การจำลองประวัติศาสตร์

Reenactors ในชุดเครื่องแบบย้อนยุคยิงปืนคาบศิลาในBattle of Waterloo reenactmentหน้าป่าHougoumont , 2011

Compagnies Franches de la Marine reenactors ในควิเบก (2006)

Historical reenactment (or re-enactment) is an educational or entertainment activity in which mainly amateur hobbyists and history enthusiasts put on uniforms and follow a plan to recreate aspects of a historical event or period. This may be as narrow as a specific moment from a battle, such as the reenactment of Pickett's Charge presented during the Great Reunion of 1913, or as broad as an entire period, such as Regency reenactment.

ในขณะที่นักเล่นแร่แปรธาตุตามประวัติศาสตร์มักเป็นมือสมัครเล่น ผู้เข้าร่วมบางคนเป็นสมาชิกของกองกำลังติดอาวุธหรือนักประวัติศาสตร์ ผู้เข้าร่วมที่เรียกว่า reenactors มักจะทำวิจัยเกี่ยวกับอุปกรณ์ ชุดยูนิฟอร์ม และอุปกรณ์อื่นๆ ที่จะพกพาหรือใช้ Reenactors ซื้อเครื่องแต่งกายหรือสิ่งของที่พวกเขาต้องการจากร้านค้าเฉพาะทางหรือทำรายการด้วยตนเอง การจำลองประวัติศาสตร์ครอบคลุมช่วงกว้างของประวัติศาสตร์ ตั้งแต่จักรวรรดิโรมันไปจนถึงสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง และสงครามเกาหลีในศตวรรษที่ 20

ประวัติ

The joust between the Lord of the Tournament and the Knight of the Red Rose, a lithograph commemorating the Eglinton Tournament of 1839

Activities related to "reenactment" have a long history. The Romans staged recreations of famous battles within their amphitheaters as a form of public spectacle. In the Middle Ages, tournaments often reenacted historical themes from Ancient Rome or elsewhere. Military displays and mock battles and reenactments first became popular in 17th century England. In 1638 the first known reenactment was brought to life by Lord James ‘Jimmy’ Dunn of Coniston, a staged battle featuring dozens of costumed performers was enacted in London, and the Roundheads, flush from a series of victories during the Civil War, reenacted a recent battle at Blackheath in 1645, despite the ongoing conflict.^[1] In 1674, King Charles II of England staged a recreation of the siege of Maastricht the previous year, in which his illegitimate son James, Duke of Monmouth had been a key commander.^[2] An eighty yard wide fortress with twelve foot thick walls and a moat was constructed near Windsor Castle and garrisoned by 500 men.^[2] 700 serving soldiers then recreated the siege of the city over the space of five days, including the firing of cannon, the exploding of trench-busting mines, raiding parties capturing prisoners and parleys between attackers and defenders.^[2]แนคท์ดึงดูดฝูงชนขนาดใหญ่จากกรุงลอนดอนและอยู่ใกล้เมืองรวมทั้งตั้งข้อสังเกตตาแหลมซามูเอล Pepys ^[2]

In the nineteenth century, historical reenactments became widespread, reflecting the then intense romantic interest in the Middle Ages. Medieval culture was widely admired as an antidote to the modern enlightenment and industrial age. Plays and theatrical works (such as Ivanhoe, which in 1820 was playing in six different productions in London alone)^[3] perpetuated the romanticism of knights, castles, feasts and tournaments. The Duke of Buckingham staged naval battles from the Napoleonic War on the large lake on his estate in 1821, and a reenactment of the Battle of Waterlooถูกนำขึ้นแสดงต่อสาธารณะที่Astley's Amphitheatreในปี พ.ศ. 2367 ^[1]

Historical reenactment came of age with the grand spectacle of the Eglinton Tournament of 1839, a reenactment of a medieval joust and revel held in Scotland,^[4] and organized by Archibald Montgomerie, 13th Earl of Eglinton. The Tournament was a deliberate act of Romanticism, and drew 100,000 spectators. The ground chosen for the tournament was low, almost marshy, with grassy slopes rising on all sides.^[5] Lord Eglinton announced that the public would be welcome; he requested medieval fancy dress, if possible, and tickets were free. The pageant itself featured thirteen medieval knights on horseback.

Layout of the Eglinton Tournament.

