งานแต่งงานของชาวยิว

nissu'inแบบดั้งเดิมในยุโรปตะวันออกในช่วงศตวรรษที่ 20

การลงนามของketubah (สัญญาแต่งงาน)

ketubahที่ตกแต่งแล้ว

งานแต่งงานของ ชาวยิวเป็นพิธีแต่งงาน ที่เป็นไปตาม กฎหมายและประเพณีของ ชาวยิว

แม้ว่าพิธีแต่งงานจะแตกต่างกันไป แต่ลักษณะทั่วไปของงานแต่งงานของชาวยิวก็รวมถึงketubah (สัญญาการแต่งงาน) ซึ่งลงนามโดยพยานสองคนคือchuppahหรือhuppah (หลังคาแต่งงาน) แหวนที่เจ้าบ่าวเป็นเจ้าของซึ่งมอบให้เจ้าสาวภายใต้ร่มเงา และการ แตก ของ แก้ว

ในทางเทคนิค กระบวนการแต่งงานของชาวยิวมีสองขั้นตอนที่แตกต่างกัน ^[1]อย่างแรกKiddushin (ฮีบรูแปลว่า " การหมั้น "; การชำระให้บริสุทธิ์หรืออุทิศ หรือเรียกอีกอย่างว่าerusin ) และnissuin (การแต่งงาน) คือเวลาที่ทั้งคู่เริ่มต้นชีวิตร่วมกัน ขั้นตอนนี้ห้ามผู้หญิงไม่ให้ผู้ชายคนอื่น ๆ ทุกคนต้องได้รับ (การหย่าร้างทางศาสนา) ในขณะที่ขั้นตอนที่สองอนุญาตให้ทั้งคู่ติดต่อกัน พิธีที่บรรลุnissuinเรียกอีกอย่างว่าchuppah ^[2]

วันนี้erusin/kiddushinเกิดขึ้นเมื่อเจ้าบ่าวให้แหวนหรือสิ่งของมีค่าอื่น ๆ แก่เจ้าสาวโดยมีเจตนาที่จะสร้างการแต่งงาน มีความคิดเห็นที่แตกต่างกันว่าส่วนใดของพิธีที่ประกอบขึ้นเป็นnissuin/chuppahเช่น การยืนใต้ร่มไม้และการอยู่คนเดียวในห้องเดียวกัน ( yichud ) ^[2] Erusin/kiddushinมีวิวัฒนาการมาจากยุคที่ผู้ชายต้องเตรียมเงินเพื่อแต่งงานกับภรรยาของเขาจนกลายเป็นครึ่งแรกของพิธีแต่งงาน แม้ว่าในอดีตทั้งสองเหตุการณ์อาจเกิดขึ้นได้ห่างกันถึงหนึ่งปี^[3]ในปัจจุบันนี้มักจะรวมกันเป็นพิธีเดียว ^[2]

การลงนามในสัญญาสมรส

ก่อนพิธีแต่งงาน เจ้าบ่าวตกลงที่จะผูกพันตามเงื่อนไขของketubah (สัญญาการแต่งงาน) ต่อหน้าพยานสองคน จากนั้นพยานจะลงนามใน ketubah ^[4]โดยปกติพยานสองคนนี้จะไม่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับทั้งคู่ แต่ครอบครัวและเพื่อน ๆ จะมาร่วมลงนาม เกทูบาห์ให้รายละเอียดเกี่ยวกับภาระหน้าที่ของเจ้าบ่าวที่มีต่อเจ้าสาว ซึ่งได้แก่ อาหาร เครื่องนุ่งห่ม และการแต่งงาน เอกสารนี้มีจุดยืนของข้อตกลงที่มีผลผูกพันทางกฎหมาย แม้ว่าอาจเป็นเรื่องยากที่จะเรียกเก็บเงินจำนวนเหล่านี้ในศาลฆราวาส ^[5]มักเขียนเป็นต้นฉบับที่มีแสงสว่างซึ่งใส่กรอบและแสดงไว้ในบ้านของพวกเขา ^[6]ใต้ชุปปะการอ่าน ออกเสียงว่าketubahที่มีลายเซ็นเป็นประเพณีดั้งเดิม มักเป็นต้นฉบับ ภาษาอาราเมอิกแต่บางครั้งก็มีการแปล ตามเนื้อผ้าจะทำเพื่อแยกสองส่วนพื้นฐานของงานแต่งงานออก ^[7]ชาวยิวที่ไม่ใช่ออร์โธดอกซ์อาจเลือกใช้ ketubah สองภาษาหรืออ่านฉบับย่อเพื่ออ่าน

