دولومیت (سنگ)

از ویکیپدیا، دانشنامه آزاد
پرش به ناوبری پرش به جستجو
سنگ های دولومیتی تریاس از اسلواکی
فرسایش دولومیت بر روی شیل ضعیف تر، شکاف نیاگارا را ایجاد کرد
فسیل تریلوبیت به عنوان قالب درونی در دولومیت سیلورین از جنوب غربی اوهایو، ایالات متحده حفظ شده است.
فرسایش سنگ های دولومیتی در مورز ، هرو، فرانسه

دولومیت (همچنین به عنوان سنگ دولومیت ، دولوستون یا سنگ دولومیتی شناخته می شود) یک سنگ کربناته رسوبی است که حاوی درصد بالایی از دولومیت معدنی ، CaMg(CO 3 ) 2 است. این به طور گسترده، اغلب در ارتباط با سنگ آهک و تبخیر ، رخ می دهد، اگرچه نسبت به سنگ آهک فراوان است و در بسترهای سنگی سنوزوییک (بافت هایی با سن کمتر از حدود 65 میلیون سال) نادر است. اولین زمین‌شناسی که سنگ دولومیت را از سنگ آهک تشخیص داد، بلسازار هاکت در سال 1778 بود .

بیشتر دولومیت به عنوان جایگزین منیزیم سنگ آهک یا گل آهک قبل از سنگ سازی تشکیل شده است. [2] فرآیند زمین شناسی تبدیل کلسیت به دولومیت به عنوان دولومیتی شدن و هر محصول میانی به عنوان سنگ آهک دولومیت شناخته می شود . [3] [4] "مشکل دولومیت" به رسوبات گسترده جهانی دولومیت در سابقه زمین شناسی گذشته بر خلاف مقادیر محدود دولومیت تشکیل شده در دوران مدرن اشاره دارد. [5] [6] تحقیقات اخیر نشان داده است که باکتری های کاهنده سولفات که در شرایط بدون اکسیژن زندگی می کنند، دولومیت را رسوب می دهند که نشان می دهد برخی از رسوبات دولومیت گذشته ممکن است به دلیل فعالیت میکروبی باشد.[7] [8]

دولومیت در برابر فرسایش مقاوم است و می تواند حاوی لایه های بستر یا بدون بستر باشد. در آبهای زیرزمینی با اسیدی ضعیف کمتر از سنگ آهک حل می شود، اما همچنان می تواند در طول زمان ویژگی های محلول ( کارست ) را ایجاد کند. سنگ دولومیت می تواند به عنوان یک مخزن نفت و گاز طبیعی عمل کند.

نام

دولومیت، و به نوبه خود کوه های آلپ دولومیت ، جایی که برای اولین بار کشف شد، نام خود را از کانی شناس فرانسوی قرن هجدهم، دئودات گرات د دولومیو (1750-1801)، که یکی از اولین کسانی بود که این کانی را توصیف کرد، گرفته شده است. [9] [10]

اصطلاح دولومیت هم به کانی کربنات کلسیم منیزیم و هم به سنگ رسوبی که عمدتاً از این کانی تشکیل شده است اشاره دارد. اصطلاح دولوستون در سال 1948 برای جلوگیری از سردرگمی بین این دو معرفی شد. با این حال، استفاده از اصطلاح دولوستون بحث برانگیز است، زیرا نام دولومیت برای اولین بار در اواخر قرن 18 به سنگ اطلاق شد و بنابراین دارای اولویت فنی است. استفاده از واژه دولوستون توسط واژه نامه زمین شناسی منتشر شده توسط موسسه زمین شناسی آمریکا توصیه نشده است. [11]

در نشریات قدیمی USGS ، از دولومیت به عنوان سنگ آهک منیزیم یاد می شد، این اصطلاح در حال حاضر برای دولومیت های دارای کمبود منیزیم یا سنگ آهک های غنی از منیزیم استفاده می شود .

