مادر هلیکوپتر

والدین هلیکوپتری (یک نیز نامیده می شود پدر و مادر cosseting یا به سادگی یک cosseter ) پدر و مادر که توجه بسیار نزدیک به یک کودک یا تجارب و مشکلات کودکان، به ویژه در موسسات آموزشی می پردازد. ^[1] والدین هلیکوپتر به این دلیل نامیده می شوند که مانند هلیکوپترها ، آنها "بالای سر شناور هستند" و به طور مداوم بر هر جنبه از زندگی فرزند خود نظارت می کنند. ^{[1] [2]} والدین هلیکوپتری همچنین به عنوان نظارت دقیق بر فرزندان خود در تمام جنبه های زندگی خود از جمله در تعاملات اجتماعی شناخته می شوند. ^[1]

ریشه شناسی

این استعاره در اوایل سال 1969 در کتاب پرفروش Between Parent & Teenager نوشته دکتر هایم ژینوت ظاهر شد که از نوجوانی یاد می کند که شکایت می کند: "مادر مانند هلیکوپتر بالای من شناور است ..." ^[3]

اصطلاح "والد هلیکوپتر" از اواخر دهه 1980 مورد استفاده قرار گرفت. ^[4] متعاقباً زمانی که مدیران دانشگاهی آمریکایی در اوایل دهه 2000 از آن استفاده کردند، زیرا قدیمی‌ترین هزاره‌ها شروع به رسیدن به سن کالج کردند، ارزش زیادی پیدا کرد. والدین بچه‌دارشان به خاطر کارهایی مانند تماس گرفتن با فرزندانشان هر روز صبح برای بیدار کردن آنها برای کلاس و شکایت از اساتیدشان در مورد نمره‌هایی که بچه‌ها دریافت کرده‌اند، شهرت پیدا کردند. ^{[5] [6]} مقامات کمپ تابستانی نیز رفتار مشابهی از این والدین گزارش کرده اند. ^[7]

ریشه ها

Chronicle of Higher Education گزارش داد که والدین هلیکوپتری به حمایت از فرزندان بزرگسال خود در مقطع تحصیلات تکمیلی نیز ادامه دادند، مانند حمایت از پذیرش فرزند بزرگسال خود در دانشکده حقوق یا دانشکده بازرگانی . ^[8] با ورود این گروه به نیروی کار، مقامات منابع انسانی گزارش دادند که والدین هلیکوپتری در محل کار حاضر شده‌اند یا با مدیران تماس می‌گیرند تا از طرف فرزند بزرگسال خود حمایت کنند یا درباره حقوق فرزندان بزرگسال خود مذاکره کنند. ^[9]

جمعیت شناس نسل نیل هاو توصیف پدر و مادر هلیکوپتر به عنوان شیوه های فرزند پروری از جمعیتی پدر و مادر از هزاره کودکان. هاو، فرزندپروری با هلیکوپتر بچه‌های بومی را به‌عنوان شیوه‌ای متمایز از نسل X توصیف می‌کند.والدین. او دومی را به دلیل تمایل والدین ژنرال X به کنار گذاشتن مسائل جزئی در حالی که بدون هشدار و در صورت بروز مشکلات جدی به شدت ضربه می زند، به عنوان "والدین جنگنده پنهانکار" توصیف می کند. هاو این را با مشارکت پایدار والدین بومر از هزاره ها در محیط آموزشی مقایسه می کند و این والدین را به عنوان "گاهی مفید، گاهی آزاردهنده، اما همیشه بالای فرزندان خود معلق می گیرند و سر و صدا می کنند" توصیف می کند. هاو بچه‌های بیبی را به‌طور باورنکردنی نزدیک به فرزندانشان توصیف می‌کند و می‌گوید که از نظر او این چیز خوبی است. ^{[9] [10]}