หลังคาเจ้าสาว

พิธีแต่งงานแบบดั้งเดิมของชาวยิวเกิดขึ้นภายใต้chuppah (หลังคาแต่งงาน) ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของบ้านใหม่ที่สร้างขึ้นโดยทั้งคู่เมื่อพวกเขากลายเป็นสามีและภรรยา ^{[8] [9]}

หน้าปกเจ้าสาว

งานแต่งงานของชาวยิว , เวนิส, 1780 Musée d'Art et d'Histoire du Judaïsme

ก่อนพิธีชาวยิวอาซเกนาซีมีธรรมเนียมให้เจ้าบ่าวปิดหน้าเจ้าสาว (มักใช้ผ้าคลุมหน้า) และมักพูดคำอธิษฐานสำหรับเธอตามคำพูดที่พูดกับรีเบคก้าใน ปฐม กาล24:60 ^[10]พิธีปิดบังเป็นที่รู้จักในภาษายิดดิชว่าbadeken ผ้าคลุมหน้าและในพิธีมีเหตุผลหลายประการ เหตุผลที่ยอมรับกันทั่วไปก็คือเป็นการเตือนให้ชาวยิวรู้ว่ายาโคบถูกลาบันหลอกให้แต่งงานกับลีอาห์ก่อนราเชลอย่างไร เนื่องจากใบหน้าของเธอถูกผ้าคลุมหน้าไว้ (ดูVayetze ) ^[11]อีกเหตุผลหนึ่งก็คือว่ากันว่ารีเบคก้าได้ปิดบังตัวเองเมื่อไอแซคเข้าหาซึ่งจะกลายเป็นสามีของเธอ ⁽¹²⁾ ชาวยิวเซฟาร์ดีไม่ทำพิธีนี้ นอกจากนี้ ผ้าคลุมยังเน้นว่าเจ้าบ่าวไม่ได้สนใจเพียงความงามภายนอกของเจ้าสาวซึ่งจางหายไปตามกาลเวลา แต่อยู่ในความงามภายในของเธอซึ่งเธอจะไม่มีวันสูญเสีย ^[13]หากทั้งคู่เลือกที่จะใช้เวลาห่างกันจนถึงวันแต่งงาน นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้พบกันตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา

Unterfirers

ในชุมชนชาวยิวออร์โธดอกซ์หลายแห่ง เจ้าสาวถูกแม่ทั้งสอง พาไปที่ chuppah และเจ้าบ่าวก็พาเจ้าบ่าวทั้งสองไปด้วย ที่รู้จักกันในชื่อชาวยิวอาซเกนาซีว่าเป็น คนไม่ยอมแพ้ (ยิดดิช: "ผู้ที่เป็นผู้นำภายใต้") ^[14]ในอีกประเพณีหนึ่ง เจ้าสาวและเจ้าบ่าวต่างก็พาพ่อแม่ของตนไปดูแล ^[15]อย่างไรก็ตาม พี่เลี้ยงอาจเป็นคู่สามีภรรยาที่มีความสุข ถ้าพ่อแม่ไม่อยู่หรือไม่เป็นที่ต้องการด้วยเหตุผลบางประการ ^[16]มีธรรมเนียมในชุมชนอาซเกนาซีบางแห่งที่ผู้คุ้มกันจะถือเทียนขณะที่พวกเขาดำเนินการไปยังชุปปาห์ ^[17]

