สตรีนิยมเลสเบี้ยน

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ข้ามไปที่การนำทาง ข้ามไปที่การค้นหา
labrysสัญลักษณ์นับตั้งแต่ช่วงปลายปี 1970 ความแรงของเลสเบี้ยนและเรียกร้องสิทธิสตรีและการพึ่งตัวเอง
ธงความภาคภูมิใจของสตรีนิยมเลสเบี้ยน: ห้องแล็บซ้อนทับบนสามเหลี่ยมสีดำกับสีพื้นหลังสีม่วง
ส่วนหนึ่งของซีรีส์เรื่อง
สตรีนิยม
Symbol venus.svg
ประวัติศาสตร์
Waves
Timelines
Women's suffrage by country
รุ่นทั่วไป
ตัวแปรทางศาสนา
แนวคิด
แนวโน้ม
ทฤษฎี
Areas of study
ตามประเทศ
รายการและหมวดหมู่
Lists
Categories
Woman-power emblem.svg พอร์ทัลสตรีนิยม
ส่วนหนึ่งของซีรีส์เรื่อง
หัวข้อ LGBT
      
รสนิยมทางเพศ
ประวัติศาสตร์
วัฒนธรรม
สิทธิ
สุขภาพ
ทัศนคติทางสังคม
ปัญหา
สาขาวิชาและวาทกรรม
Portal LGBT.svg พอร์ทัล LGBT

สตรีเลสเบี้ยนเป็นความเคลื่อนไหวทางวัฒนธรรมและที่สำคัญมุมมองที่ส่งเสริมให้ผู้หญิงที่จะมุ่งเน้นไปที่พวกเขาพยายามเอาใจใส่, ความสัมพันธ์และกิจกรรมต่อผู้หญิงเพื่อนของพวกเขามากกว่าผู้ชายและมักจะสนับสนุนผู้หญิงเป็นผลตรรกะของสตรี [1]เลสเบี้ยนสตรีเป็นผู้มีอิทธิพลมากที่สุดในปี 1970 และต้นทศวรรษ 1980 ส่วนใหญ่ในทวีปอเมริกาเหนือและยุโรปตะวันตก , [2]และเกิดขึ้นจากความไม่พอใจกับซ้ายใหม่และรณรงค์เพื่อความเท่าเทียมกันรักร่วมเพศ [3] [4] [2]

นักคิดและนักเคลื่อนไหวที่สำคัญบางคน ได้แก่Charlotte Bunch , Rita Mae Brown , Adrienne Rich , Audre Lorde , Marilyn Frye , Mary Daly , Sheila Jeffreys , Barbara Smith , Pat Parker , Margaret Sloan-Hunter , Cheryl Clarke , Gloria Anzaldua , Cherrie Moraga , MoniqueและSara Ahmed (แม้ว่าสองข้อสุดท้ายมักเกี่ยวข้องกับการเกิดขึ้นของทฤษฎีที่แปลกประหลาด )

ตามที่ระบุไว้โดย Sheila Jeffreys สตรีนิยมเลสเบี้ยน "สตรีนิยมเลสเบี้ยนเกิดขึ้นจากการพัฒนาสองอย่าง: เลสเบี้ยนในขบวนการปลดปล่อยสตรีเริ่มสร้างการเมืองเลสเบี้ยนสตรีนิยมใหม่ที่โดดเด่นและเลสเบี้ยนในแนวร่วมปลดปล่อยเกย์ก็ออกไปร่วมกับพี่สาวน้องสาวของตน ". [5]ตามที่จูดี้เรบิก , นักข่าวและเรียกร้องสิทธิสตรีกิจกรรมชั้นนำของประเทศแคนาดา, เลสเบี้ยนได้และมักจะได้รับการ "หัวใจของการเคลื่อนไหวของสตรี " ในขณะที่ปัญหาของพวกเขาคือ "มองไม่เห็น" ในการเคลื่อนไหวเหมือนกัน[6]

สตรีเลสเบี้ยนสีกลายเป็นตอบสนองต่อสตรีเลสเบี้ยนคิดว่าล้มเหลวที่จะรวมปัญหาของชั้นเรียนและการแข่งขันที่เป็นแหล่งที่มาของการกดขี่พร้อมกับเพศตรงข้าม

แนวคิดหลัก

สตรีนิยมเลสเบี้ยน เช่นเดียวกับสตรีนิยมการศึกษาเลสเบี้ยนและเกย์และทฤษฎีที่แปลกประหลาดมีลักษณะเฉพาะโดยแนวคิดของการโต้แย้งและการแก้ไข ในเวลาเดียวกันซึ่งเป็นหนึ่งในรูปแบบที่สำคัญของสตรีเลสเบี้ยนคือการวิเคราะห์ของเพศในฐานะที่เป็นสถาบันการศึกษา [1]เลสเบี้ยนตำราเรียกร้องสิทธิสตรีทำงานเพื่อ denaturalise เพศและอยู่บนพื้นฐานของ denaturalization นี้ในการสำรวจเพศของ "ราก" ในสถาบันการศึกษาเช่นยูโรเปีย , ทุนนิยมและการล่าอาณานิคมนอกจากนี้ สตรีนิยมเลสเบี้ยนสนับสนุนเลสเบี้ยนอันเป็นผลมาจากความแปลกแยกและความไม่พอใจกับสถาบันเหล่านี้[1]

Sheila Jeffreys ให้คำจำกัดความสตรีนิยมเลสเบี้ยนว่ามีประเด็นสำคัญ 7 ประการ:

นักวิจารณ์วรรณกรรมสตรีนิยมเลสเบี้ยน บอนนี่ ซิมเมอร์แมน มักวิเคราะห์ภาษาที่ใช้โดยนักเขียนจากภายในขบวนการ มักวาดจากเรื่องเล่าเกี่ยวกับอัตชีวประวัติและการใช้คำให้การส่วนตัว ตามคำกล่าวของซิมเมอร์แมน ตำราสตรีนิยมเลสเบี้ยนมีแนวโน้มว่าจะไม่เป็นเส้นตรง เป็นเชิงกวี หรือแม้แต่คลุมเครือ [7]

สตรีเลสเบี้ยนสีเถียงintersectionalityโดยเฉพาะแยกจากเพศ , เซ็กซ์ , ชั้นเรียนและการแข่งขันที่เป็นองค์ประกอบที่สำคัญของความคิดของนักสตรีนิยมเลสเบี้ยน [ ต้องการการอ้างอิง ]

ชีววิทยา ทางเลือก และการสร้างสังคม

ดังที่กล่าวไว้ข้างต้น สตรีนิยมเลสเบี้ยนมักทำให้เลสเบี้ยนเป็นรูปแบบหนึ่งของการต่อต้านสถาบันที่ "มนุษย์สร้างขึ้น" Cheryl Clarke เขียนในเรียงความNew Notes on Lesbianism : [8]

ฉันตั้งชื่อตัวเองว่า "เลสเบี้ยน" เพราะวัฒนธรรมนี้กดขี่ ปิดปาก และทำลายเลสเบี้ยน แม้แต่เลสเบี้ยนที่ไม่เรียกตัวเองว่า "เลสเบี้ยน" ฉันตั้งชื่อตัวเองว่า "เลสเบี้ยน" เพราะฉันต้องการให้เลสเบี้ยนผิวดำคนอื่นเห็น ฉันตั้งชื่อตัวเองว่า "เลสเบี้ยน" เพราะฉันไม่ได้สมัครเป็นสมาชิกเพศตรงข้ามที่กินสัตว์อื่นเป็นอาหาร/ในสถาบัน

อย่างไรก็ตาม จากรายงานของA Dictionary of Gender Studiesเลสเบี้ยนบางคนที่เชื่อว่าตัวเอง 'เกิดมาแบบนั้น' ถือว่าเป็นเลสเบี้ยนทางการเมืองหรือผู้ที่เชื่อว่าเลสเบี้ยนเป็นทางเลือกที่อิงจากเพศตรงข้ามในสถาบันต่างก็ใช้คำว่า 'เลสเบี้ยน' และไม่ประสบหรือพูด ต่อต้านการกดขี่ที่ผู้หญิงเหล่านั้นประสบ [9]

ความแตกแยก

การแบ่งแยกดินแดนเลสเบี้ยนเป็นรูปแบบหนึ่งของสตรีนิยมแบ่งแยกดินแดนเฉพาะสำหรับเลสเบี้ยน การแบ่งแยกดินแดนได้รับการพิจารณาโดยเลสเบี้ยนว่าเป็นทั้งกลยุทธ์ชั่วคราวและเป็นการฝึกฝนตลอดชีวิต แต่ส่วนใหญ่เป็นอย่างหลัง [10]ในสตรีนิยมแบ่งแยกดินแดน ลัทธิเลสเบี้ยนถือเป็นกลยุทธ์สตรีนิยมหลักที่ช่วยให้ผู้หญิงลงทุนพลังของตนกับผู้หญิงคนอื่น สร้างพื้นที่ใหม่และบทสนทนาเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของผู้หญิง และโดยทั่วไปแล้ว จะจำกัดการติดต่อกับผู้ชาย (11)

