โชเลน

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
โชเลน
ชล001.jpg
พิมพ์สตูว์
ส่วนผสมหลักเนื้อมันฝรั่งถั่วข้าวบาร์เลย์ _ _

Cholentและสตูว์วันสะบาโต อื่นๆ ( ภาษายิดดิช : טשאָלנט , อักษรโรมัน :  tsholnt หรือ tshulnt ) เป็นสตูว์แบบ ดั้งเดิม ของชาวยิว โดยปกติจะเคี่ยวข้ามคืนเป็นเวลา 10–12 ชั่วโมงหรือมากกว่านั้น และรับประทานเป็นมื้อกลางวันใน วัน สะบาโต (วันสะบาโต) สตูว์วันถือบวชได้รับการพัฒนามานานหลายศตวรรษเพื่อให้สอดคล้องกับกฎหมายของชาวยิวที่ห้ามปรุงอาหารในวันสะบาโต หม้อจะถูกนำไปต้มในวันศุกร์ก่อนวันสะบาโตจะเริ่มต้นขึ้น และบางครั้งจะเก็บไว้บนสารฟอกขาวหรือเตาให้ความร้อน หรือทิ้งไว้ในเตาอบหรือหม้อหุงช้าไฟฟ้า, จนถึงวันรุ่งขึ้น. Cholent มีต้นกำเนิดมาจากโจ๊ก ข้าวบาร์เลย์ใน แคว้นยูเดียโบราณที่เรียกว่า "harisa" หรือ "horisa", [1]ซึ่งอาจจะย้อนกลับไปถึงยุควัดที่สองและตลอดหลายศตวรรษที่ผ่านมาชุมชนชาวยิวพลัดถิ่น ต่างๆ ทรัพยากรและอิทธิพลของพื้นที่ใกล้เคียง

มีอาหารหลากหลายประเภทซึ่งเป็นมาตรฐานใน ครัว AshkenaziและSephardiและในชุมชนอื่น ๆ [2]ส่วนผสมพื้นฐานของ cholent คือเนื้อมันฝรั่งถั่วและข้าวบาร์เลย์แม้ว่าสตูว์แชบแบททั้งหมดจะมีธัญพืชและเนื้อสัตว์หรือผักบางชนิด การปรุงอาหารค้างคืนอย่างช้าๆ ช่วยให้รสชาติของส่วนผสมต่างๆ ซึมซาบและทำให้เกิดรสชาติเฉพาะของสตูว์แต่ละท้องถิ่น

นิรุกติศาสตร์

"ฮาริซา" หรือที่ทับศัพท์ว่า "โฮริซา" ซึ่งมาจากต้นกำเนิดเซมิติกของ "ฮาราส" ที่แปลว่า "แตก" เพื่ออธิบายถึงการกระทำของการหักและบดข้าวบาร์เลย์ก่อนที่จะผสมกับน้ำเพื่อสร้างโจ๊ก [3]

ฮา มิ น ( חמין , ออกเสียงว่าḥamin ) บรรพบุรุษของ ชาวไอบีเรีย ในเรื่อง cholent มาจากคำภาษาฮีบรูחם ('ร้อน') ซึ่งมีแนวโน้มว่าฮาริซาจะถูกดัดแปลงให้กลายเป็นสตูว์วันถือบวช [4]บางครั้งสิ่งนี้เรียกว่า "trasnochado" ("ค้างคืน" ในภาษาสเปน) แต่ยังคงมีส่วนผสมเดียวกัน [5]หลังจากReconquistaในสเปนชาวยิวในไอบีเรียซ่อนหม้อฮามินไว้ใต้ถ่านที่คุเพื่อหลีกเลี่ยงการประหัตประหารและเปิดโปงการปฏิบัติของชาวยิว[6]เปลี่ยนชื่อจานdafina ( دفينةจิ๋วของ "ฝัง") จากตัวอักษรละติน "dfn" [7] (ซึ่งสะท้อนวลีMishnaic "ฝังอาหารร้อน") [8]รูปแบบอื่น ๆ ของแชบแบทสตูว์รวมถึง คำ ภาษาอาหรับขึ้นอยู่กับที่มาของแต่ละสตูว์ ชาวโมร็อกโกกินsakhina/S'hina/skhena ( سخينة ย่อมาจาก "ร้อน" ในภาษาอาหรับ ) [9]ในขณะที่ชาวเอธิโอเปีย "sanbat wat" เล่นเรื่อง "shabbat wat" เพื่อเลียนแบบอาหารท้องถิ่น " doro wat " แปลว่า "ไก่ สตูว์" ในภาษาอัมฮาริก [10]

Max Weinreichติดตามนิรุกติศาสตร์ของcholentไปยัง คำ กริยาภาษาละติน calentem ( รูปแบบเชิง กล่าวหาของcalēns ) ซึ่งแปลว่า "สิ่งที่ร้อน" (เช่นเดียวกับแคลอรี่ ) ผ่านchalantภาษาฝรั่งเศสเก่า (กริยาปัจจุบันของchaltจากคำกริยาchaloir " เพื่อให้ความอบอุ่น"). [11] [12]นิรุกติศาสตร์พื้นบ้านที่อ้างถึงกันอย่างแพร่หลายคำหนึ่งมาจากภาษาฝรั่งเศสchaud ("ร้อน") และlent ("ช้า") [13]นิรุกติศาสตร์พื้นบ้านอีกชนิดหนึ่งมาจากcholent (หรือ sholen ) จากภาษาฮีบรู שלן (ออกเสียงว่า เช - ลัน ) ซึ่งแปลว่า "ที่พัก [ค้างคืน]" ซึ่งหมายถึงประเพณีของครอบครัวชาวยิวที่ใส่โชเเลนต์ลงในหม้ออบของเมืองซึ่งมักจะร้อนและปรุงอาหารช้าๆ ค้างคืน. [14]

นิรุกติศาสตร์อื่นที่เป็นไปได้มาจากภาษาฝรั่งเศสโบราณ chaudes lentes (ถั่วร้อน) นิรุกติศาสตร์ที่เสนอครั้งสุดท้ายนี้ไม่น่าเป็นไปได้ เนื่องจาก "d" ในchaudesนั้นออกเสียงและไม่เงียบ ดังนั้นจึงห่างไกลจากการออกเสียงtsholntหรือtsholent มากเกินไป ( ภาษาฝรั่งเศสเก่ามีความโดดเด่นในเรื่องพยัญชนะท้ายที่ออกเสียงและไม่เงียบเหมือนในกรณีของ ฝรั่งเศสสมัยใหม่). [15]

ต้นกำเนิดของสตูว์ร้อนๆ ในวันถือบวช

ผักรวมในหม้อหุงช้าก่อนวันถือบวช

ใน ครอบครัว Ashkenazi , SephardiและMizrahi ดั้งเดิม สตูว์เป็นอาหารจาน หลักร้อนๆของมื้ออาหารวันถือบวชตอนเที่ยงที่เสิร์ฟในวันเสาร์ โดยทั่วไปหลังพิธีโบสถ์ตอนเช้าเพื่อฝึกชาวยิว ครอบครัว ฆราวาสชาวยิวยังเสิร์ฟสตูว์แบบโชเเลนต์หรือรับประทานในร้านอาหารของอิสราเอล [16]สำหรับการฝึกชาวยิว การจุดไฟและทำอาหารเป็นกิจกรรมที่ต้องห้ามในวันถือบวชโดยเขียนโตราห์ [17]ดังนั้น จะต้องเตรียมอาหารแชบแบทที่ปรุงสุกก่อนวันแชบบาตของชาวยิวที่พระอาทิตย์ตกดินในคืนวันศุกร์