วงกลม

วงแต่งงานสีทองล้วน

Chuppahกลางแจ้งในเวียนนา, ออสเตรีย

เจ้าบ่าวทุบกระจก

เต้นรำในงานแต่งงานของชาวยิวในโมร็อกโกต้นศตวรรษที่ 19

พ.ศ. 2436 ภาพวาดขบวนการแต่งงานในshtetl
รัสเซีย โดยIsaak Asknaziy

ตามธรรมเนียมของชาวอาซเกนาซี เจ้าสาวจะเดินไปรอบๆ เจ้าบ่าวสามหรือเจ็ดครั้งเมื่อเธอไปถึงชุปปาห์ นี้อาจมาจากเยเรมีย์ 31:22 "ผู้หญิงจะล้อมรอบผู้ชาย" วงจรทั้งสามอาจเป็นตัวแทนของคุณธรรมสามประการของการแต่งงาน: ความชอบธรรม ความยุติธรรม และความเมตตากรุณา (ดูโฮเชยา 2:19 ) เจ็ดวงจรมาจากแนวคิดในพระคัมภีร์ไบเบิลที่เจ็ดหมายถึงความสมบูรณ์แบบหรือความสมบูรณ์ ⁽¹⁴⁾สิ่งนี้เชื่อมโยงกับเมื่อโยชูวาวนรอบกำแพงเมืองเยริโคเจ็ดครั้งและพวกเขาถูกทำลาย ชาวยิวดิกไม่ทำพิธีนี้ ^[18]

เป็นเรื่องปกติมากขึ้นในชุมชนชาวยิวที่มีแนวคิดเสรีนิยมหรือก้าวหน้า (โดยเฉพาะReform , ReconstructionistหรือHumanistic ) ที่จะปรับเปลี่ยนประเพณีนี้เพื่อประโยชน์ของความเท่าเทียม หรือสำหรับคู่รักเพศเดียวกัน ^[19]การปรับประเพณีนี้อย่างหนึ่งคือให้เจ้าสาวหมุนเจ้าบ่าวสามครั้ง จากนั้นให้เจ้าบ่าววนเจ้าสาวสามครั้ง จากนั้นให้แต่ละคนวนเวียนกัน (เช่นในdo-si-do ) ^[20]สัญลักษณ์ของวงกลมถูกตีความใหม่เพื่อแสดงถึงความเป็นศูนย์กลางของคู่สมรสคนหนึ่งกับอีกฝ่ายหนึ่ง หรือเพื่อเป็นตัวแทนของอิมาโฮตสี่องค์ (ปรมาจารย์)และสามอาว ต (ปรมาจารย์ ) ⁽²¹⁾

การนำเสนอแหวน (หมั้น)

ในงานแต่งงานตามประเพณี จะมีการสวดพรสองประการก่อนการหมั้นหมาย พรเหนือไวน์ และพรหมั้นซึ่งระบุไว้ในลมุด ⁽²²⁾จากนั้นทั้งคู่ก็ชิมไวน์ ^[23]

ไม่จำเป็นต้องใช้แหวน พวกเขาเป็นเพียงวิธีธรรมดาที่สุด (ตั้งแต่ยุคกลาง) ในการปฏิบัติตามข้อกำหนดด้านราคาเจ้าสาว ราคาเจ้าสาว (หรือแหวน) ต้องมีมูลค่าทางการเงินไม่ต่ำกว่าพรูตาห์ เดียว (สกุลเงินที่เล็กที่สุดที่ใช้ในยุคทัลมุด) ค่าต่ำคือเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีอุปสรรคทางการเงินในการเข้าถึงการแต่งงาน ^[24]

ตามกฎหมายของชาวยิว แหวนจะต้องประกอบด้วยโลหะที่เป็นของแข็ง (แนะนำให้ใช้ทองคำหรือเงิน ห้ามใช้โลหะผสม) โดยไม่มีส่วนฝังหรือฝังอัญมณี เพื่อให้ง่ายต่อการตรวจสอบมูลค่าของแหวน คนอื่นๆ อธิบายความหมายเชิงสัญลักษณ์มากกว่า โดยบอกว่าแหวนแสดงถึงอุดมคติของความบริสุทธิ์และความซื่อสัตย์ในความสัมพันธ์ อย่างไรก็ตาม เป็นเรื่องปกติสำหรับคู่รักชาวยิว (โดยเฉพาะผู้ที่ไม่ใช่ออร์โธดอกซ์) ที่จะใช้แหวนแต่งงานที่มีการแกะสลัก การปรุงแต่งด้วยโลหะ หรือเพื่อก้าวไปอีกขั้นและใช้การตั้งค่าอัญมณี คู่รักออร์โธดอกซ์บางคู่จะใช้วงดนตรีสีทองหรือเงินที่เรียบง่ายในระหว่างพิธีเพื่อปฏิบัติตามพันธกรณีฮาลาชิก และหลังจากแต่งงาน เจ้าสาวอาจสวมแหวนที่มีเครื่องประดับที่เธอชอบ ^{[25] [26]}