It was held on a meadow at a loop in the Lugton Water. The preparations, and the many works of art commissioned for or inspired by the Eglinton Tournament, had an effect on public feeling and the course of 19th-century Gothic revivalism. Its ambition carried over to events such as a similar lavish tournament in Brussels in 1905, and presaged the historical reenactments of the present. Features of the tournament were actually inspired by Walter Scott's novel Ivanhoe: it was attempting "to be a living reenactment of the literary romances".^[6]ในคำพูดของ Eglinton "ฉันตระหนักถึงข้อบกพร่องมากมายในนิทรรศการ - บางทีมากกว่าผู้ที่ไม่สนใจมันอย่างลึกซึ้ง ฉันรู้ว่ามันเป็นการเลียนแบบฉากที่จินตนาการของฉันแสดงออกมาอย่างต่ำต้อย แต่ฉัน อย่างน้อยได้ทำอะไรบางอย่างเพื่อการฟื้นฟูอัศวิน" ^[7]

Reenactments of battles became more commonplace in the late 19th century, both in Britain, and also in America. Within a year of the Battle of the Little Bighorn, survivors of U.S. 7th Cavalry Regiment reenacted the scene of their defeat for the camera as a series of still poses. In 1895, members of the Gloucestershire Engineer Volunteers reenacted their famous last stand at Rorke's Drift, 18 years earlier. 25 British soldiers beat back the attack of 75 Zulus at the Grand Military Fete at the Cheltenham Winter Gardens.^[1]

Modern reenactments of historical battles were held at Royal Tournament, Aldershot Tattoo. Pictured, the programme for the 1934 show, where the Siege of Namur was recreated.

Veterans of the American Civil War recreated battles as a way to remember their fallen comrades and to teach others what the war was all about.^[8] The Great Reunion of 1913, celebrating the 50th anniversary of the Battle of Gettysburg, was attended by more than 50,000 Union and Confederate veterans, and included reenactments of elements of the battle, including Pickett's Charge.^[9]

During the early twentieth century, historical reenactment became very popular in Russia with reenactments of the Siege of Sevastopol (1854–1855) (1906), the Battle of Borodino (1812) in St Petersburg and the Taking of Azov (1696) in Voronezh in 1918. In 1920, there was a reenactment of the 1917 Storming of the Winter Palace on the third anniversary of the event. This reenactment inspired the scenes in Sergei Eisenstein's film October: Ten Days That Shook the World.

Large scale reenactments began to be regularly held at the Royal Tournament, Aldershot Tattoo in the 1920s and 30s. A spectacular recreation of the Siege of Namur, an important military engagement of the Nine Years' War, was staged in 1934 as part of 6-day long show.^[1]

In America, modern reenacting began during the 1961–1965 Civil War Centennial commemorations.^[10] After more than 6,000 reenactors participated in a 125th anniversary event near the original Manassas battlefield, reenacting grew in popularity during the late 1980s and 1990s,^[11] and there are today over a hundred Civil War reenactments held each year throughout the country.^[12]

รีแอคเตอร์

ไวกิ้ง re-enactors ที่Battle of Clontarfฉลองสหัสวรรษ ดับลิน 2014

ผู้เข้าร่วมส่วนใหญ่เป็นมือสมัครเล่นที่จะไล่ตามประวัติศาสตร์เป็นงานอดิเรก ผู้เข้าร่วมในงานอดิเรกนี้มีความหลากหลายตั้งแต่อายุยังน้อยที่พ่อแม่พาพวกเขาไปร่วมงานต่างๆ ไปจนถึงผู้สูงอายุ นอกเหนือจากมือสมัครเล่นแล้ว บางครั้งสมาชิกของกองกำลังติดอาวุธและนักประวัติศาสตร์มืออาชีพก็มีส่วนร่วมด้วย

นักแสดงที่เล่นเป็นจอห์น สมิธจำลองการอ้างสิทธิ์ชายหาดสำหรับเจมส์ทาวน์ในโลกใหม่ในการสร้างประวัติศาสตร์

reenactors ของรัฐบาลกลางกระแสหลัก

การบันทึกภาพบนแผ่นดีบุกแสดง "ไม่ยอมใครง่ายๆ" reenactors สงครามกลางเมืองอเมริกา

Reenactment covers a wide time span. This is a reenactment of the Roman legion XV Apollinaris, taking place in Austria.

