
ชื่อแรกสุดสำหรับส่วนแรกของพระคัมภีร์ดูเหมือนจะเป็น "โทราห์ของโมเสส" ชื่อนี้ แต่พบว่าไม่อยู่ในโตราห์เองหรือในการทำงานของก่อน Exilicวรรณกรรมผู้เผยพระวจนะปรากฏในJoshua (8:31–32; 23:6) และKings(I Kings 2:3; II Kings 14:6; 23:25) แต่ไม่สามารถกล่าวอ้างถึงคลังข้อมูลทั้งหมดได้ (ตามคำวิจารณ์เชิงวิชาการในพระคัมภีร์) ในทางตรงกันข้าม มีความเป็นไปได้ทุกประการที่จะนำไปใช้ในงานหลังการอพยพ (มล. 3:22; ดานิ. 9:11, 13; เอสรา 3:2; 7:6; นหม. 8:1; II พงศาวดาร 23 :18; 30:16) มีวัตถุประสงค์เพื่อให้ครอบคลุม ชื่อตอนต้นอื่นๆ ได้แก่ "The Book of Moses" (Ezra 6:18; Neh. 13:1; II Chron. 35:12; 25:4; cf. II Kings 14:6) และ "The Book of the Torah" ( นหม. 8:3) ซึ่งดูเหมือนจะเป็นการย่อชื่อเต็มว่า “หนังสือโทราห์ของพระเจ้า” (นหม. 8:8, 18; 10:29–30; เปรียบเทียบ 9:3) [14]
ชื่ออื่น
นักวิชาการคริสเตียนมักจะหมายถึงห้าเล่มแรกของฮีบรูไบเบิลเป็น 'ไบเบิล' ( / P ɛ n . ทีə ˌ ทีจูk / , PEN -tə-tewk ; กรีก : πεντάτευχος , pentáteukhos 'ห้าม้วน) คำที่ใช้เป็นครั้งแรกในขนมผสมน้ำยายูดายของซานเดรีย [15]
เนื้อหา
 | |||||
| ทานัค (ศาสนายิว) | |||||
|---|---|---|---|---|---|
|
|
|||||
| พันธสัญญาเดิม (ศาสนาคริสต์) | |||||
|
|
|||||
| พอร์ทัลพระคัมภีร์ | |||||
| โตราห์ | |
|---|---|
| ข้อมูล | |
| ศาสนา | ศาสนายิว |
| ผู้เขียน | หลายรายการ |
| ภาษา | ไทบีเรี่ยน ฮีบรู |
| บทที่ | 187 |
| โองการ | 5,852 |
โตราห์เริ่มต้นจากจุดเริ่มต้นของพระเจ้าสร้างโลกผ่านจุดเริ่มต้นของคนอิสราเอลเชื้อสายของพวกเขาในอียิปต์และให้ของโตราห์ในพระคัมภีร์ไบเบิลภูเขาซีนายมันจบลงด้วยการตายของโมเสสเพียงก่อนที่คนของอิสราเอลข้ามไปยังดินแดนของคานาอันคำสอนเฉพาะเจาะจง (ภาระผูกพันทางศาสนาและกฎหมายแพ่ง) ที่กระจายอยู่ในการบรรยายนั้นให้ไว้อย่างชัดเจน (เช่นบัญญัติสิบประการ ) หรือฝังไว้ในคำบรรยายโดยปริยาย (เช่นในกฎหมายอพยพ 12 และ 13 ของเทศกาลปัสกา )
ในภาษาฮิบรูห้าเล่มของโตราห์จะมีการระบุโดยincipitsในหนังสือแต่ละเล่ม; [16]และชื่อภาษาอังกฤษทั่วไปของหนังสือเหล่านี้มาจากพระคัมภีร์ไบเบิลฉบับกรีก เซปตัว จินต์[ citation needed ]และสะท้อนถึงแก่นสำคัญของหนังสือแต่ละเล่ม:
- เบเรชิท ( בְּרֵאשִׁית แปลตามตัวอักษรว่า "In the beginning")— Genesisจาก Γένεσις (Génesis "Creation")
- Shəmot (שְׁמוֹת แปลตามตัวอักษรว่า "Names")— Exodusจาก Ἔξοδος (Éxodos, "Exit")
- Vayikra ( וַיִּקְרָא , แปลตามตัวอักษรว่า "และพระองค์ทรงเรียก")— เลวีนิติจาก Λευιτικόν (Leuitikón, "เกี่ยวกับชาวเลวี")
- Bəmidbar ( בְּמִדְבַּר, ตัวอักษร "In the desert [of]")— Numbers , จาก Ἀριθμοί (Arithmoí, "Numbers")
- Dəvarim (ดฮ์ดญ์ดรหฺหหหหหห หมายถึง "สิ่งของ" หรือ "คำพูด")— เฉลยธรรมบัญญัติจาก Δευτερονόμιον (Deuteronómion, "Second-Law")
เบเรชิต/ปฐมกาล
หนังสือปฐมกาลเป็นหนังสือเล่มแรกของโตราห์[17]แบ่งได้เป็นสองส่วนประวัติศาสตร์ดึกดำบรรพ์ (บทที่ 1–11) และประวัติศาสตร์บรรพบุรุษ (บทที่ 12–50) (18 ) ประวัติศาสตร์ดึกดำบรรพ์กำหนดแนวความคิดของผู้เขียน (หรือของผู้เขียน) เกี่ยวกับธรรมชาติของเทพเจ้าและความสัมพันธ์ของมนุษย์กับผู้สร้าง: พระเจ้าสร้างโลกที่ดีและเหมาะสมกับมนุษยชาติ แต่เมื่อมนุษย์ทำให้โลกเสียหายด้วยบาป พระเจ้า ตัดสินใจที่จะทำลายสิ่งที่เขาสร้างขึ้น เหลือเพียงโนอาห์ผู้ชอบธรรมเท่านั้นที่จะสถาปนาความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์กับพระเจ้าขึ้นใหม่[19]ประวัติศาสตร์ของบรรพบุรุษ (บทที่ 12-50) เล่าถึงยุคก่อนประวัติศาสตร์ของอิสราเอล ผู้คนที่พระเจ้าทรงเลือกสรร(20)ตามพระบัญชาของพระเจ้า ลูกหลานของโนอาห์อับราฮัมเดินทางจากบ้านของเขาเข้าไปในดินแดนที่พระเจ้าประทานของคานาอันที่เขาอาศัยอยู่เป็นคนต่างด้าวที่เป็นลูกชายของเขาไม่อิสอัคและหลานชายของเขาจาค็อบชื่อของจาค็อบมีการเปลี่ยนแปลงไปยังอิสราเอลและผ่านหน่วยงานของลูกชายของเขาโจเซฟที่คนอิสราเอลลงไปในอียิปต์ 70 คนในทั้งหมดที่มีผู้ประกอบการของพวกเขาและพระเจ้าทรงสัญญาพวกเขาในอนาคตของความยิ่งใหญ่ ปฐมปลายกับอิสราเอลในอียิปต์พร้อมสำหรับการเข้ามาของโมเสสและพระธรรมการเล่าเรื่องถูกคั่นด้วยชุดพันธสัญญาที่ทำกับพระเจ้าโดยจำกัดขอบเขตให้แคบลงจากมนุษยชาติทั้งหมด ( พันธสัญญากับโนอาห์) กับความสัมพันธ์พิเศษกับคนเพียงคนเดียว (อับราฮัมและลูกหลานของเขาผ่านทางอิสอัคและยาโคบ) [21]
Shemot / อพยพ
หนังสืออพยพเป็นหนังสือเล่มที่สองของโตราห์ ต่อจากปฐมกาลทันที หนังสือเล่มนี้บอกว่าชาวอิสราเอลโบราณทิ้งความเป็นทาสในอียิปต์โดยอาศัยกำลังของพระยาห์เวห์พระเจ้าผู้ทรงเลือกอิสราเอลให้เป็นประชากรของพระองค์ พระเยโฮวา inflicts อันตรายที่น่ากลัวเกี่ยวกับการก่อการร้ายของพวกเขาผ่านตำนานภัยพิบัติแห่งอียิปต์โดยมีผู้เผยพระวจนะโมเสสเป็นผู้นำ พวกเขาเดินทางผ่านถิ่นทุรกันดารไปยังภูเขาซีนายในพระคัมภีร์ไบเบิลซึ่งพระยาห์เวห์สัญญากับพวกเขาว่าแผ่นดินคานาอัน (" ดินแดนแห่งพันธสัญญา ") เพื่อแลกกับความสัตย์ซื่อของพวกเขา อิสราเอลทำพันธสัญญากับพระยาห์เวห์ผู้ทรงประทานกฎเกณฑ์และคำแนะนำในการสร้างพลับพลาวิธีการที่พระองค์จะเสด็จมาจากสวรรค์และอาศัยอยู่กับพวกเขาและนำพวกเขาไปสู่สงครามศักดิ์สิทธิ์เพื่อครอบครองดินแดนแล้วให้ความสงบสุขแก่พวกเขา
ตามธรรมเนียมของโมเสสเอง ทุนการศึกษาสมัยใหม่มองว่าหนังสือเล่มนี้เป็นผลผลิตของการพลัดถิ่นของชาวบาบิโลน (ศตวรรษที่ 6 ก่อนคริสตศักราช) จากประเพณีการเขียนและปากเปล่าก่อนหน้านี้ โดยมีการแก้ไขครั้งสุดท้ายในยุคเปอร์เซียหลังการเนรเทศ (ศตวรรษที่5 ก่อนคริสตศักราช) [22] [23] แครอล เมเยอร์สในคำอธิบายของเธอเกี่ยวกับการอพยพ ชี้ให้เห็นว่าหนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือที่สำคัญที่สุดในพระคัมภีร์ เนื่องจากเป็นการนำเสนอลักษณะเฉพาะของอิสราเอล: ความทรงจำในอดีตที่ทำเครื่องหมายด้วยความยากลำบากและการหลบหนี พันธสัญญาที่มีผลผูกพัน กับพระเจ้า ผู้ทรงเลือกอิสราเอล และการก่อตั้งชีวิตของชุมชนและแนวทางในการดำรงอยู่ [24]