เจ้าบ่าวให้แหวนเจ้าสาว ตามธรรมเนียมแล้วจะเป็นวงดนตรีแต่งงานธรรมดา^[27]และท่องคำประกาศ: ดูเถิด คุณได้รับมอบแหวนนี้ให้ฉันด้วยแหวนนี้ตามกฎหมายของโมเสสและอิสราเอล เจ้าบ่าววางแหวนไว้ที่นิ้วชี้ขวาของเจ้าสาว ตามกฎหมายยิวดั้งเดิม พยานที่ถูกต้องสองคนต้องเห็นเขาสวมแหวน ^[23]

ในระหว่าง งานแต่งงานที่ คุ้มราคา เจ้าสาวจะมอบแหวนให้เจ้าบ่าวด้วย^{[28] [29]}บ่อยครั้งด้วยคำพูดจากบทเพลง: "Ani l'dodi, ve dodi li" (ฉันเป็นของที่รักและเป็นที่รักของฉัน เป็นของฉัน) ซึ่งอาจจะจารึกไว้บนวงแหวนนั้นเองด้วย ^{[30] [31]}บางครั้งแหวนนี้ถูกนำเสนอนอกchuppahเพื่อหลีกเลี่ยงความขัดแย้งกับกฎหมายของชาวยิว ^{[32] [33] [34]}

พรเจ็ดประการ

งานแต่งงานเริ่มต้นอย่างเป็นทางการเมื่ออ่าน The Sheva Brachot Sheva Brachot หรือพรเจ็ด ประการนั้นสวดโดยhazzanหรือrabbiหรือโดยแขกที่ได้รับการคัดเลือกซึ่งได้รับการเรียกเป็นรายบุคคล การถูกเรียกให้ท่องพรเจ็ดประการถือเป็นเกียรติ เจ้าบ่าวจะได้รับถ้วยไวน์ดื่มหลังจากพรเจ็ดประการ เจ้าสาวก็ดื่มไวน์ด้วย ในประเพณีบางอย่าง พ่อตาคนใหม่จะถือถ้วยไว้ที่ริมฝีปากของเจ้าบ่าว และแม่สามีคนใหม่ของเธอจะจับถ้วยไว้กับริมฝีปากของเจ้าสาว ^[35]ประเพณีแตกต่างกันไปว่าจะร้องเพลงเพิ่มเติมก่อนพรเจ็ดประการหรือไม่

ทำให้กระจกแตก

หลังจากที่เจ้าสาวได้รับแหวนแล้ว หรือเมื่อสิ้นสุดพิธี (ขึ้นอยู่กับประเพณีของท้องถิ่น) เจ้าบ่าวก็ทุบแก้วแล้วทุบด้วยเท้าขวา งาน แต่งงานร่วมสมัยบางงานอาจใช้ หลอดไฟแทนได้ เนื่องจากบางกว่า หักง่ายกว่า และทำให้เสียงดังขึ้น ⁽³⁶⁾

มีเหตุผลที่แตกต่างกันสำหรับประเพณีนี้ บางคนเชื่อว่ากระจกแตกเป็นเหตุการณ์ที่มืดมนซึ่งสะท้อนถึงการทำลายล้างของวิหารยิวทั้งสองแห่ง อดีตหัวหน้ารับบีแห่งอิสราเอลของ Sephardic Ovadia Yosefได้วิพากษ์วิจารณ์อย่างรุนแรงถึงวิธีการปฏิบัตินี้ในบางครั้งโดยอ้างว่า "คนไม่รู้จำนวนมากเติมปากด้วยเสียงหัวเราะในระหว่างการแตกของแก้วตะโกนว่า 'mazel tov' และเปลี่ยนประเพณีที่สวยงามซึ่งหมายถึง แสดงความเศร้าโศกของเรา" ต่อการทำลายล้างของกรุงเยรูซาเล็ม "เป็นโอกาสสำหรับอาการมึนงง" ^[37] .