توضیحات

سنگ دولومیت به سنگ کربناته رسوبی گفته می شود که از بیش از 50 درصد دولومیت معدنی تشکیل شده است. دولومیت با نسبت استوکیومتری تقریبا ایده آل 1:1 منیزیم به کلسیم مشخص می شود. متمایز از سنگ آهک با منیزیم بالا است زیرا منیزیم و کلسیم لایه های منظمی را در درون دانه های معدنی دولومیت جداگانه تشکیل می دهند، به جای اینکه به طور تصادفی چیده شوند، همانطور که در دانه های کلسیتی با منیزیم بالا هستند. [12] در دولومیت طبیعی، منیزیم معمولاً بین 44 تا 50 درصد کل منیزیم به اضافه کلسیم است که نشان‌دهنده جایگزینی کلسیم در لایه‌های منیزیم است. مقدار کمی آهن آهنیبه طور معمول جایگزین منیزیم، به ویژه در دولومیت های قدیمی تر است. [13] سنگ کربناته یا تقریباً تمام کلسیت یا تقریباً تمام دولومیت است، با ترکیبات میانی کاملاً غیر معمول است. [14]

رخنمون‌های دولومیت در مزرعه با نرمی آن‌ها تشخیص داده می‌شوند (دولومیت معدنی دارای سختی Mohs 4 یا کمتر، بسیار کمتر از کانی‌های سیلیکات معمولی است) و به این دلیل که دولومیت با ریختن یک قطره اسید کلریدریک رقیق روی آن، حباب ضعیفی دارد . این امر دلمیت را از سنگ آهک متمایز می کند، سنگ آهکی نیز نرم است اما به شدت با اسید هیدروکلریک رقیق واکنش نشان می دهد. دولومیت معمولاً به دلیل وجود آهن آهنی به رنگ زرد مایل به قهوه ای مشخص تبدیل می شود. این آزاد می شود و با آب و هوای دولومیت اکسید می شود. [15] دولومیت معمولاً از نظر ظاهری دانه‌ای است و بافتی شبیه دانه‌های قند دارد. [16]

در زیر میکروسکوپ، بخش‌های نازک دولومیت معمولاً دانه‌های منفرد را نشان می‌دهند که لوزی‌های خوش‌شکل ، با فضای منافذ قابل‌توجهی هستند. در نتیجه، دولومیت زیرسطحی عموماً متخلخل تر از سنگ آهک زیرسطحی است و 80 درصد از مخازن نفتی سنگ کربناته را تشکیل می دهد. [17] این بافت در تضاد با سنگ آهک است که معمولاً مخلوطی از دانه ها، میکریت (گل کربناته بسیار ریز دانه) و سیمان اسپری است. تشخیص خواص نوری کلسیت و دولومیت معدنی دشوار است، اما کلسیت تقریباً هرگز به صورت لوزی معمولی متبلور نمی شود و کلسیت توسط Alizarin Red S رنگ آمیزی می شود در حالی که دانه های دولومیت این گونه نیستند. [18]سنگ دولومیت متشکل از دانه های خوش فرم با سطوح مسطح به عنوان دولومیت مسطح یا ایدیوتوپی توصیف می شود ، در حالی که دولومیت متشکل از دانه های ضعیف با سطوح نامنظم به عنوان دولومیت غیرمسطح یا بیگانه توپ توصیف می شود . [16] دومی احتمالاً با تبلور مجدد دولومیت موجود در دمای بالا (بیش از 50 تا 100 درجه سانتیگراد (122 تا 212 درجه فارنهایت)) تشکیل می شود. [18]

بافت دولومیت اغلب ثانویه بودن آن را نشان می دهد که با جایگزینی کلسیم با منیزیم در سنگ آهک به وجود می آید. حفظ بافت اصلی سنگ آهک می تواند از تقریباً کاملاً حفظ شده تا کاملاً از بین رفته باشد. [19] در زیر میکروسکوپ، گاهی اوقات لوزی های دولومیت جایگزین اولیت ها یا ذرات اسکلتی سنگ آهک اصلی می شوند. [20] گاهی اوقات جایگزینی انتخابی برای فسیل ها وجود دارد که فسیل عمدتاً کلسیت باقی می ماند و ماتریکس اطراف آن از دانه های دولومیت تشکیل شده است. گاهی اوقات لوزی های دولومیت برش خورده روی طرح فسیلی دیده می شوند. با این حال، برخی از دولومیت هیچ نشانه بافتی نشان نمی دهد که با جایگزینی سنگ آهک تشکیل شده است. [18]