การแบ่งแยกดินแดนของเลสเบี้ยนกลายเป็นที่นิยมในปี 1970 เนื่องจากเลสเบี้ยนบางคนสงสัยว่าสังคมกระแสหลักหรือแม้แต่ขบวนการสิทธิเกย์จะมีอะไรให้พวกเขาหรือไม่ ในปี 1970 ผู้หญิงเจ็ดคน รวมทั้งเดล มาร์ตินได้เผชิญหน้ากับองค์กร North Conference of Homophile [หมายถึงกลุ่มรักร่วมเพศ] เกี่ยวกับความเกี่ยวข้องของขบวนการสิทธิเกย์กับผู้หญิงที่อยู่ในนั้น คณะผู้แทนได้ลงมติสนับสนุนการปลดปล่อยสตรี แต่มาร์ตินรู้สึกว่าพวกเขายังทำไม่มากพอและเขียนว่า "ถ้านั่นคือทั้งหมดที่มีอยู่" ซึ่งเป็นบทความที่มีอิทธิพลในปี 1970 ซึ่งเธอประณามองค์กรสิทธิเกย์ว่าเป็นผู้หญิง[12] [13]ในฤดูร้อนปี 2514 กลุ่มเลสเบี้ยนเรียกตัวเองว่า " The Furies" ก่อตั้งประชาคมที่เปิดให้เฉพาะเลสเบี้ยนเท่านั้น โดยออกหนังสือพิมพ์รายเดือน "เดอะ ฟิวรีส์" ประกอบด้วยผู้หญิงสิบสองคน อายุสิบแปดถึงยี่สิบแปด คนสตรีนิยม เลสเบี้ยนทั้งหมด คนขาวทั้งหมด และมีลูกสามคน[14] ]พวกเขาทำงานบ้านและเสื้อผ้าร่วมกัน อาศัยอยู่ด้วยกัน ถือเงินบางส่วนร่วมกัน และนอนบนที่นอนบนพื้นส่วนกลาง[14]พวกเขายังเริ่มโรงเรียนเพื่อสอนผู้หญิงในการซ่อมรถยนต์และบ้านเพื่อไม่ให้ต้องพึ่งพาผู้ชาย . [14]หนังสือพิมพ์กินเวลาตั้งแต่มกราคม 2515 ถึงมิถุนายน 2516 [15]ชุมชนสิ้นสุดลงในปี 2515 [16]

ชาร์ลอพวงเป็นสมาชิกต้นของ "เดอะไฟ" มองสตรีแบ่งแยกดินแดนเป็นกลยุทธ์เป็น "ขั้นตอนแรก" ระยะเวลาหรือถอนตัวชั่วคราวจากหลักการเคลื่อนไหวเพื่อให้บรรลุเป้าหมายที่เฉพาะเจาะจงหรือเพิ่มความเจริญเติบโตส่วนบุคคล [17] [18]เลสเบี้ยนอื่น ๆ เช่นElana Dykewomonผู้เขียนรางวัลแลมบ์ดาอวอร์ดได้เลือกการแบ่งแยกดินแดนเป็นวิธีปฏิบัติตลอดชีวิต

นอกจากสนับสนุนให้ถอนตัวจากการทำงาน ความสัมพันธ์ส่วนตัว หรือความสัมพันธ์แบบสบายๆ กับผู้ชายแล้ว "The Furies" ยังแนะนำว่าเลสเบี้ยนแบ่งแยกสัมพันธ์ "เฉพาะ (กับ) ผู้หญิงที่ตัดสัมพันธ์เพื่อสิทธิพิเศษของผู้ชาย " [19]และแนะนำว่า "ตราบเท่าที่ผู้หญิงยัง ได้รับประโยชน์จากการรักต่างเพศ ได้รับสิทธิพิเศษและความปลอดภัย พวกเขาจะต้องหักหลังพี่สาวของตนในบางครั้ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งพี่สาวเลสเบี้ยนที่ไม่ได้รับผลประโยชน์เหล่านั้น" (19)

นี่เป็นส่วนหนึ่งของแนวคิดที่ใหญ่ขึ้นซึ่ง Bunch ได้กล่าวไว้อย่างชัดเจนในLearning from Lesbian Separatismว่า "ในสังคมชาย-ผู้ยิ่งใหญ่ เพศตรงข้ามเป็นสถาบันทางการเมือง" และแนวปฏิบัติเกี่ยวกับการแบ่งแยกดินแดนเป็นหนทางหนึ่งที่จะหลีกหนีจากการครอบงำ (20)

ในหนังสือของเธอในปี 1988 ชื่อLesbian Ethics: Towards a New Valueปราชญ์เลสเบี้ยนSarah Lucia Hoaglandกล่าวถึงศักยภาพของการแบ่งแยกเลสเบี้ยนในการส่งเสริมเลสเบี้ยนให้พัฒนาจริยธรรมของชุมชนที่มีสุขภาพดีตามค่านิยมที่ใช้ร่วมกัน Hoagland ปวารณาความแตกต่าง ( แต่เดิมที่ระบุไว้โดยผู้เขียนแดนเลสเบี้ยนและคัดตัดตอนจูเลียเพเนโลพี ) ระหว่างวัฒนธรรมเลสเบี้ยนและชุมชนเลสเบี้ยน ; การเป็นสมาชิกในวัฒนธรรมย่อยถูก "นิยามในแง่ลบโดยวัฒนธรรมภายนอกที่ไม่เป็นมิตร" และการเป็นสมาชิกในชุมชนที่มีพื้นฐานมาจาก "ค่านิยมที่เราเชื่อว่าเราสามารถบังคับใช้ได้ที่นี่" [21]

เบตต์ ทาลเลนเชื่อว่าการแบ่งแยกดินแดนเลสเบี้ยนซึ่งแตกต่างจากขบวนการแบ่งแยกดินแดนอื่น ๆคือ "ไม่เกี่ยวกับการจัดตั้งรัฐอิสระแต่เป็นเรื่องเกี่ยวกับการพัฒนาอัตลักษณ์ในตนเองที่เป็นอิสระและการสร้างชุมชนเลสเบี้ยนที่แข็งแกร่ง" [22]

นักประวัติศาสตร์เลสเบี้ยนLillian Fadermanอธิบายถึงแรงกระตุ้นแบ่งแยกดินแดนของสตรีนิยมเลสเบี้ยนซึ่งสร้างวัฒนธรรมและสิ่งประดิษฐ์ทางวัฒนธรรมว่าเป็น "การให้ความรักระหว่างผู้หญิงที่มองเห็นได้ชัดเจนยิ่งขึ้น" ในวัฒนธรรมที่กว้างขึ้น[23] Faderman ยังเชื่อว่าสตรีเลสเบี้ยนที่ทำหน้าที่ในการสร้างสถาบันการแบ่งแยกดินแดนได้เพื่อที่จะ "นำอุดมคติของพวกเขาเกี่ยวกับความสมบูรณ์บำรุงยากจนตนเองความมุ่งมั่นและความเท่าเทียมกันของแรงงานและผลตอบแทนในทุกด้านของสถาบันการศึกษาการสร้างและเศรษฐศาสตร์" [23]

การปฏิบัติของการแบ่งแยกดินแดนเลสเบี้ยนบางครั้งรวมเอาแนวคิดที่เกี่ยวข้องกับลัทธิชาตินิยมเกย์และผู้หญิงทางการเมือง บุคคลบางคนที่ระบุว่าเป็นเลสเบี้ยนแบ่งแยกดินแดนก็มีส่วนเกี่ยวข้องกับการนับถือศาสนานอกรีตของไดอานิค [24] [25]

ที่ดิน womyn ของเป็นผู้หญิงโดยเฉพาะ เจตนาชุมชนสร้างส่วนใหญ่ประชากรและการบำรุงรักษาโดยการแบ่งแยกดินแดนเลสเบี้ยน [26] [27] [28]

ที่อื่นๆ นักสตรีนิยมเลสเบี้ยนมองว่าการแบ่งแยกดินแดนของผู้หญิงเป็นเรื่องสำคัญและได้สำรวจตำนานที่อยู่รายรอบเรียงความของMarilyn Frye (1978) Notes on Separatism and Powerเป็นตัวอย่างหนึ่ง เธอวางตำแหน่งการแบ่งแยกดินแดนของผู้หญิงเป็นกลยุทธ์ที่ผู้หญิงทุกคนปฏิบัติ ในบางจุด และนำเสนอในโครงการสตรีนิยมหลายโครงการ เธอให้เหตุผลว่าเฉพาะเมื่อผู้หญิงปฏิบัติ อย่างมีสติสัมปชัญญะในฐานะการแยกตัวออกจากผู้ชายเท่านั้น จึงจะรับการโต้เถียงได้ (หรืออย่างที่เธอแสดงอาการฮิสทีเรีย). ในทางกลับกัน การแบ่งแยกชาย (อาจอ้างถึงสโมสรสุภาพบุรุษ สหภาพแรงงาน ทีมกีฬา กองทัพ และตำแหน่งในการตัดสินใจโดยทั่วไป) ถือเป็นเรื่องปกติธรรมดาและสมควรอย่างยิ่ง

อย่างไรก็ตาม นักสตรีนิยมเลสเบี้ยนคนอื่นๆ หยิบยกแนวคิดเรื่อง "การแบ่งแยกทางยุทธวิธี" จากผู้ชาย การโต้เถียงและลงทุนในสิ่งต่างๆ เช่น เขตรักษาพันธุ์สตรีและกลุ่มปลุกจิตสำนึกแต่ยังสำรวจการปฏิบัติในชีวิตประจำวันซึ่งผู้หญิงอาจถอยห่างชั่วคราวหรือฝึกความสันโดษจากผู้ชายและความเป็นชาย .

