จาไมก้า

จาไมก้า Jumieka  ( จาเมกาปาทัวส์)
ธง ตราแผ่นดิน
คำขวัญ:  "จากหลาย ๆ คน คนเดียว"
เพลงชาติ:  " จาไมก้า ดินแดนที่เรารัก "
เมืองหลวง และเมืองที่ใหญ่ที่สุด	คิงส์ตัน 17°58′17″N 76°47′35″W / 17.97139°N 76.79306°W / 17.97139; -76.79306
ภาษาทางการ	ภาษาอังกฤษ
ภาษาประจำชาติ	จาเมกา ปาทัวส์ ( โดยพฤตินัย )
กลุ่มชาติพันธุ์ (2011 [3] )	92.1% แอฟริกัน-จาเมกา (รวม 25% ผสมไอริชจาเมกา ) [1] [2] ผสม 6.1% อินเดียน 0.8% อื่นๆ 0.4% 0.7% ไม่ระบุ
ศาสนา	คริสต์ศาสนา 68.9% —64.8% โปรเตสแตนต์ —4.1% อื่นๆคริสเตียน 21.3% ไม่มีศาสนา 1.1% ลัทธิราสตาฟาเรียน อื่นๆ 6.5% ไม่ระบุ 2.3% [4]
ปีศาจ	จาเมกา
รัฐบาล	ราชาธิปไตย รัฐธรรมนูญ แบบรวมรัฐสภา
•  พระมหากษัตริย์	อลิซาเบธที่ 2
•  ผู้ว่าราชการจังหวัด	แพทริค อัลเลน
•  นายกรัฐมนตรี	แอนดรูว์ ฮอลเนส
•  โฆษกประจำบ้าน	Marisa Dalrymple-Philibert
•  ประธานวุฒิสภา	ทอม ทาวาเรส-ฟินสัน
•  หัวหน้าผู้พิพากษา	ไบรอัน ไซคส์
•  ผู้นำฝ่ายค้าน	มาร์ค โกลดิง
สภานิติบัญญัติ	รัฐสภา
•  บ้านชั้นบน	วุฒิสภา
•  บ้านหลังล่าง	สภาผู้แทนราษฎร
อิสรภาพ  จากสหราชอาณาจักร
• ได้รับ	6 สิงหาคม 2505
พื้นที่
• รวม	10,991 กม. 2 (4,244 ตารางไมล์) ( 160th )
• น้ำ (%)	1.5
ประชากร
• ประมาณการปี 2561	2,726,667 [5] ( 141st )
• สำมะโนปี 2554	2,697,983 [6]
• ความหนาแน่น	266 [7] /กม. 2 (688.9/ตร.ไมล์)
จีดีพี ( พีพีพี )	ประมาณการปี 2561
• รวม	26.981 พันล้านดอลลาร์[8] ( ที่134 )
• ต่อหัว	9,434 เหรียญ[8] ( ที่109 )
GDP  (ระบุ)	ประมาณการปี 2561
• รวม	15.424 พันล้านดอลลาร์[8] ( ที่119 )
• ต่อหัว	5,393 เหรียญ[8] ( ที่95 )
จินี่ (2016)	35 [9] ปานกลาง
HDI  (2019)	0.734 [10] สูง  ·  101st
สกุลเงิน	ดอลลาร์จาเมกา ( JMD )
เขตเวลา	UTC -5
ด้านคนขับ	ซ้าย
รหัสโทรศัพท์	+1-876 +1-658 ( โอเวอร์เลย์ของ 876 ใช้งานในเดือนพฤศจิกายน 2018)
รหัส ISO 3166	JM
อินเทอร์เน็ตTLD	.jm

จาไมก้า ( / dʒ ə เมตร eɪ k ə / ( ฟัง ) ; จาเมกาชาวบ้าน : Jumieka ) เป็นประเทศที่เป็นเกาะที่ตั้งอยู่ในทะเลแคริบเบียนมีพื้นที่ 10,990 ตารางกิโลเมตร (4,240 ตารางไมล์) เป็นเกาะที่ใหญ่เป็นอันดับสามของGreater Antillesและแคริบเบียน (รองจากคิวบาและHispaniola ) ^[11]จาเมกาอยู่ห่างจากคิวบาไปทางใต้ประมาณ 145 กิโลเมตร (90 ไมล์) และ 191 กิโลเมตร (119 ไมล์) ทางตะวันตกของฮิสปานิโอลาเฮติและสาธารณรัฐโดมินิกัน ); ดินแดนโพ้นทะเลของอังกฤษในหมู่เกาะเคย์แมนอยู่ห่างจากทิศตะวันตกเฉียงเหนือประมาณ 215 กิโลเมตร (134 ไมล์) ⁽¹¹⁾

เดิมทีเป็นที่อยู่อาศัยของชนพื้นเมืองTaínoเกาะนี้อยู่ภายใต้การปกครองของสเปนหลังจากการมาถึงของคริสโตเฟอร์ โคลัมบัสในปี ค.ศ. 1494 ชาวพื้นเมืองจำนวนมากถูกฆ่าตายหรือเสียชีวิตด้วยโรคที่พวกเขาไม่มีภูมิคุ้มกัน หลังจากนั้นชาวสเปนก็นำพาผู้คนจำนวนมาก ของทาสแอฟริกันไปยังจาเมกาในฐานะผู้ใช้แรงงาน ^[11]เกาะนี้ยังคงเป็นที่ครอบครองของสเปนจนถึงปี ค.ศ. 1655 เมื่ออังกฤษ (ต่อมาคือบริเตนใหญ่ ) พิชิตมัน เปลี่ยนชื่อเป็นจาเมกา. ภายใต้การปกครองอาณานิคมของอังกฤษ จาเมกากลายเป็นผู้ส่งออกน้ำตาลรายใหญ่ โดยเศรษฐกิจของการเพาะปลูกต้องพึ่งพาทาสแอฟริกันและลูกหลานของพวกเขาในภายหลัง ชาวอังกฤษได้ปลดปล่อยทาสทั้งหมดอย่างสมบูรณ์ในปี พ.ศ. 2381 และเสรีชนจำนวนมากเลือกที่จะมีฟาร์มเพื่อยังชีพมากกว่าที่จะทำงานในไร่ จุดเริ่มต้นในยุค 1840 ที่อังกฤษเริ่มใช้ภาษาจีนและอินเดียผูกมัดแรงงานไปทำงานในสวน เกาะได้รับอิสรภาพจากสหราชอาณาจักรเมื่อวันที่ 6 สิงหาคม พ.ศ. 2505 ^[11]

ด้วยประชากร 2.9 ล้านคน^{[12] [13]}จาเมกาเป็นประเทศโฟนโฟนที่มีประชากรมากที่สุดเป็นอันดับสามในอเมริกา (รองจากสหรัฐอเมริกาและแคนาดา ) และเป็นประเทศที่มีประชากรมากเป็นอันดับสี่ในแคริบเบียนคิงส์ตันเป็นเมืองหลวงและเมืองที่ใหญ่ที่สุดของประเทศ ส่วนใหญ่ของจาเมกาเป็นของทะเลทรายซาฮาราแอฟริกาวงศ์ตระกูลอย่างมีนัยสำคัญในยุโรป , เอเชียตะวันออก (ส่วนใหญ่จีน ), อินเดีย , เลบานอนและชนกลุ่มน้อยเชื้อชาติผสม⁽¹¹⁾เนื่องจากอัตราการย้ายถิ่นฐานสำหรับการทำงานที่สูงตั้งแต่ช่วงทศวรรษ 1960 จึงมีผู้พลัดถิ่นชาวจาเมกาจำนวนมากโดยเฉพาะอย่างยิ่งในแคนาดา สหราชอาณาจักร และสหรัฐอเมริกา ประเทศมีอิทธิพลระดับโลกที่ปฏิเสธขนาดที่เล็ก มันเป็นบ้านเกิดของRastafariศาสนาเร้กเก้เพลง (และที่เกี่ยวข้องประเภทเช่นพากย์ , สกาและdancehall ) และมันเป็นที่โดดเด่นในระดับนานาชาติในกีฬาที่สะดุดตาที่สุดคริกเก็ต , วิ่งและการแข่งขันกีฬา ^{[14] [15] [16] [17]}

จาเมกาเป็นประเทศรายได้ปานกลาง-สูง^[17]โดยมีเศรษฐกิจที่ต้องพึ่งพาการท่องเที่ยวเป็นอย่างมาก มีนักท่องเที่ยวเฉลี่ย 4.3 ล้านคนต่อปี^[18]จาเมกาดำเนินการอยู่ในเกณฑ์ดีในการวัดของเสรีภาพสื่อมวลชนและการปกครองระบอบประชาธิปไตยมันอันดับแรกในทะเลแคริบเบียนในความสุขโลกรายงานสำหรับ 2021 ^[19]ในทางการเมืองก็เป็นดินแดนเครือจักรภพกับลิซาเบ ธ ที่สองเป็นพระราชินีของตน ^[11]ตัวแทนที่ได้รับการแต่งตั้งของเธอในประเทศคือผู้ว่าการจาเมกาซึ่งเป็นสำนักงานที่แพทริค อัลเลนจัดขึ้นตั้งแต่ปี 2552แอนดรูว์ ฮอลเนสดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีจาเมกาตั้งแต่เดือนมีนาคม 2559 จาเมกาเป็นระบอบรัฐธรรมนูญที่มีพระมหากษัตริย์เป็นประมุขตามรัฐธรรมนูญที่มีอำนาจทางกฎหมายตกเป็นของรัฐสภาสองสภาแห่งจาเมกาซึ่งประกอบด้วยวุฒิสภาที่ได้รับแต่งตั้งและสภาผู้แทนราษฎรที่ได้รับการเลือกตั้งโดยตรง ⁽¹¹⁾

นิรุกติศาสตร์

คนพื้นเมืองที่Taínoเรียกว่าเกาะXaymacaในของพวกเขาภาษา , ^[20]หมายถึง "ดินแดนแห่งไม้และน้ำ" หรือ "ดินแดนแห่งสปริง" ^[21] Yamayeได้รับการแนะนำในฐานะที่เป็นชื่อ Taino ต้นสำหรับเกาะบันทึกไว้โดยคริสโคลัมบัส ^[22]

ชาวจาเมกาเรียกเกาะบ้านเกิดของตนว่า "หิน" ชื่อสแลงเช่น "Jamrock", "Jamdown" ("Jamdung" ในภาษาจาเมกา Patois ) หรือสั้นๆ ว่า "Ja" มาจากสิ่งนี้ ^{[23] [24]}

ประวัติศาสตร์

ยุคก่อนประวัติศาสตร์

มนุษย์อาศัยอยู่ในจาเมกาตั้งแต่ช่วง 4000–1000 ปีก่อนคริสตกาล ไม่ค่อยมีใครรู้จักคนยุคแรกเหล่านี้^[25]อีกกลุ่มหนึ่งที่เรียกว่า "คน Redware" หลังจากเครื่องปั้นดินเผาของพวกเขามาถึงประมาณ 600 AD, ^[26]ตามด้วยTaínoประมาณ 800 AD ซึ่งส่วนใหญ่จะมาจากอเมริกาใต้ ^{(26) [27]}พวกเขาประกอบอาชีพเกษตรกรรมและเศรษฐกิจการประมง และเมื่อถึงจุดสูงสุดแล้ว คาดว่ามีผู้คนประมาณ 60,000 คน แบ่งออกเป็น 200 หมู่บ้านที่นำโดยcaciques (หัวหน้า) ^[26]ชายฝั่งทางตอนใต้ของจาเมกามีประชากรมากที่สุด โดยเฉพาะอย่างยิ่งในบริเวณนี้รู้จักกันในชื่อ Old Harbour ^[25]

แม้ว่ามักจะคิดว่าจะสูญพันธุ์หลังจากการติดต่อกับชาวยุโรป ที่จริง Taíno ยังคงอาศัยอยู่ในจาเมกาเมื่ออังกฤษเข้าควบคุมเกาะในปี ค.ศ. 1655 ^[25]บางคนหนีเข้าไปในบริเวณภายใน รวมกับชุมชนแอฟริกันMaroon ^{[28] [29] [30]}จาเมกามรดกแห่งชาติเชื่อถือจะพยายามที่จะค้นหาและเอกสารหลักฐานใด ๆ ที่เหลืออยู่ของTaíno ^[31]

การปกครองของสเปน (1509–1655)

คริสโตเฟอร์ โคลัมบัส เป็นชาวยุโรปคนแรกที่ได้เห็นจาเมกา โดยอ้างว่าเกาะนี้เป็นประเทศสเปนหลังจากลงจอดที่นั่นในปี 1494 ในการเดินทางครั้งที่สองไปยังอเมริกา^[26]จุดเชื่อมโยงไปถึงน่าจะเป็นของเขาคือฮาร์เบอร์แห้งเรียกว่าDiscovery Bay , ^[32]และเซนต์แอนเบย์เป็นชื่อ "นักบุญกลอเรีย" โดยโคลัมบัสเป็นครั้งแรกที่เห็นของแผ่นดิน หลังจากนั้นเขากลับมาในปี ค.ศ. 1503; อย่างไรก็ตาม เขาและลูกเรือของเขาถูกเรืออับปางและถูกบังคับให้อาศัยอยู่ที่จาไมก้าเป็นเวลาหนึ่งปีระหว่างรอการช่วยเหลือ^[33]

หนึ่งกิโลเมตรครึ่งทางตะวันตกของอ่าวเซนต์แอนเป็นที่ตั้งของชุมชนชาวสเปนแห่งแรกบนเกาะเซบียาซึ่งก่อตั้งในปี ค.ศ. 1509 โดยฮวน เด เอสควิเวลแต่ถูกทิ้งร้างราวปี ค.ศ. 1524 เนื่องจากถือว่าไม่ดีต่อสุขภาพ^[34]เมืองหลวงถูกย้ายไปที่Spanish Townแล้วเรียกว่าSt. Jago de la Vegaประมาณปี ค.ศ. 1534 (ปัจจุบันคือ St. Catherine) ^{[26] [35]}ในขณะเดียวกัน ที่ Taínos เริ่มตายเป็นจำนวนมาก ทั้งจากโรคที่พวกเขาไม่มีภูมิคุ้มกัน และจากการเป็นทาสโดยชาวสเปน^[26]เป็นผลให้ สเปนเริ่มนำเข้าทาสจากแอฟริกาไปยังเกาะ⁽³⁶⁾