وقوع و منشأ

دولومیت در ظهور خود بسیار گسترده است، اگرچه به اندازه سنگ آهک رایج نیست. [21] به طور معمول در ارتباط با سنگ آهک یا بسترهای تبخیری یافت می شود و اغلب با سنگ آهک در هم قرار می گیرد. [22] هیچ روند ثابتی در فراوانی آن با افزایش سن وجود ندارد، اما به نظر می‌رسد که بیشتر دولومیت‌ها در ارتفاعات بالای سطح دریا تشکیل شده‌اند. دولومیت کمی در بسترهای سنوزوئیک (بافت هایی با قدمت کمتر از 65 میلیون سال) یافت می شود که در آن زمان سطح آب دریا به طور کلی پایین بوده است. [23] زمان‌های بلندی از سطح دریا نیز معمولاً زمان زمین گلخانه‌ای است ، و ممکن است شرایط گلخانه‌ای محرک تشکیل دولومیت باشد. [24]

بسیاری از دولومیت ها نشانه های بافتی واضحی را نشان می دهند که آنها دولومیت های ثانویه هستند که با جایگزینی سنگ آهک به وجود آمده اند. با این حال، اگرچه تحقیقات زیادی برای درک این فرآیند دولومیتی‌سازی انجام شده است، این فرآیند هنوز به خوبی شناخته نشده است. همچنین دولومیت‌های ریزدانه‌ای وجود دارند که نشانه‌های بافتی نشان نمی‌دهند که در اثر جایگزینی تشکیل شده‌اند، و مشخص نیست که آیا آنها با جایگزینی سنگ آهکی که هیچ اثر بافتی بر جای نگذاشته‌اند تشکیل شده‌اند یا دولومیت‌های اولیه واقعی هستند. این مشکل دولومیت برای اولین بار بیش از دو قرن پیش شناخته شد اما هنوز به طور کامل حل نشده است. [22]

واکنش دولومیتی شدن

2CaCO 3 + Mg+2 → CaMg(CO 3 ) 2 + Ca+2

از نظر ترمودینامیکی مطلوب است، با انرژی آزاد گیبس در حدود -2.2 کیلوکالری در مول. در تئوری، آب دریا معمولی حاوی منیزیم محلول کافی برای ایجاد دولومیتی شدن است. با این حال، به دلیل سرعت بسیار پایین انتشار یون‌ها در دانه‌های معدنی جامد در دماهای معمولی، این فرآیند تنها با انحلال همزمان کلسیت و تبلور دولومیت امکان‌پذیر است. این امر به نوبه خود مستلزم آن است که حجم زیادی از سیالات حاوی منیزیم از طریق فضای منافذ در سنگ آهک دولومیتی شسته شود. [25] چندین فرآیند برای دولومیتی شدن پیشنهاد شده است.

مدل هایپرسالین (همچنین به عنوان مدل رفلکس تبخیری [26] شناخته می شود) بر اساس این مشاهدات است که دولومیت معمولاً در ارتباط با سنگ آهک و تبخیرها یافت می شود ، با سنگ آهک اغلب با دولومیت در هم قرار می گیرد. بر اساس این مدل، دولومیتی شدن در یک حوضه بسته انجام می شود که در آن آب دریا در معرض نرخ بالایی از تبخیر است. این منجر به رسوب گچ و آراگونیت می شود و نسبت منیزیم به کلسیم آب نمک باقیمانده را افزایش می دهد. آب نمک نیز متراکم است، بنابراین در فضای منافذ سنگ آهک زیرین فرو می‌رود ( رفلاکس تراوش )، سیال منفذی موجود را خارج می‌کند و باعث دولومیتی شدن می‌شود. حوضه پرمینآمریکای شمالی به عنوان نمونه ای از محیطی مطرح شده است که این فرآیند در آن اتفاق افتاده است. [26] گونه‌ای از این مدل برای محیط‌های سبخا پیشنهاد شده است که در آن آب نمک با تبخیر مایعات مویرگی به داخل سنگ آهک دولومیتی‌کننده مکیده می‌شود، فرآیندی که پمپاژ تبخیری نامیده می‌شود . [26]