ต้นกำเนิดของประเพณีนี้ไม่เป็นที่รู้จัก แม้ว่าจะมีการให้เหตุผลหลายประการ เหตุผลหลักคือความสุขต้องสงบลงเสมอ ^[38]ขึ้นอยู่กับบัญชีสองบัญชีในลมุดของรับบีผู้ซึ่งเมื่อเห็นว่างานฉลองสมรสของลูกชายกำลังจะพ้นมือ ได้ทุบภาชนะ – ในกรณีที่สองแก้ว – เพื่อสงบสติอารมณ์ ^[39]คำอธิบายอีกประการหนึ่งคือ เป็นเครื่องเตือนใจว่าแม้จะมีความสุข ชาวยิวยังคงคร่ำครวญถึงความพินาศของพระวิหารในกรุงเยรูซาเล็ม ด้วยเหตุนี้บางคนจึงท่องโองการ "ถ้าฉันลืมเธอ / O เยรูซาเล็ม ... " (สดุดี 137:5) ณ จุดนี้ ⁽²⁷⁾หน่วยงานดั้งเดิมให้เหตุผลอื่นๆ มากมาย ^[38]

ปฏิรูปศาสนายิวมีธรรมเนียมใหม่ที่คู่บ่าวสาวทุบแก้วไวน์ด้วยกัน ^{[ ต้องการการอ้างอิง ]}

ยิชุด

ห้องยิชุดทั่วไป

Yichud (การอยู่ร่วมกันหรือความสันโดษ) หมายถึงการปฏิบัติของอาซเกนาซีในการทิ้งเจ้าสาวและเจ้าบ่าวไว้ตามลำพังเป็นเวลา 8-20 นาทีหลังพิธีแต่งงาน ทั้งคู่ถอยกลับไปที่ห้องส่วนตัว Yichudสามารถเกิดขึ้นได้ทุกที่ตั้งแต่การศึกษาของแรบไบไปจนถึงห้องเรียนธรรมศาลา ^[40]เหตุผลสำหรับ yichudคือตามที่หลายหน่วยงานระบุว่าการยืนอยู่ใต้หลังคาเพียงอย่างเดียวไม่ถือเป็น chuppahและความสันโดษจำเป็นต้องทำให้พิธีแต่งงานเสร็จสมบูรณ์ ^[2]อย่างไรก็ตาม ชาวยิวดิกไม่มีธรรมเนียมปฏิบัตินี้ เนื่องจากพวกเขาคิดว่ามันเป็น สิ่งที่น่า รังเกียจ (สิ่งที่น่ารังเกียจ) ซึ่งประนีประนอมกับความสุภาพเรียบร้อยของทั้งคู่ ^[41]

ทุกวันนี้ ชาวยิชุดไม่คุ้นเคยกับการสมรสอย่างสมบูรณ์ แทนที่จะเป็นเช่นนั้น คู่รักมักจะรับประทานอาหารและพักผ่อนร่วมกันในช่วงเวลาสั้นๆ นี้ ก่อนที่การเต้นรำและการเฉลิมฉลองของnissuinจะเริ่มต้นขึ้น เนื่องจากวันแต่งงานถือเป็นวันแต่งงานส่วนตัวของเจ้าสาวและเจ้าบ่าวพวกเขาจึงอาจเลือกที่จะอดอาหารก่อนงานแต่งงาน ชาวยิชุดสามารถใช้เวลาสำหรับคู่รักในการละศีลอดและรับประทานอาหารมื้อแรกร่วมกัน แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้เลือกที่จะถือศีลอด แต่ก็ยังเป็นโอกาสอันเงียบสงบสำหรับคู่รักที่จะได้ใช้เวลาคุณภาพร่วมกันก่อนที่จะดำเนินเรื่องยุ่งๆ ในวันแต่งงานต่อไป

