แอนิเมชั่น

Animism (จากภาษาละติน : anima , ' breath , spirit , life ') ^{[1] [2]}คือความเชื่อที่ว่าวัตถุ สถานที่ และสิ่งมีชีวิตล้วนมีสาระสำคัญทางจิตวิญญาณที่แตกต่างกัน^{[3] [4] [5] [6] เป็นไปได้}ว่า วิญญาณนิยมรับรู้ทุกสิ่ง—สัตว์, พืช, หิน, แม่น้ำ, ระบบสภาพอากาศ, งานฝีมือของมนุษย์, และบางทีแม้แต่คำพูด—เหมือนเคลื่อนไหวและมีชีวิตชีวา เชื่อถูกนำมาใช้ในมานุษยวิทยาของศาสนาเป็นคำสำหรับระบบความเชื่อของหลายชนพื้นเมือง , ^[7]โดยเฉพาะอย่างยิ่งในทางตรงกันข้ามกับการพัฒนาล่าสุดค่อนข้างมากขึ้นของศาสนาจัด ^[8]

แม้ว่าแต่ละวัฒนธรรมจะมีตำนานและพิธีกรรมต่างกันไป แต่ความเชื่อเรื่องผีมักอธิบายถึงหัวข้อทั่วไปที่เป็นรากฐานของมุมมอง "จิตวิญญาณ" หรือ "เหนือธรรมชาติ" ของชาวพื้นเมือง มุมมองเกี่ยวกับวิญญาณนิยมถือกันอย่างแพร่หลายและมีอยู่ในชนพื้นเมืองส่วนใหญ่จนพวกเขามักไม่มีคำในภาษาของพวกเขาที่สอดคล้องกับ "ลัทธิผีนิยม" (หรือแม้แต่ "ศาสนา"); ^[9]คำว่าเป็นโครงสร้างทางมานุษยวิทยา

ส่วนใหญ่เนื่องมาจากความคลาดเคลื่อนทางชาติพันธุ์และวัฒนธรรมดังกล่าวความคิดเห็นจึงแตกต่างกันว่าการนับถือผีหมายถึงรูปแบบประสบการณ์ของบรรพบุรุษที่เหมือนกันกับชนพื้นเมืองทั่วโลกหรือต่อศาสนาที่เต็มเปี่ยมด้วยสิทธิของตนเอง คำจำกัดความของลัทธิผีนิยมที่เป็นที่ยอมรับในปัจจุบันได้รับการพัฒนาขึ้นในปลายศตวรรษที่ 19 (ค.ศ. 1871) โดยเซอร์เอ็ดเวิร์ด ไทเลอร์ผู้กำหนดนิยามนี้ว่าเป็น "หนึ่งในแนวคิดแรกสุดของมานุษยวิทยาหากไม่ใช่แนวคิดแรก" ^[10]

Animism ครอบคลุมความเชื่อที่ว่าปรากฏการณ์ทางวัตถุทั้งหมดมีสิทธิ์เสรีว่าไม่มีความแตกต่างอย่างเด็ดขาดระหว่างโลกทางวิญญาณและทางกายภาพ (หรือวัตถุ) และวิญญาณหรือวิญญาณหรือความรู้สึกนั้นมีอยู่ไม่เพียง แต่ในมนุษย์เท่านั้น แต่ยังอยู่ในสัตว์ พืช หิน ภูมิศาสตร์อื่น ๆ คุณสมบัติเช่นภูเขาหรือวิวแม่น้ำหรือหน่วยงานอื่น ๆ ของสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติ: สไปรท์น้ำ , เทพพืช , สุราต้นไม้ฯลฯ เชื่อต่อไปอาจแอตทริบิวต์พลังชีวิตให้แนวคิดที่เป็นนามธรรมเช่นคำชื่อจริงหรืออุปมาอุปมัยในตำนานสมาชิกบางคนในโลกที่ไม่ใช่ชนเผ่ายังถือว่าตนเองเป็นนักเคลื่อนไหวด้วย (เช่น ผู้เขียนDaniel QuinnประติมากรLawson Oyekanและคนนอกศาสนาร่วมสมัยมากมาย) ⁽¹¹⁾

นิรุกติศาสตร์

เซอร์เอ็ดเวิร์ด ไทเลอร์เคยต้องการอธิบายปรากฏการณ์นี้ว่าเป็นลัทธิเชื่อผีแต่ตระหนักว่าสิ่งนี้จะทำให้เกิดความสับสนกับศาสนาสมัยใหม่ของลัทธิเชื่อผีซึ่งในขณะนั้นแพร่หลายไปทั่วประเทศตะวันตก^[12]เขาเป็นลูกบุญธรรมระยะความเชื่อมาจากงานเขียนของนักวิทยาศาสตร์เยอรมันเฟรดเอิร์นส์ Stahl , ^[13]ที่ได้รับการพัฒนาในระยะanimismusใน 1708 เป็นทางชีวภาพทฤษฎีที่ว่าจิตวิญญาณที่เกิดขึ้นหลักการสำคัญและที่ปรากฏการณ์ปกติของชีวิตและปรากฏการณ์ที่ผิดปกติ สามารถสืบหาสาเหตุทางวิญญาณได้^[14]

การใช้ภาษาอังกฤษครั้งแรกที่รู้จักปรากฏในปี พ.ศ. 2362 ^[15]

คำจำกัดความ "ผีเก่า"

มุมมองทางมานุษยวิทยาก่อนหน้านี้ ซึ่งนับแต่นั้นมาเรียกว่าวิญญาณนิยมแบบเก่าเกี่ยวข้องกับความรู้เกี่ยวกับสิ่งที่มีชีวิตอยู่และปัจจัยอะไรที่ทำให้บางสิ่งบางอย่างมีชีวิต ^[16]ลัทธิผีนิยมแบบเก่าสันนิษฐานว่าพวกแอนิเมชั่นเป็นบุคคลที่ไม่สามารถเข้าใจความแตกต่างระหว่างบุคคลและสิ่งของได้ ^[17]นักวิจารณ์ของลัทธิผีนิยมเก่าได้กล่าวหาว่ามันรักษา "โลกทัศน์และวาทศาสตร์ของลัทธิล่าอาณานิคมและคู่นิยม" ^[18]

คำนิยามของเอ็ดเวิร์ด ไทเลอร์

เอ็ดเวิร์ด ไทเลอร์พัฒนาความเชื่อเรื่องผีเป็นทฤษฎีมานุษยวิทยา

ความคิดของความเชื่อที่ได้รับการพัฒนาโดยนักมานุษยวิทยาเซอร์เอ็ดเวิร์ด Tylorผ่าน 1871 หนังสือของเขาวัฒนธรรมดั้งเดิม , ^[1]ที่เขากำหนดไว้ว่ามันเป็น "หลักคำสอนทั่วไปของจิตวิญญาณและจิตมนุษย์อื่น ๆ ทั่วไป" ตามคำกล่าวของ Tylor ความเชื่อเรื่องผีมักรวมถึง "แนวคิดเกี่ยวกับชีวิตที่แผ่ซ่านและเจตจำนงในธรรมชาติ" ⁽¹⁹⁾ความเชื่อที่ว่าวัตถุธรรมชาติอื่นที่ไม่ใช่มนุษย์มีวิญญาณ สูตรนี้แตกต่างเล็กน้อยจากที่ออกุสต์ คอมเตเสนอว่าเป็น " ลัทธิไสยศาสตร์ " ^[20]แต่คำนี้มีความหมายชัดเจน

