ดนตรี

ศิลปะการแสดง
กายกรรม บัลเล่ต์ ทักษะละครสัตว์ ตัวตลก เต้นรำ ยิมนาสติก มายากล ละครใบ้ ดนตรี โอเปร่า มวยปล้ำอาชีพ หุ่นกระบอก คำพูด สแตนด์อัพคอมเมดี้ โรงภาพยนตร์ พากย์เสียง
วี NS อี

ดนตรีเป็นศิลปะของการจัดเรียงเสียงในเวลาเพื่อสร้างองค์ประกอบผ่านองค์ประกอบของทำนอง ความกลมกลืน จังหวะ และเสียงต่ำ^{[1] [2]}มันเป็นหนึ่งในแง่มุมทางวัฒนธรรมสากลของสังคมมนุษย์ทั้งหมด ทั่วไปคำจำกัดความของเพลงรวมถึงองค์ประกอบทั่วไปเช่นสนาม (ซึ่งควบคุมทำนองและความสามัคคี ) จังหวะ (และแนวคิดที่เกี่ยวข้องจังหวะ , เมตรและเสียงที่เปล่งออก ) การเปลี่ยนแปลง(ความดังและความนุ่มนวล) และคุณภาพเสียงของเสียงต่ำและเนื้อสัมผัส (ซึ่งบางครั้งเรียกว่า "สี" ของเสียงดนตรี) สไตล์หรือประเภทของเพลงที่แตกต่างกันอาจเน้น ไม่เน้น หรือละเว้นองค์ประกอบเหล่านี้บางส่วน เพลงจะดำเนินการกับหลากหลายของเครื่องมือและเทคนิคการแกนนำตั้งแต่ร้องเพลงเพื่อเคาะ ; มีเฉพาะท่อนที่ใช้บรรเลง , ท่อนร้องเพียงอย่างเดียว (เช่น เพลงที่ไม่มีเครื่องดนตรีประกอบ ) และท่อนที่รวมการร้องและเครื่องดนตรีเข้าด้วยกัน มาจากภาษากรีก μουσική ( mousike; "(ศิลปะ) ของMuses "). ^[3]

ในรูปแบบทั่วไป กิจกรรมที่อธิบายว่าดนตรีเป็นรูปแบบศิลปะหรือกิจกรรมทางวัฒนธรรมได้แก่ การสร้างสรรค์ผลงานดนตรี ( เพลงทำนองซิมโฟนีเป็นต้น) การวิจารณ์ดนตรีการศึกษาประวัติศาสตร์ดนตรีและการตรวจสอบความงามของเพลง นักปรัชญาชาวกรีกโบราณและอินเดียให้คำจำกัดความดนตรีเป็นสองส่วน: ท่วงทำนอง ตามโทนเสียงเรียงตามแนวนอน และความกลมกลืนของเสียงเรียงตามแนวตั้ง คำพูดทั่วไปเช่น " ความกลมกลืนของทรงกลม " และ "มันเป็นเพลงที่หูของฉัน" ชี้ให้เห็นถึงแนวคิดที่ว่าดนตรีมักจะเป็นระเบียบและน่าฟัง อย่างไรก็ตาม นักแต่งเพลงในศตวรรษที่ 20John Cageคิดว่าเสียงอะไรก็ได้ที่เป็นเสียงเพลงได้ เช่น "ไม่มีเสียงมีแต่เสียง" ^[4]

การสร้างสรรค์ การแสดง ความสำคัญ และแม้กระทั่งคำจำกัดความของดนตรีจะแตกต่างกันไปตามวัฒนธรรมและบริบททางสังคม แท้จริงแล้ว ตลอดประวัติศาสตร์ รูปแบบหรือรูปแบบของดนตรีใหม่ ๆ ได้รับการวิพากษ์วิจารณ์ว่า "ไม่ใช่ดนตรี" รวมถึงเครื่องสายGrosse FugeของBeethovenในปี 1825 ^[5]ดนตรีแจ๊สต้นในช่วงต้นทศวรรษ 1900 ^[6]และฮาร์ดคอร์พังก์ในช่วงปี 1980 ^[7]ดนตรีมีหลายประเภท ได้แก่ดนตรียอดนิยม , ดนตรีพื้นบ้าน , ดนตรีศิลปะ , ดนตรีที่แต่งขึ้นสำหรับพิธีทางศาสนา , และเพลงทำงานเช่น ชานเทย์ ดนตรีมีตั้งแต่การเรียบเรียงอย่างเข้มงวด เช่น ซิมโฟนีดนตรีคลาสสิกตั้งแต่ทศวรรษ 1700 และ 1800 ไปจนถึงดนตรีด้นสดที่บรรเลงอย่างเป็นธรรมชาติเช่นแจ๊สและรูปแบบแนวเปรี้ยวจี๊ดของดนตรีร่วมสมัยที่เน้นโอกาส จากศตวรรษที่ 20 และ 21

เพลงสามารถแบ่งออกเป็นประเภท (เช่นเพลงคันทรี่ ) และประเภทสามารถแบ่งออกเป็นหมวดหมู่ย่อย ๆ (เช่นเลือกประเทศและประเทศป๊อปเป็นสองประเทศหลายหมวดหมู่ย่อย) แม้ว่าเส้นแบ่งและความสัมพันธ์ระหว่างแนวเพลงที่มักจะบอบบาง บางครั้งก็เปิดกว้างสำหรับการตีความส่วนบุคคลและบางครั้งก็ขัดแย้งกัน ยกตัวอย่างเช่นมันอาจจะยากที่จะวาดเส้นระหว่างบางช่วงต้นทศวรรษ 1980 ฮาร์ดร็อคและโลหะหนักภายในศิลปะดนตรีอาจจัดเป็นศิลปะการแสดงวิจิตรศิลป์ หรือศิลปะการได้ยิน ดนตรีสามารถเล่นหรือร้องและฟังสดได้ที่ aคอนเสิร์ตร็อคหรือประสิทธิภาพของวงดนตรีสดได้ยินเป็นส่วนหนึ่งของการทำงานอย่างมาก (เป็นเพลงละครการแสดงหรือโอเปร่า) หรือมันอาจจะถูกบันทึกไว้และฟังในวิทยุ, เครื่องเล่น MP3, เครื่องเล่น CD , มาร์ทโฟนหรือเป็นคะแนนภาพยนตร์หรือรายการทีวี

ในหลายวัฒนธรรมดนตรีเป็นส่วนสำคัญของวิธีชีวิตของประชาชนในขณะที่มันมีบทบาทสำคัญใน พิธีกรรมทางศาสนา , พิธีกรรมทางพิธีกร (เช่นที่สำเร็จการศึกษาและการแต่งงาน), กิจกรรมทางสังคม (เช่นการเต้น ) และกิจกรรมทางวัฒนธรรมตั้งแต่มือสมัครเล่นคาราโอเกะร้องเพลงเล่นในมือสมัครเล่นวงฉุนหรือร้องเพลงในชุมชนคณะนักร้องประสานเสียงผู้คนอาจทำดนตรีเป็นงานอดิเรก เช่น วัยรุ่นที่เล่นเชลโลในวงออเคสตราเยาวชนหรือทำงานเป็นนักดนตรีหรือนักร้องมืออาชีพวงการเพลงรวมถึงบุคคลที่สร้างสรรค์เพลงและผลงานเพลงใหม่ (เช่น นักแต่งเพลงและนักประพันธ์เพลง) บุคคลที่แสดงดนตรี (ซึ่งรวมถึงวงออเคสตรา วงดนตรีแจ๊สและนักดนตรีในวงร็อค นักร้องและวาทยกร) บุคคลที่บันทึกเพลง (โปรดิวเซอร์เพลงและวิศวกรเสียง ) , บุคคลที่จัดทัวร์คอนเสิร์ต และบุคคลที่ขายแผ่นเสียงโน้ตเพลง และเพลงประกอบให้กับลูกค้า แม้แต่ครั้งเดียวเป็นเพลงหรือชิ้นส่วนได้รับการดำเนินการ, นักวิจารณ์เพลง , นักข่าวเพลงและนักวิชาการเพลงอาจประเมินและประเมินชิ้นและประสิทธิภาพการทำงาน

นิรุกติศาสตร์

คำว่าmusicมาจากภาษากรีกโบราณ μουσική ( mousike ) '(art) of the Muses ' ^[3]ในเทพปกรณัมกรีกมิวส์ทั้งเก้าเป็นเทพธิดาที่สร้างแรงบันดาลใจให้กับวรรณกรรม วิทยาศาสตร์ และศิลปะและเป็นแหล่งที่มาของความรู้ที่รวบรวมไว้ในกวีนิพนธ์ เนื้อเพลง และตำนานในวัฒนธรรมกรีก ตามพจนานุกรมนิรุกติศาสตร์ออนไลน์ คำว่าmusicมาจาก "mid-13c., musikeจากOld French musique (12c.) และมาจากภาษาละติน musicaโดยตรง'ศิลปะของเพลง' ยังรวมถึงบทกวี (ยัง [ที่] แหล่งที่มาของสเปนmúsica , อิตาลีMusica , เก่าเยอรมันสูง mosicaเยอรมันMusik , ดัตช์มิวสิคเดนมาร์กMusik ). "นี้มาจาก" ... กรีกmousike ( techne ) '(ศิลปะ) ของ Muses' จาก fem ของmousikos 'เกี่ยวกับ Muses' จากMousa 'Muse' (ดู muse (n.)) การสะกดคำสมัยใหม่ [dates] จาก [the] 1630s ในสมัยกรีกโบราณ [คำว่า 'ดนตรี' หมายถึง] ศิลปะใดๆ ก็ตามที่ Muses เป็นประธาน แต่โดยเฉพาะอย่างยิ่งดนตรีและบทกวี "^{[8] [ต้องการแหล่งที่ดีกว่า ]}

ศิลปะและความบันเทิง

ดนตรีประกอบขึ้นและบรรเลงเพื่อวัตถุประสงค์หลายประการ ตั้งแต่สุนทรียภาพ วัตถุประสงค์ทางศาสนาหรือพิธีกรรม หรือเพื่อความบันเทิงสำหรับตลาด เมื่อเพลงใช้ได้เฉพาะผ่านแผ่นเพลงคะแนนเช่นในช่วงยุคคลาสสิกและโรแมนติก, คนรักดนตรีจะซื้อแผ่นเพลงของชิ้นโปรดของพวกเขาและเพลงเพื่อให้พวกเขาสามารถดำเนินการพวกเขาที่บ้านบนเปียโน ด้วยการถือกำเนิดของแผ่นเสียงบันทึกของเพลงยอดนิยมแทนที่จะเป็นแผ่นเสียงกลายเป็นวิธีที่โดดเด่นที่ผู้รักเสียงเพลงจะได้เพลิดเพลินกับเพลงโปรดของพวกเขา ด้วยการถือกำเนิดของเครื่องอัดเทปในบ้านในทศวรรษ 1980 และเพลงดิจิตอลในทศวรรษ 1990 ผู้รักเสียงเพลงสามารถสร้างเทปหรือเพลย์ลิสต์ได้เพลงโปรดของพวกเขาและนำติดตัวไปกับเครื่องเล่นเทปแบบพกพาหรือเครื่องเล่น MP3 ผู้รักเสียงเพลงบางคนสร้างมิกซ์เทปเพลงโปรดของพวกเขา ซึ่งทำหน้าที่เป็น "ภาพเหมือนตนเอง การแสดงท่าทางของมิตรภาพ ใบสั่งยาสำหรับงานเลี้ยงในอุดมคติ... [และ] สภาพแวดล้อมที่มีแต่สิ่งที่รักที่สุดเท่านั้น" ^[9]

นักดนตรีสมัครเล่นสามารถแต่งเพลงหรือแสดงดนตรีเพื่อความเพลิดเพลินของตนเอง และรับรายได้ที่อื่นนักดนตรีมืออาชีพเป็นลูกจ้างโดยช่วงของสถาบันและองค์กรรวมทั้งกองกำลังติดอาวุธ (ในเดินวง , วงดนตรีและกลุ่มที่นิยมเพลง), คริสตจักรและธรรมศาลา, ซิมโฟนีออเคสตร้ากระจายเสียงหรือการผลิตภาพยนตร์บริษัท และโรงเรียนดนตรีนักดนตรีมืออาชีพบางครั้งทำงานเป็นฟรีแลนซ์หรือนักดนตรีเซสชันแสวงหาสัญญาและการมีส่วนร่วมในสภาพแวดล้อมที่หลากหลาย มักมีความเชื่อมโยงมากมายระหว่างนักดนตรีมือสมัครเล่นและนักดนตรีมืออาชีพ นักดนตรีสมัครเล่นเริ่มต้นเรียนกับนักดนตรีมืออาชีพ ในการตั้งค่าของชุมชน นักดนตรีสมัครเล่นขั้นสูงจะแสดงร่วมกับนักดนตรีมืออาชีพในหลากหลายรูปแบบ เช่นวงดนตรีคอนเสิร์ตของชุมชนและวงออเคสตราของชุมชน

ความแตกต่างระหว่างดนตรีที่แสดงสำหรับผู้ชมสดและดนตรีที่เล่นในสตูดิโอนั้นมักมีความแตกต่างกัน เพื่อให้สามารถบันทึกและเผยแพร่ผ่านระบบจำหน่ายเพลงหรือระบบกระจายเสียง อย่างไรก็ตาม ยังมีอีกหลายกรณีที่การแสดงสดต่อหน้าผู้ชมถูกบันทึกและเผยแพร่ด้วย การบันทึกการแสดงสดเป็นที่นิยมทั้งในดนตรีคลาสสิกและในรูปแบบดนตรียอดนิยมเช่น ร็อค ซึ่งผู้รักดนตรีจะได้ชมการแสดงสดที่บันทึกเทปอย่างผิดกฎหมาย ในวงแยมฉากสดชั่วคราวติดประชุมเป็นที่ต้องการที่จะบันทึกในสตูดิโอ