เอกสารเกี่ยวกับการรับประทานอาหารของชาวยิวก่อนศตวรรษที่ 6 มีอยู่น้อยมาก ยกเว้นในวงกลมเล็กๆ และพระคัมภีร์จากโตราห์ [14]ในราวรัชสมัยของกษัตริย์เฮโรดในศตวรรษแรกก่อนคริสตศักราช ความแตกต่างในด้านการศึกษานำไปสู่การปฏิบัติสามประการของฮา ลาชา ได้แก่พวกฟาริสีพวกสะดูสีและ พวกเอ สเซน [18]ชาวยิวสมัยใหม่อ้างว่าสืบเชื้อสายมาจากพวกฟาริสีว่าเป็นผู้สังเกตฮาลาชาอย่างเคร่งครัดที่สุด หลังจากการทำลายวิหารแห่งที่ 2 เจ้าหน้าที่ Rabbinical เริ่มทำงานกับ Mishnah เพื่อรักษา Oral Law ในความพยายามที่จะคงความเป็นเอกภาพในการปกครองแบบ halachic ชาว Karaites มักไม่เห็นด้วยกับคำวินิจฉัยของ Rabbinic เช่น สถานะโคเชอร์ของไก่และไข่[1]หรือว่าไฟจะได้รับอนุญาตให้เผาไหม้ในช่วงถือบวชซึ่งนำไปสู่การหลีกเลี่ยงแสงเทียนตลอดทั้งวัน [19]ข้อความนี้มาจากโองการที่ว่า "เจ้าอย่า [เผา] ( Heb : bi'er the pi'el form of ba'ar ) ไฟในบ้านของเจ้าในวันถือบวช" อย่างไรก็ตาม Rabbinic Judaism คำกริยาqal ในรูปแบบ ba'arเป็นที่เข้าใจกันว่าหมายถึง "การเผาไหม้" ในขณะที่ รูปแบบ pi'el (ปัจจุบันอยู่ที่นี่) เป็นที่เข้าใจกันว่าไม่เข้มข้นแต่เป็นเหตุเป็นผล (กฎที่ว่า pi'el ของกริยา stative จะเป็นเชิงสาเหตุ แทนที่จะเป็น hif'il ปกติ) ดังนั้นbi'er จึง แปลว่า "จุดไฟ"ไฟไหม้ในวันถือบวช นักประวัติศาสตร์ Aaron Gross เสนอว่าสิ่งนี้ทำให้สตูว์ถือบวชเป็นอาหารร้อนได้รับความนิยมเพิ่มขึ้น [14]

ประวัติศาสตร์พลัดถิ่นและส่วนผสมใหม่

เมื่อชาวยิวพลัดถิ่นเติบโตขึ้นพร้อมกับการอพยพของชาวยิวไปยังยุโรป แอฟริกาเหนือ และที่อื่นๆ ในตะวันออกกลางและเอเชียกลาง ชุมชนชาวยิวพลัดถิ่นได้พัฒนารูปแบบต่างๆ ของอาหารตามสภาพอากาศในท้องถิ่น วัตถุดิบที่มี และอิทธิพลในท้องถิ่น [ 20] จอห์น คูเปอร์ให้เหตุผลว่าสตูว์แชบแบทแบบโชเล้นต์จะแพร่กระจายจากเยรูซาเล็มไปทางตะวันออกไปยังบาบิโลน และพร้อมๆ กันข้ามทะเลเมดิเตอร์เรเนียนโดยแอฟริกาเหนือไปยังไอบีเรีย และในที่สุดอิตาลีและฝรั่งเศส ในไอบีเรีย [1]

อาหารดั้งเดิม

สตูว์วันถือบวชของชาวยิวบูคาเรียนและชาวยิวมิซ ราฮี [21]ในบริภาษตอนกลางของเอเชียซึ่งติดตามการพลัดถิ่นของพวกเขาไปยังการเนรเทศชาวบาบิโลน[22]มีสตูว์แชบแบตในเวอร์ชันที่แตกต่างกันมากที่สุดซึ่งเกี่ยวข้องกับเพื่อนบ้านที่ไม่ใช่ชาวยิวมากที่สุด[23]และมักมีลักษณะคล้ายกัน ส่วนผสมและวิธีการที่เสนอแบบปิดสำหรับต้นฉบับ harisa [24]

อาหารที่เข้าถึงได้มากที่สุดสำหรับชาวยิวที่อาศัยอยู่ในอิสราเอลก่อนการถูกทำลายของวิหารแห่งที่สองน่าจะได้รับประทานในกลุ่มเมดิเตอร์เรเนียน Triad นั่นคือ ธัญพืช น้ำมัน และไวน์ ซึ่งมีจำหน่ายในราคาย่อมเยาและปริมาณมหาศาล ในขณะที่ทั้งข้าวสาลีและข้าวบาร์เลย์ปลูกในอิสราเอล คูเปอร์แย้งว่าข้าวสาลีจะมีราคาแพงเป็นสองเท่าของข้าวบาร์เลย์ซึ่งสามารถปลูกได้ในดินที่หยาบกว่าใกล้กับเยรูซาเล็ม [14]ข้าวบาร์เลย์สามารถเก็บเกี่ยวได้เร็วกว่ากำหนดเพื่อให้พืชผลหลายชนิดในฤดูกาลเดียวกัน [1]

เนื้อสัตว์ถือเป็นสินค้า "ฟุ่มเฟือย" ที่มีน้อยคนนักที่จะซื้อได้ ยกเว้นในโอกาสพิเศษอย่างวันถือบวชและวันหยุดอื่นๆ ลูกแกะและแพะจะได้รับความนิยมเนื่องจากพวกมันกินหญ้าในสภาพอากาศที่แห้งแล้งและให้ผลิตภัณฑ์เสริม เช่น ขนสัตว์และนม ในขณะที่โคมีราคาแพงกว่าในการบำรุงรักษาและมีราคาเท่ากับค่าบูชายัญ [25] [26]

ไอบีเรียใต้ทุ่ง: เนื้อ/ไข่

ไก่น่าจะถูกเลี้ยงในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และเป็นที่นิยมในเมืองอูร์ประมาณ 2,100 ปีก่อนคริสตศักราช แม้ว่าชาวอิสราเอลจะไม่ค่อยกินมันเนื่องจากความเชื่อมโยงของการเสียสละของชาวโรมัน [27]จนถึงศตวรรษที่ 8 การบำรุงรักษาไก่หมายความว่าพวกมันสามารถเลี้ยงได้ในจำนวนเล็กน้อยเท่านั้น ทำให้เป็นอาหารอันโอชะที่น้อยคนจะจ่ายได้นอกวันถือบวช [28]คนต่างชาติ "olla podrida" ได้รับความนิยมเพิ่มขึ้นในศตวรรษที่ 13 โดยมีโจ๊กใส่ผัก เครื่องเทศ และเนื้อสัตว์ ความอดอยากในศตวรรษที่ 14 ในยุโรปเหนือทำให้ราคาวัวสูงขึ้นใกล้กับยุโรปตะวันตกและแอฟริกาเหนือ[29]ซึ่งชาวยิวส่วนใหญ่อาศัยอยู่ภายใต้ความสงบสุขของชาวมัวร์[30]เนื่องจากจักรวรรดิอุมัยยะฮ์ของมุสลิมมีความอดทนต่อศาสนาอับราฮัมมากกว่า สิ่งนี้นำไปสู่การเปลี่ยนไก่เป็นปศุสัตว์และส่งผลให้มีการเปลี่ยนแปลงสูตรอาหารจำนวนมากเพื่อรองรับการเข้าถึงทรัพยากรในไอบีเรียและแอฟริกาเหนือ

