Poradnictwo psychologiczne

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Część serii na
Psychologia
Typy podstawowe
Psychologia stosowana
Listy
Poradnictwo psychologiczne
ICD-10-SZTGZ6
ICD-9-CM94,45 - 94,49
SiatkaD003376

Psychologia poradnictwa jest specjalizacją psychologiczną , która obejmuje badania i prace stosowane w kilku szerokich dziedzinach: proces poradnictwa i wyniki; nadzór i szkolenie; rozwój kariery i doradztwo; oraz profilaktyka i zdrowie. Niektóre motywy jednoczące wśród psychologów doradczych obejmują skupienie się na aktywach i mocnych stronach, interakcjach osoba-środowisko, rozwoju edukacyjnym i zawodowym, krótkich interakcjach i skupieniu się na nienaruszonych osobowościach. [1]

Historia

Termin „doradztwo” jest pochodzenia amerykańskiego, wymyślony przez Carla Rogersa , któremu z powodu braku kwalifikacji medycznych nie wolno było nazywać swojej pracy psychoterapią. [2] W Stanach Zjednoczonych psychologia poradnictwa, podobnie jak wiele nowoczesnych specjalności psychologii, powstała w wyniku II wojny światowej . Podczas wojny armia amerykańska miała silną potrzebę stażu i szkolenia zawodowego. W latach 40. i 50. Administracja Weteranów stworzyła specjalność zwaną „psychologią poradnictwa” i Wydział 17 [3] (obecnie znany jako Towarzystwo Psychologii Poradnictwa) APApowstała. The Society of Counselling Psychology zrzesza psychologów, studentów i profesjonalistów, których celem jest promowanie edukacji i szkoleń, praktyki, badań naukowych, różnorodności i zainteresowania opinii publicznej w dziedzinie psychologii zawodowej. [4] Wzbudziło to zainteresowanie szkoleniem doradców i stworzeniem kilku pierwszych programów doktoranckich z psychologii poradnictwa. Pierwsze studia doktoranckie z psychologii poradnictwa odbyły się na University of Minnesota ; Uniwersytet Stanowy Ohio ; Uniwersytet Maryland, College Park ; Uniwersytet w Missouri ; Kolegium Nauczycielskie, Uniwersytet Columbia ; oraz University of Texas w Austin . [5] [6]

W ostatnich dziesięcioleciach psychologia poradnictwa jako zawód rozszerzyła się i jest obecnie reprezentowana w wielu krajach na całym świecie. Książki opisujące obecny międzynarodowy stan tej dziedziny obejmują Handbook of Counselling and Psychotherapy in an International Context ; [7] Międzynarodowy podręcznik poradnictwa międzykulturowego ; [8] oraz Poradnictwo na całym świecie: podręcznik międzynarodowy . [9]Zebrane razem, te tomy śledzą globalną historię tej dziedziny, badają rozbieżne założenia filozoficzne, teorie poradnictwa, procesy i trendy w różnych krajach oraz przeglądają różne globalne programy kształcenia doradców. Co więcej, tradycyjne i miejscowe metody leczenia i leczenia, które mogą poprzedzać nowoczesne metody poradnictwa o setki lat, mają znaczenie w wielu krajach niezachodnich i zachodnich. [7] [10] [11]

Zatrudnienie i wynagrodzenie

Psychologowie doradcy są zatrudnieni w różnych sytuacjach, w zależności od świadczonych przez nich usług i populacji klientów, którym służą. Niektórzy są zatrudnieni w kolegiach i uniwersytetach jako nauczyciele, przełożeni, badacze i usługodawcy. Inni są zatrudnieni w niezależnej praktyce, świadcząc usługi doradcze, psychoterapeutyczne , oceniające i konsultacyjne dla osób indywidualnych, par/rodzin , grup i organizacji. Dodatkowe ustawienia, w których praktykują psychologowie doradcy, obejmują środowiskowe ośrodki zdrowia psychicznego , ośrodki medyczne Administracji Weteranów i inne placówki, usługi rodzinne, organizacje utrzymania zdrowia, agencje rehabilitacyjne, organizacje biznesowe i przemysłowe oraz doradztwo w firmach.

Ilość szkoleń wymaganych dla psychologów różni się w zależności od kraju, w którym praktykują. Zazwyczaj psycholog kończy studia licencjackie, po których następuje 5-6 lat dalszych studiów i / lub szkoleń, prowadzących do doktoratu. Podczas gdy zarówno psychologowie, jak i psychiatrzy oferują porady, psychiatrzy muszą posiadać wykształcenie medyczne, a zatem mogą przepisywać leki, podczas gdy psychologowie nie mogą.

Obecnie w 2022 r. mediana pensji psychologów doradczych w Stanach Zjednoczonych wynosiła 86 938 USD. [12]

Proces i wynik

Psychologowie poradnictwa są zainteresowani odpowiedzią na różnorodne pytania badawcze dotyczące procesu i wyników poradnictwa. Proces poradnictwa odnosi się do tego, jak i dlaczego poradnictwo ma miejsce i postępuje. Wynik poradnictwa odnosi się do tego, czy poradnictwo jest skuteczne, w jakich warunkach jest skuteczne i jakie wyniki są uważane za skuteczne, takie jak zmniejszenie objawów, zmiana zachowania lub poprawa jakości życia. Tematy często poruszane w badaniu procesu poradnictwa i jego wyników obejmują zmienne terapeuty, zmienne klienta, poradnictwo lub relację terapeutyczną, zmienne kulturowe, pomiar procesów i wyników, mechanizmy zmian oraz metody badania procesów i wyników. Klasyczne podejścia pojawiły się na początku w Stanach Zjednoczonych w dziedzinie psychologii humanistycznej przez Carla Rogersa, który określił misję rozmowy doradczej jako „pozwolenie na głębszą ekspresję, na którą klient zwykle sobie pozwala” [13] .