Margaret Sloan-Hunter เปรียบเทียบการแบ่งแยกเลสเบี้ยนกับการแบ่งแยกผิวดำ ในงานของเธอMaking Separatist Connections: The Issue is Woman Identificationเธอกล่าวว่า: [29]

หากการแบ่งแยกเลสเบี้ยนล้มเหลว อาจเป็นเพราะผู้หญิงอยู่ด้วยกันมากจนเราจะเปิดเผยตัวตนของผู้หญิงทุกที่ที่เราไป แต่เนื่องจากการกีดกันกีดกันทางเพศนั้นเก่ากว่าการเหยียดเชื้อชาติมาก ดูเหมือนว่าตอนนี้เราต้องยอมรับการแบ่งแยกดินแดน อย่างน้อยก็ในด้านจิตใจ เพื่อสุขภาพและการมีสติสัมปชัญญะ นี่คือการปฏิวัติ ไม่ใช่การรณรงค์ประชาสัมพันธ์ เราต้องเตือนตัวเองอยู่เสมอ

อย่างไรก็ตาม กลุ่มสตรีนิยมเลสเบี้ยนบางกลุ่มไม่เชื่อเรื่องการแบ่งแยกดินแดน ด้วยเหตุนี้ กลุ่มสตรีนิยมเลสเบี้ยนผิวดำที่มีชื่อเสียงคือกลุ่มCombahee River Collectiveกล่าวว่าการแบ่งแยกดินแดนไม่ใช่กลยุทธ์ทางการเมืองที่เป็นไปได้สำหรับพวกเขา

ผู้หญิงระบุตัวตน

หากสามารถระบุการก่อตั้งขบวนการเรียกร้องสิทธิสตรีเลสเบี้ยนได้ในช่วงเวลาหนึ่ง อาจเป็นเดือนพฤษภาคม 2513 เมื่อRadicalesbiansกลุ่มนักเคลื่อนไหวที่มีเลสเบี้ยน 20 คน นำโดยนักเขียนนวนิยายเลสเบี้ยนRita Mae Brownเข้ารับตำแหน่งสภาเพื่อรวมกลุ่มสตรีสตรี การประชุมในนิวยอร์กซิตี้โดยไม่ได้รับเชิญ พวกเขายืนขึ้นบนเวทีโดยสวมเสื้อยืดที่เข้าชุดกันซึ่งสลักคำว่า " ภัยคุกคามลาเวนเดอร์ " และขอให้ไมโครโฟนอ่านออกเสียงให้ผู้ชม 400 คนอ่านเรียงความเรื่อง " ผู้หญิงที่ระบุตัวตน " ซึ่งวางหลักปฏิบัติของ การเคลื่อนไหวของพวกเขา[30]ต่อมา Adrienne Rich ได้รวมแนวคิดนี้ไว้ในบทความของเธอ "เพศตรงข้ามบังคับและการดำรงอยู่ของเลสเบี้ยน " ซึ่งเธอได้เปิดโปงความคิดที่ว่าการปกครองแบบปิตาธิปไตยสั่งให้ผู้หญิงมุ่งความสนใจไปที่ผู้ชายหรือเป็น "ผู้หญิงที่ระบุผู้ชาย กลายเป็นผู้หญิงที่ระบุตัวตนของผู้หญิง กล่าวคือ การเปลี่ยนจุดสนใจของความสนใจและพลังงานจากผู้ชายเป็นผู้หญิง เป็นวิธีต่อต้านการกดขี่ปิตาธิปไตย" [1]

ขัดกับความเชื่อที่นิยมบางอย่างเกี่ยวกับ " คนเกลียด บุทช์ เลสเบี้ยน " ทฤษฎีสตรีนิยมเลสเบี้ยนไม่สนับสนุนแนวคิดของความเป็นชายหญิง ผู้เสนอเช่น Sheila Jeffreys (2003:13) แย้งว่า "ความเป็นชายทุกรูปแบบเป็นปัญหา"

นี่เป็นหนึ่งในประเด็นหลักที่สตรีนิยมเลสเบี้ยนแตกต่างจากทฤษฎีที่แปลกประหลาด บางทีอาจสรุปได้ดีที่สุดโดยคำพูดของจูดิธ ฮัลเบอร์สแตมว่า "ถ้าชีล่า เจฟฟรีย์ไม่มีอยู่จริงคามิลล์ พากเลียจะต้องประดิษฐ์เธอขึ้นมา" [31]

นักเคลื่อนไหวและนักวิชาการส่วนใหญ่ที่เกี่ยวข้องกับทฤษฎีสตรีนิยมเลสเบี้ยนส่วนใหญ่เป็นผู้หญิง อย่างไรก็ตาม มีข้อยกเว้นบางประการ ตัวอย่างเช่น นักทฤษฎีการเมืองEugene Lewisซึ่งวิพากษ์วิจารณ์สังคมปิตาธิปไตยสำรวจความคล้ายคลึงกันระหว่างการเยาะเย้ยการแสดงละครของผู้หญิงในผลงานของCS Lewis (ไม่มีความสัมพันธ์) กับแหวนการค้าประเวณีชายใต้ดินอธิบายว่าตัวเองเป็น "สตรีนิยมเลสเบี้ยนในความรู้สึกทางอุดมการณ์" . (32)

วัฒนธรรมของผู้หญิง

" Womyn " พร้อมกับ "wimmin" และ "womin" เป็นคำศัพท์ที่สร้างขึ้นโดยพันธมิตรภายในขบวนการสตรีนิยมเลสเบี้ยนเพื่อแยกความแตกต่างจากผู้ชายและภาษาผู้ชาย (หรือ " phallogocentric ") คำว่า "ผู้หญิง" ถูกมองว่าเป็นคำที่สืบเนื่องมาจากผู้ชาย และท้ายที่สุดก็เป็นสัญลักษณ์ของธรรมชาติของการกดขี่ของผู้หญิง คำศัพท์ใหม่ปรากฏขึ้นอย่างทั่วถึงมากขึ้น บางครั้งหมายถึงอารยธรรมที่เกี่ยวกับการปกครองแบบผู้ปกครองที่สูญหายหรือไม่ได้พูดออกไปนักรบชาวอเมซอน, เทพธิดากรีกโบราณโดยเฉพาะ บางครั้งก็เป็นส่วนหนึ่งของกายวิภาคศาสตร์ของผู้หญิง และมักอ้างอิงถึงโลกธรรมชาติ มักถูกตั้งข้อสังเกตว่าการเคลื่อนไหวนั้นไม่มีอะไรต้องดำเนินต่อไป ไม่มีความรู้เกี่ยวกับรากเหง้าของมัน หรือประวัติศาสตร์ของเลสเบี้ยนที่จะนำมาใช้ ดังนั้นการเน้นย้ำถึงการปลุกจิตสำนึกและการแกะสลักวัฒนธรรม " gynocentric " ใหม่ (เนื้อหา) [33]

Salsa วิญญาณน้องโลกที่สาม Wimmin Incองค์การสตรีและเลสเบี้ยนwomanistsสี [ เมื่อไหร่? ]

เลสเบี้ยนและสตรีนิยมหลัก

ขบวนพาเหรดเกย์, รูออง, ฝรั่งเศส (2019)

ในมุมมองเชิงวิพากษ์ สตรีเลสเบี้ยนอาจนิยามได้ดีที่สุดเมื่อตรงกันข้ามกับสตรีนิยมกระแสหลักและทฤษฎีที่แปลกประหลาด เป็นที่ถกเถียงกันอย่างแน่นอนว่าสตรีนิยมกระแสหลักมีความผิดเกี่ยวกับหวั่นเกรงในความล้มเหลวในการบูรณาการเรื่องเพศเป็นหมวดหมู่พื้นฐานของการไต่สวนทางเพศและการรักษาเลสเบี้ยนเป็นประเด็นที่แยกจากกัน [34] [35]ในแง่นี้Adrienne Rich 's 1980 classic text " Compulsory Heterosexuality and Lesbian Existence " เป็นคำแนะนำและเป็นหนึ่งในสถานที่สำคัญในสตรีนิยมเลสเบี้ยน [34]

อิทธิพลภายในองค์กรสตรีนิยม

องค์การเพื่อสตรีแห่งชาติ (สหรัฐอเมริกา)