สำหรับไทเลอร์ ความเชื่อเรื่องผีเป็นตัวแทนของศาสนารูปแบบแรกสุด โดยอยู่ภายในกรอบวิวัฒนาการของศาสนาที่พัฒนาเป็นขั้นๆ และท้ายที่สุดจะนำไปสู่มนุษยชาติที่ปฏิเสธศาสนาไปพร้อม ๆ กับเหตุผลทางวิทยาศาสตร์^[21]ดังนั้น สำหรับไทเลอร์ ความเชื่อเรื่องผีจึงถูกมองว่าเป็นความผิดพลาด ซึ่งเป็นข้อผิดพลาดพื้นฐานที่ทำให้ทุกศาสนาเติบโตขึ้น^[21]เขาไม่เชื่อว่าวิญญาณนิยมเป็นสิ่งที่ไร้เหตุผลโดยเนื้อแท้ แต่เขาแนะนำว่ามันเกิดขึ้นจากความฝันและนิมิตของมนุษย์ในยุคแรกๆ และด้วยเหตุนี้จึงเป็นระบบที่มีเหตุผล อย่างไรก็ตาม มีพื้นฐานมาจากการสังเกตธรรมชาติของความเป็นจริงที่ผิดพลาดและไม่ถูกต้องตามหลักวิทยาศาสตร์^[22]สตริงเกอร์ตั้งข้อสังเกตว่าการอ่านวัฒนธรรมดั้งเดิมของเขาทำให้เขาเชื่อว่าไทเลอร์มีความเห็นอกเห็นใจต่อประชากร "ดึกดำบรรพ์" มากกว่าคนรุ่นเดียวกันหลายคน และไทเลอร์ก็ไม่เชื่อว่าไม่มีความแตกต่างระหว่างความสามารถทางปัญญาของคน "ป่าเถื่อน" กับชาวตะวันตก ^[4]

ความคิดที่ว่ามีครั้งหนึ่งเคยเป็น "หนึ่งในรูปแบบสากลของศาสนาดั้งเดิม" (ไม่ว่าจะมีป้ายกำกับเชื่อ , totemismหรือชาแมน ) ได้รับการยอมรับว่าเป็น "ตรงไปตรงมา" และ "ผิดพลาด" โดยนักโบราณคดีทิโมธีอินโซลล์ที่ระบุว่า "มันเอาความซับซ้อนเป็น เงื่อนไขเบื้องต้นของศาสนาในขณะนี้ ในทุกรูปแบบ”. ^[23]

แนวความคิดวิวัฒนาการทางสังคม

คำจำกัดความของลัทธิผีนิยมของไทเลอร์เป็นส่วนหนึ่งของการถกเถียงในระดับนานาชาติที่เพิ่มขึ้นเกี่ยวกับธรรมชาติของ "สังคมดึกดำบรรพ์" โดยนักกฎหมาย นักเทววิทยา และนักภาษาศาสตร์ การอภิปรายกำหนดด้านการวิจัยของวิทยาศาสตร์ใหม่: มานุษยวิทยา ในตอนท้ายของศตวรรษที่ 19 ออร์ทอดอกซ์เกี่ยวกับ "สังคมดึกดำบรรพ์" ได้เกิดขึ้นแล้ว แต่นักมานุษยวิทยาเพียงไม่กี่คนยังคงยอมรับคำจำกัดความนั้น "นักมานุษยวิทยาเก้าอี้นวมในศตวรรษที่ 19" แย้งว่า "สังคมดึกดำบรรพ์" (หมวดวิวัฒนาการ) ได้รับคำสั่งจากเครือญาติและแบ่งออกเป็นกลุ่มสืบเชื้อสายนอกโลกที่เกี่ยวข้องกันโดยการแลกเปลี่ยนการสมรสหลายครั้ง ศาสนาของพวกเขาคือผี ความเชื่อที่ว่าสิ่งมีชีวิตตามธรรมชาติและวัตถุมีวิญญาณ

ด้วยการพัฒนาทรัพย์สินส่วนตัว กลุ่มผู้สืบเชื้อสายก็พลัดถิ่นเนื่องจากการเกิดขึ้นของรัฐอาณาเขต พิธีกรรมและความเชื่อเหล่านี้ได้พัฒนาไปตามกาลเวลาจนกลายเป็นศาสนาที่ "พัฒนาแล้ว" มากมาย ตามที่ไทเลอร์กล่าว ยิ่งสังคมก้าวหน้าทางวิทยาศาสตร์มากขึ้นเท่าใด สมาชิกในสังคมนั้นก็เชื่อเรื่องผีน้อยลงเท่านั้น อย่างไรก็ตาม อุดมการณ์ที่เหลืออยู่ของวิญญาณหรือวิญญาณ สำหรับไทเลอร์ แสดงถึง "การอยู่รอด" ของลัทธิวิญญาณดั้งเดิมของมนุษยชาติยุคแรก ^[24]

ความเชื่อเรื่องผีที่สับสนกับลัทธิโทเท็ม

ในปี พ.ศ. 2412 (สามปีหลังจากไทเลอร์เสนอคำจำกัดความเรื่องผี) จอห์น เฟอร์กูสัน แม็คเลนแนนทนายความของเอดินบะระแย้งว่าการคิดเกี่ยวกับผีที่เห็นได้ชัดในลัทธิไสยศาสตร์ก่อให้เกิด^{[ ภาษาพูด? ]}ถึงศาสนาที่เขาเรียกว่าโทเท็ม เขาแย้งว่าคนดึกดำบรรพ์เชื่อว่าพวกเขาสืบเชื้อสายมาจากสายพันธุ์เดียวกับสัตว์โทเท็ม ^[20]การอภิปรายภายหลังโดย "นักมานุษยวิทยาเก้าอี้นวม" (รวมทั้งเจ.เจ. บาโชเฟน , Émile Durkheimและซิกมุนด์ ฟรอยด์ ) ยังคงเน้นไปที่ลัทธิโทเท็มแทนที่จะเป็นวิญญาณนิยม มีเพียงไม่กี่คำที่ท้าทายคำจำกัดความของไทเลอร์โดยตรง นักมานุษยวิทยา "มักจะหลีกเลี่ยงปัญหาเรื่องลัทธิผีนิยมและแม้แต่คำศัพท์เอง แทนที่จะทบทวนแนวคิดที่แพร่หลายนี้โดยพิจารณาจากชาติพันธุ์วรรณนารูปแบบใหม่อันอุดมสมบูรณ์ของพวกเขา" ⁽²⁶⁾