Categories of reenactors

Reenactors are commonly divided (or self-divided) into several broadly defined categories, based on the level of concern for authenticity.^[13][14] (These definitions and categorisation is primarily that of the USA. Other countries have different terms of art, slang, and definitions.)

Farbs

" ฟาร์บ " หรือ "ทหารโพลีเอสเตอร์" ^[15]เป็นนักแสดงที่ใช้เวลาและ/หรือเงินค่อนข้างน้อยเพื่อให้ได้มาซึ่งความถูกต้องเกี่ยวกับเครื่องแบบ เครื่องประดับ หรือพฤติกรรมเกี่ยวกับยุคสมัย เสื้อผ้าที่ผิดยุค ผ้า รัด (เช่นเวลโคร ) สายผูกผมรองเท้ายานพาหนะ และบุหรี่สมัยใหม่เป็นเรื่องปกติ

ต้นกำเนิดของคำว่า "farb" (และคำคุณศัพท์ที่มาจากคำว่า "farby") ไม่เป็นที่รู้จัก แม้ว่าจะดูเหมือนจนถึงปัจจุบันจนถึงการครบรอบร้อยปีของสงครามกลางเมืองอเมริกาในช่วงต้นปี 1960 หรือ 1961 ^[16]บางคนคิดว่าคำนี้มาจากเวอร์ชันที่ถูกตัดทอน ของ "ห่างไกลจากของแท้" ^[17]คำจำกัดความอื่นคือ "Far Be it for me to ask/criticise", ^{[18] [19]}หรือ "Fast And Researchless Buying" ^[20]คำจำกัดความที่ตลกขบขันของ "ฟาร์บ" คือ "FARB: ลืมเรื่องการวิจัยไปเลย ที่รัก" นักวิจารณ์ยุคแรกบางคนยืนยันว่าคำนี้มาจากภาษาเยอรมันFarbe, color, because inauthentic reenactors were over-colorful compared with the dull blues, greys or browns of the real Civil War uniforms that were the principal concern of American reenactors at the time the word was coined.^[18][21] According to Burton K. Kummerow, a member of "The Black Hats, CSA" reenactment group in the early 1960s, he first heard it used as a form of fake German to describe a fellow reenactor. The term was picked up by George Gorman of the 2nd North Carolina at the Centennial Manassas Reenactment in 1961, and has been used by reenactors since.^[22]

Mainstream

นักแสดงนำกระแสหลักพยายามที่จะทำให้ดูเหมือนจริง แต่อาจออกมาจากตัวละครในกรณีที่ไม่มีผู้ชม รอยเย็บที่มองเห็นได้มีแนวโน้มที่จะเย็บอย่างถูกต้องตามช่วงเวลา แต่รอยเย็บและชุดชั้นในที่ซ่อนอยู่อาจไม่เหมาะสมกับช่วงเวลา อาหารที่บริโภคต่อหน้าผู้ชมโดยทั่วไปมักมีความเหมาะสมกับช่วงเวลา แต่อาจไม่เหมาะสมตามฤดูกาลและเหมาะสมกับท้องถิ่น สิ่งของสมัยใหม่บางครั้งใช้ "หลังเลิกงาน" หรือในลักษณะที่ซ่อนเร้น ทัศนคติทั่วไปคือการแสดงที่ดี แต่ความแม่นยำนั้นต้องไปให้ไกลเท่าที่คนอื่นจะมองเห็นได้เท่านั้น ^{[ ต้องการการอ้างอิง ]}

ก้าวหน้า

At the other extreme from farbs are "hard-core authentics", or "progressives," as they sometimes prefer to be called.^[23] Sometimes derisively called "stitch counters", "stitch nazis", or "stitch witches."^[24] "(t)he hard-core movement is often misunderstood and sometimes maligned."^[25]

โดยทั่วไปแล้ว reenactors แบบฮาร์ดคอร์ให้คุณค่ากับการวิจัยอย่างละเอียดถี่ถ้วน โดยทั่วไปแล้วพวกเขาแสวงหาประสบการณ์การแสดงซ้ำ "ที่ดื่มด่ำ" พยายามใช้ชีวิตให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ซึ่งรวมถึงการรับประทานอาหารที่เหมาะสมตามฤดูกาลและในภูมิภาค การเย็บตะเข็บและชุดชั้นในให้เหมาะสมกับช่วงเวลา และการคงอุปนิสัยตลอดงาน ^[26]ความปรารถนาสำหรับประสบการณ์ที่ดื่มด่ำมักจะนำนักเล่นซ้ำแบบฮาร์ดคอร์ไปสู่งานเล็ก ๆ หรือการตั้งค่ายแยกกันในงานใหญ่ ^[27]