ทาสหลายคนสามารถหลบหนีได้ ทำให้เกิดชุมชนอิสระในพื้นที่ห่างไกลและได้รับการปกป้องอย่างง่ายดายภายในจาไมก้า ผสมกับ Taino ที่เหลืออยู่ ชุมชนเหล่านี้กลายเป็นที่รู้จักMaroons ^[26] ชาวยิวจำนวนมากหนีการสืบสวนของสเปนไปอาศัยอยู่บนเกาะ ^[37]พวกเขาอาศัยอยู่เป็นconversosและมักจะถูกรังแกโดยผู้ปกครองสเปน, และบางส่วนหันไปละเมิดลิขสิทธิ์กับการจัดส่งสินค้าของจักรวรรดิสเปน ^[38]

ในช่วงต้นศตวรรษที่ 17 คาดว่ามีผู้คนอาศัยอยู่บนเกาะจาเมกาไม่เกิน 2,500–3,000 คน ^{[26] [39] [ ต้องการหน้า ]}

สมัยอังกฤษตอนต้น

อังกฤษเริ่มมีความสนใจในเกาะและต่อไปนี้ความพยายามที่ล้มเหลวในการพิชิตซันโตโดมิงโกบนHispaniola , พลเรือเอกวิลเลียมเพนน์และนายพลโรเบิร์ต Venablesนำการบุกรุกของจาไมก้าใน 1655 ^[41]ศึกสงครามที่Ocho Rios ใน 1657และริโอนูเอโวส่งผลให้สเปนพ่ายแพ้ในปี ค.ศ. 1658ในปี ค.ศ. 1660 ชุมชน Maroon ภายใต้การนำของJuan de Bolas ได้เปลี่ยนข้างจากชาวสเปน และเริ่มสนับสนุนชาวอังกฤษ ด้วยความช่วยเหลือของพวกเขา ความพ่ายแพ้ของสเปนก็ปลอดภัย^[42]

เมื่ออังกฤษจับจาเมกา อาณานิคมของสเปนส่วนใหญ่หนีไป ยกเว้นชาวยิวสเปนซึ่งเลือกที่จะอยู่บนเกาะนี้ ผู้ถือทาสชาวสเปนปล่อยทาสของตนก่อนออกจากจาเมกา^[42]ทาสจำนวนมากแยกย้ายกันไปที่ภูเขา เข้าร่วมชุมชนสีน้ำตาลแดงที่จัดตั้งขึ้นแล้ว^[43]ในช่วงศตวรรษของทาสจาเมกา Maroonsจัดตั้งชุมชนฟรีในการตกแต่งภายในภูเขาของจาไมก้าที่พวกเขาเก็บรักษาเสรีภาพและความเป็นอิสระของพวกเขาสำหรับคนรุ่นภายใต้การนำของผู้นำ Maroon เช่นJuan de Serras ^[44]

ในขณะเดียวกัน ชาวสเปนได้พยายามหลายครั้งเพื่อยึดเกาะอีกครั้ง กระตุ้นให้อังกฤษสนับสนุนโจรสลัดที่โจมตีเรือสเปนในทะเลแคริบเบียน อันเป็นผลมาจากการละเมิดลิขสิทธิ์กลายเป็นอาละวาดในจาเมกา โดยเมืองพอร์ตรอยัลกลายเป็นที่เลื่องลือในเรื่องความไร้ระเบียบ สเปนต่อมาได้รับการยอมรับครอบครองภาษาอังกฤษของเกาะที่มีสนธิสัญญามาดริด (1670) ^[45]หลังจากนั้น ทางการอังกฤษพยายามที่จะควบคุมความตะกละของโจรสลัดที่เลวร้ายที่สุด⁽²⁶⁾

ในปี ค.ศ. 1660 จาเมกามีประชากรประมาณ 4,500 คนผิวขาวและ 1,500 คนผิวดำ^[46]ในช่วงต้นทศวรรษ 1670 ขณะที่อังกฤษพัฒนาไร่อ้อยโดยทาสจำนวนมาก ชาวแอฟริกันผิวดำกลายเป็นประชากรส่วนใหญ่^[47]ไอริชในจาไมก้ายังรูปแบบที่มีประชากรส่วนใหญ่ในช่วงต้นของเกาะทำขึ้นสองในสามของประชากรสีขาวบนเกาะในศตวรรษที่ 17 ปลายสองเท่าของประชากรภาษาอังกฤษ พวกเขาถูกนำตัวเข้ามาในฐานะกรรมกรและทหารรับจ้างหลังจากการพิชิตในปี ค.ศ. 1655 ชาวไอริชส่วนใหญ่ถูกส่งตัวไปในฐานะเชลยศึกทางการเมืองจากไอร์แลนด์อันเป็นผลมาจากสงครามสามก๊กที่ดำเนินอยู่^[48]การอพยพของชาวไอริชจำนวนมากไปยังเกาะยังคงดำเนินต่อไปในศตวรรษที่ 18 ^[49]

รูปแบบที่จำกัดของรัฐบาลท้องถิ่นได้รับการแนะนำให้รู้จักกับการสร้างสภาจาเมกาใน 2207; อย่างไรก็ตาม มันเป็นตัวแทนของเจ้าของสวนที่ร่ำรวยเพียงจำนวนเล็กน้อยเท่านั้น ^[50]ในปี ค.ศ. 1692 อาณานิคมได้รับผลกระทบจากแผ่นดินไหวซึ่งทำให้มีผู้เสียชีวิตหลายพันคนและการทำลายพอร์ตรอยัลเกือบทั้งหมด ^[51]

ศตวรรษที่ 18-19

ในช่วงยุค 1700 เศรษฐกิจดัง, ส่วนมากมาจากน้ำตาลและพืชอื่น ๆ เพื่อการส่งออกเช่นกาแฟ , ผ้าฝ้ายและสีคราม พืชผลทั้งหมดนี้ทำงานโดยทาสผิวสี ซึ่งมีอายุสั้นและมักใช้ชีวิตอย่างทารุณโดยไร้สิทธิ เป็นสมบัติของชนชั้นชาวไร่รายย่อย ^[26]ในศตวรรษที่ 18 ทาสหนีไปสมทบกับพวกมารูนมากขึ้นเรื่อย ๆ และส่งผลให้เกิดสงครามสีน้ำตาลแดงครั้งแรก (ค.ศ. 1728 - 1739/40) ซึ่งจบลงด้วยทางตัน รัฐบาลอังกฤษฟ้องเพื่อสันติภาพและลงนามในสนธิสัญญากับ Leeward Maroons ที่นำโดยCudjoeและAccompongในปี 1739 และ Windward Maroons นำโดยQuaoและQueen Nannyในปี ค.ศ. 1740 ^[52]

กบฏทาสขนาดใหญ่ที่รู้จักกันในชื่อTacky's Warปะทุขึ้นในปี 1760 แต่พ่ายแพ้โดยอังกฤษและพันธมิตร Maroon ^[53]หลังจากที่ความขัดแย้งที่สองใน 1795-96, Maroons จากหลายเมืองของ Maroon Cudjoe ของทาวน์ (Trelawny ทาวน์)ถูกไล่ออกจากโรงเรียนเพื่อNova Scotiaและภายหลังเซียร์ราลีโอน ^[26]ทาสหลายคนวิ่งหนีออกมาและรูปแบบที่ชุมชนเป็นอิสระภายใต้การนำของทาสหนีเช่นสามนิ้วแจ็ค , CuffeeและMe-no-Sen-You-no-มา ^[54]

เมื่อต้นศตวรรษที่ 19 การพึ่งพาแรงงานทาสและเศรษฐกิจในไร่ของจาเมกาส่งผลให้คนผิวดำมีจำนวนมากกว่าคนผิวขาวในอัตราส่วนเกือบ 20 ต่อ 1 แม้ว่าอังกฤษจะห้ามการนำเข้าทาส แต่บางคนก็ยังลักลอบนำเข้ามา อาณานิคมของสเปนและโดยตรงจากแอฟริกา^{[ ต้องการอ้างอิง ]}ขณะวางแผนเลิกทาส รัฐสภาอังกฤษได้ผ่านกฎหมายเพื่อปรับปรุงเงื่อนไขสำหรับทาส พวกเขาห้ามการใช้แส้ในทุ่งนาและเฆี่ยนตีผู้หญิง ชาวไร่แจ้งว่าทาสจะได้รับอนุญาตให้สอนศาสนา และต้องมีวันว่างในแต่ละสัปดาห์เมื่อทาสสามารถขายผลผลิตของตนได้^[55]ห้ามตลาดวันอาทิตย์เพื่อให้ทาสไปโบสถ์ได้^{[จำเป็นต้องอ้างอิง ]}สภาผู้แทนราษฎรในจาเมกาไม่พอใจและขัดขืนกฎหมายใหม่ สมาชิก โดยจำกัดสมาชิกภาพไว้เฉพาะจาเมกาที่สืบเชื้อสายมาจากยุโรป อ้างว่าทาสพอใจและคัดค้านการแทรกแซงกิจการเกาะของรัฐสภา เจ้าของทาสกลัวว่าจะเกิดการจลาจลหากเงื่อนไขเบาลง

อังกฤษยกเลิกการค้าทาสในปี พ.ศ. 2350 แต่ไม่ใช่สถาบันเอง^[56]ใน 1,831 กบฏทาสขนาดใหญ่ที่เรียกว่าสงครามแบ๊บติส , โพล่งออกมานำโดยแบ๊บติสนักเทศน์ซามูเอลชาร์ปการจลาจลส่งผลให้มีผู้เสียชีวิตหลายร้อยคนและทำลายพื้นที่เพาะปลูกหลายแห่ง และนำไปสู่การตอบโต้อย่างดุเดือดโดยชนชั้นพืชไร่^[57]เป็นผลมาจากการก่อกบฏเช่นนี้ เช่นเดียวกับความพยายามของผู้นิยมลัทธิการล้มเลิกทาส บริเตนจึงห้ามการเป็นทาสในอาณาจักรของตนในปี ค.ศ. 1834 โดยประกาศการปลดปล่อยอย่างเต็มที่จากการเป็นทาสในคฤหาสน์ได้ประกาศในปี พ.ศ. 2381 ^[26]ประชากรในปี พ.ศ. 2377 มี 371,070 คนจาก คนขาว 15,000 คน คนผิวดำ 5,000 คน 40,000 "สี" หรือเสรีชนผิวสี ( เชื้อชาติผสม ); และ 311,070 เป็นทาส^[46]ผลจากการขาดแคลนแรงงานกระตุ้นให้อังกฤษเริ่ม "นำเข้า" จ้างคนรับใช้เพื่อเสริมแรงงานกลุ่ม เสรีภาพจำนวนมากต่อต้านการทำงานในไร่^[26]คนงานที่ได้รับคัดเลือกจากอินเดียเริ่มเข้ามาในปี พ.ศ. 2388 ชาวจีนในปี พ.ศ. 2397 ^[58]ลูกหลานชาวเอเชียใต้และชาวจีนจำนวนมากยังคงอาศัยอยู่ในจาเมกาในวันนี้^{[59] [60]}

ในช่วง 20 ปีข้างหน้าหลายโรคระบาดของอหิวาตกโรค , ไข้ผื่นแดงและไข้ทรพิษตีเกาะฆ่าเกือบ 60,000 คน (ประมาณวันละ 10) ^{[ ต้องการอ้างอิง ]}อย่างไรก็ตาม ในปี พ.ศ. 2414 มีการบันทึกสำมะโนประชากร 506,154 คน โดย 246,573 คนเป็นชาย และหญิง 259,581 คน เชื้อชาติของพวกเขาถูกบันทึกเป็นสีขาว 13,101 100,346 สี (ผสมขาวดำ) และ 392,707 สีดำ^[61]ช่วงนี้เศรษฐกิจตกต่ำ โดยมีชาวจาเมกาหลายคนอาศัยอยู่ในความยากจน ความไม่พอใจกับสิ่งนี้ และการเลือกปฏิบัติทางเชื้อชาติและการกีดกันของคนผิวสีส่วนใหญ่อย่างต่อเนื่อง นำไปสู่การระบาดของการก่อกบฏของMorant Bayในปี 1865 นำโดยPaul Bogleซึ่งผู้ว่าการJohn Eyreวางลงด้วยความโหดร้ายที่เขาถูกเรียกคืนจากตำแหน่งของเขา ^[26]ทายาทของเขาจอห์นปีเตอร์แกรนท์ตราชุดของสังคมการเงินและการปฏิรูปการเมืองในขณะที่มีเป้าหมายที่จะรักษา บริษัท การปกครองของอังกฤษเหนือเกาะซึ่งกลายเป็นอาณานิคมของพระมหากษัตริย์ในปี 1866 ^[26]ใน 1872 เมืองหลวงถูกย้ายจากสเปน เมืองไปยังคิงส์ตัน ⁽²⁶⁾

ต้นศตวรรษที่ 20

ใน ปี 1907 จาไมกา ถูกแผ่นดินไหวโดยเหตุนี้ และ ไฟ ที่ เกิด ขึ้น ใน คราว ต่อ มา ทํา ให้ เมือง คิงส์ตัน เสียหาย อย่าง มหาศาล และ เสีย ชีวิต ไป 800–1,000 คน. ^{[62] [26]}

การว่างงานและความยากจนยังคงเป็นปัญหาสำหรับชาวจาเมกาจำนวนมาก การเคลื่อนไหวต่างๆ ที่แสวงหาการเปลี่ยนแปลงทางการเมืองจึงเกิดขึ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งUniversal Negro Improvement Association และ African Communities League ซึ่งก่อตั้งโดยMarcus Garveyในปี 1917 นอกจากการแสวงหาสิทธิทางการเมืองที่ดีขึ้นและการปรับปรุงสภาพของคนงานแล้ว Garvey ยังเป็นPan ที่โดดเด่นอีกด้วย-Africanistและผู้สนับสนุนของการเคลื่อนไหวกลับไปแอฟริกา ^[63]เขายังเป็นหนึ่งในแรงบันดาลใจหลักที่อยู่เบื้องหลัง Rastafari ซึ่งเป็นศาสนาที่ก่อตั้งขึ้นในจาเมกาในช่วงทศวรรษที่ 1930 ที่รวมศาสนาคริสต์กับเทววิทยาAfrocentric ที่เน้นร่างของHaile Selassieจักรพรรดิแห่งเอธิโอเปีย . แม้จะมีการกดขี่ข่มเหงเป็นครั้งคราว Rastafari ก็กลายเป็นศรัทธาที่มั่นคงบนเกาะนี้และต่อมาได้แพร่กระจายไปต่างประเทศ

