آکادمی به مدت 60 سال از فیلم هایی از سرزمین های دور دفاع کرده است و به ارتقای شهرت تعداد معدودی کمک کرده است. در کنار آنهایی که برنده اسکار، نامزدی یا راه یافتن به فهرست نهایی شدند، ده ها مورد دیگر نیز وجود دارند که اغلب به فراموشی سپرده می شوند. بنابراین، فیلم های خارجی چگونه برای عموم مردم سینمارو در ایالات متحده ترجمه می شود؟ براساس داده‌ها، باکس آفیس فیلم‌های خارجی زبان آمریکای شمالی (به استثنای عناوین بالیوود) تا 29 نوامبر 57.4 میلیون دلار برای سال بود، در مقایسه با مدت مشابه سال گذشته که فروش 71.5 میلیون دلاری داشت. بنابراین توزیع‌کنندگان فیلم‌های دارای زیرنویس در حال حاضر با چه چالش‌هایی روبرو هستند و چگونه می‌توانند عنوان‌های خود را بالاتر از صدای مخوفی که تصاویر بزرگ‌تر را احاطه کرده است، برسند؟
سونی پیکچرز کلاسیک برنده 14 جایزه اسکار خارجی زبان شده است که آخرین آنها با آمور و پسر سائول است. امسال، تونی اردمان (آلمان) و سرزمین من (دانمارک) اکنون برای نامزدی رقابت می کنند (لیست نهایی دیروز فاش شد و به طرز شگفت انگیزی از عکس هایی مانند ال فرانسوی (فرانسه) و ژولیتای اسپانیایی حذف شد . مایکل بارکر ، یکی از رئیس‌های SPC ، می‌گوید، وقتی نوبت به اکران فیلم‌های خارجی زبان امروزی می‌رسد، «اساساً، این یک خبر خوب و یک خبر بد است.
«خبر خوب این است که آن چند فیلم که از طریق رسانه‌های اجتماعی عبور می‌کنند – که به سطح معینی از موفقیت دست می‌یابند – احتمالاً موفق‌تر از قبل هستند، نه فقط در تئاتر، بلکه در VOD.»
از طرف دیگر، «فیلم‌های کوچک‌تر بدتر از قبل عمل می‌کنند. بنابراین اساساً، شما آن چند فیلم را در سال دارید که به خوبی کار می‌کنند، که به سرعت در می‌آیند. و بعد همه فیلم های خارجی دیگر، به نظر می رسد که کاملاً گم می شوند.»
یکی از مشکلات این است که ما در محیطی هستیم که «فیلم های زیادی ساخته می شود، گزینه های زیادی برای ساعات سرگرمی وجود دارد. چه تلویزیون عالی باشد، چه رویدادهای ورزشی یا رویدادهای جاری،" بارکر ادامه می دهد.
جف لیپسکی ، EVP Marketing & Distribution of Adopt Films ، که جشنواره‌ها را برای فیلم‌های خارجی پرفروش بررسی می‌کند و امسال The Idol (فلسطین) را در شکار اسکار داشت، موافق است. «واقعاً تعداد زیادی فیلم و فیلم‌های متوسط در حال اکران هستند - و من در مورد استودیوهای بزرگ صحبت نمی‌کنم، اگرچه آنها مطمئناً فیلم‌های متوسطی را منتشر می‌کنند - من درباره مستقل‌ها صحبت می‌کنم. خیلی از بدها هم فیلم خارجی هستند. زمانی که یک فیلم خارجی افتتاح می شد، احتمال اینکه فیلم فوق العاده ای باشد، وجود داشت. حالا نه چندان.»
بارکر می‌گوید: «واقعیت موضوع این است که وظیفه توزیع‌کننده این است که هر کاری از دستمان بر می‌آید برای ایجاد حضوری در جایی که فیلم‌ها به اندازه کافی متمایز باشند در بازار انجام دهد تا مردم را وادار به بیرون رفتن و دیدن آنها کند. و متمایز کردن آنها سخت‌تر و سخت‌تر است.»
لیپسکی معتقد است که رسانه ها مسئولیت بزرگی دارند. اوج علاقه به فیلم‌های خارجی - حداقل از زمان برگمان و تروفو - زمانی بود که راجر ایبرت و جین سیکل هر هفته در PBS بودند. تنها چیزی که الان دارید این است که NPR بررسی می کند.
او «داستان کوچک شدن باورنکردنی نیویورک تایمز » را مطرح می‌کند که در آن نقدهای مستقل «به صفحات گتو منتقل می‌شوند». چه چیزی هنوز هم یک بازبینی برجسته را دریافت می کند؟ بابا نوئل بد 2 .
لیپسکی ادعا می کند که این نقدها «برای خوانندگان نیویورک تایمز نیستند و بر تجارت تأثیر نمی گذارند. آنها نیم صفحه از یک عکس رنگی از کسی هستند که در فیلم است. افرادی که برای دیدن فیلم های خارجی می روند نیازی به عکس ندارند.
بدتر از آن برای لیپسکی این است که «نقد فیلم را بی‌حوصله می‌کند. چرا کسی به وب سایتی به نام Rotten Tomatoes مراجعه می کند؟ منظورت چیه؟ ما می خواهیم به شما بگوییم چه فیلمی بد است؟ ما می خواهیم به شما بگوییم که چه چیزی است؟ این چیزی است که مردم آمریکا به آن علاقه دارند؟»
یکی دیگر از مدیران موافق است که آنچه که مشخصه یک فیلم خارجی زبان خوب است که می تواند منتشر شود، نقدها است. اما اگر قرار نیست فیلمی در تئاتر کار کند، پس چه؟ نتفلیکس مطمئناً برای پر کردن جای خالی خود تلاش کرده است، همانطور که اخیراً با Divines انجام داد ، فیلمی که امسال برنده دوربین طلای جشنواره کن شد.