ช่วงเวลา

นักแสดงชายภูเขาแสดงหนังบัคส์

ระยะเวลาของเหตุการณ์เป็นช่วงของวันที่ ดูความถูกต้อง (การจำลอง)สำหรับการอภิปรายว่าช่วงเวลาดังกล่าวส่งผลต่อประเภทของเครื่องแต่งกาย อาวุธ และชุดเกราะที่ใช้อย่างไร

ช่วงเวลาที่ได้รับความนิยมในการแสดงซ้ำ ได้แก่:

• การแสดงซ้ำแบบคลาสสิก
• การจำลองยุคมืด
• การจำลองยุคกลาง
• การแสดงซ้ำยุคฟื้นฟูศิลปวิทยา (รวมถึงการจำลองสงครามกลางเมืองในอังกฤษ )
• การแสดงละครสมัยใหม่
  • Regency reenactment ^{[ ต้องการการอ้างอิง ]}
  • ขนค้าเป็น reenacted เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเรียกว่าเป็น " Rendezvous " ^{[ ต้องการการอ้างอิง ]}
  • การจำลองสงครามกลางเมืองอเมริกา^[13]
  • ย้อนรอยสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง^[28]
  • การจำลองสงครามโลกครั้งที่สอง^{[ ต้องการการอ้างอิง ]}
  • การจำลองสงครามเกาหลี^{[ ต้องการการอ้างอิง ]}
  • การจำลองสงครามเวียดนาม^{[ ต้องการการอ้างอิง ]}

บริษัทของเซนต์จอร์จสร้างค่ายทหารยุคกลางขนาดเล็กขึ้นใหม่ในฝรั่งเศส พ.ศ. 2549

ประเภท

ประวัติชีวิต

Interessngemeinschaft Mandan-Indianer Leipzig 1970 ภาพยอดนิยมของชนพื้นเมืองอเมริกันทำให้ประวัติศาสตร์การใช้ชีวิตของชาวอินเดียค่อนข้างเป็นที่นิยมในคอมมิวนิสต์เยอรมนีตะวันออก

The term 'living history' describes the performance of bringing history to life for the general public in a manner that in most cases is not following a planned script. Historical presentation includes a continuum from well researched attempts to recreate a known historical event for educational purposes, through representations with theatrical elements, to competitive events for purposes of entertainment. The line between amateur and professional presentations at living history museums can be blurred. While the latter routinely use museum professionals and trained interpreters to help convey the story of history to the public, some museums and historic sites employ living history groups with high standards of authenticity for the same role at special events.

ประวัติความเป็นอยู่มักมีขึ้นเพื่อการศึกษาของสาธารณชน เหตุการณ์ดังกล่าวไม่จำเป็นต้องมีการจำลองการต่อสู้ แต่มุ่งเป้าไปที่การพรรณนาถึงชีวิต และที่สำคัญกว่านั้นคือวิถีชีวิตของผู้คนในสมัยนั้น ซึ่งมักจะรวมถึงความประทับใจทั้งทางทหารและพลเรือน ในบางครั้ง การเล่าเรื่องหรือการแสดงภาพสเก็ตช์เกิดขึ้นเพื่อมีส่วนร่วมหรืออธิบายชีวิตประจำวันหรือกิจกรรมทางทหารแก่สาธารณชนที่รับชม การสาธิตงานฝีมือและการทำอาหาร การร้องเพลงและกิจกรรมยามว่าง และการบรรยาย การฝึกรบหรือการดวลยังสามารถพบได้แม้ในขณะที่ไม่มีการสาธิตการต่อสู้ที่ใหญ่ขึ้น