مدل دیگر منطقه اختلاط یا مدل دوراگ است که در آن اختلاط آب شهاب سنگ با آب دریا که قبلاً در فضای منافذ وجود دارد مخلوط می شود و فعالیت شیمیایی منیزیم را نسبت به کلسیم افزایش می دهد و باعث دولومیتی شدن می شود. تشکیل صخره های دولومیت پلیستوسن در جامائیکا به این فرآیند نسبت داده شده است. با این حال، این مدل به شدت مورد انتقاد قرار گرفته است، [27] با یک مقاله مروری در سال 2004 که آن را به صراحت به عنوان "افسانه" توصیف کرد. [28] مقاله ای در سال 2021 استدلال کرد که منطقه اختلاط به عنوان حوزه فعالیت میکروبی شدید عمل می کند که دولومیتی شدن را ترویج می کند. [29]

مدل سوم فرض می‌کند که آب دریا معمولی سیال دولومیتی‌کننده است و حجم‌های بزرگ لازم از طریق پمپاژ جزر و مدی از طریق سنگ آهک دولومیتی‌کننده شسته می‌شود. تشکیل دولومیت در Sugarloaf Key ممکن است نمونه ای از این فرآیند باشد. فرآیند مشابهی ممکن است در هنگام بالا آمدن سطح دریا اتفاق بیفتد، زیرا حجم زیادی از آب از طریق سنگ سکوی آهکی حرکت می کند. [30]

صرف نظر از مکانیسم دولومیتی شدن، تمایل سنگ کربناته به تقریباً تمام کلسیت یا تقریباً تمام دولومیت نشان می دهد که پس از شروع فرآیند، به سرعت تکمیل می شود. [31] این فرآیند احتمالاً در اعماق کم دفن، زیر 100 متر (330 فوت) رخ می‌دهد، جایی که منبع پایان ناپذیری از آب دریا غنی از منیزیم وجود دارد و سنگ آهک اصلی به احتمال زیاد متخلخل است. از سوی دیگر، اگر مکانیزمی برای تخلیه مایعات حاوی منیزیم از طریق بستر وجود داشته باشد، دولومیتی‌سازی می‌تواند به سرعت در دماهای بالاتر که مشخصه دفن عمیق‌تر است، ادامه یابد. [32]

دولومیت معدنی 12 تا 13 درصد حجم کمتری نسبت به کلسیت در هر کاتیون قلیایی دارد. بنابراین دولومیتی شدن احتمالاً تخلخل را افزایش می دهد و به بافت قندی دولومیت کمک می کند. [17]

مشکل دولومیت و دولومیت اولیه

دولومیت در آب معمولی دریا با ضریب بیش از ده فوق اشباع است، اما دیده نمی شود که دولومیت در اقیانوس ها رسوب کند. به همین ترتیب، زمین شناسان در رسوب دولومیت از آب دریا در دماها و فشارهای معمولی در آزمایش های آزمایشگاهی موفق نبوده اند. این احتمالاً به دلیل انرژی فعال سازی بسیار بالا برای هسته سازی کریستال های دولومیت است. [33]

یون منیزیم یک یون نسبتا کوچک است و هنگامی که در آب حل می شود، پوسته هیدراتاسیون محکمی پیدا می کند. به عبارت دیگر، یون منیزیم توسط توده ای از مولکول های آب احاطه شده است که به شدت به سمت بار مثبت آن جذب می شوند. کلسیم یک یون بزرگتر است و این قدرت اتصال پوسته هیدراتاسیون آن را کاهش می دهد، بنابراین برای یک یون کلسیم بسیار راحت تر از یک یون منیزیم است که پوسته هیدراتاسیون خود را از بین ببرد و به یک کریستال در حال رشد متصل شود. همچنین هسته‌دهی کریستال دانه‌ای از دولومیت مرتب دشوارتر از کلسیت با منیزیم بالا است. در نتیجه، تلاش برای رسوب دولومیت از آب دریا به جای آن کلسیت با منیزیم بالا را رسوب می دهد. این ماده که دارای کلسیم بیش از منیزیم و فاقد نظم کلسیم منیزیم است، گاهی پروتودولومیت نامیده می شود.. [33] افزایش دما باعث می شود که منیزیم پوسته هیدراتاسیون خود را راحت تر از بین ببرد و دولومیت می تواند از آب دریا در دمای بیش از 60 درجه سانتی گراد (140 درجه فارنهایت) رسوب کند. [34] پروتودولومیت همچنین در دمای 250 درجه سانتیگراد (482 درجه فارنهایت) یا بالاتر به سرعت به دولومیت تبدیل می شود. [35]

