บาบิโลเนีย

บาบิโลเนีย 𒆳𒆍𒀭𒊏𒆠   ( อัคคาเดียน ) มาต อักกะดี
1895 ปีก่อนคริสตกาล–539 ปีก่อนคริสตกาล
ขอบเขตของอาณาจักรบาบิโลนในตอนต้นและปลายรัชสมัยของฮัมมูราบี ซึ่งปัจจุบันคือคูเวตและอิรักในปัจจุบัน
เมืองหลวง	บาบิโลน
ภาษาทางการ	อัคคาเดียน สุเมเรียน อราเมอิก
ภาษาทั่วไป	อัคคาเดียน อราเมอิก
ศาสนา	ศาสนาบาบิโลน
ประวัติศาสตร์
• ที่จัดตั้งขึ้น	1895 ปีก่อนคริสตกาล
• ไม่  มั่นคง	539 ปีก่อนคริสตกาล
ก่อนหน้า ประสบความสำเร็จโดย ซูเมเรีย จักรวรรดิอัคคาเดียน อาณาจักรอาคีเมนิด
วันนี้ส่วนหนึ่งของ	อิรัก ซีเรีย

ส่วนหนึ่งของซีรีส์เรื่อง
ประวัติศาสตร์อิรัก
ยุคก่อนประวัติศาสตร์ Ubaid period Hassuna culture Halaf culture Halaf-Ubaid Transitional period Samarra culture (Eridu) Uruk period Jemdet Nasr Period
ยุคสำริด Sumer Assyria Akkadian Empire Gutian dynasty of Sumer Third Dynasty of Ur Isin-Larsa period First Babylonian Empire Kassites Simurrum Babylonia Neo-Assyrian Empire Neo-Babylonian Empire Median Kingdom
ยุคเหล็ก Achaemenid Assyria Seleucid Babylonia Parthian Babylonia Roman Mesopotamia Sasanian Asorestan
วัยกลางคน Islamic conquest Rashidun Caliphate Umayyad Caliphate Abbasid Caliphate Hamdanids Buyid amirate of Iraq Marwanids Uqaylids Al-Mazeedi Ayyubids Seljuk Empire Atabegs of Azerbaijan Zengids Ilkhanate Jalairid Sultanate Timurid Empire Kara Koyunlu Aq Qoyunlu
ยุคต้นสมัยใหม่ Safavids Ottoman Iraq Mamluk dynasty
อิรักสมัยใหม่ Mandatory Iraq Kingdom of Iraq Republic of Iraq (1958–68) Ba'athist rule (1968–2003) Occupation (2003–11) Recent history
พอร์ทัลอิรัก
วี NS อี

บิ ( / ˌ ขæ ขɪ ลิตร oʊ n ฉันə / ) เป็นโบราณ อัคคาเดียพูด รัฐและพื้นที่ทางวัฒนธรรมที่อยู่ในภาคกลางภาคใต้โสโปเตเมีย (ปัจจุบันวันอิรักและซีเรีย ) ขนาดเล็กอาโมไรต์รัฐ -ruled โผล่ออกมาในปี 1894 ก่อนคริสตกาลซึ่งประกอบด้วยเมืองเล็ก ๆ น้อย ๆ ในการบริหารของบาบิโลน ^[1]เป็นเพียงเมืองเล็กๆ ในจังหวัดในสมัยจักรวรรดิอัคคาเดียน (2335–2154 ปีก่อนคริสตกาล) แต่ขยายตัวอย่างมากในรัชสมัยของฮัมมูราบีในครึ่งแรกของศตวรรษที่ 18 ก่อนคริสต์ศักราชและกลายเป็นเมืองหลวงที่สำคัญ ในรัชสมัยของฮัมมูราบีและหลังจากนั้น บาบิโลเนียถูกเรียกว่า "ดินแดนแห่งอัคคาด" ( Māt Akkadīในอัคคาเดียน) ซึ่งเป็นลัทธิโบราณคดีโดยเจตนาเพื่ออ้างถึงความรุ่งโรจน์ครั้งก่อนของจักรวรรดิอัคคาเดียน^{[2] [3]}

มันก็มักจะมีส่วนร่วมในการแข่งขันกับรัฐเก่าของอัสซีเรียทางทิศเหนือและอีแลมไปทางทิศตะวันออกในโบราณอิหร่านบิสั้น ๆ กลายเป็นพลังงานที่สำคัญในภูมิภาคหลังจากที่ฮัมมูราบี ( FL.ค. 1792-1752 ปีก่อนคริสตกาลเหตุการณ์กลางหรือค. 1696-1654 ปีก่อนคริสตกาลสั้นเหตุการณ์ ) สร้างอาณาจักรสั้น ๆ ที่ประสบความสำเร็จก่อนหน้านี้อัคคาเดียจักรวรรดิราชวงศ์ที่สามของ urและเก่าจักรวรรดิอัสซีเรียจักรวรรดิบาบิโลนล่มสลายอย่างรวดเร็วหลังจากการสิ้นพระชนม์ของฮัมมูราบีและเปลี่ยนกลับเป็นอาณาจักรเล็กๆ

เช่นเดียวกับอัสซีเรีย รัฐบาบิโลนยังคงใช้ภาษาอัคคาเดียนที่เป็นลายลักษณ์อักษร (ภาษาของชาวพื้นเมือง) สำหรับการใช้งานอย่างเป็นทางการ แม้จะมีผู้ก่อตั้งชาวอะโมไรต์ที่พูดภาษาเซมิติกตะวันตกเฉียงเหนือและผู้สืบทอดของKassiteซึ่งพูดภาษาโดดเดี่ยวไม่ใช่ชาวเมโสโปเตเมียพื้นเมืองภาษาสุเมเรียนยังคงใช้ภาษาสุเมเรียน (เช่นเดียวกับอัสซีเรีย) แต่เมื่อถึงเวลาก่อตั้งบาบิโลน ภาษานี้ก็ไม่ได้เป็นภาษาพูดอีกต่อไป เนื่องจากอัคคาเดียนใช้แทนทั้งหมด ประเพณีอัคคาเดียนและสุเมเรียนก่อนหน้านี้มีบทบาทสำคัญในวัฒนธรรมบาบิโลนและอัสซีเรีย และภูมิภาคนี้จะยังคงเป็นศูนย์กลางทางวัฒนธรรมที่สำคัญ แม้จะอยู่ภายใต้การปกครองภายนอกที่ยืดเยื้อ

การกล่าวถึงเมืองบาบิโลนครั้งแรกที่สุดสามารถพบได้ในแผ่นดินเหนียวจากรัชสมัยของซาร์กอนแห่งอัคคัด (2334–2279 ปีก่อนคริสตกาล) ย้อนหลังไปถึงศตวรรษที่ 23 ก่อนคริสต์ศักราช บาบิโลนเป็นเพียงศูนย์กลางทางศาสนาและวัฒนธรรม ณ จุดนี้และไม่ใช่รัฐเอกราชหรือเมืองใหญ่ เช่นเดียวกับส่วนที่เหลือของเมโสโปเตเมีย มันอยู่ภายใต้จักรวรรดิอัคคาเดียนซึ่งรวมผู้พูดอัคคาเดียนและสุเมเรียนไว้ภายใต้กฎเดียวกัน หลังจากการล่มสลายของจักรวรรดิอัคคาเดียน ดินแดนเมโสโปเตเมียทางใต้ถูกครอบครองโดยชาวกูเตียนเป็นเวลาสองสามทศวรรษก่อนการขึ้นของราชวงศ์ที่ 3 แห่งอูร์ ซึ่งนอกจากอัสซีเรียตอนเหนือแล้ว ยังห้อมล้อมเมโสโปเตเมียทั้งหมดรวมถึงเมืองบาบิโลนด้วย .

ประวัติ

ก่อนบาบิโลนสุเมโร-อัคคาเดียน

เมโสโปเตเมียมีประวัติศาสตร์อันยาวนานก่อนการเกิดขึ้นของบาบิโลน โดยอารยธรรมสุเมเรียนกำลังเกิดขึ้นในภูมิภาคค. 3500 ปีก่อนคริสตกาล และคนที่พูดภาษาอัคคาเดียนปรากฏตัวขึ้นในศตวรรษที่ 30 ก่อนคริสตกาล ^{[ ต้องการการอ้างอิง ]}

ในช่วงสหัสวรรษที่ 3 เป็น symbiosis วัฒนธรรมที่ใกล้ชิดที่เกิดขึ้นระหว่างซูและลำโพงอัคคาเดียซึ่งรวมถึงการแพร่หลายทวิ ^[4]อิทธิพลของสุเมเรียนต่ออัคคาเดียนและในทางกลับกันก็ปรากฏชัดในทุกด้าน ตั้งแต่การยืมศัพท์อย่างมหาศาล ไปจนถึงการบรรจบกันทางวากยสัมพันธ์ สัณฐานวิทยา และการบรรจบกันของเสียง ^[4]นี้ได้รับแจ้งนักวิชาการเพื่ออ้างถึงซูและอัคคาเดียในสหัสวรรษที่สามเป็นsprachbund ^[4]

อัคคาเดียนค่อย ๆ แทนที่ซูเมเรียนเป็นภาษาพูดของเมโสโปเตเมียในช่วงเปลี่ยนที่สามและสหัสวรรษที่สองก่อนคริสต์ศักราช (ระยะเวลาที่แน่นอนเป็นเรื่องของการอภิปราย) ^[5]

จากค. 3500 ปีก่อนคริสตกาล จนกระทั่งการขึ้นของจักรวรรดิอัคคาเดียนในศตวรรษที่ 24 ก่อนคริสต์ศักราช เมโสโปเตเมียถูกครอบงำโดยเมืองและรัฐในซูเมเรียเป็นส่วนใหญ่เช่นUr , Lagash , Uruk , Kish , Isin , Larsa , Adab , Eridu , Gasur , Assur , Hamazi , Akshak , ArbelaและUmmaแม้ว่าชื่อเซมิติกอัคคาเดียนเริ่มปรากฏอยู่ในรายชื่อกษัตริย์ของบางรัฐเหล่านี้ (เช่นEshnunnaและอัสซีเรีย) ระหว่างศตวรรษที่ 29 ถึง 25 ก่อนคริสตกาล ตามเนื้อผ้า ศูนย์กลางทางศาสนาที่สำคัญของเมโสโปเตเมียทั้งหมดคือเมืองนิปปูร์ที่ซึ่งเทพเจ้าเอนลิลเป็นสูงสุด และมันจะยังคงเป็นเช่นนั้นจนกว่าจะถูกแทนที่ด้วยบาบิโลนในรัชสมัยของฮัมมูราบีในช่วงกลางศตวรรษที่ 18 ก่อนคริสตกาล ^{[ ต้องการการอ้างอิง ]}

อัคคาเดียเอ็มไพร์ (2334-2154 BC) เห็นอัคคาเดีย Semites และ Sumerians ของโสโปเตเมียรวมกันภายใต้กฎและ Akkadians อย่างเต็มที่บรรลุวาสนามากกว่า Sumerians และแน่นอนมาครองมากของโบราณตะวันออกใกล้

จักรวรรดิในที่สุดก็ชำรุดทรุดโทรมเนื่องจากการลดลงของเศรษฐกิจเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและสงครามกลางเมืองตามด้วยการโจมตีโดย Gutians จากเทือกเขา Zagrosสุเมเรียนลุกขึ้นอีกครั้งพร้อมกับราชวงศ์ที่ 3 แห่งอูร์ในช่วงปลายศตวรรษที่ 22 ก่อนคริสตกาล และขับไล่พวกกูเทียนออกจากเมโสโปเตเมียตอนใต้ในปี 2161 ก่อนคริสตกาลตามคำแนะนำจากเม็ดยาที่รอดตายและการจำลองทางดาราศาสตร์^[6]ดูเหมือนว่าพวกเขาจะมีอำนาจเหนือดินแดนส่วนใหญ่ของกษัตริย์อัคคาเดียนแห่งอัสซีเรียทางตอนเหนือของเมโสโปเตเมียอยู่ระยะหนึ่ง

Followed by the collapse of the Sumerian "Ur-III" dynasty at the hands of the Elamites in 2002 BC, the Amorites ("Westerners"), a foreign Northwest Semitic-speaking people, began to migrate into southern Mesopotamia from the northern Levant, gradually gaining control over most of southern Mesopotamia, where they formed a series of small kingdoms, while the Assyrians reasserted their independence in the north. The states of the south were unable to stem the Amorite advance, and for a time may have relied on their fellow Akkadians in Assyria for protection.^{[citation needed]}

คิงอิลูชูมา (c. 2008-1975 BC) เก่าจักรวรรดิอัสซีเรีย (2025-1750 ปีก่อนคริสตกาล) ในจารึกที่รู้จักกันอธิบายการหาประโยชน์ของเขาไปทางทิศใต้ดังนี้

เสรีภาพ^{[n 1]}ของชาวอัคคาเดียนและลูก ๆ ของพวกเขาที่ฉันสร้างไว้ ฉันทำให้ทองแดงของพวกเขาบริสุทธิ์ ฉันได้สถาปนาอิสรภาพของพวกเขาจากพรมแดนของหนองน้ำและ Ur และ Nippur, Awalและ Kish, DerของเทพธิดาIshtarจนถึงเมือง ( Ashur ) ^[7]