เลสเบี้ยนมีส่วนร่วมในขบวนการสตรีนิยมหลักของอเมริกา ครั้งแรกที่ความกังวลเรื่องเลสเบี้ยนถูกนำมาใช้ในองค์การเพื่อสตรีแห่งชาติ (NOW)คือในปี 2512 เมื่อIvy Bottiniซึ่งเป็นเลสเบี้ยนแบบเปิดซึ่งตอนนั้นเป็นประธานของบทนิวยอร์กเรื่อง NOW ได้จัดเวทีสาธารณะในหัวข้อ "Is Lesbianism a Feminist Issue ?". [36]อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ประธานาธิบดีBetty Friedanต่อต้านการมีส่วนร่วมของเลสเบี้ยนในการเคลื่อนไหว ในปีพ.ศ. 2512 เธอกล่าวถึงการมองเห็นเลสเบี้ยนที่เพิ่มขึ้นว่าเป็น "ภัยคุกคามลาเวนเดอร์" และไล่บรรณาธิการจดหมายข่าวเลสเบี้ยนอย่างเปิดเผยRita Mae Brownและในปี 1970 เธอออกแบบการขับไล่เลสเบี้ยน รวมทั้ง Ivy Bottini จากบทที่นิวยอร์กของ NOW [37] [38]เพื่อเป็นการตอบโต้ ในเย็นวันแรก เมื่อนักสตรีนิยมสี่ร้อยคนรวมตัวกันในหอประชุมที่การประชุม Congress to Unite Women ปี 1970 กลุ่มสตรีจำนวนยี่สิบคนสวมเสื้อยืดที่เขียนว่า "Lavender Menace" มาที่หน้าห้องและเผชิญหน้ากับ ผู้ชม. [39]ผู้หญิงคนหนึ่งได้อ่านคำประกาศของกลุ่มThe Woman-Identified Womanซึ่งเป็นคำแถลงเกี่ยวกับสตรีนิยมเลสเบี้ยนรายใหญ่ฉบับแรก[39] [40]กลุ่มซึ่งต่อมาตั้งชื่อตัวเองว่า "Radicalesbians" เป็นกลุ่มแรกที่ท้าทายเพศตรงข้ามของสตรีนิยมเพศตรงข้ามและอธิบายประสบการณ์เลสเบี้ยนในแง่บวก[41]ในปีพ.ศ. 2514 NOW ได้ลงมติที่ประกาศว่า "สิทธิของผู้หญิงที่มีต่อตัวเธอเอง ได้แก่ สิทธิในการกำหนดและแสดงออกถึงเพศวิถีของตนเองและเลือกวิถีการดำเนินชีวิตของตนเอง" ตลอดจนมติที่ประชุมที่ระบุว่าการบังคับให้มารดาที่เป็นเลสเบี้ยนอยู่ในการแต่งงาน หรือดำเนินชีวิตอย่างลับๆ เพื่อพยายามรักษาลูกๆ ของตนไว้อย่างไม่ยุติธรรม[42]ในปีนั้น NOW ยังมุ่งมั่นที่จะให้การสนับสนุนทางกฎหมายและศีลธรรมในกรณีทดสอบที่เกี่ยวข้องกับสิทธิการดูแลเด็กของมารดาเลสเบี้ยน[42]ในปีพ.ศ. 2516 ได้มีการจัดตั้ง NOW Task Force on Sexuality and Lesbianism [42]

เดล มาร์ตินเป็นเลสเบี้ยนคนแรกที่ได้รับเลือกให้เข้าร่วมตอนนี้ และเดล มาร์ตินและฟิลลิส ลียงเป็นคู่รักเลสเบี้ยนคู่แรกที่เข้าร่วมองค์กร [43] [ เมื่อไหร่? ]

เก่า เลสเบี้ยน การจัดระเบียบ เพื่อ เปลี่ยนแปลง

ในปี 2014 Old Lesbians Organizing for Change (OLOC) ได้ออก "แถลงการณ์ต่อต้านการมีเพศสัมพันธ์" ซึ่งระบุว่า: [44]

ผู้ชายครองโลกและผู้หญิงควรจะรับใช้ตามความเชื่อที่ว่าผู้ชายเหนือกว่าผู้หญิงซึ่งเป็นปิตาธิปไตย การปกครองแบบปิตาธิปไตยเป็นระบบที่รักษาและบังคับใช้อำนาจสากลของผู้ชาย OLOC มุ่งสู่จุดสิ้นสุดของปิตาธิปไตยและการปลดปล่อยสตรีทุกคน

อิทธิพลภายในหน่วยงานของรัฐ

แผนปฏิบัติการระดับชาติของการประชุมสตรีแห่งชาติ พ.ศ. 2520

ในเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2520 การประชุมสตรีแห่งชาติได้ออกแผนปฏิบัติการระดับชาติซึ่งระบุไว้ในส่วน: [45]

รัฐสภา รัฐ และสภานิติบัญญัติท้องถิ่นควรออกกฎหมายเพื่อขจัดการเลือกปฏิบัติบนพื้นฐานของความชอบทางเพศและความรักในด้านต่างๆ ซึ่งรวมถึงแต่ไม่จำกัดเพียงการจ้างงาน ที่อยู่อาศัย ที่พักสาธารณะ เครดิต สิ่งอำนวยความสะดวกสาธารณะ เงินทุนของรัฐบาล และการทหาร สภานิติบัญญัติของรัฐควรปฏิรูปประมวลกฎหมายอาญาของตนหรือยกเลิกกฎหมายของรัฐที่จำกัดพฤติกรรมทางเพศส่วนตัวระหว่างผู้ใหญ่ที่ยินยอม สภานิติบัญญัติของรัฐควรออกกฎหมายที่จะห้ามการพิจารณารสนิยมทางเพศหรือความรักเป็นปัจจัยในการพิจารณาตัดสินของศาลเกี่ยวกับการดูแลเด็กหรือสิทธิการเยี่ยมเยียน แต่ควรประเมินกรณีการดูแลเด็กโดยพิจารณาจากข้อดีของฝ่ายใดเป็นพ่อแม่ที่ดีกว่า โดยไม่คำนึงถึงรสนิยมทางเพศและความรักของบุคคลนั้น

วัฒนธรรมสตรีนิยม

ช่างภาพชาวอเมริกันDeborah Bright ได้สร้างซีรีส์เรื่องDream Girlsซึ่งท้าทายอัตลักษณ์ทางเพศ-เพศกระแสหลักที่อุตสาหกรรมฮอลลีวูดในช่วงทศวรรษ 1980 เลือกที่จะเผยแพร่ [46]

ความตึงเครียดกับทฤษฎีที่แปลกประหลาดและสตรีนิยมข้ามเพศ

การเกิดขึ้นของทฤษฎีเพศทางเลือกในทศวรรษ 1990 สร้างขึ้นจากหลักการบางประการของสตรีนิยมเลสเบี้ยน รวมถึงการวิพากษ์วิจารณ์เรื่องเพศตรงข้ามที่บังคับ ความเข้าใจเรื่องเพศตามนิยามส่วนหนึ่งโดยเพศตรงข้าม และความเข้าใจเรื่องเพศในฐานะสถาบันแทนที่จะเป็นเรื่องส่วนตัว อย่างไรก็ตาม เรื่องนี้ ทฤษฎีแปลก ๆ ส่วนใหญ่ขัดแย้งกับสตรีนิยมเลสเบี้ยนแบบดั้งเดิม ขณะที่สตรีเลสเบี้ยนเป็นประเพณีที่สำคัญของคนใหม , บุทช์ / อัตลักษณ์ของเด็กหญิงและความสัมพันธ์ , เพศและผ่าตัดแปลงเพศคนสื่อลามกและการค้าประเวณีทฤษฎีเกย์มีแนวโน้มที่จะโอบกอดพวกเขา นักทฤษฎีเพศทางเลือกยอมรับความลื่นไหลทางเพศและต่อมาได้วิพากษ์วิจารณ์สตรีนิยมเลสเบี้ยนว่ามีความเข้าใจที่จำเป็นเกี่ยวกับเพศที่ขัดต่อเป้าหมายที่ระบุไว้ นักสตรีนิยมเลสเบี้ยนได้วิพากษ์วิจารณ์ทฤษฎีแปลก ๆ ว่าเป็นแนวชายโดยปริยายและเป็นการพักผ่อนหย่อนใจของแนวร่วมปลดปล่อยเกย์ที่เน้นเรื่องผู้ชายซึ่งสตรีเลสเบี้ยนแสวงหาที่หลบภัยในขั้นต้น นักทฤษฎีที่แปลกประหลาดได้โต้แย้งโดยชี้ให้เห็นว่านักทฤษฎีเพศทางเลือกที่โดดเด่นที่สุดส่วนใหญ่เป็นสตรีนิยม และอีกหลายคน (รวมถึงJudith Butler , Judith HalberstamและGayle Rubin ) เป็นเลสเบี้ยน[47]

Barry (2002) เสนอแนะว่าในการเลือกระหว่างแนวร่วมที่เป็นไปได้เหล่านี้ (สตรีนิยมเลสเบี้ยนและ/หรือทฤษฎีที่แปลกประหลาด) เราต้องตอบว่าเพศหรือเรื่องเพศเป็น "พื้นฐานในอัตลักษณ์ส่วนบุคคล" มากกว่า [48]