วายี่กรา/เลวีติคัส
หนังสือเลวีนิติเริ่มต้นด้วยคำแนะนำแก่ชาวอิสราเอลเกี่ยวกับวิธีใช้พลับพลาซึ่งพวกเขาเพิ่งสร้างขึ้น (เลวีนิติ 1–10) ตามด้วยกฎแห่งความสะอาดและไม่สะอาด (เลวีนิติ 11–15) ซึ่งรวมถึงกฎการเชือดและสัตว์ที่อนุญาตให้กินได้ (ดูเพิ่มเติม: คาชรุต ) วันแห่งการชดใช้ (เลวีนิติ 16) และกฎทางศีลธรรมและพิธีกรรมต่างๆ ที่บางครั้ง เรียกว่าประมวลรัษฎากร(เลวีนิติ 17–26) เลวีนิติ 26 มีรายการรางวัลโดยละเอียดสำหรับการปฏิบัติตามพระบัญญัติของพระเจ้าและรายการการลงโทษโดยละเอียดหากไม่ปฏิบัติตาม เลวีนิติ 17 กำหนดเครื่องบูชาที่พลับพลาเป็นศาสนพิธีอันเป็นนิจ แต่ศาสนพิธีนี้มีการเปลี่ยนแปลงในเล่มต่อมาโดยที่พระวิหารเป็นสถานที่แห่งเดียวที่อนุญาตให้ถวายเครื่องบูชาได้
บามิดบาร์/ตัวเลข
Book of Numbers เป็นหนังสือเล่มที่สี่ของโตราห์[25]หนังสือเล่มนี้มีประวัติศาสตร์อันยาวนานและซับซ้อน แต่รูปแบบสุดท้ายน่าจะเป็นเพราะการแก้ไขของนักบวช (เช่น การแก้ไข) ของแหล่งYahwisticทำให้ช่วงเวลาหนึ่งในช่วงต้นยุคเปอร์เซีย (ศตวรรษที่ 5 ก่อนคริสตศักราช) (26 ) ชื่อของหนังสือมาจากสำมะโนทั้งสองของชาวอิสราเอล
หมายเลขเริ่มต้นที่ภูเขาซีนายที่อิสราเอลได้รับของพวกเขากฎหมายและพันธสัญญาจากพระเจ้าและพระเจ้าได้มาอาศัยอยู่ในหมู่พวกเขาในสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ (27 ) หน้าที่ต่อหน้าพวกเขาคือเข้าครอบครองดินแดนแห่งพันธสัญญา ผู้คนถูกนับและเตรียมการสำหรับการกลับมาเดินทัพต่อ ชาวอิสราเอลเริ่มการเดินทาง แต่พวกเขา "พร่ำบ่น" ถึงความยากลำบากตลอดทาง และเกี่ยวกับอำนาจของโมเสสและอาโรน. สำหรับการกระทำเหล่านี้ พระเจ้าทำลายพวกเขาประมาณ 15,000 คนด้วยวิธีการต่างๆ พวกเขามาถึงเขตแดนของคานาอันและส่งสายลับไปยังดินแดน เมื่อได้ยินรายงานที่น่าสะพรึงกลัวของสายลับเกี่ยวกับสภาพในคานาอัน ชาวอิสราเอลปฏิเสธที่จะเข้าครอบครอง พระเจ้าประณามพวกเขาให้ตายในถิ่นทุรกันดารจนกว่าคนรุ่นใหม่จะเติบโตและทำงานนี้ได้สำเร็จ หนังสือเล่มจบลงด้วยการรุ่นใหม่ของอิสราเอลในที่ราบโมอับพร้อมสำหรับการข้ามของแม่น้ำจอร์แดน (28)
เบอร์เป็นสุดยอดของเรื่องของการอพยพของอิสราเอลจากการกดขี่ในอียิปต์ของพวกเขาและการเดินทางจะเข้าครอบครองดินแดนแห่งพันธสัญญาว่าบรรพบุรุษของเขา ด้วยเหตุนี้ จึงสรุปสาระสำคัญในปฐมกาลและแสดงในอพยพและเลวีนิติ: พระเจ้าได้สัญญากับชาวอิสราเอลว่าพวกเขาจะกลายเป็นประเทศที่ยิ่งใหญ่ (กล่าวคือจำนวนมาก) ว่าพวกเขาจะมีความสัมพันธ์พิเศษกับพระยาห์เวห์พระเจ้าของพวกเขา และ ว่าพวกเขาจะเข้าครอบครองแผ่นดินคานาอัน ตัวเลขยังแสดงให้เห็นถึงความสำคัญของความศักดิ์สิทธิ์ ความสัตย์ซื่อ และความไว้วางใจ: แม้ว่าพระเจ้าจะทรงสถิตอยู่ด้วยและปุโรหิตของพระองค์อิสราเอลก็ขาดศรัทธาและการครอบครองที่ดินก็เหลือไว้ให้คนรุ่นใหม่ (26)
เทวาริม/เฉลยธรรมบัญญัติ
หนังสือเฉลยธรรมบัญญัติเป็นหนังสือเล่มที่ห้าของโตราห์ บทที่ 1–30 ของหนังสือประกอบด้วยคำเทศนาหรือสุนทรพจน์สามคำที่โมเสสส่งไปยังชาวอิสราเอลบนที่ราบโมอับไม่นานก่อนที่พวกเขาจะเข้าสู่แผ่นดินแห่งคำสัญญา ครั้งแรกที่เนื้อหาเทศน์สี่สิบปีของการท่องเที่ยวในถิ่นทุรกันดารซึ่งนำไปสู่ช่วงเวลาที่และสิ้นสุดด้วยการให้คำแนะนำในการสังเกตกฎหมาย (หรือคำสอน) ต่อมาเรียกว่ากฎของโมเสส ; ข้อที่สองเตือนชาวอิสราเอลถึงความจำเป็นในการปฏิบัติตามพระยาห์เวห์และกฎหมาย (หรือคำสอน) ที่พระองค์ประทานแก่พวกเขา ซึ่งการครอบครองที่ดินของพวกเขาขึ้นอยู่กับ; และคนที่สามเสนอการปลอบโยนที่แม้อิสราเอลจะพิสูจน์ได้ว่าไม่ซื่อสัตย์และสูญเสียแผ่นดินไป ด้วยการกลับใจทั้งหมดสามารถฟื้นฟูได้[29]สุดท้ายบทที่สี่ (31-34) มีเพลงของโมเสสที่พรของโมเสสและเรื่องเล่าที่เล่าผ่านไปของเสื้อคลุมของผู้นำจากโมเสสโจชัวและในที่สุดการตายของโมเสสบนภูเขา Nebo
นำเสนอเป็นคำพูดของโมเสสก่อนการพิชิตคานาอันฉันทามติอย่างกว้างขวางของนักวิชาการสมัยใหม่เห็นที่มาในประเพณีจากอิสราเอล (อาณาจักรทางเหนือ) ที่นำลงใต้สู่อาณาจักรยูดาห์หลังจากการพิชิตอารัมของอัสซีเรีย (ศตวรรษที่ 8 ก่อนคริสตศักราช) แล้วปรับให้เข้ากับโครงการปฏิรูปชาตินิยมในสมัยโยสิยาห์ (ปลายศตวรรษที่ 7 ก่อนคริสตศักราช) โดยรูปแบบสุดท้ายของหนังสือสมัยใหม่ปรากฏขึ้นในสภาพแวดล้อมของการกลับมาจากการถูกจองจำของชาวบาบิโลนในช่วงปลายศตวรรษที่ 6 ก่อนคริสตศักราช[30]นักวิชาการหลายคนมองว่าหนังสือเล่มนี้สะท้อนถึงความต้องการทางเศรษฐกิจและสถานะทางสังคมของวรรณะเลวีซึ่งเชื่อว่าเป็นผู้จัดหาผู้เขียน[31]ผู้เขียนมีแนวโน้มที่จะเรียกว่าเป็นDeuteronomist
หนึ่งข้อที่สำคัญที่สุดของมันคือเฉลยธรรมบัญญัติ 6: 4ที่Shema รัฐอิสราเอลซึ่งได้กลายเป็นคำสั่งที่ชัดเจนของตัวตนของชาวยิว : "ได้ยินโออิสราเอลที่: L ORDพระเจ้าของเรา L ORDเป็นหนึ่ง." โคลงบทที่ 6: 4-5 ยังถูกยกมาโดยพระเยซูในมาร์ค 12: 28-34เป็นส่วนหนึ่งของที่ดีบัญญัติ
องค์ประกอบ
มุดถือได้ว่าโตราห์เขียนโดยโมเสสยกเว้นช่วงแปดบทเฉลยธรรมบัญญัติอธิบายความตายและการฝังศพของเขาถูกเขียนโดยโจชัว [32]อีกทางหนึ่งRashiอ้างจาก Talmud ว่า "พระเจ้าตรัสไว้และโมเสสเขียนด้วยน้ำตา" [33] [34]นาห์รวมถึงการกำเนิดศาสนาของโตราห์เป็นหลักสำคัญของยูดาย [35]ตามประเพณีของชาวยิวที่โตราห์คอมโดยเอซร่าในช่วงระยะเวลาสองวัด [36] [37]