Zmienne terapeuty

Zmienne terapeuty obejmują cechy doradcy lub psychoterapeuty, a także technikę terapeuty, zachowanie, orientację teoretyczną i szkolenie. Jeśli chodzi o zachowanie terapeuty, technikę i orientację teoretyczną, badania nad przestrzeganiem modeli terapii wykazały, że przestrzeganie określonego modelu terapii może być pomocne, szkodliwe lub neutralne pod względem wpływu na wynik. [14]

Niedawna metaanaliza badań dotyczących treningu i doświadczenia sugeruje, że poziom doświadczenia jest tylko w niewielkim stopniu związany z dokładnością oceny klinicznej. [15] Stwierdzono, że wyższe doświadczenie terapeuty wiąże się z mniejszym lękiem , ale także mniejszym skupieniem. [16] Sugeruje to, że nadal pozostaje wiele do zrobienia w zakresie szkolenia lekarzy i mierzenia skuteczności szkolenia.

Zmienne klienta

Stwierdzono, że cechy klienta, takie jak postawa poszukiwania pomocy i styl przywiązania , są powiązane z korzystaniem przez klienta z poradnictwa, a także z oczekiwaniami i wynikami. Stygmatyzacja chorób psychicznych może powstrzymywać ludzi przed rozpoznaniem problemów i szukaniem pomocy. Stwierdzono, że publiczne piętno wiąże się z samo-stygmatyzacją, postawami wobec poradnictwa i chęcią szukania pomocy. [17]

Jeśli chodzi o styl przywiązania, stwierdzono, że klienci ze stylami unikania dostrzegają większe ryzyko i mniejsze korzyści z poradnictwa i rzadziej szukają profesjonalnej pomocy niż klienci bezpiecznie przywiązani. Osoby z lękowymi stylami przywiązania dostrzegają zarówno większe korzyści, jak i zagrożenia dla poradnictwa. [18] Edukowanie klientów w zakresie oczekiwań związanych z poradnictwem może poprawić satysfakcję klienta, czas trwania i wyniki leczenia oraz jest skuteczną i opłacalną interwencją. [19]

Relacja doradcza

Relacja między doradcą a klientem to uczucia i postawy, jakie klient i terapeuta mają wobec siebie oraz sposób, w jaki te uczucia i postawy są wyrażane. [20] Niektórzy teoretycy sugerowali, że związek można rozpatrywać w trzech częściach: przeniesieniu i przeciwprzeniesieniu , przymierzu roboczym i rzeczywistym – lub osobistym – związku. [21] Inni teoretycy twierdzą, że koncepcje przeniesienia i przeciwprzeniesienia są przestarzałe i nieadekwatne. [22] [23] [24]

Przeniesienie można opisać jako zniekształcone postrzeganie terapeuty przez klienta. Może to mieć ogromny wpływ na relację terapeutyczną. Na przykład terapeuta może mieć rysy twarzy, które przypominają klientowi jego rodzica. Z powodu tego skojarzenia, jeśli klient ma znaczące negatywne lub pozytywne uczucia wobec swojego rodzica, może przenieść te uczucia na terapeutę. Może to wpłynąć na relację terapeutyczną na kilka sposobów. Na przykład, jeśli klient ma bardzo silną więź z rodzicem, może postrzegać terapeutę jako postać ojca lub matki i mieć silną więź z terapeutą. Może to być problematyczne, ponieważ jako terapeuta nie jest etyczne mieć więcej niż „profesjonalną” relację z klientem. Może to być też dobra rzecz, ponieważ klient może bardzo otworzyć się na terapeutę. Inaczej, jeśli klient ma bardzo negatywną relację z rodzicem, klient może odczuwać negatywne uczucia wobec terapeuty. Może to również wpłynąć na relację terapeutyczną. Na przykład klient może mieć problem z otwarciem się na terapeutę, ponieważ brakuje mu zaufania do rodzica (przerzucanie tych uczuć nieufności na terapeutę).[25]

Inna teoria dotycząca funkcji relacji doradczej jest znana jako hipoteza bezpiecznej bazy, która jest powiązana z teorią przywiązania . Ta hipoteza sugeruje, że doradca działa jako bezpieczna baza, z której klienci mogą eksplorować, a następnie się z nią kontaktować. Bezpieczne przywiązanie do swojego doradcy i ogólnie bezpieczne przywiązanie są powiązane z eksploracją klienta. Stwierdzono, że niepewne style przywiązania są związane z mniejszą głębokością sesji niż bezpiecznie przyłączeni klienci. [26]

Zmienne kulturowe

Psychologowie doradcy są zainteresowani tym, jak kultura wiąże się z procesem i rezultatem poszukiwania pomocy i poradnictwa. Standardowe ankiety badające naturę poradnictwa między kulturami i różnymi grupami etnicznymi obejmują Counseling Across Cultures Paula B. Pedersena, Jurisa G. Dragunsa, Waltera J. Lonnera i Josepha E. Trimble'a [27] Handbook of Multicultural Counseling autorstwa Josepha G. Ponterotto , J. Manueal Casas, Lisa A. Suzuki i Charlene M. Alexander [28] oraz Handbook of Culture, Therapy, and Healing autorstwa Uwe P. Gielen, Jefferson M. Fish i Juris G. Draguns. [29] Janet E. HelmsModel tożsamości rasowej może być przydatny do zrozumienia, w jaki sposób tożsamość rasowa klienta i doradcy może wpływać na relacje i proces poradnictwa. [30] Ostatnie badania sugerują, że klienci, którzy są czarni, są narażeni na ryzyko mikroagresji rasowej ze strony białych doradców. [31]

Skuteczność pracy z klientami będącymi lesbijkami, gejami lub osobami biseksualnymi może być związana z demografią terapeuty, płcią, rozwojem tożsamości seksualnej, orientacją seksualną i doświadczeniem zawodowym. [32] Klienci, którzy mają wiele uciskanych tożsamości, mogą być szczególnie narażeni na doświadczanie nieprzydatnych sytuacji z doradcami, więc doradcy mogą potrzebować pomocy w zdobyciu wiedzy specjalistycznej w pracy z klientami, którzy są transpłciowymi, lesbijkami, gejami, osobami biseksualnymi lub transpłciowymi osobami kolorowymi, i inne uciskane populacje. [33]

Socjalizacja z rolą płci może również stanowić problem dla klientów i doradców. Konsekwencje dla praktyki obejmują świadomość stereotypów i uprzedzeń dotyczących męskiej i żeńskiej tożsamości, ról i zachowań, takich jak ekspresja emocjonalna. [34] Wytyczne APA dotyczące kompetencji wielokulturowych określają oczekiwania dotyczące uwzględniania kultury w praktyce i badaniach. [35]

