در Jojo Rabbit ، وظیفه طراح لباس Mayes C. Rubeo این بود که بر خلاف غلات باشد. او با طفره رفتن از زیبایی‌شناسی ضعیف مورد انتظار از یک فیلم جنگ جهانی دوم، در عوض پالت بصری را دنبال کرد که به همان اندازه که شاعرانه بود، واقع گرایانه بود.
این درام به کارگردانی تایکا وایتیتی به جوجو (رومن گریفین دیویس)، یکی از اعضای مشتاق جوانان هیتلر می پردازد که وقتی متوجه می شود مادرش رزی (اسکارلت جوهانسون) دختری یهودی را در اتاق زیر شیروانی پنهان کرده است عصبانی می شود. جوجو با دوست خیالی‌اش آدولف (وایتیتی) به هر کجا که می‌رود، دوستی شگفت‌انگیزی با دختر برقرار می‌کند که باعث می‌شود او جهان بینی نفرت‌انگیز خود را زیر سوال ببرد.
روبئو برای اولین بار با Waititi در Thor: Ragnarok کار کرد، و بلافاصله به داستان منحصر به فردی که کارگردان تعریف می کرد پاسخ داد و کار خود را روی جوجو با کاوش عمیق در تحقیقات دوره آغاز کرد. ما به چیزهای زیادی نگاه کردیم - دنیای برلین در آن دوران. ما از جوانی به پیشوا نگاه می کردیم. من دوست ندارم او را پیشوا صدا کنم. این طراح صحنه و لباس می گوید، یعنی نمی دانم اسمش را چه بگذارم. گفتن نام او همیشه بسیار عجیب بود.
برای Rubeo، گام بعدی در فرآیند طراحی، ایجاد یک قوس بصری برای شخصیت‌های اصلی فیلم بود. یکی از بهترین لباس‌های جوجو رابیت، رزی در طول فیلم «بسیار زنده، بسیار برون‌گرا، هنرمندانه و التقاطی» حفظ شد. او توضیح می‌دهد: «ما دوست داشتیم باور کنیم که او [بخشی از] تمام این جنبش‌های بسیار هنرمندانه و خلاقانه از پاریس بود، و بنابراین، او همه هنرمندان خوب آن زمان را می‌شناسد - مانند این هنرمندی که من دوستش دارم، سونیا دلونه.» از آنجا الهام گرفتم برای همه چاپ های رزی، استایل، هندسی و کلاه.
در اندیشیدن به طرح‌های جوجو، یکی از ارجاعات کلیدی روبئو، شخصیت برونو در درام نئورئالیستی ایتالیایی به نام دزدان دوچرخه در سال 1948 بود . طراح خاطرنشان می کند: "این نکته بسیار مهمی بود که برای من راهنمایی شد، در مورد لطافت کودک، و معصومیت، و اینکه چگونه ما از آنها [به عنوان] بزرگسالان استفاده می کنیم تا واقعاً ذهن آنها را به خودمان تبدیل کنیم." «دوره مد بسیار شبیه، بسیار نزدیک بود، [اگرچه] ایتالیایی‌ها سبک‌های متفاوتی داشتند و [جوجو] بچه‌ای از Jungvolk بود. بنابراین، مجبور شدم این شخصیت را با مد تطبیق دهم.»
برای هنرمند، بخشی از چالش جوجو رابیت به دیدگاه آن مربوط می شد. با انعکاس جهان، همانطور که از چشم یک کودک 10 ساله دیده می شود، پالت کلی فیلم به طور جدایی ناپذیری با قوس شخصیت مرتبط بود. بنابراین، همانطور که جوجو تکامل یافت، جهان اطراف او نیز باید به طرز ماهرانه ای دگرگون شود. طراح صحنه و لباس می‌گوید: «به‌دلیل همه شرایطی که پیش می‌آید، او تغییر می‌کند و این کل ظاهر فیلم را تغییر می‌دهد، از رنگ‌ها و حال و هوای دمای عکاسی شروع می‌شود». ما باید این کار را بسیار با احتیاط انجام می‌دادیم تا سر مردم با این تغییرات ضربه نخورند.»
در حین کار روی جوجو ، روبیو همچنین باید بر ماهیت سورئال کار پیش روی خود غلبه می کرد، که شامل لباس پوشیدن نسخه ای از آدولف هیتلر و تولید لباس برای جوانان هیتلر بود. با توجه به زمان هایی که امروز در آن زندگی می کنیم، این بخش از کار تا حدودی ناراحت کننده بود. اما در نهایت، طراح صحنه و لباس می‌تواند از نیت پشت فیلم راحت باشد – چیزی که وایتیتی آن را «طنز ضد نفرت» توصیف کرده است.
تایکا یک فرد بسیار محترم است. به نوعی، اگر او با گفتن کلمه "H" احساس عجیبی کند، همه ما از گفتن کلمه "H" احساس عجیبی داریم. و وقتی مجبور شدند از اتاق به صحنه بروند، او قرار نبود فقط با لباسی مانند [هیتلر] راه برود. گفت: لطفاً چیزی به من بدهید که خودم را پنهان کنم. Rubeo به یاد می آورد که من احساس راحتی نمی کنم که با این لباس در اطراف استودیو Barrandov قدم بزنم. "پس آره. عجیب بود. این یک تاریخ جدید است و وحشتناک است، [اما] هدف باز کردن چشم مردم بود.»
روبئو که امسال اولین نامزدی اسکار خود را برای کارش در جوجو رابیت به دست آورد، دیشب با جایزه انجمن طراحان صحنه و لباس برای بهترین فیلم دوره شناخته شد. برای طراح، بخشی از چیزی که پروژه را رضایت بخش کرد، همکاری او با وایتیتی بود - کارگردانی رویایی که همیشه با هر یک از بخش های خود بسیار درگیر است. او بسیار ارتباط پذیر است. او هیچ مشکلی برای گفتن روشی که اشیا را می بیند ندارد - و سپس حتی می تواند چیزها را ترسیم کند، اگر زمانی برای توضیح خود نداشته باشد. "این واقعاً یک ارتباط دائمی با تایکا از نظر نحوه ایجاد لباس است."