ในทางตรงกันข้าม ความเห็นพ้องต้องกันทางวิชาการสมัยใหม่ปฏิเสธการประพันธ์แบบโมเสก และยืนยันว่าโตราห์มีผู้แต่งหลายคนและองค์ประกอบของมันเกิดขึ้นตลอดหลายศตวรรษ[8]กระบวนการที่แม่นยำในการแต่งโตราห์ จำนวนผู้เขียนที่เกี่ยวข้อง และวันที่ของผู้เขียนแต่ละคนยังคงมีการโต้แย้งอย่างถึงพริกถึงขิง อย่างไรก็ตาม เกือบตลอดศตวรรษที่ 20 มีความเห็นพ้องต้องกันทางวิชาการรอบๆสมมติฐานสารคดีซึ่งนำเสนอแหล่งข้อมูลอิสระสี่แหล่ง ซึ่งต่อมารวบรวมโดยนักตีพิมพ์: J, แหล่งJahwist , E, แหล่งElohist , P, แหล่ง Priestlyและ D แหล่งกำเนิดดิวเทอโรโนมิสต์ J แหล่งที่เก่าแก่ที่สุดเหล่านี้น่าจะแต่งขึ้นในช่วงปลายศตวรรษที่ 7 หรือ 6 ก่อนคริสตศักราช โดยมีแหล่งล่าสุดคือ P ซึ่งแต่งขึ้นราวศตวรรษที่ 5 ก่อนคริสตศักราช
ฉันทามติเกี่ยวกับสมมติฐานสารคดีได้พังทลายลงในช่วงทศวรรษสุดท้ายของศตวรรษที่ 20 [38]วางรากฐานด้วยการสอบสวนที่มาของแหล่งที่มาที่เป็นลายลักษณ์อักษรในการแต่งเพลงปากเปล่า หมายความว่าผู้สร้างของ J และ E เป็นนักสะสมและบรรณาธิการไม่ใช่ผู้เขียนและนักประวัติศาสตร์[39] Rolf Rendtorffต่อยอดจากความเข้าใจนี้ แย้งว่าพื้นฐานของ Pentateuch นั้นสั้น เล่าเรื่องอิสระ ค่อยๆ ก่อตัวเป็นหน่วยที่ใหญ่ขึ้นและนำมารวมกันในสองขั้นตอนบรรณาธิการ ครั้งแรกดิวเทอโรโนมิก นักบวชคนที่สอง[40]ในทางตรงกันข้ามJohn Van Setersสนับสนุนสมมติฐานเสริมซึ่งระบุว่าโตราห์ได้มาจากชุดของการเพิ่มโดยตรงไปยังคลังงานที่มีอยู่[41]สมมติฐาน "นีโอสารคดี" ซึ่งตอบสนองต่อการวิพากษ์วิจารณ์สมมติฐานเดิมและปรับปรุงวิธีการที่ใช้ในการพิจารณาว่าข้อความใดมาจากแหล่งใด ได้รับการสนับสนุนโดยโจเอล เอส. บาเดน นักประวัติศาสตร์ในพระคัมภีร์ไบเบิล รวมถึงคนอื่นๆ[42] [43]สมมติฐานดังกล่าวยังคงมีสมัครพรรคพวกในอิสราเอลและอเมริกาเหนือ[43]
นักวิชาการส่วนใหญ่ในทุกวันนี้ยังคงยอมรับเฉลยธรรมบัญญัติว่าเป็นที่มา โดยมีต้นกำเนิดมาจากประมวลกฎหมายซึ่งจัดทำขึ้นที่ศาลของJosiahตามที่ De Wette บรรยายไว้ ต่อมาได้ใส่กรอบระหว่างการเนรเทศ (สุนทรพจน์และคำอธิบายที่ด้านหน้าและด้านหลัง ของรหัส) เพื่อระบุว่าเป็นคำพูดของโมเสส [44]นักวิชาการส่วนใหญ่ยังเห็นพ้องกันว่ารูปแบบของแหล่งของนักบวชมีอยู่จริง แม้ว่าขอบเขต โดยเฉพาะอย่างยิ่งจุดสิ้นสุด ยังไม่แน่นอน [45]ส่วนที่เหลือเรียกว่ารวมไม่ใช่นักบวช ซึ่งเป็นกลุ่มที่มีเนื้อหาทั้งก่อนนักบวชและหลังนักบวช [46]
วันที่รวบรวม
โตราห์สุดท้ายถูกมองอย่างกว้างขวางว่าเป็นผลผลิตของยุคเปอร์เซีย (539–333 ก่อนคริสตศักราช อาจจะเป็น 450–350 ก่อนคริสตศักราช) [47]ฉันทามตินี้สะท้อนมุมมองของชาวยิวแบบดั้งเดิมซึ่งจะช่วยให้เอสราซึ่งเป็นผู้นำของชุมชนชาวยิวในการกลับมาจากบาบิโลนมีบทบาทสำคัญในการประกาศใช้(48)มีหลายทฤษฎีที่ก้าวหน้าขึ้นเพื่ออธิบายองค์ประกอบของโตราห์ แต่มีสองทฤษฎีที่มีอิทธิพลอย่างยิ่ง[49]ครั้งแรกของเหล่านี้ การอนุญาตของจักรวรรดิเปอร์เซีย ขั้นสูงโดยปีเตอร์ Frei ในปี 1985 ถือได้ว่าเจ้าหน้าที่เปอร์เซียกำหนดให้ชาวยิวแห่งเยรูซาเล็มเสนอร่างกฎหมายเดียวในราคาของเอกราชในท้องถิ่น[50]ทฤษฎีของ Frei อ้างอิงจาก Eskenazi ว่า "ถูกรื้อถอนอย่างเป็นระบบ" ในการประชุมวิชาการแบบสหวิทยาการที่จัดขึ้นในปี 2000 แต่ความสัมพันธ์ระหว่างเจ้าหน้าที่ของเปอร์เซียและกรุงเยรูซาเล็มยังคงเป็นคำถามที่สำคัญ[51] [ อภิปราย ]ทฤษฎีที่สองที่เกี่ยวข้องกับ Joel P. Weinberg และเรียกว่า "Citizen-Temple Community" เสนอว่าเรื่อง Exodus จัดทำขึ้นเพื่อตอบสนองความต้องการของชุมชนชาวยิวหลังเนรเทศที่จัดอยู่รอบ ๆ วัดซึ่ง ทำหน้าที่เป็นธนาคารสำหรับผู้ที่อยู่ในนั้น[52]
นักวิชาการส่วนน้อยจะวางรูปแบบขั้นสุดท้ายของ Pentateuch ในภายหลังในช่วงHellenistic (333–164 ก่อนคริสตศักราช) หรือแม้แต่Hasmonean (140–37 ก่อนคริสตศักราช) [53]รัสเซล Gmirkin เช่นระบุว่าสำหรับเดทขนมผสมน้ำยาบนพื้นฐานที่ว่าpapyri ช้าง , บันทึกการเป็นอาณานิคมของชาวยิวในอียิปต์ตั้งแต่ไตรมาสสุดท้ายของปีคริสตศักราชศตวรรษที่ 5 ทำให้ไม่มีการอ้างอิงถึงที่เขียนโตราห์การอพยพหรืองานอื่นๆ ในพระคัมภีร์ แม้ว่าจะกล่าวถึงเทศกาลปัสกาก็ตาม [54]
โตราห์และยูดาย
| ส่วนหนึ่งของซีรีส์เรื่อง |
| ศาสนายิว |
|---|
   |
งานเขียนของ Rabbinic ระบุว่ามีการมอบ Oral Torah ให้กับโมเสสที่Mount Sinaiซึ่งตามประเพณีของOrthodox Judaismเกิดขึ้นใน 1312 ก่อนคริสตศักราช ประเพณีของรับบีนิกายออร์โธดอกซ์ถือได้ว่าหนังสือโทราห์ถูกบันทึกไว้ในช่วงสี่สิบปีถัดมา[55]แม้ว่านักวิชาการชาวยิวที่ไม่ใช่ออร์โธดอกซ์หลายคนยืนยันถึงฉันทามติทางวิชาการสมัยใหม่ว่าหนังสือโทราห์มีผู้เขียนหลายคนและเขียนมาหลายศตวรรษ[56]
ทัลมุด ( Gittin 60a) นำเสนอความคิดเห็นสองประการว่าโมเสสเขียนคัมภีร์โทราห์อย่างไร ความคิดเห็นหนึ่งถือได้ว่าโมเสสเขียนขึ้นทีละน้อยตามคำบอกของเขา และเขียนจนเสร็จเกือบตาย และอีกความเห็นหนึ่งระบุว่าโมเสสเขียนอัตเตารอตฉบับสมบูรณ์ในเล่มเดียวใกล้จะถึงแก่กรรม ตามสิ่งที่กำหนด เขาในช่วงหลายปีที่ผ่านมา
ลมุด (มีนาโชต 30ก) กล่าวว่าแปดโองการสุดท้ายของโตราห์ที่กล่าวถึงความตายและการฝังศพของโมเสสไม่สามารถเขียนขึ้นโดยโมเสสตามที่เขียนว่าเป็นเรื่องโกหกและเขียนขึ้นหลังจากการตายของเขาโดยโยชูวา . อับราฮัม บิน เอสรา[57]และโจเซฟ บอนฟิลส์ตั้งข้อสังเกต[ ต้องการอ้างอิง ]ว่าวลีในโองการเหล่านั้นนำเสนอข้อมูลที่ผู้คนควรรู้หลังจากสมัยของโมเสสเท่านั้น Ibn Ezra บอกใบ้[58]และ Bonfils ระบุอย่างชัดเจนว่า Joshua เขียนโองการเหล่านี้หลายปีหลังจากการตายของโมเสส นักวิจารณ์อื่นๆ[59] ไม่ยอมรับตำแหน่งนี้และยืนยันว่าแม้ว่าโมเสสไม่ได้เขียนแปดโองการเหล่านั้น แต่ก็ถูกกำหนดให้เขาและโจชัวเขียนตามคำแนะนำของโมเสส และโตราห์มักบรรยายถึงเหตุการณ์ในอนาคต ซึ่งบางส่วนยังไม่เกิดขึ้น .