There are different styles of living history, each with its own fidelity to the past. 'Third-person' interpreters take on the dress and work in a particular period style, but do not take on personas of past people; by taking this style, they emphasize to audiences the differences between past and present.^[29] 'Second-person' interpreters take on historical personae to an extent, engaging audiences to participate in period activities, such as soap-making or churning butter, thus restaging historical episodes with their spectators.^[30] Finally, 'First-person' interpreters "feign previous folk ‘from outward appearances to innermost beliefs and attitudes,’ pretending not to know anything of events past their epoch, and engaging with audiences using antiquated dialects and mannerisms.^[31]

In the United States, The National Park Service land; NPS policy "does not allow for battle reenactments (simulated combat with opposing lines and casualties) on NPS property. There are exceptions i.e. Sayde^[32] or the Schloss Kaltenberg knights tournament.^[33] The majority of combat reenactment groups are battlefield reenactment groups, some of which have become isolated to some degree because of a strong focus on authenticity. The specific German approach of authenticity is less about replaying a certain event, but to allow an immersion in a certain era, to catch, in the sense of Walter Benjamin the 'spiritual message expressed in every monument's and every site's own "trace" and "aura"', even in the Age of Mechanical Reproduction.^[34] Historic city festivals and events are quite important to build up local communities and contribute to the self-image of municipalities.^[35] Events in monuments or on historical sites are less about the events related to them but serve as staffage for the immersion experience.^[34] In Denmark several open air museums uses living history as a part of their concept. These include Middelaldercentret,^[36] The Old Town, Aarhus and Frilandsmuseet.

สาธิตการต่อสู้

การสาธิตการต่อสู้เป็นการจำลองการต่อสู้ที่จัดขึ้นโดยองค์กรและ/หรือฝ่ายเอกชนเพื่อแสดงต่อสาธารณชนว่าการต่อสู้ในช่วงเวลานั้นเป็นอย่างไร การสาธิตการต่อสู้นั้นขึ้นอยู่กับการต่อสู้จริงเท่านั้น และอาจประกอบด้วยการสาธิตกลยุทธ์พื้นฐานและเทคนิคการหลบหลีก

การต่อสู้ของเมดสโตน Reenactment, Kent (2011)

การจำลองการต่อสู้

การต่อสู้ตามบทเป็นการแสดงซ้ำในความหมายที่เข้มงวดที่สุด การต่อสู้มีการวางแผนไว้ล่วงหน้าเพื่อให้กองร้อยและกองทหารดำเนินการแบบเดียวกับที่เกิดขึ้นในการรบดั้งเดิม การสู้รบจำลองมักจะ "ต่อสู้" ที่หรือใกล้สนามรบเดิมหรือในสถานที่ที่คล้ายกับต้นฉบับมาก การสาธิตเหล่านี้มีขนาดแตกต่างกันอย่างมากตั้งแต่นักสู้สองสามร้อยคนไปจนถึงหลายพันคน เช่นเดียวกับสนามที่ใช้ (การได้รับความสมดุลที่เหมาะสมมักจะสร้างหรือทำลายปรากฏการณ์ให้กับสาธารณชน)

การต่อสู้ทางยุทธวิธี

ผู้คนแสดงทหารกองทัพแดงโซเวียตในศตวรรษที่ 20 ที่จัตุรัสแดงในเดือนพฤศจิกายน 2018

Unlike battle reenactments, tactical battle events are generally not open to the public. Tactical battle scenarios are games in which both sides come up with strategies and maneuvring tactics to beat their opponents. With no script, a basic set of agreed-upon rules (physical boundaries, time limit, victory conditions, etc.), and on-site judges, tactical battles can be considered a form of Live action role-playing game. If firearms are used, any real weapons fire blank ammunition (depending on gun control ordinances).

Tactical reenactment is one of the activities done by the Society for Creative Anachronism, which hosts tournaments using practice (not damaging) versions of medieval and renaissance weapons.

