17 سال از آخرین حضور کیدمن روی صحنه می‌گذرد که در اتاق آبی اثر دیوید هیر ، یک اجرای وست اند که به برادوی منتقل شد، با جذابیت و کوتاهی نقش‌آفرینی کرد . دیشب، او در تئاتر نوئل کوارد در بیودرام شدید آنا زیگلر، Photograph 51 افتتاح شد ، مطالعه شخصیت شیمیدان روزالیند فرانکلین، که سهم انتقادی او در کشف DNA مدتهاست که در زمینه مردانه نادیده گرفته شده است. تولید مایکل گراندیج برای شرکتی که خودش نامش را برعهده دارد، تحسین تقریباً هیجان‌انگیزی را برای کیدمن - و نمایشنامه - در سراسر جهان از جمله نیویورک تایمز به همراه داشته است.بن برانتلی، منتقد اصلی درام، که اعلامیه‌اش را به پایان می‌رساند، «[A] به کارگردانی آقای گراندیج، با صحنه‌ای زمستانی توسط کریستوفر اورام که لندن را در خاکستر پس از جنگ جهانی دوم به تصویر می‌کشد، عکس 51 تنش دراماتیک واضحی را حفظ می‌کند، حتی زمانی که آن را به تصویر بکشد. دامن ساده یا بی حوصله. و خانم کیدمن، که مراقبت فرانکلین را به همان اندازه که به پنهان کاری شخصیت تبدیل می کند، به یک افشاگری تبدیل می کند، بسیار نزدیک به کمال است. شخصیتی که او بازی می‌کند، مطمئناً چیزی کمتر از این نمی‌خواهد.»
اگرچه گراندیج، قبل از افتتاحیه، از بحث در مورد انتقال به برادوی خودداری کرد، اما تردیدی وجود ندارد که این بحث ها در روزهای آینده آغاز خواهد شد. در همین حال، کیدمن در نقش The Family Fang از هر دو سوی اقیانوس اطلس لذت می برد ، که در آن با جیسون بیتمن کارگردان و تعدادی از کهنه سربازان صحنه که در جشنواره بین المللی فیلم تورنتو حضور نداشتند، همبازی می شود و واکنش مثبت شدیدی نشان می دهد.
(همچنین شایان ذکر است که Photograph 51 دومین درام تحسین شده در این فصل است، همراه با رضایت آگاهانه دبورا زوئی لاوفر ، که در میان دیگر سینماها، در کنار سایر تئاترها، تئاتر قابل توجه آنسامبل استودیو خارج از برادوی و وابستگی آن به حمایت بنیاد آلفرد پی اسلون از آثار صحنه با شجره علمی. توجه به تهیه کنندگان: هر دو توسط زنان و در مورد زنان هستند. صحبت از شگفتی است.)
در اینجا نمونه‌ای از بررسی‌های لندن درباره عکس 51 آمده است :
مایکل بیلینگتون، گاردین : « به سختی می‌توانید تضاد بیشتری نسبت به آخرین حضور نیکول کیدمن در صحنه لندن داشته باشید. در فیلم The Blue Room (1998) دیوید هیر، او نقش 10 زن آشکارا را در یک زنجیر زنجیر جنسی بازی کرد. اکنون او نقش دانشمندی به نام روزالیند فرانکلین را بازی می کند که از روابط صمیمانه اجتناب می کرد و سهم حیاتی او در کشف ساختار DNA به حاشیه رانده شده است. این یک اجرای قدرتمند و هوشمندانه است و تنها شکایت من از بازی جذاب و آموزنده 95 دقیقه ای آنا زیگلر این است که دیگر نیست.
پل تیلور، ایندیپندنت : «کیدمن در اجرای جذاب و ظریف خود، به زیبایی حالت تدافعی خاردار، فداکاری تنهایی، و اشتیاق احساسی سرکوب شده دانشمند را به تصویر می‌کشد. پدرش، که در نسخه زیگلر می آموزیم، به او هشدار داده بود که اگر در حرفه علمی ادامه دهد، «هرگز نباید اشتباه کند» زیرا خطر از دست دادن همه چیز را به همراه خواهد داشت. کیدمن به شما نشان می‌دهد که کمال‌گرای بی‌نقص و بی‌نقص، تاوان ترسی را که در آن زمان کاشته بود، می‌پردازد.»
مت وولف، theartsdesk : «[G] حدس بزن چی؟ کیدمن برای بازی در تابلوهای لندن برای بازی در نقش دانشمند وابسته به عشق شهوانی روزالیند فرانکلین در عکس 51 آنا زیگلر به سرپرستی مایکل گراندیج، کیدمن حتی بهتر از تمام سال‌های قبل با یک زندگی ذهنی ارتباط برقرار می‌کند و اجازه می‌دهد کوتاه‌ترین نگاه ممکن را از بدن خود به نمایش بگذارد. . همانطور که چهره‌های باهوشی از سوی اجراکنندگان برنده اسکار مطرح می‌شوند، این یکی به سختی می‌تواند به اوج برسد.»
مارک شنتون، صحنه: «نمی توانم بگویم که صادقانه تمام علوم ارائه شده را درک کرده ام. همانطور که در مورد خود زندگی، شما باید مقدار زیادی از آن را بر روی اعتماد بپذیرید. اما این نمایشنامه در واقع تا حدی در مورد یک حس قوی از بی اعتمادی - و سوء نیت ... در یک سری لایه های پیچیده از مکاشفه ها، آن را به چندین نمایشنامه در یک زمان تبدیل می شود: یک هیجان انگیز در مورد یک مسابقه اکتشاف. افشاگری در مورد تبعیض جنسی در علم و رساله ای در مورد تنهایی، زیرا این دانشمندان با دقت از روابطی که ممکن است در کار آنها اختلال ایجاد کند اجتناب می کنند. مانند پروژه‌های قبلی گراندیج، نمایشنامه توسط یک بازیگر ستاره رهبری می‌شود - در این مورد نیکول کیدمن... در اینجا او از نظر فیزیکی برهنه نمی‌شود... اما لایه‌های احساسی به تدریج به‌طور آشکاری آشکار می‌شوند. او توسط یک تیم درخشان از بازیگران مرد احاطه شده است که شامل استیون کمپبل مور در نقش موریس ویلکینز است. همکار و حریف او که نمایشنامه نشان می دهد نسبت به او احساسات عمیق تری نسبت به او داشت. نتیجه یک بازی جدید زیبا، لطیف و غافلگیرکننده است که وست اند را بالا می برد."