والدین هلیکوپتری تلاش می کنند تا "اطمینان حاصل کنند که فرزندانشان در مسیر موفقیت قرار دارند و این مسیر را برای آنها هموار می کنند." ظهور والدین با هلیکوپتر با دو تغییر اجتماعی همزمان شد. اولین مورد، اقتصاد نسبتاً پررونق دهه 1990، با بیکاری کم و درآمد قابل تصرف بالاتر بود. دومین مورد، درک عمومی از افزایش به خطر افتادن کودکان بود، تصوری که لنور اسکنازی ، مدافع والدین آزادانه آن را «ریشه در پارانویا» توصیف کرد. ^[11]

پدر و مادر هلیکوپتر در مناسبت های مرتبط با هنجارهای اجتماعی یا فرهنگی که تم اثاثیه و یا استاندارد سازی مربوط به است vicariousness . ^[12]

چین

دانشگاه تیانجین در حال ساخت «چادرهای عشق» برای پذیرایی از والدینی است که با دانش‌آموزان سال اول تحصیلی خود به آنجا سفر کرده‌اند و به آن‌ها اجازه می‌دهند روی تشک‌هایی که روی زمین ورزشگاه گذاشته‌اند بخوابند. مفسران در رسانه های اجتماعی استدلال کرده اند که سیاست تک فرزندی یک عامل تشدید کننده در افزایش فرزندپروری با هلیکوپتر بوده است (به سندرم امپراطور کوچک مراجعه کنید ). ^[13]

ادبیات

مادلین لوین درباره فرزندپروری هلیکوپتر نوشته است. جودیت وارنر توصیفات لوین از والدینی را بازگو می کند که از نظر جسمی «بیش از حد حضور دارند» اما از نظر روانی غایب هستند. ^[14] کتی Roiphe ، اظهار نظر در کار لوین در تخته سنگ شرح و تفصیل در اسطوره ها در مورد پدر و مادر هلیکوپتر: «من تی استدر مورد حضور بیش از حد، اما همچنین در مورد نوع نادرست حضور است. در واقع، کودکان می توانند آن را به طور منطقی به عنوان غیبت بخوانند، به عنوان بی توجهی به آنچه واقعاً با آنها می گذرد... همانطور که لوین اشاره می کند، این اشتباه درگیری بیش از حد با ثبات است." به طور مشابه، او به خوانندگان یادآوری می کند که فرزندپروری با هلیکوپتر این محصول "افراد بد یا رقت انگیز با ارزش های متزلزل" نیست ... لزوماً نشانه والدینی نیست که مسخره یا ناراضی هستند یا به طرز فجیعی کنترل می کنند. این می تواند محصول نیت خیر باشد، بازی فرهنگ با ترس های طبیعی والدین." ^[15]

چینی شیوه های فرزند پروری به تصویر کشیده شده در کتاب سرود نبرد ببر مادر به پدر و مادر هلیکوپتر غربی مقایسه شده است. نانسی گیبز که برای مجله تایم می نویسد، هر دوی آنها را "فرزندپروری افراطی" توصیف کرد، اگرچه او به تفاوت های کلیدی بین این دو اشاره کرد. گیبس توصیف می کند که ببر مادران بر موفقیت در زمینه های دقیق مانند موسیقی و ریاضی تمرکز دارند، در حالی که والدین هلیکوپتری "وسواس زیادی برای شکست و جلوگیری از آن به هر قیمتی دارند". تفاوت دیگری که او توضیح داد، تاکید مادر ببر بر سخت کوشی با والدینی بود که «رویکردی افراطی، سخت و مستبدانه» را در قبال فرزندان خود اتخاذ می کنند، که او در تضاد با والدین هلیکوپتری غربی است که می گوید:فرزندان خود را حفظ کنند و هوس دوستی آنها را داشته باشند».^[16]

جولی لیثکات هیمز ، رئیس سابق دانشگاه استنفورد ، با استفاده از تجربیات خود از دیدن دانش‌آموزانی که از نظر تحصیلی آماده می‌شوند اما آماده نیستند تا خود را تامین کنند، کتابی به نام چگونه یک بزرگسال را بزرگ کنیم: رهایی از دام بیش‌پروری و فرزند خود را برای موفقیت آماده کنیم ، نوشت ^{[17]. ]} که در آن او از والدین می خواهد که از «کمک بیش از حد» به فرزندان خود اجتناب کنند. ^[18]