ทัศนะคลาสสิกของพวกรับบีถือกันว่าโตราห์นั้นเป็นโมเสกทั้งหมดและมีต้นกำเนิดจากสวรรค์ [60]ปัจจุบันวันและการปฏิรูปเสรีนิยมชาวยิวการเคลื่อนไหวทั้งหมดปฏิเสธโมเสกผลงานเช่นเดียวกับเฉดสีที่มากที่สุดของยูดายจารีต [61]
ตามตำนานของชาวยิวพระเจ้าได้มอบโทราห์ให้กับลูกหลานของอิสราเอลหลังจากที่พระองค์เสด็จเข้าไปใกล้ทุกเผ่าและทุกชาติในโลก และเสนออัตเตารอตให้แก่พวกเขา แต่ฝ่ายหลังปฏิเสธดังนั้นพวกเขาจึงไม่มีข้ออ้างที่จะเพิกเฉยต่อเรื่องนี้ [62]ในหนังสือเล่มนี้ โตราห์ถูกกำหนดให้เป็นหนึ่งในสิ่งแรก ๆ ที่สร้างขึ้นเพื่อเยียวยาความโน้มเอียงที่ชั่วร้าย[63]และในฐานะที่ปรึกษาที่แนะนำพระเจ้าให้สร้างมนุษย์ในการสร้างโลกเพื่อให้เขาได้รับเกียรติ หนึ่ง. [64]
การใช้พิธีกรรม
การอ่านโทราห์ ( ฮีบรู : קריאת התורה , K'riat HaTorah "การอ่าน [ของ] โตราห์") เป็นพิธีกรรมทางศาสนาของชาวยิวที่เกี่ยวข้องกับการอ่านชุดข้อความจากหนังสือโทราห์ในที่สาธารณะ คำที่มักจะหมายถึงพิธีทั้งหมดของการถอดโตราห์สกรอลล์ (หรือเลื่อน) จากหีบสวดมนต์ข้อความที่ตัดตอนมาเหมาะสมกับแบบดั้งเดิมcantillationและกลับเลื่อน (s) เพื่อหีบ มันแตกต่างจากนักวิชาการศึกษาโตราห์
การอ่านภาครัฐปกติของโตราห์ได้รับการแนะนำโดยเอสราอาลักษณ์หลังจากการกลับมาของชาวยิวจากที่บาบิโลนต้องโทษ (ค. 537 คริสตศักราช) ตามที่อธิบายไว้ในหนังสือของเนหะมีย์ [65]ในยุคปัจจุบัน สาวกของศาสนายิวออร์โธดอกซ์ฝึกอ่านโตราห์ตามขั้นตอนที่พวกเขาเชื่อว่ายังคงไม่เปลี่ยนแปลงในช่วงสองพันปีนับตั้งแต่การทำลายพระวิหารในกรุงเยรูซาเล็ม (70 ซีอี) ในศตวรรษที่ 19 และ 20 CE ขบวนการใหม่ๆ เช่นReform JudaismและConservative Judaismได้ทำการดัดแปลงให้เข้ากับแนวทางการอ่านของ Torah แต่รูปแบบพื้นฐานของการอ่าน Torah มักจะยังคงเหมือนเดิม:
เป็นส่วนหนึ่งของการสวดมนต์ตอนเช้าในบางวันของสัปดาห์ วันถือศีลอด และวันหยุด ตลอดจนเป็นส่วนหนึ่งของการสวดมนต์ตอนบ่ายของวันสะบาโต ถือศีล และวันถือศีลอด อ่านส่วนหนึ่งของ Pentateuch จากโตราห์ เลื่อน ในเช้าวันสะบาโต (วันเสาร์) จะมีการอ่านบทประจำสัปดาห์ (" parashah ") และเลือกอ่าน Pentateuch ทั้งหมดติดต่อกันทุกปี การแบ่งparashotพบในวันที่ทันสมัยโตราห์ม้วนทุกชุมชนชาวยิว (Ashkenazic ดิกและ Yemenite) จะขึ้นอยู่กับรายการระบบให้โดยโมนิเดสในMishneh โตราห์ , กฎของ Tefillin, Mezuzah และโตราห์ Scrollsบท 8. โมนิเดส ตามการแบ่งร่มชูชีพของเขาสำหรับคัมภีร์โตราห์ในอาเลปโปโคเด็กซ์ ธรรมศาลาแบบอนุรักษ์นิยมและปฏิรูปอาจอ่านเรื่องParashotเป็นเวลาสามปีมากกว่ากำหนดการประจำปี[66] [67] [68]ในบ่ายวันเสาร์ วันจันทร์ และวันพฤหัสบดี ช่วงเริ่มต้นของวันเสาร์ถัดไปจะถูกอ่าน ในวันหยุดของชาวยิวจุดเริ่มต้นของแต่ละเดือน และวันอดอาหารส่วนพิเศษที่เชื่อมโยงกับวันนั้นจะถูกอ่าน
ชาวยิวสังเกตวันหยุดประจำปีSimchat Torahเพื่อเฉลิมฉลองการสิ้นสุดและการเริ่มต้นใหม่ของวัฏจักรการอ่านประจำปี
คัมภีร์โทราห์มักสวมสายคาด ผ้าคลุมโตราห์แบบพิเศษ เครื่องประดับต่างๆ และ Keter (มงกุฎ) แม้ว่าธรรมเนียมดังกล่าวจะแตกต่างกันไปตามธรรมศาลา ตามธรรมเนียมแล้ว บรรดาผู้ชุมนุมจะยืนหยัดด้วยความเคารพเมื่อโทราห์ถูกนำออกจากหีบเพื่ออ่าน ขณะกำลังหามและยกขึ้น และในทำนองเดียวกันเมื่อถูกนำกลับไปที่หีบ แม้ว่าพวกเขาจะนั่งในระหว่างการอ่านเองก็ตาม
กฎหมายพระคัมภีร์
โตราห์ประกอบด้วยเรื่องเล่า แถลงการณ์ของกฎหมาย และข้อความเกี่ยวกับจริยธรรม รวมกฎหมายเหล่านี้ มักจะเรียกว่ากฎหมายพระคัมภีร์หรือบัญญัติ บางครั้งเรียกว่ากฎของโมเสส ( Torat Moshe תּוֹרַת־מֹשֶׁה ), กฎโมเสสหรือกฎซินาย
ออรัลโทราห์
ประเพณีของแรบบินีถือได้ว่าโมเสสได้เรียนรู้คัมภีร์โตราห์ทั้งหมดในขณะที่เขาอาศัยอยู่บนภูเขาซีนายเป็นเวลา 40 วันทั้งคืน และทั้งพระวาจาและอัตเตารอตที่เป็นลายลักษณ์อักษรก็ถ่ายทอดคู่ขนานกัน ในกรณีที่โตราห์ไม่ได้กำหนดคำและแนวคิดไว้ และกล่าวถึงขั้นตอนโดยไม่มีคำอธิบายหรือคำแนะนำ ผู้อ่านจำเป็นต้องค้นหารายละเอียดที่ขาดหายไปจากแหล่งข้อมูลเพิ่มเติมที่เรียกว่ากฎหมายปากเปล่าหรือโตราห์ปากเปล่า [69]บัญญัติที่โดดเด่นที่สุดของโตราห์บางข้อที่ต้องการคำอธิบายเพิ่มเติมคือ:
- เทฟิลลิน : ตามที่ระบุไว้ในเฉลยธรรมบัญญัติ 6:8 ในสถานที่อื่นๆ ให้วางเทฟิลลินไว้ที่แขนและบนศีรษะระหว่างดวงตา อย่างไรก็ตาม ไม่มีรายละเอียดว่าเทฟิลลินคืออะไรหรือจะสร้างอย่างไร
- คัชรุต : ตามที่ระบุไว้ในอพยพ 23:19 ในหลาย ๆ ที่ ลูกแพะต้องไม่ต้มในน้ำนมแม่ของมัน นอกเหนือจากปัญหาอื่น ๆ มากมายเกี่ยวกับการทำความเข้าใจธรรมชาติที่คลุมเครือของกฎนี้แล้ว ไม่มีตัวอักษรสระในโตราห์ พวกเขามีให้โดยประเพณีปากเปล่า สิ่งนี้มีความเกี่ยวข้องอย่างยิ่งกับกฎหมายนี้ เนื่องจากคำภาษาฮีบรูสำหรับนม (חלב) เหมือนกับคำว่าไขมันสัตว์เมื่อไม่มีสระ หากไม่มีประเพณีปากเปล่าจะไม่ทราบว่าการละเมิดนั้นเป็นการผสมเนื้อกับนมหรือไขมัน
- ถือบวชกฎหมาย: ด้วยความรุนแรงของการละเมิดวันสะบาโตคือโทษประหารชีวิตอย่างใดอย่างหนึ่งจะถือว่าทิศทางที่จะให้เป็นวิธีการที่ว่าดังกล่าวบัญญัติร้ายแรงและหลักควรจะอ่อนระโหยโรยแรง อย่างไรก็ตาม ข้อมูลส่วนใหญ่เกี่ยวกับกฎและประเพณีของวันสะบาโตนั้นถูกกำหนดไว้ในคัมภีร์ลมุดและหนังสืออื่นๆ ที่มาจากกฎหมายปากเปล่าของชาวยิว
ตามตำราคลาสสิกของแรบบินี เนื้อหาชุดคู่ขนานนี้เดิมถูกส่งไปยังโมเสสที่ซีนาย แล้วจากนั้นก็ส่งจากโมเสสไปยังอิสราเอล ในขณะนั้นห้ามมิให้เขียนและเผยแพร่กฎหมายวาจา เนื่องจากงานเขียนใด ๆ จะไม่สมบูรณ์และอาจถูกตีความและละเมิดในทางที่ผิด [70]
อย่างไรก็ตาม หลังจากการเนรเทศ การกระจัดกระจาย และการกดขี่ข่มเหง ประเพณีนี้ถูกยกเลิกเมื่อเห็นได้ชัดว่าเป็นลายลักษณ์อักษรเป็นวิธีเดียวที่จะรับประกันได้ว่ากฎแห่งวาจาจะคงอยู่ต่อไปได้ หลังจากหลายปีของความพยายามโดยtannaimจำนวนมากประเพณีด้วยวาจาก็ถูกเขียนขึ้นราวปี ค.ศ. 200 โดยรับบีJudah haNasiผู้ซึ่งได้รวบรวมฉบับที่เขียนในนามของกฎช่องปากคือMishnah ( ฮีบรู : משנה) ประเพณีในช่องปากอื่น ๆ จากช่วงเวลาเดียวกันไม่ได้ลงนามในนาห์ถูกบันทึกไว้เป็นBaraitot (การเรียนการสอนภายนอก) และเซฟทาประเพณีอื่น ๆ ที่ถูกเขียนลงเป็นMidrashim