การเพิ่มขึ้นของไก่ทำให้ไข่ส่วนเกินเป็นทรัพยากรหมุนเวียน "Huevos haminados" เริ่มอธิบายถึงกระบวนการที่ยาวนานของการย่างไข่ในหม้อฮามินข้ามคืนซึ่งสร้างกลิ่นหอมอันเป็นเอกลักษณ์ แนวคิดของ "re'ach nicho'ach" อธิบายสายตรงของการเชื่อมโยงทางจิตวิญญาณของกลิ่นจากจมูกถึงจิตวิญญาณ [31]ให้ไข่เพิ่มความแข็งแกร่งทางจิตวิญญาณให้กับชาวยิว [32]ในคับบาลาห์ ไข่ยังถูกดูแลโดยทูตสวรรค์ [33]

โพสต์ Reconquista: Blech

การเพิ่มขึ้นของการพิชิตไอบีเรียของสเปนหรือที่เรียกว่า Reconquista ขยายตั้งแต่การก่อตั้งอาณาจักรคริสเตียนออสตูเรียสในต้นศตวรรษที่ 8 จนถึงการยอมจำนนของกรานาดาในปี ค.ศ. 1492 โดยผู้ปกครองอาณาจักรแขกมัวร์ [35]ชาวยิวต้องเผชิญกับทางเลือกที่จำกัดหลังจากพระราชกฤษฎีกา Alhambra ขับไล่การปฏิบัติทางศาสนาที่ไม่ใช่คริสเตียนหรือเผชิญกับการขับไล่ ชาวยิวที่อพยพไปทางตะวันตกข้ามทะเลเมดิเตอร์เรเนียนหลังจากการทำลายวิหารแห่งที่ 2 กลายเป็นที่รู้จักในนามชาวยิว "เซฟาร์ดิค" (ตามตัวอักษรชาวยิวในสเปน) [36]และมักจะรวมตัวเองเข้ากับชุมชนชาวยิวที่จัดตั้งขึ้นอย่างดีในแอฟริกาเหนือหรือแม้แต่ในจักรวรรดิออตโตมันซึ่งมีภาษาใหม่ เรียกว่า "ลาดิโน" ซึ่งเป็นคำผสมระหว่างภาษาฮีบรูและสเปน เริ่มได้รับความนิยมอย่างมาก [37]

ชาวยิว "ผู้เปลี่ยนใจเลื่อมใส" (ผู้เปลี่ยนใจเลื่อมใส) กลับใจใหม่ ไม่ว่าจะโดยจริงใจหรือเป็นเล่ห์เหลี่ยม เริ่มนำหลักปฏิบัติของชาวยิวเข้าสู่วัฒนธรรมไอบีเรีย เซฟาร์ดิมที่ยังคงเคร่งศาสนาเรียนรู้ที่จะซ่อนการสังเกตวันถือบวชด้วยการ "ซ่อน" หรือ "ปกปิด" หม้อของพวกเขาในกองไฟในบ้านหรือเตาอบใต้ดินจากเพื่อนบ้านที่นับถือศาสนาคริสต์ ฮามินกลายเป็นที่รู้จักในชื่อ adafinaหรือ dafina เนื่องจากส่วนผสมในท้องถิ่นเปลี่ยนฐานของฮามินเป็นข้าวและไก่เพื่อให้เข้ากับการปฏิบัติในท้องถิ่น สตูว์อย่าง "Gallina al vinegreta" เริ่มได้รับความนิยมมากขึ้นในระดับประเทศในช่วงเวลาเดียวกัน ทำให้ส่วนผสมแทบจะแยกไม่ออก [39]

ถ่านที่อุ่นขึ้นอย่างช้าๆ เป็นแรงบันดาลใจให้เกิดมาตรการป้องกันเพิ่มเติมอีกชั้นหนึ่งในการห้ามปรุงอาหารในวันถือบวชหรือสารฟอกขาว blech ครอบคลุมไฟหรือเตาสมัยใหม่เพื่อป้องกันการปรุงอาหารในขณะที่ปล่อยให้ความร้อนถ่ายโอนจากรายการหนึ่งไปยังอีกรายการหนึ่งโดยทางอ้อมในฐานะแหล่งความอบอุ่นโดยไม่ต้อง "จุดไฟ" [40] Hamin, scheena และ cholent ต่างก็ใช้ blech ระบุความแตกต่างในช่วงเวลาที่ใกล้เคียงกัน [41]ข้อกำหนดในการปรุงอาหารที่เป็นเอกลักษณ์ของภายหลังได้เป็นแรงบันดาลใจในการประดิษฐ์หม้อหุงช้า [42] [43]

การแลกเปลี่ยนโคลัมเบีย: มันฝรั่ง, มะเขือเทศ, ฮาริสซา, ถั่ว

แม้แต่ในอิสราเอลโบราณ มีแนวโน้มว่าผักจะเสริมสตูว์ด้วยผักพื้นเมือง เช่น ต้นหอม กระเทียม และหัวหอม ซึ่งชุมชนที่ยากจนกว่าเช่น Ashkenazi ในอนาคตสามารถเข้าถึงได้มากกว่า [44]นักประวัติศาสตร์มีหลักฐานเพียงเล็กน้อยนอกเหนือจากแนวโน้มเศรษฐกิจสมัยใหม่ เนื่องจากมีเอกสารประกอบเพียงเล็กน้อยในยุคดั้งเดิม และพืชผักก็เน่าเปื่อยทำให้ยากต่อการสังเกตจากหลักฐานทางโบราณคดี [45]

หลังจาก Columbian Exchange ผักใหม่ๆ เช่น มันฝรั่ง มะเขือเทศ และถั่วได้รับความนิยมเพิ่มขึ้น พวกเขาให้สารอาหารที่สำคัญกว่าในราคาที่ต่ำกว่าเนื้อสัตว์ แต่มีรสชาติมากกว่าข้าวบาร์เลย์ ข้าวสาลี หรือข้าว ใน Maghreb พริกขี้หนูของอเมริกาใต้ที่เรียกว่า "harissa" เติบโตในดินของภูมิภาค ข้าวสาลีบด มะเขือเทศ และฮาริสสาที่ปรุงอย่างช้าๆ ได้สร้างซอสรสเผ็ดที่เพิ่มรสชาติใหม่ๆ ให้กับเมนูข้าวแบบคลาสสิก [46]

ถั่วจากโลกใหม่แทนที่ข้าวบาร์เลย์และข้าวที่ใช้ในแอฟริกาเหนือและยุโรปอย่างรวดเร็ว ในกรีซและตุรกี "เอวิกัส" แทนที่ข้าวในฮามินด้วยถั่วขาวและถั่วแฮริคอตขนาดเล็กที่เหลือจากอาหารค่ำในคืนวันศุกร์ของแชบแบท [47]

ชาวยิวอาซเคนาซีและเนื้อหน้าอก

การเข้าถึงปศุสัตว์ในภูมิภาคนี้อาจเนื่องมาจากฤดูหนาวที่หนาวเย็นซึ่งต้องการอาหารราคาแพงกว่าการพึ่งพาการกินหญ้า ส่งผลให้ความถี่ในการฆ่าวัวและการเก็บรักษาสูงขึ้น เนื่องจากเนื้อวัวสามารถเก็บไว้ได้ในฤดูหนาว [48] ​​ในฐานะที่เป็นประชากรที่ยากจนโดยทั่วไปซึ่งต้องเผชิญกับการเลือกปฏิบัติ ชาวยิวจึงเลือกใช้โคเนื้อแบบโคเชอร์ที่เข้มงวดกว่า เช่น เนื้อหน้าอกที่จะนุ่มขึ้นหลังจากผ่านการย่างเป็นเวลานานเหมือนในสตูว์แชบแบท [49] "ba'al tasclit" ("อย่าทำลาย") ถูกนำมาใช้กับการไม่สิ้นเปลืองและใช้ส่วนผสมทุกอย่างที่มีในช่วงที่ยากลำบาก ซึ่งสนับสนุนให้ใช้เศษเนื้อหน้าอกมากกว่าการย่างทั้งตัว [50]อย่างไรก็ตาม brisket ถูกรวมเข้าด้วยกันเป็นอาหารเฉลิมฉลองตั้งแต่ศตวรรษที่ 18 [51]