ทิม อินโกลด์นักมานุษยวิทยากล่าวว่า วิญญาณนิยมมีความคล้ายคลึงกันกับลัทธิโทเท็ม แต่ต่างกันตรงที่การมุ่งเน้นไปที่สิ่งมีชีวิตในจิตวิญญาณแต่ละคน ซึ่งช่วยทำให้ชีวิตคงอยู่ ในขณะที่โทเท็มนิยมมักจะถือกันว่ามีแหล่งที่มาหลัก เช่น แผ่นดินเองหรือบรรพบุรุษที่ให้ พื้นฐานในการดำรงชีวิต กลุ่มศาสนาของชนพื้นเมืองบางกลุ่ม เช่นชาวอะบอริจินในออสเตรเลียมักจะเป็นสัญลักษณ์ทางโลกทัศน์ของพวกเขา ในขณะที่กลุ่มอื่นๆ เช่นชาวเอสกิโมจะมีความเชื่อเรื่องผีมากกว่า^[27]

จากการศึกษาของเขาเกี่ยวกับพัฒนาการเด็กฌอง เพียเจต์เสนอว่าเด็ก ๆ เกิดมาพร้อมกับโลกทัศน์ของแอนิเมชันโดยกำเนิด ซึ่งพวกเขาได้แปลงสภาพวัตถุที่ไม่มีชีวิตและหลังจากนั้นพวกเขาก็เติบโตขึ้นจากความเชื่อนี้^[28]ตรงกันข้าม จากการวิจัยชาติพันธุ์ของเธอมาร์กาเร็ตมี้ดโต้แย้งในสิ่งตรงกันข้าม เชื่อว่าเด็ก ๆ ไม่ได้เกิดมาพร้อมกับโลกทัศน์เกี่ยวกับวิญญาณ แต่ว่าพวกเขาได้ปลูกฝังความเชื่อดังกล่าวในขณะที่พวกเขาได้รับการศึกษาจากสังคมของพวกเขา⁽²⁸⁾

สจ๊วร์ต กูทรี มองว่าลัทธิผีหรือ "การแสดงที่มา" ตามที่เขาชอบ เป็นกลยุทธ์เชิงวิวัฒนาการเพื่อช่วยชีวิต เขาแย้งว่าทั้งมนุษย์และสัตว์ชนิดอื่นๆ มองว่าวัตถุที่ไม่มีชีวิตอาจมีชีวิตได้ เนื่องจากเป็นวิธีการเฝ้าระวังภัยคุกคามที่อาจเกิดขึ้นตลอดเวลา ⁽²⁹⁾คำอธิบายที่แนะนำของเขาไม่ได้เกี่ยวข้องกับคำถามที่ว่าทำไมความเชื่อดังกล่าวจึงกลายเป็นศูนย์กลางของศาสนา ^[30]ในปี 2000 Guthrie เสนอว่าแนวคิดเรื่องผีนิยม "ที่แพร่หลายที่สุด" ก็คือ "การแสดงที่มาของวิญญาณต่อปรากฏการณ์ทางธรรมชาติ เช่น หินและต้นไม้" ^[31]

"ลัทธิผีใหม่" คำจำกัดความที่ไม่ใช่แบบโบราณ

นักมานุษยวิทยาหลายคนเลิกใช้คำว่าanimismโดยคิดว่ามันใกล้เคียงกับทฤษฎีมานุษยวิทยาในยุคแรกและการโต้เถียงทางศาสนามากเกินไป^[18]อย่างไรก็ตาม คำนี้ถูกอ้างสิทธิ์โดยกลุ่มศาสนา—คือชุมชนพื้นเมืองและผู้นับถือธรรมชาติ —ซึ่งรู้สึกว่าคำนี้อธิบายความเชื่อของตนเองได้อย่างเหมาะสม และในบางกรณีระบุว่าเป็น "พวกผีดิบ" ^[32]ดังนั้น จึงถูกเลือกอ่านใหม่โดยนักวิชาการหลายคน ซึ่งเริ่มใช้คำในลักษณะที่ต่างออกไป^[18]มุ่งเน้นที่การรู้วิธีปฏิบัติตนต่อสิ่งมีชีวิตอื่น ซึ่งบางคนไม่ใช่มนุษย์^[16]ดังที่ Graham Harvey นักวิชาการด้านการศึกษาศาสนากล่าว ในขณะที่คำจำกัดความของ "ผู้นับถือผีเก่า" นั้นมีปัญหา คำว่าanimismก็ยังคง "มีค่ามากในฐานะที่เป็นคำวิจารณ์เชิงวิชาการสำหรับรูปแบบของศาสนาและวัฒนธรรมที่เกี่ยวข้องกับโลก" ^[33]

Hallowell และ Ojibwe

ห้าหัวหน้าOjibweในศตวรรษที่ 19; เป็นการศึกษาทางมานุษยวิทยาของศาสนา Ojibwe ที่ส่งผลให้เกิดการพัฒนา "ลัทธิผีนิยมใหม่"

เชื่อใหม่โผล่ออกมาส่วนใหญ่มาจากสิ่งพิมพ์ของนักมานุษยวิทยาเออร์วิง Hallowellผลิตบนพื้นฐานของการวิจัยทางชาติพันธุ์ของเขาในหมู่ที่Ojibweชุมชนของประเทศแคนาดาในช่วงกลางศตวรรษที่ 20 ^[34]สำหรับ Ojibwe ที่พบกับ Hallowell บุคลิกภาพไม่ต้องการความคล้ายคลึงกันของมนุษย์ แต่มนุษย์กลับถูกมองว่าเป็นเหมือนบุคคลอื่น ๆ ซึ่งรวมถึงบุคคลหินและหมี^[35]สำหรับ Ojibwe บุคคลเหล่านี้เป็นสิ่งมีชีวิตที่จงใจซึ่งได้รับความหมายและพลังจากการมีปฏิสัมพันธ์กับผู้อื่น ผ่านการมีปฏิสัมพันธ์กับบุคคลอื่นด้วยความเคารพ พวกเขาเรียนรู้ที่จะ "ทำตัวเป็นบุคคล" ^[35]

วิธีการของ Hallowell ในการทำความเข้าใจเกี่ยวกับความเป็นตัวตนของ Ojibwe แตกต่างอย่างมากจากแนวคิดเรื่องผีมานุษยวิทยาก่อนหน้านี้ ^[36]เขาเน้นย้ำถึงความจำเป็นในการท้าทายมุมมองแบบตะวันตกสมัยใหม่เกี่ยวกับสิ่งที่บุคคลเป็นโดยการเข้าสู่บทสนทนาที่มีมุมมองที่แตกต่างกันทั่วโลก ^[35]วิธีการของ Hallowell มีอิทธิพลต่องานของนักมานุษยวิทยานูริท เบิร์ด-เดวิดผู้ผลิตบทความเชิงวิชาการที่ประเมินแนวคิดเรื่องผีในปี 2542 ^[37]ข้อคิดเห็นจากนักวิชาการคนอื่น ๆ จำนวนเจ็ดคนมีอยู่ในวารสาร การอภิปรายความคิดของเบิร์ด-เดวิด ^[38]