ในเยเมน แนวปฏิบัติของชาวยิวไม่ได้มีไว้สำหรับเจ้าบ่าวและเจ้าสาวของเขาที่จะอยู่อย่างสันโดษในท้องฟ้า ( chuppah ) ดังที่ธรรมเนียมปฏิบัติกันอย่างแพร่หลายในงานแต่งงานของชาวยิวในทุกวันนี้ บ้านของเจ้าบ่าว ห้องนี้ตกแต่งแบบดั้งเดิมด้วยผ้าลายหลากสีแขวนขนาดใหญ่ พร้อมด้วยเบาะติดผนังและที่นอนสั้นสำหรับเอนกาย ⁽⁴²⁾การแต่งงานของพวกเขาสิ้นสุดลงเมื่อพวกเขาถูกทิ้งให้อยู่ด้วยกันตามลำพังในห้องนี้ มี การอธิบาย Chuppah ในลักษณะเดียวกันในSefer HaIttur (ศตวรรษที่ 12) ^[43]และในทำนองเดียวกันในกรุงเยรูซาเล็ม Talmud ^[44]

งานเลี้ยงวิวาห์

หลังจากพิธีแต่งงานและYichudเจ้าสาวและเจ้าบ่าวจะเข้าสู่ห้องที่เต็มไปด้วยเพื่อนและครอบครัวเพื่อเริ่มงานเฉลิมฉลอง พิธีแต่งงานถือเป็นงานทางศาสนาที่จริงจัง ในขณะที่งานแต่งงานถือเป็นงานเฉลิมฉลองที่สนุกสนานและมีชีวิตชีวาสำหรับคู่รัก เป็นที่คาดหวังและจำเป็นสำหรับแขกที่จะนำความสุขและการเฉลิมฉลองมาสู่คู่บ่าวสาวในวันแต่งงานของพวกเขา ^[45]

ในงานแต่งงานมีการเต้นรำ ร้องเพลง กิน และดื่ม งานนี้แบ่งออกเป็นสองงานฉลอง ในช่วงเริ่มต้นของงานแต่งงานมีการเต้นรำและงานเฉลิมฉลอง แต่ชายและหญิงแยกจากกัน หลังจากผ่านไปสองสามชั่วโมง การเฉลิมฉลองที่มีชีวิตชีวามากขึ้นก็เริ่มขึ้น โดยปกติหลังจากแขกผู้สูงวัยกลับบ้าน และมีการผสมผสานของผู้ชายและผู้หญิง (ไม่ใช่ในงานแต่งงานแบบออร์โธดอกซ์) การเต้นรำที่กระฉับกระเฉง และความสนุกสนานมากมาย

ท่าเต้นพิเศษ

การเต้นรำเป็นลักษณะสำคัญของงานแต่งงานของชาวยิว เป็นธรรมเนียมที่แขกจะต้องเต้นรำต่อหน้าคู่สามีภรรยาที่นั่งและให้ความบันเทิงแก่พวกเขา ^[46]การเต้นรำแบบดั้งเดิมของอาซเกนาซี ได้แก่ :

• Krenzlซึ่งแม่ของเจ้าสาวสวมมงกุฎดอกไม้ในขณะที่ลูกสาวของเธอเต้นรำอยู่รอบตัวเธอ (ตามเนื้อผ้าในงานแต่งงานของลูกสาวที่ยังไม่ได้แต่งงานคนสุดท้ายของแม่)
• Mizinkeการเต้นรำสำหรับพ่อแม่ของเจ้าสาวหรือเจ้าบ่าวเมื่อลูกคนสุดท้ายแต่งงาน
• The Horahการเต้นรำแบบวงกลม นักเต้นคล้องแขนหรือจับมือและเคลื่อนไหวด้วยขั้นบันไดเกรปไวน์ ในกลุ่มใหญ่ อาจเกิดเป็นวงกลมศูนย์กลาง
• ความยินดีของเจ้าสาวซึ่งแขกจะเต้นรำไปรอบๆ เจ้าสาว และอาจรวมถึงการใช้ "shtick"—ของไร้สาระ เช่น ป้าย แบนเนอร์ เครื่องแต่งกาย ลูกปา และเชือกกระโดดที่ทำจากผ้าเช็ดปาก
• Mitzvah tantzซึ่งสมาชิกในครอบครัวและแรบไบผู้มีเกียรติได้รับเชิญให้เต้นรำต่อหน้าเจ้าสาว (หรือบางครั้งกับเจ้าสาวในกรณีของพ่อหรือปู่) มักจะถือการ์เทล จากนั้นเต้นรำกับเจ้าบ่าว ในตอนท้ายเจ้าสาวและเจ้าบ่าวเต้นรำด้วยกัน