Etyka i regulacja poradnictwa

Postrzeganie zachowań etycznych różni się w zależności od położenia geograficznego, ale mandaty etyczne są podobne w całej społeczności globalnej. Normy etyczne są tworzone, aby pomóc praktykom, klientom i społeczności uniknąć wszelkich możliwych szkód lub potencjalnych szkód. Standardowe zachowania etyczne koncentrują się na „nieczynieniu krzywdy” i zapobieganiu krzywdzie. Doskonałą wskazówką do naśladowania są Zasady Etyki Psychologów i Kodeks Postępowania. [36]Kodeks ten wymienia oczekiwania, jakie muszą spełnić psychologowie, i dokładnie wyjaśnia fragmenty kodeksu. Przykładami z kodeksu byłoby poszanowanie praw klientów, zapewnienie odpowiednich kompetencji zawodowych, dbanie o dobro klienta i świadoma zgoda na wymienienie kilku elementów kodeksu. Kilka stanów wymaga od doradców przestrzegania określonego Kodeksu Etyki, który został poprawiony i zaktualizowany w 2014 roku. Nieprzestrzeganie tego kodeksu może prowadzić do cofnięcia licencji lub poważniejszych konsekwencji. [37] Jednym z głównych powodów Kodeksu Postępowania jest lepsza ochrona i służenie klientowi i doradcy.

Doradcy muszą omówić ze swoimi klientami ustnie i pisemnie obowiązki i prawa, które mają doradca i klient. [38] Ponadto doradcy muszą wyjaśnić cel, cele, techniki, procedury, ograniczenia, potencjalne ryzyko, korzyści z usługi: kwalifikacje doradcy, referencje, odpowiednie doświadczenie, podejście do doradztwa; kontynuacja służby po śmierci radcy; rola technologii; i inne istotne informacje.

Doradcy nie mogą udostępniać żadnych poufnych informacji uzyskanych w procesie doradztwa bez wyraźnej pisemnej zgody klienta lub opiekuna prawnego, z wyjątkiem sytuacji, gdy jest to konieczne w celu zapobieżenia wyraźnemu, nieuchronnemu zagrożeniu dla klienta lub innych osób lub gdy jest to wymagane na mocy nakazu sądowego. [39] Firmy ubezpieczeniowe lub programy rządowe zostaną również powiadomione o pewnych informacjach na temat Twojej diagnozy i leczenia w celu ustalenia, czy Twoja opieka jest objęta ubezpieczeniem. Te firmy i programy rządowe są zobowiązane przez HIPAA do zachowania tych informacji w ścisłej poufności. [40]

Doradcy mają wyższy standard niż większość profesjonalistów ze względu na intymność ich terapii. Doradcy mają nie tylko unikać bratania się ze swoimi klientami. Powinni unikać podwójnych związków i nigdy nie angażować się w związki seksualne. Chociaż należy unikać wyraźnych/szkodliwych relacji, doradca powinien rozumieć, co się aktualnie dzieje i jak reaguje jego pacjent. [41] Chociaż należy unikać jawnych/szkodliwych relacji, doradca powinien rozumieć, co się aktualnie dzieje i jak jego pacjent reaguje na sesje doradcze. [42]Doradcom zabrania się również doradzania swoim przyjaciołom i członkom rodziny, aby upewnić się, że pozostaną obiektywni. Nie wolno im również angażować się w relacje online, takie jak relacje z klientem w mediach społecznościowych.

National Board for Certified Counselors ( Narodowa Rada Certyfikowanych Doradców ) stwierdza, że ​​doradcy „omawiają ważne względy, aby uniknąć wykorzystywania przed nawiązaniem relacji bez doradztwa z byłym klientem. Ważne kwestie, które należy omówić, obejmują ilość czasu od zakończenia świadczenia usług doradczych, czas trwania poradnictwa, charakter i okoliczności poradnictwa klienta, prawdopodobieństwo, że klient będzie chciał wznowić poradnictwo w przyszłości w przyszłości; okoliczności zakończenia świadczenia usług i możliwe negatywne skutki lub wyniki." [43]

Doradcy trzymają się cienkiej linii, jeśli chodzi o prezenty. Doradcy są generalnie zniechęceni do przyjmowania prezentów, przysług lub wymiany na terapię. Chociaż pomysł prezentu wydaje się niewinny dla innych, może mieć długotrwałe konsekwencje dla doradcy. W niektórych społecznościach można tego uniknąć, biorąc pod uwagę sytuację ekonomiczną tej społeczności. Jednak ludzie mogą czuć się osobiście odrzuceni. W niektórych przypadkach, jeśli ofiarą jest coś takiego jak „ciastko” lub jakiś mały symboliczny gest, taki jak rysunek dziecka, otrzymanie takiego gestu może być akceptowalne. Jako doradcy, należy podjąć decyzję, ale w większości przypadków można utrzymać unikanie prezentów, przysług i handlu. [44]

Istnieją specjalne egzaminy, które muszą zdać wszyscy doradcy, aby z powodzeniem praktykować swoje rzemiosło. Egzaminy te to National Counselor Examination (NCE), National Clinical Mental Health Counselor Examination (NCMHCE), Certified Rehabilitation Counselor Examination (CRCE), Examination of Clinical Counselor Practice (ECCP). Spośród wymienionych egzaminów niektóre muszą być zdane w określonych specjalnościach; jednak najczęściej stosowanym egzaminem jest NCE. [45]

Pomiar wyników

Pomiary wyników poradnictwa mogą obejmować ogólny przegląd objawów, objawów określonych zaburzeń lub pozytywne wyniki, takie jak subiektywne samopoczucie lub jakość życia. Kwestionariusz wyników 45 jest 45-punktową miarą samoopisu dystresu psychicznego. [46] Przykładem pomiaru specyficznego dla zaburzenia jest Inwentarz Depresji Becka . Inwentarz Jakości Życia to 17-elementowa miara satysfakcji z życia . [47]

Metody badań procesów i wyników

Badania dotyczące procesu i wyników poradnictwa wykorzystują różne metodologie badawcze, aby odpowiedzieć na pytania dotyczące tego, czy, jak i dlaczego poradnictwo działa. Metody ilościowe obejmują losowo kontrolowane badania kliniczne, badania korelacji w trakcie poradnictwa lub badania laboratoryjne dotyczące konkretnego procesu poradnictwa i zmiennych wyników. Jakościowe metody badawcze mogą obejmować przeprowadzanie, transkrypcję i kodowanie wywiadów; przepisywanie i/lub kodowanie sesji terapeutycznych; lub drobnoziarnista analiza pojedynczych sesji doradczych lub spraw doradczych.