นักวิชาการในอดีตสันนิษฐานจากข้อความนี้ว่าหมายความว่าเขาเอาชนะชาวอาโมไรต์ที่บุกรุกทางใต้และชาวเอลาไมต์ไปทางทิศตะวันออก แต่ไม่มีบันทึกที่ชัดเจนเกี่ยวกับเรื่องนี้ และนักวิชาการบางคนเชื่อว่ากษัตริย์อัสซีเรียเพียงให้ข้อตกลงการค้าพิเศษกับทางใต้

นโยบายเหล่านี้ได้รับการอย่างต่อเนื่องโดยสืบทอดอริชุมอีและอิกุนุม

อย่างไรก็ตาม เมื่อซาร์กอนที่ 1 (พ.ศ. 2463-2424) ขึ้นครองราชย์ต่อในอัสซีเรียในปี พ.ศ. 2463 ก่อนคริสตกาล ในที่สุดพระองค์ก็ทรงถอนอัสซีเรียออกจากภูมิภาค โดยทรงเลือกที่จะดำเนินการขยายอาณานิคมของอัสซีเรียอย่างเข้มแข็งในอนาโตเลียและลิแวนต์ และในที่สุดเมโสโปเตเมียทางใต้ก็ล่มสลาย แก่ชาวอาโมไรต์ ในช่วงศตวรรษที่แรกของสิ่งที่เรียกว่า "ระยะเวลาอาโมไรต์" ที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดรัฐเมืองในภาคใต้มีรี, Eshnunna และ Larsa ร่วมกับอัสซีเรียในภาคเหนือ

ราชวงศ์บาบิโลนที่หนึ่ง – ราชวงศ์อาโมไรต์, 1894–1595 ปีก่อนคริสตกาล

ฮัมมูราบี (ยืน) ปรากฎว่าได้รับเครื่องราชอิสริยาภรณ์จากชามาช (หรืออาจเป็นมาร์ดุก ) ฮัมมูราบีเอามือปิดปากเพื่อเป็นการละหมาด^[8] (บรรเทาที่ส่วนบนของศิลาแห่งประมวลกฎหมายของฮัมมูราบี )

หนึ่งในราชวงศ์อาโมไรต์เหล่านี้ได้ก่อตั้งอาณาจักรคาซัลลูเล็กๆซึ่งรวมถึงเมืองเล็กๆ ในขณะนั้นของบาบิโลนประมาณ พ.ศ. 2437 ก่อนคริสตกาล ซึ่งท้ายที่สุดจะเข้ายึดครองอาณาจักรอื่น ๆ และก่อให้เกิดอาณาจักรบาบิโลนแห่งแรกที่มีอายุสั้นหรือที่เรียกว่าราชวงศ์บาบิโลนที่หนึ่ง

หัวหน้าเผ่าอาโมไรต์ชื่อซูมูอาบุมได้จัดสรรที่ดินซึ่งรวมเมืองบาบิโลนที่ค่อนข้างเล็กในขณะนั้นจากอาโมไรต์ที่อยู่ใกล้เคียงซึ่งปกครองเมืองคาซัลลูซึ่งเป็นเมืองเมโสโปเตเมีย ซึ่งเดิมเคยเป็นดินแดน โดยเปลี่ยนที่ดินที่ได้มาใหม่ของเขาให้กลายเป็นรัฐใน สิทธิของตนเอง รัชสมัยของพระองค์เกี่ยวข้องกับการสถาปนารัฐท่ามกลางทะเลของรัฐและอาณาจักรเล็ก ๆ อื่น ๆ ในภูมิภาคนี้ อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนสุมัวบัมไม่เคยใส่ใจที่จะยกตำแหน่งกษัตริย์แห่งบาบิโลนให้ตัวเองบ่งบอกว่าบาบิโลนเองยังเป็นเพียงเมืองเล็กๆ หรือเมืองเล็กๆ เท่านั้น และไม่คู่ควรกับตำแหน่งกษัตริย์^[9]

ตามด้วยSumu-la-El , Sabium , Apil-Sinแต่ละคนปกครองในลักษณะคลุมเครือเช่นเดียวกับ Sumuabum โดยไม่มีการอ้างอิงถึงความเป็นราชาแห่งบาบิโลนในบันทึกที่เป็นลายลักษณ์อักษรของเวลาซิน-มูบาลลิตเป็นผู้ปกครองอาโมไรต์คนแรกที่ได้รับการยกย่องอย่างเป็นทางการว่าเป็นกษัตริย์แห่งบาบิโลนและต่อด้วยดินเหนียวเพียงแผ่นเดียว ภาย​ใต้​กษัตริย์​เหล่า​นี้ ประเทศ​ที่​บาบิโลน​อยู่​ยัง​คง​เป็น​ชาติ​เล็ก ๆ ที่​ควบคุม​อาณา​เขต​เล็ก ๆ น้อย ๆ และ​ถูก​บดบัง​ด้วย​อาณาจักร​ข้าง​เคียง​ที่​ทั้ง​เก่า​กว่า, ใหญ่​กว่า, และ​มี​อำนาจ​มาก​กว่า เช่น; Isin, Larsa, Assyria ทางเหนือและ Elam ทางตะวันออกในอิหร่านโบราณ ชาวเอลามีครอบครองพื้นที่กว้างใหญ่ทางตอนใต้ของเมโสโปเตเมีย และผู้ปกครองชาวอาโมไรต์ในยุคแรกๆ ส่วนใหญ่ถูกจับเป็นทาสของเอลาม

อาณาจักรฮัมมูราบี

Babylon remained a minor town in a small state until the reign of its sixth Amorite ruler, Hammurabi, during 1792–1750 BC (or c. 1728–1686 BC in the short chronology). He conducted major building work in Babylon, expanding it from a small town into a great city worthy of kingship. A very efficient ruler, he established a bureaucracy, with taxation and centralized government. Hammurabi freed Babylon from Elamite dominance, and indeed drove the Elamites from southern Mesopotamia entirely. He then systematically conquered southern Mesopotamia, including the cities of Isin, Larsa, Eshnunna, Kish, Lagash, Nippur, Borsippa, Ur, Uruk, Umma, Adab, Sippar, Rapiqum, and Eridu. His conquests gave the region stability after turbulent times, and coalesced the patchwork of small states into a single nation; it is only from the time of Hammurabi that southern Mesopotamia acquired the name Babylonia.

Hammurabi turned his disciplined armies eastwards and invaded the region which a thousand years later became Iran, conquering Elam, Gutians, Lullubi and Kassites. To the west, he conquered the Amorite states of the Levant (modern Syria and Jordan) including the powerful kingdoms of Mari and Yamhad.

จากนั้นฮัมมูราบีเข้าสู่สงครามยืดเยื้อกับจักรวรรดิอัสซีเรียเก่าเพื่อควบคุมเมโสโปเตเมียและการครอบงำของตะวันออกใกล้ อัสซีเรียมีการควบคุมการขยายกว่ามากHurrianและHattianส่วนตะวันออกเฉียงใต้ของตุรกีจากศตวรรษที่ 21 และจากส่วนหลังของศตวรรษที่ 20 ได้ยืนยันตัวเองผ่านทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือและลิแวนต์โสโปเตเมียกลาง หลังจากการต่อสู้ที่ยืดเยื้อมานานหลายทศวรรษกับกษัตริย์อัสซีเรียผู้ทรงพลังShamshi-Adad IและIshme-Dagan Iฮัมมูราบีบังคับให้Mut-Ashkurผู้สืบทอดตำแหน่งเพื่อส่งส่วยบาบิโลน 1751 ปีก่อนคริสตกาล ให้บาบิโลเนียควบคุมอาณานิคม Hattian และ Hurrian ที่มีอายุหลายศตวรรษของอัสซีเรียในอนาโตเลีย^[10]

หนึ่งในฮัมมูราบีของผลงานที่สำคัญและยาวนานมากที่สุดคือการสะสมของรหัสกฎหมายชาวบาบิโลนซึ่งการปรับปรุงรหัสก่อนหน้านี้ของสุเมเรียน , อัคและอัสซีเรีย นี่เป็นคำสั่งของฮัมมูราบีหลังจากการขับไล่ชาวเอลาไมต์และการตั้งถิ่นฐานในอาณาจักรของเขา ในปี 1901 ซึ่งเป็นสำเนาของประมวลกฎหมายฮัมมูราบีถูกค้นพบบนsteleโดยฌาคส์เดมอร์แกนและJean-Vincent Scheilที่Susaในอีแลมที่จะได้รับต่อมานำมาเป็นปล้น สำเนานั้นขณะนี้อยู่ในพิพิธภัณฑ์ลูฟร์

From before 3000 BC until the reign of Hammurabi, the major cultural and religious center of southern Mesopotamia had been the ancient city of Nippur, where the god Enlil was supreme. Hammurabi transferred this dominance to Babylon, making Marduk supreme in the pantheon of southern Mesopotamia (with the god Ashur, and to some degree Ishtar, remaining the long-dominant deity in northern Mesopotamian Assyria). The city of Babylon became known as a "holy city" where any legitimate ruler of southern Mesopotamia had to be crowned. Hammurabi turned what had previously been a minor administrative town into a large, powerful and influential city, extended its rule over the entirety of southern Mesopotamia, and erected a number of impressive buildings.

ชาวบาบิโลนที่ปกครองโดยอาโมไรต์ เช่นเดียวกับรัฐก่อนๆ ค้าขายตามปกติกับนครรัฐอาโมไรต์และคานาอันทางทิศตะวันตก โดยมีเจ้าหน้าที่หรือกองทหารของบาบิโลนส่งผ่านไปยังลิแวนต์และคานาอันในบางครั้ง และพ่อค้าชาวอาโมไรต์ก็ปฏิบัติการอย่างเสรีทั่วเมโสโปเตเมีย ความสัมพันธ์ทางทิศตะวันตกของราชวงศ์บาบิโลนยังคงเหนียวแน่นมาระยะหนึ่งแล้ว Ammi-Ditanaหลานชายของ Hammurabi ยังคงตั้งชื่อตัวเองว่า "ราชาแห่งดินแดนอาโมไรต์" พ่อและลูกชายแอมมีดิตานายังเบื่อชื่ออาโมไรต์: เอบีเอชูห์และแอมมีซาดูกะ

ปฏิเสธ

ซีลกระบอก ศตวรรษที่ 18–17 ก่อนคริสตกาล บาบิโลเนีย

เมโสโปเตเมียตอนใต้ไม่มีขอบเขตที่ป้องกันได้ตามธรรมชาติ ทำให้เสี่ยงต่อการถูกโจมตี หลังจากการตายของฮัมมูราบี อาณาจักรของเขาเริ่มสลายตัวอย่างรวดเร็ว ภายใต้ผู้สืบทอดของเขาซัมซู-อิลูนา (ค.ศ. 1749–1712 ก่อนคริสตกาล) ทางใต้สุดของเมโสโปเตเมียได้สูญเสียกษัตริย์อิลุมมาอิลีที่พูดภาษาอัคคาเดียนซึ่งขับไล่ชาวบาบิโลนที่ปกครองอาโมไรต์ออกไป ทางตอนใต้กลายเป็นราชวงศ์ซีแลนด์โดยกำเนิดและยังคงเป็นอิสระจากบาบิโลนต่อไปอีก 272 ปี⁽¹¹⁾

ทั้งชาวบาบิโลนและผู้ปกครองอาโมไรต์ของพวกเขาถูกขับออกจากอัสซีเรียไปทางทิศเหนือโดยผู้ว่าราชการแอสอัคคาเดีย-ชื่อพูเซอร์ซินค ค.ศ. 1740 ก่อนคริสตกาล ผู้ซึ่งถือว่ากษัตริย์มุตอัชคูร์เป็นทั้งชาวอาโมไรต์จากต่างแดนและเคยเป็นลูกน้องของบาบิโลน หลังจากหกปีของสงครามกลางเมืองในอัสซีเรียกษัตริย์พื้นเมืองชื่อAdasiยึดอำนาจค 1735 BC และไปในการจัดสรรอดีตบาบิโลนและอาโมไรต์ในดินแดนเมโสโปเตกลางเช่นเดียวกับทายาทของเบลบานิ

Amorite rule survived in a much reduced Babylon, Samshu-iluna's successor Abi-Eshuh made a vain attempt to recapture the Sealand Dynasty for Babylon, but met defeat at the hands of king Damqi-ilishu II. By the end of his reign Babylonia had shrunk to the small and relatively weak nation it had been upon its foundation, although the city itself was far larger than the small town it had been prior to the rise of Hammurabi.

He was followed by Ammi-Ditana and then Ammi-Saduqa, both of whom were in too weak a position to make any attempt to regain the many territories lost after the death of Hammurabi, contenting themselves with peaceful building projects in Babylon itself.