มานุษยวิทยาหลังสมัยใหม่

อีกไม่นาน^{[ เมื่อไหร่? ]}นักมานุษยวิทยาหลังสมัยใหม่มีส่วนร่วมกับแนวคิดเรื่องผีมากขึ้น ความทันสมัยมีลักษณะเฉพาะโดยความเป็นคู่วัตถุแบบคาร์ทีเซียน ที่แบ่งอัตนัยออกจากวัตถุประสงค์และวัฒนธรรมจากธรรมชาติ ในมุมมองสมัยใหม่ ความเชื่อเรื่องผีเป็นสิ่งที่ตรงกันข้ามของวิทยาศาสตร์และด้วยเหตุนี้จึงถือว่าไม่ถูกต้องโดยเนื้อแท้โดยนักมานุษยวิทยาบางคน วาดจากผลงานของบรูโน่ ลาตูร์นักมานุษยวิทยาบางคนตั้งคำถามกับสมมติฐานสมัยใหม่และตั้งทฤษฎีว่าทุกสังคมยังคง "เคลื่อนไหว" ให้กับโลกรอบตัวพวกเขา ตรงกันข้ามกับเหตุผลของไทเลอร์ อย่างไรก็ตาม "ความเชื่อเรื่องผี" นี้ถือเป็นมากกว่าเศษของความคิดดั้งเดิม โดยเฉพาะอย่างยิ่ง "ลัทธิผีนิยม" ของความทันสมัยมีลักษณะเฉพาะโดย "วัฒนธรรมย่อยระดับมืออาชีพ" ของมนุษยชาติ เช่นเดียวกับความสามารถในการปฏิบัติต่อโลกในฐานะสิ่งที่แยกออกจากกันภายในขอบเขตของกิจกรรมที่มีตัวคั่น

มนุษย์ยังคงสร้างความสัมพันธ์ส่วนตัวกับองค์ประกอบของโลกวัตถุประสงค์ดังกล่าว เช่น สัตว์เลี้ยง รถยนต์ หรือตุ๊กตาหมี ซึ่งได้รับการยอมรับว่าเป็นวัตถุ ด้วยเหตุนี้ เอนทิตีเหล่านี้จึง "ถูกเข้าใกล้ในฐานะหัวข้อการสื่อสารมากกว่าวัตถุเฉื่อยที่คนสมัยใหม่รับรู้" ^[39]วิธีการเหล่านี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อหลีกเลี่ยงการสันนิษฐานสมัยใหม่ว่าสภาพแวดล้อมประกอบด้วยโลกทางกายภาพที่แตกต่างจากโลกของมนุษย์ตลอดจนแนวความคิดสมัยใหม่เกี่ยวกับบุคคลที่ประกอบด้วยร่างกายและจิตวิญญาณเป็นคู่ ⁽²⁶⁾

นุฤต เบิร์ด-เดวิด ให้เหตุผลว่า: ^[26]

ความคิดเชิงบวกเกี่ยวกับความหมายของ 'ธรรมชาติ' 'ชีวิต' และ 'บุคลิกภาพ' บิดเบือนความพยายามที่จะเข้าใจแนวคิดในท้องถิ่นก่อนหน้านี้ นักทฤษฎีคลาสสิก (เป็นที่ถกเถียงกันอยู่) ถือว่าความคิดของตนเองสมัยใหม่เกี่ยวกับตนเองเป็น 'ชนชาติดึกดำบรรพ์' ในขณะที่ยืนยันว่า 'ชนชาติดึกดำบรรพ์' อ่านความคิดของตนเองเกี่ยวกับตนเองเป็นผู้อื่น!

เธออธิบายว่าความเชื่อเรื่องผีเป็น "ญาณวิทยาเชิงสัมพันธ์" มากกว่าความล้มเหลวของการให้เหตุผลแบบดั้งเดิม กล่าวคือ อัตลักษณ์ในตนเองในหมู่นักเคลื่อนไหวขึ้นอยู่กับความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขากับผู้อื่น มากกว่าคุณลักษณะที่โดดเด่นของ "ตนเอง" แทนที่จะมุ่งเน้นไปที่ตัวตนที่มีความสำคัญและทันสมัย ​​("ปัจเจก") บุคคลจะถูกมองว่าเป็นกลุ่มของความสัมพันธ์ทางสังคม ("การแบ่งแยก") ซึ่งบางส่วนรวมถึง "superpersons" (กล่าวคือไม่ใช่มนุษย์)

แท่นบูชาภูตผี, Bozoหมู่บ้านMopti , Bandiagara , มาลี , ในปี 1972

สจ๊วร์ต กูทรีแสดงความวิพากษ์วิจารณ์ทัศนคติของเบิร์ด-เดวิดที่มีต่อลัทธิวิญญาณนิยม โดยเชื่อว่ามันเผยแพร่มุมมองที่ว่า "โลกนี้มีขนาดใหญ่มาก ไม่ว่าจินตนาการในท้องถิ่นของเราจะสร้างอะไรขึ้นมา" เขารู้สึกว่าสิ่งนี้จะส่งผลให้มานุษยวิทยาละทิ้ง "โครงการทางวิทยาศาสตร์" ^[40]

เช่นเดียวกับ Bird-David Tim Ingold ให้เหตุผลว่านักเคลื่อนไหวไม่ได้มองว่าตัวเองแยกจากสภาพแวดล้อม: ^[41]

ตามกฎแล้วผู้รวบรวมนักล่าจะไม่เข้าใกล้สภาพแวดล้อมของพวกเขาในฐานะโลกภายนอกของธรรมชาติที่ต้อง 'เข้าใจ' ด้วยสติปัญญา … อันที่จริงการแยกทางจิตใจและธรรมชาติไม่มีที่ในความคิดและการปฏิบัติของพวกเขา

Rane Willerslevขยายการโต้แย้งโดยสังเกตว่านักเคลื่อนไหวปฏิเสธลัทธิคาร์ทีเซียนคู่นี้และตัวตนของนักเคลื่อนไหวด้านวิญญาณระบุตัวตนของโลก "รู้สึกทันทีภายในและแยกออกจากกันเพื่อให้ทั้งสองเหินเข้าและออกจากกันอย่างไม่หยุดยั้งในวงจรที่ปิดสนิท" ^[42]ดังนั้น นักล่าอนิเมชั่นจึงรู้ว่าตัวเองเป็นนักล่ามนุษย์ แต่ด้วยการล้อเลียนก็สามารถที่จะรวมเอามุมมอง ความรู้สึก และความอ่อนไหวของเหยื่อให้เป็นหนึ่งเดียวกับมันได้ ^[43] Shamanismในมุมมองนี้เป็นความพยายามในชีวิตประจำวันที่จะมีอิทธิพลต่อวิญญาณของบรรพบุรุษและสัตว์โดยสะท้อนพฤติกรรมของพวกเขาในขณะที่นักล่าทำเหยื่อของเขา