این امکان وجود دارد که میکروارگانیسم ها قادر به رسوب دولومیت اولیه باشند. [8] این اولین بار در نمونه‌های جمع‌آوری‌شده در Lagoa Vermelha ، برزیل [7] در ارتباط با باکتری‌های کاهنده سولفات ( Desulfovibrio ) نشان داده شد، که منجر به این فرضیه شد که یون سولفات از هسته‌زایی دولومیت جلوگیری می‌کند. آزمایش‌های آزمایشگاهی بعدی نشان می‌دهد که باکتری‌ها می‌توانند مستقل از غلظت سولفات، دولومیت را رسوب دهند. [36] با گذشت زمان، سایر مسیرهای برهمکنش بین فعالیت میکروبی و تشکیل دولومیت در رابطه با نقش آنها در تعدیل و تولید پلی ساکاریدها به موارد دیگر اضافه شده است ، [37] منگنز [38] [39] و روی [40] در داخل آب منفذی. در همین حال، دیدگاه مخالف سایر محققان این است که میکروارگانیسم‌ها فقط کلسیت با منیزیم بالا را رسوب می‌دهند، اما این سؤال را باز می‌گذارند که آیا این می‌تواند منجر به بارش دولومیت شود. [41]

ددولومیتی سازی

دولومیتی شدن گاهی اوقات می تواند معکوس شود و بستر دولومیت دوباره به سنگ آهک تبدیل شود. این امر با بافتی از شبه شکل های دولمیت معدنی که با کلسیت جایگزین شده اند نشان داده می شود. سنگ آهک ددولومیتی شده معمولاً با گچ یا پیریت اکسید شده همراه است و تصور می‌شود که ددولومیتی شدن در اعماق بسیار کم از طریق نفوذ آب سطحی با نسبت بسیار بالای کلسیم به منیزیم رخ می‌دهد. [42]

استفاده می کند

دولومیت برای بسیاری از اهداف مشابه سنگ آهک، از جمله به عنوان سنگدانه ساختمانی استفاده می شود . در کشاورزی برای خنثی کردن اسیدیته خاک و تامین کلسیم و منیزیم. به عنوان منبع دی اکسید کربن ؛ به عنوان سنگ ابعاد ; به عنوان پرکننده در کودها و سایر محصولات؛ به عنوان یک شار در متالورژی ؛ و در تولید شیشه . در فرآیندهای شیمیایی که نیاز به سنگ آهک با کلسیم بالا دارند، مانند ساخت کربنات سدیم ، نمی تواند جایگزین سنگ آهک شود . دولومیت برای تولید مواد شیمیایی منیزیم مانند نمک اپسوم استفاده می شود و به عنوان مکمل منیزیم استفاده می شود. [43]همچنین در ساخت مواد نسوز استفاده می شود . [44]

غارهای سنگ دولومیت

مانند غارهای آهکی ، غارهای طبیعی و لوله های محلول معمولاً در سنگ دولومیت در نتیجه انحلال توسط اسید کربنیک ضعیف تشکیل می شوند. [45] [46] غارها نیز می توانند، به ندرت، از طریق انحلال سنگ توسط اسید سولفوریک تشکیل شوند. [47] غارهای کربنات کلسیم (رسوبات ثانویه) به شکل استالاکتیت ، استالاگمیت ، سنگ جریان و غیره نیز می توانند در غارهای درون سنگ دولومیت تشکیل شوند. دولومیت یک نوع سنگ معمولی است، اما یک کانی نسبتاً غیر معمول در غارشناسی است. [45] هم اتحادیه بین المللی اسپلولوژی (UIS) و هم انجمن غارشناسی ملی آمریکا (NSS)، به طور گسترده در نشریات خود از اصطلاحات «دولومیت» یا «سنگ دولومیت» برای اشاره به سنگ بستر طبیعی که حاوی درصد بالایی از سنگ است استفاده می کنند. CaMg(CO 3 ) 2 که در آن غارهای طبیعی یا لوله های محلول تشکیل شده است. [45] [48]