หลังจากการกดขี่ข่มเหงอย่างต่อเนื่อง กฎหมายปากเปล่าก็มุ่งมั่นที่จะเขียนมากขึ้น ที่ดีอื่น ๆ อีกมากมายบทเรียนการบรรยายและประเพณีพาดพิงเท่านั้นถึงในไม่กี่ร้อยหน้าของนาห์กลายเป็นพันหน้าตอนนี้เรียกว่ากามาร่า Gemara เขียนเป็นภาษาอาราเมคซึ่งรวบรวมไว้ในบาบิโลน มิชนาห์และเกมารารวมกันเรียกว่าลมุด พระในดินแดนแห่งอิสราเอลยังได้รวบรวมประเพณีของพวกเขาและเรียบเรียงไว้ในกรุงเยรูซาเล็มลมุดเนื่องจากแรบไบจำนวนมากอาศัยอยู่ในบาบิโลน บาบิโลนทัลมุดจึงมีความสำคัญกว่าหากทั้งสองมีความขัดแย้งกัน
นิกายออร์โธดอกซ์และอนุรักษนิยมของศาสนายิวยอมรับข้อความเหล่านี้เป็นพื้นฐานสำหรับฮาลาคาและประมวลกฎหมายยิวที่ตามมาทั้งหมด ซึ่งถือเป็นบรรทัดฐาน นักปฏิรูปและนักปฏิรูปศาสนายิวปฏิเสธว่าตำราเหล่านี้หรือโตราห์เองสำหรับเรื่องนั้น อาจถูกนำมาใช้เพื่อกำหนดกฎเชิงบรรทัดฐาน (กฎหมายที่ยอมรับว่ามีผลผูกพัน) แต่ยอมรับว่าเป็นฉบับดั้งเดิมของชาวยิวเพียงฉบับเดียวสำหรับการทำความเข้าใจอัตเตารอตและการพัฒนาตลอดประวัติศาสตร์[ ต้องการการอ้างอิง ]ศาสนายิวที่เห็นอกเห็นใจถือกันว่าโตราห์เป็นข้อความทางประวัติศาสตร์ การเมือง และสังคมวิทยา แต่ไม่เชื่อว่าทุกคำในโตราห์เป็นความจริง หรือแม้แต่ถูกต้องทางศีลธรรม ศาสนายูดายแบบเห็นอกเห็นใจยินดีที่จะตั้งคำถามกับโตราห์และไม่เห็นด้วยกับเรื่องนี้ โดยเชื่อว่าประสบการณ์ทั้งหมดของชาวยิว ไม่ใช่แค่ในโตราห์เท่านั้น ควรเป็นที่มาของพฤติกรรมและจริยธรรมของชาวยิว [71]
ความหมายอันศักดิ์สิทธิ์ของตัวอักษร เวทย์มนต์ของชาวยิว
Kabbalists ถือได้ว่าคำพูดของโตราห์ไม่เพียง แต่ให้ข้อความจากสวรรค์เท่านั้น แต่ยังบ่งบอกถึงข้อความที่ยิ่งใหญ่กว่าที่ขยายออกไปนอกเหนือพวกเขา ดังนั้นพวกเขาจึงถือได้ว่าแม้เครื่องหมายเล็ก ๆ อย่างkotso shel yod (קוצו של יוד), serifของตัวอักษรฮีบรูyod (י) อักษรที่เล็กที่สุด หรือเครื่องหมายตกแต่ง หรือคำซ้ำๆ ก็ถูกวางไว้โดยพระเจ้าเพื่อจะสอน คะแนนบทเรียน ไม่ว่ายอดนั้นจะปรากฏในวลี "เราคือยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้า" หรือไม่ ( אָנֹכִי יְהוָה אֱלֹהֶיךָ , อพยพ 20:2) หรือไม่ว่าจะปรากฏใน "และพระเจ้าตรัสกับโมเสสว่า" ( וַיְדַבֵּר אֱלֹהִים, אֶל ; וַיֹּאמֶר אֵלָיו, אֲנִי יְהוָה. อพยพ 6:2). ในทำนองเดียวกันรับบีอากิวาต(ค. 50 – ค.ศ. 135 ซีอี) กล่าวกันว่าได้เรียนรู้กฎหมายใหม่จากทุกอิต (את) ในโตราห์ (Talmud, tractate Pesachim 22b); อนุภาค และมีความหมายด้วยตัวเองและทำหน้าที่เพียงเพื่อเป็นเครื่องหมายของวัตถุโดยตรง กล่าวอีกนัยหนึ่งความเชื่อดั้งเดิมคือแม้ข้อความตามบริบทที่เห็นได้ชัดเช่น "และพระเจ้าตรัสกับโมเสสว่า ..." ก็ไม่ศักดิ์สิทธิ์และศักดิ์สิทธิ์น้อยกว่าข้อความจริง
การผลิตและการใช้ม้วนคัมภีร์โทราห์
ต้นฉบับม้วนหนังสือโตราห์ยังคงเขียนและใช้เพื่อวัตถุประสงค์ในพิธีกรรม (เช่นบริการทางศาสนา ); นี้เรียกว่าSefer Torah ("หนังสือ [ของ] Torah") พวกเขาถูกเขียนโดยใช้วิธีการอย่างระมัดระวังอย่างระมัดระวังโดยกรานผู้ทรงคุณวุฒิ. เชื่อกันว่าทุกคำหรือเครื่องหมายมีความหมายศักดิ์สิทธิ์และไม่มีส่วนใดเปลี่ยนแปลงโดยไม่ได้ตั้งใจ มิฉะนั้นจะทำให้เกิดข้อผิดพลาด ความเที่ยงตรงของข้อความภาษาฮีบรูของทานัค และโดยเฉพาะอย่างยิ่งโตราห์ถือเป็นสิ่งสำคัญยิ่ง จนถึงจดหมายฉบับสุดท้าย: การแปลหรือการถอดเสียงเป็นคำที่ขมวดคิ้วสำหรับการใช้บริการอย่างเป็นทางการ และการถอดความจะทำด้วยความอุตสาหะอย่างระมัดระวัง ข้อผิดพลาดของตัวอักษรตัวเดียว การประดับตกแต่ง หรือสัญลักษณ์ของตัวอักษรสุกใส 304,805 ตัวที่ประกอบเป็นข้อความฮีบรูโทราห์ ทำให้ม้วนหนังสือโตราห์ไม่เหมาะที่จะใช้งาน ดังนั้นจึงจำเป็นต้องมีทักษะพิเศษ และม้วนหนังสือต้องใช้เวลามากในการเขียนและตรวจสอบ
ตามกฎหมายของชาวยิวsefer Torah (พหูพจน์: Sifrei Torah ) เป็นสำเนาของข้อความภาษาฮีบรูอย่างเป็นทางการที่เขียนด้วยลายมือบนgevilหรือklaf (รูปแบบของกระดาษ parchment ) โดยใช้ปากกาขนนก (หรืออุปกรณ์การเขียนอื่นๆ ที่ได้รับอนุญาต) จุ่มลงในหมึก เขียนทั้งหมดในภาษาฮิบรูเป็นเซเฟอร์โตราห์มี 304,805 ตัวอักษรซึ่งทั้งหมดนี้จะต้องมีการทำซ้ำอย่างแม่นยำโดยการฝึกอบรมโซฟา ( "อาลักษณ์") ซึ่งเป็นความพยายามที่อาจใช้เวลานานถึงประมาณหนึ่งปีครึ่ง Sifrei Torah ที่ทันสมัยที่สุดเขียนด้วยข้อความสี่สิบสองบรรทัดต่อคอลัมน์ (ชาวยิวในเยเมนใช้ห้าสิบ) และกฎเกณฑ์ที่เข้มงวดมากเกี่ยวกับตำแหน่งและรูปลักษณ์ของมีการสังเกตตัวอักษรฮีบรูดูตัวอย่างMishnah Berurahในเรื่อง[72]อาจมีการใช้อักษรฮีบรูหลายตัว ซึ่งส่วนใหญ่มีความหรูหราและปราณีตพอสมควร
ความสำเร็จของเซเฟอร์โตราห์เป็นสาเหตุสำหรับการเฉลิมฉลองที่ยิ่งใหญ่และเป็นmitzvahสำหรับชาวยิวทุกคนที่จะเขียนหรือได้เขียนขึ้นสำหรับเขาโตราห์เซเฟอร์ โตราห์ม้วนจะถูกเก็บไว้ในที่ศักดิ์สิทธิ์เป็นส่วนหนึ่งของโบสถ์ในหีบที่รู้จักในฐานะ "พระอาร์" ( אֲרוֹןהקֹדשׁ Aron hakodeshในภาษาฮิบรู.) Aronภาษาฮีบรูหมายถึง "ตู้" หรือ "ตู้เสื้อผ้า" และkodeshมาจาก "Kadosh " หรือ "ศักดิ์สิทธิ์"
คำแปลของโตราห์
อราเมอิก
หนังสือของเอซร่าหมายถึงการแปลและข้อคิดเห็นของข้อความภาษาฮิบรูเข้าไปในอราเมอิกที่มากกว่าที่เข้าใจกันทั่วไปภาษาของเวลา การแปลเหล่านี้ดูเหมือนจะมีอายุถึงศตวรรษที่ 6 ก่อนคริสตศักราช คำอราเมอิกแปลเป็นTargum [73]สารานุกรมยิวมี:
ในช่วงแรกๆ เป็นเรื่องปกติที่จะแปลข้อความภาษาฮีบรูเป็นภาษาท้องถิ่นในขณะที่อ่าน (เช่น ในปาเลสไตน์และบาบิโลน การแปลเป็นภาษาอาราเมค) targum ("การแปล") ทำโดยเจ้าหน้าที่ธรรมศาลาพิเศษที่เรียกว่า meturgeman ... ในที่สุด การฝึกแปลเป็นภาษาพื้นถิ่นก็หยุดลง [74]