ความเข้าใจด้านจริยธรรมและนิเวศวิทยา

นักนิเวศวิทยาวัฒนธรรมและปราชญ์David Abramส่งเสริมความเข้าใจทางจริยธรรมและนิเวศวิทยาของลัทธิผีนิยมที่มีพื้นฐานมาจากปรากฏการณ์ทางประสาทสัมผัส ในหนังสือของเขาThe Spell of the Sensuous and Becoming Animalอับรามแนะนำว่าสิ่งของทางวัตถุไม่เคยนิ่งเฉยเลยในประสบการณ์การรับรู้โดยตรงของเรา โดยถือแต่ว่ารับรู้สิ่งต่าง ๆ อย่างกระตือรือร้น "เรียกร้องความสนใจของเรา" หรือ "เรียกความสนใจของเรา" โดยเกลี้ยกล่อมให้ร่างกายรับรู้ การมีส่วนร่วมอย่างต่อเนื่องกับสิ่งเหล่านั้น^{[44] [45]}

ในกรณีที่ไม่มีเทคโนโลยีเข้ามาแทรกแซง เขาแนะนำว่าประสบการณ์ทางประสาทสัมผัสเป็นสิ่งที่เคลื่อนไหวโดยเนื้อแท้ โดยจะเปิดเผยด้านวัตถุที่เคลื่อนไหวและจัดระเบียบตนเองตั้งแต่แรกเริ่ม โดยอาศัยความรู้ความเข้าใจและวิทยาศาสตร์ธรรมชาติร่วมสมัยเช่นเดียวกับมุมมองโลกทัศน์ของวัฒนธรรมปากเปล่าที่หลากหลายของชนพื้นเมือง Abram เสนอจักรวาลวิทยาที่มีเรื่องราวเป็นพหุนิยมและอิงเรื่องราวอย่างมั่งคั่งเขาแนะนำว่าภววิทยาเชิงสัมพันธ์สอดคล้องกับประสบการณ์การรับรู้ที่เกิดขึ้นเองของเราอย่างใกล้ชิด มันจะดึงเรากลับไปสู่ความรู้สึกของเราและไปสู่ความเป็นอันดับหนึ่งของภูมิประเทศที่สัมผัสได้ กำชับความสัมพันธ์ที่เคารพและจริยธรรมมากขึ้นกับชุมชนสัตว์ พืช ดิน ภูเขา น้ำ และรูปแบบสภาพอากาศที่คงอยู่ทางวัตถุ เรา. ^{[44] [45]}

ตรงกันข้ามกับแนวโน้มที่มีมาช้านานในสังคมศาสตร์ตะวันตก ซึ่งโดยทั่วไปจะให้คำอธิบายที่มีเหตุผลของประสบการณ์เกี่ยวกับวิญญาณนิยม อับรามพัฒนาเรื่องราวเกี่ยวกับธรรมชาติของเหตุผลด้วยตัวมันเอง เขาเชื่อว่าเหตุผลที่มีอารยะธรรมจะคงอยู่ได้ก็ต่อเมื่อมนุษย์มีส่วนร่วมอย่างเข้มข้นระหว่างมนุษย์กับสัญลักษณ์ที่เป็นลายลักษณ์อักษรเท่านั้น ตัวอย่างเช่น ทันทีที่เราหันไปมองตัวอักษรที่เขียนบนหน้าหรือหน้าจอ เรา "เห็นสิ่งที่พวกเขาพูด"—ตัวอักษรที่ดูเหมือนจะพูดกับเรา—เหมือนกับแมงมุม ต้นไม้ แม่น้ำที่ไหลทะลัก และก้อนหินที่ปกคลุมไปด้วยตะไคร่เคยพูดกับบรรพบุรุษของเรา สำหรับอับรามแล้ว การอ่านสามารถเข้าใจได้อย่างมีประโยชน์ว่าเป็นรูปแบบของลัทธิแอนิเมชั่นที่เข้มข้น แบบที่บดบังรูปแบบอื่น ๆ ที่เก่ากว่า และเป็นธรรมชาติมากกว่าของการมีส่วนร่วมแบบแอนิเมชั่นที่เราเคยมีส่วนร่วม

การเล่าเรื่องในลักษณะนี้—การให้เหตุผลเชิงวิญญาณ แทนที่จะเป็นอย่างอื่น—คือการบอกเป็นนัยว่าลัทธิผีนิยมเป็นคำที่กว้างและครอบคลุมมากขึ้น และรูปแบบประสบการณ์แบบพูดเลียนแบบของประสบการณ์ยังคงเป็นพื้นฐานและสนับสนุนทั้งหมด โหมดการไตร่ตรองความรู้และเทคโนโลยีของเรา เมื่อการไตร่ตรองฝังรากลึกในร่างกายเช่นนั้น ประสบการณ์แบบมีส่วนร่วมนั้นไม่รับรู้หรือหมดสติไปโดยสิ้นเชิง เหตุผลที่ไตร่ตรองกลับกลายเป็นผิดปกติ โดยไม่ได้ตั้งใจทำลายโลกทางร่างกายและสัมผัสที่ค้ำจุนมันไว้ ^[46]

ความสัมพันธ์กับแนวคิดของ 'I-thou'

เกรแฮม ฮาร์วีย์ นักวิชาการด้านศาสนาศึกษา ให้คำจำกัดความเรื่องผีว่าเป็นความเชื่อที่ว่า "โลกนี้เต็มไปด้วยผู้คน มีเพียงบางคนเท่านั้นที่เป็นมนุษย์ และชีวิตมักมีความสัมพันธ์กับผู้อื่นเสมอ" ^[16]เขาเสริมว่า ดังนั้นจึง "กังวลเกี่ยวกับการเรียนรู้ที่จะเป็นคนดีในความสัมพันธ์ที่ดีกับบุคคลอื่น" ^[16]

ในหนังสือ Handbook of Contemporary Animism (2013) ของเขา Harvey ระบุมุมมองของ animist ที่สอดคล้องกับ" I-thou " ของMartin Buberเมื่อเทียบกับ "I-it" ในเรื่องดังกล่าว ฮาร์วีย์กล่าวว่า นักเคลื่อนไหวนิยมใช้แนวทาง I-thou เพื่อเชื่อมโยงกับโลก โดยที่วัตถุและสัตว์ต่างๆ จะถือว่าเป็น "เจ้า" มากกว่าที่จะเป็น "มัน" ^[47]

ศาสนา

ฉากที่นำเสนอร่างของวัฒนธรรมต่าง ๆ ที่เต็มไปด้วยบทบาทเหมือนคนกลางซึ่งมักถูกเรียกว่า " หมอผี " ในวรรณคดี