อิสราเอลสมัยใหม่

ในอิสราเอลสมัยใหม่ โชเล้นต์ได้กลายเป็นอาหารที่มีจำหน่ายทั่วไปในร้านอาหาร ในปี 2013 cholenteriasร้านอาหารบรรยากาศสบายๆ ที่เชี่ยวชาญด้านโชเล้นต์ ถือกำเนิดขึ้นในBnei Brakและ ย่าน Harediของกรุงเยรูซาเล็ม และกลายเป็นพื้นที่สังสรรค์ยามค่ำคืนสำหรับผู้ชาย Haredi ระหว่างการศึกษาโทราห์ หลังจากนั้นไม่นาน อาหารโชเลต์ก็แพร่หลายไปยังร้านอาหารในพื้นที่ฆราวาส [52]

Sephardim ในเทลอาวีฟมีต้นกำเนิดจาก "โซฟริโต" ที่ทำจากเนื้อวัว มันฝรั่ง และเครื่องเทศต่างๆ ที่รับประทานในงานเลี้ยงอาหารค่ำวันถือบวชในคืนวันศุกร์ และเพิ่มในมื้อหลักในวันรุ่งขึ้น [53]

รูปแบบต่างๆ

ถั่วและมันฝรั่ง

ชาวยิวในเอเชียกลางและเอเชียใต้

ชาวยิว Bukharian ที่อาศัยอยู่ในทะเลทราย Kyzyl-Kum และใกล้กับเทือกเขาส่วนใหญ่ถูกโดดเดี่ยว แต่ตั้งอยู่ในจุดที่ใกล้กับเส้นทางสายไหมที่เข้าถึงได้ซึ่งอนุญาตให้เข้าถึงข้าวเอเชียเช่นข้าวบาสมาติเพื่อทดแทนข้าวบาร์เลย์ อาหารท้องถิ่นที่เรียกว่า "พลอฟ" ใช้ถุงผ้าฝ้ายบรรจุข้าว เนื้อสัตว์ (โดยปกติจะเป็นแพะหรือตับ) และสมุนไพรที่ทำให้ส่วนผสมเป็นสีเขียว ถุงผ้าฝ้ายจะเก็บข้าวไว้ข้ามคืนจนกว่าจะถึงเวลาอาหารมื้อกลางวัน โดยจะมีการเสิร์ฟ "บัคชี พลอฟ", "บัคชี ชาโบตี" หรือ "บัคชี คัลตากิย" [54]ในอาเซอร์จิบัน plov เสิร์ฟแยกเป็นชั้นๆ บนฐานไข่ [55] ในอาหารยิวของ Bukharan อาหารจานร้อนของวันถือบวชพร้อมเนื้อและผลไม้เช่นลูกเกด "tapuach" [57]หรือแอปเปิ้ล Granny Smith สมัยใหม่ที่เติมเข้ามาเพื่อรสชาติเปรี้ยวอมหวานที่เป็นเอกลักษณ์[58]เรียกว่าoshi sabo (เช่น oshevo หรือ osh savo ) [59]ชื่อของอาหารในภาษาเปอร์เซียหรือภาษายิว Bukharian หมายถึง "อาหารร้อน [ oshiหรือosh ] สำหรับวันถือบวช [ saboหรือsavo ] " ทำให้นึกถึงทั้งhaminและs'hina [60]

ชาวยิวยูเครนและจอร์เจียมีความสุขกับอาหารประเภทผักมาก [61] Adzhapsandali ซึ่งมีมะเขือยาวและถั่ว adzuki ที่ชาวเปอร์เซียแนะนำตามเส้นทางสายไหม มีลักษณะเป็นหม้อทองแดงขนาดใหญ่ที่ใช้ปรุงอาหาร [62] [63]

ในหมู่ชาวยิวในอิรักสตูว์ถือบวชร้อนๆ เรียกว่าt'bitและประกอบด้วยหนังไก่ทั้งตัวใส่ข้าว เนื้อไก่สับ มะเขือเทศ และสมุนไพร หนังไก่ยัดไส้ใน t'bit ทำให้นึกถึง Ashkenazi helzel หนังคอไก่สอดไส้แป้งและส่วนผสมของหัวหอมที่มักจะแทนที่ (หรืออาหารเสริม) kishke ในสูตรอาหารยุโรป [65]

ชาวยิวอินเดียในบอมเบย์นิยมรับประทานไก่และข้าวที่คล้ายกันกับเครื่องเทศ เช่น ขิง ขมิ้น และกระวาน [66]

แอฟริกาเหนือ

ในตูนิเซีย ชาวยิวดัดแปลง "Pkaila" หรือ "bekaila" ของชาวมุสลิม ซึ่งใช้ผักโขมย่าง เนื้อวัวหรือเนื้อแกะ และพืชตระกูลถั่ว [67]ในโมร็อกโกอาหารจานร้อนที่ชาวยิวรับประทานในวันสะบาโตเรียกว่าs'hinaหรือskhina ( ภาษาอาหรับสำหรับ "อาหารจานร้อน"; [8] การสะกดคำ ใน ภาษาฮีบรู[68] סכינא) S'hina ทำจากมันฝรั่ง เนื้อสัตว์ ไข่ทั้งฟองที่เคี่ยวในหม้อและถั่วชิกพี[69]แทนที่ข้าวเป็นครั้งคราว ข้าวสาลีเปลือกข้าวบาร์เลย์ [70]

ตามธรรมเนียมแล้ว ชาวยิวในเอธิโอเปียจะรับประทานโดโรวัด แบบ โคเชอร์ในวันถือบวชที่เรียกว่า "ซันบัตวัด" ซึ่งเป็นสตูว์ไก่และไข่ลวกปรุงรสด้วยเบอร์เบอร์กานพลู หัวหอม และเครื่องปรุงรสอื่นๆ เสิร์ฟพร้อมกับinjera แบบดั้งเดิม คล้ายกับ challah กับ cholent [71] "Alicha wot" ภาษาอราเมอิกสำหรับ "อ่อน" นำเสนอเวอร์ชันมังสวิรัติโดยไม่มีอาการเบื่ออาหาร [72]

ในอียิปต์ "ferik" ถูกใช้เป็นวิธีการปรุงอาหาร Harisa ที่เกี่ยวข้องกับข้าวสาลีที่ยังไม่สุกและบดซึ่งทำให้อาหารที่มีชื่อเดียวกันมีสีเขียวที่เป็นเอกลักษณ์ [73]นักประวัติศาสตร์โต้แย้งว่าวิธี ferik ถูกนำมาใช้ก่อนการย้ายถิ่นของดิกดิกหลังศตวรรษที่ 13 หรือไม่ เนื่องจากชาวยิวไม่ได้อาศัยอยู่ในอียิปต์จำนวนมากหลังการอพยพจนกระทั่งชาวสเปนขับไล่ [74]ชาวยิวในอียิปต์ไม่ได้รวมเนื้อสัตว์ไว้ในอาหารมังสวิรัติเป็นส่วนใหญ่แม้ว่าไก่จะแพร่หลายในวันถือบวชหลังจากพลัดถิ่นดิกดิก [75]