Samsu-Ditanaจะเป็นผู้ปกครองอาโมไรต์คนสุดท้ายของบาบิโลน ในช่วงต้นรัชสมัยของพระองค์ พระองค์อยู่ภายใต้แรงกดดันจากชาว Kassites ผู้คนที่พูดภาษาที่เห็นได้ชัดซึ่งมาจากภูเขาทางตะวันตกเฉียงเหนือของอิหร่านในปัจจุบัน บาบิโลนถูกโจมตีโดยชาวฮิตไทต์ที่พูดภาษาอินโด-ยูโรเปียนและอาศัยอยู่ในอนาโตเลียใน พ.ศ. 1595 ก่อนคริสตกาล Shamshu-Ditana ก็เจ๊งดังต่อไปนี้ "กระสอบแห่งบาบิโลน" โดยคนฮิตไทต์กษัตริย์Mursili ฉัน ชาวฮิตไทต์อยู่ได้ไม่นาน แต่ในที่สุดการทำลายล้างของพวกเขาก็ทำให้พันธมิตร Kassite ของพวกเขาสามารถควบคุมได้

กระสอบบาบิโลนและยุคโบราณตะวันออกใกล้

วันที่กระสอบบาบิโลนโดยชาวฮิตไทต์ภายใต้การปกครองของกษัตริย์มูร์ซิลีที่ 1ถือเป็นสิ่งสำคัญในการคำนวณต่างๆ ของลำดับเหตุการณ์ในยุคแรกๆของตะวันออกใกล้ในสมัยโบราณเนื่องจากเป็นจุดคงที่ในการอภิปราย ข้อเสนอแนะสำหรับวันที่ที่แม่นยำแตกต่างกันไปมากถึง 230 ปีซึ่งสอดคล้องกับความไม่แน่นอนเกี่ยวกับความยาวของ "ยุคมืด" ของการล่มสลายของยุคสำริดตอนปลายตอนปลายส่งผลให้เกิดการเปลี่ยนแปลงลำดับเหตุการณ์ของยุคสำริดทั้งหมดของเมโสโปเตเมียโดยคำนึงถึงเหตุการณ์อียิปต์ วันที่เป็นไปได้สำหรับกระสอบบาบิโลนคือ:

• ลำดับเหตุการณ์สั้นพิเศษ: 1499 ปีก่อนคริสตกาล
• ลำดับเหตุการณ์สั้น: 1531 ปีก่อนคริสตกาล
• middle chronology: 1595 BC (probably the most commonly used, and often seen as having the most support)^{[12][13][14][15][16][17]}
• long chronology: 1651 BC (favored by some astronomical events reconstruction)^[6]
• ultra-long chronology: 1736 BC^[18]

Kassite dynasty, 1595–1155 BC

The extent of the Babylonian Empire during the Kassite dynasty

The Kassite dynasty was founded by Gandash of Mari. The Kassites, like the Amorite rulers who had preceded them, were not originally native to Mesopotamia. Rather, they had first appeared in the Zagros Mountains of what is today northwestern Iran.

The ethnic affiliation of the Kassites is unclear. Still, their language was not Semitic or Indo-European, and is thought to have been either a language isolate or possibly related to the Hurro-Urartian language family of Anatolia,^[19] although the evidence for its genetic affiliation is meager due to the scarcity of extant texts. That said, several Kassite leaders may have borne Indo-European names, and they may have had an Indo-European elite similar to the Mitanni elite that later ruled over the Hurrians of central and eastern Anatolia.^[20][21]

Kassites เปลี่ยนชื่อ Babylon Karduniašและการปกครองของพวกเขากินเวลานานถึง 576 ปี ซึ่งเป็นราชวงศ์ที่ยาวที่สุดในประวัติศาสตร์ของบาบิโลน

นี้การปกครองใหม่ในต่างประเทศมีความคล้ายคลึงโดดเด่นให้กับกฎร่วมสมัยประมาณของHyksosในอียิปต์โบราณ คุณลักษณะอันศักดิ์สิทธิ์ส่วนใหญ่ที่กล่าวถึงกษัตริย์อาโมไรต์แห่งบาบิโลนหายไปในเวลานี้ ชื่อ "พระเจ้า" ไม่เคยถูกมอบให้กับ Kassite อธิปไตย บาบิโลนยังคงเป็นเมืองหลวงของอาณาจักรและเป็นหนึ่งในเมืองศักดิ์สิทธิ์ของเอเชียตะวันตก ที่ซึ่งนักบวชของศาสนาเมโสโปเตเมียโบราณมีพลังอำนาจทั้งหมด และเป็นสถานที่แห่งเดียวที่จะมีสิทธิได้รับมรดกของอาณาจักรบาบิโลนเก่าที่มีอายุสั้น หารือ ^[22]

Babylonia experienced short periods of relative power, but in general proved to be relatively weak under the long rule of the Kassites, and spent long periods under Assyrian and Elamite domination and interference.

ไม่ชัดเจนว่าเมื่อใดที่ Kassite ปกครองบาบิโลนเริ่มขึ้น แต่ชาวอินโด - ยูโรเปียนฮิตไทต์จากอนาโตเลียไม่ได้อยู่ในบาบิโลเนียเป็นเวลานานหลังจากการปล้นเมือง และมีแนวโน้มว่าพวก Kassites จะย้ายเข้ามาหลังจากนั้นไม่นาน Agum IIขึ้นครองบัลลังก์เพื่อ Kassites ใน 1595 ปีก่อนคริสตกาล และปกครองรัฐที่ขยายจากอิหร่านไปยังยูเฟรตีส์ตอนกลาง กษัตริย์องค์ใหม่ยังคงรักษาความสัมพันธ์อันสงบสุขกับErishum IIIกษัตริย์ชาวเมโสโปเตเมียพื้นเมืองแห่งอัสซีเรีย แต่ประสบความสำเร็จในการทำสงครามกับจักรวรรดิฮิตไทต์และยี่สิบสี่ปีหลังจากนั้น ชาวฮิตไทต์ได้นำรูปปั้นศักดิ์สิทธิ์ของมาร์ดุกเขาได้ค้นพบและประกาศพระเจ้า เท่ากับKassite เทพ Shuqamuna

แผนที่ของเมโสโปเตเมียค. 1450 ปีก่อนคริสตกาล

เบอร์นาบุเรียชอีเขาประสบความสำเร็จและดึงขึ้นสนธิสัญญาสันติภาพกับกษัตริย์แอสพูเซอร์แอชอร์ไอและมีการครองราชย์ของเหตุการณ์ส่วนใหญ่เช่นเดียวกับทายาทแคาชติเลียชไอ

The Sealand Dynasty of southern Mesopotamia remained independent of Babylonia and in native Akkadian-speaking hands. Ulamburiash managed to attack it and conquered parts of the land from Ea-gamil, a king with a distinctly Sumerian name, around 1450 BC, whereupon Ea-Gamil fled to his allies in Elam. The Sealand Dynasty region still remained independent, and the Kassite king seems to have been unable to finally conquer it. Ulamburiash began making treaties with ancient Egypt, which then was ruling southern Canaan, and Assyria to the north. Karaindash built a bas-relief temple in Uruk and Kurigalzu I (1415–1390 BC) built a new capital Dur-Kurigalzu named after himself, transferring administrative rule from Babylon. Both of these kings continued to struggle unsuccessfully against the Sealand Dynasty.

Agum III also campaigned against the Sealand Dynasty, finally wholly conquering the far south of Mesopotamia for Babylon, destroying its capital Dur-Enlil in the process. From there Agum III extended farther south still, invading what was many centuries later to be called the Arabian Peninsula or Arabia, and conquering the pre-Arab state of Dilmun (in modern Bahrain).

Karaindashกระชับความสัมพันธ์ทางการทูตกับกษัตริย์อัสซูร์-เบล-นิเชชูแห่งอัสซีเรียและฟาโรห์ทุตโมสที่ 3 แห่งอียิปต์และปกป้องพรมแดนบาบิโลนกับเอลาม

Kadašman-Ḫarbe I succeeded Karaindash, and briefly invaded Elam before being eventually defeated and ejected by its king Tepti Ahar. He then had to contend with the Suteans, ancient Semitic-speaking peoples from the southeastern Levant who invaded Babylonia and sacked Uruk. He describes having "annihilated their extensive forces", then constructed fortresses in a mountain region called Ḫiḫi, in the desert to the west (modern Syria) as security outposts, and "he dug wells and settled people on fertile lands, to strengthen the guard".^[23]

คุริกัลซูที่ 1ขึ้นครองบัลลังก์ และในไม่ช้าก็ขัดแย้งกับอีแลมทางทิศตะวันออก เมื่อเฮอร์-batila สืบต่อจาก Tepti Ahar เอาบัลลังก์แห่งอีแลมเขาเริ่มจู่โจมบิเหน็บแนม Kurigalzu ที่จะทำสงครามกับเขาที่Dur-Šulgi Kurigalzu เปิดตัวแคมเปญซึ่งส่งผลให้พ่ายแพ้อย่างน่าสังเวชและจับกุมḪur-batila ซึ่งไม่ปรากฏในจารึกอื่น ๆ เขาได้ไปยึดครองดินแดนทางตะวันออกของเอลาม สิ่งนี้นำกองทัพของเขาไปยังเมืองหลวงของเอลาไมต์ คือเมืองสุสา ซึ่งถูกไล่ออก หลังจากนั้นผู้ปกครองหุ่นกระบอกก็ถูกวางไว้บนบัลลังก์เอลาไมต์ภายใต้การปกครองของบาบิโลน คูริกัลซูที่ 1 ทรงรักษาความสัมพันธ์ฉันมิตรกับอัสซีเรียอียิปต์และชาวฮิตไทต์ตลอดรัชสมัยของพระองค์ Kadashman-Enlil I (1374–1360 ปีก่อนคริสตกาล) สืบทอดตำแหน่งและดำเนินนโยบายทางการทูตต่อไป

Burna-Buriash II ascended to the throne in 1359 BC, he retained friendly relations with Egypt, but the resurgent Middle Assyrian Empire (1365–1050 BC) to the north was now encroaching into northern Babylonia, and as a symbol of peace, the Babylonian king took the daughter of the powerful Assyrian king Ashur-uballit I in marriage. He also maintained friendly relations with Suppiluliuma I, ruler of the Hittite Empire.

He was succeeded by Kara-ḫardaš (who was half Assyrian, and the grandson of the Assyrian king) in 1333 BC, a usurper named Nazi-Bugaš deposed him, enraging Ashur-uballit I, who invaded and sacked Babylon, slew Nazi-Bugaš, annexed Babylonian territory for the Middle Assyrian Empire, and installed Kurigalzu II (1345–1324 BC) as his vassal ruler of Babylonia.

ไม่นานหลังจากArik-den-iliขึ้นครองบัลลังก์แห่งอัสซีเรียใน 1327 ปีก่อนคริสตกาล Kurigalzu III โจมตีอัสซีเรียในความพยายามที่จะยืนยันอำนาจของชาวบาบิโลนอีกครั้ง หลังจากประสบความสำเร็จในช่วงแรกที่น่าประทับใจ เขาก็พ่ายแพ้ในที่สุด และสูญเสียดินแดนให้กับอัสซีเรียมากขึ้น ระหว่าง 1307 ปีก่อนคริสตกาล และ 1232 ปีก่อนคริสตกาล ผู้สืบทอดของเขา เช่นNazi-Maruttash , Kadashman-Turgu , Kadashman-Enlil II , Kudur-EnlilและShagarakti-Shuriashซึ่งเป็นพันธมิตรกับอาณาจักรของชาวฮิตไทต์และมิทานิ ของดินแดนแก่ชาวอัสซีเรียที่ฟื้นคืนชีพ) ในความพยายามที่ล้มเหลวในการหยุดการขยายตัวของอัสซีเรีย ซึ่งยังคงไม่ถูกตรวจสอบ

การปกครองของ Kashtiliash IV (1242–1235 ปีก่อนคริสตกาล) สิ้นสุดลงอย่างหายนะเมื่อกษัตริย์อัสซีเรียTukulti-Ninurta I (1243–1207 ปีก่อนคริสตกาล) กำหนดเส้นทางกองทัพของเขา ไล่ออกและเผาบาบิโลนและตั้งตัวเองขึ้นเป็นกษัตริย์ แดกดันกลายเป็นชาวเมโสโปเตเมียคนแรกที่ปกครอง รัฐซึ่งเป็นผู้ปกครองคนก่อน ๆ ล้วนเป็นชาวอาโมไรต์และ Kassites ที่ไม่ใช่เมโสโปเตเมีย ^[11] Kashtiliash เองก็ถูกนำตัวไปที่ Ashur ในฐานะเชลยศึก

ผู้ว่าราชการ/กษัตริย์แห่งอัสซีเรียชื่อเอนลิล-นาดิน-ชูมีได้รับตำแหน่งบนบัลลังก์เพื่อปกครองเป็นอุปราชของตูกุลติ-นินูร์ตาที่ 1และกาดัชมัน-ฮาร์เบที่ 2และอาดัด- ชูมา-อิดดินาสืบทอดตำแหน่งผู้ว่าการ/กษัตริย์ของอัสซีเรีย ภายใต้บังคับของตูกุลติ-นินูร์ตาที่ 1 จนถึง 1216 ปีก่อนคริสตกาล

Babylon did not begin to recover until late in the reign of Adad-shuma-usur (1216–1189 BC), as he too remained a vassal of Assyria until 1193 BC. However, he was able to prevent the Assyrian king Enlil-kudurri-usur from retaking Babylonia, which, apart from its northern reaches, had mostly shrugged off Assyrian domination during a short period of civil war in the Assyrian empire, in the years after the death of Tukulti-Ninurta.