องค์ประกอบ

“การเรียบเรียง ” คือ การกระทำหรือการฝึกฝนการแต่งเพลงดนตรีบรรเลงงานทั้งการขับร้องและเครื่องดนตรี หรือดนตรีประเภทอื่น ในหลายวัฒนธรรม รวมทั้งดนตรีคลาสสิกตะวันตก การแต่งเพลงยังรวมถึงการสร้างโน้ตดนตรีด้วย เช่นแผ่นโน้ตเพลง "คะแนน"ซึ่งผู้แต่งหรือนักร้องหรือนักดนตรีคนอื่นๆเป็นผู้บรรเลงในเพลงยอดนิยมและเพลงแบบดั้งเดิมการกระทำของการเขียนซึ่งมักจะเรียกว่าแต่งเพลงอาจเกี่ยวข้องกับการสร้างโครงร่างพื้นฐานของเพลงที่เรียกว่าแผ่นตะกั่วซึ่งชุดออกทำนอง , เนื้อเพลงและคอร์ดในดนตรีคลาสสิก นักแต่งเพลงมักจะเรียบเรียงการประพันธ์เพลงของตนเอง แต่ในละครเพลงและเพลงป๊อป นักแต่งเพลงอาจจ้างผู้เรียบเรียงให้ทำการเรียบเรียง ในบางกรณี นักแต่งเพลงอาจไม่ใช้โน้ตเลย แต่ให้แต่งเพลงในใจแล้วเล่นหรือบันทึกจากความทรงจำ ในดนตรีแจ๊สและเพลงป็อป การบันทึกที่โดดเด่นโดยนักแสดงที่มีอิทธิพลจะได้รับน้ำหนักที่คะแนนการเขียนเล่นในดนตรีคลาสสิก

แม้ว่าดนตรีจะถูกจดบันทึกค่อนข้างแม่นยำ เช่นเดียวกับในดนตรีคลาสสิก มีหลายการตัดสินใจที่ผู้แสดงต้องทำ เนื่องจากโน้ตไม่ได้ระบุองค์ประกอบทั้งหมดของดนตรีอย่างแม่นยำ กระบวนการตัดสินใจว่าจะทำการแสดงดนตรีที่แต่งและจดบันทึกก่อนหน้านี้เรียกว่า "การตีความ" อย่างไร การตีความของนักแสดงที่แตกต่างกันเกี่ยวกับงานดนตรีเดียวกันอาจแตกต่างกันอย่างมากในแง่ของจังหวะที่เลือกและรูปแบบการเล่นหรือการร้องเพลงหรือการใช้ถ้อยคำของท่วงทำนอง นักแต่งเพลงและนักแต่งเพลงที่นำเสนอดนตรีของตนเองกำลังตีความเพลงของตน เช่นเดียวกับผู้ที่แสดงดนตรีของผู้อื่น ตัวเลือกและเทคนิคมาตรฐานที่มีอยู่ ณ เวลาที่กำหนดและสถานที่ที่กำหนดเรียกว่าการฝึกปฏิบัติในขณะที่การตีความมักใช้เพื่อหมายถึงตัวเลือกของนักแสดงแต่ละคน^{[ ต้องการการอ้างอิง ]}

แม้ว่าการแต่งเพลงมักใช้โน้ตดนตรีและมีผู้แต่งคนเดียว แต่ก็ไม่เป็นเช่นนั้นเสมอไป ผลงานดนตรีอาจมีผู้แต่งได้หลายคน ซึ่งมักเกิดขึ้นในเพลงยอดนิยมเมื่อวงดนตรีร่วมมือกันแต่งเพลง หรือในโรงละครดนตรี เมื่อคนหนึ่งแต่งทำนอง บุคคลที่สองเขียนเนื้อร้อง และบุคคลที่สามเป็นผู้เรียบเรียงเพลง . ในบางรูปแบบของดนตรี เช่นบลูส์ผู้แต่ง/นักแต่งเพลงอาจสร้าง เล่น และบันทึกเพลงหรือชิ้นใหม่โดยไม่ต้องเขียนลงในโน้ตดนตรี ดนตรีสามารถแต่งด้วยคำ รูปภาพ หรือโปรแกรมคอมพิวเตอร์ที่อธิบายหรือจดบันทึกว่านักร้องหรือนักดนตรีควรสร้างเสียงดนตรีอย่างไร ตัวอย่างมีตั้งแต่เพลงแนวเปรี้ยวจี๊ดที่ใช้สัญกรณ์กราฟิกในการแต่งข้อความเช่นAus den sieben Tagenไปจนถึงโปรแกรมคอมพิวเตอร์ที่เลือกเสียงสำหรับชิ้นดนตรี เพลงที่ทำให้การใช้งานหนักของการสุ่มและมีโอกาสที่จะเรียกว่าเพลง aleatoricและมีความเกี่ยวข้องกับคีตกวีร่วมสมัยที่ใช้งานอยู่ในศตวรรษที่ 20 เช่นจอห์นเค , มอร์ตันเฟลด์แมนและลด์ Lutoslawski ตัวอย่างที่รู้จักกันทั่วไปของดนตรีตามโอกาสคือเสียงลมตีระฆังที่ส่งเสียงก้องในสายลม

การศึกษาการแต่งเพลงตามประเพณีมักจะถูกครอบงำด้วยการตรวจสอบวิธีการและการฝึกปฏิบัติของดนตรีคลาสสิกตะวันตก แต่คำจำกัดความของการแต่งเพลงนั้นกว้างพอที่จะรวมการสร้างสรรค์ดนตรียอดนิยมและเพลงดนตรีดั้งเดิมและผลงานบรรเลง ตลอดจนงานด้นสดที่เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติเช่นฟรีแจ๊สนักแสดงและ percussionists แอฟริกันเช่นกลองอุรา

สัญกรณ์

ในยุค 2000 โน้ตดนตรีมักจะหมายถึงการแสดงออกของโน้ตดนตรีและจังหวะบนกระดาษโดยใช้สัญลักษณ์ เมื่อเพลงถูกเขียนลง ระดับเสียงและจังหวะของดนตรี เช่น โน้ตของเมโลดี้จะถูกบันทึกด้วย โน้ตดนตรีมักจะให้คำแนะนำเกี่ยวกับวิธีการเล่นเพลง ตัวอย่างเช่น โน้ตเพลงของเพลงอาจระบุว่าเพลงนั้นเป็น "บลูส์ช้า" หรือ "สวิงเร็ว" ซึ่งบ่งบอกถึงจังหวะและแนวเพลง หากต้องการอ่านโน้ตดนตรีคนจะต้องมีความเข้าใจในทฤษฎีดนตรี , ความสามัคคีและการปฏิบัติผลการดำเนินงานที่เกี่ยวข้องกับเพลงโดยเฉพาะหรือประเภทของชิ้นส่วน

โน้ตที่เขียนจะแตกต่างกันไปตามสไตล์และช่วงเวลาของดนตรี ในยุค 2000 เพลง notated ผลิตเป็นแผ่นเพลงหรือสำหรับบุคคลที่มีคอมพิวเตอร์scorewriterโปรแกรมเป็นภาพในหนึ่งหน้าจอคอมพิวเตอร์ในสมัยโบราณ โน้ตดนตรีถูกวางลงบนหินหรือแผ่นดินเหนียว ในการแสดงดนตรีจากโน้ต นักร้องหรือนักเล่นดนตรีต้องมีความเข้าใจในองค์ประกอบจังหวะและระดับเสียงที่รวมอยู่ในสัญลักษณ์และการฝึกฝนการแสดงที่เกี่ยวข้องกับเพลงหรือแนวเพลง ในแนวเพลงที่ต้องใช้การด้นสดทางดนตรีนักแสดงมักจะเล่นจากดนตรีที่มีแต่คอร์ดเท่านั้นที่เปลี่ยนและรูปแบบของเพลงถูกเขียนขึ้น ทำให้ผู้แสดงต้องมีความเข้าใจในโครงสร้างของเพลง ความกลมกลืน และรูปแบบของแนวเพลงนั้นๆ เป็นอย่างดี (เช่นแจ๊สหรือดนตรีคันทรี )

ในดนตรีศิลปะตะวันตก การเขียนโน้ตประเภทที่พบบ่อยที่สุดคือ โน้ต ซึ่งรวมถึงส่วนดนตรีของวงดนตรีทั้งหมด และบางส่วน ซึ่งเป็นโน้ตดนตรีสำหรับนักแสดงหรือนักร้องแต่ละคน ในดนตรียอดนิยม แจ๊ส และบลูส์ โน้ตดนตรีมาตรฐานคือแผ่นนำซึ่งบันทึกทำนอง คอร์ดเนื้อเพลง (ถ้าเป็นท่อนร้อง) และโครงสร้างของเพลงหนังสือปลอมยังใช้ในดนตรีแจ๊ส อาจประกอบด้วยลีดชีตหรือคอร์ดชาร์ท ซึ่งอนุญาตให้สมาชิกส่วนจังหวะสามารถด้นสดส่วนประกอบกับเพลงแจ๊สได้ โน้ตและส่วนประกอบยังใช้ในดนตรียอดนิยมและแจ๊ส โดยเฉพาะในวงดนตรีขนาดใหญ่ เช่น แจ๊ส " บิ๊กแบนด์ในเพลงยอดนิยม นักกีตาร์และผู้เล่นเบสไฟฟ้ามักจะอ่านเพลงที่มีโน้ตเป็นtablature (มักเรียกย่อว่า "tab") ซึ่งระบุตำแหน่งของโน้ตที่จะเล่นบนเครื่องดนตรีโดยใช้แผนภาพของกีตาร์หรือเบสฟิงเกอร์บอร์ด นอกจากนี้ยังใช้ในยุคบาร็อคเพลง notate สำหรับพิณเป็นซึงเครื่องดนตรีนม

ด้นสด

ปฏิภาณโวหารดนตรีคือการสร้างเพลงที่เกิดขึ้นเองที่มักจะภายใน (หรือขึ้นอยู่กับ) ที่มีอยู่ก่อนประสานกรอบหรือความก้าวหน้าคอร์ดอิมโพรไวเซอร์ใช้โน้ตของคอร์ด สเกลต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับคอร์ดแต่ละคอร์ด และเครื่องประดับที่มีสีและโทนส่งซึ่งอาจไม่ใช่ทั้งโทนเสียงของคอร์ดหรือจากเกล็ดทั่วไปที่เกี่ยวข้องกับคอร์ด การด้นสดทางดนตรีสามารถทำได้โดยมีหรือไม่มีการเตรียมการ Improvisation เป็นส่วนหนึ่งที่สำคัญของบางประเภทของเพลงเช่นบลูส์ , แจ๊สและฟิวชั่นแจ๊สซึ่งในนักแสดงที่มีประโยชน์กลอนสดเดี่ยวเส้นทำนองและชิ้นส่วนคลอ

ในประเพณีดนตรีศิลปะตะวันตก การแสดงด้นสดเป็นทักษะที่สำคัญระหว่างยุคบาโรกและในยุคคลาสสิก ในยุคบาโรก นักแสดงจะสวมเครื่องประดับแบบด้นสด และผู้เล่นคีย์บอร์ดแบบเบสโซคอนติเนนโตจะเปล่งเสียงคอร์ดแบบด้นสดโดยอิงจากโน้ตเบสที่คิดขึ้นเอง รวมทั้ง soloists ด้านบนถูกคาดว่าจะสามารถเป็นชิ้นกลอนสดเช่นแปร่งปร่าในยุคคลาสสิก นักแสดงเดี่ยวและนักร้องได้แสดง virtuoso cadenzasชั่วคราวในระหว่างคอนเสิร์ต

อย่างไรก็ตาม ในศตวรรษที่ 20 และต้นศตวรรษที่ 21 ขณะที่การแสดงดนตรีศิลปะตะวันตกกลายเป็นสถาบันในวงซิมโฟนีออร์เคสตรา โอเปร่าเฮาส์ และบัลเลต์ การแสดงด้นสดจึงมีบทบาทน้อยลง เนื่องจากมีการบันทึกดนตรีในเพลงประกอบและส่วนต่างๆ มากขึ้นเรื่อยๆ นักดนตรีที่จะเล่น ในเวลาเดียวกันนักประพันธ์เพลงศิลปะในศตวรรษที่ 20 และ 21 บางส่วนได้รวมการแสดงด้นสดในงานสร้างสรรค์ของพวกเขามากขึ้น ในดนตรีคลาสสิกของอินเดีย การด้นสดเป็นองค์ประกอบหลักและเป็นเกณฑ์สำคัญในการแสดง

ทฤษฎี

ทฤษฎีดนตรีครอบคลุมธรรมชาติและกลไกของดนตรี มักเกี่ยวข้องกับการระบุรูปแบบที่ควบคุมเทคนิคของผู้แต่งและการตรวจสอบภาษาและสัญกรณ์ของดนตรี ในความหมายที่ยิ่งใหญ่ distills ทฤษฎีดนตรีและวิเคราะห์พารามิเตอร์หรือองค์ประกอบของเพลง - จังหวะความสามัคคี ( ฟังก์ชั่นฮาร์โมนิ ) ทำนองโครงสร้างรูปแบบและเนื้อโดยทั่วไปแล้ว ทฤษฎีดนตรีอาจรวมถึงข้อความ ความเชื่อ หรือแนวความคิดใดๆ ของหรือเกี่ยวกับดนตรี^[10]ผู้ที่ศึกษาคุณสมบัติเหล่านี้เรียกว่านักทฤษฎีดนตรี และมักทำงานเป็นอาจารย์ในวิทยาลัย มหาวิทยาลัย และโรงเรียนสอนดนตรี บางคนได้นำไปใช้อะคูสติก , สรีรวิทยาของมนุษย์และจิตวิทยาคำอธิบายของวิธีการและเหตุผลเพลงเป็นที่รับรู้ นักทฤษฎีดนตรีตีพิมพ์ผลงานวิจัยในวารสารทฤษฎีดนตรีและหนังสือข่าวของมหาวิทยาลัย

องค์ประกอบ

ดนตรีมีพื้นฐานหรือองค์ประกอบที่แตกต่างกันมากมาย ขึ้นอยู่กับคำจำกัดความของ "องค์ประกอบ" ที่ใช้ สิ่งเหล่านี้อาจรวมถึงระดับเสียง จังหวะหรือชีพจร จังหวะ จังหวะ เมโลดี้ ความกลมกลืน ลักษณะเนื้อ รูปแบบ การจัดสรรเสียง โทนหรือสี ไดนามิก การแสดงออก ข้อต่อ รูปแบบ และโครงสร้าง . องค์ประกอบของดนตรีมีความโดดเด่นในหลักสูตรดนตรีของออสเตรเลีย สหราชอาณาจักร และสหรัฐอเมริกา หลักสูตรทั้งสามระบุระดับเสียง ไดนามิก เสียงต่ำ และเนื้อสัมผัสเป็นองค์ประกอบ แต่องค์ประกอบอื่นๆ ที่ระบุของดนตรีนั้นยังห่างไกลจากการยอมรับในระดับสากล ด้านล่างนี้คือรายการ "องค์ประกอบของดนตรี" เวอร์ชันทางการสามเวอร์ชัน:

• ออสเตรเลีย: ระดับเสียง เสียงต่ำ พื้นผิว ไดนามิกและการแสดงออก จังหวะ รูปแบบและโครงสร้าง ⁽¹¹⁾
• สหราชอาณาจักร: pitch, timbre, texture, ไดนามิก, ระยะเวลา, จังหวะ, โครงสร้าง ⁽¹²⁾
• สหรัฐอเมริกา: pitch, timbre, texture, ไดนามิก, จังหวะ, รูปแบบ, ความกลมกลืน, สไตล์/ข้อต่อ ^[13]

ในส่วนที่เกี่ยวกับหลักสูตรของสหราชอาณาจักร ในปี 2013 คำว่า " โน้ตดนตรีที่เหมาะสม" ถูกเพิ่มเข้าไปในรายการองค์ประกอบและเปลี่ยนชื่อรายการจาก "องค์ประกอบของดนตรี" เป็น "มิติที่เกี่ยวข้องกันของดนตรี" มิติข้อมูลที่เกี่ยวข้องกันของดนตรีแสดงเป็น: ระดับเสียง ระยะเวลา ไดนามิก จังหวะ เสียงต่ำ พื้นผิว โครงสร้าง และโน้ตดนตรีที่เหมาะสม ^[14]

วลี "องค์ประกอบของดนตรี" ใช้ในบริบทต่างๆ มากมาย บริบทที่พบบ่อยที่สุดสองบริบทสามารถแยกความแตกต่างได้ด้วยการอธิบายว่าเป็น "องค์ประกอบพื้นฐานของดนตรี" และ "องค์ประกอบในการรับรู้ของดนตรี"

เป็นพื้นฐาน

ในปี ค.ศ. 1800 มีการใช้วลี "องค์ประกอบของดนตรี" และ "พื้นฐานของดนตรี" สลับกัน ^{[15] [16]} องค์ประกอบที่อธิบายไว้ในเอกสารเหล่านี้อ้างถึงแง่มุมของดนตรีที่จำเป็นสำหรับการเป็นนักดนตรี นักเขียนล่าสุดเช่น Espie Estrella ดูเหมือนจะใช้วลี "องค์ประกอบของดนตรี" ในลักษณะเดียวกัน ^[17]คำจำกัดความที่สะท้อนการใช้งานนี้ได้อย่างแม่นยำที่สุดคือ: "หลักการพื้นฐานของศิลปะ วิทยาศาสตร์ ฯลฯ: องค์ประกอบของไวยากรณ์" ^[18]หลักสูตรของสหราชอาณาจักรเปลี่ยนไปเป็น "มิติที่เกี่ยวข้องกับดนตรี" ดูเหมือนจะเป็นการย้อนกลับไปใช้องค์ประกอบพื้นฐานของดนตรี

การรับรู้

นับตั้งแต่มีการศึกษาเกี่ยวกับจิตอะคูสติกในช่วงทศวรรษที่ 1930 รายการองค์ประกอบของดนตรีส่วนใหญ่มีความเกี่ยวข้องกับการที่เราได้ยินดนตรีมากกว่าการเรียนรู้ที่จะเล่นหรือศึกษามัน ซีอี ซีชอร์ ในหนังสือของเขาPsychology of Music , ^[19]ระบุสี่ "คุณลักษณะทางจิตวิทยาของเสียง" ได้แก่ "ระดับเสียง ความดัง เวลา และเสียงต่ำ" (หน้า 3) เขาไม่ได้เรียกพวกเขาว่า "องค์ประกอบของดนตรี" แต่เรียกพวกเขาว่า "องค์ประกอบขององค์ประกอบ" (หน้า 2) อย่างไรก็ตาม องค์ประกอบองค์ประกอบเหล่านี้เชื่อมโยงอย่างแม่นยำกับองค์ประกอบทางดนตรีสี่องค์ประกอบที่พบบ่อยที่สุด: "ระดับเสียง" และ "เสียงต่ำ" ตรงกันทุกประการ, การเชื่อมโยง "ความดัง" กับไดนามิก และการเชื่อมโยง "เวลา" กับองค์ประกอบตามเวลาของจังหวะ ระยะเวลา และ จังหวะ. การใช้วลี "องค์ประกอบของดนตรี" นี้เชื่อมโยงอย่างใกล้ชิดกับคำจำกัดความของพจนานุกรมศตวรรษที่ 20 ใหม่ของเว็บสเตอร์ว่า: "สารที่ไม่สามารถแบ่งออกเป็นรูปแบบที่ง่ายกว่าด้วยวิธีการที่รู้จัก"^[20]และรายการองค์ประกอบของสถาบันการศึกษาโดยทั่วไปจะสอดคล้องกับคำจำกัดความนี้เช่นกัน

แม้ว่าผู้เขียนรายการ "องค์ประกอบพื้นฐานของดนตรี" อาจแตกต่างกันไปตามลำดับความสำคัญส่วนบุคคล (หรือสถาบัน) องค์ประกอบการรับรู้ของดนตรีควรประกอบด้วยรายการองค์ประกอบที่ไม่ต่อเนื่อง (หรือได้รับการพิสูจน์แล้ว) ซึ่งสามารถจัดการได้อย่างอิสระเพื่อให้บรรลุ เอฟเฟกต์ดนตรีที่ตั้งใจไว้ ดูเหมือนว่าในขั้นตอนนี้ยังมีงานวิจัยที่ต้องทำในพื้นที่นี้

วิธีที่แตกต่างออกไปเล็กน้อยในการระบุองค์ประกอบของดนตรีคือการระบุ "องค์ประกอบของเสียง " เช่น: pitch , duration , loudness , timbre , sonic textureและ spatial location , ^[21]แล้วจึงกำหนด "องค์ประกอบของ ดนตรี" เช่น เสียง โครงสร้าง และเจตนาทางศิลปะ ^[21]

คำอธิบาย

พิทช์และเมโลดี้

ระดับเสียงเป็นลักษณะของเสียงที่เราได้ยิน โดยสะท้อนว่าเสียง โน้ต หรือโทนเสียงใดเสียงหนึ่ง "สูง" หรือ "ต่ำ" กว่าเสียง โน้ต หรือโทนดนตรีอื่น เราสามารถพูดคุยเกี่ยวกับฝ่าหรือเป็็นน้อยของสนามในความหมายที่กว้างขึ้นเช่นวิธีการที่เป็นผู้ฟังที่ได้ยินสูงแปล๊ขลุ่ยโน้ตหรือผิวปากเสียงเป็นที่สูงขึ้นในสนามกว่ากระหน่ำลึกของเบสกลองนอกจากนี้เรายังพูดคุยเกี่ยวกับสนามในความรู้สึกที่แม่นยำที่เกี่ยวข้องกับดนตรีท่วงทำนอง , basslinesและคอร์ด. ระยะพิทช์ที่แม่นยำสามารถกำหนดได้เฉพาะในเสียงที่มีความถี่ที่ชัดเจนและเสถียรเพียงพอที่จะแยกความแตกต่างจากเสียงรบกวน ตัวอย่างเช่น ผู้ฟังจะแยกแยะระดับเสียงของโน้ตตัวเดียวที่เล่นบนเปียโนได้ง่ายกว่าการพยายามแยกแยะระดับเสียงของฉิ่งที่ตี

ทำนอง (ที่เรียกว่า "tune") เป็นชุดของสนาม (บันทึก) ทำให้เกิดเสียงในการทดแทน (หนึ่งหลังจากที่อื่น ๆ ) มักจะอยู่ในรูปแบบที่เพิ่มขึ้นและลดลง หมายเหตุของทำนองเพลงที่ถูกสร้างขึ้นโดยปกติจะใช้ระบบสนามเช่นเครื่องชั่งน้ำหนักหรือโหมดท่วงทำนองมักมีโน้ตจากคอร์ดที่ใช้ในเพลง ท่วงทำนองในเพลงพื้นบ้านธรรมดาและเพลงดั้งเดิมอาจใช้เฉพาะโน้ตของสเกลเดียว มาตราส่วนที่เกี่ยวข้องกับโน้ตโทนิคหรือคีย์ของเพลงที่กำหนด ตัวอย่างเช่น เพลงลูกทุ่งในคีย์ C (เรียกอีกอย่างว่า C major) อาจมีทำนองที่ใช้เฉพาะโน้ตของ C major scale (โน้ตแต่ละตัว C, D, E, F, G, A, B , และ C; เหล่านี้คือ " โน้ตสีขาว" บนคีย์บอร์ดเปียโน ในทางกลับกันแจ๊สยุคBebopจากทศวรรษที่ 1940 และดนตรีร่วมสมัยจากศตวรรษที่ 20 และ 21 อาจใช้ท่วงทำนองที่มีโน้ตสีหลายตัว(เช่น โน้ตนอกเหนือจากโน้ตของสเกลใหญ่ เปียโน มาตราส่วนสีจะรวมโน้ตทั้งหมดบนแป้นพิมพ์ รวมทั้ง "โน้ตสีขาว" และ "โน้ตสีดำ" และสเกลที่ผิดปกติ เช่นสเกลโทนทั้งหมด (สเกลโทนทั้งหมดในคีย์ของ C จะมีโน้ต C , D, E, F ♯ , G ♯และ A ♯ ). ต่ำสายดนตรีลึกเล่นโดยเครื่องดนตรีเบสเช่นดับเบิลเบสเบสไฟฟ้าหรือแตรเรียกว่าbassline

ความสามัคคีและคอร์ด

ความสามัคคีหมายถึงเสียง "แนวตั้ง" ของสนามในเพลงซึ่งหมายความว่าสนามที่มีการเล่นหรือร้องร่วมกันในเวลาเดียวกันเพื่อสร้างคอร์ดโดยปกติ นี่หมายความว่าโน้ตจะเล่นพร้อมกัน แม้ว่าความกลมกลืนอาจบอกเป็นนัยโดยทำนองเพลงที่สรุปโครงสร้างฮาร์โมนิก (กล่าวคือ โดยใช้โน้ตเพลงที่เล่นทีละตัว ร่างโน้ตของคอร์ด) ในเพลงที่เขียนโดยใช้ระบบเสียงโทนเมเจอร์-ไมเนอร์โทน ("คีย์") ซึ่งรวมถึงดนตรีคลาสสิกส่วนใหญ่ที่เขียนในช่วงปี ค.ศ. 1600 ถึง 1900 และเพลงป๊อป ร็อก และดนตรีดั้งเดิมของตะวันตกส่วนใหญ่ คีย์ของเพลงจะกำหนดมาตราส่วนที่ใช้ซึ่งเป็นศูนย์กลาง รอบๆ "โฮมโน๊ต" หรือยาชูกำลังของกุญแจ เพลงคลาสสิกที่เรียบง่ายและเพลงป๊อปและเพลงดั้งเดิมจำนวนมากถูกเขียนขึ้นเพื่อให้เพลงทั้งหมดอยู่ในคีย์เดียว เพลงและชิ้นส่วนเพลงคลาสสิก ป๊อป และดั้งเดิมที่ซับซ้อนมากขึ้นอาจมีสองปุ่ม (และในบางกรณีสามปุ่มขึ้นไป) ดนตรีคลาสสิกจากยุคโรแมนติก (เขียนตั้งแต่ราว ค.ศ. 1820–1900) มักประกอบด้วยหลายคีย์ เช่นเดียวกับแจ๊สโดยเฉพาะบีบอปแจ๊สจากทศวรรษที่ 1940 ซึ่งคีย์หรือ "โฮมโน้ต" ของเพลงอาจเปลี่ยนทุกๆ สี่แท่งหรือทุกๆ แท่ง สองแท่ง

จังหวะ

จังหวะคือการจัดเรียงของเสียงและความเงียบในเวลาเมตรเคลื่อนไหวเวลาในการจัดกลุ่มพัลส์ปกติ เรียกว่าหน่วยวัดหรือแท่งซึ่งในดนตรีคลาสสิกตะวันตก ยอดนิยม และดั้งเดิมมักจะจัดกลุ่มโน้ตเป็นชุดสองชุด (เช่น 2/4 เวลา) สามชุด (เช่น เวลา 3/4 หรือที่เรียกอีกอย่างว่า เป็นเวลาWaltzหรือ 3/8 ครั้ง) หรือสี่ครั้ง (เช่น 4/4 ครั้ง) ตัววัดทำให้ได้ยินได้ง่ายขึ้นเพราะเพลงและชิ้นส่วนมัก (แต่ไม่เสมอไป) เน้นที่บีตแรกของแต่ละกลุ่ม มีข้อยกเว้นที่น่าสังเกตอยู่ เช่นแบ็คบีตที่ใช้ในเพลงป็อปและร็อกของตะวันตกมาก ซึ่งเพลงที่ใช้การวัดที่ประกอบด้วยสี่บีต (เรียกว่า 4/4 เวลาหรือเวลาทั่วไป) จะมีการเน้นเสียงในจังหวะที่ 2 และ 4 ซึ่งโดยทั่วไปจะเล่นโดยมือกลองบนกลองบ่วงซึ่งเป็นเครื่องเคาะที่ดังและให้เสียงที่โดดเด่น ในป๊อปและร็อค ส่วนจังหวะของเพลงจะเล่นโดยส่วนจังหวะซึ่งรวมถึงเครื่องดนตรีที่เล่นคอร์ด (เช่น กีต้าร์ไฟฟ้า กีต้าร์โปร่ง เปียโน หรือเครื่องดนตรีคีย์บอร์ดอื่นๆ) เครื่องดนตรีเบส (โดยทั่วไปคือเบสไฟฟ้าหรือสำหรับ บางสไตล์ เช่นแจ๊สและบลูแกรสดับเบิลเบส) และเครื่องเล่นกลองชุด