ตกต่ำของปี 1930 ตีจาเมกายาก ส่วนหนึ่งของเหตุการณ์ความไม่สงบของแรงงานอินเดียตะวันตกของอังกฤษในปี 1934–39จาเมกาเห็นการนัดหยุดงานหลายครั้ง ส่งผลให้มีการนัดหยุดงานในปี 1938 ซึ่งกลายเป็นการจลาจลอย่างเต็มกำลัง^{[64] [26] [65]} เป็นผลให้รัฐบาลอังกฤษได้จัดตั้งคณะกรรมการเพื่อตรวจสอบสาเหตุของการรบกวน; รายงานของพวกเขาแนะนำการปฏิรูปการเมืองและเศรษฐกิจในอาณานิคมแคริบเบียนของสหราชอาณาจักร^{[26] [66]}สภาผู้แทนราษฎรชุดใหม่จัดตั้งขึ้นในปี พ.ศ. 2487 ได้รับเลือกจากการลงคะแนนเสียงของผู้ใหญ่ทั่วๆ ไป^[26]ในช่วงเวลานี้ ระบบสองพรรคของจาเมกาได้เกิดขึ้น โดยมีการก่อตั้งพรรคแรงงานจาเมกา(JLP) ภายใต้อเล็กซานเดตามันและคนของพรรคชาติ (PNP) ภายใต้นอร์แมนลีย์ ⁽²⁶⁾

จาเมกาค่อยๆได้รับเอกราชเพิ่มขึ้นจากสหราชอาณาจักรอย่างช้าๆ ในปี 1958 มันก็กลายเป็นจังหวัดในสภาของเวสต์อินดีสซึ่งเป็นพันธมิตรของหลายของสหราชอาณาจักรอาณานิคมแคริบเบียน ^[26]สมาชิกของสหพันธ์พิสูจน์แล้วว่าแตกแยก อย่างไร และการลงประชามติในประเด็นนี้เห็นคะแนนเสียงข้างมากเล็กน้อยที่จะออกไป^[26]หลังจากออกจากสหพันธ์ จาเมกาได้รับเอกราชอย่างเต็มที่ในวันที่ 6 สิงหาคม พ.ศ. 2505 ^[26]รัฐใหม่ยังคงรักษาสมาชิกภาพในเครือจักรภพแห่งชาติ (โดยมีราชินีเป็นประมุข) และนำรัฐสภาสไตล์เวสต์มินสเตอร์มาใช้ ระบบ. บุสตามันเต เมื่ออายุ 78 ปี ได้เป็นนายกรัฐมนตรีคนแรกของประเทศ ^{[67] [68]}

ยุคหลังประกาศอิสรภาพ

การเติบโตทางเศรษฐกิจที่แข็งแกร่งโดยเฉลี่ยประมาณ 6% ต่อปี นับเป็นสิบปีแรกของความเป็นอิสระภายใต้รัฐบาล JLP ที่อนุรักษ์นิยม เหล่านี้ถูกนำโดยนายกรัฐมนตรีเนื่องอเล็กซานเดตามันDonald Sangster (ที่เสียชีวิตจากสาเหตุธรรมชาติภายในสองเดือนของการทำงาน) และฮิวจ์เชียเรอร์ ^[26]การเจริญเติบโตได้รับการผลักดันจากการระดับสูงของการลงทุนภาคเอกชนในอะลูมิเนียม / อลูมิเนียม , ท่องเที่ยว , อุตสาหกรรมการผลิตและในระดับที่น้อยกว่าภาคเกษตร ในการเลือกตั้งทั่วไปของจาเมกาปี 1967 JLP ได้รับชัยชนะอีกครั้ง โดยได้ 33 ที่นั่งจาก 53 ที่นั่ง โดย PNP ได้ที่นั่ง 20 ที่นั่ง^[69]

ในแง่ของนโยบายต่างประเทศ จาเมกากลายเป็นสมาชิกของขบวนการไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใดโดยพยายามรักษาความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นกับอังกฤษและสหรัฐอเมริกา ในขณะเดียวกันก็พัฒนาความเชื่อมโยงกับรัฐคอมมิวนิสต์ เช่น คิวบา ⁽²⁶⁾

การมองโลกในแง่ดีของทศวรรษแรกนั้นมาพร้อมกับความรู้สึกไม่เท่าเทียมกันที่เพิ่มขึ้นในหมู่ชาวแอฟริกัน-จาเมกาจำนวนมาก และความกังวลว่าผลประโยชน์ของการเติบโตจะไม่ถูกแบ่งปันโดยคนยากจนในเมือง ซึ่งหลายคนจบลงด้วยการอาศัยอยู่ในเมืองกระท่อมที่เต็มไปด้วยอาชญากรรมใน คิงส์ตัน. ^[26]สิ่งนี้ รวมกับผลกระทบของการชะลอตัวของเศรษฐกิจโลกในปี 2513 ^{[ ต้องการอ้างอิง ]}นำไปสู่การลงคะแนนเสียงเลือก PNPภายใต้Michael Manleyในปี 2515 PNP ชนะ 37 ที่นั่งใน JLP's 16 ^[69]

รัฐบาลของ Manley ได้ออกกฎหมายปฏิรูปสังคมต่างๆ เช่นค่าแรงขั้นต่ำที่สูงขึ้น การปฏิรูปที่ดิน การออกกฎหมายเพื่อความเท่าเทียมของผู้หญิง การสร้างที่อยู่อาศัยที่มากขึ้น และการเพิ่มการจัดหาการศึกษา^{[70] [26]}นานาชาติเขาปรับปรุงความสัมพันธ์กับพรรคคอมมิวนิสต์และคัดค้านอย่างจริงจังแบ่งแยกระบอบการปกครองในแอฟริกาใต้ ⁽²⁶⁾

ในปีพ.ศ. 2519 PNP ชนะการถล่มทลายอีกครั้ง โดยได้ที่นั่ง 47 ที่นั่งจาก JLP's 13 คน ผลิตภัณฑ์ดังกล่าวมีคะแนนสูงมากถึง 85 เปอร์เซ็นต์^[71]อย่างไรก็ตาม เศรษฐกิจในช่วงนี้สะดุดเนื่องจากปัจจัยภายในและภายนอกร่วมกัน (เช่น แรงกระแทกของน้ำมัน) ^[26]การแข่งขันระหว่าง JLP และ PNP รุนแรงขึ้น และความรุนแรงที่เกี่ยวข้องกับการเมืองและแก๊งเพิ่มขึ้นอย่างมากในช่วงเวลานี้⁽²⁶⁾

ภายในปี 1980 ผลิตภัณฑ์มวลรวมประชาชาติของจาเมกาลดลงเหลือ 25% ต่ำกว่าระดับปี 1972 ^{[ จำเป็นต้องอ้างอิง ]}แสวงหาการเปลี่ยนแปลง ชาวจาเมกาโหวตให้ JLP ย้อนกลับไปในปี 2523 ใต้เอ็ดเวิร์ดซีก้า JLP ชนะ 51 ที่นั่งของ PNP เก้าที่นั่ง^{[69] [26]}ต่อต้านคอมมิวนิสต์อย่างแน่นหนา Seaga ตัดสัมพันธ์กับคิวบาและส่งกองกำลังไปสนับสนุนการบุกโจมตีเกรเนดาของสหรัฐฯในปี 1983 ^[26]อย่างไรก็ตาม ภาวะเศรษฐกิจถดถอยยังคงดำเนินต่อไปในช่วงกลางทศวรรษ 1980 ซึ่งรุนแรงขึ้นด้วย ปัจจัย. ผู้ผลิตอลูมินารายใหญ่ที่สุดและใหญ่เป็นอันดับสาม ได้แก่AlpartและAlcoa, ปิด; และมีการลดลงอย่างมีนัยสำคัญในการผลิตโดยผู้ผลิตที่ใหญ่เป็นอันดับสอง, Alcan ^{[ ต้องการอ้างอิง ]} Reynolds Jamaica Mines, Ltd. ออกจากอุตสาหกรรมจาเมกา นอกจากนี้ยังมีการลดลงของการท่องเที่ยวซึ่งมีความสำคัญต่อเศรษฐกิจ^{[ อ้างจำเป็น ]}เนืองจากหนี้ต่างประเทศและท้องถิ่นที่เพิ่มขึ้น พร้อมด้วยการขาดดุลงบประมาณขนาดใหญ่ รัฐบาลหาเงินทุนจากกองทุนการเงินระหว่างประเทศ (IMF) ซึ่งขึ้นอยู่กับการดำเนินการตามมาตรการรัดเข็มขัดต่างๆ^{[26] สิ่ง}เหล่านี้ส่งผลให้มีการนัดหยุดงานในปี 2528 และการสนับสนุนรัฐบาลซีก้าลดลง รุนแรงขึ้นจากการวิพากษ์วิจารณ์การตอบสนองของรัฐบาลต่อความหายนะที่เกิดจากพายุเฮอริเคนกิลเบิร์ตในปี 1988 ^{[26] [72]}เมื่อเลิกเน้นสังคมนิยมและรับตำแหน่งศูนย์กลางมากขึ้น Michael Manley และ PNP ได้รับเลือกตั้งใหม่ในปี 1989ชนะ 45 ที่นั่งใน JLP's 15 ^{[73] [26]}

PNP ชนะการเลือกตั้งหลายครั้งภายใต้นายกรัฐมนตรี Michael Manley (1989–1992), PJ Patterson (1992–2005) และPortia Simpson-Miller (2005–2007) ในการเลือกตั้งทั่วไปของจาเมกา 2536แพตเตอร์สันนำ PNP ไปสู่ชัยชนะ โดยชนะ 52 ที่นั่งจากแปดที่นั่งของ JLP แพตเตอร์สันยังชนะการเลือกตั้งทั่วไปของจาเมกาปี 1997 ด้วยคะแนนเสียงถล่มทลายอีก 50 ที่นั่งจาก 10 ที่นั่งของ JLP ^[71]ชัยชนะติดต่อกันเป็นครั้งที่สามของแพตเตอร์สันในปี 2545 การเลือกตั้งทั่วไปของจาเมกาเมื่อ PNP ยังคงมีอำนาจ แต่ด้วยที่นั่งส่วนใหญ่ที่ลดลงเหลือ 34 ที่นั่งเหลือ 26 ที่นั่ง แพตเตอร์สันก้าวลงจากตำแหน่งเมื่อวันที่ 26 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2549 และถูกแทนที่ด้วยพอร์เทีย ซิมป์สัน-มิลเลอร์นายกรัฐมนตรีหญิงคนแรกของจาเมกา ผลิตภัณฑ์ค่อยๆลดลงในช่วงเวลานี้ จาก 67.4% ในปี 2536 เป็น 59.1% ในปี 2545 ^[73]

ในช่วงเวลานี้มีการแนะนำการปฏิรูปเศรษฐกิจหลายอย่าง เช่น การยกเลิกการควบคุมภาคการเงินและการลอยตัวของเงินดอลลาร์จาเมกา เช่นเดียวกับการลงทุนในโครงสร้างพื้นฐานที่มากขึ้น ในขณะที่ยังคงรักษาเครือข่ายความปลอดภัยทางสังคมที่แข็งแกร่งไว้ ^[26]ความรุนแรงทางการเมืองที่แพร่หลายมากในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมา ลดลงอย่างมาก ^{[26] [74]}

ใน2007 PNP พ่ายแพ้โดย JLP โดยอัตรากำไรที่แคบของ 32 ที่นั่งถึง 28 กับผลิตภัณฑ์ของ 61.46% ใน^[75]การเลือกตั้งครั้งนี้สิ้นสุดลง 18 ปีของกฎ PNP และBruce Goldingกลายเป็นนายกรัฐมนตรีคนใหม่^[76]การดำรงตำแหน่งของ Golding (พ.ศ. 2550-2553) ถูกครอบงำโดยผลกระทบของภาวะถดถอยทั่วโลกเช่นเดียวกับผลพวงจากความพยายามของตำรวจจาเมกาและทหารในการจับกุมนายคริสโตเฟอร์โค้กผู้เสพยาในปี 2553 ซึ่งปะทุขึ้นด้วยความรุนแรงส่งผลให้กว่า 70 ผู้เสียชีวิต. ^{[26] [77]}อันเป็นผลมาจากเหตุการณ์นี้ Golding ลาออกและถูกแทนที่โดย Andrew Holness ในปี 2011

อิสรภาพแม้จะโด่งดังอย่างแพร่หลายในจาไมก้าก็ตาม ถูกตั้งคำถามในช่วงต้นศตวรรษที่ 21 ในปี 2554 การสำรวจพบว่าชาวจาเมกาประมาณ 60% เชื่อว่าประเทศนี้จะดีกว่าหากยังคงเป็นอาณานิคมของอังกฤษ โดยมีเพียง 17% เท่านั้นที่เชื่อว่าจะเลวร้ายกว่านี้ โดยอ้างว่าเป็นปัญหาหลายปีของการจัดการทางสังคมและการคลังที่ผิดพลาด ประเทศ. ^{[78] [79]}อย่างไรก็ตาม แบบสำรวจนี้สะท้อนถึงความไม่พอใจมากขึ้นกับการจัดการอาชญากรรมและเศรษฐกิจของ JLP และด้วยเหตุนี้ Holness และ JLP พ่ายแพ้ในการเลือกตั้งทั่วไปของจาเมกาปี 2011ซึ่งเห็น Portia Simpson-Miller และ PNP กลับสู่อำนาจ จำนวนที่นั่งเพิ่มขึ้นเป็น 63 และ PNP กวาดสู่อำนาจด้วยที่นั่ง 42 ที่ถล่มไปเป็น 21 ของ JLP ผู้มีสิทธิเลือกตั้งคือ 53.17%^[80]