Meli-Shipak II (1188-1172 ปีก่อนคริสตกาล) ดูเหมือนจะมีการปกครองอย่างสันติ แม้จะไม่สามารถที่จะฟื้นภาคเหนือบิจากอัสซีเรียไม่มีดินแดนต่อไปก็หายไปอีแลมไม่ได้เป็นภัยคุกคามและการล่มสลายในช่วงปลายยุคสำริดในขณะนี้ส่งผลกระทบต่อลิแวนต์, คานาอัน , อียิปต์ที่คอเคซัส , ตุรกี, เมดิเตอร์เรเนียน , แอฟริกาเหนือ , ภาคเหนือของอิหร่านและดูเหมือนว่าคาบสมุทรบอลข่าน (ในตอนแรก) จะมีผลกระทบเพียงเล็กน้อยต่อบาบิโลเนีย (หรือที่จริงแล้วอัสซีเรียและเอลาม)

สงครามเริ่มต้นขึ้นอีกครั้งภายใต้กษัตริย์ที่ตามมา เช่นMarduk-apla-iddina I (1171-1159 ปีก่อนคริสตกาล) และZababa-shuma-iddin (1158 ปีก่อนคริสตกาล) ยาวครองราชย์เป็นกษัตริย์แอสแอชอร์แดนอี (1179-1133 BC) กลับมาขยายตัวนโยบายและเอาชนะส่วนต่อไปของภาคเหนือบิจากพระมหากษัตริย์ทั้งสองและผู้ปกครอง Elamite ชูทรักนัคุนต์เสียทีในที่สุดส่วนใหญ่ของบิตะวันออกในที่สุด Enlil-nadin-ahhe (1157–1155 ปีก่อนคริสตกาล) ถูกโค่นล้มและราชวงศ์ Kassite สิ้นสุดลงหลังจาก Ashur-dan I พิชิตดินแดนทางเหนือและตอนกลางของบาบิโลเนียได้มากขึ้นและ Shutruk-Nahhunte ที่มีอำนาจเท่าเทียมกันได้ผลักดันลึกเข้าไปในใจกลางของบาบิโลน เมืองและสังหารกษัตริย์ พบงานกวีที่คร่ำครวญถึงภัยพิบัติครั้งนี้

Despite the loss of territory, general military weakness, and evident reduction in literacy and culture, the Kassite dynasty was the longest-lived dynasty of Babylon, lasting until 1155 BC, when Babylon was conquered by Shutruk-Nakhunte of Elam, and reconquered a few years later by the Nebuchadnezzar I, part of the larger Late Bronze Age collapse.

Early Iron Age – Native rule, second dynasty of Isin, 1155–1026 BC

ชาวเอลาไมต์ไม่ได้ควบคุมบาบิโลนเป็นเวลานาน แต่กลับเข้าสู่สงครามกับอัสซีเรียที่ไม่ประสบผลสำเร็จในท้ายที่สุด ยอมให้มาร์ดุก-คาบิต-อาเฮชู (1155–1139 ปีก่อนคริสตกาล) ก่อตั้งราชวงศ์ที่ 4 แห่งบาบิโลนจากอีซิน โดยมีชาวอัคคาเดียนพื้นเมืองกลุ่มแรก ที่พูดราชวงศ์เมโสโปเตไปทางทิศใต้กฎบิกับดุก-kabit-ahheshu กลายเป็นเพียงเมโสโปเตพื้นเมืองที่สองที่จะนั่งบนบัลลังก์แห่งบาบิโลนหลังจากที่กษัตริย์แอสทูคุลตินิเนอร์ตา อี ราชวงศ์ของเขาจะยังคงอยู่ในอำนาจประมาณ 125 ปี กษัตริย์องค์ใหม่ประสบความสำเร็จในการขับไล่ชาวเอลาไมต์และป้องกันการฟื้นคืนชีพของ Kassite ต่อมาในรัชกาลของพระองค์ พระองค์ทรงไปทำสงครามกับอัสซีเรีย และประสบความสำเร็จในเบื้องต้น ยึดเมืองเอกัลลาทุมทางใต้ของอัสซีเรียได้ชั่วครู่ before ultimately suffering defeat at the hands of Ashur-Dan I.

Itti-Marduk-balatu succeeded his father in 1138 BC, and successfully repelled Elamite attacks on Babylonia during his 8-year reign. He too made attempts to attack Assyria, but also met with failure at the hands of the still reigning Ashur-Dan I.

Ninurta-nadin-shumi took the throne in 1137 BC, and also attempted an invasion of Assyria, his armies seem to have skirted through eastern Aramea (modern Syria) and then made an attempt to attack the Assyrian city of Arbela (modern Erbil) from the west. However, this bold move met with defeat at the hands of Ashur-resh-ishi I who then forced a treaty in his favour upon the Babylonian king.

Nebuchadnezzar I (1124–1103 BC) was the most famous ruler of this dynasty. He fought and defeated the Elamites and drove them from Babylonian territory, invading Elam itself, sacking the Elamite capital Susa, and recovering the sacred statue of Marduk that had been carried off from Babylon during the fall of the Kassites. Shortly afterwards, the king of Elam was assassinated and his kingdom disintegrated into civil war. However, Nebuchadnezzar failed to extend Babylonian territory further, being defeated a number of times by Ashur-resh-ishi I (1133–1115 BC), king of the Middle Assyrian Empire, for control of formerly Hittite-controlled territories in Aram and Anatolia. The Hittite Empire of the northern and western Levant and eastern Anatolia had been largely annexed by the Middle Assyrian Empire, and its heartland finally overrun by invading Phrygians from the Balkans. In the later years of his reign, Nebuchadnezzar I devoted himself to peaceful building projects and securing Babylonia's borders against the Assyrians, Elamites and Arameans.

Nebuchadnezzar was succeeded by his two sons, firstly Enlil-nadin-apli (1103–1100 BC), who lost territory to Assyria. The second of them, Marduk-nadin-ahhe (1098–1081 BC) also went to war with Assyria. Some initial success in these conflicts gave way to a catastrophic defeat at the hands of the powerful Assyrian king Tiglath-Pileser I (1115–1076 BC), who annexed huge swathes of Babylonian territory, thus further expanding the Assyrian Empire. Following this a terrible famine gripped Babylon, inviting attacks and migrations from the northwest Semitic tribes of Aramaeans and Suteans from the Levant.

ใน 1072 ปีก่อนคริสตกาลMarduk-shapik-zeriได้ลงนามในสนธิสัญญาสันติภาพกับAshur-bel-kala (1075–1056 BC) ของอัสซีเรีย อย่างไรก็ตาม ผู้สืบทอดของเขาKadašman-Buriašไม่เป็นมิตรกับอัสซีเรียมากนัก กระตุ้นให้กษัตริย์อัสซีเรียบุกบาบิโลเนียและขับไล่ เขาวางAdad-apla-iddinaบนบัลลังก์เป็นข้าราชบริพารของเขา การปกครองของอัสซีเรียดำเนินต่อไปจนถึงค. 1050 ปีก่อนคริสตกาล โดยMarduk-ahhe-eribaและMarduk-zer-Xถือเป็นข้าราชบริพารแห่งอัสซีเรีย หลัง 1,050 ปีก่อนคริสตกาล จักรวรรดิอัสซีเรียตอนกลางเข้าสู่ช่วงสงครามกลางเมือง ตามด้วยการทำสงครามอย่างต่อเนื่องกับชาวอารัม , Phrygians , รัฐนีโอฮิตไทต์ และ Hurrians ทำให้บาบิโลเนียเป็นอิสระจากแอกอัสซีเรียอีกครั้งเป็นเวลาสองสามทศวรรษ

อย่างไรก็ตาม ในไม่ช้า ชาวบาบิโลเนียที่พูดภาษาเซมิติกตะวันออกก็เริ่มประสบกับการรุกรานซ้ำแล้วซ้ำเล่าจากชนชาติเซมิติกตะวันตกที่อพยพมาจากลิแวนต์ในช่วงการล่มสลายของยุคสำริดและในช่วงศตวรรษที่ 11 ก่อนคริสตกาล พื้นที่กว้างใหญ่ของชนบทบาบิโลนได้รับการจัดสรรและครอบครองโดยชาวอารัมที่เพิ่งมาถึงเหล่านี้และสุธี . ชาวอารัมตั้งรกรากในชนบทส่วนใหญ่ในบาบิโลเนียตะวันออกและตอนกลาง และชาวซูทีนในทะเลทรายตะวันตก โดยที่กษัตริย์บาบิโลนผู้อ่อนแอไม่สามารถยับยั้งการอพยพเหล่านี้ได้

ยุคแห่งความโกลาหล 1026–911 ปีก่อนคริสตกาล

ราชวงศ์Nabu-shum-libur ที่ปกครองชาวบาบิโลนถูกขับไล่โดยกลุ่ม Arameans ใน 1026 ปีก่อนคริสตกาล และใจกลางของบาบิโลนรวมถึงเมืองหลวงเองก็ตกอยู่ในรัฐอนาธิปไตย และไม่มีกษัตริย์องค์ใดที่จะปกครองบาบิโลนมานานกว่า 20 ปี

อย่างไรก็ตาม ในภาคใต้ของเมโสโปเตเมีย (ภูมิภาคที่สอดคล้องกับราชวงศ์เก่าของซีแลนด์) ราชวงศ์ที่ 5 (1025–1004 ปีก่อนคริสตกาล) เกิดขึ้น สิ่งนี้ถูกปกครองโดยSimbar-shipakผู้นำของเผ่า Kassite และมีผลกับรัฐที่แยกจากกัน บาบิโลน. สภาวะอนาธิปไตยอนุญาตให้ผู้ปกครองอัสซีเรีย อะชูร์-นิรารีที่ 4 (1019–1013 ปีก่อนคริสตกาล) มีโอกาสโจมตีบาบิโลเนียใน พ.ศ. 1018 ก่อนคริสตกาล และเขาได้รุกรานและยึดเมืองแอตลิลาของบาบิโลนและบางพื้นที่ทางตอนเหนือของอัสซีเรีย

The south Mesopotamian dynasty was replaced by another Kassite Dynasty (Dynasty VI; 1003–984 BC) which also seems to have regained control over Babylon itself. The Elamites deposed this brief Kassite revival, with king Mar-biti-apla-usur founding Dynasty VII (984–977 BC). However, this dynasty too fell, when the Arameans once more ravaged Babylon.

Babylonian rule was restored by Nabû-mukin-apli in 977 BC, ushering in Dynasty VIII. Dynasty IX begins with Ninurta-kudurri-usur II, who ruled from 941 BC. Babylonia remained weak during this period, with whole areas of Babylonia now under firm Aramean and Sutean control. Babylonian rulers were often forced to bow to pressure from Assyria and Elam, both of which had appropriated Babylonian territory.

Assyrian rule, 911–619 BC

Babylonia remained in a state of chaos as the 10th century BC drew to a close. A further migration of nomads from the Levant occurred in the early 9th century BC with the arrival of the Chaldeans, another nomadic northwest Semitic people described in Assyrian annals as the "Kaldu". The Chaldeans settled in the far southeast of Babylonia, joining the already long extant Arameans and Suteans. By 850 BC the migrant Chaldeans had established their own land in the extreme southeast of Mesopotamia.

ตั้งแต่ 911 ปีก่อนคริสตกาลด้วยการก่อตั้งจักรวรรดินีโออัสซีเรีย (911–605 ปีก่อนคริสตกาล) โดยAdad-nirari IIบาบิโลนพบว่าตัวเองอยู่ภายใต้การปกครองและการปกครองของรัฐเมโสโปเตเมียอีกครั้งในอีกสามศตวรรษข้างหน้า Adad-nirari II โจมตีและเอาชนะShamash-mudammiqแห่ง Babylonia สองครั้งโดยยึดพื้นที่ขนาดใหญ่ทางตอนเหนือของแม่น้ำ DiyalaและเมืองHītและZanquในกลางเมโสโปเตเมีย เขาได้กำไรเพิ่มเติมจากบาบิโลเนียภายใต้Nabu-shuma-ukin Iในภายหลังในรัชสมัยของพระองค์Tukulti-Ninurta IIและAshurnasirpal IIก็บังคับบาบิโลเนียให้เป็นข้าราชบริพารและShalmaneser III(859–824 ปีก่อนคริสตกาล) ไล่บาบิโลนออกเอง สังหารกษัตริย์นาบูอะพลาอิดดีนาปราบปรามชนเผ่าอารัม ซูเทียน และชาวเคลเดียนตั้งรกรากอยู่ในบาบิโลเนีย และติดตั้งมาร์ดุก-ซากีร์-ชูมีที่ 1 (855–819 ปีก่อนคริสตกาล) ตามด้วยมาร์ดุก-บาลาสซู- อิกบี (819–813 ปีก่อนคริสตกาล) เป็นข้าราชบริพารของเขา มันเป็นช่วงปลายปี 850 ก่อนคริสตกาลในพงศาวดารของShalmaneser IIIที่ชาวเคลเดียและชาวอาหรับจะกล่าวถึงครั้งแรกในหน้าประวัติศาสตร์ที่บันทึกไว้เป็นลายลักษณ์อักษร

เรื่องการตายของ Shalmaneser ครั้งที่สองบาบาาฮาอิดดินาลดลงเป็นทาสโดยพระราชินีแอสแชมมูรามาต (ที่รู้จักกันSemiramisเพื่อเปอร์เซียอาร์เมเนียและพวกกรีก) ทำหน้าที่เป็นผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ทายาทอาดัดนิรารีไอที่เป็นเพียงเด็กผู้ชายคนหนึ่ง ในที่สุด Adad-nirari III ก็ฆ่า Baba-aha-iddina และปกครองที่นั่นโดยตรงจนถึง 800 ปีก่อนคริสตกาล จนกระทั่งNinurta-apla-Xสวมมงกุฎ อย่างไรก็ตาม เขาก็ถูกปราบปรามโดย Adad-Nirari II กษัตริย์อัสซีเรียต่อไปชามชิอาดัดฟทำแล้วข้าราชบริพารของดุก-Bel-Zeri

Prism of Sennacherib (705–681 BC), containing records of his military campaigns, culminating with Babylon's destruction. Exhibited at the Oriental Institute of the University of Chicago.