Szkolenie i superwizja

Profesjonalny proces szkolenia

Psychologowie doradcy są szkoleni w ramach programów magisterskich. Prawie wszystkie programy dają doktorat, ale kilka przyznaje Psy.D. lub Ed.D. _ Większość programów doktoranckich trwa od 5 do 6 lat. Praca magisterska z psychologii doradczej obejmuje zajęcia z psychologii ogólnej i statystyki , praktykę doradczą i badania naukowe. [48] ​​Studenci muszą ukończyć oryginalną rozprawę na zakończenie studiów magisterskich. Studenci muszą również odbyć roczny staż w pełnym wymiarze godzin w akredytowanej placówce przed uzyskaniem doktoratu. Aby uzyskać licencję na wykonywanie zawodu, psycholodzy doradcy muszą zdobyć doświadczenie kliniczne pod nadzorem i zdać standaryzowany egzamin.

Australia

W Australii istnieją programy psychologiczne doradcze akredytowane przez Australijską Radę Akredytacyjną Psychologii (APAC). Aby zostać zarejestrowanym jako psycholog poradniczy, należy spełnić kryteria uprawniające do wykonywania zawodu. Obejmuje to licencjat z psychologii, dyplom z wyróżnieniem lub podyplomowy dyplom z psychologii oraz tytuł magistra lub doktora psychologii poradnictwa. Absolwenci muszą następnie ukończyć program rejestratora, aby uzyskać poparcie obszaru praktyki i korzystać z tytułu psychologa doradczego. [49] Istotny składnik tego stopnia magisterskiego poświęcony jest psychoterapii indywidualnej, terapii rodzin i par, terapii grupowej, teorii rozwoju i psychopatologii. [50]

Modele szkoleniowe i badania

Psychologia poradnictwa obejmuje naukę i praktykę szkolenia doradców i superwizji doradców. Jako badacze, psychologowie doradcy mogą zbadać, co sprawia, że ​​trening i superwizja są skuteczne. Jako praktycy, psychologowie doradcy mogą nadzorować i szkolić różnych klinicystów. Szkolenie doradców zwykle odbywa się w ramach formalnych zajęć i programów szkoleniowych. Część szkolenia doradców może obejmować doradzanie klientom pod nadzorem licencjonowanego klinicysty. Nadzór może również występować między licencjonowanymi klinicystami, jako sposób na poprawę jakości pracy i kompetencji klinicystów w przypadku różnych typów klientów doradczych.

Gdy dziedzina psychologii poradnictwa uformowała się w połowie XX wieku, początkowe modele szkolenia obejmowały model treningu relacji międzyludzkich Roberta Carkuffa, [51] Interpersonal Process Recall Normana Kagana [52] i umiejętności mikrodoradztwa Allena Iveya. [53] Nowoczesne modele szkoleniowe obejmują model wykwalifikowanego pomocnika Gerarda Egana [54] i trzyetapowy model Clary E. Hill (eksploracja, wgląd i działanie). [55] Niedawna analiza badań dotyczących szkolenia doradców wykazała, że ​​modelowanie, instrukcje i informacje zwrotne są wspólne dla większości modeli szkoleniowych i wydają się mieć średni lub duży wpływ na uczestników. [56]

Modele nadzoru i badania

Podobnie jak modele interakcji klientów i terapeutów, istnieją również modele interakcji między terapeutami a ich superwizorami. Edward S. Bordin zaproponował model superwizyjnego sojuszu roboczego podobny do jego modelu terapeutycznego sojuszu roboczego . Model Zintegrowanego Rozwoju uwzględnia poziom motywacji/lęku klienta, jego autonomii oraz świadomości własnej i innych. Podejście systemowe do nadzoru, obok cech osobowości przełożonego, doradzania klientom, warunków szkolenia, a także zadań i funkcji superwizji, traktuje relacje między superwizorem a superwizją jako najważniejsze. Model Zdarzeń krytycznych w nadzorze skupia się na ważnych momentach, które występują między przełożonym a nadzorowanym. [57]

Problemy mogą pojawić się w nadzorze i szkoleniu. Pojawiły się pytania, czy superwizor potrzebuje formalnego szkolenia, aby być kompetentnym superwizorem. [58] Ostatnie badania sugerują, że między przełożonymi a klientami mogą wystąpić konfliktowe, wielorakie relacje, takie jak klient, instruktor i przełożony kliniczny. [58] Występowanie mikroagresji rasowej wobec czarnoskórych klientów [59] sugeruje potencjalne problemy z uprzedzeniami rasowymi w superwizji. Ogólnie rzecz biorąc, konflikty między doradcą a jego własnym przełożonym mogą powstać, gdy przełożeni okazują brak szacunku, brak wsparcia i obwiniają. [57]

Rozwój zawodowy i doradztwo zawodowe

Teorie zawodowe

Istnieje kilka rodzajów teorii wyboru i rozwoju zawodowego. Te typy obejmują teorie cech i czynników, teorie poznawcze i teorie rozwoju. Dwoma przykładami teorii cech i czynników, znanych również jako dopasowanie osoba-środowisko, są teoria Hollanda i teoria dostosowania do pracy.

John Holland postawił hipotezę o sześciu typach osobowości/zainteresowań zawodowych i sześciu typach środowiska pracy: realistycznym, śledczym, artystycznym, społecznym, przedsiębiorczym i konwencjonalnym. Kiedy zainteresowania zawodowe danej osoby są zgodne z jej typami środowiska pracy, uznaje się to za zbieżność. Stwierdzono, że zgodność pozwala przewidzieć zawód i kierunek studiów. [60]

Teoria dostosowania do pracy (TWA), opracowana przez René Dawisa i Lloyda Lofquista [61] , stawia hipotezę, że zależność między potrzebami pracownika a wzmocnionymi systemami przewiduje satysfakcję z pracy oraz że zależność między umiejętnościami pracownika a wymaganiami w zakresie umiejętności zawodowych przewiduje satysfakcję z pracy. Satysfakcja z pracy i satysfakcja osobista razem powinny decydować o tym, jak długo pozostaje się w pracy. Gdy istnieje rozbieżność między potrzebami lub umiejętnościami pracownika a potrzebami lub umiejętnościami w pracy, zmiana musi nastąpić albo w samym pracowniku, albo w środowisku pracy.