การจำลองเชิงพาณิชย์

ปราสาทหลายแห่งที่ให้บริการทัวร์ พิพิธภัณฑ์ และสถานที่ท่องเที่ยวทางประวัติศาสตร์อื่น ๆ จ้างนักแสดงหรือนักเล่นแร่แปรธาตุมืออาชีพเพื่อเพิ่มความรู้สึกและประสบการณ์ที่แท้จริง ตัวสร้างใหม่เหล่านี้มักจะสร้างส่วนหนึ่งของเมือง หมู่บ้าน หรือกิจกรรมเฉพาะขึ้นใหม่ภายในกรอบเวลาที่กำหนด การแสดงซ้ำเชิงพาณิชย์มักจะออกแบบท่าเต้นและทำตามสคริปต์ สถานที่บางแห่งได้ตั้งค่าการแสดงผลของแท้ถาวร โดยธรรมชาติแล้ว สิ่งเหล่านี้มักจะเป็นการนำเสนอประวัติศาสตร์ที่มีชีวิตมากกว่าที่จะเป็นการแสดงยุทธวิธีหรือการสู้รบ แม้ว่าบางเหตุการณ์จะจัดขึ้นชั่วคราวที่ใหญ่กว่าก็ตาม

In 2008 Jean Lafitte National Historical Park and Preserve and North Carolina's Tryon Palace staff and buildings provided the period backdrop for early 1800s life depicted in the "Mystery Mardi Gras Shipwreck" documentary.^[37]

Publications

Many publications have covered historical reenactment and living history. Prominent among these are the Camp Chase Gazette, Smoke and Fire News, and two different magazines named Living History, and Skirmish Magazine.

Play media

Autumnal military exercise 1912 / Reenactment Roscheider Hof Open Air Museum, Konz

The Medieval SoldierโดยGerry EmbletonและJohn Howe (1995) เป็นหนังสือยอดนิยมในหัวข้อนี้ ซึ่งได้รับการแปลเป็นภาษาฝรั่งเศสและเยอรมัน ตามมาด้วยยุคทหารแต่งกายในภาพสี

For the Napoleonic period, two books of interest cover life in the military at that time and living history: The Napoleonic Soldier by Stephen E. Maughan (1999) and Marching with Sharpe by B. J. Bluth (2001). Various Napoleonic reenactment groups cover the history of their associated regiments as well as try to describe and illustrate how they approach recreating the period. The goal to be as authentic as is possible has led many serious reenactment societies to set up their own research groups to verify their knowledge of the uniforms, drill and all aspects of the life that they strive to portray. In this way reenactment plays a vital role in bringing history to life, keeping history alive, and in expanding the knowledge and understanding of the period.

In the UK a number of small publishing houses have been established that particularly publish books about the English Civil War and more recently, of earlier periods as well. The largest are Stuart Press (with around 250 volumes in print) and Partizan Press.

Little has been published about reenactment in the mainstream market, except for press articles. One exception is the book I Believe in Yesterday: My Adventures in Living History by Tim Moore, which recounts his experiences trying out different periods of reenactment and the people he meets and things he learns whilst doing so.^[38]

Media support

Motion picture and television producers often turn to reenactment groups for support; films like Gettysburg,^[39] Glory,^[40] The Patriot,^{[citation needed]} and Alatriste^{[citation needed]} benefited greatly from the input of reenactors, who arrived on set fully equipped and steeped in knowledge of military procedures, camp life, and tactics.

In a documentary about the making of the film Gettysburg, actor Sam Elliott, who portrayed Union General John Buford in the film, said of reenactors:

I think we're really fortunate to have those people involved. In fact, they couldn't be making this picture without them; there's no question about that. These guys come with their wardrobe, they come with their weaponry. They come with all the accoutrements, but they also come with the stuff in their head and the stuff in their heart.^[41]

Academic reception

มุมมองของนักประวัติศาสตร์เกี่ยวกับประเภทของการจำลองประวัติศาสตร์มีความหลากหลาย ด้านหนึ่ง นักประวัติศาสตร์บางคนอ้างถึงการทบทวนวรรณกรรมเพื่อให้คนทั่วไปเข้าใจและมีส่วนร่วมกับเรื่องเล่าเกี่ยวกับอดีตในแบบที่ประวัติศาสตร์ทางวิชาการทำไม่ได้ กล่าวคือ นำเสนอการเล่าเรื่องที่ตรงไปตรงมาและสนุกสนาน 'รวบรวม' อดีต^[42]แทนที่จะจำกัดการผลิตเรื่องเล่าทางประวัติศาสตร์ไว้เป็นวิชาการ บางคนโต้แย้งว่า 'ประวัติศาสตร์จากเบื้องล่าง' นี้ให้บริการสาธารณะที่สำคัญในการให้ความรู้แก่สาธารณชนเกี่ยวกับเหตุการณ์ในอดีต เพื่อ "ทำให้ประวัติศาสตร์มีชีวิตชีวาสำหรับคนนับล้านที่เมินเฉยหรือเบื่อหน่าย เกี่ยวกับอนุเสาวรีย์และพิพิธภัณฑ์^{[42] [31]}