Babylonia briefly fell to another foreign ruler when Marduk-apla-usur ascended the throne in 780 BC, taking advantage of a period of civil war in Assyria. He was a member of the Chaldean tribe who had a century or so earlier settled in a small region in the far southeastern corner of Mesopotamia, bordering the Persian Gulf and southwestern Elam. Shalmaneser IV attacked him and retook northern Babylonia, forcing a border treaty in Assyria's favour upon him. However, he was allowed to remain on the throne, and successfully stabilised the part of Babylonia he controlled. Eriba-Marduk, another Chaldean, succeeded him in 769 BC and his son, Nabu-shuma-ishkunใน 761 ปีก่อนคริสตกาล ดูเหมือนว่าบาบิโลเนียจะอยู่ในสภาพที่โกลาหลในช่วงเวลานี้ โดยที่ทางเหนือยึดครองโดยอัสซีเรีย บัลลังก์ของมันถูกครอบครองโดยชาวเคลเดียต่างชาติ และเหตุการณ์ความไม่สงบเกิดขึ้นทั่วทั้งแผ่นดิน

นาโบนัสซาร์กษัตริย์แห่งบาบิโลนโค่นล้มผู้ยึดครองชาวเคลเดียในปี 748 ก่อนคริสตกาล และทำให้บาบิโลเนียเสถียรขึ้นได้สำเร็จ ยังคงปราศจากปัญหากับอาชูร์-นิรารีที่ 5แห่งอัสซีเรีย อย่างไรก็ตาม ด้วยการครอบครองของTiglath-Pileser III (745–727 ปีก่อนคริสตกาล) บาบิโลเนียจึงถูกโจมตีครั้งใหม่ บาบิโลนถูกรุกรานและถูกไล่ออก และนาโบนัสซาร์ก็ตกเป็นข้าราชบริพาร ผู้สืบทอดของเขาNabu-nadin-zeri , Nabu-suma-ukin IIและNabu-mukin-zeriก็ตกเป็นทาสของ Tiglath-Pileser III เช่นกัน จนกระทั่งใน 729 ปีก่อนคริสตกาล กษัตริย์อัสซีเรียตัดสินใจปกครองบาบิโลนโดยตรงในฐานะกษัตริย์แทนที่จะยอมให้กษัตริย์บาบิโลน ให้เป็นข้าราชบริพารของอัสซีเรียดังที่บรรพบุรุษได้ทำมาสองร้อยปี

ในช่วงเวลานี้เองที่ชาวอัสซีเรียใช้ภาษาอราเมอิกตะวันออกเป็นภาษากลางของจักรวรรดินีโอ-อัสซีเรีย และอาราเมคเมโสโปเตเมียเริ่มแทนที่อัคคาเดียนเป็นภาษาพูดของประชาชนทั่วไปของทั้งอัสซีเรียและบาบิโลเนีย

กษัตริย์อัสซีเรียที่ 5 ชัลมาเนเซอร์ที่5ได้รับการประกาศให้เป็นกษัตริย์แห่งบาบิโลนใน 727 ปีก่อนคริสตกาล แต่สิ้นพระชนม์ขณะปิดล้อมสะมาเรียใน 722 ปีก่อนคริสตกาล

จากนั้นการก่อจลาจลก็ถูกปลุกปั่นต่อต้านการครอบงำของอัสซีเรียโดยMarduk-apla-iddina IIซึ่งเป็น Chaldean malka (หัวหน้าเผ่า) ทางตะวันออกเฉียงใต้ของเมโสโปเตเมียด้วยการสนับสนุนอย่างแข็งแกร่งจากแร่อีลาไมต์ Marduk-apla-iddina สามารถขึ้นครองบัลลังก์แห่งบาบิโลนได้ระหว่าง 721 และ 710 ปีก่อนคริสตกาล ในขณะที่กษัตริย์อัสซีเรียซาร์กอนที่ 2 (722-705 ปีก่อนคริสตกาล) ถูกยึดครองเพื่อเอาชนะไซเธียนและซิมเมอเรียนที่โจมตีอาณานิคมเปอร์เซียและมัธยฐานของอัสซีเรียในสมัยโบราณ อิหร่าน. ในที่สุด Marduk-apla-iddina II ก็พ่ายแพ้และขับไล่โดยSargon IIแห่งอัสซีเรีย และหลบหนีไปยังผู้พิทักษ์ของเขาใน Elam ซาร์กอนที่ 2ได้รับการประกาศให้เป็นกษัตริย์ในบาบิโลน

การล่มสลายของบาบิโลน

เซนนาเคอริบ (705–681 ปีก่อนคริสตกาล) สืบทอดต่อจากซาร์กอนที่ 2 และหลังจากปกครองโดยตรงชั่วขณะหนึ่ง พระองค์ทรงวางอาชูร์-นาดิน-ชูมีโอรสของพระองค์บนบัลลังก์ อย่างไรก็ตาม เมโรดัค-บาลาดันและผู้พิทักษ์ชาวเอลาไมต์ของเขายังคงก่อกวนต่อต้านการปกครองของอัสซีเรียอย่างไม่ประสบผลสำเร็จNergal-ushezibชาวเอลาไมต์สังหารเจ้าชายอัสซีเรียและขึ้นครองบัลลังก์ชั่วครู่ สิ่งนี้นำไปสู่กษัตริย์เซนนาเคอริบแห่งอัสซีเรียผู้โกรธเกรี้ยวบุกโจมตีและปราบปรามเอลามและไล่บาบิโลนออก ทำลายล้างและทำลายเมืองเป็นส่วนใหญ่ เชอถูกฆ่าตายในเร็ว ๆ นี้โดยบุตรชายของเขาเองในขณะที่อธิษฐานต่อพระเจ้าNisrochในนีนะเวห์ใน 681 ปีก่อนคริสตกาล กษัตริย์หุ่นเชิดMarduk-zakir-shumi IIถูกวางบนบัลลังก์โดยกษัตริย์อัสซีเรียองค์ใหม่Esarhaddon. However, Marduk-apla-iddina returned from exile in Elam, and briefly deposed him, forcing Esarhaddon to attack and defeat him, whereupon he once more fled to his masters in Elam, where he died in exile.

Restoration and rebuilding

เอซาร์ฮัดโดน (681–669 ปีก่อนคริสตกาล) ปกครองบาบิโลนเป็นการส่วนตัว เขาได้สร้างเมืองขึ้นใหม่ทั้งหมด นำความกระปรี้กระเปร่าและความสงบสุขมาสู่ภูมิภาค เมื่อเขาเสียชีวิตและในความพยายามที่จะรักษาความสามัคคีภายในอาณาจักรอันกว้างใหญ่ของเขา (ซึ่งทอดยาวจากคอเคซัสไปยังอียิปต์และนูเบียและจากไซปรัสถึงอิหร่าน) เขาได้ตั้งShamash-shum-ukinลูกชายคนโตของเขาเป็นกษัตริย์ในบาบิโลนและ อายุน้อยที่สุดของเขาAshurbanipal ที่มีการศึกษาสูง(669–627 ปีก่อนคริสตกาล) ในตำแหน่งที่อาวุโสกว่าในฐานะกษัตริย์แห่งอัสซีเรียและผู้ปกครองของ Shamash-shum-ukin

กบฏบาบิโลน

นักโทษชาวบาบิโลนภายใต้การดูแลของผู้พิทักษ์อัสซีเรีย รัชสมัยของ Ashurbanipal 668-630 BC, Nineveh, British Museum ME 124788

แม้จะเป็นชาวอัสซีเรีย Shamash-shum-ukin หลังจากผ่านไปหลายทศวรรษภายใต้การปกครองของAshurbanipalน้องชายของเขาได้ประกาศว่าเมืองบาบิโลน (และไม่ใช่เมืองนีนะเวห์ของอัสซีเรีย) ควรเป็นที่ตั้งของอาณาจักรอันยิ่งใหญ่ เขาก่อการจลาจลครั้งใหญ่ต่อ Ashurbanipal น้องชายของเขา เขานำรัฐบาลที่มีประสิทธิภาพของประชาชนยังไม่พอใจการปราบปรามแอสและการปกครองรวมทั้งอีแลมที่เปอร์เซีย , มีเดีย , บาบิโลเนียน, เคลเดียและ Suteans ทางตอนใต้ของโสโปเตเมียที่รบของลิแวนต์และเมโสโปเตตะวันตกเฉียงใต้ที่ชาวอาหรับและDilmunitesของคาบสมุทรอาหรับและชาวคานาอัน-ฟีนิเซียน หลังจากการต่อสู้อันแสนขมขื่นบาบิโลนถูกไล่ออกและพันธมิตรของมันพ่ายแพ้ ชามาช-ชุม-อูคิมก็ถูกฆ่าตายในกระบวนการนี้ เอลามถูกทำลายครั้งแล้วครั้งเล่า และชาวบาบิโลน เปอร์เซีย ชาวเคลเดีย อาหรับ มีเดีย ชาวเอลาไมต์ ชาวอารัม ชาวซูทีน และชาวคานาอันถูกปราบปรามอย่างรุนแรง โดยกองทหารอัสซีเรียต้องการแก้แค้นอย่างโหดร้ายต่อชนชาติที่ก่อกบฏ ผู้ว่าราชการจังหวัดอัสซีเรียชื่อกันดาลานูถูกวางบนบัลลังก์เพื่อปกครองในนามของกษัตริย์อัสซีเรีย^[11]เมื่อ Ashurbanipal เสียชีวิตใน 627 ปีก่อนคริสตกาล ลูกชายของเขาAshur-etil-ilani (627-623 BC) กลายเป็นผู้ปกครองของบาบิโลนและอัสซีเรีย

However, Assyria soon descended into a series of brutal internal civil wars which were to cause its downfall. Ashur-etil-ilani was deposed by one of his own generals, named Sin-shumu-lishir in 623 BC, who also set himself up as king in Babylon. After only one year on the throne amidst continual civil war, Sinsharishkun (622–612 BC) ousted him as ruler of Assyria and Babylonia in 622 BC. However, he too was beset by constant unremitting civil war in the Assyrian heartland. Babylonia took advantage of this and rebelled under Nabopolassar, a previously unknown malka (chieftain) of the Chaldeans, who had settled in southeastern Mesopotamia by c. 850 BC.

It was during the reign of Sin-shar-ishkun that Assyria's vast empire began to unravel, and many of its former subject peoples ceased to pay tribute, most significantly for the Assyrians; the Babylonians, Chaldeans, Medes, Persians, Scythians, Arameans and Cimmerians.

Neo-Babylonian Empire (Chaldean Empire)

The Neo-Babylonian Empire

Panorama view of the reconstructed Southern Palace of Nebuchadnezzar II, 6th century BC, Babylon, Iraq

ใน 620 ปีก่อนคริสตกาล Nabopolassar ได้เข้ายึดครองพื้นที่ส่วนใหญ่ของบาบิโลเนียโดยได้รับการสนับสนุนจากผู้อยู่อาศัยส่วนใหญ่ โดยมีเพียงเมืองนิปปูร์และภูมิภาคทางตอนเหนือบางแห่งเท่านั้นที่แสดงความจงรักภักดีต่อกษัตริย์อัสซีเรียที่ตกเป็นเหยื่อ^[11] Nabopolassar ไม่สามารถยึดครองบาบิโลเนียได้อย่างเต็มที่ และในอีกสี่ปีข้างหน้าเขาถูกบังคับให้ต่อสู้กับกองทัพอัสซีเรียที่ยึดครองที่ตั้งแค้มป์ในบาบิโลเนียพยายามที่จะปลดเขา อย่างไรก็ตาม กษัตริย์แห่งอัสซีเรีย Sin-shar-ishkun ถูกรบกวนจากการจลาจลอย่างต่อเนื่องในหมู่ประชาชนของเขาในเมืองนีนะเวห์และด้วยเหตุนี้จึงป้องกันไม่ให้นาโบโพลาสซาร์ขับออกไป

ยันสิ้นสุดลงใน 615 ปีก่อนคริสตกาลเมื่อ Nabopolassar ป้อนบาบิโลเนียนและเคลเดียเป็นพันธมิตรกับCyaxaresเป็นข้าราชบริพารอดีตแห่งอัสซีเรียและพระมหากษัตริย์ของคนอิหร่าน ; มีเดีย , เปอร์เซีย , SagartiansและParthians Cyaxares ยังใช้ประโยชน์จากการทำลายล้างของอัสซีเรียของกลุ่มประเทศเอลาไมต์ก่อนอิหร่านและประเทศMannean ที่ครองอำนาจในระดับภูมิภาค และระบอบอนาธิปไตยที่ตามมาในอัสซีเรียเพื่อปลดปล่อยชาวอิหร่านจากแอกอัสซีเรียและการครอบครองอิลาไมต์ในภูมิภาคเป็นเวลาสามศตวรรษไซเธียนจากทางตอนเหนือของเทือกเขาคอเคซัและซิม from the Black Sea who had both also been subjugated by Assyria, joined the alliance, as did regional Aramean tribes.

In 615 BC, while the Assyrian king was fully occupied fighting rebels in both Babylonia and Assyria itself, Cyaxares launched a surprise attack on the Assyrian heartlands, sacking the cities of Kalhu (the Biblical Calah, Nimrud) and Arrapkha (modern Kirkuk), Nabopolassar was still pinned down in southern Mesopotamia and thus not involved in this breakthrough.