มุมมองเกี่ยวกับ BDSM

เนื่องจากการมุ่งเน้นไปที่ความเท่าเทียมกันในความสัมพันธ์ทางเพศ สตรีนิยมเลสเบี้ยนจึงถูกต่อต้านตามธรรมเนียมของ BDSM ทุกรูปแบบที่เกี่ยวข้องกับการคงอยู่ของแบบแผนทางเพศ มุมมองนี้ถูกท้าทายในช่วงปลายทศวรรษ 1970 โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกลุ่มซามัว[49] Samois เป็นองค์กรสตรีนิยมในซานฟรานซิสโกที่เน้นเรื่อง BDSM สมาชิก Samois รู้สึกอย่างแรงกล้าว่าวิธีปฏิบัติ BDSM ของพวกเขานั้นเข้ากันได้กับสตรีนิยมโดยสิ้นเชิง และถือได้ว่าเพศวิถีสตรีนิยมที่สนับสนุนโดยWomen Against Violence in Pornography and Mediaเป็นแบบอนุรักษ์นิยมและเคร่งครัด[50]

ในทางตรงกันข้าม นักสตรีนิยมเลสเบี้ยนผิวดำหลายคนต่อต้านการปฏิบัติของ BDSM ว่าเป็นพวกเหยียดผิว ตามที่นักวิชาการDarlene Pagano , Karen SimsและRose Masonโดยเฉพาะอย่างยิ่ง Sadomasochism เป็นวิธีปฏิบัติที่มักขาดความอ่อนไหวต่อประสบการณ์ของผู้หญิงผิวดำเนื่องจากสามารถเชื่อมโยงกับรูปแบบความรุนแรงทางเพศและการครอบงำที่คล้ายคลึงกันซึ่งตราขึ้นกับทาสหญิงผิวดำ [51]

มุมมองเกี่ยวกับกะเทย

เพศถูกปฏิเสธโดยสตรีเลสเบี้ยนบางอย่างที่เป็นอนุรักษ์นิยมและต่อต้านเรียกร้องสิทธิสตรีฟันเฟืองที่จะสตรีเลสเบี้ยน [52]

หญิงกะเทยรายหนึ่งยื่นฟ้องนิตยสารสตรีนิยมเลสเบี้ยนCommon Lives/Lesbian Livesโดยกล่าวหาว่ามีการเลือกปฏิบัติต่อกะเทยเมื่อการส่งข้อมูลของเธอไม่ได้รับการตีพิมพ์[53]

ผู้หญิงจำนวนหนึ่งที่เคยมีส่วนร่วมในกิจกรรมสตรีนิยมเลสเบี้ยนออกมาเป็นกะเทยหลังจากตระหนักว่าพวกเขาดึงดูดผู้ชาย ตัวอย่างที่ศึกษาอย่างกว้างขวางของความขัดแย้งระหว่างเลสเบี้ยนกับไบเซ็กชวลในสตรีนิยมคือ Northampton Pride March ระหว่างปี 2532 ถึง 2536 ซึ่งสตรีนิยมหลายคนที่เกี่ยวข้องถกเถียงกันว่าควรรวมไบเซ็กชวลหรือไม่ และไบเซ็กชวลเข้ากันได้กับสตรีนิยมหรือไม่ การวิพากษ์วิจารณ์สตรีนิยมเลสเบี้ยนทั่วไปในระดับที่เกี่ยวกับไบเซ็กชวลคือ การที่ไบเซ็กชวลต่อต้านสตรีนิยม การไบเซ็กชวลเป็นรูปแบบหนึ่งของจิตสำนึกผิดๆและผู้หญิงกะเทยที่มีความสัมพันธ์กับผู้ชายก็ "หลงทางและสิ้นหวัง" อย่างไรก็ตาม ความตึงเครียดระหว่างสตรีนิยมไบเซ็กชวลและสตรีสตรีเลสเบี้ยนได้ผ่อนคลายลงตั้งแต่ทศวรรษ 1990 เนื่องจากสตรีกะเทยได้รับการยอมรับมากขึ้นในชุมชนสตรีนิยม [54]

อย่างไรก็ตาม นักสตรีนิยมเลสเบี้ยนบางคนเช่นJulie Bindelยังคงวิพากษ์วิจารณ์เรื่องกะเทย บินเดลอธิบายว่าการเป็นกะเทยของผู้หญิงเป็น "กระแสแฟชั่น" ที่ได้รับการส่งเสริมเนื่องจาก "ความคลั่งไคล้ทางเพศ" และตั้งคำถามว่าการมีเพศสัมพันธ์กับคู่นั้นมีอยู่จริงหรือไม่ [55]นอกจากนี้เธอยังได้ทำลิ้นในแก้มเปรียบเทียบ bisexuals เพื่อfanciers แมวและนมัสการมาร [56]

Sheila Jeffreys นักสตรีนิยมเลสเบี้ยนเขียนไว้ในThe Lesbian Heresy (1993) ว่าในขณะที่นักสตรีนิยมหลายคนสบายใจที่จะทำงานร่วมกับชายรักร่วมเพศ พวกเขาก็รู้สึกอึดอัดที่จะมีปฏิสัมพันธ์กับผู้ชายที่เป็นไบเซ็กชวล เจฟฟรีย์กล่าวว่าในขณะที่เกย์ไม่น่าจะล่วงละเมิดทางเพศผู้หญิง แต่ผู้ชายที่เป็นไบเซ็กชวลก็มีแนวโน้มที่จะสร้างปัญหาให้กับผู้หญิงพอๆ กับผู้ชายรักต่างเพศ [57]

ในทางตรงกันข้ามBi Any Other Name (1991) กวีนิพนธ์ที่แก้ไขโดยLoraine HutchinsและLani Ka'ahumanuถือว่าเป็นหนึ่งในหนังสือที่มีชื่อเสียงในประวัติศาสตร์ของขบวนการสิทธิกะเทยสมัยใหม่มีชิ้น (เหนือสิ่งอื่นใด) "Bisexuality: สิ่งที่ดีที่สุดที่เคยเกิดขึ้นกับสตรีนิยมเลสเบี้ยน?" โดย Beth Elliot [58]

การดูคนข้ามเพศ

แม้ว่ามุมมองสตรีนิยมเลสเบี้ยนแตกต่างกันมีความเป็นเลสเบี้ยนที่เฉพาะเจาะจงเรียกร้องสิทธิสตรีศีลซึ่งปฏิเสธtransgenderism , transsexualsและวัลลภ , positing คนทรานส์เป็นที่ดีที่สุด, หลอกเพศหรือการทำงานของวาทกรรมเกี่ยวกับการตัดนั้น หรือที่แย่ที่สุดคือการสนับสนุนบรรทัดฐานทางเพศแบบดั้งเดิมและความรุนแรง นี่คือตำแหน่งที่มีความขัดแย้งรุนแรง Sheila Jeffreys สรุปข้อโต้แย้งในหัวข้อนี้ในUnpacking Queer Politics (2003) และGender Hurts (2014) [59] [60]

These views on transsexuality have been criticized by many in the LGBT and feminist communities as transphobic and constituting hate speech against transsexual men and women.[61][62][63][64]

Lesbian feminism is sometimes associated with opposition to sex reassignment surgery;[65] as some lesbian feminist analyses see sex reassignment surgery as a form of violence akin to BDSM.[66]

In 1979, lesbian feminist Janice Raymond published The Transsexual Empire: The Making of the She-Male.[67] Controversial even today, it looked at the role of transsexualism – particularly psychological and surgical approaches to it – in reinforcing traditional gender stereotypes, the ways in which the medical-psychiatric complex is medicalizing "gender identity", and the social and political context that has been instrumental in making transsexual treatment and surgery a normal and therapeutic medicine.

Raymond maintains that transsexualism is based on the "patriarchal myths" of "male mothering," and "making of woman according to man's image." She claims this is done in order "to colonize feminist identification, culture, politics and sexuality," adding: "All transsexuals rape women's bodies by reducing the real female form to an artifact, appropriating this body for themselves .... Transsexuals merely cut off the most obvious means of invading women, so that they seem non-invasive."[68] In her book, Raymond includes sections on Sandy Stone, a trans woman who had worked as a sound engineer for Olivia Records,[69] and Christy Barsky, accusing both of creating divisiveness in women's spaces.[70] These writings have been heavily criticized as personal attacks on these individuals.[71]

In Living a Feminist Life (2017), Sara Ahmed imagines lesbian feminism as a fundamental and necessary alliance with trans feminism. Ahmed considered that an anti-trans stance is an anti-feminist stance, and against the feminist project of creating worlds to support those for whom gender fatalism (i.e. boys will be boys, girls will be girls) is deleterious.[72]

Lesbian of color feminism

Feminism among lesbians of color emerged as a response to the texts produced by white lesbian feminist authors in the late 1970s. Typically, lesbian feminism at the time failed to recognize issues related to intersectionality between race, gender, and class.[73] Apart from this, lesbian feminists of color addressed the relationship between feminism as a movement and "ideology of cultural nationalism or racial pride", as well as the differences found in the prevalent texts.[74] Among the most influential lesbian feminists of color are Audre Lorde, Gloria Anzaldua, Cherrie Moraga, Barbara Smith, Pat Parker, Kate Rushin, Margaret Sloan-Hunter, Cheryl Clarke, and Ochy Curiel. Audre Lorde addressed how these movements should intersect in her 1979 speech "The Master's Tools Will Never Dismantle the Master's House".[75] In particular, she stated:[76]

As women, we have been taught either to ignore our differences, or to view them as causes for separation and suspicion rather than as forces for change. Without community there is no liberation, only the most vulnerable and temporary armistice between an individual and her oppression. But community must not mean a shedding of our differences, nor the pathetic pretense that these differences do not exist.