Other historians critique the anachronisms present in reenactment and cite the impossibility of truly retrieving and reproducing the past from the vantage point of the present; "We are not past but present people, with experience, knowledge, feelings, and aims previously unknown," writes Lowenthal, and however impeccably we attempt to bring back the past, everything is filtered through our modern lens and senses.^[31] Further, others worry that the focus on historical accuracy in the details, such as dress, obscure the broader historical themes that are critical for audiences to understand; this worry is more acute for certain forms of reenactment, such as U.S. Civil War reenactment, that elicit strong feelings and have real impacts in the present-day world.^[31] By focusing on the accuracy of details, some worry, the discussion of the war's causes, such as the end of slavery, are confined to the margins.^[31]

Further, under the guise of adhering to the past, some worry, the true, underlying purposes of some reenactments can be obscured; namely, that some reenactors defend not only their prescribed side, but also their side's beliefs: as one reenactor put it, "I do this because I believe in what they believed in ... The real pure hobby is not just looking right; it’s thinking right.’^[31] In response to this, some historians call for a more 'authentic' approach to presenting the past, wherein the impacts of that representation on present-day society are honestly presented so as not to give an inaccurate picture of the past. "Historical authenticity resides not in fidelity to an alleged past’, cautions an anthropologist, but in being honest about how the present ‘re-presents that past."^[43]

Criticism

Wehrmacht reenactors recreate the battle of Molotov Line in Sanok-Olchowce.

There are a number of criticisms made about reenactment. Many point out that the average age of reenactors is generally far higher than the average age of soldiers in most conflicts. Few reenactment units discriminate based on age and physical condition.^[44]

In the United States, reenactors are overwhelmingly white and thus in Civil War reenactment African-American characters, both enslaved and free, are underrepresented. (Hundreds of thousands of black Union soldiers served in the Civil War.^[45]) In 2013, five black reenactors at the 150th anniversary event at Gettysburg constituted "the largest bloc of black civilians anyone had ever seen at an event whose historical basis was full of black civilians...Astonished spectators stopped them constantly, usually assuming they were portraying enslaved people."^[46]

Jenny Thompson's book^[44] discusses the "fantasy farb", or tendency of reenactors to gravitate towards "elite" units such as commandos, paratroopers, or Waffen-SS units. This results in under-representation in the reenactment community of what were the most common types of military troops in the period being reenacted. The question has arisen among North American reenactors, but similar issues exist in Europe. For example, in Britain, a high proportion of Napoleonic War reenactors perform as members of the 95th Rifles (perhaps due to the popularity of the fictional character of Richard Sharpe) and medieval groups have an over-proportion of plate-armoured soldiers.^{[original research?]}

Some veterans have criticised military reenactment as glorifying 'what is literally a human tragedy.'^[31] "‘If they knew what a war was like’, said one Second World War combat veteran, ‘they’d never play at it’.^[47] Further, some feminist critiques of certain kinds of reenactment, such as Civil War reenactment, "builds up a prosthetic symbolic male white body, embedded in an archaic racialized gender system: the clothing and the tools normally intensify male whiteness. Thus, even if the outer appearance of the uniformed female reenactor is flawless, her participation is deemed unacceptable by most male reenactors."^[48] Some reenactments more recently have allowed women to participate as combatants as long as their appearance can pass as male from a specified distance.^[48]

A final concern is that reenactors may be accused of being, or actually be, aligned with the political beliefs that some of the reenacted armies fought for, such as Nazism or the Confederate South. For example, U.S. politician Rich Iott's participation in a World War II reenactment in which he was in the group that portrayed the German 5th SS Panzer Division Wiking side excited media criticism during his 2010 Congressional campaign.^[49] In 2017, in the weeks following a far-right rally in Charlottesville, Virginia at which a neo-Nazi killed a counterprotester, some reenactors complained about—as one reporter put it—"the co-opting of the [Civil] war by neo-Nazis."^[50] Similar accusations have been made against Igor Girkin, who actually commanded Putin-backed mutineers in the Russian invasion of Ukraine and is also a well-known reenactor.^[51]