จากจุดนี้ พันธมิตรของชาวบาบิโลน ชาวเคลเดีย มีเดีย เปอร์เซีย ไซเธียน ซิมเมอเรียน และชาวซาการ์เทียนได้ต่อสู้พร้อมเพรียงกันเพื่อต่อสู้กับสงครามกลางเมืองที่ทำลายล้างอัสซีเรีย เมืองสำคัญของอัสซีเรีย เช่น Ashur, Arbela (เมืองIrbilสมัยใหม่), Guzana , Dur Sharrukin (ปัจจุบันKhorsabad ), Imgur-Enlil , Nibarti-Ashur , Gasur , Kanesh , Kar AshurnasipalและTushhanตกเป็นพันธมิตรระหว่าง 614 ปีก่อนคริสตกาล Sin-shar-ishkun พยายามต่อต้านการต่อรองในช่วง 613 ปีก่อนคริสตกาล และขับไล่กองกำลังรวมที่โจมตีเขากลับคืนมา

อย่างไรก็ตาม พันธมิตรได้เปิดตัวการโจมตีแบบรวมครั้งใหม่ในปีต่อไป และหลังจากห้าปีของการสู้รบที่ดุเดือดนีเนเวห์ก็ถูกไล่ออกในช่วงปลายปี 612 ก่อนคริสตกาล หลังจากการล้อมที่ยืดเยื้อ ซึ่ง Sin-shar-ishkun ถูกสังหารเพื่อปกป้องเมืองหลวงของเขา

การสู้รบตามบ้านยังคงดำเนินต่อไปในเมืองนีนะเวห์ และนายพลชาวอัสซีเรียและสมาชิกราชวงศ์ ขึ้นครองบัลลังก์ในชื่ออัสซูร์-อูบัลลิตที่ 2 (612–605 ปีก่อนคริสตกาล) เขาได้รับการเสนอโอกาสในการรับตำแหน่งของทาสโดยผู้นำของพันธมิตรตามไปที่บาบิโลนพงศาวดารอย่างไรก็ตาม เขาปฏิเสธและพยายามต่อสู้เพื่อออกจากนีนะเวห์และเมืองฮาร์รานทางตอนเหนือของแอสซีเรียในแคว้นเมโสโปเตเมียตอนบนได้สำเร็จซึ่งเขาได้ก่อตั้งเมืองหลวงใหม่ การสู้รบยังคงดำเนินต่อไป เมื่อกษัตริย์อัสซีเรียต่อต้านพันธมิตรจนถึง 607 ปีก่อนคริสตกาล เมื่อในที่สุดเขาก็ถูกขับไล่โดยพวกมีเดีย บาบิโลน ไซเธียน และพันธมิตรของพวกเขา และขัดขวางความพยายามที่จะยึดเมืองคืนในปีเดียวกัน

Stele of Nabonidusจัดแสดงในบริติชมิวเซียม พระมหากษัตริย์จะแสดงให้เห็นว่าการสวดมนต์ให้กับดวงจันทร์ที่ดวงอาทิตย์และดาวศุกร์และเป็นภาพที่ใกล้เคียงกับดวงจันทร์

อียิปต์ฟาโรห์เนโชไอซึ่งเป็นราชวงศ์ที่ได้รับการติดตั้งเป็น vassals แห่งอัสซีเรียใน 671 BC พยายามเคร่งเครียดเพื่อช่วยอียิปต์โทแอสอดีตอาจจะออกจากความกลัวที่จะเป็นต่อไปจะยอมจำนนต่ออำนาจใหม่โดยไม่ต้องอัสซีเรียเพื่อปกป้องพวกเขามีอียิปต์ ได้ถูกทำลายล้างโดยพวกไซเธียนส์แล้ว ชาวอัสซีเรียต่อสู้ต่อไปด้วยความช่วยเหลือจากอียิปต์ จนกระทั่งได้รับชัยชนะอย่างเด็ดขาดสุดท้ายกับพวกเขาที่Carchemishทางตะวันตกเฉียงเหนือของอัสซีเรียใน 605 ปีก่อนคริสตกาล ที่ตั้งของจักรวรรดิจึงถูกย้ายไปบาบิโลเนีย^[24]เป็นครั้งแรกนับตั้งแต่ฮัมมูราบีเมื่อพันปีก่อน

Nabopolassar was followed by his son Nebuchadnezzar II (605–562 BC), whose reign of 43 years made Babylon once more the ruler of much of the civilized world, taking over portions of the former Assyrian Empire, with the eastern and northeastern portion being taken by the Medes and the far north by the Scythians.^[24]

เนบูคัดเนสซาร์ที่ 2 อาจต้องต่อสู้กับพวกที่หลงเหลือจากการต่อต้านอัสซีเรีย บางส่วนของกองทัพและฝ่ายบริหารของอัสซีเรียอาจยังคงดำเนินต่อไปในและรอบ ๆ ดูร์-กัตลิมมูทางตะวันตกเฉียงเหนือของอัสซีเรีย อย่างไรก็ตาม เมื่อประมาณ 599 ปีก่อนคริสตกาล บันทึกของจักรวรรดิอัสซีเรียจากภูมิภาคนี้ก็เงียบลงเช่นกัน ชะตากรรมของ Ashur-uballit II ยังไม่เป็นที่ทราบแน่ชัด และเขาอาจถูกฆ่าตายโดยพยายามเอา Harran กลับคืนมาที่ Carchemish หรือยังคงต่อสู้ต่อไป ในที่สุดก็หายวับไปในความมืดมิด

ไซเธียนและซิมพันธมิตรอดีตบิภายใต้ Nabopolassar ตอนนี้กลายเป็นภัยคุกคามและ Nebuchadnezzar II ถูกบังคับให้ลงในเดือนมีนาคมและตุรกีเอาชนะกองกำลังของพวกเขาสิ้นสุดภัยคุกคามที่เหนืออาณาจักรของเขา

ชาวอียิปต์พยายามที่จะคงอยู่ในตะวันออกใกล้ อาจเป็นไปได้ในความพยายามที่จะช่วยในการฟื้นฟูอัสซีเรียเป็นกันชนที่ปลอดภัยต่อบาบิโลเนียและชาวมีเดียและเปอร์เซียหรือเพื่อสร้างอาณาจักรของตนเอง Nebuchadnezzar II รณรงค์ต่อต้านชาวอียิปต์และขับรถพวกเขากลับมาในช่วงซีนายอย่างไรก็ตามความพยายามที่จะใช้อียิปต์ตัวเองเป็นรุ่นก่อนแอสของเขาได้ประสบความสำเร็จในการทำล้มเหลวส่วนใหญ่เนื่องจากการชุดของการก่อกบฏจากที่ชาวอิสราเอลของยูดาห์และอดีตอาณาจักรของเอฟราอิที่ฟืของCaananและรบของลิแวนต์ กษัตริย์บาบิโลนบดขยี้พวกกบฏ ปลดเยโฮยาคิมกษัตริย์แห่งJudah and deported a sizeable part of the population to Babylonia. Cities like Tyre, Sidon and Damascus were also subjugated. The Arabs and other South Arabian peoples who dwelt in the deserts to the south of the borders of Mesopotamia were then also subjugated.

In 567 BC he went to war with Pharaoh Amasis, and briefly invaded Egypt itself. After securing his empire, which included marrying a Median princess, he devoted himself to maintaining the empire and conducting numerous impressive building projects in Babylon. He is credited with building the fabled Hanging Gardens of Babylon.^[25]

Amel-Marduk succeeded to the throne and reigned for only two years. Little contemporary record of his rule survives, though Berosus later stated that he was deposed and murdered in 560 BC by his successor Neriglissar for conducting himself in an "improper manner".

Neriglissar (560–556 BC) also had a short reign. He was the son in law of Nebuchadnezzar II, and it is unclear if he was a Chaldean or native Babylonian who married into the dynasty. He campaigned in Aram and Phoenicia, successfully maintaining Babylonian rule in these regions. Neriglissar died young however, and was succeeded by his son Labashi-Marduk (556 BC), who was still a boy. He was deposed and killed during the same year in a palace conspiracy.

ของการครองราชย์ของกษัตริย์บาบิโลนที่ผ่านมาNabonidus ( บู-na'id , 556-539 BC) ซึ่งเป็นบุตรชายของแอสนักบวชAdda-Guppiและผู้ที่พยายามฆ่ากษัตริย์ Chaldean สุดท้าย Labashi-ดุกและเอา รัชกาล มีข้อมูลจำนวนพอสมควร นาโบนิดัส (เพราะฉะนั้น บุตรของเขา ผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์เบลชัสซาร์ ) อย่างน้อยก็มาจากฝ่ายมารดา ทั้งชาวเคลเดียและชาวบาบิโลน แต่ที่น่าขันคืออัสซีเรีย ซึ่งมาจากเมืองหลวงสุดท้ายของเมืองฮาร์ราน(คารานู). ต้นกำเนิดของพ่อยังไม่ทราบ ข้อมูลเกี่ยวกับ Nabonidus ส่วนใหญ่มาจากแผ่นจารึกตามลำดับเวลาที่มีบันทึกของ Nabonidus เสริมด้วยจารึก Nabonidus อีกอันหนึ่ง ซึ่งเขาเล่าถึงการบูรณะวัด Moon-god Sinที่ Harran เช่นเดียวกับการประกาศของไซรัสที่ออกไม่นานหลังจากที่เขาได้รับการยอมรับอย่างเป็นทางการว่าเป็นกษัตริย์แห่งบาบิโลน^[24]

A number of factors arose which would ultimately lead to the fall of Babylon. The population of Babylonia became restive and increasingly disaffected under Nabonidus. He excited a strong feeling against himself by attempting to centralize the polytheistic religion of Babylonia in the temple of Marduk at Babylon, and while he had thus alienated the local priesthoods, the military party also despised him on account of his antiquarian tastes. He seemed to have left the defense of his kingdom to his son Belshazzar (a capable soldier but poor diplomat who alienated the political elite), occupying himself with the more congenial work of excavating the foundation records of the temples and determining the dates of their builders.^[24] He also spent time outside Babylonia, rebuilding temples in the Assyrian city of Harran, and also among his Arab subjects in the deserts to the south of Mesopotamia. Nabonidus and Belshazzar's Assyrian heritage is also likely to have added to this resentment. In addition, Mesopotamian military might had usually been concentrated in the martial state of Assyria. Babylonia had always been more vulnerable to conquest and invasion than its northern neighbour, and without the might of Assyria to keep foreign powers in check and Mesopotamia dominant, Babylonia was ultimately exposed.

มันอยู่ในปีที่หกของ Nabonidus (549 ปีก่อนคริสตกาล) ที่ไซรัสมหาราชที่ Achaemenid เปอร์เซีย "ราชาแห่งแอนชาน " ในอีแลมเห็นด้วยกับเจ้าชีวิตของเขาAstyages "กษัตริย์แห่ง Manda" หรือมีเดียที่บาทากองทัพของ Astyages ทรยศต่อเขากับศัตรู และไซรัสได้ก่อตั้งตัวเองขึ้นที่ Ecbatana ซึ่งทำให้อาณาจักรมีเดียล่มสลายและทำให้ฝ่ายเปอร์เซียมีอำนาจเหนือประชาชนอิหร่าน⁽²⁶⁾สามปีต่อมาไซรัสได้ขึ้นเป็นกษัตริย์ของเปอร์เซียทั้งหมด และมีส่วนร่วมในการรณรงค์เพื่อปราบปรามการจลาจลในหมู่ชาวอัสซีเรีย ระหว่างนั้น นาโบนิดัสได้ตั้งค่ายในทะเลทรายของอาณานิคมอาระเบีย ใกล้ชายแดนทางใต้ของอาณาจักร ทิ้งเบลชัสซาร์บุตรชายของเขาไว้(Belsharutsur) in command of the army.

In 539 BC Cyrus invaded Babylonia. A battle was fought at Opis in the month of June, where the Babylonians were defeated; and immediately afterwards Sippar surrendered to the invader. Nabonidus fled to Babylon, where he was pursued by Gobryas, and on the 16th day of Tammuz, two days after the capture of Sippar, "the soldiers of Cyrus entered Babylon without fighting." Nabonidus was dragged from his hiding place, where the services continued without interruption. Cyrus did not arrive until the 3rd of Marchesvan (October), Gobryas having acted for him in his absence. Gobryas was now made governor of the province of Babylon, and a few days afterwards Belshazzar the son of Nabonidus died in battle. A public mourning followed, lasting six days, and Cyrus' son Cambyses accompanied the corpse to the tomb.^[27]

One of the first acts of Cyrus accordingly was to allow the Jewish exiles to return to their own homes, carrying with them their sacred temple vessels. The permission to do so was embodied in a proclamation, whereby the conqueror endeavored to justify his claim to the Babylonian throne.^[27]

Cyrus now claimed to be the legitimate successor of the ancient Babylonian kings and the avenger of Bel-Marduk, who was assumed to be wrathful at the impiety of Nabonidus in removing the images of the local gods from their ancestral shrines to his capital Babylon.^[27]

เผ่า Chaldean สูญเสียการควบคุมของ Babylonia หลายสิบปีก่อนสิ้นสุดยุคที่บางครั้งมีชื่อของพวกเขา และดูเหมือนว่าพวกเขาจะปะปนกับประชาชนทั่วไปของ Babylonia ก่อนหน้านี้ (เช่น Nabopolassar, Nebuchadnezzar II และผู้สืบทอดของพวกเขามักอ้างถึง ตัวเองเป็นชาร์อัคคัดและไม่เคยเป็นชาร์คัลดูในจารึก) และระหว่างจักรวรรดิเปอร์เซียAchaemenidคำว่าChaldeanหยุดหมายถึงเชื้อชาติของผู้คนและแทนที่จะเฉพาะกับชนชั้นทางสังคมของนักบวชที่ได้รับการศึกษาในวรรณคดีบาบิโลนคลาสสิกโดยเฉพาะดาราศาสตร์และโหราศาสตร์ . ในช่วงกลางของจักรวรรดิเซลูซิด (312–150 ปีก่อนคริสตกาล) ระยะนี้ก็ได้ลดลงจากการใช้เช่นกัน

เปอร์เซีย บาบิโลเนีย

ทหารบาบิโลนแห่งกองทัพอาเคเมนิดประมาณ 480 ปีก่อนคริสตกาล ความโล่งใจของหลุมฝังศพของXerxes I .