Black lesbian feminism

1980 Democratic National Convention

Black lesbian feminism originates from black feminism and the civil rights movement in the beginning of the 1970s. Kaila Adia Story, a contemporary black lesbian feminist scholar, defines black lesbian feminism "as the thought and praxis of an intersectional gendered and sexual analysis of the world's relationship to queer women of color specifically, both cis and trans".[77] The prominent authors who were at the roots of black lesbian feminism include Audre Lorde, Barbara Smith, Pat Parker, Kate Rushin, doris davenport, Cheryl Clarke, and Margaret Sloan-Hunter.[78][79][80]

Black lesbian feminism emerged as a venue to address the issue of racism in the mainstream feminist movement, which was described as white, middle-class, and predominantly heterosexual. According to a 1979 statement by Barbara Smith, "the reason racism is a feminist issue is easily explained by the inherent definition of feminism", which is "the political theory and practice to free all women: women of color, working-class women, poor women, physically challenged women, lesbians, old women, as well as white economically privileged heterosexual women." Later, in 1984, she extended her views on black lesbian feminism mission to "a movement committed to fighting sexual, racial, economic and heterosexist oppression, not to mention one which opposes imperialism, anti-Semitism, the oppressions visited upon the physically disabled, the old and the young, at the same time that it challenges militarism and imminent nuclear destruction is the very opposite of narrow."[81]

Most prominent black lesbian feminists were writers rather than scholars and expressed their position in literary ways.[82] Allida Mae Black states that unlike black feminism, in 1977 the position of black lesbian feminism was not as clear as the position of black feminism and was "an allusion in the text".[83] Apart from this, the position of black lesbian feminists was expressed in their interviews and public speeches. As such, in a 1980 interview published in The American Poetry Review, Audre Lorde stated that a "true feminist deals out of a lesbian consciousness whether or not she ever sleeps with women", as well as that all black women, whether they admit it or not, are lesbians because they are "raised in the remnants of a basically matriarchal society" and are still oppressed by patriarchy.[84]

Pat Parker's work reflected the oppression she suffered and observed in lives of other women. In her poem Have you Ever Tried to Hide, Parker calls out racism in the white feminist movement. In her multiple works, including the poem "Womanslaughter", she drew attention to the violence Black women experience in their lives.[85] Among others, Parker defended the idea of complex identities and stated that, for her, revolution will happen when all elements of her identity "can come along".[86]

Combahee River Collective

The Combahee River Collective is a Boston-based black feminist group that was formed as a radical alternative to the National Black Feminist Organization (NBFO) founded by Margaret Sloan-Hunter in 1973.[87] For the organization's members, NBFO lacked attention to the issues of sexuality and economic oppression. The Collective united the women that were dissatisfied with racism in white feminist movement and sexism in civil rights movement.[88] The name of the organization alludes to the Underground Railroad Combahee River Raid that happened in 1863 under Harriet Tubman's leadership and freed 750 slaves.[89] The Combahee River Collective issued a statement in 1977 that described the organization's vision as being opposed to all forms of oppression — including sexuality, gender identity, class, disability, and age oppression (later incorporated in the concept of intersectionality) that shaped the conditions on black women's lives.

In its "Statement", the Combahee River Collective defined itself as a left-wing organization leaning towards socialism and anti-imperialism. The organization also claimed that unlike some white feminist groups or NBFO, the Collective members are in "solidarity with progressive Black men and do not advocate the fractionalization" and emphasizing that "the stance of Lesbian separatism ... is not a viable political analysis or strategy."[90]

Other organizations under the stance of black lesbian feminism include Salsa Souls Sisters, formed in 1974 in New York City and considered to be the oldest black lesbian feminist organization; and Sapphire Sapphos, formed in 1979 in Washington, DC.[91][92]

Visual art works

The more recent art form used to express black lesbian feminist ideas is film. In particular, Aishah Shahidah Simmons, an award-winning black lesbian feminist, made NO! The Rape Documentary (2006), a documentary that explores how rape is used as a weapon of homophobia. For Simmons, a sexual assault survivor herself, the film was also an exploration of how rape impacted her Black feminist lesbian journey.[93][94]

Chicana lesbian feminism

Chicana lesbian feminism emerged from the Chicana feminism movement in the late 1970s and early 1980s. During this time, Chicana feminism began to form as a "social movement aimed to improve the position of Chicanas in American society."[74] Chicanas separated from the Chicano movement began drawing their own political agendas, and started to question their traditional female roles.[74] Specifically, Chicana feminists (see also Chicana literature) started addressing the forces that affected them as women of color and fighting for social equality.[74]

In With Her Machete in Her Hand: Reading Chicana Lesbians (2009), the first monograph dedicated to the work of Chicana lesbians, Catriona Rueda Esquibel stated "Chicana lesbians are central to understanding Chicana/o communities, theories, and feminisms."[95] Similarly to black lesbian feminists, Chicana lesbian feminists use literature as a way of naming themselves, expressing their ideas, and reclaiming their experiences flagged with a number of accusations.[96] They are accused of being lesbians, of betraying society by denying men of their reproductive role, and of betraying their Chicana identity by adhering to feminist and lesbian ideologies, both things considered by Chicano culture as "white" notions.[96] The key Chicana lesbian feminist thinkers include Cherrie Moraga, Gloria Anzaldúa, Lidia Tirado White, Alicia Gaspar de Alba, Emma Pérez, Carla Trujillo, Monica Palacios, Ana Castillo, Natashia López, and Norma Alarcón.

In the feminist anthology This Bridge Called My Back: Writings by Radical Women of Color, Moraga and Anzaldúa describe the Chicana lesbian feminist mission as follows: "we attempt to bridge the contradictions in our experience. We are the colored in a white feminist movement. We are the feminists among the people of our culture. We are often the lesbians among the straight. We do this bridging by naming ourselves and by telling our stories in our own words."[97]

One of the foundational concepts of Chicana lesbian feminist movement is "theory in the flesh", which is "flesh and blood experiences of the woman of color."[97] Specifically, as described by Moraga and Anzaldúa, "a theory in flesh means one where the typical realities of our lives —our skin color, the land or concrete we grew up on, our sexual belongings—all fuse to create a political born out of necessity."[97] In Moraga's article La Güera, she continues making reference to the theory in the flesh: "it wasn't until I acknowledged and confronted my own lesbianism in the flesh, that my heartfelt identification with and empathy for my mother's oppression —due to being poor, uneducated, Chicana— was realized."[97] Furthermore, this theory incorporates the ideas of finding strength in and celebrating each other's difference as well as reinterpreting the history by "shaping new myths",[97] and lays in a process of naming themselves but also naming the enemies within oneself to break down paradigms. As Moraga explains in her prose Loving in the War Years: Lo que nunca paso por sus labios:[97]

In this country, lesbianism is a poverty — as is being brown, as is being a woman, as is being just plain poor. The danger lies in ranking the oppressions. The danger lies in failing to acknowledge the specificity of the oppression. The danger lies in attempting to deal with oppression purely from a theoretical base. Without an emotional, heartfelt grappling with the source of our own oppression, without naming the enemy within ourselves and outside of us, no authentic, non-hierarchical connection among oppressed groups can take place.

Genres and main themes

Chicana lesbian feminists challenge traditional forms of knowledge production, and introduce new ways of knowledge creation through new forms of writing. Many Chicana lesbian feminists use what Teresa de Lauretis named "fiction/theory", "a formally experimental, critical and lyrical, autobiographical and theoretically conscious, practice of writing-in-the-feminine that crosses genre boundaries (poetry and prose, verbal and visual modes, narrative and cultural criticism), and instates new correlations between signs and meanings."[96][97] They combine genres such as autobiography, poetry, theory, personal diaries or imaginary interviews. At the same time, Chicana lesbian feminists today navigate and struggle across a variety of discursive contexts (as activist, academics, feminists, and artists).[98]

Through their literature and art, Chicana lesbian feminists explore their body lived experiences, a fundamental aspect in the construction of lesbian identity.[96] They reclaim the idea of the real body and the physical aspect of it. Chicana lesbian feminists bring into the discussion the conflicts with the concept of la familia, the new familias they create, and their right to choose their own sexuality. Martha Barrera writes "we are just as valid a familia as we would be if she were a brown man who I married in the Catholic Church."[96] At the same time they try to find reconciliation with their familia. Juanita M. Sánchez writes:[99]

my father wanted me to go to work my grandmother wanted me to speak more Spanish she couldn't speak English i wanted to make a living selling popsicles on my 1948 cushman scooter nothing turned out like they wanted but my mother did say, "if you want to be with a woman, que le hace, as long as you're happy".