JLP ของ Holness ชนะการเลือกตั้งทั่วไปในปี 2559อย่างหวุดหวิด โดยเอาชนะ PNP ของ Simpson-Miller เมื่อวันที่ 25 กุมภาพันธ์ PNP ชนะ 31 ที่นั่งจาก 32 ที่นั่งของ JLP เป็นผลให้ Simpson-Miller กลายเป็นผู้นำฝ่ายค้านเป็นครั้งที่สอง ผู้มีสิทธิเลือกตั้งลดลงต่ำกว่า 50% เป็นครั้งแรก โดยมีเพียง 48.37% ^[81]

ในการเลือกตั้งทั่วไป 2020 , แอนดรู Holness สร้างประวัติศาสตร์สำหรับ JLP โดยประสบความสำเร็จชนะสองติดต่อกันสำหรับพรรคแรงงานจาเมกาชนะ 49 ที่นั่ง 14 รางวัลโดย PNP นำเวลานี้โดยปีเตอร์ฟิลลิป ครั้งสุดท้ายที่ชนะ JLP ติดต่อกันเป็นครั้งสุดท้ายคือในปี 1980 อย่างไรก็ตาม ผู้มาลงคะแนนในการเลือกตั้งครั้งนี้มีเพียง 37% เท่านั้น ซึ่งอาจได้รับผลกระทบจากการระบาดใหญ่ของโคโรนาไวรัส ^[82]

รัฐบาลกับการเมือง

จาไมก้าเป็นระบอบประชาธิปไตยแบบรัฐสภาและระบอบรัฐธรรมนูญ ^{[11] [83]}ประมุขแห่งรัฐเป็นราชินีแห่งจาเมกา (ปัจจุบัน Elizabeth II) ^[84]เป็นตัวแทนในประเทศโดยผู้ว่าราชการทั่วไปของจาไมก้า ^{[85] [11] [83]}ผู้ว่าการ-นายพลได้รับการเสนอชื่อโดยนายกรัฐมนตรีจาเมกาและคณะรัฐมนตรีทั้งหมด จากนั้นจึงได้รับการแต่งตั้งอย่างเป็นทางการจากพระมหากษัตริย์ คณะรัฐมนตรีทุกคนได้รับการแต่งตั้งจากผู้ว่าราชการจังหวัดตามคำแนะนำของนายกรัฐมนตรี พระมหากษัตริย์และข้าหลวงใหญ่ทำหน้าที่ในพิธีการส่วนใหญ่ นอกเหนือจากอำนาจสำรองของพวกเขาเพื่อใช้ในสถานการณ์วิกฤตรัฐธรรมนูญบางอย่าง ตำแหน่งของพระมหากษัตริย์เป็นเรื่องของการอภิปรายอย่างต่อเนื่องในจาเมกาเป็นเวลาหลายปี; ปัจจุบันพรรคการเมืองใหญ่ทั้งสองพรรคมุ่งมั่นที่จะเปลี่ยนเป็นสาธารณรัฐโดยมีประธานาธิบดี ^{[86] [87]}

รัฐธรรมนูญปัจจุบันของจาเมการ่างขึ้นในปี 2505 โดยคณะกรรมการร่วมสองฝ่ายของสภานิติบัญญัติจาเมกา มีผลใช้บังคับกับพระราชบัญญัติประกาศอิสรภาพของจาเมกาปี 1962 ของรัฐสภาสหราชอาณาจักรซึ่งมอบเอกราชของจาเมกา ^[83]

รัฐสภาจาเมกาเป็นส่วนประกอบด้วยสภาผู้แทนราษฎร (สภาผู้แทนราษฎร) และวุฒิสภา (สภาสูง) สมาชิกสภาผู้แทนราษฎร (เรียกว่า สมาชิกสภาผู้แทนราษฎร หรือส.ส. ) จะได้รับการเลือกตั้งโดยตรง และสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรซึ่งตามดุลยพินิจของผู้ว่าการฯ ดีที่สุด สามารถควบคุมความเชื่อมั่นของสมาชิกส่วนใหญ่ได้ดีที่สุด สภาแต่งตั้งโดยผู้ว่าราชการจังหวัดให้เป็นนายกรัฐมนตรี วุฒิสมาชิกได้รับการเสนอชื่อร่วมกันโดยนายกรัฐมนตรีและผู้นำรัฐสภาฝ่ายค้านจากนั้นได้รับการแต่งตั้งจากผู้ว่าราชการจังหวัด^[83]

ตุลาการจาเมกาทำงานกับกฎหมายทั่วไประบบที่ได้มาจากกฎหมายอังกฤษและเครือจักรภพแห่งชาติทำนอง ^[83]ศาลอุทธรณ์สุดท้ายคือคณะกรรมการตุลาการองคมนตรีแม้ว่าในช่วงยุค 2000 รัฐสภาพยายามที่จะแทนที่ด้วยศาลแคริบเบียนยุติธรรม ^{[ ต้องการการอ้างอิง ]}

พรรคการเมืองและการเลือกตั้ง

จาไมก้ามีระบบสองพรรคตามธรรมเนียมโดยอำนาจมักจะสลับกันระหว่างพรรคประชาชนแห่งชาติ (PNP) และพรรคแรงงานจาเมกา (JLP) ^[83]พรรคที่มีอำนาจบริหารและนิติบัญญัติในปัจจุบันคือพรรคแรงงานจาเมกา หลังจากชัยชนะในปี 2020 นอกจากนี้ยังมีพรรคการเมืองย่อยอีกหลายพรรคที่ยังไม่ได้รับที่นั่งในรัฐสภา ที่ใหญ่ที่สุดคือขบวนการประชาธิปไตยแห่งชาติ (NDM)

ทหาร

กองกำลังป้องกันประเทศจาเมกา (JDF) เป็นกองกำลังทหารขนาดเล็กแต่มีความเป็นมืออาชีพของจาเมกา^[11] JDF มีพื้นฐานมาจากแบบจำลองทางการทหารของอังกฤษซึ่งมีองค์กร การฝึก อาวุธและประเพณีที่คล้ายคลึงกัน เมื่อเลือกแล้ว ผู้สมัครจะถูกส่งไปยังหนึ่งในหลักสูตรเจ้าหน้าที่ขั้นพื้นฐานของอังกฤษหรือแคนาดาหลายหลักสูตร ขึ้นอยู่กับสาขาบริการ ทหารเกณฑ์จะได้รับการฝึกขั้นพื้นฐานที่ Up Park Camp หรือ JDF Training Depot เมืองนิวคาสเซิล ทั้งในเซนต์แอนดรูว์ เช่นเดียวกับโมเดลของอังกฤษ NCO จะได้รับการฝึกอบรมวิชาชีพหลายระดับเมื่อเลื่อนตำแหน่งขึ้น มีโรงเรียนทหารเพิ่มเติมสำหรับการฝึกพิเศษในแคนาดา สหรัฐอเมริกา และสหราชอาณาจักร^{[ ต้องการการอ้างอิง ]}

JDF สืบเชื้อสายมาจากกองทหารอินเดียตะวันตกของกองทัพอังกฤษซึ่งก่อตั้งขึ้นในสมัยอาณานิคมโดยตรง^[88]กองทหารอินเดียตะวันตกใช้อย่างกว้างขวางโดยจักรวรรดิอังกฤษในการดูแลจักรวรรดิตั้งแต่ พ.ศ. 2338 ถึง พ.ศ. 2469 หน่วยงานอื่น ๆ ในมรดก JDF ได้แก่ กองทหารจาเมกาในยุคอาณานิคมตอนต้น กองทหารราบคิงส์ตันแห่งสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง และจัดระเบียบใหม่เป็นอาสาสมัครทหารราบจาเมกาใน สงครามโลกครั้งที่สอง. กรมเวสต์อินดีสได้รับการปฏิรูปในปี 2501 โดยเป็นส่วนหนึ่งของสหพันธ์อินเดียตะวันตกหลังจากการล่มสลายของสหพันธ์ JDF ได้ก่อตั้งขึ้น^[89]

กองกำลังป้องกันประเทศจาเมกา (JDF) ประกอบด้วยกองทหารราบและกองพลสำรอง กองบินอากาศ กองเรือยามฝั่ง และหน่วยวิศวกรรมสนับสนุน^[90]กองพันทหารราบประกอบด้วยกองพันที่ 1, 2 และ 3 (กองหนุนแห่งชาติ) JDF Air Wing แบ่งออกเป็นสามหน่วยการบิน หน่วยฝึกอบรม หน่วยสนับสนุน และ JDF Air Wing (National Reserve) หน่วยยามฝั่งถูกแบ่งออกระหว่างลูกเรือเดินทะเลและทีมสนับสนุนที่ดำเนินการด้านความปลอดภัยทางทะเลและการบังคับใช้กฎหมายทางทะเลตลอดจนการปฏิบัติการที่เกี่ยวข้องกับการป้องกันประเทศ^[91]

บทบาทของกองพันสนับสนุนคือการให้การสนับสนุนเพื่อเพิ่มจำนวนในการต่อสู้และออกการฝึกอบรมความสามารถเพื่อให้ความพร้อมของกำลัง^[92]กรมทหารที่ 1 ก่อตั้งขึ้นเนื่องจากความต้องการวิศวกรทหารที่เพิ่มขึ้นและบทบาทของพวกเขาคือการให้บริการด้านวิศวกรรมทุกที่ทุกเวลาที่ต้องการ^[93]สำนักงานใหญ่ JDF ประกอบด้วยผู้บัญชาการ JDF เจ้าหน้าที่บัญชาการ เช่นเดียวกับหน่วยข่าวกรอง สำนักงานอัยการผู้พิพากษา ฝ่ายบริหารและการจัดซื้อจัดจ้าง^[94]

ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา JDF ได้รับการร้องขอให้ช่วยเหลือตำรวจของประเทศ นั่นคือJamaica Constabulary Force (JCF) ในการต่อสู้กับการลักลอบขนยาเสพติดและอัตราการเกิดอาชญากรรมที่เพิ่มสูงขึ้น ซึ่งรวมถึงอัตราการฆาตกรรมที่สูงที่สุดในโลก หน่วย JDF ทำการลาดตระเวนติดอาวุธอย่างแข็งขันกับ JCF ในพื้นที่ที่มีอาชญากรรมสูงและย่านแก๊งที่มีชื่อเสียง มีการโต้เถียงกันเกี่ยวกับเสียงและการสนับสนุนบทบาท JDF นี้ ในช่วงต้นปี 2548 ผู้นำฝ่ายค้าน Edward Seaga เรียกร้องให้มีการควบรวมกิจการระหว่าง JDF และ JCF สิ่งนี้ไม่ได้รับการสนับสนุนจากทั้งองค์กรและในหมู่ประชาชนส่วนใหญ่ ^{[ ต้องการอ้างอิง ]}ในปี 2017 จาไมก้าลงนามสหประชาชาติสนธิสัญญาเกี่ยวกับการห้ามอาวุธนิวเคลียร์ ^[95]

แผนกธุรการ

จาเมกาแบ่งออกเป็น 14 ตำบลซึ่งจัดกลุ่มเป็นสามมณฑลประวัติศาสตร์ที่ไม่เกี่ยวข้องกับการบริหาร ^[83]

ในบริบทของการปกครองส่วนท้องถิ่นตำบลถูกกำหนดให้เป็น "หน่วยงานท้องถิ่น" หน่วยงานท้องถิ่นเหล่านี้มีรูปแบบเพิ่มเติมเป็น "องค์กรเทศบาล" ซึ่งเป็นเทศบาลเมืองหรือเทศบาลเมือง ^[96]เทศบาลเมืองใหม่ใด ๆ ต้องมีประชากรอย่างน้อย 50,000 คน และเทศบาลเมืองตามจำนวนที่กำหนดโดยรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการปกครองส่วนท้องถิ่น ^[96]ขณะนี้ไม่มีเทศบาลเมือง

รัฐบาลท้องถิ่นของตำบลคิงส์ตันและเซนต์แอนดรูว์ถูกรวมเข้าด้วยกันเป็นเทศบาลเมืองของ บริษัท เทศบาลคิงส์ตันและเซนต์แอนดรูว์ เทศบาลเมืองใหม่ล่าสุดที่สร้างขึ้นคือ เทศบาลเมืองพอร์ทมอร์ในปี พ.ศ. 2546 แม้ว่าจะตั้งอยู่ในเขตปกครองของเซนต์แคทเธอรีนตามภูมิศาสตร์ แต่ก็อยู่ภายใต้การปกครองอย่างอิสระ

เทศมณฑลคอร์นวอลล์		เมืองหลวง	กม. 2	มิดเดิลเซ็กซ์เคาน์ตี้		เมืองหลวง	กม. 2	Surrey County		เมืองหลวง	กม. 2
1	ฮันโนเวอร์	Lucea	450	6	คลาเรนดอน	เมย์ เพน	1,196	11	Kingston	Kingston	25
2	นักบุญเอลิซาเบธ	แม่น้ำดำ	1,212	7	แมนเชสเตอร์	แมนเดอวิลล์	830	12	พอร์ตแลนด์	พอร์ตอันโตนิโอ	814
3	เซนต์เจมส์	อ่าวมอนเตโก	595	8	เซนต์แอน	อ่าวเซนต์แอน	1,213	13	เซนต์แอนดรูว์	ต้นไม้ครึ่งทาง	453
4	Trelawny	Falmouth	875	9	เซนต์แคทเธอรีน	สแปนิชทาวน์	1,192	14	นักบุญโทมัส	โมแรนท์ เบย์	743
5	เวสต์มอร์แลนด์	สะวันนา-ลา-มาร์	807	10	นักบุญแมรี่	พอร์ตมาเรีย	611

ภูมิศาสตร์และสิ่งแวดล้อม

จาเมกาเป็นเกาะที่ใหญ่เป็นอันดับสามในทะเลแคริบเบียน^[97]มันอยู่ระหว่างเส้นรุ้งที่ 17 องศาและ19 องศาและลองจิจูด76 °และ79 ° W ภูเขาครอบงำภายใน: ภูเขา Don Figuerero, Santa Cruz และ May Day ทางทิศตะวันตกเทือกเขา Dry Harbor Mountainsตรงกลาง และJohn Crow MountainsและBlue Mountainsทางทิศตะวันออก โดยมียอดเขา Blue Mountain Peakซึ่งเป็นภูเขาที่สูงที่สุดของจาเมกา ที่ 2,256 ม. ^{[11] [83]}พวกเขาถูกล้อมรอบด้วยที่ราบชายฝั่งแคบ^{[98] [11]}จาเมกามีเพียงสองเมืองแรกคือคิงส์ตันเมืองหลวงและศูนย์กลางธุรกิจ ตั้งอยู่บนชายฝั่งทางใต้ และที่สองคืออ่าวมอนเตโกซึ่งเป็นหนึ่งในเมืองที่รู้จักกันดีที่สุดในแคริบเบียนสำหรับการท่องเที่ยว ตั้งอยู่บนชายฝั่งทางเหนือท่าเรือคิงส์ตันเป็นท่าเรือธรรมชาติที่ใหญ่เป็นอันดับเจ็ดของโลก^[99]ซึ่งมีส่วนทำให้เมืองนี้ถูกกำหนดให้เป็นเมืองหลวงในปี 2415 เมืองสำคัญอื่นๆ ได้แก่พอร์ตมอร์ , เมืองสเปน , ซาวันนาลามาร์ , มานเดอวิลล์และเมืองตากอากาศของโอโช Ríos , พอร์ตอันโตนิโอและเนกริล ^[100]