บิถูกดูดซึมเข้าสู่Achaemenid อาณาจักรใน 539 ปีก่อนคริสตกาลกลายเป็นsatrapyของ Babirush ( เก่าเปอร์เซีย : 𐎲𐎠𐎲𐎡𐎽 Bābiruš )

A year before Cyrus' death, in 529 BC, he elevated his son Cambyses II in the government, making him king of Babylon, while he reserved for himself the fuller title of "king of the (other) provinces" of the empire. It was only when Darius I acquired the Persian throne and ruled it as a representative of the Zoroastrian religion, that the old tradition was broken and the claim of Babylon to confer legitimacy on the rulers of western Asia ceased to be acknowledged.^[27]

Immediately after Darius seized Persia, Babylonia briefly recovered its independence under a native ruler, Nidinta-Bel, who took the name of Nebuchadnezzar III, and reigned from October 522 BC to August 520 BC, when Darius took the city by storm, during this period Assyria to the north also rebelled. A few years later, probably 514 BC, Babylon again revolted under the Armenian king Nebuchadnezzar IV; on this occasion, after its capture by the Persians, the walls were partly destroyed. The Esagila, the great temple of Bel, however, still continued to be kept in repair and to be a center of Babylonian religious feelings.^[27]

Alexander the Great conquered Babylon in 333 BC for the Greeks, and died there in 323 BC. Babylonia and Assyria then became part of the Greek Seleucid Empire.^{[citation needed]} It has long been maintained that the foundation of Seleucia diverted the population to the new capital of southern Mesopotamia, and that the ruins of the old city became a quarry for the builders of the new seat of government,^[27] but the recent publication of the Babylonian Chronicles has shown that urban life was still very much the same well into the Parthian Empire (150 BC to 226 AD). The Parthian king Mithridates พิชิตดินแดนนี้ให้เป็นจักรวรรดิพาร์เธียนใน 150 ปีก่อนคริสตกาล และภูมิภาคนี้ได้กลายเป็นสมรภูมิระหว่างชาวกรีกและชาวพาร์เธียน

มีการสลับฉากสั้น ๆ ของการพิชิตโรมัน (จังหวัดของอัสซีเรียและเมโสโปเตเมีย ; 116–118 AD) ภายใต้Trajanหลังจากที่ภาคียืนยันการควบคุมอีกครั้ง

ความศักดิ์สิทธิ์ของบาบิโลนถูกซึมซับเข้าสู่อาโซริสถาน (หมายถึงดินแดนของชาวอัสซีเรียในภาษาเปอร์เซีย ) ในจักรวรรดิซาซาเนียนซึ่งเริ่มขึ้นในปี ค.ศ. 226 และเมื่อถึงเวลานี้พิธีกรรมทางทิศตะวันออกของซีเรีย ซีเรียค (ซึ่งเกิดขึ้นในอัสซีเรียและเมโสโปเตเมียตอนบนในคริสต์ศตวรรษที่หนึ่ง) ) ได้กลายเป็นศาสนาที่ครอบงำในหมู่ชาวอัสซีเรีย - ชาวบาบิโลนซึ่งไม่เคยรับเอาลัทธิโซโรอัสเตอร์หรือศาสนาและภาษากรีกของผู้ปกครอง

Apart from the small 2nd century BC to 3rd century AD independent Neo-Assyrian states of Adiabene, Osroene, Assur, Beth Garmai, Beth Nuhadra and Hatra in the north, Mesopotamia remained under largely Persian control until the Arab Muslim conquest of Persia in the seventh century AD. Asōristān was dissolved as a geopolitical entity in 637 AD, and the native Eastern Aramaic-speaking and largely Christian populace of southern and central Mesopotamia (with the exception of the Mandeans) gradually underwent Arabization and Islamization in contrast to northern Mesopotamia where an Assyrian continuity endures to the present day.

Culture

Bronze Age to Early Iron Age Mesopotamian culture is sometimes summarized as "Assyro-Babylonian", because of the close ethnic, linguistic and cultural interdependence of the two political centers. The term "Babylonia", especially in writings from around the early 20th century, was formerly used to also include Southern Mesopotamia's earliest pre-Babylonian history, and not only in reference to the later city-state of Babylon proper. This geographic usage of the name "Babylonia" has generally been replaced by the more accurate term Sumer or Sumero-Akkadian in more recent writing, referring to the pre-Assyro-Babylonian Mesopotamian civilization.

Babylonian culture

Old Babylonian Cylinder Seal, hematite. The king makes an animal offering to Shamash. This seal was probably made in a workshop at Sippar.^[28]

Art and architecture

Man and woman, Old-Babylonian fired clay plaque from Southern Mesopotamia, Iraq

In Babylonia, an abundance of clay, and lack of stone, led to greater use of mudbrick; Babylonian, Sumerian and Assyrian temples were massive structures of crude brick which were supported by buttresses, the rain being carried off by drains. One such drain at Ur was made of lead. The use of brick led to the early development of the pilaster and column, and of frescoes and enameled tiles. The walls were brilliantly coloured, and sometimes plated with zinc or gold, as well as with tiles. Painted terracottaโคนสำหรับคบเพลิงก็ฝังอยู่ในปูนปลาสเตอร์ด้วย ในบาบิโลเนีย แทนที่การบรรเทาทุกข์มีการใช้ตัวเลขสามมิติมากขึ้น—ตัวอย่างแรกสุดคือรูปปั้นของ Gudeaซึ่งดูสมจริงหากค่อนข้างเงอะงะ ความขัดสนของหินในบาบิโลเนียทำให้ทุกก้อนกรวดมีค่า และนำไปสู่ความสมบูรณ์แบบในศิลปะการตัดอัญมณี ^[29]

ดาราศาสตร์

แท็บเล็ตย้อนหลังไปถึงยุคบาบิโลนเก่าบันทึกการประยุกต์ใช้คณิตศาสตร์กับการเปลี่ยนแปลงของความยาวของแสงแดดในปีสุริยะ การสังเกตปรากฏการณ์ท้องฟ้าของชาวบาบิโลนมาหลายศตวรรษถูกบันทึกไว้ในชุดอักษรอักษรคิวนีฟอร์มที่รู้จักกันในชื่อ 'เอนูมา อานู เอนลิล' ข้อความทางดาราศาสตร์ที่มีนัยสำคัญที่เก่าแก่ที่สุดที่เรามีคือแท็บเล็ต 63 ของ 'Enūma Anu Enlil' ซึ่งเป็นแท็บเล็ต Venus ของ Ammi-Saduqa ซึ่งแสดงรายการการเพิ่มขึ้นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายของดาวศุกร์ที่มองเห็นได้ในช่วงเวลาประมาณ 21 ปีและเป็นหลักฐานที่เก่าแก่ที่สุดที่ ปรากฏการณ์ของดาวเคราะห์ได้รับการยอมรับเป็นระยะAstrolabeรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าที่เก่าแก่ที่สุดมีอายุย้อนไปถึง Babylonia c. 1100 ปีก่อนคริสตกาล The MUL.APINมีแคตตาล็อกของดาวและกลุ่มดาวเช่นเดียวกับรูปแบบการทำนายrisings heliacalและการตั้งค่าของดาวเคราะห์ความยาวของกลางวันวัดโดยนาฬิกาน้ำ , แสงแดด , เงาและintercalations ข้อความ GU ของชาวบาบิโลนจัดเรียงดาวใน 'สตริง' ซึ่งอยู่ตามวงกลมเดคลิเนชัน ดังนั้นจึงวัดการขึ้นบนขวาหรือช่วงเวลา และยังใช้ดวงดาวของจุดสุดยอด ซึ่งแยกจากกันด้วยความแตกต่างของการเสด็จขึ้นสู่สวรรค์ที่ถูกต้อง ^{[30] [31] [32]}

ยา

การวินิจฉัยทางการแพทย์และการพยากรณ์โรค

สูตรการแพทย์เกี่ยวกับพิษ แผ่นจารึกดินเผา จากเมืองนิปปูร์ ประเทศอิรัก ศตวรรษที่ 18 ก่อนคริสตกาล พิพิธภัณฑ์ Ancient Orient อิสตันบูล

We find [medical semiotics] in a whole constellation of disciplines. ... There was a real common ground among these [Babylonian] forms of knowledge ... an approach involving analysis of particular cases, constructed only through traces, symptoms, hints. ... In short, we can speak about a symptomatic or divinatory [or conjectural] paradigm which could be oriented toward past present or future, depending on the form of knowledge called upon. Toward future ... that was the medical science of symptoms, with its double character, diagnostic, explaining past and present, and prognostic, suggesting likely future. ...

— Carlo Ginzburg^[33]

The oldest Babylonian (i.e., Akkadian) texts on medicine date back to the First Babylonian dynasty in the first half of the 2nd millennium BC^[34] although the earliest medical prescriptions appear in Sumerian during the Third Dynasty of Ur period.^[35] The most extensive Babylonian medical text, however, is the Diagnostic Handbook written by the ummânū, or chief scholar, Esagil-kin-apli of Borsippa,^[36] during the reign of the Babylonian king Adad-apla-iddina (1069–1046 BC).^[37]

พร้อมกับร่วมสมัยยาอียิปต์โบราณ , บาบิโลเนียนำแนวคิดของการวินิจฉัย , การพยากรณ์โรค , การตรวจร่างกายและใบสั่งยานอกจากนี้ยังมีคู่มือการวินิจฉัยแนะนำวิธีการของการบำบัดรักษาและสาเหตุและการใช้ประสบการณ์นิยม , ตรรกะและเหตุผลในการวินิจฉัยโรคและการรักษา ข้อความประกอบด้วยรายการอาการทางการแพทย์และการสังเกตเชิงประจักษ์ที่มีรายละเอียดบ่อยครั้งพร้อมกับกฎตรรกะที่ใช้ในการรวมอาการที่สังเกตได้ในร่างกายของpatient with its diagnosis and prognosis.^[38]

The symptoms and diseases of a patient were treated through therapeutic means such as bandages, creams and pills. If a patient could not be cured physically, the Babylonian physicians often relied on exorcism to cleanse the patient from any curses. Esagil-kin-apli's Diagnostic Handbook was based on a logical set of axioms and assumptions, including the modern view that through the examination and inspection of the symptoms of a patient, it is possible to determine the patient's disease, its aetiology and future development, and the chances of the patient's recovery.^[36]

ออซากิลคินแัป ลีี ค้นพบความหลากหลายของการเจ็บป่วยและโรคและอธิบายอาการของพวกเขาในของเขาคู่มือการวินิจฉัย ซึ่งรวมถึงอาการของโรคลมบ้าหมูหลายแบบและโรคที่เกี่ยวข้องพร้อมกับการวินิจฉัยและการพยากรณ์โรค ^[39]ยารักษาโรคบาบิโลนในยุคหลังคล้ายกับยากรีกยุคแรกในหลาย ๆ ด้าน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง บทความยุคแรกๆ ของHippocratic Corpusแสดงให้เห็นถึงอิทธิพลของยาบาบิโลนตอนปลายทั้งในด้านเนื้อหาและรูปแบบ ^[40]

วรรณคดี

มีห้องสมุดในเมืองและวัดวาอารามส่วนใหญ่ สุภาษิตสุเมเรียนโบราณเคยกล่าวไว้ว่า "ผู้ที่จะเก่งในสำนักของพวกธรรมาจารย์ต้องลุกขึ้นพร้อมกับรุ่งอรุณ" ผู้หญิงเช่นเดียวกับผู้ชายเรียนรู้ที่จะอ่านและเขียน^{[41] [42]}และในช่วงเวลายิวนี้ความรู้ที่เกี่ยวข้องกับการใช้ภาษาซูสูญพันธุ์และมีความซับซ้อนและกว้างขวางพยางค์ ^[41]

วรรณกรรมของชาวบาบิโลนจำนวนมากได้รับการแปลจากต้นฉบับของชาวสุเมเรียน และภาษาของศาสนาและกฎหมายยังคงถูกเขียนในภาษาโบราณของสุเมเรียนมาเป็นเวลานาน คำศัพท์ ไวยากรณ์ และการแปลแบบอินเทอร์ลิเนียร์ถูกรวบรวมเพื่อใช้สำหรับนักเรียน เช่นเดียวกับข้อคิดเห็นเกี่ยวกับข้อความเก่าและคำอธิบายของคำและวลีที่คลุมเครือ อักขระของพยางค์ทั้งหมดถูกจัดเรียงและตั้งชื่อ และรายการที่ซับซ้อนของพยางค์ถูกวาดขึ้น^[41]

There are many Babylonian literary works whose titles have come down to us. One of the most famous of these was the Epic of Gilgamesh, in twelve books, translated from the original Sumerian by a certain Sin-liqi-unninni, and arranged upon an astronomical principle. Each division contains the story of a single adventure in the career of Gilgamesh. The whole story is a composite product, and it is probable that some of the stories are artificially attached to the central figure.^[41]

Neo-Babylonian culture

The brief resurgence of Babylonian culture in the 7th to 6th centuries BC was accompanied by a number of important cultural developments.