ยุโรปเหนือ กลาง และตะวันออก

ในเยอรมนี เนเธอร์แลนด์ และประเทศอื่นๆ ในยุโรปตะวันตก อาหารจานร้อนพิเศษสำหรับมื้อกลางวันถือบวชเรียกว่าชาเลต์ ชาเลนต์ หรือชาเลต์ [69]

ในอิตาลี พาสต้าใช้แทนถั่วหรือข้าวในสตูว์วันถือบวช[76]และเรียกว่า "ฮามินมาการอง" เมื่อลองชิมในไอบีเรีย การเพิ่มขึ้นของ Chassidismในช่วงปลายศตวรรษที่ 18 ทำให้ถั่วดำในยุโรปตะวันออกเป็นที่นิยมในฐานะถั่วโปรดของ Bal Shem Tov ในขณะที่ Alastian Cholent ในฝรั่งเศสให้ความสำคัญกับถั่วลิมา [79]

อเมริกาเหนือและใต้

เพื่อเป็นเกียรติแก่ประเพณีของไข่ใน cholent ชาวยิวอเมริกันบางคนย่างมีทโลฟยาวในคืนวันศุกร์และนำไข่ทั้งฟองมาปอกเปลือกและรับประทาน [80] ตำราอาหาร Kosher Cajunมีอาหารเคจันสไตล์นิวออร์ลีนพร้อมอาหารทดแทนโคเชอร์ เช่น ต้นกระเจี๊ยบและจัมบาลายา [81]เปอร์โตริโก hamin ถือเป็น "arroz conpollo" ที่ตุ๋น [82]

แชบแบทสตูว์และคนต่างชาติ

แหล่งวรรณกรรมโบราณและยุคกลาง

นักปรัชญาและนักประวัติศาสตร์ในช่วงปลายยุคทัสมูดิค เช่น โยเซฟุส ฟิโล สตราโบ ทาสิทัส และลุค ให้ข้อมูลเชิงลึกเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ชาวยิวในยุคโรมัน แต่ไม่ได้กล่าวถึงสตูว์แชบแบทในรูปแบบที่คล้ายคลึงกันหรือคล้ายคลึงกันตามชื่อ [83]

Cholent ถูกกล่าวถึงครั้งแรกโดยใช้ชื่อในปี ค.ศ. 1180 โดย R. Yitzhak ben Moshe แห่งเวียนนา ผู้กล่าวว่า "ฉันเห็นในฝรั่งเศสในบ้านของครูของฉัน R. Yehuda bar Yitzhak ว่าบางครั้งหม้อ cholent ของพวกเขาก็ถูกฝังไว้ และในวันถือบวชก่อนมื้ออาหาร คนใช้จุดไฟใกล้หม้อต้มเพื่อให้อุ่นดี บางคนเอาออกแล้วนำเข้าไปใกล้ไฟ" [84]

Harisa ถูกกล่าวถึงโดย Ibn Al Karim ในKitab Al-Tabikh ในช่วงต้น ศตวรรษที่เจ็ด [85]ในตำราอาหารโดยสังเขปอุมัยยาดกาหลิบ Mu'awiyaกลับมาจากการเดินทางไปอาระเบียหลังจากกลับไปยังดินแดนเปอร์เซียที่เพิ่งได้รับชัยชนะ ในบางเวอร์ชันของเรื่องราว Mu'awiya ได้พบกับชาวยิวเยเมนบางคนซึ่งเขาขอให้เตรียมโจ๊กที่เขาได้ลิ้มลองในต่างประเทศ ในขณะที่เวอร์ชันอื่น ๆ เขาเข้าหาคนในท้องถิ่น เรื่องนี้ควรได้รับการพิจารณาด้วยเกลือเล็กน้อยเนื่องจากผู้เขียนเขียนเรื่องราวสามศตวรรษหลังจากที่มันเกิดขึ้น อย่างน้อยที่สุด harisa ก็แพร่หลายในฐานะอาหาร Levantine

การทำอาหารร่วมกัน

ในกระท่อมของยุโรปย่านศาสนาในเยรูซาเลม และเมืองอื่นๆ ในดินแดนแห่งอิสราเอลก่อนการกำเนิดของไฟฟ้าและแก๊สหุงต้ม หม้อที่มีส่วนผสมที่ประกอบแต่ยังไม่ได้ปรุงถูกนำไปยังคนทำขนมปังในท้องถิ่นก่อนพระอาทิตย์ตกดินในวันศุกร์ คนทำขนมปังจะใส่หม้อที่มีส่วนผสมของโชเเลนต์ไว้ในเตาอบของเขา ซึ่งมักจะถูกจุดไฟอยู่เสมอ และครอบครัวจะมารับโชเเลนต์ที่ปรุงสุกแล้วในเช้าวันเสาร์ การปฏิบัติแบบเดียวกันนี้พบในโมร็อกโกโดยหม้อสีดำของ s'hina (ดูรูปแบบต่างๆด้านล่าง) ถูกวางไว้ข้ามคืนในเตาอบของคนทำขนมปัง จากนั้นผู้ช่วยของคนทำขนมปังจะส่งไปยังครัวเรือนต่างๆ ในเช้าวันถือบวช [69]สตูว์ของชาวยิวมีลักษณะเป็นแป้งที่ใช้ปิดปากหม้อเพื่อป้องกันการปรุงและการดัดแปลงซึ่งอาจทำให้อาหารกลายเป็น treif [86]

ความแตกต่างของคนต่างชาติ

ชาวยิวในฮังการีดัดแปลงจานโซเลต์ ของฮังการี เพื่อตอบสนองจุดประสงค์เดียวกับโชเล้นท์ Sóletน่าจะถูกดัดแปลงโดยชาวยิวที่อาศัยอยู่ในPannoniaเมื่อพวกMagyarsมาถึง [87]เต้าเจี้ยวหมูรุ่นนี้ได้รับความนิยมอย่างมากจนขายทั่วประเทศในรูปแบบกระป๋องในร้านขายของชำ [88]

ในสหรัฐอเมริกาตอนใต้ วัวเป็นปศุสัตว์ยอดนิยมที่จับคู่กับบาร์บีคิวสไตล์อเมริกันได้อย่างลงตัว วิธีการย่างเนื้อซี่โครงแบบช้าๆ ของชาวยิวได้รับการปรับใช้อย่างรวดเร็ว และในทศวรรษ 1960 ประธานาธิบดีสหรัฐ ลินดอน บี. จอห์นสัน ได้เสิร์ฟเนื้ออกส่วนเท็กซัสแก่บุคคลสำคัญจากต่างประเทศในฐานะตัวแทนของอาหารประจำชาติ [89]