جلوه ها

ریچارد مولندور، استاد دانشگاه جورجیا ، ظهور تلفن همراه را به عنوان یک عامل کمک کننده برای فرزندپروری هلیکوپتری توصیف کرد و تلفن های همراه را "طولانی ترین بند ناف جهان " نامید. ^{[6] [19]} برخی از والدین، به نوبه خود، به افزایش هزینه های شهریه دانشگاه اشاره می کنند و می گویند که آنها فقط از سرمایه گذاری خود محافظت می کنند یا مانند هر مصرف کننده دیگری عمل می کنند. ^[20] تحقیقات بین نسلی منتشر شده در "The Gerontologist" مربیان و رسانه های محبوب را مشاهده کرد که والدین هلیکوپتری که بر فراز کودکان بالغ خود شناور می شوند، ابراز تاسف می کنند، اما گزارش می دهد که "مطالبات پیچیده اقتصادی و اجتماعی باعث می شود تا کودکان بیبی بومرها به سختی بتوانند جای پای خود را به دست آورند. بزرگسالی." ^[21]

کلر اشتون جیمز، در یک نظرسنجی بین ملی از والدین، به این نتیجه رسید که «والدین هلیکوپتری» سطوح بالاتری از شادی را گزارش کردند. ^[22] برخی از مطالعات نشان می‌دهند که والدین بیش از حد محافظت‌کننده، بیش‌ازحد، یا کنترل‌گر بیش از حد باعث مشکلات سلامت روانی طولانی‌مدت برای فرزندانشان می‌شوند. به گفته دانشگاه کالج لندن، شرح این مشکلات سلامت روان ممکن است مادام العمر باشد و تأثیر آن در مقیاس با افرادی که از سوگ رنج برده اند قابل مقایسه باشد. به گفته شورای تحقیقات پزشکی "کنترل روانشناختی می تواند استقلال کودک را محدود کند و او را کمتر قادر به تنظیم رفتار خود کند". ^{[23] [24] [25]}

بر اساس یک نظرسنجی ملی در سال 2019 ^[26] در مورد سلامت کودکان توسط بیمارستان کودکان CS Mott در دانشگاه میشیگان ، یک چهارم والدین مورد بررسی می گویند که با صرف نکردن زمان یا تلاش برای دادن وقت خود، مانع اصلی استقلال نوجوان خود هستند. نوجوان مسئولیت بیشتری دارد ^[27] نظرسنجی ملی از نزدیک به 900 والدین نشان داد که اکثر آن‌هایی که بچه‌های بین 14 تا 18 سال داشتند که هلیکوپتر را قبول کردند، گفتند که این کار را انجام داده‌اند، زیرا انجام کارها خودشان آسان‌تر است. ^[28]

اگرچه والدین یا طرفداران فرزندپروری با هلیکوپتر ادعا می‌کنند که چنین سبک فرزندپروری محدودکننده و تحمیلی ممکن است نظم و انضباط را القا کند، تحلیلگران دیگر ادعا کرده‌اند که شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد چنین اشکالی از فرزندپروری منجر به شورش نوجوانان می‌شود و حتی ممکن است به طغیان جانشینی گسترش یابد. ^[29]

مطالعه‌ای در دانشگاه عادی پکن نشان داد که فرزندپروری بیش از حد تأثیر مخربی بر مهارت‌های رهبری کودکان دارد. مطالعه دیگری در دانشگاه فلوریدا نشان داد که فرزندپروری با هلیکوپتر با مشکلات عاطفی بیشتر، مشکلات تصمیم‌گیری و عملکرد تحصیلی بدتر در گروهی متشکل از 500 دانش‌آموز مرتبط است. ^[30]

همچنین ببینید

منابع

پیوندهای خارجی

• اوت 2005 مقاله وال استریت ژورنال در مورد والدین هلیکوپتر در کالج ها.
• ریشه ها، بال ها و هلیکوپترها . از USA Today .
• والدين هليكوپتر ستمگر . از مناره (روزنامه دانشجویی) .