รวมถึงสถานที่ท่องเที่ยวของดันน์ River Fallsในเซนต์แอน YS ฟอลส์ในเซนต์ลิซาเบ ธ , บลูลากูในพอร์ตแลนด์เชื่อว่าจะเป็นปล่องของภูเขาไฟที่ดับ^{[ ต้องการอ้างอิง ]}และพอร์ตรอยัลเว็บไซต์ของแผ่นดินไหวใหญ่ใน 1,692 ที่ ช่วยให้รูปแบบของเกาะPalisadoes Tombolo ^{[11] [102] [103] [104]}

ท่ามกลางความหลากหลายของระบบนิเวศบนบก น้ำ และทะเล ได้แก่ ป่าหินปูนแห้งและเปียก ป่าฝน ป่าไม้ริมฝั่ง พื้นที่ชุ่มน้ำ ถ้ำ แม่น้ำ เตียงหญ้าทะเล และแนวปะการัง ทางการได้ตระหนักถึงความสำคัญและศักยภาพของสิ่งแวดล้อมอย่างมาก และได้กำหนดให้พื้นที่ที่ "อุดมสมบูรณ์" บางแห่งเป็น "ที่ได้รับการคุ้มครอง" พื้นที่คุ้มครองของเกาะ ได้แก่ พื้นที่ส่วนควบคุม , Hellshire Hillsและเขตป่าสงวน Litchfield ในปี 1992 อุทยานทางทะเลของประเทศจาเมกาแรกครอบคลุมเกือบ 15 ตารางกิโลเมตร (5.8 ตารางไมล์) ก่อตั้งขึ้นในMontego Bay Portland Bight Protected Areaถูกกำหนดไว้ในปี 1999 ^[105]ในปีต่อไปอุทยานแห่งชาติเทือกเขาบลูและจอห์น โครว์ถูกสร้างขึ้น ครอบคลุมพื้นที่ประมาณ 300 ตารางไมล์ (780 กม. ² ) ของถิ่นทุรกันดารซึ่งรองรับต้นไม้และเฟิร์นหลายพันชนิดและสัตว์หายาก

มีหลายเกาะเล็ก ๆ นอกชายฝั่งจาเมกาสะดุดตาที่สุดผู้ที่อยู่ในที่มีพอร์ตแลนด์คุ้งเช่นนกพิราบเกาะ , เกาะเกลือ , น้ำ Dolphin Island , Long Island , เกาะที่ดีแพะและเกาะเล็ก ๆ น้อย ๆ แพะและยังมะนาว Cayตั้งอยู่ทางตะวันออกต่อไป ออกไปอีกมาก - บาง 50-80 กิโลเมตรจากชายฝั่งทางตอนใต้ - นอนขนาดเล็กมากโมร Caysและเปโดร Cays

ภูมิอากาศ

ภูมิอากาศในจาเมกาเป็นแบบเขตร้อน โดยมีอากาศร้อนและชื้น แม้ว่าบริเวณที่สูงภายในประเทศจะมีอากาศอบอุ่นมากกว่า^{[106] [83]}บางพื้นที่บนชายฝั่งทางใต้ เช่น ที่ราบลิกัวเนียและที่ราบเปโดร เป็นพื้นที่ร่มเงาฝนที่ค่อนข้างแห้งแล้ง^[107]

จาเมกาตั้งอยู่ในแถบพายุเฮอริเคนของมหาสมุทรแอตแลนติกและด้วยเหตุนี้ เกาะแห่งนี้จึงได้รับความเสียหายจากพายุในบางครั้ง ^{[108] [83]}พายุเฮอริเคนชาร์ลีและกิลเบิร์ตโจมตีจาเมกาโดยตรงในปี พ.ศ. 2494 และ พ.ศ. 2531 ตามลำดับ ก่อให้เกิดความเสียหายร้ายแรงและมีผู้เสียชีวิตจำนวนมาก ในยุค 2000 (ทศวรรษ) พายุเฮอริเคนอีวาน , คณบดีและกุสตาฟยังนำสภาพอากาศที่รุนแรงไปยังเกาะ

พืชและสัตว์

ภูมิอากาศของจาเมกาเป็นแบบเขตร้อน รองรับระบบนิเวศที่หลากหลายด้วยพืชและสัตว์มากมาย ชีวิตของต้นไม้มีการเปลี่ยนแปลงอย่างมากตลอดหลายศตวรรษที่ผ่านมา เมื่อชาวสเปนมาถึงในปี ค.ศ. 1494 ยกเว้นพื้นที่โล่งทางการเกษตรขนาดเล็ก ประเทศนี้เป็นป่าลึก ผู้ตั้งถิ่นฐานชาวยุโรปได้ตัดไม้ท่อนใหญ่สำหรับสร้างและเสบียงของเรือ และเคลียร์ที่ราบ ทุ่งหญ้าสะวันนา และเนินเขาเพื่อการเพาะปลูกทางการเกษตรที่เข้มข้น ^[83]มีการแนะนำพืชใหม่ๆ มากมาย เช่น อ้อย กล้วย และต้นส้ม ^[83]

จาเมกาเป็นที่อยู่ของไม้ดอกพื้นเมืองประมาณ 3,000 สายพันธุ์(ซึ่งมากกว่า 1,000 ชนิดเป็นพืชเฉพาะถิ่นและ 200 สายพันธุ์เป็นกล้วยไม้ ) พืชที่ไม่มีดอกหลายพันชนิด และสวนพฤกษศาสตร์ประมาณ 20 แห่งซึ่งบางแห่งมีอายุหลายร้อยปี^{[109] [110]}พื้นที่ที่มีฝนตกหนักยังประกอบด้วยพื้นที่ไม้ไผ่ เฟิร์น ไม้มะเกลือ มะฮอกกานี และชิงชัน กระบองเพชรและพืชในพื้นที่แห้งคล้ายคลึงกันจะพบได้ตามพื้นที่ชายฝั่งทะเลด้านทิศใต้และทิศตะวันตกเฉียงใต้ ส่วนทางทิศตะวันตกและทิศตะวันตกเฉียงใต้ประกอบด้วยทุ่งหญ้ากว้างใหญ่ มีต้นไม้ตั้งกระจัดกระจาย จาเมกาเป็นที่ตั้งของอีโครีเจียนบนบกสามแห่ง, ป่าชื้นของจาเมกา , ป่าแห้งของจาเมกาและป่าชายเลนมหานคร Antillesมีคะแนนเฉลี่ยดัชนีความสมบูรณ์ของภูมิทัศน์ป่าไม้ปี 2019 ที่5.01/10 อยู่ในอันดับที่ 110 ของโลกจาก 172 ประเทศ^[111]

สัตว์ประจำถิ่นของจาเมกา ตามแบบฉบับของแคริบเบียน รวมถึงสัตว์ป่าที่มีความหลากหลายสูงพร้อมพันธุ์เฉพาะถิ่นมากมาย เช่นเดียวกับเกาะในมหาสมุทรอื่น ๆ สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมบนบกส่วนใหญ่เป็นค้างคาวหลายสายพันธุ์ซึ่งอย่างน้อยสามชนิดพันธุ์เฉพาะถิ่นจะพบได้เฉพาะในประเทศห้องนักบิน ซึ่งหนึ่งในนั้นมีความเสี่ยง สายพันธุ์อื่น ๆ ของค้างคาวรวมมะเดื่อกินและค้างคาวขนนกสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมพื้นเมืองที่ไม่ใช่ค้างคาวเพียงตัวเดียวที่ยังหลงเหลืออยู่ในจาไมก้าคือJamaican hutiaหรือที่รู้จักในชื่อconey ^{[83] การ}แนะนำสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมเช่นหมูป่าและพังพอนเอเชียตัวเล็กก็เป็นเรื่องธรรมดาเช่นกัน จาเมกายังเป็นที่อยู่ของสัตว์เลื้อยคลานประมาณ 50 สายพันธุ์^[112]ที่ใหญ่ที่สุดคือจระเข้อเมริกัน ; อย่างไรก็ตาม มีเฉพาะในแม่น้ำแบล็กและพื้นที่อื่นๆ อีกสองสามแห่ง กิ้งก่าเช่นanoles , iguanasและงูเช่นนักแข่งและงูเหลือมจาเมกา (งูที่ใหญ่ที่สุดบนเกาะ) เป็นเรื่องปกติในพื้นที่เช่นประเทศห้องนักบิน งูพื้นเมืองทั้งแปดสายพันธุ์ของจาเมกาไม่มีพิษ^[113]

จาเมกาเป็นที่อยู่ของนกประมาณ 289 สายพันธุ์ โดย 27 สายพันธุ์เป็นนกประจำถิ่น รวมถึงนกแก้วปากดำที่ใกล้สูญพันธุ์และนกจาเมกาแบล็คเบิร์ดซึ่งทั้งสองชนิดนี้พบได้ในประเทศห้องนักบินเท่านั้น นอกจากนี้ยังเป็นบ้านของชนพื้นเมืองไปยังสี่ชนิดของนกฮัมมิ่งเบิ (สามแห่งซึ่งพบว่าไม่มีที่ไหนในโลก) ที่: streamertail ดำเรียกเก็บเงินที่มะม่วงจาเมกาที่นก Vervainและstreamertails แดงเรียกเก็บเงินหางนางเงือกปากแดงหรือที่รู้จักกันในท้องถิ่นว่า "นกหมอ" เป็นสัญลักษณ์ประจำชาติของจาเมกา^{[14] [83]}สายพันธุ์ที่โดดเด่นอื่น ๆ ได้แก่จาเมกา todyและGreater flamingo,^[115]

One species of freshwater turtle is native to Jamaica, the Jamaican slider. It is found only on Jamaica and on a few islands in the Bahamas. In addition, many types of frogs are common on the island, especially treefrogs.

Jamaican waters contain considerable resources of fresh and saltwater fish.^[116] The chief varieties of saltwater fish are kingfish, jack, mackerel, whiting, bonito, and tuna. Fish that occasionally enter freshwater and estuarine environments include snook, jewfish, mangrove snapper, and mullets. Fish that spend the majority of their lives in Jamaica's fresh waters include many species of livebearers, killifish, freshwater gobies, the mountain mullet, and the American eel. Tilapia have been introduced from Africa for aquaculture, and are very common. Also visible in the waters surrounding Jamaica are dolphins, parrotfish, and the endangered manatee.^[117]

Insects and other invertebrates are abundant, including the world's largest centipede, the Amazonian giant centipede. Jamaica is the home to about 150 species of butterflies and moths, including 35 indigenous species and 22 subspecies. It is also the native home to the Jamaican swallowtail, the western hemisphere's largest butterfly.^[118]

Aquatic life

Coral reef ecosystems are important because they provide people with a source of livelihood, food, recreation, and medicinal compounds and protect the land on which they live.^[119] Jamaica relies on the ocean and its ecosystem for its development. However, the marine life in Jamaica is also being affected. There could be many factors that contribute to marine life not having the best health. Jamaica's geological origin, topographical features and seasonal high rainfall make it susceptible to a range of natural hazards that can affect the coastal and oceanic environments. These include storm surge, slope failures (landslides), earthquakes, floods and hurricanes.^[120] Coral reefs in the Negril Marine Park (NMP), Jamaica, have been increasingly impacted by nutrient pollution and macroalgal blooms following decades of intensive development as a major tourist destination.^[121] Another one of those factors could include tourism: being that Jamaica is a very touristy place, the island draws numerous people traveling here from all over the world. The Jamaican tourism industry accounts for 32% of total employment and 36% of the country's GDP and is largely based on the sun, sea and sand, the last two of these attributes being dependent on healthy coral reef ecosystems.^[119] Because of Jamaica's tourism, they have developed a study to see if the tourist would be willing to help financially to manage their marine ecosystem because Jamaica alone is unable to. The ocean connects all the countries all over the world, however, everyone and everything is affecting the flow and life in the ocean. Jamaica is a very touristy place specifically because of their beaches. If their oceans are not functioning at their best then the well-being of Jamaica and the people who live there will start to deteriorate. According to the OECD, oceans contribute $1.5 trillion annually in value-added to the overall economy.^[122] A developing country on an island will get the majority of their revenue from their ocean.