ดูเพิ่มเติม

อ้างอิง

  1. อรรถa bc d กิลมาร์ค สารานุกรมอาหารยิว 656 (โฮโบเกน นิวเจอร์ซีย์: จอห์นไวลีย์ & ซัน 2553), 40
  2. ↑ A Pot Full of Beans and Love Archived 2008-11-14 at the Wayback Machine , Haaretz , 10 พฤศจิกายน 2008
  3. ↑ Gil Marks, Encyclopedia of Jewish Foods, 656 (Hoboken, NJ: John Wiley & Sons, 2010), 258.
  4. ↑ ลอรี สไตน์ และโรนัลด์ เอช. ไอแซกส์ Let's Eat: อาหารยิวและศรัทธา , (Lanham, Maryland: Rowman & Littlefield, 2018), 46.
  5. ↑ อลานา นิวเฮาส์, สเตฟานี บุทนิก, โนอาห์ เฟกส์, โจอานา อาวิล เลซ และกาเบรียลลา เกอร์เชนสัน อาหารชาวยิวมากที่สุด 100 รายการ: รายการที่เป็นที่ถกเถียงกันอย่างมาก 303 (นิวยอร์ก นิวยอร์ก: ช่างฝีมือ 2019), 15.
  6. ↑ a b John Cooper, Eat and Be Satisfied : A Social History of Jewish Food , (นอร์ธเวล นิวเจอร์ซีย์: Jason Aronson, 1993), 103.
  7. ↑ "حكاية طبق | الدفينة – المغرب" [นิทานจานหนึ่ง อัล-ดาฟีนา – โมร็อกโก]. الجزيرة الوثائقية (ในภาษาอาหรับ) 30 มิถุนายน 2016. เก็บถาวรจากต้นฉบับเมื่อ 3 พฤศจิกายน 2020 . สืบค้นเมื่อ16 มกราคม 2563 .
  8. ↑ a b Joelle Bahloul , "Food Practices Among Sephardic Immigrants in Contemporary France: Dietary Laws in Urban Society", Journal of the American Academy of Religion , 63(3):485–96; เปรียบเทียบ หน้า 488, 491.
  9. ^ Janna Gur,หนังสืออาหารอิสราเอลใหม่: การเดินทางของเอ็ดอเมริกันครั้งที่ 1 (นิวยอร์ก นิวยอร์ก: Schocken Books, 2007), 203.
  10. ^ เครื่องหมาย 111.
  11. ↑ Max Weinreich,ประวัติศาสตร์ภาษายิดดิช , (Chicago, IL: University of Chicago Press,1980), p. 400.
  12. ^ E. Einhorn, Old French: A Concise Handbook , (เคมบริดจ์, อังกฤษ: Cambridge University Press, 1974), 150.
  13. ^ สไตน์ 46.
  14. อรรถa bc d แอรอน กรอส, Feasting and Fasting: The History and Ethics of Jewish Food, 376, (New York, NY: New York University Press, 2019), 35.
  15. ^ "โชเเลนด์" . Balashon – นักสืบภาษาฮีบรู เก็บจากต้นฉบับเมื่อ 2 เมษายน2019 สืบค้นเมื่อ2 เมษายน 2562 .
  16. ↑ Yotam Ottolenghi และ Sami Tamimi,เยรูซาเล็ม: ตำราอาหาร, 1st US ed. (เบิร์กลีย์: Ten Speed ​​Press, 2012)
  17. ^ อพยพ: 35:1–3
  18. ↑ ปีเตอร์ ริชาร์ดสันและเอมี มารี ฟิชเชอร์,เฮโรด: กษัตริย์แห่งชาวยิวและมิตรของชาวโรมัน พิมพ์ ครั้ง ที่ 2, 488, (อาบิงดัน, ออกซอน: เลดจ์, 2018), 340–348
  19. ^ ตอบกลับ: Achiezer, vol. 3, 60.
  20. ^ "อาหารยิวโบราณของ cholent ตอนนี้เป็นอาหารอิสราเอลที่หลอมละลาย " เวลาของอิสราเอล . เก็บถาวรจากต้นฉบับเมื่อ 2020-11-01 . สืบค้นเมื่อ2020-09-27 .
  21. ↑ Johnathan Brumberg-Kraus, Gastronomic Judaism as Culinary Midrash , 207, (Lanham, MD: Lexington Books, สำนักพิมพ์ของ The Rowman & Littlefield Publishing Group, Inc., 2019), 181
  22. ↑ Hasia R. Diner, Simone Cinotto และ Carlo Petrini, Global Jewish Foodways: a History , 336 (Lincoln, NE: University of Nebraska Press, 2018), 78.
  23. ^ บรุมแบร์ก-เคราส์, 181.
  24. ↑ อลันนา คูเปอร์, "Bukharan Jewish", ใน Oxford Bibliographies , 2nd ed (New York, NY: Oxfor University Press, 2017).
  25. ↑ ไมโมนิเดส, The 613 Mitzvot , “บัญญัติเชิงบวก 89”.
  26. ^ ขั้นต้น, 64.
  27. ↑ Gil Marks, Encyclopedia of Jewish Foods, 656 (Hoboken, NJ: John Wiley & Sons, 2010),118.
  28. ^ ขั้นต้น, 67.
  29. ^ คูเปอร์, 103.
  30. ↑ Ilan Stavans, Jewish Literature: A Very Short Introduction, 150 (New York, NY: Oxford University Press, 2021), 7.
  31. ^ บรุมแบร์ก-เคราส์, 81.
  32. ↑ Idit Pintel-Ginsberg, The Angel and the Cholent: Food Representation from the Israel FolkTale Archives , (Detroit, MI: Wayne State University Press), 127 และ 156–159
  33. ↑ พินเทล-กินสเบิร์ก, 129.
  34. ↑ โรเจอร์ คอลลินส์ , The Arab Conquest of Spain, (ออกซ์ฟอร์ด อังกฤษ: Blackwell Publishing, 1989)