มีอย่างต่อเนื่อง^{[ เมื่อไร? ]}ความขัดแย้ง (และไม่มีความเห็นเป็นเอกฉันท์ทั่วไป) ว่าลัทธิผีเป็นเพียงความเชื่อทางศาสนาเอกพจน์ที่ครอบคลุมกว้าง ๆ^[48]หรือโลกทัศน์ในตัวของมันเองซึ่งประกอบด้วยตำนานที่หลากหลายมากมายที่พบทั่วโลกในหลายวัฒนธรรมที่หลากหลาย ^{[49] [50]}สิ่งนี้ทำให้เกิดการโต้เถียงกันเกี่ยวกับการเรียกร้องทางจริยธรรม ความเชื่อเรื่องผีอาจทำหรือไม่ก็ได้: ^{[ อ้างอิงจากใคร? ]}ความเชื่อเรื่องผีเพิกเฉยต่อคำถามเกี่ยวกับจริยธรรมทั้งหมดหรือไม่ ^[51]หรือโดย endowing องค์ประกอบที่ไม่ใช่มนุษย์ต่าง ๆ ของธรรมชาติที่มีจิตวิญญาณหรือ personhood, ^[52]ในความเป็นจริงที่ซับซ้อนส่งเสริมจริยธรรมในระบบนิเวศ^[53]

แนวคิด

ความแตกต่างจากเทวโลก

Animism ไม่เหมือนกับpantheismแม้ว่าทั้งสองจะสับสนในบางครั้ง นอกจากนี้ บางศาสนามีทั้งแบบเทวเทวนิยมและเกี่ยวกับผี ความแตกต่างหลักประการหนึ่งคือในขณะที่นักเคลื่อนไหวเชื่อว่าทุกสิ่งเป็นจิตวิญญาณในธรรมชาติ พวกเขาไม่จำเป็นต้องเห็นธรรมชาติฝ่ายวิญญาณของทุกสิ่งที่มีอยู่ว่าเป็นเอกภาพ ( monism ) อย่างที่พวกแพนธีสต์ทำ ด้วยเหตุนี้ ลัทธิผีนิยมจึงให้ความสำคัญกับเอกลักษณ์ของจิตวิญญาณแต่ละคนมากขึ้น ในลัทธิเทวเทพ ทุกสิ่งล้วนมีสาระสำคัญทางวิญญาณเหมือนกัน แทนที่จะมีวิญญาณหรือวิญญาณที่แตกต่างกัน ^{[54] [55]}

ไสยศาสตร์ / ลัทธิโทเท็ม

In many animistic world views, the human being is often regarded as on a roughly equal footing with other animals, plants, and natural forces.^[56]

African indigenous religions

Traditional African religions: most religious traditions of Sub-Saharan Africa, which are basically a complex form of animism with polytheistic and shamanistic elements and ancestor worship.^[57]

Asian origin religions

Indian-origin religions

Sculpture of the Buddha meditating under the Maha Bodhi Tree of Bodh Gaya in India.

During Vat Purnima festival married women tying threads around a banyan tree.

In the Indian-origin religions, namely Hinduism (including Vedic, Shaivism, Dravidian Hinduism), Buddhism, Jainism, and Sikhism, the animistic aspects of nature worship and ecological conservation are part of the core belief system.

Matsya Purana, a Hindu text, has a sanskrit language shloka (hymn), which explains the importance of reverence of ecology. It states, "A pond equals ten wells, a reservoir equals ten ponds, while a son equals ten reservoirs, and a tree equals ten sons."^[58] India religions worship trees such as Bodhi Tree and numerous superlative banyan trees, conserve the sacred groves of India, revere the rivers as sacred and worship the mountains and their ecology.

Panchavati are the sacred trees in indic religions, which are scared groves containing five type of trees, usually chosen from among the Vata (ficus benghalensis, Banyan), Ashvattha (ficus religiosa, Peepal), Bilva (aegle marmelos, Bengal Quince), Amalaki (phyllanthus emblica, Indian Gooseberry, Amla), Ashoka (Saraca asoca, Ashok), Udumbara (ficus racemosa, Cluster Fig, Gular), Nimba (Azadirachta indica, Neem) and Shami (prosopis spicigera, Indian Mesquite).^[59][60]

Thimmamma Marrimanu - the Great Banyan tree revered by the people of Indian-origin religions such as Hinduism (including Vedic, Shaivism, Dravidian Hinduism), Buddhism, Jainism, and Sikhism.

Banyan is considered holy in several religious traditions of India. The Ficus benghalensis is the National tree of India.^[61] Vat Purnima is a Hindu festival related to the banyan tree. Vat Purnima is observed by married women in North India and in the Western Indian states of Maharashtra, Goa, Gujarat.^[62] During the three days of the month of Jyeshtha in the Hindu calendar (which falls in May–June in the Gregorian calendar) married women observe a fast and tie threads around a banyan tree and pray for the well-being of their husbands.^[63] Thimmamma Marrimanu, sacred to Indian religions, has a branches spread of over 5 acres and listed as the world's largest Banyan tree in the Guinness World Records in 1989.^[64][65]

In Hinduism, the leaf of the banyan tree is said to be the resting place for the god Krishna. In the Bhagavat Gita, Krishna said, "There is a banyan tree which has its roots upward and its branches down, and the Vedic hymns are its leaves. One who knows this tree is the knower of the Vedas." (Bg 15.1) Here the material world is described as a tree whose roots are upwards and branches are below. We have experience of a tree whose roots are upward: if one stands on the bank of a river or any reservoir of water, he can see that the trees reflected in the water are upside down. The branches go downward and the roots upward. Similarly, this material world is a reflection of the spiritual world. The material world is but a shadow of reality. In the shadow there is no reality or substantiality, but from the shadow we can understand that there is substance and reality.

In Buddhism's Pali canon, the banyan (Pali: nigrodha)^[66] is referenced numerous times.^[67] Typical metaphors allude to the banyan's epiphytic nature, likening the banyan's supplanting of a host tree as comparable to the way sensual desire (kāma) overcomes humans.^[68]

Mun (also known as Munism or Bongthingism): the traditional polytheistic, animist, shamanistic, and syncretic religion of the Lepcha people.^[69][70][71]

Japan and Shintoism

Shinto, including the Ryukyuan religion, are the traditional Japanese folk religion, which has many animist aspects.

Kalash people

Kalash people of Northern Pakistan follow an ancient animistic religion.^[72]

Korea

Muism, the native Korean belief, has many animist aspects.^[73]

Philippines' native belief

A 1922 photograph of an Itneg female priestess in the Philippines making an offering to an apdel, a guardian anito spirit of her village that reside in the water-worn stones known as pinaing.^[74]

In the Indigenous religious beliefs of the Philippines, pre-colonial religions of Philippines and Philippine mythology, the animism is part of their core belief as demonstrated by the belief in Anito and Bathala as well as their conservation and veneration of sacred Indigenous Philippine shrines, forests, mountains and sacred grounds.