อย่างไรก็ตาม ไม่มีข้อเสนอแนะว่างานแปลเหล่านี้ถูกเขียนขึ้นเร็วเท่านี้ มีข้อเสนอแนะว่า Targum ถูกเขียนขึ้นในวันแรก แม้ว่าสำหรับใช้ส่วนตัวเท่านั้น
อย่างไรก็ตาม การรับรู้อย่างเป็นทางการของ Targum ที่เป็นลายลักษณ์อักษรและการแก้ไขข้อความในขั้นสุดท้ายนั้นเป็นของยุคหลังทัลมุด ดังนั้นจึงไม่เร็วกว่าศตวรรษที่ 5 ซีอี[75]
กรีก
งานแปลที่รู้จักกันครั้งแรกของหนังสือห้าเล่มแรกของโมเสสจากภาษาฮีบรูเป็นภาษากรีกคือฉบับเซปตัวจินต์ นี่คือพระคัมภีร์ฮีบรูไบเบิลฉบับภาษากรีกของKoine ที่ผู้พูดภาษากรีกใช้ รุ่นนี้ของกรีกวันภาษาฮิบรูคัมภีร์จากคริสตศักราชศตวรรษที่ 3 ที่เกี่ยวข้องกับเดิมขนมผสมน้ำยายูดาย มันมีทั้งการแปลของภาษาฮิบรูและวัสดุเพิ่มเติมและตัวแปร [76]
การแปลเป็นภาษากรีกในเวลาต่อมารวมถึงฉบับอื่นๆ เจ็ดฉบับขึ้นไป เหล่านี้ไม่ได้อยู่รอดยกเว้นเป็นเศษเล็กเศษน้อยและรวมถึงผู้ที่จากAquila , SymmachusและTheodotion [77]
ภาษาละติน
การแปลเป็นภาษาละตินในยุคแรก—เวตุส ลาตินา —เป็นการดัดแปลงเฉพาะส่วนของพระคัมภีร์เซปตัวจินต์ กับนักบุญเจอโรมในคริสตศักราชศตวรรษที่ 4 มีการแปลคัมภีร์ไบเบิลภาษาฮีบรูเป็นภาษาละติน ภูมิฐาน
ภาษาอาหรับ
จากศตวรรษที่แปด CE ภาษาวัฒนธรรมของชาวยิวที่อยู่ภายใต้การปกครองของอิสลามกลายเป็นภาษาอาหรับมากกว่าภาษาอราเมอิก "ในช่วงเวลานั้น ทั้งนักวิชาการและฆราวาสเริ่มแปลพระคัมภีร์เป็นภาษายูดีโอ-อารบิกโดยใช้อักษรฮีบรู" ต่อมาเมื่อถึงศตวรรษที่ 10 คัมภีร์ไบเบิลฉบับมาตรฐานในภาษายิว-อารบิกก็กลายเป็นสิ่งจำเป็น ที่รู้จักกันเป็นอย่างดีผลิตโดยSaadiah (Saadia Gaon หรือที่รู้จักว่า Rasag) และยังคงใช้มาจนถึงทุกวันนี้ "โดยเฉพาะอย่างยิ่งในหมู่ Yemenite Jewry" [78]
Rav Sa'adia จัดทำคำแปลภาษาอาหรับของโตราห์ที่รู้จักกันในชื่อTargum Tafsirและเสนอความคิดเห็นเกี่ยวกับงานของ Rasag [79]มีการถกเถียงเรื่องทุนการศึกษาว่า Rasag เขียนคำแปลภาษาอาหรับของโตราห์เป็นครั้งแรกหรือไม่ [80]
ภาษาสมัยใหม่
คำแปลของชาวยิว
โตราห์ได้รับการแปลโดยนักวิชาการชาวยิวเป็นภาษาหลักๆ ของยุโรป เช่น อังกฤษ เยอรมัน รัสเซีย ฝรั่งเศส สเปน และอื่นๆ การแปลภาษาเยอรมันที่มีชื่อเสียงที่สุดถูกผลิตโดยแซมซั่นราฟาเอลเฮิร์ช มีการเผยแพร่การแปลพระคัมภีร์ภาษาอังกฤษของชาวยิวจำนวนหนึ่งตัวอย่างเช่น โดยสิ่งพิมพ์ของ Artscroll
คำแปลของคริสเตียน
ในฐานะที่เป็นส่วนหนึ่งของศีลพระคัมภีร์คริสเตียน , โตราห์ได้รับการแปลเป็นหลายร้อยภาษา
ในศาสนาอื่น
ลัทธิสะมาเรีย
ห้าเล่มของโมเสสถือเป็นคัมภีร์ทั้งหลักการของSamaritanism
ศาสนาคริสต์
แม้ว่านิกายคริสเตียนที่แตกต่างกันจะมีเวอร์ชันพันธสัญญาเดิมที่แตกต่างกันเล็กน้อยในพระคัมภีร์ของพวกเขา แต่โตราห์ในฐานะ "หนังสือห้าเล่มของโมเสส" (หรือ " กฎของโมเสส") ก็เป็นเรื่องธรรมดาในหมู่พวกเขาทั้งหมด
อิสลาม
อิสลามกล่าวว่าอัตเตารอตดั้งเดิมถูกส่งมาจากพระเจ้า ตามคัมภีร์อัลกุรอานพระเจ้าตรัสว่า "พระองค์คือผู้ทรงส่งคัมภีร์ (อัลกุรอาน) ให้กับคุณด้วยความจริง ยืนยันสิ่งที่มาก่อนหน้านั้น และพระองค์ทรงส่งเตารัต (โตราห์) และอินญีล (กอสเปล) ลงมา" ( Q3:3 ) ชาวมุสลิมเรียกคัมภีร์โตราห์ว่าเตารัตและถือว่าเป็นพระวจนะของพระเจ้าที่ประทานแก่โมเสส อย่างไรก็ตาม มุสลิมที่อ้างตัวว่าตนเองส่วนใหญ่ยังเชื่อว่าการเปิดเผยดั้งเดิมนี้ได้รับความเสียหาย ( tahrif ) (หรือเพียงแค่เปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลาและความผิดพลาดของมนุษย์) เมื่อเวลาผ่านไปโดยกรานท์ชาวยิว[81]อัตเตารอตในคัมภีร์กุรอ่านมักถูกกล่าวถึงด้วยความเคารพในศาสนาอิสลาม ความเชื่อของชาวมุสลิมในอัตเตารอต เช่นเดียวกับการเผยพระวจนะของโมเสส เป็นหนึ่งในหลักการพื้นฐานของศาสนาอิสลาม
ดูเพิ่มเติม
- บัญญัติ 613 ประการ
- อาลียาห์ (โตราห์) , "ขึ้นสู่อัตเตารอต"
- Haftarah
- ฮีบรูไบเบิล
- Heptateuch
- เฮกซาพลา
- สมาคมสิ่งพิมพ์ชาวยิว (JPS)
- Ketef Hinnom
- เกตุวิม
- รายชื่ออาชญากรรมทุนในโตราห์
- โมเสสในวรรณคดีของพวกรับบี
- เนวิอิม
- New Jewish Publication Society of America ทานาค (JPS Tanakh)
- สะมาเรีย เพนทาทูช
- เซเฟอร์ โทราห์
- Torah scroll (เยเมน)
- ส่วนโตราห์รายสัปดาห์
อ้างอิง
- ^ a b "โตราห์ | ความหมาย ความหมาย & ข้อเท็จจริง" . สารานุกรมบริแทนนิกา. สืบค้นเมื่อ2021-09-11 .
- ^ Neusner จาค็อบ (2004)การเกิดขึ้นของศาสนายิว . ลุยวิลล์: Westminster John Knox Press NS. 57. "คำภาษาฮีบรูโตราห์หมายถึง 'การสอน' เราจำได้ว่า ... ความหมายที่คุ้นเคยที่สุดของคำว่า 'โทราห์ = หนังสือห้าเล่มของโมเสส" Pentateuch .... โตราห์อาจหมายถึงความครบถ้วนของ พระคัมภีร์ฮีบรู .... โตราห์ยังครอบคลุมการสอนในสื่อสองประเภท การเขียนและความจำ .... [ส่วนปากเปล่า] มีอยู่ในบางส่วนในการรวบรวม Mishnah, Talmud และ midrash แต่มีมากกว่านั้น: สิ่งที่โลกเรียกว่า 'ศาสนายิว' ผู้ศรัทธารู้จักในนาม 'โตราห์' ' "
- ^ อิซาเบลแลง Intertextualität ALS hermeneutischer Zugang ซู Auslegung des Korans: Eine Betrachtung am Beispiel เดอร์ฟอน Verwendung Israiliyyat ในเดอร์เดอร์ Rezeption Davidserzählungในแน่นอน 38: 21-25โลโก้เวอร์ Berlin GmbH, 2015/12/31 ISBN 9783832541514พี 98 (เยอรมัน)
- ^ a b Birnbaum (1979), p. 630
- ^ ฉบับ 11 ทรูมาห์ มาตรา 61
- ^ หน้า 1, Blenkinsopp, Joseph (1992). ไบเบิล: แนะนำให้รู้จักกับห้าเล่มแรกของพระคัมภีร์ ห้องสมุดอ้างอิงพระคัมภีร์ Anchor นิวยอร์ก: ดับเบิ้ลเดย์ ISBN 978-0-385-41207-0.
- ^ ฟิน, I. , เบอร์แมน, NA, พระคัมภีร์ค้นพบ:. โบราณคดีของวิสัยทัศน์ใหม่ของอิสราเอลโบราณและแหล่งกำเนิดของมันคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์, หน้า 68
- ↑ a b McDermott, John J. (2002). อ่านไบเบิล: แนะนำประวัติศาสตร์ พอลลีนกด NS. 21. ISBN 978-0-8091-4082-4. สืบค้นเมื่อ2010-10-03 .