Teorię kariery poznawczo-społecznej (SCCT) zaproponowali Robert D. Lent, Steven D. Brown i Gail Hackett. Teoria bierze pod uwagę pracę Alberta Bandury nad poczuciem własnej skuteczności i rozszerza ją o rozwój zainteresowań, dokonywanie wyborów i wydajność. Zmienne osobowe w SCCT obejmują przekonania o własnej skuteczności, oczekiwania dotyczące wyników i cele osobiste. Model obejmuje również dane demograficzne, zdolności, wartości i środowisko. Oczekiwania dotyczące skuteczności i wyników są teoretycznie powiązane i wpływają na rozwój zainteresowania, co z kolei wpływa na wybór celów, a następnie działania. Wsparcie i bariery środowiskowe również wpływają na cele i działania. Działania prowadzą do stabilności wydajności i wyboru w czasie. [60]

Teorie rozwoju kariery proponują modele zawodowe, które obejmują zmiany przez całe życie. Model Donalda Super proponuje trwający całe życie pięcioetapowy proces rozwoju kariery. Etapy to wzrost, eksploracja, założenie, utrzymanie i wycofanie się. [62] Przez całe życie ludzie pełnią wiele ról, które mogą różnić się pod względem ważności i znaczenia. Super teoretyzował również, że rozwój kariery to realizacja koncepcji siebie. Linda Gottfredson zaproponowała również kognitywny proces podejmowania decyzji o karierze, który rozwija się przez całe życie. [63] Przypuszcza się, że początkowy etap rozwoju kariery to rozwój obrazu siebie w dzieciństwie, ponieważ zakres możliwych ról zawęża się na podstawie takich kryteriów, jak typ płci, klasa społeczna i prestiż. W okresie dojrzewania i po nim ludzie biorą pod uwagę abstrakcyjne pojęcia, takie jak zainteresowania.

Doradztwo zawodowe

Usługi doradztwa i kariery w Delta College.jpg

Celem poradnictwa zawodowego jest pomoc w udzielaniu wskazówek na wszystkich etapach ścieżki kariery danej osoby. Poradnictwo zawodowe stara się pomóc jednostce zrozumieć siebie i otaczający ich świat, aby mogli podjąć świadomą decyzję dotyczącą ich życia i kariery. [64]Doradcy zawodowi świadczą szeroki wachlarz usług, takich jak próba pomocy osobom w odkryciu siebie. Doradcy starają się również pomóc innym odkryć ich rzeczywiste cele lub osiągnięcia, które mogą chcieć osiągnąć w życiu w odniesieniu do edukacji, kariery lub ogólnie ich życia. Pomagając również jednostkom w ustaleniu, kim mogą chcieć zostać, doradcy zawodowi pomagają również znaleźć zasoby i informacje, które mogą być przydatne dla ludzi w osiąganiu ich przyszłych celów. Doradcy zawodowi stworzą swego rodzaju mapę drogową, aby pomóc osobom wizualizować, na jakim etapie są w drodze do spełnienia swoich marzeń. [64]Jednym z czynników, którym zajmują się doradcy, jest to, że ludzie mają tendencję do myślenia, że ​​bezrobocie może być trwałe; jednak doradcy muszą upewnić się, że bezrobocie jest tylko tymczasowe i że ich status w końcu się zmieni. [65] Tak więc doradcy muszą zrobić wszystko, co w ich mocy, aby dać pozytywne wzmocnienie, aby bardziej skoncentrować się na znalezieniu swojej ścieżki w życiu. Doradztwo zawodowe może obejmować dostarczanie informacji zawodowych, umiejętności modelowania, ćwiczenia pisemne oraz badanie celów i planów kariery. [66] Poradnictwo zawodowe może również obejmować wykorzystanie oceny osobowości lub zainteresowań zawodowych, takich jak Wskaźnik Typu Myersa-Briggsa , który opiera się na teorii typu psychologicznego Carla Junga lub Inwentarz Silnego Zainteresowania, który wykorzystuje teorię Hollanda. Ocena umiejętności, zdolności i wartości jest również powszechnie oceniana w poradnictwie zawodowym. Doradcy zawodowi mają swobodę decydowania o tym, czy prowadzić sesje w grupie, czy pojedynczą twarzą w twarz osobiście lub w trybie online. Obecnie nie ma akceptowanego na arenie międzynarodowej standardu zostania wykwalifikowanym doradcą zawodowym; kwalifikacje i certyfikaty będą się różnić w zależności od przepisów lokalnych, stanowych i wewnętrznych. [ potrzebne cytowanie ]