พื้นผิว

เนื้อสัมผัสดนตรีคือเสียงโดยรวมของเพลงหรือเพลง เนื้อสัมผัสของเพลงหรือเพลงถูกกำหนดโดยการผสมผสานวัสดุที่ไพเราะ จังหวะ และฮาร์มอนิกเข้าด้วยกันในการแต่งเพลง ดังนั้นจะเป็นตัวกำหนดลักษณะโดยรวมของเสียงในชิ้นงาน พื้นผิวมักถูกอธิบายโดยคำนึงถึงความหนาแน่นหรือความหนา และช่วงหรือความกว้างระหว่างระดับเสียงต่ำสุดและสูงสุด ในแง่สัมพัทธ์ เช่นเดียวกับการแยกความแตกต่างอย่างเจาะจงมากขึ้นตามจำนวนเสียงหรือส่วนต่างๆ และความสัมพันธ์ระหว่างเสียงเหล่านี้ (ดูประเภททั่วไปด้านล่าง) ตัวอย่างเช่น พื้นผิวหนามี 'เลเยอร์' ของเครื่องมือมากมาย หนึ่งในเลเยอร์เหล่านี้อาจเป็นส่วนของสตริงหรือทองเหลืองอื่น ความหนายังได้รับผลกระทบจากปริมาณและความสมบูรณ์ของเครื่องมือ โดยทั่วไปพื้นผิวจะอธิบายตามจำนวนและความสัมพันธ์ระหว่างส่วนหรือแนวเพลง:

• monophony : เมโลดี้เดี่ยว(หรือ "tune") ที่ไม่มีเครื่องดนตรีประกอบหรือส่วนที่ประสานกัน แม่ร้องเพลงกล่อมให้ลูกเป็นตัวอย่าง
• heterophony : เครื่องดนตรีหรือนักร้องตั้งแต่สองคนขึ้นไปเล่น/ร้องทำนองเดียวกัน แต่ผู้แสดงแต่ละคนจะปรับเปลี่ยนจังหวะหรือความเร็วของทำนองเล็กน้อย หรือเพิ่มเครื่องประดับที่แตกต่างกันในทำนอง นักเล่นไวโอลินบลูแกรส สองคนที่เล่นดนตรีซอแบบดั้งเดิมร่วมกัน โดยทั่วไปแล้วแต่ละท่วงทำนองจะแตกต่างกันไปตามระดับและแต่ละคนก็เพิ่มเครื่องประดับที่แตกต่างกัน
• polyphony : แนวเมโลดี้อิสระหลายแนวที่ผสมผสานกันซึ่งร้องหรือเล่นพร้อมกัน เพลงประสานเสียงที่เขียนขึ้นในยุคดนตรีเรเนสซองส์มักเขียนในลักษณะนี้ รอบซึ่งเป็นเพลงดังกล่าวเป็น " แถวแถวแถวเรือของคุณ " ซึ่งกลุ่มที่แตกต่างกันของนักร้องทุกคนเริ่มที่จะร้องเพลงในเวลาที่แตกต่างกันคือตัวอย่างของพฤกษ์
• homophony : เพลงที่ชัดเจนการสนับสนุนจากการคอร์ดั คลอ เพลงเพลงยอดนิยมของตะวันตกส่วนใหญ่ตั้งแต่ศตวรรษที่ 19 เป็นต้นไปถูกเขียนขึ้นในลักษณะนี้

ดนตรีที่มีชิ้นส่วนอิสระจำนวนมาก(เช่น คอนแชร์โต้คู่พร้อมด้วยเครื่องดนตรีออร์เคสตรา 100 ชิ้นที่มีแนวไพเราะที่ผสมผสานกันมากมาย) โดยทั่วไปกล่าวกันว่ามีเนื้อสัมผัสที่ "หนา" หรือ "แน่นกว่า" มากกว่างานที่มีเพียงไม่กี่ส่วน (เช่นทำนองเพลงขลุ่ยเดี่ยวพร้อมกับเชลโลเดียว)

Timbre หรือ "โทนสี"

Timbreบางครั้งเรียกว่า "สี" หรือ "สีโทน" คือคุณภาพหรือเสียงของเสียงหรือเครื่องดนตรี^[22] Timbre เป็นสิ่งที่ทำให้เสียงดนตรีแต่ละเสียงแตกต่างจากเสียงอื่น แม้ว่าจะมีระดับเสียงและความดังเท่ากันก็ตาม ตัวอย่างเช่น โน้ต A 440 Hz ให้เสียงที่ต่างออกไปเมื่อเล่นบนโอโบเปียโน ไวโอลิน หรือกีตาร์ไฟฟ้า แม้ว่าผู้เล่นเครื่องดนตรีเดียวกันจะเล่นโน้ตเดียวกัน โน้ตของพวกเขาก็อาจฟังดูแตกต่างกันเนื่องจากเทคนิคการบรรเลงเครื่องดนตรี (เช่นembouchuresต่างกัน) อุปกรณ์เสริมประเภทต่างๆ (เช่น ปากเป่าสำหรับผู้เล่นทองเหลือง ไม้กกสำหรับผู้เล่นโอโบและบาสซูน) หรือสายที่ทำจากวัสดุต่างๆ สำหรับผู้เล่นเครื่องสาย (เช่นเอ็นร้อยหวายกับ เอ็นเหล็ก). แม้แต่นักบรรเลงสองคนที่เล่นโน้ตตัวเดียวกันในเครื่องดนตรีเดียวกัน (ทีละคน) อาจฟังดูแตกต่างกันเนื่องจากวิธีการเล่นเครื่องดนตรีที่ต่างกัน (เช่น ผู้เล่นสายสองคนอาจถือคันธนูต่างกัน)

ลักษณะทางกายภาพของเสียงที่กำหนดรับรู้ของต่ำรวมถึงคลื่นความถี่ , ซองจดหมายและหวือหวาของโน้ตหรือเสียงดนตรี สำหรับเครื่องดนตรีไฟฟ้าที่พัฒนาขึ้นในศตวรรษที่ 20 เช่น กีต้าร์ไฟฟ้า เบสไฟฟ้า และเปียโนไฟฟ้านักแสดงยังสามารถเปลี่ยนโทนเสียงได้ด้วยการปรับการควบคุมอีควอไลเซอร์ การควบคุมโทนเสียงบนเครื่องดนตรี และโดยการใช้ยูนิตเอฟเฟกต์อิเล็กทรอนิกส์เช่นแป้นเหยียบบิดเบี้ยว น้ำเสียงของไฟฟ้าแฮมมอนด์ออร์แกนถูกควบคุมโดยการปรับdrawbars

การแสดงออก

คุณสมบัติที่แสดงออกคือองค์ประกอบในดนตรีที่สร้างการเปลี่ยนแปลงในดนตรีโดยไม่เปลี่ยนระดับเสียงหลักหรือเปลี่ยนจังหวะของทำนองและการบรรเลงอย่างมาก นักแสดง รวมทั้งนักร้องและนักบรรเลง สามารถเพิ่มการแสดงออกทางดนตรีให้กับเพลงหรือชิ้นส่วนโดยการเพิ่มถ้อยคำโดยการเพิ่มเอฟเฟกต์ เช่น ไวบราโต (ด้วยเสียงและเครื่องดนตรีบางอย่าง เช่น กีตาร์ ไวโอลิน เครื่องดนตรีทองเหลือง และลมไม้) ไดนามิก (ความดัง) หรือความนุ่มของชิ้นหรือส่วนหนึ่ง) ความผันผวนของจังหวะ (เช่นritardandoหรือaccelerandoซึ่งตามลำดับทำให้ช้าลงและเร่งจังหวะ) โดยเพิ่มการหยุดชั่วคราวหรือfermatasบนจังหวะและโดยการเปลี่ยนการประกบของบันทึก (เช่นทำบันทึกเด่นชัดมากขึ้นหรือสำเนียงโดยทำบันทึกเพิ่มเติมLegatoซึ่งหมายถึงการเชื่อมต่ออย่างราบรื่นหรือโดยการทำบันทึกสั้น)

การแสดงออกทำได้โดยการปรับระดับเสียง (เช่น การผันเสียง การสั่น สไลด์ ฯลฯ) ระดับเสียง (ไดนามิก สำเนียง เสียงลูกคอ ฯลฯ) ระยะเวลา (การผันผวนของจังหวะ การเปลี่ยนแปลงจังหวะ การเปลี่ยนแปลงระยะเวลาของโน้ต เช่น เลกาโตและสแต็กกาโต เป็นต้น .) เสียงต่ำ (เช่น การเปลี่ยนเสียงร้องจากเสียงเบาเป็นเสียงสะท้อน) และบางครั้งแม้แต่เนื้อสัมผัส (เช่น การเพิ่มเสียงเบสเป็นสองเท่าเพื่อให้ได้เอฟเฟกต์ที่สมบูรณ์ยิ่งขึ้นในเปียโน) การแสดงออกจึงถูกมองว่าเป็นการบิดเบือนองค์ประกอบทั้งหมดเพื่อสื่อถึง "การแสดงอารมณ์ จิตวิญญาณ ตัวละคร ฯลฯ" ^[23]และด้วยเหตุนี้จึงไม่สามารถรวมเป็นองค์ประกอบในการรับรู้ที่มีลักษณะเฉพาะของดนตรีได้^[24]แม้ว่าจะถือได้ว่าเป็นองค์ประกอบพื้นฐานที่สำคัญของดนตรีก็ตาม

รูปร่าง

ในดนตรีformอธิบายโครงสร้างโดยรวมหรือแผนผังของเพลงหรือชิ้นส่วนของเพลง^[25]และอธิบายเลย์เอาต์ของการแต่งเพลงโดยแบ่งออกเป็นส่วนๆ^[26]ในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 เพลงTin Pan Alleyและเพลงละครเพลงบรอดเวย์มักอยู่ในรูปแบบแท่งAABA 32ซึ่งในส่วน A ทำซ้ำทำนองเดียวกันแปดแท่ง (พร้อมรูปแบบ) และส่วน B ให้ท่วงทำนองหรือความสามัคคีที่ตัดกัน สำหรับแปดบาร์ ตั้งแต่ทศวรรษที่ 1960 เป็นต้นมา เพลงป๊อปและร็อคของตะวันตกมักอยู่ในรูปแบบการขับร้องประสานเสียงซึ่งมีพื้นฐานมาจากการเรียงท่อนของท่อนท่อนร้องและคอรัส ("ละเว้น") โดยมีรูปแบบใหม่เนื้อเพลงสำหรับท่อนส่วนใหญ่และเนื้อร้องซ้ำสำหรับคอรัส เพลงยอดนิยมมักจะทำให้การใช้แบบฟอร์ม strophicบางครั้งร่วมกับสิบสองบาร์บลูส์ ^{[ ต้องการการอ้างอิง ]}

ในรุ่นที่สิบของฟอร์ดคู่หูเพลง , เพอร์ซี่สโคลส์กำหนดรูปแบบดนตรีเป็น "ชุดของกลยุทธ์การออกแบบมาเพื่อหาค่าเฉลี่ยที่ประสบความสำเร็จระหว่างขั้วตรงข้ามของการทำซ้ำซ้ำและการเปลี่ยนแปลงซ้ำได้." ^[27]ตัวอย่างของรูปแบบทั่วไปของดนตรีตะวันตกรวมถึงความทรงจำที่ประดิษฐ์ , โซนาตา-ดนตรี , แคนนอน , strophic , ธีมและรูปแบบและRondo

สโคลส์กล่าวว่าดนตรีคลาสสิกของยุโรปมีรูปแบบเอกเทศเพียงหกรูปแบบ: เลขฐานสองอย่างง่าย, สามส่วนอย่างง่าย, เลขฐานสองผสม, rondo, อากาศที่มีรูปแบบต่าง ๆ และความทรงจำ (แม้ว่านักดนตรีAlfred Mannเน้นว่าความทรงจำนั้นเป็นวิธีการประพันธ์ที่บางครั้งใช้ เกี่ยวกับโครงสร้างบางอย่าง^[28] )

ที่ชิ้นส่วนไม่สามารถหาได้ง่ายถูกทำลายลงไปหน่วยขวาง (แม้ว่ามันอาจจะยืมรูปแบบบางส่วนจากบทกวีเรื่องหรือโปรแกรม ) มันก็บอกว่าจะผ่านประกอบด้วย ดังกล่าวมักจะเป็นกรณีที่มีFantasia , โหมโรง , Rhapsody , Etude (หรือการศึกษา), บทกวีไพเราะ , Bagatelle , ทันควันฯลฯ^{[ ต้องการอ้างอิง ]}ศาสตราจารย์ชาร์ลส์คีจัดรูปแบบและรายละเอียดอย่างเป็นทางการว่า "ขวางพัฒนาการหรือแปรผัน." ^[29]

แบบตัดขวาง

รูปแบบนี้ถูกสร้างขึ้นจากลำดับของหน่วยงานที่ชัดเจนตัด^[30]ที่อาจจะเรียกตามตัวอักษร แต่ก็มักจะมีชื่อทั่วไปเช่นการแนะนำและตอนจบแสดงออกพัฒนาและย้ำข้อร้องหรือละเว้นและสะพาน บทนำและ codas มักจะไม่รวมอยู่ในการวิเคราะห์อย่างเป็นทางการ หน่วยดังกล่าวทั้งหมดมักจะยาวแปดหน่วยวัด แบบฟอร์มส่วนรวมถึง:

แบบฟอร์มสโตรฟิก

แบบฟอร์มนี้กำหนดโดย "การซ้ำซ้อนที่ไม่เปิดเผย" (AAAA...)