- ^ บาบิโลนทัลมุด บาวากาม 82a
- ^ Rabinowitz หลุยส์ไอแซคและฮาร์วีย์วอร์เรน "โตราห์". สารานุกรม Judaica . เอ็ด. Michael Berenbaum และ Fred Skolnik ฉบับที่ 20. ครั้งที่ 2 ดีทรอยต์: Macmillan Reference USA, 2007. หน้า 39–46
- ^ ฟิลิป Birnbaum ,สารานุกรมของแนวคิดของชาวยิว , บริษัท สำนักพิมพ์ภาษาฮิบรู, 1964, หน้า 630
- ^ หน้า 2767, อัลคาไล
- ^ หน้า 164–165, เชอร์มัน, อพยพ 12:49
- ^ Sarna, Nahum M. et al . "คัมภีร์ไบเบิล". สารานุกรม Judaica . เอ็ด. Michael Berenbaum และ Fred Skolnik ฉบับที่ 3. ครั้งที่ 2 ดีทรอยต์: Macmillan Reference USA, 2007. หน้า 576–577
- ↑ โลกและพระวจนะ: บทนำสู่พันธสัญญาเดิม , ed. Eugene H. Merrill, Mark Rooker, Michael A. Grisanti, 2011, p, 163: "ตอนที่ 4 The Pentateuch โดย Michael A. Grisanti: คำว่า 'Pentateuch' มาจากภาษากรีก pentateuchosแท้จริงแล้ว ... คำภาษากรีกคือ เห็นได้ชัดว่าชาวยิวเฮลเลไนซ์แห่งอเล็กซานเดรีย อียิปต์ เป็นที่นิยมในคริสต์ศตวรรษที่หนึ่ง…”
- ^ "Devdutt Pattanaik: การออกแบบที่น่าสนใจของ Jewish Bible" .
- ^ แฮมิลตัน (1990), พี. 1
- ^ เบอร์กันต์ 2013 , p. สิบ
- ^ Bandstra 2008 , พี. 35.
- ^ Bandstra 2008 , พี. 78.
- ^ Bandstra (2004), pp. 28–29
- ^ จอห์นสโตน น. 72.
- ^ ฟินพี 68
- ^ เมเยอร์ส, พี. xv.
- ^ แอชลีย์ 1993 , พี. 1.
- อรรถเป็น ข McDermott 2002 , พี. 21.
- ^ โอลสัน 1996 , p. 9.
- ^ สตับส์ 2009 , p. 19–20.
- ^ ฟิลลิปส์ pp.1–2
- ^ โรเจอร์สัน, pp.153–154
- ^ ซัมเมอร์, พี. 18.
- ^ 14b Bava ท้องเสีย
- ^ หลุยส์ เจคอบส์ (1995). ศาสนายิว: สหาย . สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยอ็อกซ์ฟอร์ด. NS. 375. ISBN 978-0-19-826463-7. สืบค้นเมื่อ27 กุมภาพันธ์ 2555 .
- ^ ตาลมุด, บาวา บาสรา 14b
- ^ มิชนาห์ ซันเฮดริน 10:1
- ^ Ginzberg หลุยส์ (1909) ตำนานของชาวยิว เล่ม 1 IV: Ezra (แปลโดย Henrietta Szold) ฟิลาเดลเฟีย: สมาคมสิ่งพิมพ์ของชาวยิว
- ^ รอสส์ ทามาร์ (2004). การขยายวังแห่งโตราห์: ออร์โธดอกซ์และสตรีนิยม . อัพเอ็น. NS. 192
- ^ คาร์ 2014 , p. 434.
- ^ ทอมป์สัน 2000 , พี. 8.
- ^ สกา 2014 , pp. 133–135.
- ^ แวน Seters 2004พี 77.
- ^ บาเดน 2012 .
- ^ a b เกนส์ 2015 , p. 271.
- ^ อ็อตโต 2015 , p. 605.
- ^ คาร์ 2014 , p. 457.
- ^ อ็อตโต 2014 , p. 609.
- ^ เฟรย์ 2001 , p. 6.
- ^ โรเมอร์ 2008 , p. 2 และ fn.3
- ^ สกา 2006 , หน้า 217.
- ^ สกา 2006 , หน้า 218.
- ^ เอสเค นาซี 2009 , p. 86.
- ^ สกา 2006 , pp. 226–227.
- ^ Greifenhagen 2003 , พี. 206–207, 224 fn.49.
- ^ Gmirkin 2006 , พี. 30, 32, 190.
- ^ History Crash Course #36: Timeline: From Abraham to Destruction of the Templeโดย รับบี เคน สปิโร, Aish.com สืบค้นเมื่อ 2010-08-19.
- ^ เบอร์ลิน อาเดล; เบร็ทเลอร์, มาร์ค ซวี; ฟิชเบน, ไมเคิล, สหพันธ์. (2004). ชาวยิวการศึกษาพระคัมภีร์ มหานครนิวยอร์ก: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยอ็อกซ์ฟอร์ด หน้า 3–7 . ISBN 978-0195297515.
- ^ Nadler สตีเว่น; เซโบ, แม็กเนอ (2551). พระคัมภีร์ฮีบรู / พันธสัญญาเดิม: ประวัติความเป็นมาของการตีความ II: จากยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาสู่การตรัสรู้ . Vandenhoeck และ Ruprecht NS. 829. ISBN 978-3525539828. สืบค้นเมื่อ18 กันยายน 2558 .
- ^ อิบนุ เอสรา เฉลยธรรมบัญญัติ 34:6
- ^ Ohr Ha'chayim เฉลยธรรมบัญญัติ 34: 6
- ^ สำหรับข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับประเด็นเหล่านี้จากมุมมองของชาวยิวออร์โธดอกซ์ โปรดดูที่ Modern Scholarship in the Study of Torah: Contributions and Limitations , Ed. ชะลอมคาร์มีและคู่มือของชาวยิวคิด , เล่มผมโดย Aryeh Kaplan
- ^ Larry Siekawitch (2013), The Uniqueness of the Bible , หน้า 19 –30
- ^ Ginzberg หลุยส์ (1909) Legends of the Jews Vol III: The Gentiles Refuse the Torah (แปลโดย Henrietta Szold) ฟิลาเดลเฟีย: สมาคมสิ่งพิมพ์ของชาวยิว
- ^ Ginzberg หลุยส์ (1909) Legends of the Jews Vol II: Job and the Patriarchs (แปลโดย Henrietta Szold) ฟิลาเดลเฟีย: สมาคมสิ่งพิมพ์ของชาวยิว
- ^ Ginzberg หลุยส์ (1909) Legends of the Jews Vol I: สิ่งแรกที่สร้างขึ้น (แปลโดย Henrietta Szold) Philadelphia: Jewish Publication Society
- ^ หนังสือของ Nehemiaบทที่ 8
- ^ ที่มา?
- ^ วัฏจักรสามปีที่แท้จริง: วิธีที่ดีกว่าในการอ่านโตราห์? เก็บถาวรเมื่อ 2012-08-17 ที่ Wayback Machine
- ^ [1] จัด เก็บเมื่อ 17 สิงหาคม 2555 ที่ Wayback Machine
- ^ Rietti รับบีโจนาธาน กฎปากเปล่า: หัวใจของโตราห์
- ^ ตาลมุด, กิตติน 60b
- ^ "คำถามที่พบบ่อยเห็นอกเห็นใจยูดายปฏิรูปยูดายมานุษยวิทยาชาวยิวเห็นอกเห็นใจ, ชุมนุม, Arizona, อาริโซน่า" Oradam.org . สืบค้นเมื่อ2012-11-07 .
- ^ Mishnat Soferim รูปแบบของตัวอักษร ที่เก็บถาวร 2008/05/23 ที่เครื่อง Waybackแปลโดยเจนเทย์เลอร์ฟรีดแมน (geniza.net)
- ^ ชิลตัน BD. (ed), The Isaiah Targum: Introduction, Translation, Apparatus and Notes , Michael Glazier, Inc. หน้า xiii
- ^ สารานุกรมยิว , รายการในโตราห์อ่าน
- ^ สารานุกรม Judaica , รายการพระคัมภีร์: การแปล
- ^ Greifenhagen 2003 , พี. 218.
- ^ สารานุกรม Judaica , vol. 3 หน้า 597
- ^ สารานุกรม Judaica , vol. III หน้า 603
- ^ จอร์จ โรบินสัน (17 ธันวาคม 2551) Essential โตราห์: คู่มือที่สมบูรณ์ไปห้าหนังสือของโมเสส กลุ่มสำนักพิมพ์ Knopf Doubleday หน้า 167–. ISBN 978-0-307-48437-6.
ผลงานที่สำคัญ Sa'adia ของตัวเองที่จะโตราห์เป็นภาษาอาหรับแปลของเขาTargum Tafsir
- ^ Zion Zohar (มิถุนายน 2548) ดิกและมิซทั้งหลาย: จากยุคทองของสเปนสมัยใหม่ เอ็นวาย เพรส. หน้า 106–. ISBN 978-0-8147-9705-1.
มีการโต้เถียงกันในหมู่นักวิชาการว่า Rasag เป็นคนแรกที่แปลพระคัมภีร์ฮีบรูเป็นภาษาอาหรับหรือไม่
- ^ Is the Bible God's Word Archived 2008-05-13 at the Wayback Machineโดย Sheikh Ahmed Deedat
บรรณานุกรม
- บาเดน, โจเอล เอส. (2012). องค์ประกอบของไบเบิล: ต่ออายุสารคดีสมมติฐาน New Haven & London: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเยล ISBN 9780300152647.
- แบนสตรา, แบร์รี่ แอล (2004). อ่านพระคัมภีร์เก่า: การแนะนำให้ฮีบรูไบเบิล วัดส์เวิร์ธ ISBN 9780495391050.
- เบิร์นบอม, ฟิลิป (1979). สารานุกรมแนวคิดของชาวยิว . วัดส์เวิร์ธ
- เบลนกินซอป, โจเซฟ (2004). ขุมทรัพย์ทั้งเก่าและใหม่: บทความในเทววิทยาของ Pentateuch . เอิร์ดแมน. ISBN 9780802826794.