Skutki COVID w odniesieniu do poradnictwa

Trwająca pandemia spowodowała, że ​​doradcy zawodowi dostosowali wiele swoich obecnych planów do swoich klientów. Jednocześnie pomagając poprawić ich umiejętności, stawiając czoła nowym i różnym sytuacjom. Na początku pandemia spowodowała znaczne zwolnienie w pracy, co pokrzyżowało plany zawodowe wielu ludzi. Na początku 2020 roku zatrudnienie straciło około 22,4 mln osób, co oznacza spadek o około 15%. [67]Innym krytycznym czynnikiem związanym z pandemią jest to, że wiele szkół zostaje na jakiś czas zamknięty, co ma negatywny wpływ na uczniów. Jednym z takich scenariuszy jest to, że studenci szukający konkretnych programów, aby rozpocząć studia magisterskie, mogli nie być w stanie z zamknięciem edukacji, co mogło negatywnie wpłynąć na ich przyszłą ścieżkę kariery. Gdy edukacja zaczęła powracać online, doradcy wkrótce natknęli się na problem. Musieli stać się bardziej obeznani z technologią i zrozumieć, jak znacznie szybciej pracować cyfrowo, aby pomagać klientom od czasu przejścia na platformę internetową. [68] Chociaż przejście do bardziej internetowej obecności doradczej może być trudne, będzie ogólnie prowadzić do większej liczby pozytywów. Jednym z głównych pozytywów jest elastyczność w uzyskiwaniu porady, która znacznie się poprawiła. [69]Jednak przenosząc część do telezdrowia online, nadal istnieją przypadki, które lepiej pasują do nałogów osobistych, takich jak nałogi. Około roku 2020 liczba skierowań na wizytę u psychologa prawie się podwoiła, 62%. Patrząc na psychologów, u 7 na 10 ich lista oczekujących została rozszerzona, o około 68%. [70] Innym czynnikiem do rozważenia jest wpływ Covid na zdrowie doradcy. Widząc, jak pandemia wpłynęła na ich pacjentów, dlaczego nie mogłaby wpłynąć na doradców, jeśli nie być bardziej dotkliwa, ponieważ poświęcają więcej czasu na pomoc innym niż sobie. [71]Zauważono, że doradcy mogą czuć się przytłoczeni, co może prowadzić do wielu negatywnych konsekwencji. Miejmy nadzieję, że dzięki badaniom i informacjom opartym na wcześniejszych kryzysach będą mogli być informowani, aby lepiej dbać o siebie, jednocześnie pomagając innym.

Czasopisma profesjonalne

W Stanach Zjednoczonych czasopismami naukowymi tego zawodu są Journal of Counseling Psychology [72] i The Counseling Psychologist . [73]

W Australii artykuły o poradnictwie psychologicznym są publikowane w dziale poradnictwa psychologicznego magazynu Australian Psychologist .

W Europie czasopisma naukowe tego zawodu obejmują European Journal of Counseling Psychology (pod auspicjami European Association of Counseling Psychology) [74] i Counseling Psychology Review (pod auspicjami Brytyjskiego Towarzystwa Psychologicznego ). [75] Counseling Psychology Quarterly jest międzynarodową, interdyscyplinarną publikacją Routledge (część Taylor & Francis Group). [76]