Anito (lit. '[ancestor] spirit'): the various indigenous shamanistic folk religions of the Philippines, led by female or feminized male shamans known as babaylan. It includes belief in a spirit world existing alongside and interacting with the material world, as well as the belief that everything has a spirit, from rocks and trees to animals and humans to natural phenomena.^[75][76]

In indigenous Filipino belief, the Bathala is the omnipotent deity which was derived from Sanskrit word for the Hindu supreme deity bhattara,^[77][78] as one of the avatara ten avatars of Hindu god Vishnu.^[79][80] The omnipotent Bathala also presides over the spirits of ancestors called Anito.^{[81][82][83][84]} Anitos, serves as intermediary between mortals and the divine, such as Agni (Hindu) who holds the access to divine realms; hence the reason why they are invoked first and the first to receive offerings, regardless of the deity they want to pray to.^[85][86]

Middle Eastern origin religions

Abrahamic religions

Status of nature in Christianity has been hotly debated, especially since historian Lynn White published the now classic "The historical roots of present-day ecologic crisis" in 1967 in which he blame Christianity for the modern environmental crisis which he concludes is largely due to the dominance of Christian world-view in the west which is exploitative of nature in unsustainable manner.^[87] He asserts that Judeo-Christian are anti-ecological, hostile towards nature, imposed a break between human and nature with attitude to exploit the nature in unsustainable way where people stopped thinking of themselves as part of the nature. This exploitative attitude combined with the new technology and industrial revolution wrecked havoc on the ecology, the colonial forestry is a prime example of this destruction of ecology and native faiths.^[88] See also "Socio-politial impact" section below.

With rising awareness of ecological preservation, recently theologians like Mark I. Wallace argue for animism Christian with a biocentric approach that understands God being present in all earthly objects, such as animals, trees, and rocks.^[89]

Pre-Islamic Arab religion

The traditional Berber religion and the pre-Islamic Arab religion: the traditional polytheistic, animist, and in some rare cases, shamanistic, religions of the Berber and Arabic people.

Neopagan and New Age movements

Some Neopagan groups, including Eco-pagans, describe themselves as animists, meaning that they respect the diverse community of living beings and spirits with whom humans share the world and cosmos.^[90]

The New Age movement commonly demonstrates animistic traits in asserting the existence of nature spirits.^[91]

Shamanism

A shaman is a person regarded as having access to, and influence in, the world of benevolent and malevolent spirits, who typically enters into a trance state during a ritual, and practices divination and healing.^[92]

According to Mircea Eliade, shamanism encompasses the premise that shamans are intermediaries or messengers between the human world and the spirit worlds. Shamans are said to treat ailments and illnesses by mending the soul. Alleviating traumas affecting the soul or spirit restores the physical body of the individual to balance and wholeness. The shaman also enters supernatural realms or dimensions to obtain solutions to problems afflicting the community. Shamans may visit other worlds or dimensions to bring guidance to misguided souls and to ameliorate illnesses of the human soul caused by foreign elements. The shaman operates primarily within the spiritual world, which in turn affects the human world. The restoration of balance results in the elimination of the ailment.^[93]

Abram, however, articulates a less supernatural and much more ecological understanding of the shaman's role than that propounded by Eliade. Drawing upon his own field research in Indonesia, Nepal, and the Americas, Abram suggests that in animistic cultures, the shaman functions primarily as an intermediary between the human community and the more-than-human community of active agencies—the local animals, plants, and landforms (mountains, rivers, forests, winds, and weather patterns, all of which are felt to have their own specific sentience). Hence, the shaman's ability to heal individual instances of dis-ease (or imbalance) within the human community is a by-product of their more continual practice of balancing the reciprocity between the human community and the wider collective of animate beings in which that community is embedded.^[94]

Animist life

Non-human animals

Animism entails the belief that "all living things have a soul",^{[This quote needs a citation]} and thus a central concern of animist thought surrounds how animals can be eaten or otherwise used for humans' subsistence needs.^[95] The actions of non-human animals are viewed as "intentional, planned and purposive",^[96] and they are understood to be persons because they are both alive and communicate with others.^[97]

In animist world-views, non-human animals are understood to participate in kinship systems and ceremonies with humans, as well as having their own kinship systems and ceremonies.^[98] Harvey cited an example of an animist understanding of animal behavior that occurred at a powwow held by the Conne River Mi'kmaq in 1996; an eagle flew over the proceedings, circling over the central drum group. The assembled participants called out kitpu ('eagle'), conveying welcome to the bird and expressing pleasure at its beauty, and they later articulated the view that the eagle's actions reflected its approval of the event and the Mi'kmaq's return to traditional spiritual practices.^[99]

Flora

Some animists also view plant and fungi life as persons and interact with them accordingly.^[100] The most common encounter between humans and these plant and fungi persons is with the former's collection of the latter for food, and for animists, this interaction typically has to be carried out respectfully.^[101] Harvey cited the example of Maori communities in New Zealand, who often offer karakia invocations to sweet potatoes as they dig the latter up; while doing so there is an awareness of a kinship relationship between the Maori and the sweet potatoes, with both understood as having arrived in Aotearoa together in the same canoes.^[101]

In other instances, animists believe that interaction with plant and fungi persons can result in the communication of things unknown or even otherwise unknowable.^[100] Among some modern Pagans, for instance, relationships are cultivated with specific trees, who are understood to bestow knowledge or physical gifts, such as flowers, sap, or wood that can be used as firewood or to fashion into a wand; in return, these Pagans give offerings to the tree itself, which can come in the form of libations of mead or ale, a drop of blood from a finger, or a strand of wool.^[102]

The elements

Various animistic cultures also comprehend stones as persons.^[103] Discussing ethnographic work conducted among the Ojibwe, Harvey noted that their society generally conceived of stones as being inanimate, but with two notable exceptions: the stones of the Bell Rocks and those stones which are situated beneath trees struck by lightning, which were understood to have become Thunderers themselves.^[104] The Ojibwe conceived of weather as being capable of having personhood, with storms being conceived of as persons known as 'Thunderers' whose sounds conveyed communications and who engaged in seasonal conflict over the lakes and forests, throwing lightning at lake monsters.^[104] Wind, similarly, can be conceived as a person in animistic thought.^[105]

The importance of place is also a recurring element of animism, with some places being understood to be persons in their own right.^[106]

Spirits

Animism can also entail relationships being established with non-corporeal spirit entities.^[107]

Other usage

Science

In the early 20th century, William McDougall defended a form of animism in his book Body and Mind: A History and Defence of Animism (1911).