غارهای دولومیت

وقتی سنگ دولومیت حل می شود، کلسیم و منیزیم هر دو به محلول تبدیل می شوند. توالی بارش اسپلئوتم عبارت است از: کلسیت ، منیزیم-کلسیت، آراگونیت ، هانتیت و هیدرومگنزیت . [45] [48] از این رو، رایج‌ترین غارک (کانسار ثانویه) در غارهای درون کارست سنگ دولومیت ، کربنات کلسیم در پایدارترین شکل چندشکلی کلسیت است. انواع اسپلئوتم که دارای ترکیب دولومیت هستند عبارتند از: پوشش، پوسته، شیر ماه، سنگ جریان ، کورالوئید ، پودر، اسپار و رافت. [45]اگرچه گزارش‌هایی مبنی بر وجود غارهای دولومیت در تعدادی از غارها در سراسر جهان وجود دارد، اما معمولاً در مقادیر نسبتاً کم هستند و در نهشته‌های بسیار ریزدانه شکل می‌گیرند. [45] [48]

همچنین ببینید

منابع

  1. ↑ کرانچ، آندری (2006). "بالتاسار هاکت (1739/40-1815)، پیشگام ژئومورفولوژیست های کارست . Acta Carsologica . موسسه تحقیقات کارست، مرکز تحقیقات علمی، آکادمی علوم و هنر اسلوونی. 35 (2). doi : 10.3986/ac.v35i2-3.544 . ISSN  0583-6050 .
  2. ^ زنگر، دی اچ. مازولو، اس جی (1982). دولومیتی شدن هاچینسون راس. شابک 0-87933-416-9.
  3. ^ چیلینگار، جورج وی. بیسل، هارولد جی. ولف، کارل اچ. (1967). "فصل پنجم دیاژنز سنگهای کربناته". تحولات در رسوب شناسی . 8 : 314. doi : 10.1016/S0070-4571(08)70844-6 . شابک 9780444533449.
  4. ↑ "دولومیت. سنگ رسوبی معروف به دولوستون یا سنگ دولومیت" . زمین شناسی دات کام بازبینی شده در 20 ژوئن 2014 .
  5. ↑ فاولز، جولیان (25 اکتبر 1991). "دولومیت: ماده معدنی که نباید وجود داشته باشد - دانشمندان هرگز نتوانسته اند دولومیت را به روشی که این کانی به طور طبیعی شکل می گیرد بسازند. نظریه ها آمده اند و رفته اند، اما راز منشأ آن همچنان باقی مانده است . " دانشمند جدید . بازیابی شده در 2021-05-31 .
  6. ↑ آرویدسون، رولف اس. مکنزی، فرد تی (1999-04-01). "مسئله دولومیت: کنترل سینتیک بارش با درجه حرارت و حالت اشباع". مجله آمریکایی علوم . 299 (4): 257-288. Bibcode : 1999AmJS..299..257A . doi : 10.2475/ajs.299.4.257 . ISSN 0002-9599 . 
  7. ^ a b Vasconcelos، Crisogono; مک کنزی، جودیت آ . برناسکونی، استفانو؛ گروجیچ، جورجه; Tiens، Albert J. (1995). "واسطه میکروبی به عنوان مکانیزم ممکن برای تشکیل دولومیت طبیعی در دماهای پایین". طبیعت . 377 (6546): 220-222. Bibcode : 1995Natur.377..220V . doi : 10.1038/377220a0 . ISSN 1476-4687 . S2CID 4371495 .  
  8. ^ a b پتراش، دانیل ا. بیالیک، یا م. Bontognali، Tomaso RR; Vasconcelos، Crisógono; رابرتز، جنیفر آ. مک کنزی، جودیت آ. Konhauser، Kurt O. (اوت 2017). "تشکیل دولومیت کاتالیز شده میکروبی: از سطح نزدیک تا دفن". بررسی های علوم زمین . 171 : 558-582. Bibcode : 2017ESRv..171..558P . doi : 10.1016/j.earscirev.2017.06.015 .
  9. ^ مکنزی، جودیت ای. Vasconcelos، Crisogono (ژانويه 2009). «کوه‌های دولومیت و منشأ صخره‌های دولومیت که عمدتاً از آن تشکیل شده‌اند: تحولات تاریخی و دیدگاه‌های جدید». رسوب شناسی . 56 (1): 205-219. Bibcode : 2009Sedim..56..205M . doi : 10.1111/j.1365-3091.2008.01027.x .