เมดเล่ย์

Medley , บุหงาอยู่ตรงข้ามมากที่ของ "รูปแบบซ้ำ" มันเป็นเพียงการลำดับไม่แน่นอนของส่วนที่ตนเองมี (ABCD ... ) บางครั้งก็มีซ้ำ (aabbccdd ... ) ตัวอย่างเช่นวงดนตรีประชามติซึ่งเป็นบางครั้ง ไม่เกินบทเพลงที่ดีที่สุดของการแสดงละครเพลงหรือโอเปร่าที่จะมาถึง

รูปแบบไบนารี

แบบฟอร์มนี้ใช้สองส่วน (AB...) แต่ละส่วนมักจะทำซ้ำ (AABB...) ในดนตรีคลาสสิกตะวันตกสมัยศตวรรษที่ 18 รูปแบบ "เลขฐานสองอย่างง่าย" มักใช้สำหรับการเต้นรำและถือตามธรรมเนียมที่ทั้งสองส่วนควร อยู่ในคีย์เพลงที่แตกต่างกันแต่มีจังหวะ ระยะเวลา และโทนเสียงเหมือนกัน การสลับเพลงสองเพลงให้ความหลากหลายเพียงพอที่จะทำให้การเต้นรำสามารถยืดออกได้นานเท่าที่ต้องการ

แบบฟอร์มไตรภาค

แบบฟอร์มนี้มีสามส่วน ในดนตรีคลาสสิกตะวันตก แบบไตรภาคธรรมดาจะมีส่วนที่สามที่เป็นการย่อส่วนแรก (ABA) บ่อยครั้งที่ส่วนแรกซ้ำ (AABA) วิธีการนี้เป็นที่นิยมในสมัยศตวรรษที่ 18 โอเปร่าเพลง , ^[32]และถูกเรียกว่าโป้ดา (คือ "ซ้ำจากด้านบน") แบบฟอร์ม ต่อมาทำให้เกิดเพลง 32 บาร์โดยที่ส่วน B มักเรียกกันว่า " มิดเดิลแปด " เพลงมีความต้องการมากกว่าการเต้นรำในตัวเองที่มีจุดเริ่มต้นและจุดสิ้นสุด

แบบฟอร์ม Rondo

แบบฟอร์มนี้มีธีมที่เกิดซ้ำสลับกับส่วนต่างๆ (มักจะตัดกัน) ที่เรียกว่า "ตอน" อาจเป็นอสมมาตร (ABACADAEA) หรือสมมาตร (ABACABA) บทที่เกิดซ้ำ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหัวข้อหลัก บางครั้งก็มีความหลากหลายมากกว่าเดิม มิฉะนั้นตอนหนึ่งอาจเป็น "การพัฒนา" ของส่วนนั้น จัดที่คล้ายกันเป็นRitornelloรูปแบบของบาร็อคประสานเสียงกรอสโซ่ รูปแบบโค้ง (ABCBA) คล้ายกับรอนโดสมมาตรโดยไม่มีการซ้ำซ้อนของธีมหลัก ปกติจะใช้เป็นวงรี

รูปแบบต่างๆ

ธีมและรูปแบบ : ธีมซึ่งในตัวมันเองสามารถเป็นรูปแบบที่สั้นกว่า (ไบนารี ไตรภาค ฯลฯ) สร้าง "ส่วน" เพียงส่วนเดียวและทำซ้ำไปเรื่อย ๆ (ในรูปแบบสโตรฟิก) แต่จะแปรผันในแต่ละครั้ง (A, B , A, F, Z, A) เพื่อสร้างแบบโซ่ตัดขวาง ตัวแปรที่สำคัญของสิ่งนี้ ซึ่งใช้กันมากในดนตรีอังกฤษในศตวรรษที่ 17 และในPassacagliaและChaconneคือกราวด์เบส - ธีมเบสที่ทำซ้ำหรือBasso ostinatoซ้ำแล้วซ้ำอีกซึ่งส่วนที่เหลือของโครงสร้างแผ่ออกบ่อยครั้ง แต่ไม่ เสมอ การปั่นด้ายโพลีโฟนิกหรือด้ายที่ตัดขวางหรือการแบ่งส่วนแบบทันควันและดีสแคนท์ Scholes (1977) พูดเรื่องนี้ว่าเป็นความยอดเยี่ยมของดนตรีบรรเลงเดี่ยวแบบเดี่ยวหรือเดี่ยว Rondoมักจะพบกับส่วนที่แตกต่างกัน (AA ¹ BA ² CA ³ปริญญาตรี⁴ ) หรือ (ABA ¹ CA ² B ¹ A)

รูปแบบพัฒนาการ

รูปแบบการพัฒนาที่ถูกสร้างขึ้นโดยตรงจากหน่วยที่เล็กลงเช่นลวดลายผลงานคลาสสิกที่มีชื่อเสียงซึ่งมีลวดลายเป็นที่รู้จักกันดีคือซิมโฟนีที่ 5 ของเบโธเฟนซึ่งเริ่มต้นด้วยโน้ตสั้นๆ ซ้ำๆ กัน 3 ตัว ตามด้วยโน้ตตัวยาว ในงานคลาสสิกที่มีพื้นฐานมาจากลวดลายต่างๆ ลวดลายมักจะถูกนำมาผสมผสาน หลากหลาย และทำงานในรูปแบบต่างๆ กัน บางทีอาจมีการหนุนที่สมมาตรหรือคล้ายส่วนโค้ง และการพัฒนาที่ก้าวหน้าตั้งแต่ต้นจนจบ เท่าที่ผ่านมารูปแบบการพัฒนาที่สำคัญที่สุดในดนตรีคลาสสิกตะวันตกคือโซนาตา

แบบฟอร์มนี้ยังเป็นที่รู้จักรูปแบบแรกการเคลื่อนไหวไบนารีสารประกอบหรือรูปแบบประกอบไปด้วยการพัฒนาจากการเคลื่อนไหวเต้นรำไบนารีรูปแบบที่อธิบายไว้ข้างต้น แต่เกือบจะโยนเสมอในรูปแบบ ternary มากขึ้นมีการแบ่งเล็กน้อยจากการแสดงออก , การพัฒนาและย้ำโดยปกติ แต่ไม่เสมอไป ส่วนของ "A" (การอธิบายและการย่อ ตามลำดับ) อาจแบ่งออกเป็นสองหรือสามธีมหรือกลุ่มธีมที่แยกส่วนและรวมกันใหม่เพื่อสร้างส่วน "B" (การพัฒนา) - เช่น (AabB[dev. of a หรือ b]A ¹ ab ¹+โคดา). รูปแบบการพัฒนานี้โดยทั่วไปจะจำกัดอยู่ในบางส่วนของเพลง เช่นเดียวกับส่วนตรงกลางของการเคลื่อนไหวครั้งแรกของโซนาตา แม้ว่านักประพันธ์เพลงสมัยศตวรรษที่ 19 เช่นBerlioz , LisztและWagnerได้ใช้ความพยายามอย่างกล้าหาญเพื่อให้ได้มาซึ่งงานขนาดใหญ่โดยแท้จริงหรือส่วนใหญ่ จากแม่ลาย

การวิเคราะห์รูปแบบ

ดนตรีบางสไตล์เน้นที่ปัจจัยพื้นฐานบางอย่าง ขณะที่บางรูปแบบไม่เน้นองค์ประกอบบางอย่าง เพื่อยกตัวอย่างหนึ่ง ในขณะที่แจ๊สยุคBebopใช้คอร์ดที่ซับซ้อนมาก รวมถึงคอร์ดที่เปลี่ยนแปลงไปและความก้าวหน้าของคอร์ดที่ท้าทายโดยคอร์ดที่เปลี่ยนสองครั้งขึ้นไปต่อแท่งและคีย์เปลี่ยนหลายครั้งในการปรับแต่งฟังค์เน้นที่ส่วนใหญ่ จังหวะและกรู๊ฟ กับทั้งเพลงที่อิงจากvampในคอร์ดเดียว ในขณะที่ดนตรีคลาสสิกในยุคโรแมนติกตั้งแต่ช่วงกลางถึงปลายทศวรรษ 1800 ใช้ประโยชน์จากการเปลี่ยนแปลงอันน่าทึ่งของไดนามิก ตั้งแต่ส่วนเปียโนที่กระซิบไปจนถึงเพลงฟอร์ทิสซิโมที่ดังสนั่น แต่ห้องชุดเต้นรำแบบบาโรกทั้งหมดสำหรับฮาร์ปซิคอร์ดจากช่วงต้นทศวรรษ 1700 อาจใช้ไดนามิกเดี่ยว อีกตัวอย่างหนึ่ง แม้ว่าผลงานศิลปะบางชิ้น เช่นซิมโฟนีจะยาวมาก แต่เพลงป๊อปบางเพลงก็มีความยาวเพียงไม่กี่นาที

ประวัติศาสตร์

ยุคก่อนประวัติศาสตร์

ดนตรียุคก่อนประวัติศาสตร์สามารถสร้างทฤษฎีได้จากการค้นพบแหล่งโบราณคดียุคหินมักพบขลุ่ยแกะสลักจากกระดูกที่เจาะรูด้านข้าง เหล่านี้กำลังคิดว่าจะได้รับการเป่าที่ปลายด้านหนึ่งเช่นญี่ปุ่นshakuhachi Divje Babe ขลุ่ย , แกะสลักจากถ้ำหมี ขาอ่อนก็คิดว่าจะต้องมีอายุอย่างน้อย 40,000 ปี เครื่องดนตรีเช่นขลุ่ยเจ็ดซุกและประเภทต่างๆของเครื่องสายเช่นRavanahathaได้รับการกู้คืนจากอารยธรรมลุ่มแม่น้ำสินธุ โบราณคดีเว็บไซต์^[33]อินเดียมีประเพณีดนตรีที่เก่าแก่ที่สุดแห่งหนึ่งในโลก—การอ้างอิงถึงดนตรีคลาสสิกของอินเดีย ( marga ) พบได้ในพระเวทซึ่งเป็นคัมภีร์โบราณของประเพณีฮินดู ^[34]คอลเล็กชั่นเครื่องดนตรียุคก่อนประวัติศาสตร์ที่เก่าที่สุดและใหญ่ที่สุดพบได้ในประเทศจีนและมีอายุย้อนไปถึงระหว่าง 7000 ถึง 6600 ปีก่อนคริสตกาล ^[35] " Hurrian Hymn to Nikkal " ซึ่งพบในแผ่นดินเหนียวที่มีอายุย้อนไปถึงราว 1,400 ปีก่อนคริสตกาล เป็นงานดนตรีที่เก่าแก่ที่สุดที่ยังหลงเหลืออยู่ ^{[36] [37]}

อียิปต์โบราณ

ชาวอียิปต์โบราณให้เครดิตหนึ่งในเทพเจ้าของพวกเขาThothด้วยการประดิษฐ์ดนตรี โดยที่Osirisใช้เป็นส่วนหนึ่งของความพยายามของเขาในการทำให้โลกศิวิไลซ์ วัสดุที่เก่าแก่ที่สุดและหลักฐานดำเนินการของอียิปต์วันเครื่องดนตรีกับระยะเวลา Predynasticแต่หลักฐานที่มีส่วนร่วมอย่างปลอดภัยมากขึ้นในราชอาณาจักรเก่าเมื่อพิณ , ขลุ่ยและclarinets คู่กำลังเล่น^[38]ตราสารกระทบพิณเขาคู่และพิณถูกเพิ่มเข้าไปในออเคสตร้าโดยกลางราชอาณาจักร ฉาบ^[39] frequently accompanied music and dance, much as they still do in Egypt today. Egyptian folk music, including the traditional Sufi dhikr rituals, are the closest contemporary music genre to ancient Egyptian music, having preserved many of its features, rhythms and instruments.^[40][41]

Asian cultures

Gangubai Hangal Durga

Asian music covers a vast swath of music cultures surveyed in the articles on Arabia, Central Asia, East Asia, South Asia, and Southeast Asia. Several have traditions reaching into antiquity.

Indian classical music is one of the oldest musical traditions in the world.^[42] The Indus Valley civilization has sculptures that show dance^[43] and old musical instruments, like the seven holed flute. Various types of stringed instruments and drums have been recovered from Harappa and Mohenjo Daro by excavations carried out by Sir Mortimer Wheeler.^[44] The Rigveda has elements of present Indian music, with a musical notation to denote the metre and the mode of chanting.^[45] Indian classical music (marga) is monophonic, and based on a single melody line or raga rhythmically organized through talas. Silappadhikaram by Ilango Adigal provides information about how new scales can be formed by modal shifting of the tonic from an existing scale.^[46] Present day Hindi music was influenced by Persian traditional music and Afghan Mughals. Carnatic music, popular in the southern states, is largely devotional; the majority of the songs are addressed to the Hindu deities. There are also many songs emphasising love and other social issues.

Chinese classical music, the traditional art or court music of China, has a history stretching over around three thousand years. It has its own unique systems of musical notation, as well as musical tuning and pitch, musical instruments and styles or musical genres. Chinese music is pentatonic-diatonic, having a scale of twelve notes to an octave (5 + 7 = 12) as does European-influenced music.

Ancient Greece

	Epitaph of Seikilos Melody sung in an approximation of Koine Greek pronunciation and in modern popular vocal style.
Problems playing this file? See media help.

Music was an important part of social and cultural life in ancient Greece. Musicians and singers played a prominent role in Greek theater.^[47] Mixed-gender choruses performed for entertainment, celebration, and spiritual ceremonies.^[48] Instruments included the double-reed aulos and a plucked string instrument, the lyre, principally the special kind called a kithara. Music was an important part of education, and boys were taught music starting at age six. Greek musical literacy created a flowering of music development. Greek music theory included the Greek musical modes, that eventually became the basis for Western religious and classical music. Later, influences from the Roman Empire, Eastern Europe, and the Byzantine Empire changed Greek music. The Seikilos epitaph is the oldest surviving example of a complete musical composition, including musical notation, from anywhere in the world.^[49] The oldest surviving work written on the subject of music theory is Harmonika Stoicheia by Aristoxenus.^[50]

Western classical

Middle Ages

Léonin or Pérotin Breves dies hominis

The medieval era (476 to 1400), which took place during the Middle Ages, started with the introduction of monophonic (single melodic line) chanting into Roman Catholic Church services. Musical notation was used since Ancient times in Greek culture, but in the Middle Ages, notation was first introduced by the Catholic church so that the chant melodies could be written down, to facilitate the use of the same melodies for religious music across the entire Catholic empire. The only European Medieval repertory that has been found in written form from before 800 is the monophonic liturgical plainsong chant of the Roman Catholic Church, the central tradition of which was called Gregorian chant. Alongside these traditions of sacred and church music there existed a vibrant tradition of secular song (non-religious songs). Examples of composers from this period are Léonin, Pérotin, Guillaume de Machaut, and Walther von der Vogelweide.