See also

• List of historical reenactment groups
• Commemoration of the American Civil War#Reenactments
• Cosplay
• Live action role-playing game
• Living history
• Little Woodham

References

อ่านเพิ่มเติม

• ออลเรด, แรนดัล (1996). " Catharsis, Revision and Re‐enactment: Negotiating the meaning of the American Civil War". วารสารวัฒนธรรมอเมริกัน . 19 (4): 1–13. ดอย : 10.1111/j.1542-734X.1996.1904_1.x .
• โครนิส, อาทิโนโดรอส (2005). "ร่วมสร้างมรดกที่เรื่องราวในเกตตีสเบิร์ก" พงศาวดารของการวิจัยการท่องเที่ยว . 32 (2): 386–406. ดอย : 10.1016/j.annals.2004.07.009 .
• โครนิส, อาทิโนโดรอส (2008). "ร่วมสร้างประสบการณ์การเล่าเรื่อง: การแสดงละครและการบริโภคสงครามกลางเมืองอเมริกาที่เมืองเกตตีสเบิร์ก" วารสารการจัดการการตลาด . 24 (1): 5–27. ดอย : 10.1362/026725708X273894 . S2CID  145725838 .
• เด็คเกอร์, สเตฟานี เค. (2010). "กำลังเป็นช่วงเวลา: การตรวจสอบวาทกรรม Bridging ในกลุ่ม Reenactment ทางประวัติศาสตร์". วารสารชาติพันธุ์วิทยาร่วมสมัย . 39 (3): 273–296. CiteSeerX  10.1.1.1032.9314 . ดอย : 10.1177/0891241609341541 . S2CID  145732811 .
• แก๊ปส์, สตีเฟน (2009). "อนุสาวรีย์เคลื่อนที่: มุมมองของการจำลองประวัติศาสตร์และความถูกต้องจากภายในตู้เครื่องแต่งกายแห่งประวัติศาสตร์" ทบทวนประวัติศาสตร์ . 13 (3): 395–409. ดอย : 10.1080/13642520903091159 . S2CID  145195433 .
• Hadden, Robert Lee (1999). Reliving the Civil War: A reenactor's handbook. Mechanicsburg, PA: Stackpole Books.
• Hall, Dennis (1994). "Civil War reenactors and the postmodern sense of history". Journal of American Culture. 17 (3): 7–11. doi:10.1111/j.1542-734X.1994.00007.x.
• Heiser, John (September 1998). "The Great Reunion of 1913". National Park Service. Retrieved 15 August 2008.
• Horwitz, Tony. Confederates in the Attic: Dispatches from the Unfinished Civil War (1998), an ethnographic study of re-enactors and groups engaged in remembrance.
• ซอป, อาคิม. Authenticity , Version: 3, in: Docupedia Zeitgeschichte, 12 April 2016. สืบค้นเมื่อ 31 มกราคม 2017, doi : 10.14765/zzf.dok.2.645.v1
• สโกว์, จอห์น; และคณะ (11 สิงหาคม 2529). "ปัง ปัง! คุณคือประวัติศาสตร์ บัดดี้" . นิตยสารไทม์ . NS. 58.
• สแตนตัน, เคธี่ (1999-11-01). " Reenactors in the Parks: A Study of External Revolutionary War Reenactment Activity at National Parks " (PDF) กรมอุทยานฯ สืบค้นเมื่อ 2008-07-28.
• สเตราส์, มิทเชลล์ (2001). "กรอบการประเมินความถูกต้องของชุดทหารในการจำลองสงครามกลางเมือง". วารสาร วิจัย เครื่อง นุ่งห่ม และ สิ่งทอ . 19 (4): 145–157. ดอย : 10.1177/0887302X0101900401 . S2CID  145093962 .
• เทเทลแมน, เอ็มม่า (2010). " 'งานอัศวินและสตรีของพวกเขา': จำลองสงครามกลางเมืองอีกครั้ง" วิทยานิพนธ์ระดับปริญญาตรี มหาวิทยาลัยเวสเลยัน. อ้างอิงวารสารต้องการ|journal=( ความช่วยเหลือ )

ลิงค์ภายนอก

• LivingHistory.co.uk หน้าแรกออนไลน์ของสหราชอาณาจักรแห่งการแสดงซ้ำและประวัติชีวิต