Chicana lesbian feminists confront their lesbian identity with their Chicano identity.[96] This constitutes a central aspect of Chicana lesbian literature. Renée M. Martinez expresses her impossibility to reconcile the two identities: "being a Chicana and a lesbian, my parents' daughter and a lesbian, alive and a lesbian", lesbianism "would sever me from everything that counted in my life: homosexuality, the ultimate betrayal of my Mexican heritage, was only for white people."[99] Moraga writes how:[96]

the woman who defies her role ... is purported to be a "traitor to her race" by contributing to the "genocide" of her people ... In short, even if the defiant woman is not a lesbian, she is purported to be one; for, like the lesbian in the Chicano imagination, she is una Malinchista. Like the Malinche of Mexican history, she is corrupted by foreign influences which threaten to destroy her people. […] Lesbianism can be construed by the race then as the Chicana being used by the white man, even if the man never lays a hand on her. The choice is never seen as her own. Homosexuality is his disease with which he sinisterly infects Third World people, men and women alike.

See also

References

  1. ^ a b c d Rich, Adrienne (1986). "Compulsory Heterosexuality and Lesbian Existence (1980)". Blood, Bread, and Poetry: Selected Prose 1979-1985. W.W. Norton & Company. p. 23. ISBN 978-0-393-31162-4.
  2. ^ a b Faderman, Lillian (1981). "The Rise of Lesbian-Feminism". Surpassing the Love of Men: Romantic Friendship and Love Between Women from the Renaissance to the Present (1st ed.). New York: William Morrow and Company. pp. 377–391. ISBN 0-68803733X. LCCN 80024482.
  3. ^ DuBois, Ellen. "Feminism Old Wave and New Wave". The Feminist eZine. Lilith Press Magazine. Retrieved 28 May 2007.
  4. ^ DuBois, Ellen (September 22, 2016). "Feminism Old Wave and New Wave (1971)". Chicago Women's Liberation Union.
  5. ^ a b Jeffreys, Sheila (2003). Unpacking Queer Politics: A Lesbian Feminist Perspective (1st ed.). Cambridge, UK: Polity. p. 19. ISBN 978-0745628370.
  6. ^ Rebick, Judy. "Feminism in a neo-liberal age". Research Initiative on International Activism. University of Technology Sydney. Archived from the original on May 26, 2005. Retrieved March 23, 2012.
  7. ^ Zimmerman, Bonnie (Autumn 1981). "What Has Never Been: An Overview of Lesbian Feminist Literary Criticism". Feminist Studies. 7 (3): 451–475. doi:10.2307/3177760. JSTOR 3177760.
  8. ^ Cheryl, Clarke (2006). The Days of Good Looks: The Prose and Poetry of Cheryl Clarke. Da Capo Press. ISBN 978-0-7867-1675-3.
  9. ^ Griffin, Gabriele (2017). A Dictionary of Gender Studies. Oxford University Press. ISBN 9780191834837.
  10. ^ Hess, Katharine; Langford, Jean; Ross, Kathy (1980). Feminismo Primero: Un Ensayo Sobre Separatismo Lesbiano / Feminism First: An Essay on Lesbian Separatism (PDF). Seattle, Washington: Tsunami Press.
  11. ^ Revolutionary Lesbians: "How to Stop Choking to Death Or: Separatism," 1971, in, "For Lesbians Only: A Separatist Anthology," ed. Hoagland, Sarah Lucia, and Julia Penelope. p. 22-24. Onlywomen Press, 1988.
  12. ^ Mark Blasius, Shane Phelan We are everywhere: a historical sourcebook in gay and lesbian politics, Routledge, 1997 ISBN 0-415-90859-0 p. 352
  13. ^ Vern L. Bullough Before Stonewall: activists for gay and lesbian rights in historical context, Routledge, 2002 ISBN 1-56023-193-9 p. 160
  14. ^ a b c Dudley Clendinen, Adam Nagourney Out for Good: The Struggle to Build a Gay Rights Movement in America, Simon & Schuster, 2001 ISBN 0-684-86743-5, p. 104
  15. ^ Bonnie Zimmerman Lesbian histories and cultures: an encyclopedia Garland Pub., 2000 ISBN 0-8153-1920-7, p. 322
  16. ^ Penny A. Weiss, Marilyn Friedman Feminism and community, Temple University Press, 1995 ISBN 1-56639-277-2 p. 131
  17. ^ Charlotte Bunch (1972). "Lesbians in Revolt: Male Supremacy Quakes and Quivers".
  18. ^ Davis, Flora. Moving the Mountain: The Women's Movement in America since 1960, University of Illinois Press, 1999, ISBN 0-252-06782-7, p271
  19. ^ a b Bunch, Charlotte/The Furies Collective, "Lesbians in Revolt", in The Furies: Lesbian/Feminist Monthly, vol. 1, January 1972, pp.8–9
  20. ^ Bunch, Charlotte. (November 1976). Learning from Lesbian Separatism. Ms..
  21. ^ Hoagland, Sarah Lucia. (1988). Lesbian Ethics: Towards a New Value. Institute for Lesbian Studies. Palo Alto, California.
  22. ^ Tallen, Bette S. Lesbian Separatism: A Historical and Comparative Perspective, in For Lesbians Only: A Separatist Anthology, Onlywomen Press, 1988, ISBN 0-906500-28-1, p141
  23. ^ a b Faderman, Lillian (1991). Odd Girls and Twilight Lovers: A History of Lesbian Life in Twentieth-Century America (1st ed.). New York: Columbia University Press. p. 220. ISBN 0231074883. LCCN 90026327.
  24. ^ Empowering the Goddess Within Archived 2012-02-12 at the Wayback Machine, by Jessica Alton
  25. ^ Goddesses and Witches: Liberation and Countercultural Feminism Archived 2014-10-26 at the Wayback Machine, by Rosemary Ruether
  26. ^ Kershaw, Sarah (January 30, 2009). "My Sister's Keeper". The New York Times. Retrieved 1 February 2009.
  27. ^ Ellison, Kate (September 30, 2013). "Lesbian Intentional Community: "Yer not from around here, are ya?"". Fellowship for Intentional Community. Retrieved 21 December 2018.
  28. ^ Cheney, Joyce, ed. (1985). Lesbian Land (1st ed.). Word Weavers. ISBN 978-0961560508.
  29. ^ "Making Separatist Connections". www.feminist-reprise.org. Retrieved 2016-03-10.
  30. ^ Jay, Karla: "Tales of the Lavender Menace: A Memoir of Liberation," p. 142-144. Basic Books, 1999.
  31. ^ Bindel, Julie (July 2, 2005). "The ugly side of beauty". The Guardian, UK., Retrieved 2013-05-29.
  32. ^ Lewis, Eugene (1997). "Reflections on Patriarchy: A Comparison of the Gendered Worlds of the Sex Industry and the Chronicles of Narnia". Journal of Women in Culture and Society. 21 (3).
  33. ^ Newton, Esther (1984). "The Mythic Mannish Lesbian: Radclyffe Hall and the New Woman". Signs. 9 (4): 557–575. doi:10.1086/494087. JSTOR 3173611. S2CID 144754535.
  34. ^ a b "Everything You Always Wanted to Know About Feminism But Were Afraid to Ask | Bitch Media". Bitch Media. Retrieved 2016-03-24.
  35. ^ Bouchillon, Nolan (2007). "Evoke Journal". University of Colorado. Retrieved March 24, 2016.
  36. ^ Love, Barbara J. Feminists Who Changed America, 1963-1975
  37. ^ Bonnie Zimmerman Lesbian histories and cultures: an encyclopedia, Garland Pub., 2000 ISBN 0815319207 p. 134
  38. ^ Vicki Lynn Eaklor Queer America: a GLBT history of the 20th century, ABC-CLIO, 2008 ISBN 0313337497 p. 145
  39. ^ a b Flora Davis Moving the mountain: the women's movement in America since 1960, University of Illinois Press, 1999 ISBN 0-252-06782-7 p. 264
  40. ^ Cheshire Calhoun Feminism, the Family, and the Politics of the Closet: Lesbian and Gay Displacement, Oxford University Press, 2003 ISBN 0-19-925766-3 p. 27
  41. ^ Carolyn Zerbe Enns Feminist theories and feminist psychotherapies: origins, themes, and diversity, Routledge, 2004 ISBN 078901808X p. 105
  42. ^ a b c Leading the Fight | National Organization for Women. NOW. Retrieved on 2014-07-25.
  43. ^ Belge, Kathy. "Del Martin". About. Archived from the original on 2007-02-13. Retrieved 2007-02-11.
  44. ^ "OLOC's Anti-Sexism Statement". Retrieved 21 November 2014.
  45. ^ Plan of Action. Lindagriffith.com (1978-01-15). Retrieved on 2014-07-25.
  46. ^ 1996, Marsha Meskimmon, "The Art of Reflection: Women's Artists' Self-portraiture in the Twentieth Century, "Columbia University Press."
  47. ^ Jagose, Annamarie (1996). Queer Theory: An Introduction. New York, NY: New York University Press.