  10. ↑ Saussure le fils, M. de (1792): "Analyse de la dolomite". Journal de Physique , vol. 40، صص 161-173.
  11. ^ نوئندورف، KKE; مهل، جونیور، جی پی; جکسون، جی (ویراستاران) (2005). واژه نامه زمین شناسی (ویرایش پنجم). اسکندریه، ویرجینیا: موسسه زمین شناسی آمریکا. پ. 189. شابک 978-0922152896. {{cite book}}: |first3=دارای نام عمومی ( راهنما )
  12. ↑ بوگز، سام (2006). اصول رسوب شناسی و چینه شناسی (ویرایش چهارم). رودخانه فوقانی زین، نیوجرسی: سالن پیرسون پرنتیس. صص 160-161. شابک 0131547283.
  13. ^ بلات، هاروی؛ میدلتون، جرارد؛ موری، ریموند (1980). منشا سنگهای رسوبی (ویرایش دوم). Englewood Cliffs، NJ: Prentice-Hall. صص 510-511. شابک 0136427103.
  14. ↑ بلات و تریسی 1996 ، ص. 318.
  15. ↑ بلات و تریسی 1996 ، ص. 295.
  16. ^ a b Boggs 2006 ، صفحات 167-168.
  17. ^ a b Blatt, Middleton & Murray 1980 , pp. 529-530.
  18. ^ a b c Blatt & Tracy 1996 , p. 319.
  19. ^ بوگز 2006 ، ص. 168.
  20. ↑ Blatt, Middleton & Murray 1980 , pp. 512-513.
  21. ^ بوگز 2006 ، ص. 169.
  22. ^ a b Boggs 2006 ، p. 182.
  23. ↑ بلات و تریسی 1996 ، صفحات 317-318.
  24. ↑ بوگز 2006 ، صفحات 187-188.
  25. ↑ Blatt, Middleton & Murray 1980 , pp. 518-519.
  26. ^ a b c Blatt & Tracy 1996 , p. 321.
  27. ↑ بوگز 2006 ، صفحات 185-186.
  28. ↑ ماشل، هانس جی (2004). "مفاهیم و مدل های دولومیتی سازی: ارزیابی مجدد انتقادی". انجمن زمین شناسی، لندن، انتشارات ویژه . 235 (1): 7-63. Bibcode : 2004GSLSP.235....7M . doi : 10.1144/GSL.SP.2004.235.01.02 . S2CID 131159219 . 
  29. ↑ پتراش، دانیل ا. بیالیک، یا م. استادیگل، فیلیپ تی. کونهاوزر، کورت او. باد، دیوید ای. (اوت 2021). "ارزیابی مجدد بیوژئوشیمیایی مدل دیاژنتیکی منطقه اختلاط آب شیرین-آب دریا". رسوب شناسی . 68 (5): 1797-1830. doi : 10.1111/sed.12849 . S2CID 234012426 . 
  30. ↑ بوگز 2006 ، صفحات 186-187.
  31. ↑ Blatt, Middleton & Murray 1980 , pp. 517–518.
  32. ↑ بلات و تریسی 1996 ، صفحات 322-323.
  33. ^ a b بلات و تریسی 1996 ، ص. 323.
  34. ↑ بوگز 2006 ، صفحات 182-183.
  35. ↑ Blatt, Middleton & Murray 1980 , pp. 510-511.
  36. ↑ سانچز رومان، مونیکا؛ مک کنزی، جودیت آ. د لوکا ربلو واگنر، آنجلا; ریوادنیرا، ماریا آ. Vasconcelos، Crisógono (ژوئیه 2009). وجود سولفات مانع از بارش دولومیت در دمای پایین نمی شود. نامه های علوم زمین و سیاره . 285 (1-2): 131-139. Bibcode : 2009E&PSL.285..131S . doi : 10.1016/j.epsl.2009.06.003 .
  37. ^ ژانگ، اف. خو، اچ. کونیشی، اچ. Shelobolina، ES; Roden، EE (1 آوریل 2012). "هسته سازی و رشد دولومیت نامنظم کاتالیز شده با پلی ساکارید: پیش ساز بالقوه دولومیت رسوبی". کانی شناس آمریکایی . 97 (4): 556-567. Bibcode : 2012AmMin..97..556Z . doi : 10.2138/am.2012.3979 . S2CID 101903513 . 