Zobacz także

Referencje

  1. ^ Gelso, CJ, Williams, EN i Fretz, B. (2014). Psychologia poradnictwa (3rd ed.). Waszyngton, DC: Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne.
  2. ^ Woolfe, Ray i in. „Psychologia poradnictwa w kontekście”. Handbook of Counselling Psychology, wyd. 2, Sage Publications, 2003, s. 4.
  3. ^ http://www.div17.org/
  4. ^ Heppner, P., Leong, FTL i Chiao, H. (2008). Rosnąca internacjonalizacja psychologii poradnictwa. W: Brown, SD & Lent, RW Handbook of Counseling Psychology (wyd. 4). Nowy Jork: Wiley.
  5. ^ „Kopia archiwalna” . Zarchiwizowane od oryginału w dniu 2015-08-12 . Źródło 2009-07-13 .{{cite web}}: CS1 maint: archived copy as title (link)
  6. ^ Fadul, Jose A. . Encyklopedia teorii i praktyki w psychoterapii i poradnictwie. Lulu Press, 2015.
  7. ^ ab Moodley , Gielen i Wu (2013). Podręcznik poradnictwa i psychoterapii w kontekście międzynarodowym . Nowy Jork: Routledge.
  8. ^ Gerstein, Heppner, Ægisdóttir, Leung i Norsworthy (2009). Międzynarodowy podręcznik poradnictwa międzykulturowego: założenia i praktyki kulturowe na całym świecie . Los Angeles: Mędrzec.
  9. ^ Hohenshil, Amundson i Niles (2013). Poradnictwo na całym świecie: podręcznik międzynarodowy . Alexandria, VA: Amerykańskie Stowarzyszenie Doradztwa.
  10. ^ Gielen, Ryba i Draguns (2004). Podręcznik kultury, terapii i uzdrawiania . Mahwah, NJ: Erlbaum.
  11. ^ Gielen, UP, Draguns, JG, Fish, J. (red.). (2008). Zasady poradnictwa i terapii multikulturowej. Nowy Jork: Routledge, s. x-xviii, 1-464.
  12. ^ „Wynagrodzenie psychologów poradnictwa” . ZipRecruiter . Zarchiwizowane od oryginału w dniu 2022-02-04 . Pobrano 04.02.2022 .
  13. ^ Rogers, Carl R. (1947). „Niektóre uwagi dotyczące organizacji osobowości” . Psycholog amerykański . 2 (9): 358–68. doi : 10.1037/h0060883 . PMID 20260596 . 
  14. ^ Imel, ZE i Wampold, BE (2008). Znaczenie leczenia i nauki o wspólnych czynnikach w psychoterapii. W: Brown, SD & Lent, RW Handbook of Counseling Psychology (wyd. 4). Nowy Jork: Wiley.
  15. ^ Spengler, PM, White, MJ, Aegisdottir, S., Maugherman, AS, Anderson, LA, Cook, RS, Nichols, CN, Lampropoulos, GK, Walker, BS, Cohen, GR i Rush, JD (2009). Projekt metaanalizy osądów klinicznych: efekty doświadczenia w trafności osądów. Psycholog poradnictwa 37: 350–399
  16. ^ Williams, EN, Hayes, JA i Fauth, J. (2008). Samoświadomość terapeuty: powiązania interdyscyplinarne i kierunki na przyszłość. W: Brown, SD & Lent, RW Handbook of Counselling Psychology (4th ed) (str. 267-283). Nowy Jork: Wiley.
  17. ^ Vogel, DL, Wade, NG i Hackler, AH (2007). Postrzegane piętno społeczne i chęć skorzystania z poradnictwa: pośredniczące role autostygmatyzacji i postawy wobec poradnictwa. Journal of Counselling Psychology , 54, 40-50.
  18. ^ Shaffer, PA, Vogel, DL i Wei, M. (2006). Pośredniczące role przewidywanych zagrożeń, przewidywanych korzyści i postaw przy decyzji o szukaniu profesjonalnej pomocy: perspektywa przywiązania. Journal of Counselling Psychology , 53, 422–452
  19. ^ Swift, JK i Callahan, JL (2008). Miara zdyskontowania opóźnienia wielkich oczekiwań i skuteczności podejmowania decyzji przez klienta psychoterapii. Psychologia zawodowa: badania i praktyka , 39, 581–588.
  20. ^ Gelso, CJ i Samstag, LW (2008). Trójstronny model relacji terapeutycznej. W: Brown, SD & Lent, RW Handbook of Counseling Psychology (4th ed.) (str. 267-283). NY: Wiley.
  21. ^ Gelso, CJ i Hayes, JA (1998). Związek psychoterapeutyczny: teoria, badania i praktyka (s. 22-46). Nowy Jork: Wiley.
  22. ^ Menaker, E. (1991). Przesłuchanie świętej krowy przeniesienia. W: Curtis, RC & Stricker, G. How People Change: Inside and Outside Therapy (str. 13–20). Nowy Jork: Plenum Press. doi : 10.1007/978-1-4899-0741-7_2
  23. ^ Schachter, J. (2002). Przeniesienie: shibboleth czy albatros? Hillsdale, NJ: Prasa analityczna.
  24. ^ Bacal, H. i Carlton, L. (2011). Siła specyficzności w psychoterapii: kiedy terapia działa — a kiedy nie (s. 81, 101–105). Lanham, MD: Jason Aronson.
  25. ^ Opłata, KN i Scala, J. (2012). Przeniesienie, interpretacje przeniesienia i psychoterapie skoncentrowane na przeniesieniu. Psychoterapia , 49(3), 391-403. doi : 10.1037/a0029371
  26. ^ Romano V. Fitzpatrick M. i Janzen J. (2008). Hipoteza bezpiecznej bazy: globalne przywiązanie, przywiązanie do doradcy i eksploracja sesji w psychoterapii. Journal of Counselling Psychology , 55(4), 495-504.
  27. ^ Pedersen, PB, Draguns, JG, Lonner, WJ i Trimble, JE (red.). (2008). Poradnictwo międzykulturowe (wyd. 6). Thousand Oaks, Kalifornia: Sage.
  28. ^ Ponterotto, JG, Casas, JM, Suzuki, LA i Alexander, CM (red.). (2010). Podręcznik poradnictwa multikulturowego (wyd. 3). Thousand Oaks, Kalifornia: Sage.
  29. ^ Gielen, UP, Fish, JM i Draguns, JG (red.). (2004). Podręcznik kultury, terapii i leczenia . Mahwah, NJ: Lawrence Erlbaum.
  30. ^ Hełmy, JE (1995). Aktualizacja na temat białych Helmsa i kolorowych rasowych modeli tożsamości. W: JG Ponterotto, JM Casas, LA Suzuki i GM Alexander (red.), Handbook of Multicultural Counselling (str. 181-198). Thousand Oaks, Kalifornia: Sage.
  31. ^ Konstantyn M. (2007). Rasowa mikroagresja wobec klientów Afroamerykanów w relacjach międzyrasowych. Journal of Counselling Psychology , 54(1), 1-16.
  32. ^ Dillon, F., Worthington, R., Soth-McNett, A. i Schwartz, S. (2008). Predyktory afirmatywnego poradnictwa lesbijek, gejów i osób biseksualnych, oparte na płci i tożsamości seksualnej, dotyczące poczucia własnej skuteczności. Psychologia zawodowa: badania i praktyka , 39(3), 353-360.
  33. ^ Izrael, T., Gorcheva, R., Walther, W., Sulzner, J. i Cohen, J. (2008). Pomocne i nieprzydatne sytuacje terapeutów z klientami LGBT: badanie eksploracyjne. Psychologia zawodowa: badania i praktyka , 39 (3), 361-368.
  34. ^ Nutt, RL i Brooks, GR (2008). Psychologia płci. W: Brown, SD & Lent, RW Handbook of Counselling Psychology (4th ed) (str. 267-283). Nowy Jork: Wiley.
  35. ^ „Kopia archiwalna” . Zarchiwizowane z oryginału dnia 2009-06-27 . Źródło 2009-07-13 .{{cite web}}: CS1 maint: archived copy as title (link)
  36. ^ „Zasady etyczne psychologów i kodeks postępowania” . Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne . Pobrano 04.02.2022 .