- แคมป์เบลล์, แอนโทนี เอฟ; โอไบรอัน, มาร์ค เอ (1993). ที่มาของ Pentateuch: ข้อความ บทนำ คำอธิบายประกอบ . ป้อมปราการกด ISBN 9781451413670.
- คาร์, เดวิด เอ็ม (1996). อ่านหักปฐมกาล เวสต์มินสเตอร์ จอห์น น็อกซ์ เพรส ISBN 9780664220716.
- คาร์, เดวิด เอ็ม. (2014). "การเปลี่ยนแปลงในการวิพากษ์วิจารณ์ Pentateuchal" . ในแซโบ แม็กเนอ; สกา, ฌอง หลุยส์; ช่างเครื่อง ปีเตอร์ (สหพันธ์). ฮีบรูไบเบิล/พันธสัญญาเดิม. III: จากสมัยนิยมไปสู่ยุคหลังสมัยใหม่ Part II: ศตวรรษที่ยี่สิบ - จากสมัยที่จะโพสต์สมัย Vandenhoeck และ Ruprecht ISBN 978-3-525-54022-0.
- ไคลน์ส, เดวิด เอ (1997). หัวข้อของ Pentateuch . สำนักพิมพ์วิชาการเชฟฟิลด์ ISBN 9780567431967.
- เดวีส์, GI (1998). "บทนำของพระโพธิสัตว์" . ใน จอห์น บาร์ตัน (เอ็ด) ฟอร์ดในพระคัมภีร์อรรถกถา สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยอ็อกซ์ฟอร์ด. ISBN 9780198755005.
- เอสเคนาซี, ทามารา โคห์น (2009). "จากการเนรเทศและการฟื้นฟูสู่การเนรเทศและการสร้างใหม่" . ใน Grabbe, Lester L.; Knoppers, Gary N. (สหพันธ์). ถูกเนรเทศและการฟื้นฟูมาเยือน: บทความเกี่ยวกับบาบิโลนเปอร์เซียและระยะเวลา บลูมส์เบอรี. ISBN 9780567465672.
- เฟรย์, ปีเตอร์ (2001). "การอนุญาตของจักรวรรดิเปอร์เซีย: บทสรุป". ใน Watts, James (ed.) เปอร์เซียและโตราห์: ทฤษฎีการอนุญาตของจักรพรรดิเพนทาทุก แอตแลนต้า จอร์เจีย: SBL Press NS. 6. ISBN 9781589830158.
- ฟรีดแมน, ริชาร์ด เอลเลียต (2001). ความเห็นเกี่ยวกับโตราห์ด้วยภาษาอังกฤษใหม่ สำนักพิมพ์ฮาร์เปอร์คอลลินส์
- เกนส์, เจสัน เอ็มเอช (2015). กวีแหล่งที่มาของพระ ป้อมปราการกด ISBN 978-1-5064-0046-4.
- กมีร์กิน, รัสเซลล์ (2006). Berossus และ Genesis, Manetho และ Exodus . บลูมส์เบอรี. ISBN 978-0-567-13439-4.
- กู๊ดเดอร์, พอลล่า (2000). Pentateuch: เรื่องราวของจุดเริ่มต้น . ทีแอนด์ที คลาร์ก ISBN 9780567084187.
- Greifenhagen, ฟรานซ์ วี. (2003). อียิปต์แผนที่อุดมการณ์ไบเบิลของ บลูมส์เบอรี. ISBN 978-0-567-39136-0.
- คูเกลอร์, โรเบิร์ต; ฮาร์ติน, แพทริค (2009). พันธสัญญาเดิมระหว่างเทววิทยาและประวัติศาสตร์: การสำรวจที่สำคัญ . เอิร์ดแมน. ISBN 9780802846365.
- เลวิน, คริสตอฟ แอล. (2005). พันธสัญญาเดิม: แนะนำสั้น สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยพรินซ์ตัน. ISBN 9780691113944.
พันธสัญญาเดิม: บทนำสั้นๆ ของคริสตอฟ เลวิน
- แมคเอนไทร์, มาร์ค (2008). การดิ้นรนกับพระเจ้า: บทนำสู่เพนทาทุก สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเมอร์เซอร์. ISBN 9780881461015.
- อ็อตโต, เอ็คคาร์ท (2014). "การศึกษากฎหมายและจริยธรรมในพระคัมภีร์ฮีบรู/พันธสัญญาเดิม" . ในแซโบ แม็กเนอ; สกา, ฌอง หลุยส์; ช่างเครื่อง ปีเตอร์ (สหพันธ์). ฮีบรูไบเบิล/พันธสัญญาเดิม. III: จากสมัยนิยมไปสู่ยุคหลังสมัยใหม่ Part II: ศตวรรษที่ยี่สิบ - จากสมัยที่จะโพสต์สมัย Vandenhoeck และ Ruprecht ISBN 978-3-525-54022-0.
- โรเมอร์, โธมัส (2008) "โมเสสนอกโตราห์และการก่อสร้างของพลัดถิ่นเอกลักษณ์" (PDF) วารสารพระคัมภีร์ฮีบรู . 8 บทความ 15: 2–12.
- สกา, ฌอง-หลุยส์ (2006). บทนำสู่การอ่านเพนทาทุก ไอเซนบรันส์. ISBN 9781575061221.
- สกา, ฌอง หลุยส์ (2014). "คำถามเกี่ยวกับ 'ประวัติศาสตร์อิสราเอล' ในการวิจัยล่าสุด" . ในแซโบ แม็กเนอ; สกา, ฌอง หลุยส์; ช่างเครื่อง ปีเตอร์ (สหพันธ์). ฮีบรูไบเบิล/พันธสัญญาเดิม. III: จากสมัยนิยมไปสู่ยุคหลังสมัยใหม่ Part II: ศตวรรษที่ยี่สิบ - จากสมัยที่จะโพสต์สมัย Vandenhoeck และ Ruprecht ISBN 978-3-525-54022-0.
- ทอมป์สัน, โธมัส แอล. (2000). สมัยก่อนประวัติศาสตร์ของอิสราเอลคน: จากแหล่งที่มาเขียนและโบราณคดี บริล ISBN 978-9004119437.
- แวน เซเตอร์ส, จอห์น (1998). "เพนทาทูช". ใน Steven L. McKenzie, Matt Patrick Graham (ed.) วันนี้ฮีบรูไบเบิล: เบื้องต้นเกี่ยวกับประเด็นที่สำคัญ เวสต์มินสเตอร์ จอห์น น็อกซ์ เพรส ISBN 9780664256524.
- แวน เซเตอร์ส, จอห์น (2004). The Pentateuch: คำอธิบายทางสังคมศาสตร์ . Continuum International Publishing Group. ISBN 9780567080882.
- วอลช์, เจอโรม ที (2001). รูปแบบและโครงสร้างในภาษาฮีบรูไบเบิลเล่าเรื่อง กด Liturgical ISBN 9780814658970.
อ่านเพิ่มเติม
- Rothenberg, Naftali, (ed.), Wisdom by the week – the Weekly Torah Portion as an Inspiration for Thought and Creativity , สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเยชิวา, นิวยอร์ก 2012
- ฟรีดแมน, ริชาร์ด เอลเลียต, ใครเขียนพระคัมภีร์? , HarperSanFrancisco, 1997
- Welhausen, Julius, Prolegomena to the History of Israel , Scholars Press, 1994 (พิมพ์ซ้ำ 2428)
- Kantor, Mattis, สารานุกรมไทม์ไลน์ของชาวยิว: ประวัติศาสตร์ปีต่อปีจากการสร้างจนถึงปัจจุบัน , Jason Aronson Inc., London, 1992
- Wheeler, Brannon M., Moses in the Quran and Islamic Exegesis , เลดจ์, 2002
- เดซิลวา, เดวิด อาร์เธอร์, An Introduction to the New Testament: Contexts, Methods & Ministry , InterVarsity Press, 2004
- Alcalay, Reuben., The Complete Hebrew – English dictionary , vol 2, Hemed Books, New York, 1996 ISBN 978-965-448-179-3
- Scherman, Nosson, (ed.), Tanakh, ฉบับที่. I, The Torah, (Stone edition), Mesorah Publications, Ltd., New York, 2001
- Heschel, Abraham Joshua, Tucker, Gordon & Levin, Leonard, Heavenly Torah: As Refracted Through the Generations , London, Continuum International Publishing Group, 2005
- Hubbard, David "แหล่งวรรณกรรมของ Kebra Nagast" Ph.D. วิทยานิพนธ์ มหาวิทยาลัยเซนต์แอนดรู สกอตแลนด์ พ.ศ. 2499
- Peterson, Eugene H. , Praying With Moses: A Year of Daily Prayers and Reflections on the Words and Actions of Moses , HarperCollins , New York, 1994 ISBN 978060665180
ลิงค์ภายนอก
- สารานุกรมยิว: โตราห์
- คอมพิวเตอร์สร้าง Sefer Torah เพื่อการศึกษาออนไลน์พร้อมการแปล การทับศัพท์ และการสวดมนต์ (WorldORT)
- แหล่งข้อมูลโทราห์ออนไลน์—เพจ parsha รายสัปดาห์ แหล่งข้อมูลการเรียนรู้ตามหัวข้อ
- Interlinear Pentateuch (พร้อมการแปลสำนวน Samaritan Pentateuch และสัณฐานวิทยา)
- The Tanach Page – การเข้าถึง
- Damascus Pentateuchจากประมาณ 1000 CE
- แจสโทรว์, มอร์ริส (1905). . สารานุกรมนานาชาติใหม่ .
- ข้อบ่งชี้ของ Torah Authenticityรายการที่ครอบคลุม
| ทั่วไป | |
|---|---|
| ห้องสมุดแห่งชาติ | |
| อื่น | |
_-_Mus%C3%A9e_d%27art_et_d%27histoire_du_Juda%C3%AFsme.jpg){kind=link}