Physicist Nick Herbert has argued for "quantum animism" in which the mind permeates the world at every level:

The quantum consciousness assumption, which amounts to a kind of "quantum animism" likewise asserts that consciousness is an integral part of the physical world, not an emergent property of special biological or computational systems. Since everything in the world is on some level a quantum system, this assumption requires that everything be conscious on that level. If the world is truly quantum animated, then there is an immense amount of invisible inner experience going on all around us that is presently inaccessible to humans, because our own inner lives are imprisoned inside a small quantum system, isolated deep in the meat of an animal brain.^[108]

Werner Krieglstein wrote regarding his quantum Animism:

Herbert's quantum Animism differs from traditional Animism in that it avoids assuming a dualistic model of mind and matter. Traditional dualism assumes that some kind of spirit inhabits a body and makes it move, a ghost in the machine. Herbert's quantum Animism presents the idea that every natural system has an inner life, a conscious center, from which it directs and observes its action.^[109]

In Error and Loss: A Licence to Enchantment,^[110] Ashley Curtis (2018) has argued that the Cartesian idea of an experiencing subject facing off with an inert physical world is incoherent at its very foundation and that this incoherence is predicted rather than belied by Darwinism. Human reason (and its rigorous extension in the natural sciences) fits an evolutionary niche just as echolocation does for bats and infrared vision does for pit vipers, and is—according to western science's own dictates—epistemologically on par with, rather than superior to, such capabilities. The meaning or aliveness of the "objects" we encounter—rocks, trees, rivers, other animals—thus depends its validity not on a detached cognitive judgment, but purely on the quality of our experience. The animist experience, and the wolf's or raven's experience, thus become licensed as equally valid worldviews to the modern western scientific one; they are more valid, since they are not plagued with the incoherence that inevitably crops up^{[colloquialism]} when "objective existence" is separated from "subjective experience".

Socio-political impact

Harvey opined that animism's views on personhood represented a radical challenge to the dominant perspectives of modernity, because it accords "intelligence, rationality, consciousness, volition, agency, intentionality, language, and desire" to non-humans.^[111] Similarly, it challenges the view of human uniqueness that is prevalent in both Abrahamic religions and Western rationalism.^[112]

Art and literature

Animist beliefs can also be expressed through artwork.^[113] For instance, among the Maori communities of New Zealand, there is an acknowledgement that creating art through carving wood or stone entails violence against the wood or stone person and that the persons who are damaged therefore have to be placated and respected during the process; any excess or waste from the creation of the artwork is returned to the land, while the artwork itself is treated with particular respect.^[114] Harvey, therefore, argued that the creation of art among the Maori was not about creating an inanimate object for display, but rather a transformation of different persons within a relationship.^[115]

Harvey expressed the view that animist worldviews were present in various works of literature, citing such examples as the writings of Alan Garner, Leslie Silko, Barbara Kingsolver, Alice Walker, Daniel Quinn, Linda Hogan, David Abram, Patricia Grace, Chinua Achebe, Ursula Le Guin, Louise Erdrich, and Marge Piercy.^[116]

Animist worldviews have also been identified in the animated films of Hayao Miyazaki.^{[117][118][119][120]}

See also

References

Sources

• Abram, David (1996). The Spell of the Sensuous: Perception and Language in a More-than-Human World. New York: Pantheon Books.
• Adler, Margot (2006) [1979]. Drawing Down the Moon: Witches, Druids, Goddess-Worshippers and Other Pagans in America (Revised ed.). London: Penguin. ISBN 978-0-14-303819-1.
• Armstrong, Karen (1994). A History of God: The 4,000-Year Quest of Judaism, Christianity and Islam. Ballantine Books.
• Bird-David, Nurit (2000). ""Animism" Revisited: Personhood, Environment, and Relational Epistemology". Current Anthropology. 41 (S1): 67–91. doi:10.1086/200061.
• Curtis, Ashley (2018). Error and Loss: A Licence to Enchantment. Zürich: Kommode Verlag.
• Dean, Bartholomew (2009). Urarina Society, Cosmology, and History in Peruvian Amazonia. Gainesville: University Press of Florida. ISBN 978-0-8130-3378-5.
• Fernandez-Armesto, Felipe (2003). Ideas that Changed the World. Dorling Kindersley.
• Forbes, Andrew; Henley, David (2012). "Lamphun's Little-Known Animal Shrines (Animist traditions in Thailand)". Ancient Chiang Mai. 1. Chiang Mai: Cognoscenti Books.
• Guthrie, Stewart (2000). "On Animism". Current Anthropology. 41 (1): 106–107. doi:10.1086/300107. JSTOR 10.1086/300107. PMID 10593728. S2CID 224796411.
• Harvey, Graham (2005). Animism: Respecting the Living World. London: Hurst & Co. ISBN 978-0-231-13701-0.
• Insoll, Timothy (2004). Archaeology, Ritual, Religion. London: Routledge. ISBN 978-0-415-25312-3.
• Lonie, Alexander Charles Oughter (1878). "Animism" . In Baynes, T. S. (ed.). Encyclopædia Britannica. 2 (9th ed.). New York: Charles Scribner's Sons. pp. 55–57.
• Segal, Robert (2004). Myth: A Very Short Introduction. Oxford University Press.
• "Animism". The Columbia Encyclopedia (6th ed.). Bartleby.com Inc. 2007. Archived from the original on 9 February 2007.

Further reading

• Abram, David. 2010. Becoming Animal: An Earthly Cosmology (New York: Pantheon Books)
• Badenberg, Robert. 2007. "How about 'Animism'? An Inquiry beyond Label and Legacy." In Mission als Kommunikation: Festschrift für Ursula Wiesemann zu ihrem 75, Geburtstag, edited by K. W. Müller. Nürnberg: VTR (ISBN 978-3-937965-75-8) and Bonn: VKW (ISBN 978-3-938116-33-3).
• Hallowell, Alfred Irving. 1960. "Ojibwa ontology, behavior, and world view." In Culture in History, edited by S. Diamond. (New York: Columbia University Press).
  • Reprint: 2002. Pp. 17–49 in Readings in Indigenous Religions, edited by G. Harvey. London: Continuum.
• Harvey, Graham. 2005. Animism: Respecting the Living World. London: Hurst & Co.
• Ingold, Tim. 2006. "Rethinking the animate, re-animating thought." Ethnos 71(1):9–20.
• Käser, Lothar. 2004. Animismus. Eine Einführung in die begrifflichen Grundlagen des Welt- und Menschenbildes traditionaler (ethnischer) Gesellschaften für Entwicklungshelfer und kirchliche Mitarbeiter in Übersee. Bad Liebenzell: Liebenzeller Mission. ISBN 3-921113-61-X.
  • mit dem verkürzten Untertitel Einführung in seine begrifflichen Grundlagen auch bei: Erlanger Verlag für Mission und Okumene, Neuendettelsau 2004, ISBN 3-87214-609-2
• Quinn, Daniel. [1996] 1997. The Story of B: An Adventure of the Mind and Spirit. New York: Bantam Books.
• Thomas, Northcote Whitridge (1911). "Anet" . In Chisholm, Hugh (ed.). Encyclopædia Britannica. 2 (11th ed.). Cambridge University Press. pp. 53–55.
• Wundt, Wilhelm. 1906. Mythus und Religion, Teil II. Leipzig 1906 (Völkerpsychologie II)

External links

• Animism, Rinri, Modernization; the Base of Japanese Robotics
• Urban Legends Reference Pages: Weight of the Soul
• Animist Network