Birkat hamazon และ sheva brachot

หลัง อาหารจะมีการท่อง Birkat Hamazon (เกรซหลังอาหาร) ตามด้วยsheva brachot ในงานเลี้ยงงานแต่งงาน ถ้อยคำของคำอวยพรก่อน Birkat Hamazon แตกต่างไปจากเวอร์ชั่นในชีวิตประจำวันเล็กน้อย ^[47]หนังสือสวดมนต์ที่เรียกว่าbentshersอาจแจกให้แขก หลังจากการละหมาด จะมีการสวดพรเหนือไวน์ โดยเทไวน์สองแก้วลงในแก้วที่สาม ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของการสร้างชีวิตใหม่ด้วยกัน ^[46]

ข้อตกลงก่อนสมรสของชาวยิว

ในปัจจุบัน องค์กรรับบีของชาวยิวได้พัฒนาข้อตกลงก่อนสมรสของชาวยิวที่ออกแบบมาเพื่อป้องกันไม่ให้สามีระงับการรับจากภรรยาของเขา หากเธอต้องการหย่าร้าง เอกสารดังกล่าวได้รับการพัฒนาและใช้กันอย่างแพร่หลายในสหรัฐอเมริกา อิสราเอล สหราชอาณาจักร และที่อื่นๆ อย่างไรก็ตาม วิธีการนี้ไม่ได้รับการยอมรับในระดับสากล โดยเฉพาะในนิกายออร์โธดอกซ์ ^[48]

ลัทธิยูดายหัวโบราณได้พัฒนามาตราลีเบอร์ มัน ขึ้นเพื่อป้องกันไม่ให้สามีปฏิเสธที่จะให้ภรรยาของตนได้รับ การทำเช่นนี้ketubahได้สร้างเสบียง; ดังนั้น หากเกิดเหตุการณ์ที่กำหนดไว้ การหย่าร้างจะมีผลทันที ^[49]

ระยะเวลา

ไม่ควรจัดงานแต่งงานในวันสะบาโตหรือวันหยุดของชาวยิวรวมทั้งโชล ฮาโมด งานแต่งงานไม่สามารถทำได้ในวันสะบาโตเพราะจุดประสงค์ของงานแต่งงานคือเพื่อให้เจ้าสาวได้เจ้าบ่าวของเธอและในทางกลับกัน กฎระเบียบของแชบแบทห้ามการทำธุรกรรมหรือการเข้าซื้อกิจการใด ๆ ดังนั้นจึงไม่อนุญาตให้จัดงานแต่งงาน นอกจากนี้ สำหรับแขกที่จะมางานแต่งด้วยพาหนะหรืองานแต่งจะประสบความเร็จ จะต้องมีการดำเนินการในวันนั้นซึ่งไม่ได้รับอนุญาต ช่วงเวลาของการนับโอเมอร์และสามสัปดาห์ก็ห้ามเช่นกัน แม้ว่าศุลกากรจะแตกต่างกันไปตามช่วงเวลาเหล่านี้ บางเดือนและวันถือเป็นฤกษ์ดีไม่มากก็น้อย ^[50]

ดูเพิ่มเติม

• ทัศนะของชาวยิวเกี่ยวกับการแต่งงาน
• Chuppah
• ซื่อดัต นิสซึน
• การหย่าร้างของชาวยิว

อ้างอิง

ลิงค์ภายนอก

• Chabad.org: งานแต่งงานของชาวยิว