  38. ^ دایه، میرنا؛ هیگینز، جان؛ Bosak، Tanja (1 ژوئن 2019). "تشکیل دولومیت منظم در بیوفیلم های فتوسنتزی بی هوازی". زمین شناسی . 47 (6): 509-512. Bibcode : 2019Geo....47..509D . doi : 10.1130/G45821.1 . hdl : 1721.1/126802 . S2CID 146426700 . 
  39. ^ لی، ویچیانگ؛ بیالیک، یا م. وانگ، شیائومین؛ یانگ، تائو؛ هو، ژونگیا؛ هوانگ، چینگیو؛ ژائو، شوگائو؛ والدمن، نیکلاس دی (آوریل 2019). "اثرات دیاژنز اولیه بر ایزوتوپ های منیزیم در دولومیت: نقش کاهش منگنز (IV) و تبلور مجدد". Geochimica et Cosmochimica Acta . 250 : 1-17. Bibcode : 2019GeCoA.250....1L . doi : 10.1016/j.gca.2019.01.029 . S2CID 134838668 . 
  40. ↑ واندگینست، ویرله؛ اسنل، الیور؛ هال، متیو آر. استیر، الیزابت؛ Vandeginste، Arne (دسامبر 2019). "تسریع دولومیتی شدن توسط روی در آبهای شور" . ارتباطات طبیعت . 10 (1): 1851. Bibcode : 2019NatCo..10.1851V . doi : 10.1038/s41467-019-09870-y . PMC 6478858 . PMID 31015437 .  
  41. ^ گرگ، جی ام. بیش، دیوید ال. کازمرک، استفان ای. Machel, Hans G. (اکتبر 2015). کانی‌شناسی، هسته‌زایی و رشد دولومیت در محیط آزمایشگاهی و رسوبی: مروری. رسوب شناسی . 62 (6): 1749-1769. doi : 10.1111/sed.12202 .
  42. ↑ Blatt, Middleton & Murray 1980 , pp. 531-532.
  43. ^ لامار، جی (1961). "کاربرد سنگ آهک و دولومیت" (PDF) . بخشنامه سازمان زمین شناسی ایالت ایلینویز . 321 . بازبینی شده در 15 سپتامبر 2021 .
  44. ^ کلنسی، TA; بنسون، دی جی (2009). "مواد اولیه دولومیت نسوز" . کنفرانس مواد اولیه دیرگداز . جلد 38. جان وایلی و پسران. پ. 119. شابک 9780470320488. بازبینی شده در 14 سپتامبر 2021 .
  45. ^ a b c d e f Hill, CA and Forti, P, (1997). کانی های غار جهان، چاپ دوم. [Huntsville، Alabama: National Speleological Society Inc.] صفحات 14، 142، 143، 144 و 150، ISBN 1-879961-07-5 
  46. ↑ White WB و Culver DC، (2005) فصل "غارها، تعاریف"، دایره المعارف غارها، ویرایش شده توسط Culver DC و White WB، ISBN 0-12-406061-7 
  47. ^ پولیاک، ویکتور جی. پروونسیو، پائولا (2000). "مواد فرعی مربوط به غارزایی تحت تاثیر H2S-H2SO4 در Carlsbad، Lechuguilla، و دیگر غارهای کوه‌های Guadalupe، نیومکزیکو" . مجله غارشناسی و مطالعات کارست . 63 (1): 23-32 . بازبینی شده در 4 آوریل 2020 .
  48. ^ a b c دایره المعارف غارها، (2005). ویرایش شده توسط Culver DC و White WB، ISBN 0-12-406061-7 

ادامه مطلب

  • بلات، هاروی؛ تریسی، رابرت جی (1996). پترولوژی; آذرین، رسوبی، و دگرگونی (ویرایش دوم). WH فریمن. شابک 0-7167-2438-3.
  • تاکر، من معاون، رایت (1990). رسوب شناسی کربناته . انتشارات علمی بلک ول. شابک 0-632-01472-5.

پیوندهای خارجی

برگرفته از " https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Dolomite_(rock)&oldid=1069905245 "
0.13374996185303