Renaissance

T.L. de Victoria Amicus meus

Renaissance music (c. 1400 to 1600) was more focused on secular (non-religious) themes, such as courtly love. Around 1450, the printing press was invented, which made printed sheet music much less expensive and easier to mass-produce (prior to the invention of the printing press, all notated music was hand-copied). The increased availability of sheet music helped to spread musical styles more quickly and across a larger area. Musicians and singers often worked for the church, courts and towns. Church choirs grew in size, and the church remained an important patron of music. By the middle of the 15th century, composers wrote richly polyphonic sacred music, in which different melody lines were interwoven simultaneously. Prominent composers from this era include Guillaume Dufay, Giovanni Pierluigi da Palestrina, Thomas Morley, and Orlande de Lassus. As musical activity shifted from the church to the aristocratic courts, kings, queens and princes competed for the finest composers. Many leading important composers came from the Netherlands, Belgium, and northern France. They are called the Franco-Flemish composers. They held important positions throughout Europe, especially in Italy. Other countries with vibrant musical activity included Germany, England, and Spain.

Baroque

J.S. Bach Toccata and Fugue

The Baroque era of music took place from 1600 to 1750, as the Baroque artistic style flourished across Europe; and during this time, music expanded in its range and complexity. Baroque music began when the first operas (dramatic solo vocal music accompanied by orchestra) were written. During the Baroque era, polyphonic contrapuntal music, in which multiple, simultaneous independent melody lines were used, remained important (counterpoint was important in the vocal music of the Medieval era). German Baroque composers wrote for small ensembles including strings, brass, and woodwinds, as well as for choirs and keyboard instruments such as pipe organ, harpsichord, and clavichord. During this period several major music forms were defined that lasted into later periods when they were expanded and evolved further, including the fugue, the invention, the sonata, and the concerto.^[51] The late Baroque style was polyphonically complex and richly ornamented. Important composers from the Baroque era include Johann Sebastian Bach (Cello suites), George Frideric Handel (Messiah), Georg Philipp Telemann and Antonio Lucio Vivaldi (The Four Seasons).

Classicism

W.A. Mozart Symphony 40 G minor

The music of the Classical period (1730 to 1820) aimed to imitate what were seen as the key elements of the art and philosophy of Ancient Greece and Rome: the ideals of balance, proportion and disciplined expression. (Note: the music from the Classical period should not be confused with Classical music in general, a term which refers to Western art music from the 5th century to the 2000s, which includes the Classical period as one of a number of periods). Music from the Classical period has a lighter, clearer and considerably simpler texture than the Baroque music which preceded it. The main style was homophony,^[52] where a prominent melody and a subordinate chordal accompaniment part are clearly distinct. Classical instrumental melodies tended to be almost voicelike and singable. New genres were developed, and the fortepiano, the forerunner to the modern piano, replaced the Baroque era harpsichord and pipe organ as the main keyboard instrument (though pipe organ continued to be used in sacred music, such as Masses).

Importance was given to instrumental music. It was dominated by further development of musical forms initially defined in the Baroque period: the sonata, the concerto, and the symphony. Others main kinds were the trio, string quartet, serenade and divertimento. The sonata was the most important and developed form. Although Baroque composers also wrote sonatas, the Classical style of sonata is completely distinct. All of the main instrumental forms of the Classical era, from string quartets to symphonies and concertos, were based on the structure of the sonata. The instruments used chamber music and orchestra became more standardized. In place of the basso continuo group of the Baroque era, which consisted of harpsichord, organ or lute along with a number of bass instruments selected at the discretion of the group leader (e.g., viol, cello, theorbo, serpent), Classical chamber groups used specified, standardized instruments (e.g., a string quartet would be performed by two violins, a viola and a cello). The Baroque era improvised chord-playing of the continuo keyboardist or lute player was gradually phased out between 1750 and 1800.

One of the most important changes made in the Classical period was the development of public concerts. The aristocracy still played a significant role in the sponsorship of concerts and compositions, but it was now possible for composers to survive without being permanent employees of queens or princes. The increasing popularity of classical music led to a growth in the number and types of orchestras. The expansion of orchestral concerts necessitated the building of large public performance spaces. Symphonic music including symphonies, musical accompaniment to ballet and mixed vocal/instrumental genres such as opera and oratorio became more popular.

The best known composers of Classicism are Carl Philipp Emanuel Bach, Christoph Willibald Gluck, Johann Christian Bach, Joseph Haydn, Wolfgang Amadeus Mozart, Ludwig van Beethoven and Franz Schubert. Beethoven and Schubert are also considered to be composers in the later part of the Classical era, as it began to move towards Romanticism.

Romanticism

R. Wagner Die Walküre

Romantic music (c. 1810 to 1900) from the 19th century had many elements in common with the Romantic styles in literature and painting of the era. Romanticism was an artistic, literary, and intellectual movement was characterized by its emphasis on emotion and individualism as well as glorification of all the past and nature. Romantic music expanded beyond the rigid styles and forms of the Classical era into more passionate, dramatic expressive pieces and songs. Romantic composers such as Wagner and Brahms attempted to increase emotional expression and power in their music to describe deeper truths or human feelings. With symphonic tone poems, composers tried to tell stories and evoke images or landscapes using instrumental music. Some composers promoted nationalistic pride with patriotic orchestral music inspired by folk music. The emotional and expressive qualities of music came to take precedence over tradition.

Romantic composers grew in idiosyncrasy, and went further in the syncretism of exploring different art-forms in a musical context, (such as literature), history (historical figures and legends), or nature itself. Romantic love or longing was a prevalent theme in many works composed during this period. In some cases, the formal structures from the classical period continued to be used (e.g., the sonata form used in string quartets and symphonies), but these forms were expanded and altered. In many cases, new approaches were explored for existing genres, forms, and functions. Also, new forms were created that were deemed better suited to the new subject matter. Composers continued to develop opera and ballet music, exploring new styles and themes.^[47]

In the years after 1800, the music developed by Ludwig van Beethoven and Franz Schubert introduced a more dramatic, expressive style. In Beethoven's case, short motifs, developed organically, came to replace melody as the most significant compositional unit (an example is the distinctive four note figure used in his Fifth Symphony). Later Romantic composers such as Pyotr Ilyich Tchaikovsky, Antonín Dvořák, and Gustav Mahler used more unusual chords and more dissonance to create dramatic tension. They generated complex and often much longer musical works. During the late Romantic period, composers explored dramatic chromatic alterations of tonality, such as extended chords and altered chords, which created new sound "colours". The late 19th century saw a dramatic expansion in the size of the orchestra, and the industrial revolution helped to create better instruments, creating a more powerful sound. Public concerts became an important part of well-to-do urban society. It also saw a new diversity in theatre music, including operetta, and musical comedy and other forms of musical theatre.^[47]

20th and 21st century

In the 19th century, one of the key ways that new compositions became known to the public was by the sales of sheet music, which middle class amateur music lovers would perform at home on their piano or other common instruments, such as violin. With 20th-century music, the invention of new electric technologies such as radio broadcasting and the mass market availability of gramophone records meant that sound recordings of songs and pieces heard by listeners (either on the radio or on their record player) became the main way to learn about new songs and pieces. There was a vast increase in music listening as the radio gained popularity and phonographs were used to replay and distribute music, because whereas in the 19th century, the focus on sheet music restricted access to new music to the middle class and upper-class people who could read music and who owned pianos and instruments, in the 20th century, anyone with a radio or record player could hear operas, symphonies and big bands right in their own living room. This allowed lower-income people, who would never be able to afford an opera or symphony concert ticket to hear this music. It also meant that people could hear music from different parts of the country, or even different parts of the world, even if they could not afford to travel to these locations. This helped to spread musical styles.

The focus of art music in the 20th century was characterized by exploration of new rhythms, styles, and sounds. The horrors of World War I influenced many of the arts, including music, and some composers began exploring darker, harsher sounds. Traditional music styles such as jazz and folk music were used by composers as a source of ideas for classical music. Igor Stravinsky, Arnold Schoenberg, and John Cage were all influential composers in 20th-century art music. The invention of sound recording and the ability to edit music gave rise to new subgenre of classical music, including the acousmatic^[53] and Musique concrète schools of electronic composition. Sound recording was also a major influence on the development of popular music genres, because it enabled recordings of songs and bands to be widely distributed. The introduction of the multitrack recording system had a major influence on rock music, because it could do much more than record a band's performance. Using a multitrack system, a band and their music producer could overdub many layers of instrument tracks and vocals, creating new sounds that would not be possible in a live performance.

Jazz evolved and became an important genre of music over the course of the 20th century, and during the second half of that century, rock music did the same. Jazz is an American musical artform that originated in the beginning of the 20th century in African American communities in the Southern United States from a confluence of African and European music traditions. The style's West African pedigree is evident in its use of blue notes, improvisation, polyrhythms, syncopation, and the swung note.^[54]

Rock music is a genre of popular music that developed in the 1960s from 1950s rock and roll, rockabilly, blues, and country music.^[55] The sound of rock often revolves around the electric guitar or acoustic guitar, and it uses a strong back beat laid down by a rhythm section. Along with the guitar or keyboards, saxophone and blues-style harmonica are used as soloing instruments. In its "purest form", it "has three chords, a strong, insistent back beat, and a catchy melody".^{[This quote needs a citation]} The traditional rhythm section for popular music is rhythm guitar, electric bass guitar, drums. Some bands also have keyboard instruments such as organ, piano, or, since the 1970s, analog synthesizers. In the 1980s, pop musicians began using digital synthesizers, such as the DX-7 synthesizer, electronic drum machines such as the TR-808 and synth bass devices (such as the TB-303) or synth bass keyboards. In the 1990s, an increasingly large range of computerized hardware musical devices and instruments and software (e.g., digital audio workstations) were used. In the 2020s, soft synths and computer music apps make it possible for bedroom producers to create and record some types of music, such as electronic dance music in their own home, adding sampled and digital instruments and editing the recording digitally. In the 1990s, some bands in genres such as nu metal began including DJs in their bands. DJs create music by manipulating recorded music on record players or CD players, using a DJ mixer.

Innovation in music technology continued into the 21st century, including the development of isomorphic keyboards and Dynamic Tonality.

Performance

Performance is the physical expression of music, which occurs when a song is sung or when a piano piece, electric guitar melody, symphony, drum beat or other musical part is played by musicians. In classical music, a musical work is written in music notation by a composer and then it is performed once the composer is satisfied with its structure and instrumentation. However, as it gets performed, the interpretation of a song or piece can evolve and change. In classical music, instrumental performers, singers or conductors may gradually make changes to the phrasing or tempo of a piece. In popular and traditional music, the performers have a lot more freedom to make changes to the form of a song or piece. As such, in popular and traditional music styles, even when a band plays a cover song, they can make changes to it such as adding a guitar solo to or inserting an introduction.

A performance can either be planned out and rehearsed (practiced)—which is the norm in classical music, with jazz big bands and many popular music styles–or improvised over a chord progression (a sequence of chords), which is the norm in small jazz and blues groups. Rehearsals of orchestras, concert bands and choirs are led by a conductor. Rock, blues and jazz bands are usually led by the bandleader. A rehearsal is a structured repetition of a song or piece by the performers until it can be sung or played correctly and, if it is a song or piece for more than one musician, until the parts are together from a rhythmic and tuning perspective. Improvisation is the creation of a musical idea–a melody or other musical line–created on the spot, often based on scales or pre-existing melodic riffs.

Many cultures have strong traditions of solo performance (in which one singer or instrumentalist performs), such as in Indian classical music, and in the Western art-music tradition. Other cultures, such as in Bali, include strong traditions of group performance. All cultures include a mixture of both, and performance may range from improvised solo playing to highly planned and organised performances such as the modern classical concert, religious processions, classical music festivals or music competitions. Chamber music, which is music for a small ensemble with only a few of each type of instrument, is often seen as more intimate than large symphonic works.

Oral and aural tradition

Many types of music, such as traditional blues and folk music were not written down in sheet music; instead, they were originally preserved in the memory of performers, and the songs were handed down orally, from one musician or singer to another, or aurally, in which a performer learns a song "by ear". When the composer of a song or piece is no longer known, this music is often classified as "traditional" or as a "folk song". Different musical traditions have different attitudes towards how and where to make changes to the original source material, from quite strict, to those that demand improvisation or modification to the music. A culture's history and stories may also be passed on by ear through song.

Ornamentation

In music, an ornament consists of added notes that provide decoration to a melody, bassline or other musical part. The detail included explicitly in the music notation varies between genres and historical periods. In general, art music notation from the 17th through the 19th centuries required performers to have a great deal of contextual knowledge about performing styles. For example, in the 17th and 18th centuries, music notated for solo performers typically indicated a simple, unadorned melody. Performers were expected to know how to add stylistically appropriate ornaments to add interest to the music, such as trills and turns. Different styles of music use different ornaments. A Baroque flute player might add mordents, which are short notes that are played before the main melody note, either above or below the main melody note. A blues guitarist playing electric guitar might use string bending to add expression; a heavy metal guitar player might use hammer-ons and pull-offs.

In the 19th century, art music for solo performers may give a general instruction such as to perform the music expressively, without describing in detail how the performer should do this. The performer was expected to know how to use tempo changes, accentuation, and pauses (among other devices) to obtain this "expressive" performance style. In the 20th century, art music notation often became more explicit and used a range of markings and annotations to indicate to performers how they should play or sing the piece. In popular music and traditional music styles, performers are expected to know what types of ornaments are stylistically appropriate for a given song or piece, and performers typically add them in an improvised fashion. One exception is note-for-note solos, in which some players precisely recreate a famous version of a solo, such as a guitar solo.

Philosophy and aesthetics

Philosophy of music is a subfield of philosophy. The philosophy of music is the study of fundamental questions regarding music. The philosophical study of music has many connections with philosophical questions in metaphysics and aesthetics. Some basic questions in the philosophy of music are:

• What is the definition of music? (What are the necessary and sufficient conditions for classifying something as music?)
• What is the relationship between music and mind?
• What does music history reveal to us about the world?
• What is the connection between music and emotions?
• What is meaning in relation to music?