  48. ^ "Beginning Theory: An Introduction to Literary and Cultural Theory - PDF Free Download". epdf.tips. Retrieved 2018-12-07.
  49. ^ Sana Loue; Martha Sajatovic; Keith B. Armitage (2004). Encyclopedia of Women's Health. Springer. p. 363. ISBN 978-0-306-48073-7.[1]
  50. ^ Gayle Rubin (Spring 2004). "Samois" (PDF). Leather Times. p. 3. Archived from the original (PDF) on March 27, 2009. Retrieved 2009-08-06.
  51. ^ Rich, B. Ruby (1986). "Review: Feminism and Sexuality in the 1980s". Feminist Studies. JSTOR. 12 (3): 525–561. doi:10.2307/3177911. ISSN 0046-3663. JSTOR 3177911. Reviewed Works: Heresies: "Sex Issue." No. 12, 1981 ; Coming to Power: Writings and Graphics on Lesbian S/M by Samois; Against Sadomasochism: A Radical Feminist Analysis by Robin Ruth Linden, Darlene R. Pagano, Diana E. H. Russell, Susan Leigh Star; Powers of Desire: The Politics of Sexuality by Ann Snitow, Christine Stansell, Sharon Thompson.
  52. ^ Harne, Lynne; Miller, Elaine, eds. (1996). "Bisexuality as Backlash (Sue Wilkinson)". All the Rage: Reasserting Radical Lesbian Feminism. New York City: Teachers College Press. pp. 75–89. ISBN 9780807762851. OCLC 35202923.
  53. ^ Common Lives/Lesbian Lives Records, Iowa Women's Archives, University of Iowa Libraries, Iowa City, Iowa Archived August 21, 2015, at the Wayback Machine
  54. ^ Gerstner, David A. (2006). Routledge International Encyclopedia of Queer Culture. United Kingdom: Routledge. pp. 82–3. ISBN 978-0-415-30651-5. Retrieved October 3, 2012.
  55. ^ Bindel, Julie (June 12, 2012). "Where's the Politics in Sex?". The Huffington Post. Retrieved 2012-10-03.
  56. ^ Bindel, Julie (November 8, 2008). "It's not me. It's you". The Guardian. London. Retrieved 2012-10-03.
  57. ^ Jeffreys, Sheila (1993). The Lesbian Heresy. Melbourne, Australia: Spinifex Press Pty Ltf. p. 124. ISBN 978-1-875559-17-6. Retrieved October 4, 2012.
  58. ^ "b i · a n y · o t h e r · n a m e".
  59. ^ Jeffreys, Sheila (2003). Unpacking Queer Politics: A Lesbian Feminist Perspective (1st ed.). Cambridge, UK: Polity. ISBN 978-0745628370.
  60. ^ Jeffreys, Sheila (2014). Gender Hurts: A Feminist Analysis of the Politics of Transgenderism (1st ed.). Abingdon-on-Thames, UK: Routledge. ISBN 978-0415539401.
  61. ^ Rose, Katrina C. (2004) "The Man Who Would be Janice Raymond." Transgender Tapestry 104, Winter 2004
  62. ^ Julia Serano (2007) Whipping Girl: A Transsexual Woman on Sexism and the Scapegoating of Femininity, pp. 233-234
  63. ^ Namaste, Viviane K. (2000) Invisible Lives: The Erasure of Transsexual and Transgendered People, pp. 33-34.
  64. ^ Hayes, Cressida J (2003). "Feminist Solidarity after Queer Theory: The Case of Transgender". Signs. 28 (4): 1093–1120. doi:10.1086/343132. S2CID 144107471.
  65. ^ Bindel, Julie (May 23, 2007). "Mistaken Identity" – via The Guardian.
  66. ^ Wayne, Tiffany K., and Lois W. Banner. Women's Rights in the United States: A Comprehensive Encyclopedia of Issues, Events, and People. Illustrated ed. N.p.: ABC-CLIO, 2014. Print.
  67. ^ "book". Worldcat.org. Retrieved 2010-03-23.
  68. ^ Raymond, Janice. (1994). The Transsexual Empire, p. 104
  69. ^ Drucker, Zackary (December 19, 2018). "Sandy Stone on Living Among Lesbian Separatists as a Trans Woman in the 70s". Broadly. Retrieved 20 December 2018.
  70. ^ Raymond, Janice. (1994). The Transsexual Empire, pp. 101-102.
  71. ^ Hubbard, Ruth, 1996, "Gender and Genitals: Constructs of Sex and Gender," in Social Text 46/47, p. 163.
  72. ^ Ahmed, Sara (2017). Living a Feminist Life (1st ed.). North Carolina, U.S.: Duke University Press Books. ISBN 978-0822363194.
  73. ^ Moraga, Cherríe; Anzaldúa, Gloria E., eds. (1983). This Bridge Called My Back: Writings by Radical Women of Color. Kitchen Table/Women of Color Press. pp. 98–101. ISBN 978-0913175033.
  74. ^ a b c d Garcia, Alma M. (1989). "The Development of Chicana Feminist Discourse 1970-1980". Gender and Society. 3 (2): 217–238. doi:10.1177/089124389003002004. S2CID 144240422.
  75. ^ Audre, Lorde. "The Master's Tools Will Never Dismantle the Master's House" (PDF).
  76. ^ Martínez, Elizabeth Betita; Meyer, Matt; Carter, Mandy (2012-09-01). We Have Not Been Moved: Resisting Racism and Militarism in 21st Century America. PM Press. ISBN 9781604867985.
  77. ^ "Feminists We Love: Kaila Adia Story - The Feminist Wire". The Feminist Wire. Retrieved 2016-03-09.
  78. ^ Cherríe Moraga; Gloria Anzaldúa (2015). This Bridge Called My Back. Albany, NY: SUNY Press. ISBN 9781438454399.
  79. ^ Joseph, G. I.; Lewis, J. (1986). Common Differences: Conflicts in Black and White Feminist Perspectives. South End Press. pp. 36. ISBN 978-0-89608-317-2.
  80. ^ Sloan-Hunter, Margaret (1988). The Issue is Woman Identification, in For Lesbians Only: A Separatist Anthology. Onlywomen Press. ISBN 978-0-906500-28-6.
  81. ^ "Black feminism and intersectionality | International Socialist Review". isreview.org. Retrieved 2016-03-09.
  82. ^ Harlow, Gwen. "Black American Feminisms Bibliography: Introduction". blackfeminism.library.ucsb.edu. Retrieved 2016-03-09.
  83. ^ Black, Allida Mae (2001-01-01). Modern American Queer History. Temple University Press. ISBN 9781566398725.
  84. ^ "Audre Lorde on Being a Black Lesbian Feminist". www.english.illinois.edu. Retrieved 2016-03-09.
  85. ^ Parker, Pat (1999). Movement in Black. Firebrand Books. ISBN 978-1563411083.
  86. ^ "HERitage: Pat Parker". ELIXHER. Retrieved 2016-03-10.
  87. ^ Marable, Manning; Mullings, Leith, eds. (2000). Let Nobody Turn Us Around: Voices of Resistance, Reform, and Renewal. Rowman and Littlefield. p. 524. ISBN 978-0-8476-8346-8.
  88. ^ "Lesbian Feminism, 1960s and 1970s · Lesbians in the Twentieth Century, 1900-1999". outhistory.org. Retrieved 2016-03-09.
  89. ^ Herrmann, Anne C.; Stewart, Abigail J., eds. (1994). "The Combahee River Collective Statement". Theorizing Feminism: Parallel Trends in the Humanities and Social Sciences (2nd ed.). Boulder, Colorado: Westview Press. pp. 29–37. ISBN 0-8133-8705-1. OCLC 30068049.
  90. ^ "The Combahee River Collective Statement". circuitous.org. Retrieved 2016-03-09.
  91. ^ Beemyn, Genny (2014-06-20). A Queer Capital: A History of Gay Life in Washington. Routledge. ISBN 978-1-317-81938-7.
  92. ^ Ferguson, Roderick A. (2004-01-01). Aberrations in Black: Toward a Queer of Color Critique. University of Minnesota Press. ISBN 978-0-8166-4129-1.
  93. ^ "Introducing: Aishah Shahidah Simmons - The Feminist Wire". The Feminist Wire. Retrieved 2016-03-10.
  94. ^ "NO! The Rape DocumentaryAishah Shahidah Simmons Biographical Sketch | NO! The Rape Documentary". notherapedocumentary.org. Archived from the original on 2015-04-13. Retrieved 2016-03-10.
  95. ^ Esquibel, Catriona Rueda (2009). With Her Machete in Her Hand: Reading Chicana Lesbians. University of Texas Press.
  96. ^ a b c d e f g Toda Iglesia, Maria Angeles (2010). "Lesbianismo y literatura chicana: la construcción de una identidad". Anuario de Estudios Americanos. 67 (1): 77–105. doi:10.3989/aea.2010.v67.i1.331.
  97. ^ a b c d e f g This Bridge Called my Back. Kitchen Table/Women of Color Press. 1983. pp. 98–101. ISBN 978-0913175033.
  98. ^ Martinez, J, M (2000). Phenomenology of Chicana experience and identity: Communication and transformation in praxis. Rowman & Littlefield.
  99. ^ a b Anzaldúa, Gloria E.; Keating, Analouise, eds. (2002). "Del puente al arco iris: transformando de guerrera a mujer de la paz—From Bridge to Rainbow: Transforming from Warrior to Woman of Peace, by Renee M. Martinez". This Bridge We Call Home: Radical Visions For Transformation. Routledge. pp. 42–50. ISBN 978-0-415-93681-1.

Further reading

Books and journals

External links

Retrieved from "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Lesbian_feminism&oldid=1041376587"
0.094589948654175