Astronomy

ในบรรดาวิทยาศาสตร์ดาราศาสตร์และโหราศาสตร์ยังคงปรากฏให้เห็นเด่นชัดในสังคมบาบิโลน ดาราศาสตร์มีความเก่าแก่ในบาบิโลเนีย ราศีเป็นสิ่งประดิษฐ์ที่บาบิโลนโบราณ; และจันทรุปราคาของดวงอาทิตย์และดวงจันทร์อาจจะทำนาย ^[41]มีบันทึกรูปลิ่มหลายสิบรายการของการสังเกตคราสเมโสโปเตเมียดั้งเดิม

บาบิโลนดาราศาสตร์เป็นพื้นฐานสำหรับมากของสิ่งที่ได้กระทำในดาราศาสตร์กรีกโบราณในคลาสสิกใน Sasanian, ไบเซนไทน์และซีเรียดาราศาสตร์ดาราศาสตร์ในยุคโลกอิสลามและในเอเชียกลางและยุโรปตะวันตกดาราศาสตร์^{[41] [30]} Neo-บาบิโลนดาราศาสตร์จึงสามารถได้รับการพิจารณาบรรพบุรุษโดยตรงของมากของโบราณคณิตศาสตร์กรีกและดาราศาสตร์ซึ่งจะเป็นผู้บุกเบิกทางประวัติศาสตร์ของยุโรป (ตะวันตก) ปฏิวัติทางวิทยาศาสตร์ ^[43]

During the 8th and 7th centuries BC, Babylonian astronomers developed a new approach to astronomy. They began studying philosophy dealing with the ideal nature of the early universe and began employing an internal logic within their predictive planetary systems. This was an important contribution to astronomy and the philosophy of science and some scholars have thus referred to this new approach as the first scientific revolution.^[44] This new approach to astronomy was adopted and further developed in Greek and Hellenistic astronomy.

In Seleucid and Parthian times, the astronomical reports were of a thoroughly scientific character;^[41] how much earlier their advanced knowledge and methods were developed is uncertain. The Babylonian development of methods for predicting the motions of the planets is considered to be a major episode in the history of astronomy.

The only Babylonian astronomer known to have supported a heliocentric model of planetary motion was Seleucus of Seleucia (b. 190 BC).^[45][46][47] Seleucus is known from the writings of Plutarch. He supported the heliocentric theory where the Earth rotated around its own axis which in turn revolved around the Sun. According to Plutarch, Seleucus even proved the heliocentric system, but it is not known what arguments he used.

Mathematics

ตำราคณิตศาสตร์ของชาวบาบิโลนมีมากมายและแก้ไขอย่างดี^[43]ในแง่ของเวลา พวกมันแบ่งออกเป็นสองกลุ่มที่แตกต่างกัน: กลุ่มหนึ่งมาจากช่วงราชวงศ์บาบิโลนที่หนึ่ง (1830–1531 ปีก่อนคริสตกาล) อีกกลุ่มหนึ่งส่วนใหญ่เป็นเซลิวซิดจากสามหรือสี่ศตวรรษที่ผ่านมาก่อนคริสต์ศักราช ในส่วนของเนื้อหานั้นแทบไม่มีความแตกต่างระหว่างข้อความทั้งสองกลุ่ม ดังนั้นคณิตศาสตร์ของชาวบาบิโลนจึงยังคงล้าสมัยทั้งในด้านคุณลักษณะและเนื้อหา โดยมีความก้าวหน้าหรือนวัตกรรมน้อยมากเป็นเวลาเกือบสองพันปี^{[ พิรุธ – อภิปราย ] [43]}

ระบบบาบิโลนของคณิตศาสตร์เป็นsexagesimalหรือฐาน 60 เลขระบบจากนี้เราได้รับการใช้งาน 60 วินาทีในหนึ่งนาที 60 นาทีในหนึ่งชั่วโมงและ 360 (60 × 6) องศาในวงกลม ชาวบาบิโลนสามารถก้าวหน้าอย่างมากในวิชาคณิตศาสตร์ด้วยเหตุผลสองประการ อย่างแรก หมายเลข 60 มีตัวหารจำนวนมาก(2, 3, 4, 5, 6, 10, 12, 15, 20 และ 30) ทำให้การคำนวณง่ายขึ้น นอกจากนี้ ไม่เหมือนชาวอียิปต์และชาวโรมัน ชาวบาบิโลนมีระบบค่าสถานที่ที่แท้จริง โดยที่ตัวเลขที่เขียนในคอลัมน์ด้านซ้ายแสดงถึงค่าที่มากกว่า (เหมือนกับในระบบฐานสิบของเรา: 734 = 7×100 + 3×10 + 4× 1). ในบรรดาความสำเร็จทางคณิตศาสตร์ของชาวบาบิโลนคือการหารากที่สองของสองถูกต้องถึงเจ็ดแห่ง ( YBC 7289 ) พวกเขายังแสดงความรู้เกี่ยวกับทฤษฎีบทพีทาโกรัสมาก่อนพีทาโกรัสด้วย ดังที่เห็นได้จากแผ่นจารึกนี้ซึ่งแปลโดยเดนนิส แรมซีย์ และออกเดทกับค. 1900 ปีก่อนคริสตกาล:

4 คือความยาวและ 5 คือเส้นทแยงมุม ความกว้างคืออะไร? ขนาดของมันไม่เป็นที่รู้จัก 4 คูณ 4 ได้ 16. และ 5 คูณ 5 ได้ 25. คุณเอา 16 จาก 25 และเหลือ 9 ผมต้องเอาเท่าไหร่ถึงจะได้ 9? 3 คูณ 3 ได้ 9. 3 คือความกว้าง

The ner of 600 and the sar of 3600 were formed from the unit of 60, corresponding with a degree of the equator. Tablets of squares and cubes, calculated from 1 to 60, have been found at Senkera, and a people acquainted with the sun-dial, the clepsydra, the lever and the pulley, must have had no mean knowledge of mechanics. A crystal lens, turned on the lathe, was discovered by Austen Henry Layard at Nimrud along with glass vases bearing the name of Sargon; this could explain the excessive minuteness of some of the writing on the Assyrian tablets, and a lens may also have been used in the observation of the heavens.^[48]

The Babylonians might have been familiar with the general rules for measuring the areas. They measured the circumference of a circle as three times the diameter and the area as one-twelfth the square of the circumference, which would be correct if π were estimated as 3. The volume of a cylinder was taken as the product of the base and the height, however, the volume of the frustum of a cone or a square pyramid was incorrectly taken as the product of the height and half the sum of the bases. Also, there was a recent discovery in which a tablet used π as 3 and 1/8. The Babylonians are also known for the Babylonian mile, which was a measure of distance equal to about 11 kilometres (7 mi) today. This measurement for distances eventually was converted to a time-mile used for measuring the travel of the Sun, therefore, representing time. (Eves, Chapter 2) The Babylonians used also space time graphs to calculate the velocity of Jupiter. This is an idea that is considered highly modern, traced to the 14th century England and France and anticipating integral calculus.^[49]

ปรัชญา

ต้นกำเนิดของปรัชญาชาวบาบิโลนสามารถสืบย้อนกลับไปในช่วงต้นเมโสโปเตวรรณกรรมภูมิปัญญาซึ่งเป็นตัวเป็นตนปรัชญาบางอย่างของชีวิตโดยเฉพาะอย่างยิ่งจริยธรรมในรูปแบบของตรรกวิทยา , ไดอะล็อก , กวี , ชาวบ้าน , สวด , เพลง , ร้อยแก้วและสุภาษิต บาบิโลนเหตุผลและเหตุผลการพัฒนาเกินเชิงประจักษ์สังเกต ^[50]

It is possible that Babylonian philosophy had an influence on Greek philosophy, particularly Hellenistic philosophy. The Babylonian text Dialogue of Pessimism contains similarities to the agonistic thought of the sophists, the Heraclitean doctrine of contrasts, and the dialogs of Plato, as well as a precursor to the maieutic Socratic method of Socrates.^[51] The Milesian philosopher Thales is also known to have studied philosophy in Mesopotamia.

Legacy

บาบิโลเนียและโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมืองหลวงบาบิโลน มีสถานที่ในศาสนาอับราฮัมเป็นสัญลักษณ์แห่งอำนาจที่มากเกินไปและเสื่อมโทรมมาช้านานมีการอ้างอิงถึงบาบิโลนมากมายในพระคัมภีร์ทั้งตามตัวอักษร (เชิงประวัติศาสตร์) และเชิงเปรียบเทียบ การกล่าวถึงในทานัคมีแนวโน้มที่จะเป็นประวัติศาสตร์หรือเป็นการเผยพระวจนะ ในขณะที่การอ้างถึงสันทรายในพระคัมภีร์ใหม่เกี่ยวกับโสเภณีแห่งบาบิโลนนั้นน่าจะเป็นการเปรียบเปรย หรือการอ้างอิงที่คลุมเครือมากกว่าถึงกรุงโรมนอกรีต หรือต้นแบบอื่นๆสวนลอยน้ำแห่งบาบิโลนในตำนานและหอคอยแห่งบาเบลถูกมองว่าเป็นสัญลักษณ์ของอำนาจที่หรูหราและหยิ่งยโสตามลำดับ

Early Christians sometimes referred to Rome as Babylon: The apostle Peter ends his first letter with this advice: "She who is in Babylon [Rome], chosen together with you, sends you her greetings, and so does my son Mark." (1 Peter 5:13).

Revelation 14:8 says: "A second angel followed and said, 'Fallen! Fallen is Babylon the Great,' which made all the nations drink the maddening wine of her adulteries". Other examples can be found in Revelation 16:19 and Revelation 18:2.

Babylon is referred to in Quran in verse 102 of chapter 2 of Surah Baqarah (The Cow): The Quran, chapter 2 (Al-Baqara), verse 102:^[52]

ดูเพิ่มเติม

• เส้นเวลาของจักรวรรดิอัสซีเรีย

หมายเหตุ

อ้างอิง

Bibliography

• Theophilus G. Pinches, The Religion of Babylonia and Assyria (Many deities' names are now read differently, but this detailed 1906 work is a classic.)
• ชิสโฮล์ม, ฮิวจ์, เอ็ด. (1911). "ศาสนาบาบิโลนและอัสซีเรีย"  . สารานุกรมบริแทนนิกา (พิมพ์ครั้งที่ 11). สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์.
•  ประโยคก่อนหน้าอย่างน้อยหนึ่งประโยครวมข้อความจากสิ่งพิมพ์ที่เป็นสาธารณสมบัติ :  Sayce, Archibald Henry (1911) " บาบิโลเนียและอัสซีเรีย " ใน Chisholm, Hugh (ed.) สารานุกรมบริแทนนิกา . 3 (พิมพ์ครั้งที่ 11) สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์.
• เซย์ซี, อาร์ชิบอลด์ เฮนรี (2421) "บาบิโลน–บาบิโลเนีย"  . ใน Baynes, TS (ed.) สารานุกรมบริแทนนิกา . 3 (ฉบับที่ 9) นิวยอร์ก: ลูกชายของ Charles Scribner น. 182–194.
• เฮอร์เบอร์มันน์, ชาร์ลส์, เอ็ด. (1913). "บาบิโลเนีย"  . สารานุกรมคาทอลิก . นิวยอร์ก: บริษัท Robert Appleton
• แฟ้มประวัติเมโสโปเตเมียโบราณ
• Legends of Babylon and Egypt in Relation to Hebrew Traditionโดย Leonard W. King, 1918 (โทรสารที่ค้นหาได้ที่ห้องสมุดUniversity of Georgia ; DjVu & รูปแบบPDFแบบเลเยอร์ )
• The Babylonian Legends of the Creation and the Fight between Bel and the Dragon, asyrian Tablets from Nineveh, 1921 (โทรสารที่ค้นหาได้ที่ห้องสมุดมหาวิทยาลัยจอร์เจีย; DjVu & รูปแบบPDFแบบเลเยอร์ )
• อารยธรรมแห่งบาบิโลนและอัสซีเรีย ; ซาก ภาษา ประวัติศาสตร์ ศาสนา การพาณิชย์ กฎหมาย ศิลปะ และวรรณกรรม โดย Morris Jastrow, Jr. ... พร้อมแผนที่และภาพประกอบ 164 ภาพ, 1915 (โทรสารที่ค้นหาได้ที่ห้องสมุด University of Georgia; DjVu & รูปแบบPDFแบบเลเยอร์หรือ [httpw://www.wisdomlib.org/mesopotamian/book/the-civilization-of-babylonia-and-assyria/index.html HTML ที่อ่านได้])

ลิงค์ภายนอก

• ยุคบาบิโลนเก่า
• จากใต้ฝุ่นแห่งยุคโดยWilliam St. Chad Boscawen
• บัญชี Chaldean ของปฐมกาลโดยGeorge Smith
• คณิตศาสตร์บาบิโลน
• ตัวเลขบาบิโลน
• ดาราศาสตร์/โหราศาสตร์บาบิโลน
• บรรณานุกรมดาราศาสตร์/โหราศาสตร์บาบิโลน
• บันทึกของนักวิชาการสมัยใหม่ที่อ่านบทกวีบาบิโลนในภาษาต้นฉบับ