Pollution

Pollution comes from run-off, sewage systems, and garbage. However, this typically all ends up in the ocean after there is rain or floods. Everything that ends up in the water changes the quality and balance of the ocean. Poor coastal water quality has adversely affected fisheries, tourism and mariculture, as well as undermining biological sustainability of the living resources of ocean and coastal habitats.^[120] Jamaica imports and exports many goods through their waters. Some of the imports that go into Jamaica include petroleum and petroleum products. Issues include accidents at sea; risk of spills through local and international transport of petroleum and petroleum products.^[120] Oil spills can disrupt the marine life with chemicals that are not normally found in the ocean. Other forms of pollution also occur in Jamaica. Solid waste disposal mechanisms in Jamaica are currently inadequate.^[120] The solid waste gets into the water through rainfall forces. Solid waste is also harmful to wildlife, particularly birds, fish and turtles that feed at the surface of the water and mistake floating debris for food.^[120] For example, plastic can be caught around birds and turtles necks making it difficult to eat and breath as they begin to grow causing the plastic to get tighter around their necks. Pieces of plastic, metal, and glass can be mistaken for the food fish eat. Each Jamaican generates 1 kg (2 lbs) of waste per day; only 70% of this is collected by National Solid Waste Management Authority (NSWMA)—the remaining 30% is either burnt or disposed of in gullies/waterways.^[123]

Environmental policies

There are policies that are being put into place to help preserve the ocean and the life below water. The goal of integrated coastal zone management (ICZM) is to improve the quality of life of human communities who depend on coastal resources while maintaining the biological diversity and productivity of coastal ecosystems.^[120] Developing an underdeveloped country can impact the oceans ecosystem because of all the construction that would be done to develop the country. Over-building, driven by powerful market forces as well as poverty among some sectors of the population, and destructive exploitation contribute to the decline of ocean and coastal resources.^[120] Developing practices that will contribute to the lives of the people but also to the life of the ocean and its ecosystem. Some of these practices include: Develop sustainable fisheries practices, ensure sustainable mariculture techniques and practices, sustainable management of shipping, and promote sustainable tourism practices.^[120] As for tourism, tourism is the number one source of foreign exchange earnings in Jamaica and, as such is vital to the national economy.^[120] Tourist typically go to countries unaware of issues and how they impact those issues. Tourist are not going to be used to living in a different style compared to their own country. Practices such as: provide sewage treatment facilities for all tourist areas, determine carrying capacity of the environment prior to planning tourism activities, provide alternative types of tourist activities can help to get desired results such as the development of alternative tourism which will reduce the current pressure on resources that support traditional tourism activities.^[120] A study was conducted to see how tourist could help with sustainable financing for ocean and coastal management in Jamaica. Instead of using tourist fees they would call them environmental fees. This study aims to inform the relevant stakeholders of the feasibility of implementing environmental fees as well as the likely impact of such revenue generating instruments on the current tourist visitation rates to the island.^[119] The development of a user fee system would help fund environmental management and protection. The results show that tourists have a high consumer surplus associated with a vacation in Jamaica, and have a significantly lower willingness to pay for a tourism tax when compared to an environmental tax. The findings of the study show that the "label" of the tax and as well as the respondent's awareness of the institutional mechanisms for environmental protection and tourism are important to their decision framework.^[119] Tourist are more willing to pay for environmental fees rather than tourist tax fees. A tax high enough to fund for environmental management and protection but low enough to continue to bring tourist to Jamaica. It has been shown that if an environmental tax of $1 per person were introduced it would not cause a significant decline in visitation rates and would generate revenues of US$1.7M.^[119]

Demographics

Ethnic origins

Ethnic group	%	Population
Black or Black Mixed[3]	92.1%	2,661,965
Mixed non-Black[3]	6.1%	176,308
Asian[3]	0.8%	23,122
Other[3]	0.4%	11,561
Unspecified[3]	0.7%	20,232

Jamaica's diverse ethnic roots are reflected in the national motto "Out of Many One People". Most of the population of 2,812,000 (July 2018 est.)^[11] are of African or partially African descent, with many being able to trace their origins to the West African countries of Ghana and Nigeria.^[83][124] Other major ancestral areas are Europe,^[125] South Asia, and East Asia.^[126] It is uncommon for Jamaicans to identify themselves by race as is prominent in other countries such as the United States, with most Jamaicans seeing Jamaican nationality as an identity in and of itself, identifying as simply being "Jamaican" regardless of ethnicity.^[127][128] A study found that the average admixture on the island was 78.3% Sub-Saharan African, 16.0% European, and 5.7% East Asian.^[129] Another study in 2020 showed that Jamaicans of African descent represent 76.3% of the population, followed by 15.1% Afro-European, 3.4% East Indian and Afro-East Indian, 3.2% Caucasian, 1.2% Chinese and 0.8% other.^[130]

The Jamaican Maroons of Accompong and other settlements are the descendants of African slaves who fled the plantations for the interior where they set up their own autonomous communities.^{[131][132][133]} Many Maroons continue to have their own traditions and speak their own language, known locally as Kromanti.^[134]

Asians form the second-largest group and include Indo-Jamaicans and Chinese Jamaicans.^[135] Most are descended from indentured workers brought by the British colonial government to fill labour shortages following the abolition of slavery in 1838. Prominent Indian Jamaicans include jockey Shaun Bridgmohan, who was the first Jamaican in the Kentucky Derby, NBC Nightly News journalist Lester Holt, and Miss Jamaica World and Miss Universe winner Yendi Phillips. The southwestern parish of Westmoreland is famous for its large population of Indo-Jamaicans.^[136] Along with their Indian counterparts, Chinese Jamaicans have also played an integral part in Jamaica's community and history. Prominent descendants of this group include Canadian billionaire investor Michael Lee-Chin, supermodels Naomi Campbell and Tyson Beckford, and VP Records founder Vincent "Randy" Chin.

There are about 20,000 Jamaicans who have Lebanese and Syrian ancestry.^[137] Most were Christian immigrants who fled the Ottoman occupation of Lebanon in the early 19th century. Eventually their descendants became very successful politicians and businessmen. Notable Jamaicans from this group include former Jamaican Prime Minister Edward Seaga, Jamaican politician and former Miss World Lisa Hanna, Jamaican politicians Edward Zacca and Shahine Robinson, and hotelier Abraham Elias Issa.

In 1835, Charles Ellis, 1st Baron Seaford gave 500 acres of his 10,000 acre estate in Westmoreland for the Seaford Town German settlement. Today most of the town's descendants are of full or partial German descent.^[136]

The first wave of English immigrants arrived to the island 1655 after conquering the Spanish, and they have historically been the dominant group. Prominent descendants from this group include former American Governor of New York David Paterson, Sandals Hotels owner Gordon Butch Stewart, United States Presidential Advisor and "mother" of the Pell Grant Lois Rice, and former United States National Security Advisor and Ambassador to the United Nations Susan Rice. The first Irish immigrants came to Jamaica in the 1600s as war prisoners and later, indentured labour. Their descendants include two of Jamaica's National Heroes: Prime Ministers Michael Manley and Alexander Bustamante. Along with the English and the Irish, the Scots are another group that has made a significant impact on the island. According to the Scotland Herald newspaper, Jamaica has more people using the Campbell surnames than the population of Scotland itself, and it also has the highest percentage of Scottish surnames outside of Scotland. Scottish surnames account to about 60% of the surnames in the Jamaican phone books.^{[citation needed]} The first Jamaican inhabitants from Scotland were exiled "rebels". Later, they would be followed by ambitious businessmen who spent time between their great country estates in Scotland and the island. As a result, many of the slave owning plantations on the island were owned by Scottish men, and thus a large number of mixed-race Jamaicans can claim Scottish ancestry. High immigration from Scotland continued until well after independence.^{[citation needed]} Today, notable Scottish-Jamaicans include the businessman John Pringle, former American Secretary of State Colin Powell, and American actress Kerry Washington.^[138]

There is also a significant Portuguese Jamaican population that is predominantly of Sephardic Jewish heritage. The first Jews arrived as explorers from Spain in the 15th century after being forced to convert to Christianity or face death. A small number of them became slave owners and even famous pirates.^[139] Judaism eventually became very influential in Jamaica and can be seen today with many Jewish cemeteries around the country. During the Holocaust Jamaica became a refuge for Jews fleeing persecution in Europe.^{[citation needed]} Famous Jewish descendants include the dancehall artist Sean Paul, former record producer and founder of Island Records Chris Blackwell, and Jacob De Cordova who was the founder of the Daily Gleaner newspaper.^{[140][141][142]}

In recent years immigration has increased, coming mainly from China, Haiti, Cuba, Colombia, and Latin America; 20,000 Latin Americans reside in Jamaica.^[143] In 2016, the Prime Minister Andrew Holness suggested making Spanish Jamaica's second official language.^[144] About 7,000 Americans also reside in Jamaica.^{[citation needed]} Notable American with connection to the island include fashion icon Ralph Lauren, philanthropist Daisy Soros, Blackstone's Schwarzman family, the family of the late Lieutenant Governor of Delaware John W. Rollins, fashion designer Vanessa Noel, investor Guy Stuart, Edward and Patricia Falkenberg, and iHeart Media CEO Bob Pittman, all of whom hold annual charity events to support the island.^[145]

Languages

Jamaica is regarded as a bilingual country, with two major languages in use by the population.^[146][135] The official language is English, which is "used in all domains of public life", including the government, the legal system, the media, and education. However, the primary spoken language is an English-based creole called Jamaican Patois (or Patwa). The two exist in a dialect continuum, with speakers using a different register of speech depending on context and whom they are speaking to. "Pure" Patois, though sometimes seen as merely a particularly aberrant dialect of English, is essentially mutually unintelligible with standard English and is best thought of a separate language.^[83] A 2007 survey by the Jamaican Language Unit found that 17.1 percent of the population were monolingual in Jamaican Standard English (JSE), 36.5 percent were monolingual in Patois, and 46.4 percent were bilingual, although earlier surveys had pointed to a greater degree of bilinguality (up to 90 percent).^[147] The Jamaican education system has only recently begun to offer formal instruction in Patois, while retaining JSE as the "official language of instruction".^[148]

Additionally, some Jamaicans use one or more of Jamaican Sign Language (JSL), American Sign Language (ASL) or the indigenous Jamaican Country Sign Language (Konchri Sain).^[149] Both JSL and ASL are rapidly replacing Konchri Sain for a variety of reasons.^[149]

Emigration

Many Jamaicans have emigrated to other countries, especially to the United Kingdom, the United States, and Canada. In the case of the United States, about 20,000 Jamaicans per year are granted permanent residence.^[150] There has also been emigration of Jamaicans to other Caribbeans countries such as Cuba,^[151] Puerto Rico, Guyana, and The Bahamas. It was estimated in 2004 that up to 2.5 million Jamaicans and Jamaican descendants live abroad.^[152]

Jamaicans in the United Kingdom number an estimated 800,000 making them by far the country's largest African-Caribbean group. Large-scale migration from Jamaica to the UK occurred primarily in the 1950s and 1960s when the country was still under British rule. Jamaican communities exist in most large UK cities.^[153] Concentrations of expatriate Jamaicans are quite considerable in numerous cities in the United States, including New York City, Buffalo, the Miami metro area, Atlanta, Chicago, Orlando, Tampa, Washington, D.C., Philadelphia, Hartford, Providence and Los Angeles.^[154] In Canada, the Jamaican population is centred in Toronto,^[155] with smaller communities in cities such as Hamilton, Montreal, Winnipeg, Vancouver and Ottawa.^[156] Jamaican Canadians comprise about 30% of the entire Black Canadian population.^[157][158]

A notable though much smaller group of emigrants are Jamaicans in Ethiopia. These are mostly Rastafarians, in whose theological worldview Africa is the promised land, or "Zion", or more specifically Ethiopia, due to reverence in which former Ethiopian Emperor Haile Selassie is held.^[159] Most live in the small town of Shashamane about 150 miles (240 km) south of the capital Addis Ababa.^[160]

Crime

When Jamaica gained independence in 1962, the murder rate was 3.9 per 100,000 inhabitants, one of the lowest in the world.^[161] By 2009, the rate was 62 per 100,000 inhabitants, one of the highest in the world.^[162] Gang violence became a serious problem, with organised crime being centred around Jamaican posses or "Yardies". Jamaica has had one of the highest murder rates in the world for many years, according to UN estimates.^[163][164] Some areas of Jamaica, particularly poor areas in Kingston, Montego Bay and elsewhere experience high levels of crime and violence.^[165]

However, there were 1,682 reported murders in 2009 and 1,428 in 2010.^{[citation needed]} After 2011 the murder rate continued to fall, following the downward trend in 2010, after a strategic programme was launched.^[166] In 2012, the Ministry of National Security reported a 30 percent decrease in murders.^[167] Nevertheless, in 2017 murders rose by 22% over the previous year.^[168]

Many Jamaicans are hostile towards LGBT and intersex people,^{[169][170][171]} and mob attacks against gay people have been reported.^{[172][173][174]} Numerous high-profile dancehall and ragga artists have produced songs featuring explicitly homophobic lyrics.^[175] Male homosexuality is illegal and punishable by imprisonment.^[176][177]

Major cities

v t e Largest cities or towns in Jamaica Demographic Statistics 2016, pp. 15–16 (2011 Census)
Rank	Name	Parish	Pop.
1	Kingston	Kingston	661,862	Spanish Town Montego Bay
2	Portmore	Saint Catherine	182,153
3	Spanish Town	Saint Catherine	147,152
4	Montego Bay	Saint James	110,115
5	May Pen	Clarendon	61,548
6	Mandeville	Manchester	49,695
7	Old Harbour	Saint Catherine	28,912
8	Savanna-la-Mar	Westmoreland	22,633
9	Ocho Rios	Saint Ann	16,671
10	Linstead	Saint Catherine	15,231

Religion

Christianity is the largest religion practised in Jamaica.^[83][11] About 70% are Protestants; Roman Catholics are just 2% of the population.^[11] According to the 2001 census, the country's largest Protestant denominations are the Church of God (24%), Seventh-day Adventist Church (11%), Pentecostal (10%), Baptist (7%), Anglican (4%), United Church (2%), Methodist (2%), Moravian (1%) and Plymouth Brethren (1%).^[16] Bedwardism is a form of Christianity native to the island, sometime view as a separate faith.^[178][179] The Christian faith gained acceptance as British Christian abolitionists and Baptist missionaries joined educated former slaves in the struggle against slavery.^[180]

The Rastafari movement has 29,026 adherents, according to the 2011 census, with 25,325 Rastafarian males and 3,701 Rastafarian females.^[16] The faith originated in Jamaica in the 1930s and though rooted in Christianity it is heavily Afrocentric in its focus, revering figures such as the Jamaican black nationalist Marcus Garvey and Haile Selassie, the former Emperor of Ethiopia.^[181][83] Rastafari has since spread across the globe, especially to areas with large black or African diasporas.^[182][183]

Various faiths and traditional religious practices derived from Africa are practised on the island, notably Kumina, Convince, Myal and Obeah.^{[184][185][186]}

Other religions in Jamaica include Jehovah's Witnesses (2% population), the Bahá'í faith, which counts perhaps 8,000 adherents^[187] and 21 Local Spiritual Assemblies,^[188] Mormonism,^[189] Buddhism, and Hinduism.^[190][191] The Hindu Diwali festival is celebrated yearly among the Indo-Jamaican community.^[192][193]

There is also a small population of about 200 Jews, who describe themselves as Liberal-Conservative.^[194] The first Jews in Jamaica trace their roots back to early 15th-century Spain and Portugal.^[195] Kahal Kadosh Shaare Shalom, also known as the United Congregation of Israelites, is a historic synagogue located in the city of Kingston. Originally built in 1912, it is the official and only Jewish place of worship left on the island. The once abundant Jewish population has voluntarily converted to Christianity over time.^{[citation needed]} Shaare Shalom is one of the few synagogues in the world that contains sand covered floors and is a popular tourist destination.^[196][197]

Other small groups include Muslims, who claim 5,000 adherents.^[16] The Muslim holidays of Ashura (known locally as Hussay or Hosay) and Eid have been celebrated throughout the island for hundreds of years. In the past, every plantation in each parish celebrated Hosay. Today it has been called an Indian carnival and is perhaps most well known in Clarendon where it is celebrated each August. People of all religions attend the event, showing mutual respect.^[198][193]

Culture

Music

Though a small nation, Jamaican culture has a strong global presence. The musical genres reggae, ska, mento, rocksteady, dub, and, more recently, dancehall and ragga all originated in the island's vibrant, popular urban recording industry.^[199] These have themselves gone on to influence numerous other genres, such as punk rock (through reggae and ska), dub poetry, New Wave, two-tone, lovers rock, reggaeton, jungle, drum and bass, dubstep, grime and American rap music. Some rappers, such as The Notorious B.I.G., Busta Rhymes, and Heavy D, are of Jamaican descent.