In ancient times, such as with the Ancient Greeks, the aesthetics of music explored the mathematical and cosmological dimensions of rhythmic and harmonic organization. In the 18th century, focus shifted to the experience of hearing music, and thus to questions about its beauty and human enjoyment (plaisir and jouissance) of music. The origin of this philosophic shift is sometimes attributed to Alexander Gottlieb Baumgarten in the 18th century, followed by Immanuel Kant. Through their writing, the ancient term 'aesthetics', meaning sensory perception, received its present-day connotation. In the 2000s, philosophers have tended to emphasize issues besides beauty and enjoyment. For example, music's capacity to express emotion has been a central issue.^{[citation needed]}

In the 20th century, important contributions were made by Peter Kivy, Jerrold Levinson, Roger Scruton, and Stephen Davies. However, many musicians, music critics, and other non-philosophers have contributed to the aesthetics of music. In the 19th century, a significant debate arose between Eduard Hanslick, a music critic and musicologist, and composer Richard Wagner regarding whether music can express meaning. Harry Partch and some other musicologists, such as Kyle Gann, have studied and tried to popularize microtonal music and the usage of alternate musical scales. Also many modern composers like La Monte Young, Rhys Chatham and Glenn Branca paid much attention to a scale called just intonation.^{[citation needed]}

It is often thought that music has the ability to affect our emotions, intellect, and psychology; it can assuage our loneliness or incite our passions. The philosopher Plato suggests in The Republic that music has a direct effect on the soul. Therefore, he proposes that in the ideal regime music would be closely regulated by the state (Book VII).^{[citation needed]} In Ancient China, the philosopher Confucius believed that music and rituals or rites are interconnected and harmonious with nature; he stated that music was the harmonization of heaven and earth, while the order was brought by the rites order, making them extremely crucial functions in society.^[56]

There has been a strong tendency in the aesthetics of music to emphasize the paramount importance of compositional structure; however, other issues concerning the aesthetics of music include lyricism, harmony, hypnotism, emotiveness, temporal dynamics, resonance, playfulness, and color (see also musical development).^{[citation needed]}

Psychology

Modern music psychology aims to explain and understand musical behavior and experience.^[57] Research in this field and its subfields are primarily empirical; their knowledge tends to advance on the basis of interpretations of data collected by systematic observation of and interaction with human participants. In addition to its focus on fundamental perceptions and cognitive processes, music psychology is a field of research with practical relevance for many areas, including music performance, composition, education, criticism, and therapy, as well as investigations of human aptitude, skill, intelligence, creativity, and social behavior.

Neuroscience

Cognitive neuroscience of music is the scientific study of brain-based mechanisms involved in the cognitive processes underlying music. These behaviours include music listening, performing, composing, reading, writing, and ancillary activities. It also is increasingly concerned with the brain basis for musical aesthetics and musical emotion. The field is distinguished by its reliance on direct observations of the brain, using such techniques as functional magnetic resonance imaging (fMRI), transcranial magnetic stimulation (TMS), magnetoencephalography (MEG), electroencephalography (EEG), and positron emission tomography (PET).

Cognitive musicology

Cognitive musicology is a branch of cognitive science concerned with computationally modeling musical knowledge with the goal of understanding both music and cognition.^[58] The use of computer models provides an exacting, interactive medium in which to formulate and test theories and has roots in artificial intelligence and cognitive science.^[59]

This interdisciplinary field investigates topics such as the parallels between language and music in the brain. Biologically inspired models of computation are often included in research, such as neural networks and evolutionary programs.^[60] This field seeks to model how musical knowledge is represented, stored, perceived, performed, and generated. By using a well-structured computer environment, the systematic structures of these cognitive phenomena can be investigated.^[61]

Psychoacoustics

Psychoacoustics is the scientific study of sound perception. More specifically, it is the branch of science studying the psychological and physiological responses associated with sound (including speech and music). It can be further categorized as a branch of psychophysics.

Evolutionary musicology

Evolutionary musicology concerns the "origins of music, the question of animal song, selection pressures underlying music evolution", and "music evolution and human evolution".^[62] It seeks to understand music perception and activity in the context of evolutionary theory. Charles Darwin speculated that music may have held an adaptive advantage and functioned as a protolanguage,^[63] a view which has spawned several competing theories of music evolution.^[64][65][66] An alternate view sees music as a by-product of linguistic evolution; a type of "auditory cheesecake" that pleases the senses without providing any adaptive function.^[67] This view has been directly countered by numerous music researchers.^[68][69][70]

Cultural effects

An individual's culture or ethnicity plays a role in their music cognition, including their preferences, emotional reaction, and musical memory. Musical preferences are biased toward culturally familiar musical traditions beginning in infancy, and adults' classification of the emotion of a musical piece depends on both culturally specific and universal structural features.^[71][72] Additionally, individuals' musical memory abilities are greater for culturally familiar music than for culturally unfamiliar music.^[73][74]

Sociological aspects

Many ethnographic studies demonstrate that music is a participatory, community-based activity.^[75][76] Music is experienced by individuals in a range of social settings ranging from being alone to attending a large concert, forming a music community, which cannot be understood as a function of individual will or accident; it includes both commercial and non-commercial participants with a shared set of common values. Musical performances take different forms in different cultures and socioeconomic milieus. In Europe and North America, there is often a divide between what types of music are viewed as a "high culture" and "low culture." "High culture" types of music typically include Western art music such as Baroque, Classical, Romantic, and modern-era symphonies, concertos, and solo works, and are typically heard in formal concerts in concert halls and churches, with the audience sitting quietly in seats.

Other types of music—including, but not limited to, jazz, blues, soul, and country—are often performed in bars, nightclubs, and theatres, where the audience may be able to drink, dance, and express themselves by cheering. Until the later 20th century, the division between "high" and "low" musical forms was widely accepted as a valid distinction that separated out better quality, more advanced "art music" from the popular styles of music heard in bars and dance halls.

However, in the 1980s and 1990s, musicologists studying this perceived divide between "high" and "low" musical genres argued that this distinction is not based on the musical value or quality of the different types of music.^{[citation needed]} Rather, they argued that this distinction was based largely on the socioeconomics standing or social class of the performers or audience of the different types of music.^{[citation needed]} For example, whereas the audience for Classical symphony concerts typically have above-average incomes, the audience for a rap concert in an inner-city area may have below-average incomes.^{[citation needed]} Even though the performers, audience, or venue where non-"art" music is performed may have a lower socioeconomic status, the music that is performed, such as blues, rap, punk, funk, or ska may be very complex and sophisticated.

When composers introduce styles of music that break with convention, there can be a strong resistance from academic music experts and popular culture. Late-period Beethoven string quartets, Stravinsky ballet scores, serialism, bebop-era jazz, hip hop, punk rock, and electronica have all been considered non-music by some critics when they were first introduced.^{[citation needed]} Such themes are examined in the sociology of music. The sociological study of music, sometimes called sociomusicology, is often pursued in departments of sociology, media studies, or music, and is closely related to the field of ethnomusicology.

Role of women

Women have played a major role in music throughout history, as composers, songwriters, instrumental performers, singers, conductors, music scholars, music educators, music critics/music journalists and other musical professions. As well, it describes music movements, events and genres related to women, women's issues and feminism. In the 2010s, while women comprise a significant proportion of popular music and classical music singers, and a significant proportion of songwriters (many of them being singer-songwriters), there are few women record producers, rock critics and rock instrumentalists. Although there have been a huge number of women composers in classical music, from the Medieval period to the present day, women composers are significantly underrepresented in the commonly performed classical music repertoire, music history textbooks and music encyclopedias; for example, in the Concise Oxford History of Music, Clara Schumann is one of the only female composers who is mentioned.

Women comprise a significant proportion of instrumental soloists in classical music and the percentage of women in orchestras is increasing. A 2015 article on concerto soloists in major Canadian orchestras, however, indicated that 84% of the soloists with the Orchestre Symphonique de Montreal were men. In 2012, women still made up just 6% of the top-ranked Vienna Philharmonic orchestra. Women are less common as instrumental players in popular music genres such as rock and heavy metal, although there have been a number of notable female instrumentalists and all-female bands. Women are particularly underrepresented in extreme metal genres.^[77] In the 1960s pop-music scene, "[l]ike most aspects of the...music business, [in the 1960s,] songwriting was a male-dominated field. Though there were plenty of female singers on the radio, women ...were primarily seen as consumers:... Singing was sometimes an acceptable pastime for a girl, but playing an instrument, writing songs, or producing records simply wasn't done."^[78] Young women "...were not socialized to see themselves as people who create [music]."^[78]

Women are also underrepresented in orchestral conducting, music criticism/music journalism, music producing, and sound engineering. While women were discouraged from composing in the 19th century, and there are few women musicologists, women became involved in music education "...to such a degree that women dominated [this field] during the later half of the 19th century and well into the 20th century."^[79]

According to Jessica Duchen, a music writer for London's The Independent, women musicians in classical music are "...too often judged for their appearances, rather than their talent" and they face pressure "...to look sexy onstage and in photos."^[80] Duchen states that while "[t]here are women musicians who refuse to play on their looks,...the ones who do tend to be more materially successful."^[80] According to the UK's Radio 3 editor, Edwina Wolstencroft, the music industry has long been open to having women in performance or entertainment roles, but women are much less likely to have positions of authority, such as being the conductor of an orchestra.^[81] In popular music, while there are many women singers recording songs, there are very few women behind the audio console acting as music producers, the individuals who direct and manage the recording process.^[82] One of the most recorded artists is Asha Bhosle, an Indian singer best known as a playback singer in Hindi cinema.^[83]

Media and technology

The music that composers and songwriters make can be heard through several media; the most traditional way is to hear it live, in the presence of the musicians (or as one of the musicians), in an outdoor or indoor space such as an amphitheatre, concert hall, cabaret room, theatre, pub, or coffeehouse. Since the 20th century, live music can also be broadcast over the radio, television or the Internet, or recorded and listened to on a CD player or Mp3 player.

Some musical styles focus on producing songs and pieces for a live performance, while others focus on producing a recording that mixes together sounds that were never played "live." Even in essentially live styles such as rock, recording engineers often use the ability to edit, splice and mix to produce recordings that may be considered "better" than the actual live performance. For example, some singers record themselves singing a melody and then record multiple harmony parts using overdubbing, creating a sound that would be impossible to do live.

Technology has had an influence on music since prehistoric times, when cave people used simple tools to bore holes into bone flutes 41,000 years ago. Technology continued to influence music throughout the history of music, as it enabled new instruments and music notation reproduction systems to be used, with one of the watershed moments in music notation being the invention of the printing press in the 1400s, which meant music scores no longer had to be hand copied. In the 19th century, music technology led to the development of a more powerful, louder piano and led to the development of new valves brass instruments.

In the early 20th century (in the late 1920s), as talking pictures emerged in the early 20th century, with their prerecorded musical tracks, an increasing number of moviehouse orchestra musicians found themselves out of work.^[84] During the 1920s, live musical performances by orchestras, pianists, and theater organists were common at first-run theaters.^[85] With the coming of the talking motion pictures, those featured performances were largely eliminated. The American Federation of Musicians (AFM) took out newspaper advertisements protesting the replacement of live musicians with mechanical playing devices. One 1929 ad that appeared in the Pittsburgh Press features an image of a can labeled "Canned Music / Big Noise Brand / Guaranteed to Produce No Intellectual or Emotional Reaction Whatever"^[86]

Since legislation introduced to help protect performers, composers, publishers and producers, including the Audio Home Recording Act of 1992 in the United States, and the 1979 revised Berne Convention for the Protection of Literary and Artistic Works in the United Kingdom, recordings and live performances have also become more accessible through computers, devices and Internet in a form that is commonly known as Music-On-Demand.

In many cultures, there is less distinction between performing and listening to music, since virtually everyone is involved in some sort of musical activity, often in a communal setting. In industrialized countries, listening to music through a recorded form, such as sound recording on record or radio became more common than experiencing live performance, roughly in the middle of the 20th century. By the 1980s, watching music videos was a popular way to listen to music, while also seeing the performers.

Sometimes, live performances incorporate prerecorded sounds. For example, a disc jockey uses disc records for scratching, and some 20th-century works have a solo for an instrument or voice that is performed along with music that is prerecorded onto a tape. Some pop bands use recorded backing tracks. Computers and many keyboards can be programmed to produce and play Musical Instrument Digital Interface (MIDI) music. Audiences can also become performers by participating in karaoke, an activity of Japanese origin centered on a device that plays voice-eliminated versions of well-known songs. Most karaoke machines also have video screens that show lyrics to songs being performed; performers can follow the lyrics as they sing over the instrumental tracks.

Internet

The advent of the Internet and widespread high-speed broadband access has transformed the experience of music, partly through the increased ease of access to recordings of music via streaming video and vastly increased choice of music for consumers. Chris Anderson, in his book The Long Tail: Why the Future of Business Is Selling Less of More, suggests that while the traditional economic model of supply and demand describes scarcity, the Internet retail model is based on abundance. Digital storage costs are low, so a company can afford to make its whole recording inventory available online, giving customers as much choice as possible. It has thus become economically viable to offer music recordings that very few people are interested in. Consumers' growing awareness of their increased choice results in a closer association between listening tastes and social identity, and the creation of thousands of niche markets.^[87]

Another effect of the Internet arose with online communities and social media websites like YouTube and Facebook, a social networking service. These sites make it easier for aspiring singers and amateur bands to distribute videos of their songs, connect with other musicians, and gain audience interest. Professional musicians also use YouTube as a free publisher of promotional material. YouTube users, for example, no longer only download and listen to MP3s, but also actively create their own. According to Don Tapscott and Anthony D. Williams, in their book Wikinomics, there has been a shift from a traditional consumer role to what they call a "prosumer" role, a consumer who both creates content and consumes. Manifestations of this in music include the production of mashes, remixes, and music videos by fans.^[88]

Business

The music industry refers to the businesses connected with the creation and sale of music. It consists of songwriters and composers who create new songs and musical pieces, music producers and sound engineers who record songs and pieces, record labels and publishers that distribute recorded music products and sheet music internationally and that often control the rights to those products. Some music labels are "independent," while others are subsidiaries of larger corporate entities or international media groups. In the 2000s, the increasing popularity of listening to music as digital music files on MP3 players, iPods, or computers, and of trading music on file sharing websites or buying it online in the form of digital files had a major impact on the traditional music business. Many smaller independent CD stores went out of business as music buyers decreased their purchases of CDs, and many labels had lower CD sales. Some companies did well with the change to a digital format, though, such as Apple's iTunes, an online music store that sells digital files of songs over the Internet.