  35. ↑ Trevor J. Dadson, Tolerance and Coexistence in Early Modern Spain: Old Christians and Moriscos in the Campo de Calatrava, (Boydell & Brewer Ltd., 2014) 101.
  36. ^ สตาวานส์, 17.
  37. ↑ Hannah Pressman, "What is the History of Ladino and its Alphabet", in Stroum Center for Jewish Studies Newsletter , (Seattle, WA: Henry M. Jackson School of International Studies, University of Washington, 2020)
  38. ^ คูเปอร์, 104.
  39. ^ นาธาน, 218–219.
  40. ↑ Nissan Dovid Dubov, The Laws of Cooking on Shabbos , (Brooklyn, NY: Sichos In English, 2001), 8.1.
  41. ^ สไตน์ 47.
  42. ↑ แนกซอน, เลนอร์. "พ่อของฉัน ผู้ประดิษฐ์หม้อหม้อ" นอกเหนือจากบับบี้ 8 เมษายน 2556 2 พฤษภาคม 2556
  43. ↑ พิลคิงตัน, เคธี่ (31 มกราคม 2014). "จากความธรรมดาสู่ความไฮเทค ประวัติของหม้อหุงช้า" . ซีเน็ต เก็บจากต้นฉบับเมื่อวันที่ 30 ธันวาคม2016 สืบค้นเมื่อ29 ธันวาคม 2559 .
  44. ^ คูเปอร์ 2 และ 16
  45. ^ ขั้นต้น, 47.
  46. ↑ เปาลา กาวิน, "Red Hot Chili Peppers", ใน Tablet Magazine , (นิวยอร์ก, นิวยอร์ก: Nextbook Inc., 2022).
  47. ^ มาร์ค 29.
  48. ^ มาร์ค 44.
  49. ^ นาธาน, 166.
  50. ^ สไตน์, 37.
  51. ^ "ประวัติโดยย่อของ Brisket" . อาหารและไวน์. สืบค้นเมื่อ21 ตุลาคม 2562 .
  52. ^ "ความคลั่งไคล้ในทางฆราวาสเทลอาวีฟ " 5 กุมภาพันธ์ 2018. เก็บถาวรจากต้นฉบับเมื่อ 2 มีนาคม 2019 . สืบค้นเมื่อ27 กันยายน 2563 .
  53. ^ กูร์, 205.
  54. ↑ Amnun Kimiagarov, Classic Central Asian (Bukharian) Jewish Cuisine and Customs , 254, (New York, NY: Alpha Translation & Publishing, 2010), 115, 124 and 127.
  55. ^ มาร์ค 473
  56. ↑ คิมีอาการอฟ, 114.
  57. ^ มาร์ค 19.
  58. ↑ คิมีอาการอฟ, 129.
  59. ^ Leanne Shor, “จานข้าวที่มีเนื้อของชาวยิว Bukharian เป็นอาหาร Crockpot ที่คุณต้องการ” ใน JMore Baltimore Living , (Baltimore, MD: Maryland Jewish Media, 2018)
  60. ^ มาร์ค 34
  61. ^ มาร์ค 43.
  62. ^ เครื่องหมาย 3 และ 43
  63. ↑ Sharon Lebewohl และ Rena Bulkin, The 2nd Ave Deli Cookbook : Recipes and Memories from Abe Lebewohl's Legendary New York Kitchen, (New York, NY: Villard, 1999) 89.
  64. ↑ โจเอล ฮาเบอร์, " Chulent and Hamin: The Ultimate Jewish Comfort Food: Celebrating the Most Jewish Food With 12 International Recipes", in The Taste of Jewish Culture, (San Francisco, CA: Word Press, 2022), 4.
  65. ^ คูเปอร์, 103.
  66. ^ สไตน์ 52.
  67. ^ นิวเฮาส์ et all, 220-221.
  68. ↑ Rivka Levy-Melloul, Moroccan Cooking , (เยรูซาเล็ม, อิสราเอล: สำนักพิมพ์เยรูซาเล็ม, 1982), 73–77.
  69. อรรถเอ บี ซี คูเปอร์, 183–90
  70. ^ กูร์, 203.
  71. ^ "สันบาทวัด (สตูว์วันถือบวชของเอธิโอเปีย)" . ปฏิรูปศาสนายูดาย เก็บจากต้นฉบับเมื่อ 2021-01-16 . สืบค้นเมื่อ2021-01-14 .
  72. ^ มาร์ค 11.
  73. ↑ Joel Haber, “Ferik-Egyptian Hamin”, (เยรูซาเล็ม อิสราเอล: Aish.com, 2022); Elais และ Gary, “Lamb Harissa & Gazelle's Horns”, (Santa Fe, NM:Made In Marrow, 2019)
  74. ^ มาร์ค 11.
  75. ^ ขั้นต้น, 67.
  76. ^ สไตน์ 46.
  77. ^ กูร์, 202.
  78. ^ มาร์ค 43.
  79. ^ นาธาน, 166.
  80. ↑ เลเบวอห์ล, 68–70 .
  81. ↑ มิลเดรด แอล. โคเวิร์ท และซิลเวีย พี. เกอร์สัน. ตำราอาหาร Kosher Cajun , 256 (Gretna, La: Pelican Pub. Co., 1987)
  82. ^ นาธาน, 102–103.
  83. ↑ ริชาร์ดสัน, 168.
  84. ^ รับบี Yitzahk เบน Moishe หรือ "Zaruah" ใน Mishnah Torah ของ เขา หรือ Zaruah ตอนที่ 2, Hilhot Erev Shabbat, 3b
  85. ↑ อิบนุ อัล-กะรีม, มูฮัมมัด อิบน์ อัล-หะซัน และชาร์ลส์ เพอร์รี A Baghdad Cookery Book : the Book of Dishes, 127 (Kitāb Al-Ṭabīkh) , (Totnes, UK: Prospect, 2005), 72.
  86. ^ นาธาน, 163.
  87. ^ Raphael Patai, The Jewish of Hungary: History, Culture, Psychology , (Detroit, MI: Wayne State University Press, 1996), 21.
  88. ↑ ขั้นต้น, 235–250
  89. ^ มาร์ค 75