Bob Marley is probably the best known Jamaican musician; with his band The Wailers he had a string of hits in 1960s–70s, popularising reggae internationally and going on to sell millions of records.^[200][201] Many other internationally known artists were born in Jamaica, including Toots Hibbert, Millie Small, Lee "Scratch" Perry, Gregory Isaacs, Half Pint, Protoje, Peter Tosh, Bunny Wailer, Big Youth, Jimmy Cliff, Dennis Brown, Desmond Dekker, Beres Hammond, Beenie Man, Shaggy, Grace Jones, Shabba Ranks, Super Cat, Buju Banton, Sean Paul, I Wayne, Bounty Killer and many others. Bands that came from Jamaica include Black Uhuru, Third World Band, Inner Circle, Chalice Reggae Band, Culture, Fab Five and Morgan Heritage.

Literature

The journalist and author H. G. de Lisser (1878–1944) used his native country as the setting for his many novels.^[202] Born in Falmouth, Jamaica, de Lisser worked as a reporter for the Jamaica Times at a young age and in 1920 began publishing the magazine Planters' Punch. The White Witch of Rosehall is one of his better-known novels. He was named Honorary President of the Jamaican Press Association; he worked throughout his professional career to promote the Jamaican sugar industry.

Roger Mais (1905 – 1955), a journalist, poet, and playwright wrote many short stories, plays, and novels, including The Hills Were Joyful Together (1953), Brother Man (1954), and Black Lightning (1955).^[203]

Ian Fleming (1908 – 1964), who had a home in Jamaica where he spent considerable time, repeatedly used the island as a setting in his James Bond novels, including Live and Let Die, Doctor No, "For Your Eyes Only", The Man with the Golden Gun, and Octopussy and The Living Daylights.^[204] In addition, James Bond uses a Jamaica-based cover in Casino Royale. So far, the only James Bond film adaptation to have been set in Jamaica is Doctor No. Filming for the fictional island of San Monique in Live and Let Die took place in Jamaica.

Marlon James (1970), novelist has published three novels: John Crow's Devil (2005), The Book of Night Women (2009) and A Brief History of Seven Killings (2014), winner of the 2015 Man Booker Prize.^[205]

Film

Jamaica has a history in the film industry dating from the early 1960s. A look at delinquent youth in Jamaica is presented in the 1970s musical crime film The Harder They Come, starring Jimmy Cliff as a frustrated (and psychopathic) reggae musician who descends into a murderous crime spree.^[206] Other notable Jamaican films include Countryman, Rockers, Dancehall Queen, One Love, Shottas, Out the Gate, Third World Cop and Kingston Paradise. Jamaica is also often used as a filming location, such as the James Bond film Dr. No (1962), Papillon (1973) starring Steve McQueen, Cocktail (1988) starring Tom Cruise, and the 1993 Disney comedy Cool Runnings, which is loosely based on the true story of Jamaica's first bobsled team trying to make it in the Winter Olympics.

Cuisine

The island is famous for its Jamaican jerk spice, curries and rice and peas which is integral to Jamaican cuisine. Jamaica is also home to Red Stripe beer and Jamaican Blue Mountain Coffee.

National symbols

(From the Jamaica Information Service)^[207]

• National bird: red-billed streamertail (also called doctor bird) (a hummingbird, Trochilus polytmus)
• National flower – lignum vitae (Guiacum officinale)
• National tree: blue mahoe (Hibiscus talipariti elatum)
• National fruit: ackee (Blighia sapida)
• National motto: "Out of Many, One People."

Sport

Sport is an integral part of national life in Jamaica and the island's athletes tend to perform to a standard well above what might ordinarily be expected of such a small country.^[14] While the most popular local sport is cricket, on the international stage Jamaicans have tended to do particularly well at track and field athletics.^[14][208]

Jamaica has produced some of the world's most famous cricketers, including George Headley, Courtney Walsh, Chris Gayle and Michael Holding.^[209] The country was one of the venues of 2007 Cricket World Cup and the West Indies cricket team is one of 12 ICC full member teams that participate in international Test cricket.^[210] The Jamaica national cricket team competes regionally, and also provides players for the West Indies team. Sabina Park is the only Test venue in the island, but the Greenfield Stadium is also used for cricket.^[211][212] Chris Gayle is the most renowned batsman from Jamaica, currently representing the West Indies cricket team.

Since independence Jamaica has consistently produced world class athletes in track and field.^[14] In Jamaica involvement in athletics begins at a very young age and most high schools maintain rigorous athletics programs with their top athletes competing in national competitions (most notably the VMBS Girls and Boys Athletics Championships) and international meets (most notably the Penn Relays). In Jamaica it is not uncommon for young athletes to attain press coverage and national fame long before they arrive on the international athletics stage.

Over the past six decades Jamaica has produced dozens of world class sprinters including Olympic and World Champion Usain Bolt, world record holder in the 100m for men at 9.58s, and 200m for men at 19.19s. Other noteworthy Jamaican sprinters include Arthur Wint, the first Jamaican Olympic gold medalist; Donald Quarrie, Elaine Thompson double Olympic champion from Rio 2016 in the 100m and 200m, Olympic Champion and former 200m world record holder; Roy Anthony Bridge, part of the International Olympic Committee; Merlene Ottey; Delloreen Ennis-London; Shelly-Ann Fraser-Pryce, the former World and two time Olympic 100m Champion; Kerron Stewart; Aleen Bailey; Juliet Cuthbert; three-time Olympic gold medalist; Veronica Campbell-Brown; Sherone Simpson; Brigitte Foster-Hylton; Yohan Blake; Herb McKenley; George Rhoden, Olympic gold medalist; Deon Hemmings, Olympic gold medalist; as well as Asafa Powell, former 100m world record holder and two-time 100m Olympic finalist and gold medal winner in the men's 2008 Olympic 4 × 100 m. American Olympic winner Sanya Richards-Ross was also born in Jamaica.

Jamaica has also produced several world class amateur and professional boxers including Trevor Berbick and Mike McCallum. First-generation Jamaican athletes have continued to make a significant impact on the sport internationally, especially in the United Kingdom where the list of top British boxers born in Jamaica or of Jamaican parents includes Lloyd Honeyghan, Chris Eubank, Audley Harrison, David Haye, Lennox Lewis and Frank Bruno, Donovan "Razor" Ruddock, Mike Tyson, and Floyd Mayweather Jr., whose maternal grandfather is Jamaican.^[213]

Association football and horse-racing are other popular sports in Jamaica. The national football team qualified for the 1998 FIFA World Cup. Horse racing was Jamaica's first sport. It was brought in the 1700s by British immigrants to satisfy their longing for their favorite pastime back at home. During slavery, the Afro-Jamaican slaves were considered the best horse jockeys. Today, horse racing provides jobs for about 20,000 people including horse breeders, groomers, and trainers. Also, several Jamaicans are known internationally for their success in horse racing including Richard DePass, who once held the Guinness Book of World Records for the most wins in a day, Canadian awards winner George HoSang, and American award winners Charlie Hussey, Andrew Ramgeet, and Barrington Harvey. Also, there are hundreds of Jamaicans who are employed in the United States, Canada, and the United Kingdom as exercise riders and groomers.^[214]

Race car driving is also a popular sport in Jamaica with several car racing tracks and racing associations across the country.^[215]

The Jamaica national bobsled team was once a serious contender in the Winter Olympics, beating many well-established teams. Chess and basketball are widely played in Jamaica and are supported by the Jamaica Chess Federation (JCF) and the Jamaica Basketball Federation (JBF), respectively. Netball is also very popular on the island, with the Jamaica national netball team called The Sunshine Girls consistently ranking in the top five in the world.^[216]

Rugby league has been played in Jamaica since 2006.^[217] The Jamaica national rugby league team is made up of players who play in Jamaica and from UK based professional and semi professional clubs (notably in the Super League and Championship). In November 2018 for the first time ever, the Jamaican rugby league team qualified for the Rugby League World Cup after defeating the USA & Canada. Jamaica will play in the 2021 Rugby League World Cup in England.^[218]

According to ESPN, the highest paid Jamaican professional athlete in 2011 was Justin Masterson, starting pitcher for the baseball team Cleveland Indians in the United States.^[219]

Education

The emancipation of the slaves heralded the establishment of an education system for the masses. Prior to emancipation there were few schools for educating locals and many sent their children off to England to access quality education.^{[citation needed]} After emancipation the West Indian Commission granted a sum of money to establish Elementary Schools, now known as All Age Schools. Most of these schools were established by the churches.^[220] This was the genesis of the modern Jamaican school system.

Presently the following categories of schools exist:

• Early childhood – Basic, infant and privately operated pre-school. Age cohort: 2 – 5 years.
• Primary – Publicly and privately owned (privately owned being called preparatory schools). Ages 3 – 12 years.
• Secondary – Publicly and privately owned. Ages 10 – 19 years. The high schools in Jamaica may be either single-sex or co-educational institutions, and many schools follow the traditional English grammar school model used throughout the British West Indies.
• Tertiary – Community colleges; teachers' colleges, with the Mico Teachers' College (now The MICO University College) being the oldest, founded in 1836; the Shortwood Teachers' College (which was once an all-female teacher training institution); vocational training centres, colleges and universities, publicly and privately owned. There are five local universities: the University of the West Indies (Mona Campus); the University of Technology, Jamaica, formerly The College of Art Science and Technology (CAST); the Northern Caribbean University, formerly West Indies College; the University of the Commonwealth Caribbean, formerly the University College of The Caribbean; and the International University of the Caribbean.

Additionally, there are many community and teacher training colleges.

Education is free from the early childhood to secondary levels. There are also opportunities for those who cannot afford further education in the vocational arena, through the Human Employment and Resource Training-National Training Agency (HEART Trust-NTA) programme,^[221] which is opened to all working age national population^[222] and through an extensive scholarship network for the various universities.

Students are taught Spanish in school from the primary level upwards; about 40–45% of educated people in Jamaica knows some form of Spanish.^{[citation needed]}

Economy

Jamaica is a mixed economy with both state enterprises and private sector businesses. Major sectors of the Jamaican economy include agriculture, mining, manufacturing, tourism, petroleum refining, financial and insurance services.^[83] Tourism and mining are the leading earners of foreign exchange. Half the Jamaican economy relies on services, with half of its income coming from services such as tourism. An estimated 4.3 million foreign tourists visit Jamaica every year.^[18] According to the World Bank, Jamaica is an upper-middle income country that, like its Caribbean neighbours, is vulnerable to the effects of climate change, flooding, and hurricanes.^[17] In 2018, Jamaica represented the CARICOM Caribbean Community at the G20 and the G7 annual meetings.^[223] In 2019 Jamaica reported its lowest unemployment rate in 50 years.^[224]

Supported by multilateral financial institutions, Jamaica has, since the early 1980s, sought to implement structural reforms aimed at fostering private sector activity and increasing the role of market forces in resource allocation^{[225][226][227]} Since 1991, the government has followed a programme of economic liberalisation and stabilisation by removing exchange controls,^[228][229] floating the exchange rate,^[230][231] cutting tariffs,^[232] stabilising the Jamaican dollar, reducing inflation^[233] and removing restrictions on foreign investment.^[231][234] Emphasis has been placed on maintaining strict fiscal discipline, greater openness to trade and financial flows, market liberalisation and reduction in the size of government. During this period, a large share of the economy was returned to private sector ownership through divestment and privatisation programmes.^{[225][226][227]} The free-trade zones at Kingston, Montego Bay and Spanish Town allow duty-free importation, tax-free profits, and free repatriation of export earnings.^[235]

Jamaica's economy grew strongly after the years of independence,^[235] but then stagnated in the 1980s, due to the heavy falls in price of bauxite and fluctuations in the price of agriculture.^[235][83] The financial sector was troubled in 1994, with many banks and insurance companies suffering heavy losses and liquidity problems.^[83][235] According to the Commonwealth Secretariat, "The government set up the Financial Sector Adjustment Company (Finsac) in January 1997 to assist these banks and companies, providing funds in return for equity, and acquired substantial holdings in banks and insurance companies and related companies..." but it only exasperated the problem, and brought the country into large external debt.^[235] From 2001, once it had restored these banks and companies to financial health, Finsac divested them."^[235] The Government of Jamaica remains committed to lowering inflation, with a long-term objective of bringing it in line with that of its major trading partners.^[233]

In 1996 and 1997 there was a decrease in GDP largely due to significant problems in the financial sector and, in 1997, a severe island-wide drought (the worst in 70 years) and hurricane that drastically reduced agricultural production.^[236] In 1997 and 1998, nominal GDP was approximately a high of about 8 percent of GDP and then lowered to 4½ percent of GDP in 1999 and 2000.^[237] The economy in 1997 was marked by low levels of import growth, high levels of private capital inflows and relative stability in the foreign exchange market.^[238]