Intellectual property laws

In spite of some international copyright treaties, determining which music is in the public domain is complicated by the variety of national copyright laws that may be applicable. US copyright law formerly protected printed music published after 1923 for 28 years and with renewal for another 28 years, but the Copyright Act of 1976 made renewal automatic, and the Digital Millennium Copyright Act changed the calculation of the copyright term to 70 years after the death of the creator. Recorded sound falls under mechanical licensing, often covered by a confusing patchwork of state laws; most cover versions are licensed through the Harry Fox Agency. Performance rights may be obtained by either performers or the performance venue; the two major organizations for licensing are BMI and ASCAP. Two online sources for public domain music are IMSLP (International Music Score Library Project) and Choral Public Domain Library (CPDL).

Education

Non-professional

The incorporation of some music or singing training into general education from preschool to post secondary education is common in North America and Europe. Involvement in playing and singing music is thought to teach basic skills such as concentration, counting, listening, and cooperation while also promoting understanding of language, improving the ability to recall information, and creating an environment more conducive to learning in other areas.^[89] In elementary schools, children often learn to play instruments such as the recorder, sing in small choirs, and learn about the history of Western art music and traditional music. Some elementary school children also learn about popular music styles. In religious schools, children sing hymns and other religious music. In secondary schools (and less commonly in elementary schools), students may have the opportunity to perform in some types of musical ensembles, such as choirs (a group of singers), marching bands, concert bands, jazz bands, or orchestras. In some school systems, music lessons on how to play instruments may be provided. Some students also take private music lessons after school with a singing teacher or instrument teacher. Amateur musicians typically learn basic musical rudiments (e.g., learning about musical notation for musical scales and rhythms) and beginner- to intermediate-level singing or instrument-playing techniques.

At the university level, students in most arts and humanities programs can receive credit for taking a few music courses, which typically take the form of an overview course on the history of music, or a music appreciation course that focuses on listening to music and learning about different musical styles. In addition, most North American and European universities have some types of musical ensembles that students in arts and humanities are able to participate in, such as choirs, marching bands, concert bands, or orchestras. The study of Western art music is increasingly common outside of North America and Europe, such as the Indonesian Institute of the Arts in Yogyakarta, Indonesia, or the classical music programs that are available in Asian countries such as South Korea, Japan, and China. At the same time, Western universities and colleges are widening their curriculum to include music of non-Western cultures, such as the music of Africa or Bali (e.g. Gamelan music).

Professional

People aiming to become professional musicians, singers, composers, songwriters, music teachers and practitioners of other music-related professions such as music history professors, sound engineers, and so on study in specialized post-secondary programs offered by colleges, universities and music conservatories. Some institutions that train individuals for careers in music offer training in a wide range of professions, as is the case with many of the top U.S. universities, which offer degrees in music performance (including singing and playing instruments), music history, music theory, music composition, music education (for individuals aiming to become elementary or high school music teachers) and, in some cases, conducting. On the other hand, some small colleges may only offer training in a single profession (e.g., sound recording).

While most university and conservatory music programs focus on training students in classical music, there are a number of universities and colleges that train musicians for careers as jazz or popular music musicians and composers, with notable U.S. examples including the Manhattan School of Music and the Berklee College of Music. Two important schools in Canada which offer professional jazz training are McGill University and Humber College. Individuals aiming at careers in some types of music, such as heavy metal music, country music or blues are less likely to become professionals by completing degrees or diplomas in colleges or universities. Instead, they typically learn about their style of music by singing or playing in many bands (often beginning in amateur bands, cover bands and tribute bands), studying recordings available on CD, DVD and the Internet and working with already-established professionals in their style of music, either through informal mentoring or regular music lessons. Since the 2000s, the increasing popularity and availability of Internet forums and YouTube "how-to" videos have enabled many singers and musicians from metal, blues and similar genres to improve their skills. Many pop, rock and country singers train informally with vocal coaches and singing teachers.

Undergraduate

Undergraduate university degrees in music, including the Bachelor of Music, the Bachelor of Music Education, and the Bachelor of Arts (with a major in music) typically take about four years to complete. These degrees provide students with a grounding in music theory and music history, and many students also study an instrument or learn singing technique as part of their program. Graduates of undergraduate music programs can seek employment or go on to further study in music graduate programs. Bachelor's degree graduates are also eligible to apply to some graduate programs and professional schools outside of music (e.g., public administration, business administration, library science, and, in some jurisdictions, teacher's college, law school or medical school).

Graduate

Graduate music degrees include the Master of Music, the Master of Arts (in musicology, music theory or another music field), the Doctor of Philosophy (Ph.D.) (e.g., in musicology or music theory), and more recently, the Doctor of Musical Arts, or DMA. The Master of Music degree, which takes one to two years to complete, is typically awarded to students studying the performance of an instrument, education, voice (singing) or composition. The Master of Arts degree, which takes one to two years to complete and often requires a thesis, is typically awarded to students studying musicology, music history, music theory or ethnomusicology.

The PhD, which is required for students who want to work as university professors in musicology, music history, or music theory, takes three to five years of study after the master's degree, during which time the student will complete advanced courses and undertake research for a dissertation. The DMA is a relatively new degree that was created to provide a credential for professional performers or composers that want to work as university professors in musical performance or composition. The DMA takes three to five years after a master's degree, and includes advanced courses, projects, and performances. In Medieval times, the study of music was one of the Quadrivium of the seven Liberal Arts and considered vital to higher learning. Within the quantitative Quadrivium, music, or more accurately harmonics, was the study of rational proportions.

Musicology

Musicology, the academic study of the subject of music, is studied in universities and music conservatories. The earliest definitions from the 19th century defined three sub-disciplines of musicology: systematic musicology, historical musicology, and comparative musicology or ethnomusicology. In 2010-era scholarship, one is more likely to encounter a division of the discipline into music theory, music history, and ethnomusicology. Research in musicology has often been enriched by cross-disciplinary work, for example in the field of psychoacoustics. The study of music of non-Western cultures, and the cultural study of music, is called ethnomusicology. Students can pursue the undergraduate study of musicology, ethnomusicology, music history, and music theory through several different types of degrees, including bachelor's degrees, master's degrees and PhD degrees.

Music theory

Music theory is the study of music, generally in a highly technical manner outside of other disciplines. More broadly it refers to any study of music, usually related in some form with compositional concerns, and may include mathematics, physics, and anthropology. What is most commonly taught in beginning music theory classes are guidelines to write in the style of the common practice period, or tonal music. Theory, even of music of the common practice period, may take many other forms. Musical set theory is the application of mathematical set theory to music, first applied to atonal music. Speculative music theory, contrasted with analytic music theory, is devoted to the analysis and synthesis of music materials, for example tuning systems, generally as preparation for composition.

Zoomusicology

Zoomusicology is the study of the music of non-human animals, or the musical aspects of sounds produced by non-human animals. As George Herzog (1941) asked, "do animals have music?" François-Bernard Mâche's Musique, mythe, nature, ou les Dauphins d'Arion (1983), a study of "ornitho-musicology" using a technique of Nicolas Ruwet's Langage, musique, poésie (1972) paradigmatic segmentation analysis, shows that bird songs are organised according to a repetition-transformation principle. Jean-Jacques Nattiez (1990), argues that "in the last analysis, it is a human being who decides what is and is not musical, even when the sound is not of human origin. If we acknowledge that sound is not organised and conceptualised (that is, made to form music) merely by its producer, but by the mind that perceives it, then music is uniquely human."

Ethnomusicology

In the West, much of the history of music that is taught deals with the Western civilization's art music, which is known as classical music. The history of music in non-Western cultures ("world music" or the field of "ethnomusicology"), which typically covers music from Africa and Asia is also taught in Western universities. This includes the documented classical traditions of Asian countries outside the influence of Western Europe, as well as the folk or indigenous music of various other cultures. Popular or folk styles of music in non-Western countries varied widely from culture to culture, and from period to period. Different cultures emphasised different instruments, techniques, singing styles and uses for music. Music has been used for entertainment, ceremonies, rituals, religious purposes and for practical and artistic communication. Non-Western music has also been used for propaganda purposes, as was the case with Chinese opera during the Cultural Revolution.

There is a host of music classifications for non-Western music, many of which are caught up in the argument over the definition of music. Among the largest of these is the division between classical music (or "art" music), and popular music (or commercial music – including non-Western styles of rock, country, and pop music-related styles). Some genres do not fit neatly into one of these "big two" classifications, (such as folk music, world music, or jazz-related music).

As world cultures have come into greater global contact, their indigenous musical styles have often merged with other styles, which produces new styles. For example, the United States bluegrass style contains elements from Anglo-Irish, Scottish, Irish, German and African instrumental and vocal traditions, which were able to fuse in the United States' multi-ethnic "melting pot" society. Some types of world music contain a mixture of non-Western indigenous styles with Western pop music elements. Genres of music are determined as much by tradition and presentation as by the actual music. Some works, like George Gershwin's Rhapsody in Blue, are claimed by both jazz and classical music, while Gershwin's Porgy and Bess and Leonard Bernstein's West Side Story are claimed by both opera and the Broadway musical tradition. Many current music festivals for non-Western music include bands and singers from a particular musical genre, such as world music.

Indian music, for example, is one of the oldest and longest living types of music, and is still widely heard and performed in South Asia, as well as internationally (especially since the 1960s). Indian music has mainly three forms of classical music, Hindustani, Carnatic, and Dhrupad styles. It has also a large repertoire of styles, which involve only percussion music such as the talavadya performances famous in South India.

Therapy

Music therapy is an interpersonal process in which a trained therapist uses music and all of its facets—physical, emotional, mental, social, aesthetic, and spiritual—to help clients to improve or maintain their health. In some instances, the client's needs are addressed directly through music; in others they are addressed through the relationships that develop between the client and therapist. Music therapy is used with individuals of all ages and with a variety of conditions, including: psychiatric disorders, medical problems, physical disabilities, sensory impairments, developmental disabilities, substance abuse issues, communication disorders, interpersonal problems, and aging. It is also used to improve learning, build self-esteem, reduce stress, support physical exercise, and facilitate a host of other health-related activities. Music therapists may encourage clients to sing, play instruments, create songs, or do other musical activities.

One of the earliest mentions of music therapy was in Al-Farabi's (c. 872–950) treatise Meanings of the Intellect, which described the therapeutic effects of music on the soul.^{[90][verification needed]} Music has long been used to help people deal with their emotions. In the 17th century, the scholar Robert Burton's The Anatomy of Melancholy argued that music and dance were critical in treating mental illness, especially melancholia.^[91] He noted that music has an "excellent power ...to expel many other diseases" and he called it "a sovereign remedy against despair and melancholy." He pointed out that in Antiquity, Canus, a Rhodian fiddler, used music to "make a melancholy man merry, ...a lover more enamoured, a religious man more devout."^[92][93][94] In the Ottoman Empire, mental illnesses were treated with music.^[95] In November 2006, Dr. Michael J. Crawford^[96] and his colleagues also found that music therapy helped schizophrenic patients.^[97]

Albert Einstein had a lifelong love of music (particularly the works of Bach and Mozart),^[98] once stating that life without playing music would be inconceivable to him. In some interviews Einstein even attributed much of his scientific intuition to music, with his son Hans recounting that "whenever he felt that he had come to the end of the road or into a difficult situation in his work, he would take refuge in music, and that would usually resolve all his difficulties." Something in the music, according to Michele and Robert Root-Bernstein in Psychology Today, "would guide his thoughts in new and creative directions."^[99] It has been said that Einstein considered Mozart's music to reveal a universal harmony that Einstein believed existed in the universe, "as if the great Wolfgang Amadeus did not 'create' his beautifully clear music at all, but simply discovered it already made. This perspective parallels, remarkably, Einstein’s views on the ultimate simplicity of nature and its explanation and statement via essentially simple mathematical expressions."^[100] A review suggests that music may be effective for improving subjective sleep quality in adults with insomnia symptoms.^[101] Music is also being used in clinical rehabilitation of cognitive and motor disorders.^[102]

See also

• Glossary of musical terminology
• History of music
• Internet Archive
• Lists of musicians
• List of musicology topics
• List of music software
• Music and emotion
• Music archaeology
• Music history
• Music-specific disorders
• Safe listening
• Women in music

References

Further reading

• Colles, Henry Cope (1913). The Growth of Music: The age of sonata, from C.P.E. Bach to Beethoven. Clarendon Press.
• Harwood, Dane (1976). "Universals in Music: A Perspective from Cognitive Psychology". Ethnomusicology. 20 (3): 521–533. doi:10.2307/851047. JSTOR 851047.
• Kennedy, Michal; Kennedy, Joyce Bourne (2013) [2012]. Tim Rutherford-Johnson (ed.). The Oxford Dictionary of Music (6th paperback ed.). Oxford: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-957854-2.
• Root, Deane L., ed. (2001). The New Grove Dictionary of Music and Musicians. Oxford University Press. Missing or empty |title= (help)‎ Online version as Grove Music Online
• Small, Christopher (1977). Music, Society, Education. John Calder Publishers, London. ISBN 0-7145-3614-8

External links

• BBC Blast Music For 13- to 19-year-olds interested in learning about, making, performing and talking about music.
• Grove Music Online — online version of The New Grove Dictionary of Music and Musicians.
• The Virginia Tech Multimedia Music Dictionary, with definitions, pronunciations, examples, quizzes and simulations
• The Music-Web Music Encyclopedia, for musicians, composers and music lovers
• Dolmetsch free online music dictionary, complete, with references to a list of specialised music dictionaries (by continent, by instrument, by genre, etc.)
• Musical Terms – Glossary of music terms from Naxos
• "On Hermeneutical Ethics and Education: Bach als Erzieher", a paper by Prof. Miguel Ángel Quintana Paz in which he explains the history of the different views hold about music in Western societies, since the Ancient Greece to our days.
• Monthly Online Features From Bloomingdale School of Music, addressing a variety of musical topics for a wide audience
• Arts and Music Uplifting Society towards Transformation and Tolerance Articles meant to stimulate people's awareness about the peace enhancing, transforming, communicative, educational and healing powers of music.
• Scientific American, Musical Chills Related to Brain Dopamine Release