บรรณานุกรม

  • เบน ซีฟ, มิเรียม. ยูดายพลัดถิ่นในความวุ่นวาย 116/117 CE: แหล่งข้อมูลโบราณและข้อมูลเชิงลึกสมัยใหม่ ดัดลีย์, แมสซาชูเซตส์: Peeters, 2005
  • บรุมแบร์ก-เคราส์, โจนาธาน. ยูดายการกินเป็น Midrash การทำอาหาร แลนแฮม แมริแลนด์: Lexington Books สำนักพิมพ์ของ The Rowman & Littlefield Publishing Group, Inc., 2019
  • โคเฮน, เจค. Jew-Ish: คิดค้นสูตรอาหารใหม่จาก Mensch สมัยใหม่: ตำราอาหาร บอสตัน: โฮตัน มิฟฟลิน ฮาร์คอร์ต 2021
  • คูเปอร์, อลันนา. “ชาวยิว Bukharan” ในบรรณานุกรมของอ็อกซ์ฟอร์ด นิวยอร์ก นิวยอร์ก: Oxford University Press, 2017 rev. 2021, https://www.oxfordbibliographies.com/view/document/obo-9780199840731/obo-9780199840731-0146.xml#:~:text=Bukharan%20Jews%20(also%20known%20as,states%20of%20Uzbekistan %20และ%20ทาจิกิสถาน
  • คูเปอร์, จอห์น. กินให้อิ่ม: ประวัติศาสตร์สังคมของอาหารยิว Northvale, NJ: เจสัน อารอนสัน, 1993
  • โคเวิร์ท, มิลเดรด แอล. และซิลเวีย พี. เกอร์สัน. ตำราอาหารโคเชอ ร์เคจัน Gretna, ลา: Pelican Pub. บจก., 2530.
  • Diner, Hasia R., Simone Cinotto และ Carlo Petrini เส้นทางอาหารของชาวยิวทั่วโลก: ประวัติความเป็นมา แก้ไขโดย Hasia R. Diner และ Simone Cinotto ลินคอล์น, เนบราสก้า: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเนแบรสกา, 2018
  • ดูบอฟ, นิสสัน โดวิด. กฎหมายการทำอาหารบน Shabbos บรุกลิน นิวยอร์ก: Sichos ในภาษาอังกฤษ 2544
  • เอเลส์และแกรี่ “ลูกแกะ Harissa & Gazelle's Horns” ซานตาเฟ รัฐนิวเม็กซิโก: ผลิตในไขกระดูก ปี2019 http://madeinmarrow.com/food-stories/lamb-harissa-gazelles-horns/
  • แกนซ์ฟรีด, โซโลมอน เบน โจเซฟ, ไฮแมน อี. โกลดิน, โจเซฟ เบน เอฟราอิม คาโร และไฮมาน อี. โกลดิน ประมวลกฎหมายของชาวยิว = Kitzur Shulḥan Aruḥ: การรวบรวมกฎหมายและขนบธรรมเนียมของชาวยิว รอบหมายเหตุประกอบ เอ็ด Rockaway Beach, นิวยอร์ก: ผับฮิบรู บจก., 2536.
  • กาวิน, เปาลา. “พริกแดงร้อน” ในนิตยสารแท็บเล็ต นิวยอร์ก นิวยอร์ก: Nextbook Inc., 2022
  • กอลสไตน์, รับบี ซัลมาน. สู่โคเชอร์ใน 30 วัน! : คำแนะนำทีละขั้นตอนง่ายๆ สำหรับพวกเราที่เหลือ Monsey, นิวยอร์ก: กลุ่มการเรียนรู้ของชาวยิว, 2013
  • กอนซาเลซ-ซาลิเนโร, ราอูล การรับราชการทหารและการรวมชาวยิวเข้ากับอาณาจักรโรมัน ” Leiden and Boston, MA: The Brill Reference Library of Judaism, 2022.
  • Gross, Aaron S., Jody Elizabeth Myers, Jordan Rosenblum, Hasia R. Diner และ Jonathan Safran Foer งานเลี้ยงและการถือศีลอด: ประวัติและจริยธรรมของอาหารยิว . เรียบเรียงโดย Aaron S. Gross, Jody Elizabeth Myers และ Jordan Rosenblum นิวยอร์ก: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยนิวยอร์ก 2019.
  • เกอร์, แจนน่า. หนังสืออาหารอิสราเอลเล่มใหม่: การเดินทางสู่การทำอาหาร เอ็ดอเมริกันครั้งที่ 1 นิวยอร์ก: หนังสือ Schocken, 2550
  • ฮาเบอร์, โจเอล. "ชูเลนต์และฮามิน: สุดยอดอาหารเพื่อความสะดวกสบายของชาวยิว: ฉลองอาหารยิวมากที่สุดด้วยสูตรอาหารนานาชาติ 12 รายการ" ในรสชาติของวัฒนธรรมยิว ซานฟรานซิสโก แคลิฟอร์เนีย: Word Press, 2022, https://www.tasteofjew.com/wp-content/uploads/2022/09/Chulent-Hamin.pdf
  • ฮาเบอร์ โจเอล “เฟริก-อียิปต์ ฮามิน” ในรสชาติของวัฒนธรรมยิว เยรูซาเล็ม อิสราเอล: Aish.com, 2022, https://aish.com/ferik-egyptian-hamin/
  • แฮ็คเก็ตต์, คอนราดและกริม, ไบรอัน เจ. และคนอื่นๆ “ภูมิทัศน์ทางศาสนาทั่วโลก: รายงานเกี่ยวกับการกระจายขนาดของกลุ่มศาสนาหลักของโลก ณ ปี 2010” ใน The Pew Forum on Religion and Public Life. วอชิงตัน ดี.ซี.: ฟอรัมของศูนย์วิจัย Pew เรื่องศาสนาและชีวิตสาธารณะ, 2012
  • เฮสเชล, อับราฮัม โจชัว. วันสะบาโต: ความหมายสำหรับ คนสมัยใหม่ นิวยอร์ก นิวยอร์ก: Farrar, Straus and Giroux, 2005
  • อิบน์ อัล-กะรีม, มูฮัมหมัด อิบน์ อัล-หะซัน และชาร์ลส์ เพอร์รี หนังสือการทำอาหารในแบกแดด: หนังสือของอาหาร (Kitāb Al-Ṭabīkh ) ทอตเนส: อนาคต 2548
  • จอห์นสัน, จอร์จ. “นักวิชาการถกเถียงถึงรากเหง้าของภาษายิดดิช การอพยพของชาวยิว” ในนิวยอร์กไทม์ส นิวยอร์ก นิวยอร์ก: The New York Times 29 ตุลาคม 2539 https://www.nytimes.com/1996/10/29/science/scholars-debate-roots-of-yiddish-migration-of-jews.html .
  • ยูดาห์ เยฮูดาห์ อิบัน ทิโบน และอับราฮัม ซิฟโรนี เซเฟอร์ ฮา-คูซารี เทลอาวีฟ อิสราเอล: Schoken Publishing House, 1970
  • คิมิอาการอฟ, อัมนัน. คลาสสิกเอเชียกลาง (Bukharian) อาหารยิวและศุลกากร นิวยอร์ก นิวยอร์ก: Alpha Translation & Publishing, 2010
  • คาโร, โจเซฟ เบน เอฟราอิม, โมเสส เบน อิสราเอล อิสเซอร์เลส และยิทซัค เบน อาโรน Shulḥan ʻarukh ...คราคูฟ: บุตรของ Isaac Prustits, 1618
  • คลังข้อมูลภาษาและวัฒนธรรมของ Ashkenazic Jewry Digital Archive ห้องสมุดมหาวิทยาลัยโคลัมเบีย นิวยอร์ก นิวยอร์ก: มหาวิทยาลัยโคลัมเบีย ปี2022 https://guides.library.columbia.edu/lcaaj
  • เลเบวอห์ล ชารอน และเรนา บัลกิ้น. ตำราอาหารสำเร็จรูป Ave ครั้งที่ 2: สูตรอาหารและความทรงจำจากครัวนิวยอร์กในตำนานของ Abe Lebewohl นิวยอร์ก: วิลลาร์ด, 1999.
  • ไมโมนิเดส. 613 MitzvotหรือSefer Hamitzvos แปลโดย เบเรล เบลล์ บรุกลิน, นิวยอร์ก: Sichos ในภาษาอังกฤษ, 2549
  • มาร์ก, กิล.  สารานุกรมอาหารยิว โฮโบเกน นิวเจอร์ซีย์: John Wiley & Sons, 2010
  • นาธาน, โจน. การทำอาหาร ของชาวยิวในอเมริกา ฉบับขยาย นิวยอร์ก: Alfred A. Knopf Inc., 1998
  • Newhouse, Alana, Stephanie Butnick, Noah Fecks, Joana Avillez และ Gabriella Gershenson อาหารชาวยิวมากที่สุด 100 รายการ: รายการที่เป็นที่ถกเถียงกันอย่างมาก เรียบเรียงโดย Alana Newhouse, Stephanie Butnick และ Gabriella Gershenson นิวยอร์ก: ช่างฝีมือ 2019
  • Ottolenghi, Yotam. และ Sami ทามิ. เยรูซาเล็ม: ตำราอาหาร . 1 สหรัฐเอ็ด เบิร์กลีย์: Ten Speed ​​Press, 2012
  • พินเทล-กินสเบิร์ก, Idit. ทูตสวรรค์และโชเลนต์ : การเป็นตัวแทนอาหารจากหอจดหมายเหตุนิทานพื้นบ้านของอิสราเอล ดีทรอยต์ มิชิแกน: Wayne State University Press, 2021
  • นักข่าว, ฮันนาห์. "ประวัติของลาดิโนและตัวอักษรคืออะไร" จดหมายข่าวศูนย์ศึกษาชาวยิว ในStroum Seattle, WA: Henry M. Jackson School of International Studies at the University of Washington, 2020 , https://jewishstudies.washington.edu/sephardic-studies/history-of-soletreo-david-bunis-devin-naar/
  • ริชาร์ดสัน ปีเตอร์ และเอมี่ มารี ฟิชเชอร์ เฮโรด: กษัตริย์ของชาวยิวและมิตรของชาวโรมัน พิมพ์ครั้งที่สอง. Abingdon, Oxon: เลดจ์ 2018
  • ชอร์, ลีแอนน์. “จานข้าวที่มีเนื้อของชาวยิว Bukharian เป็นอาหาร Crockpot ที่คุณต้องการ” ในเจมอร์ บัลติมอร์ ลิฟ วิ่ง บัลติมอร์, แมรี่แลนด์: Maryland Jewish Media, 2018, https://jmoreliving.com/2018/10/23/this-bukharian-jewish-meaty-rice-dish-is-the-crockpot-meal-you-need/#recipe .
  • สตาวานส์, อิลาน. วรรณคดียิว: บทนำสั้นๆ . นิวยอร์ก นิวยอร์ก: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยอ็อกซ์ฟอร์ด ปี 2021
  • Stein, Lori และ Ronald H. Isaacs Let's Eat : อาหารยิวและความเชื่อ . แลนแฮม แมริแลนด์: Rowman & Littlefield, 2018
  • เทาเบอร์, แยงกี้. นอกเหนือจากหนังสือกฎหมาย: สหายของ Chassidic กับจริยธรรมของ Talmud's of the Fathers พิมพ์ครั้งที่1 บรู๊คลิน นิวยอร์ก: Vaad Hanochos Hatmimim, 1994
  • Yitzahk ben Moishe หรือ "Zaruah" ในMishnah Torah ของ เขา หรือ Zaruah ตอนที่ 2, Hilhot Erev Shabbat, 3b
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับโชเลนต์
Retrieved from "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Cholent&oldid=1134682713"
0.1143810749054