  37. ^ „Przegląd licencjonowania państwowego profesjonalnych doradców” . www.doradztwo.org . Pobrano 25.02.2022 .
  38. ^ „Kodeks Etyki ACA” . Czasopismo Poradnictwa i Rozwoju . 84 (2): 235–254. 2006. doi : 10.1002/j.1556-6678.2006.tb00401.x . ISSN 0748-9633 . 
  39. ^ (OCR), Biuro Praw Obywatelskich (2014-02-20). „Udostępnianie informacji związanych ze zdrowiem psychicznym” . HHS.gov . Pobrano 28.04.2017 .
  40. ^ „Ochrona Twojej prywatności: Zrozumienie poufności” . www.apa.org . Pobrano 06.02.2017 .
  41. ^ DeAngelis, Tori (01.11.2019). „Lepsze relacje z pacjentami prowadzą do lepszych wyników” . Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne . Zarchiwizowane od oryginału w dniu 2020-07-14 . Źródło 2022-01-23 .
  42. ^ DeAngelis, Tori (01.11.2019). „Lepsze relacje z pacjentami prowadzą do lepszych wyników” . Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne . Źródło 2022-01-23 .{{cite web}}: CS1 maint: url-status (link)
  43. ^ Krajowa Rada Certyfikowanych Radców (8 czerwca 2012). „KODEKS ETYKI KRAJOWEJ RADY RADCÓW CERTYFIKOWANYCH (NBCC)” (PDF) . Zarchiwizowane z oryginału (PDF) w dniu 2011-06-21.
  44. ^ „Otrzymywanie prezentów od klientów: etyczne i - ProQuest” . www.proquest.com . Pobrano 04.02.2022 .
  45. ^ „Przegląd licencjonowania państwowego profesjonalnych doradców” . www.doradztwo.org . Pobrano 25.02.2022 .
  46. ^ Lambert MJ Gregerson AT & Burlingame GM (2004). Kwestionariusz Wyników-45. W M. Maruish (red.). Wykorzystanie testów psychologicznych do planowania leczenia i oceny wyników (3rd ed) (s. 191-234). Mahwah, NJ: Lawrence Erlbaum Associates.
  47. ^ Frisch, M., Cornell, J., Villanueva, M. i Retzlaff, P. (1992). Walidacja kliniczna Inwentarza Jakości Życia. Miara zadowolenia z życia do wykorzystania w planowaniu leczenia i ocenie wyników. Ocena psychologiczna , 4(1), 92–101.
  48. ^ Norcross, J., Sayette, M. i Mayne, T. (2008) Insider's Guide to Graduate Programs in Clinical and Counselling Psychology . Guilford Press.
  49. ^ „Australijskie Towarzystwo Psychologiczne: ścieżki studiów” . www.psychology.org.au . Źródło 2016-05-17 .
  50. ^ „Australijskie Towarzystwo Psychologiczne: psychologia poradnictwa” . www.psychology.org.au . Źródło 2015-06-22 .
  51. ^ Carkuff, R. (1969). Pomoc i relacje międzyludzkie . Nowy Jork: Holt, Rinehart i Winston.
  52. ^ Kagan, N., Krathwohl, D. i Farquhar, W. (1965). IPR — wycofanie procesu interpersonalnego . East Lansing, MI: Michigan State University.
  53. ^ Ivey, A. (1971). Mikrodoradztwo: innowacje w szkoleniu podczas rozmowy kwalifikacyjnej . Springfield, IL: Thomas.
  54. ^ Egan, G. (2010). Wykwalifikowany pomocnik (wyd. 9). Belmont, Kalifornia: Brooks Cole, Cengage Learning.
  55. ^ Wzgórze, CE (2014). Umiejętności pomocy (wyd. 4). Waszyngton, DC: Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne.
  56. ^ Hill, CE i Wielkiego Postu, R. (2006). Narracyjny i metaanalityczny przegląd treningu umiejętności pomagania: czas na ożywienie uśpionego obszaru dociekań. Psychoterapia: teoria, badania, praktyka, trening , 43(2), 154–172
  57. ^ a b Ladany, N. i Inman, A. (2008) Rozwój w zakresie szkolenia i nadzoru umiejętności doradczych. W: Brown, SD & Lent, RW Handbook of Counselling Psychology (wyd. 4). John Wiley & Sons: Nowy Jork.
  58. ^ ab Westefeld , JS (2009). Superwizja psychoterapii: modele, zagadnienia i rekomendacje. Psycholog poradnictwa , 37, 296-316.
  59. ^ Konstantyn, M. i Sue, D. (2007). Postrzeganie rasowej mikroagresji wśród czarnoskórych klientów w badaniach międzyrasowych. Journal of Counselling Psychology , 54(2), 142-153.
  60. ^ ab Betz , N. (2008). Postępy w teoriach zawodowych. W: Brown, SD & Lent, RW Handbook of Counseling Psychology (wyd. 4). Nowy Jork: Wiley
  61. ^ Dawis, RV i Lofquist, LH (1984). Psychologiczna teoria przystosowania do pracy: model różnic indywidualnych i jego zastosowania . Minneapolis, Minnesota: University of Minnesota Press.
  62. ^ „Teoria Super” . www.kariera.govt.nz . Pobrano 04.02.2022 .
  63. ^ „Teoria obrzezania i kompromisu – Linda Gottfredson” . Marcr . Pobrano 04.02.2022 .
  64. ^ a b „Co to jest poradnictwo zawodowe” . Zarchiwizowane od oryginału w dniu 2020-08-05 . Pobrano 02.02.2022 .
  65. ^ „Zrównoważone doradztwo zawodowe podczas pandemii: Budowanie ścieżek w „nową normalność”ResearchGate . Źródło 11.02.2022 . _
  66. ^ Whiston SC i Rahardja D. (2008). Proces i wyniki poradnictwa zawodowego. W: Brown, SD & Lent, RW Handbook of Counseling Psychology (wyd. 4). Nowy Jork: Wiley.
  67. ^ P, Ansell, Ryan; Mullins, John. „COVID-19 kończy najdłuższy powrót do zatrudnienia i ekspansję w historii CES, powodując bezprecedensową utratę miejsc pracy w 2020 r.: Miesięczny przegląd pracy: US Bureau of Labor Statistics” . www.bls.gov . Pobrano 25.02.2022 .
  68. ^ Szapale, Sandra; Iliško, Dzintra; Badjanova, Jeļena (2021.05.29). „Zrównoważone doradztwo zawodowe podczas pandemii: budowanie ścieżek w„nową normalność”Dyskurs i komunikacja na rzecz zrównoważonej edukacji . 12 (1): 140-150. doi : 10.2478/dcse-2021-0010 . ISSN  2255-7547 . S2CID  235243905 .
  69. ^ Novotney, Amy. „Narastająca fala terapii online” . www.apa.org . Pobrano 25.02.2022 .{{cite web}}: CS1 maint: url-status (link)
  70. ^ Betune, Sophie. „Zapotrzebowanie na leczenie zdrowia psychicznego stale rośnie, mówią psycholodzy” . www.apa.org . Pobrano 25.02.2022 .
  71. ^ Dzwon, Szansa A .; Crabtree, Sarah A.; Hall, Eugene L.; Sandage, Steven J. (03.07.2020). „Badania w poradnictwie i psychoterapii po COVID-19” . Badania poradnictwa i psychoterapii . 21 : 3–7. doi : 10.1002/kapr.12334 . ISSN 1473-3145 . PMC 7362162 . PMID 32837330 .   
  72. ^ http://www.apa.org/journals/cou/
  73. ^ „Kopia archiwalna” . Zarchiwizowane od oryginału 05.12.2016 . Źródło 2009-07-05 .{{cite web}}: CS1 maint: archived copy as title (link)
  74. ^ „Kopia archiwalna” . Zarchiwizowane od oryginału w dniu 2010-04-25 . Źródło 2009-09-07 .{{cite web}}: CS1 maint: archived copy as title (link)
  75. ^ http://www.bps.org.uk
  76. ^ „Kopia archiwalna” . Zarchiwizowane od oryginału w dniu 15.10.2010 . Źródło 2009-09-07 .{{cite web}}: CS1 maint: archived copy as title (link)
Retrieved from "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Counseling_psychology&oldid=1084500525"
0.075233936309814