بارکر می‌گوید اگر فیلمی در بازار تئاتر موفق شود، «آنگاه همه رسانه‌های دیگر سر جای خود قرار می‌گیرند». اما یک کدیک وجود دارد. تلویزیون، مهم نیست که چقدر با فیلم‌های خارجی زبان خوب عمل می‌کنید، همان اعدادی را که با یک تصویر انگلیسی زبان و دی‌وی‌دی‌های خود انجام می‌دهید، انجام نمی‌دهید. اما ما همیشه آن را در معادله لحاظ می‌کنیم و بنابراین اگر فیلم شما از نظر تئاتری عبور کرد، می‌توانید روی مقدار مشخصی درآمد حساب کنید که معامله را ارزشمند می‌کند.»
یکی دیگر از مدیران اجرایی موافق است، "گزینه های کمتری از نظر فروش جانبی شما وجود دارد. DVD تقریباً از بین رفته است، بنابراین معاملات از نوع SVOD یا iTunes باقی مانده است.
لیپسکی فکر می کند برخی از جشنواره های آمریکای شمالی باید استراتژی را تغییر دهند. «در این کشور چه اتفاقی برای فیلم های خارجی می افتد؟ جشنواره فیلم نیویورک. اما مردم نیویورک حتی قدر آن را نمی دانند. میدونی چرا؟ زیرا در هر تکرار، از روزهای ریچارد رود گرفته تا ریچارد پنیا و اکنون روزهای کنت جونز، اساساً فقط بهترین های کن یا بهترین های برلین هستند. لوح اصلی فقط حدود 30 فیلم است و رسانه ها آن را پوشش نمی دهند زیرا رسانه ها قبلاً آنها را [جای دیگر] پوشش داده اند.»
راه حل چیست؟ "این ظاهراً پایتخت رسانه ای سیاره زمین است، چرا به سادگی سیاستی را تنظیم نمی کنید که صفحه اصلی باید اولین نمایش جهانی باشد؟" لیپسکی معتقد است که فیلمسازان بزرگ از سرتاسر جهان «از این ایده که اولین نمایش جهانی خود را در مرکز لینکلن برگزار کنند، به آب می افتند. جشنواره فیلم نیویورک طنین انداز و جذابیتی به خود می گیرد که از دست رفته است.
یکی دیگر از موانع، تبلیغ فیلم هایی با افرادی است که انگلیسی را به عنوان زبان اول به حساب نمی آورند. لیپسکی می‌گوید: «این کار از نظر تبلیغاتی تقریباً غیرممکن است.
بنابراین، چه چیزی باعث می شود یک فیلم خارجی کار کند؟ بارکر می‌گوید: «شما ستاره‌های راک مانند پدرو آلمودوار و ایزابل هوپرت دارید که به ساخت فیلم در اوج شکل خود کمک می‌کنند. شما فیلم هایی مانند تونی اردمن ، سرزمین من دارید و می گویید: «این تازه است، ما قبلاً چنین چیزی را ندیده بودیم. این یک تغییر دهنده بازی است.
وجه اشتراک این فیلم‌ها، صرف نظر از در نظر گرفتن اسکار یا خیر، چیزی است که باعث می‌شود احساس کنند تجربه حضور در سینما تجربه‌ای عالی خواهد بود.»
لیپسکی به یاد می آورد که در سال 1985 روی فیلم زندگی من به عنوان سگ ساخته لاسه هالستروم کار می کرد . زمانی که آن فیلم در نیویورک و لس آنجلس محبوب شد، در سرتاسر کشور وارد هر سینما می‌شدیم و می‌دیدیم که 20 تا 30 درصد یا بچه‌ها یا نوجوانانی بودند که توسط والدینشان آورده شده بودند و آنها عاشق فیلم بودند.» حالا او معتقد است که «مخاطب آنجاست» اما «مخاطب قدیمی‌تر است و من همیشه متاسفم که نسل جدیدی وجود ندارد».
با توجه به اسکار، قطعاً برنده شدن می تواند در گیشه کمک کند، اما این دسته بندی با مسابقات اصلی متفاوت است، زیرا تعداد کمی از افراد تعیین می کنند که چه چیزی نامزد می شود.
بارکر هشدار می‌دهد، «آنچه در طول سال‌ها آموخته‌ایم این است که اگر مبارزات انتخاباتی شدید انجام دهید، می‌توانید واکنش شدیدی جدی داشته باشید. اینها افرادی هستند که به هیچ وجه نمی توان روی آرای آنها تأثیر گذاشت. آنها ساعت‌های زیادی را صرف تماشای این فیلم‌های خارجی زبان در مدت زمان طولانی می‌کنند و بسیار [متعهد] هستند.»
پس آکادمی چگونه می تواند کمک کند؟ لیپسکی: «آن را می‌گوید «بهترین فیلم خارجی»، نه «بهترین فیلم خارجی، که توسط یک نهاد سیاسی از هر کشور انتخاب می‌شود». توزیع‌کنندگان در اینجا بهترین فیلم‌های خارجی را در جشنواره‌ها پیدا می‌کنند تا در اینجا اکران شوند، بنابراین هر چیزی که منتشر می‌شود واجد شرایط باشد.»