Recent economic performance shows the Jamaican economy is recovering. Agricultural production, an important engine of growth increased to 5.5% in 2001 compared to the corresponding period in 2000, signalling the first positive growth rate in the sector since January 1997.^[239] In 2018, Jamaica reported a 7.9% increase in corn, 6.1% increase in plantains, 10.4% increase in bananas, 2.2% increase in pineapples, 13.3% increase in dasheen, 24.9% increase in coconuts, and a 10.6% increase in whole milk production.^[240] Bauxite and alumina production increased 5.5% from January to December 1998, compared to the corresponding period in 1997. January's bauxite production recorded a 7.1% increase relative to January 1998 and continued expansion of alumina production through 2009 is planned by Alcoa.^[241] Jamaica is the fifth-largest exporter of bauxite in the world, after Australia, China, Brazil and Guinea. The country also exports limestone, of which it holds large deposits. The government is currently implementing plans to increase its extraction.^[242]

A Canadian company, Carube Copper Corp, has found and confirmed, "...the existence of at least seven significant Cu/Au porphyry systems (in St. Catherine)." They have estimated that, "The porphyry distribution found at Bellas Gate is similar to that found in the Northparkes mining district of New South Wales, Australia (which was) sold to China in 2013 for US$820 million." Carube noted that Jamaica's geology, "... is similar to that of Chile, Argentina and the Dominican Republic – all productive mining jurisdictions." Mining on the sites began in 2017.^[243]

Tourism, which is the largest foreign exchange earner, showed improvement as well. In 1999 the total visitor arrivals was 2 million, an increase of 100,000 from the previous year.^[244] Since 2017, Jamaica's tourism has risen exponentially, rising to 4.3 million average tourists per year. Jamaica's largest tourist markets are from North America, South America, and Europe. In 2017, Jamaica recorded a 91.3% increase in stopover visitors from Southern and Western Europe (and a 41% increase in stopover arrivals from January to September 2017 over the same period from the previous year) with Germany, Portugal and Spain registering the highest percentage gains.^[245] In 2018, Jamaica won several World Travel Awards in Portugal winning the "Chairman's Award for Global Tourism Innovation", "Best Tourist Board in the Caribbean" "Best Honeymoon Destination", "Best Culinary Destination", "World's Leading Beach Destination" and "World's Leading Cruise Destination".^[246][247] Two months later, the Travvy Tourism Awards held in New York City, awarded Jamaica's Tourism Minister Edmund Bartlett, with the inaugural Chairman's Award for, "Global Tourism Innovation for the Development of the Global Tourism Resilience and Crisis Management Centre (GTRCM)". Bartlett has also won the Pacific Travel Writer's Association's award in Germany for the, "2018 Best Tourism Minister of the Year".^{[246][247][248]}

Petrojam, Jamaica's national and only petroleum refinery, is co-owned by the Government of Venezuela. Petrojam, "..operates a 35,000 barrel per day hydro-skimming refinery, to produce Automotive Diesel Oil; Heavy Fuel Oil; Kerosene/Jet Fuel, Liquid Petroleum Gas (LPG), Asphalt and Gasoline." Customers include the Power industry, Aircraft refuellers, and Local Marketing companies.^[249] On 20 February 2019, the Jamaican Government voted to retake ownership of Venezuela's 49% share.^[250]

Jamaica's agricultural exports are sugar, bananas, cocoa,^[251] coconut, molasses^[252] oranges, limes, grapefruit,^[253] rum, yams, allspice (of which it is the world's largest and "most exceptional quality" exporter),^[254] and Blue Mountain Coffee which is considered a world renowned gourmet brand.^[26]

Jamaica has a wide variety of industrial and commercial activities. The aviation industry is able to perform most routine aircraft maintenance, except for heavy structural repairs. There is a considerable amount of technical support for transport and agricultural aviation. Jamaica has a considerable amount of industrial engineering, light manufacturing, including metal fabrication, metal roofing, and furniture manufacturing. Food and beverage processing, glassware manufacturing, software and data processing, printing and publishing, insurance underwriting, music and recording, and advanced education activities can be found in the larger urban areas. The Jamaican construction industry is entirely self-sufficient, with professional technical standards and guidance.^[255]

Since the first quarter of 2006, the economy of Jamaica has undergone a period of staunch growth. With inflation for the 2006 calendar year down to 6.0% and unemployment down to 8.9%, the nominal GDP grew by an unprecedented 2.9%.^[256] An investment programme in island transportation and utility infrastructure and gains in the tourism, mining, and service sectors all contributed this figure. All projections for 2007 show an even higher potential for economic growth with all estimates over 3.0% and hampered only by urban crime and public policies.^{[citation needed]} Jamaica was ranked 72nd in the Global Innovation Index in 2020, up from 81st in 2019.^{[257][258][259][260]}

In 2006, Jamaica became part of the CARICOM Single Market and Economy (CSME) as one of the pioneering members.^[261]

The global economic downturn had a significant impact on the Jamaican economy for the years 2007 to 2009, resulting in negative economic growth. The government implemented a new Debt Management Initiative, the Jamaica Debt Exchange (JDX) on 14 January 2010. The initiative would see holders of Government of Jamaica (GOJ) bonds returning the high interest earning instruments for bonds with lower yields and longer maturities. The offer was taken up by over 95% of local financial institutions and was deemed a success by the government.^[262]

Owing to the success of the JDX program, the Bruce Golding-led government was successful in entering into a borrowing arrangement with the IMF on 4 February 2010 for the amount of US$1.27b. The loan agreement is for a period of three years.^[263]

In April 2014, the Governments of Jamaica and China signed the preliminary agreements for the first phase of the Jamaican Logistics Hub (JLH) – the initiative that aims to position Kingston as the fourth node in the global logistics chain, joining Rotterdam, Dubai and Singapore, and serving the Americas.^[264] The Project, when completed, is expected to provide many jobs for Jamaicans, Economic Zones for multinational companies^[265] and much needed economic growth to alleviate the country's heavy debt-to-GDP ratio. Strict adherence to the IMF's refinancing programme and preparations for the JLH has favourably affected Jamaica's credit rating and outlook from the three biggest rating agencies. In 2018, both Moody's and Standard and Poor Credit ratings upgraded Jamaica's ratings to both "stable and positive" respectively.^[266][267]

Infrastructure

Transport

The transport infrastructure in Jamaica consists of roadways, railways and air transport, with roadways forming the backbone of the island's internal transport system.^[83]

Roadways

The Jamaican road network consists of almost 21,000 kilometres (13,000 mi) of roads, of which over 15,000 kilometres (9,300 mi) is paved.^[3] The Jamaican Government has, since the late 1990s and in cooperation with private investors, embarked on a campaign of infrastructural improvement projects, one of which includes the creation of a system of freeways, the first such access-controlled roadways of their kind on the island, connecting the main population centres of the island. This project has so far seen the completion of 33 kilometres (21 mi) of freeway.^{[citation needed]}

Railways

Railways in Jamaica no longer enjoy the prominent position they once did, having been largely replaced by roadways as the primary means of transport. Of the 272 kilometres (169 mi) of railway found in Jamaica, only 57 kilometres (35 mi) remain in operation, currently used to transport bauxite.^[3] On 13 April 2011, a limited passenger service was resumed between May Pen, Spanish Town and Linstead.^{[citation needed]}

Air transport

There are three international airports in Jamaica with modern terminals, long runways, and the navigational equipment required to accommodate the large jet aircraft used in modern and air travel: Norman Manley International Airport in Kingston; Ian Fleming International Airport in Boscobel, Saint Mary Parish; and the island's largest and busiest airport, Sir Donald Sangster International Airport in the resort city of Montego Bay. Manley and Sangster International airports are home to the country's national airline, Air Jamaica. In addition there are local commuter airports at Tinson Pen (Kingston), Port Antonio, and Negril, which cater to internal flights only. Many other small, rural centres are served by private airstrips on sugar estates or bauxite mines.^[83]

Ports, shipping and lighthouses

Owing to its location in the Caribbean Sea in the shipping lane to the Panama Canal and relative proximity to large markets in North America and emerging markets in Latin America, Jamaica receives much traffic of shipping containers. The container terminal at the Port of Kingston has undergone large expansion in capacity in recent years to handle growth both already realised as well as that which is projected in coming years.^[268] Montego Freeport in Montego Bay also handles a variety of cargo like (though more limited than) the Port of Kingston, mainly agricultural products.

There are several other ports positioned around the island, including Port Esquivel in St. Catherine (WINDALCO), Rocky Point in Clarendon, Port Kaiser in St. Elizabeth, Port Rhoades in Discovery Bay, Reynolds Pier in Ocho Rios, and Boundbrook Port in Port Antonio.

To aid the navigation of shipping, Jamaica operates nine lighthouses.^[269] They are maintained by the <Port Authority of Jamaica,ref>Port Authority of Jamaica</ref> an agency of the Ministry of Transport and Works.^[270][269]

Energy

Jamaica depends on petroleum imports to satisfy its national energy needs.^[3] Many test sites have been explored for oil, but no commercially viable quantities have been found.^[271] The most convenient sources of imported oil and motor fuels (diesel, gasoline, and jet fuel) are from Mexico and Venezuela.

Jamaica's electrical power is produced by diesel (bunker oil) generators located in Old Harbour. This facility has been further equipped with liquid natural gas capability and storage. Other smaller power stations (most owned by the Jamaica Public Service Company,^[272] the island's electricity provider) support the island's electrical grid including the Hunts Bay Power Station, the Bogue Power Station Saint James, the Rockfort Power Station Saint Andrew and small hydroelectric plants on the White River, Rio Bueno, Morant River, Black River (Maggotty) and Roaring River.^[273] A wind farm, owned by the Petroleum Corporation of Jamaica, was established at Wigton, Manchester.^[274]

Jamaica has successfully operated a SLOWPOKE-2 nuclear reactor of 20 kW capacity since the early 1980s, but there are no plans to expand nuclear power at present.^[275]

Jamaica imports approximately 80,000 barrels (13,000 m³) of oil energy products per day,^[271] including asphalt and lubrication products. Just 20% of imported fuels are used for road transportation, the rest being used by the bauxite industry, electricity generation, and aviation. 30,000 barrels/day of crude imports are processed into various motor fuels and asphalt by the Petrojam Refinery in Kingston.^[276]

Jamaica produces enormous quantities of drinking alcohol (at least 5% water content), most of which appears to be consumed as beverages, and none used as motor fuel. Facilities exist to refine hydrous ethanol feedstock into anhydrous ethanol (0% water content), but as of 2007, the process appeared to be uneconomic and the production plant was idle.^[277] The facility has since been purchased by West Indies Petroleum Ltd. and repurposed for petroleum distillates.

Communication

Jamaica has a fully digital telephone communication system with a mobile penetration of over 95%.^[278]

The country's two mobile operators – FLOW Jamaica (formerly LIME, bMobile and Cable and Wireless Jamaica) and Digicel Jamaica have spent millions in network upgrades and expansion. The newest operator, Digicel was granted a licence in 2001 to operate mobile services in the newly liberalised telecom market that had once been the sole domain of the incumbent FLOW (then Cable and Wireless Jamaica) monopoly. Digicel opted for the more widely used GSM wireless system, while a past operator, Oceanic (which became Claro Jamaica and later merged with Digicel Jamaica in 2011) opted for the CDMA standard. FLOW (formerly "LIME" – pre-Columbus Communications merger) which had begun with TDMA standard, subsequently upgraded to GSM in 2002, decommissioned TDMA in 2006 and only utilised that standard until 2009 when LIME launched its 3G network.^[279] Both operators currently provide islandwide coverage with HSPA+ (3G) technology. Currently, only Digicel offers LTE to its customers^[280] whereas FLOW Jamaica has committed to launching LTE in the cities of Kingston and Montego Bay, places where Digicel's LTE network is currently only found in, in short order.

A new entrant to the Jamaican communications market, Flow Jamaica, laid a new submarine cable connecting Jamaica to the United States. This new cable increases the total number of submarine cables connecting Jamaica to the rest of the world to four. Cable and Wireless Communications (parent company of LIME) acquired the company in late 2014 and replaced their brand LIME with FLOW.^[281] FLOW Jamaica currently has the most broadband and cable subscribers on the island and also has 1 million mobile subscribers,^[282] second to Digicel (which had, at its peak, over 2 million mobile subscriptions on its network).

Digicel entered the broadband market in 2010 by offering WiMAX broadband,^[283] capable of up to 6 Mbit/s per subscriber. To further their broadband share post-LIME/FLOW merger in 2014, the company introduced a new broadband service called Digicel Play,^[284] which is Jamaica's second FTTH offering (after LIME's deployment in selected communities in 2011^[285]). It is currently only available in the parishes of Kingston, Portmore and St. Andrew. It offers speeds of up to 200 Mbit/s down, 100 Mbit/s up via a pure fibre optic network. Digicel's competitor, FLOW Jamaica, has a network consisting of ADSL, Coaxial and Fibre to the Home (inherited from LIME) and only offers speeds up to 100 Mbit/s. FLOW has committed to expanding its Fibre offering to more areas in order to combat Digicel's entrance into the market.

It was announced that the Office and Utilities Regulations (OUR), Ministry of Science, Technology, Energy and Mining (MSTEM) and the Spectrum Management Authority (SMA) have given approval for another mobile operator licence in January 2016.^[286] The identity of this entrant was ascertained on 20 May 2016, when the Jamaican Government named the new carrier as Symbiote Investments Limited operating under the name Caricel.^[287] The company will focus on 4G LTE data offerings and will first go live in the Kingston Metropolitan Area and will expand to the rest of Jamaica thereafter.^{[citation needed]}

See also

• Index of Jamaica-related articles
• List of Jamaicans
• Outline of Jamaica

References

Further reading

External links

Governmental details

• Government of Jamaica
• Jamaica at the Royal Family website
• Official website of the Jamaica Information Service
• The Cabinet Office of the Government of Jamaica Archived 29 April 2011 at the Wayback Machine
• Chief of State and Cabinet Members

General information

• Jamaica. The World Factbook. Central Intelligence Agency.
• Jamaica from UCB Libraries GovPubs
• Jamaica at Curlie
• Jamaica from the BBC News
• Wikimedia Atlas of Jamaica
• Geographic data related to Jamaica at OpenStreetMap
• National Library of Jamaica materials in the Digital Library of the Caribbean
• JAMAICA VIRTUAL TOUR IN HD – many locations around the island
• Key Development Forecasts for Jamaica from International Futures

Coordinates: 18°10′48″N 77°24′00″W / 18.18000°N 77.40000°W / 18.18000; -77.40000